التهاب لثه (ژنژیویت) چیست و چگونه درمان می شود؟

فهرست مطالب

مرحله اول بیماری لثه ژنژیویت است و زمانی رخ می دهد که بافت های اطراف دندان به دلیل رعایت نکردن بهداشت دندان ملتهب می شوند. این وضعیت بسیار شایع است و می تواند از نظر شدت متفاوت باشد. علائم التهاب لثه شامل لثه های قرمز و متورم است که هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن به راحتی خونریزی می کنند. مهم است که توجه داشته باشید که ورم لثه همان پریودنتیت نیست، بلکه به عنوان یک پیشرو برای این مشکل جدی تر سلامت دهان عمل می کند.

فرآیند التهاب لثه زمانی شروع می شود که ذرات باقی مانده غذا با باکتری های موجود در بزاق ترکیب می شوند و پلاک دندانی را تشکیل می دهند، ماده ای چسبنده که به سطوح دندان می چسبد. اگر از طریق مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم برداشته نشود، پلاک دندان ممکن است سفت شده و به جرم دندان تبدیل شود که به آن جرم نیز می گویند. تارتار به دلیل حالت سفت شده فقط با یک تمیز کردن دندان حرفه ای قابل حذف است.

هم پلاک دندان و هم جرم دندان حاوی باکتری های مضری هستند که می توانند لثه ها را تحریک کرده و به ایجاد التهاب لثه کمک کنند. اگر درمان نشود، ژنژیویت ممکن است به پریودنتیت تبدیل شود، وضعیتی که در آن التهاب از لثه تا استخوان زیرین گسترش می یابد.

تفاوت بین ژنژیویت و پریودنتیت چیست؟

ژنژیویت وضعیتی است که با التهاب لثه های اطراف دندان مشخص می شود، در حالی که پریودنتیت یک مسئله جدی تری است که شامل التهاب یا عفونت استخوان زیر لثه می شود. اصطلاح “پریودنتیت” از کلمه پریودنتال گرفته شده است که به ساختارهای نگهدارنده و اطراف دندان ها از جمله لثه و استخوان مربوط می شود. بنابراین، پریودنتولوژی بر مطالعه این ساختارهای نگهدارنده تمرکز دارد.

با پیشرفت پریودنتیت، استخوان زیر لثه عفونی می‌شود و باعث می‌شود لثه‌ها عقب‌نشینی کرده و پاکت‌های عمیقی ایجاد کنند. این از دست دادن چسبندگی به پلاک ها و باکتری ها اجازه می دهد تا راحت تر در این پاکت ها جمع شوند و منجر به از دست رفتن استخوان بیشتر شود. ماهیت دشوار تمیز کردن این پاکت های عمیق باعث تشدید این وضعیت می شود و در نتیجه بیماری پریودنتال در مراحل مختلف (اوایل، متوسط و پیشرفته) پیشرفت می کند. با از دست دادن مداوم استخوان، پاکت ها عمیق تر می شوند و دندان ها ممکن است لق شوند که به طور بالقوه منجر به از دست دادن دندان می شود.

انواع بیماری پریودنتال کدامند؟

انواع مختلف بیماری پریودنتال عبارتند از:

پریودنتیت تهاجمی: این زمانی است که بیماران سالم رشد سریع باکتریایی و پوسیدگی در دندان ها و لثه های خود دارند.
پریودنتیت مزمن: در اینجا، التهاب زیر لثه ها به آرامی باعث جدا شدن دندان ها از لثه می شود.
پریودنتیت ناشی از بیماری‌های دیگر: گاهی اوقات پریودنتیت شما نشانه بیماری دیگری مانند بیماری قلبی، بیماری تنفسی یا دیابت است.
بیماری پریودنتال نکروزان: فقدان جریان خون کافی در لثه ها می تواند باعث پریودنتیت در نتیجه ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، سوءتغذیه یا سیستم ایمنی ضعیف شود.

علل و عوامل خطر بیماری لثه چیست؟

بهداشت نامناسب دهان که به باکتری های موجود در پلاک و جرم اجازه می دهد روی دندان ها باقی بمانند و لثه ها را آلوده کنند، علت اصلی بیماری لثه است. با این حال، عوامل دیگر خطر ابتلا به ژنژیویت را افزایش می دهند.

برخی از رایج ترین عوامل خطر عبارتند از:

سیگار کشیدن یا جویدن تنباکو از بهبود بافت لثه جلوگیری می کند.
دندان های کج، چرخیده یا روی هم قرار گرفته اند، مناطق بیشتری را برای تجمع پلاک و جرم ایجاد می کنند و تمیز نگه داشتن آنها سخت تر است.
تغییرات هورمونی در بلوغ، بارداری و یائسگی معمولاً با افزایش التهاب لثه مرتبط است. افزایش هورمون ها باعث می شود رگ های خونی در لثه ها بیشتر در معرض حملات باکتریایی و شیمیایی قرار بگیرند. در دوران بلوغ، شیوع ژنژیویت بین ۷۰ تا ۹۰ درصد است.
سرطان و درمان سرطان می تواند فرد را مستعد ابتلا به عفونت کند و خطر ابتلا به بیماری لثه را افزایش دهد.
الکل بر مکانیسم های دفاعی دهان تأثیر منفی می گذارد.
استرس پاسخ ایمنی بدن به تهاجم باکتری ها را مختل می کند.
هنگامی که لثه ها توسط لب ها محافظت نمی شوند، تنفس دهانی می تواند برای لثه ها سخت باشد و باعث تحریک و التهاب مزمن شود.
تغذیه نامناسب، مانند رژیم غذایی سرشار از قند و کربوهیدرات و مصرف کم آب، تشکیل پلاک را افزایش می دهد. همچنین کمبود مواد مغذی مهم مانند ویتامین C باعث اختلال در درمان می شود.
دیابت باعث اختلال در گردش خون و توانایی لثه برای بهبودی می شود.
داروهایی مانند داروهای ضد تشنج خطر ابتلا به بیماری لثه را افزایش می دهند.
مراقبت های دندانی نادر یا بدون مراقبت
تولید ضعیف بزاق

آیا بیماری لثه مسری است؟

در حالی که ایجاد ورم لثه و بیماری پریودنتال بیشتر تحت تأثیر عوامل فردی است، شواهد علمی محدودی وجود دارد که نشان می‌دهد این مسائل مربوط به سلامت دهان و دندان می‌تواند از والدین به ارث برده شود و بین همسران منتقل شود.

به عنوان مثال، مطالعات نشان داده اند که باکتری های شناخته شده به عنوان عامل التهاب لثه، مانند استرپتوکوکوس موتانس، آگرگاتی باکتر اکتینومیستمکومیتانس، و پورفیروموناس ژنژیوالیس، می توانند از والدین به فرزندانشان منتقل شوند و بین زوج هایی که با هم زندگی می کنند از طریق اشتراک وسایلی مانند ظروف نقره، فنجان های نوشیدن و موارد دیگر، به اشتراک گذاشته شوند. حتی این احتمال وجود دارد که این باکتری ها از طریق فعالیت هایی مانند بوسیدن پخش شوند.

علائم و نشانه های بیماری لثه چیست؟

فرد مبتلا به بیماری لثه معمولاً دارای یک یا چند مورد از علائم و نشانه های زیر است:

لثه های متورم و قرمز روشن که به راحتی خونریزی می کنند، حتی در حین مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن
طعم بد یا بوی مداوم دهان
لکه ها یا پلاک های سفید روی لثه ها
لثه هایی که به نظر می رسند از روی دندان ها جدا می شوند
چرک بین لثه یا فضاهای بین دندانی
تغییر در نحوه قرار گرفتن دندان ها در دهان یا فضاهایی که بین دندان ها باز می شود
لق شدن دندان یا از دست دادن دندان
تغییر در نحوه قرار گرفتن پروتزهای جزئی

با پیشرفت التهاب لثه به ژنژیویت مزمن، می تواند منجر به عوارض مختلفی شود. اگر این وضعیت بدتر شود و به پریودنتیت تبدیل شود، می تواند منجر به عقب نشینی لثه و نمایان شدن ریشه دندان به دلیل کوچک شدن و بیماری لثه ها شود. علاوه بر این، پاکت‌های عمیقی در اطراف دندان‌ها ایجاد می‌شوند که می‌توانند مواد غذایی، پلاک‌ها و باقی مانده‌ها را به دام بیندازند و منجر به مشکلات بیشتری شوند.

در مورد پریودنتیت، فرد ممکن است از بین رفتن بافت لثه یا استخوان اطراف دندان را تجربه کند که باعث لق شدن یا حتی افتادن دندان ها می شود. این تغییرات می تواند به تدریج یا به سرعت رخ دهد و ممکن است روی چند دندان یا کل دهان تأثیر بگذارد. نادیده گرفتن اقدامات بهداشت دهان و دندان یا داشتن سیستم ایمنی ضعیف می تواند منجر به التهاب لثه اولسراتیو نکروزان حاد (ANUG) شود که معمولاً به عنوان دهان سنگر شناخته می شود. این وضعیت دردناک باعث تورم لثه های عفونی، ایجاد زخم و ریزش بافت مرده می شود.

هنگامی که صحبت از ایمپلنت های دندانی به میان می آید، بیماری اطراف ایمپلنت ممکن است رخ دهد، جایی که باکتری ها می توانند منجر به تحریک، التهاب و تخریب لثه و استخوان اطراف شوند، دقیقاً مانند بیماری پریودنتال که بر ساختارهای اطراف دندان های طبیعی تأثیر می گذارد.

ممکن است لثه یا پریودنتیت بدون تجربه علائم یا نشانه های قابل توجهی باشد که اهمیت ویزیت منظم دندانپزشکی را نشان می دهد. دندانپزشک به عنوان ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اولیه دهان و دندان نقش مهمی ایفا می کند و می تواند سطح خطر یک فرد را ارزیابی کند، بیماری لثه را تشخیص دهد و برنامه درمانی مناسب را برای رسیدگی به این مشکل توصیه کند.

آیا بیماری لثه باعث بوی بد دهان می شود؟

تنفس ناخوشایند که معمولاً به عنوان بوی بد دهان یا بوی بد دهان شناخته می شود، اغلب با بیماری لثه مرتبط است. در داخل دهان، باکتری های دهان گازهای شیمیایی معروف به ترکیبات گوگردی فرار تولید می کنند که بوی بدی از خود متصاعد می کنند.

علاوه بر بیماری لثه، بوی بد دهان نیز می تواند ناشی از تجمع پلاک باکتریایی روی زبان باشد. با مسواک زدن منظم، نخ دندان کشیدن و تمیز کردن حرفه ای دندان برای از بین بردن پلاک و جرم دندان از روی دندان و زبان، هالیتوز را می توان به طور موثر درمان کرد. با این حال، ممکن است مدتی طول بکشد تا بو به طور کامل از بین برود. ثبات و پایداری در حفظ بهداشت دهان و دندان در رفع بوی بد دهان بسیار مهم است.

سایر دلایل بوی بد دهان عبارتند از:

دندان عقل نیمه بیرون زده
دهان خشک
تنفس دهانی
قطره بعد از بینی
عفونت در گلو یا ریه ها
سنگ لوزه
سیگار کشیدن
مشکلات گوارشی
بیماری های سیستمیک مانند دیابت

چه نوع متخصصانی بیماری لثه را تشخیص و درمان می کنند؟

پریودنتیست ها دندانپزشکان متخصصی هستند که پس از آموزش منظم دندانپزشکی در زمینه پریودنتولوژی دوره های آموزشی بیشتری را گذرانده اند. تمرکز اصلی آنها در بررسی، تشخیص و درمان بیماری‌هایی است که بر لثه‌ها و استخوان‌های حامی دندان‌ها تأثیر می‌گذارند.

هنگامی که یک بیمار مشکلات شدید لثه مانند التهاب لثه یا پریودنتیت را تجربه می کند، دندانپزشک عمومی ممکن است یک تمیز کردن کامل برای برداشتن پلاک سطحی و تارتار انجام دهد. با این حال، در موارد پیشرفته تر، معمولاً بیمار برای ارزیابی دقیق به پریودنتیست ارجاع داده می شود. بسته به شدت، پریودنتیست ممکن است گزینه های درمانی مختلفی را پیشنهاد دهد، از روش های غیر تهاجمی تا مداخلات جراحی با هدف رسیدگی به وضعیت لثه زمینه ای.

علاوه بر درمان بیماری های لثه، پریودنتیست ها در انجام طیف وسیعی از روش های دیگر مرتبط با لثه و ساختار استخوان مهارت بالایی دارند. آنها در انجام کارهایی مانند پیوند لثه و استخوان، عمل جراحی و زیبایی ژنژیوکتومی، لثه‌وپلاستی، ایمپلنت‌های دندانی و افزایش طول تاج تخصص دارند. با توجه به اینکه بیماری پیشرفته لثه یکی از دلایل اصلی از دست دادن دندان است، نقش پریودنتیست ها در مدیریت و درمان این بیماری چالش برانگیز در حفظ سلامت دهان و دندان بسیار مهم است.

بیماری لثه چگونه تشخیص داده می شود؟

روش ها و علائم و نشانه های زیر در تشخیص بیماری لثه در معاینات معمول بسیار مفید هستند:

اندازه‌گیری لثه: یک دندانپزشک یا متخصص بهداشت دندان از پروب پریودنتال برای اندازه‌گیری عمق پاکت‌های اطراف همه دندان‌های دهان معمولاً یک بار در سال استفاده می‌کند. لثه های سالم دارای جیب هایی به عمق ۱ تا ۳ میلی متر خواهند بود. فراتر از آن، هر چه جیب ها عمیق تر باشند، بیماری شدیدتر می شود.
گرفتن اشعه ایکس: اشعه ایکس دندان، به ویژه اشعه ایکس گازدار، به نشان دادن سطح استخوان زیرین و اینکه آیا استخوانی در اثر بیماری پریودنتال از بین رفته است، کمک می کند.
بررسی دندان‌های حساس: دندان‌هایی که در اطراف خط لثه حساس شده‌اند ممکن است نشان‌دهنده نواحی عقب‌رفتگی لثه باشند.
بررسی لق شدن دندان ها: دندان ها ممکن است به دلیل از دست دادن استخوان یا نیش نادرست لق شوند.
بررسی لثه ها: دندانپزشک یا متخصص بهداشت لثه های قرمز، متورم یا خونریزی را بررسی می کند.

بهترین درمان بیماری لثه چیست؟

هدف از درمان ژنژیویت شناسایی و ریشه کن کردن عناصری است که آسیب پذیری فرد را در برابر بیماری لثه افزایش می دهد. این عوامل به طور کلی می‌توانند با ایجاد روش‌های منظم‌تر و دقیق‌تر بهداشت دهان و دندان همراه با تمیز کردن حرفه‌ای دندان‌ها ریشه‌کن شوند. علاوه بر این، پرداختن به عوامل خطر خاص مانند سیگار کشیدن یا دیابت کنترل نشده برای معکوس کردن موثر ژنژیویت بسیار مهم است. برای دستیابی به موفقیت در مبارزه با این وضعیت، پرداختن یا حذف این عوامل خطر ضروری است.

تمیز کردن، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن
- پس از برداشتن پلاک و تارتار توسط دندانپزشک یا بهداشت دندان، بیمار معمولاً می تواند با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن بعد از هر وعده غذایی، التهاب لثه را از بین ببرد.
دهانشویه های تجویزی
- تحت نظارت دندانپزشک، بیمار می تواند از دهانشویه تجویزی استفاده کند که به طور خاص باکتری های دهانی را که باعث بیماری لثه می شوند، هدف قرار می دهد. این امر به ویژه در بیمارانی که روش های معمول بهداشت دهان مانند مسواک زدن و نخ دندان کشیدن به دلیل سن یا نیازهای خاص مختل می شوند مفید است.
پوسته پوسته شدن و صاف کردن ریشه
- در افرادی که التهاب لثه منجر به بیماری پریودنتال شده است و پاکت‌های عمیقی وجود دارد که تمیز کردن آن‌ها دشوار است، بیمار ممکن است برای تمیز کردن دندان‌هایی که توسط پاکت‌های عمیق احاطه شده‌اند، نیاز به جرم‌گیری عمیق و پلانینگ ریشه داشته باشد. آنها ممکن است برای دسترسی به تمام سطوح دندان برای تمیز کردن کامل تر به درمان جراحی نیاز داشته باشند:
  - این روش جراحی، جراحی فلپ نامیده می‌شود و می‌توان آن را با جراحی کاهش پاکت ترکیب کرد تا با مسواک زدن و نخ دندان تمیز کردن نواحی اطراف دندان‌ها را برای بیمار آسان‌تر کند.
  - این روش شامل بی‌حس کردن لثه‌ها و سپس بلند کردن آن‌ها به عقب برای نمایان شدن و تمیز کردن دندان‌ها و گاهی تغییر شکل استخوان است.
  - سپس لثه‌ها در اطراف دندان‌ها قرار می‌گیرند تا پاکت‌های عمیقی که قبل از درمان وجود داشت، وجود نداشته باشد.
پیوندهای بافت نرم
- پیوندهای بافت نرم، سطوح ریشه را که توسط لثه‌های عقب‌رفته در معرض دید قرار گرفته‌اند، می‌پوشانند. این می تواند به از بین بردن دندان های حساس کمک کند و از سطوح ریشه که نرم تر هستند و تمیز کردن آنها سخت تر است، محافظت کند.
لیزر درمانی
- لیزر درمانی یکی دیگر از درمان هایی است که به افزایش سلامت لثه کمک می کند. پاکت لثه با لیزر بافت نرم درمان می شود تا باکتری های مضر در عمق پاکت های پریودنتال را از بین ببرد، بافت های ناسالم را حذف کند و به تحریک بهبودی کمک کند.

چه نوع داروهایی برای درمان بیماری لثه استفاده می شود؟

داروهای درمان بیماری لثه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

کلرهگزیدین گلوکونات ( پریدکس ) یک دهانشویه ضد عفونی کننده است که می تواند تحت نظر دندانپزشک برای کمک به کاهش باکتری های عامل بیماری لثه استفاده شود.
علاوه بر این، آنتی بیوتیک درمانی را می توان به روش های مختلفی برای کمک به درمان پریودنتیت ترکیب کرد.
ژل هایی که حاوی کلرهگزیدین یا داکسی سایکلین هستند را می توان پس از جرم گیری عمیق و صاف کردن ریشه در پاکت های عمیق لثه قرار داد تا باکتری های سرسخت را از بین ببرد و اندازه پاکت های پریودنتال را کاهش دهد. این روش‌های ارائه داروها بسیار مؤثر هستند، زیرا عامل به آرامی در طی حدود هفت روز آزاد می‌شود.
ممکن است برای کنترل درد در حین و بعد از درمان، داروهای دیگری مانند زایلوکائین و NSAID ها مورد نیاز باشد.

چگونه می توانم التهاب لثه را در خانه درمان کنم؟

شواهدی وجود دارد که اثربخشی درمان‌های بدون نسخه و طبیعی زیر را برای بیماری لثه نشان می‌دهد:

چای سبز دارای آنتی اکسیدان هایی است که التهاب را در بدن کاهش می دهد.
پراکسید هیدروژن وقتی به عنوان دهانشویه یا ژل در یک سینی سفارشی استفاده می شود به کشتن باکتری ها کمک می کند، اما نمی توان آن را بلعید.
شستشو با آب نمک گرم می تواند به تسکین بافت درد دهان کمک کند.
جوش شیرین رقیق شده در آب می تواند برای شستشو و مسواک زدن دندان ها و خط لثه استفاده شود تا به خنثی کردن اسیدهایی که بافت لثه را تحریک می کنند کمک کند.
روغن کشی (چرخش یا آبکشی): شواهد کمی وجود دارد که ثابت کند روغن کنجد یا روغن نارگیل می تواند به کاهش باکتری هایی که باعث بیماری لثه می شوند کمک کند، اما اخیراً به یک روند تبدیل شده است. افراد به صورت موردی با این درمان متوجه بهبودی شده اند.
علاوه بر این، بخش پیشگیری از بیماری لثه و خمیر دندان را ببینید.

بیماری لثه در کودکان چگونه مدیریت می شود؟

در سن ۱۲ ماهگی، توصیه می شود والدین کودکان خود را با دنیای مسواک زدن آشنا کنند. بسیار مهم است که مطمئن شوید هر سطح دندان، به خصوص خط لثه، به آرامی مسواک زده می شود تا عادات بهداشت دهان و دندان در اوایل ایجاد شود.

هنگامی که آن دندان های ریز شروع به نزدیک شدن به هم کردند، وقت آن است که نخ دندان را وارد کنید. والدین باید یک روال منظم مسواک زدن را برای فرزندشان تنظیم کنند و با حوصله آنها را راهنمایی کنند تا زمانی که بتوانند به طور مستقل این کار را به عهده بگیرند. با شروع ویزیت های دندانپزشکی در حدود سال اول، کودکان می توانند اهمیت سلامت دهان و دندان را بیاموزند و از ریشه یابی بیماری لثه جلوگیری کنند.

سال های نوجوانی می تواند تغییراتی را در بدن ایجاد کند، از جمله افزایش التهاب لثه به دلیل تغییرات هورمونی. رعایت بهداشت دهان و دندان برای نوجوانان و شرکت در معاینات منظم دندانپزشکی برای رفع بیماری لثه با تمیز کردن حرفه ای ضروری است.

بیماری لثه در بارداری چگونه مدیریت می شود؟

یک تصور غلط رایج در بین زنان باردار این است که باید در دوران بارداری از دندانپزشک دوری کنند تا خود و کودکشان را ایمن نگه دارند. حقیقت این است که تمیز کردن منظم دندان در این دوران بسیار مهم است، تا زمانی که مادر آینده احساس خوبی داشته باشد و راحت باشد.

ژنژیویت بارداری یک مشکل رایج است که بسیاری از زنان در زمان انتظار با آن مواجه می شوند. این وضعیت ناشی از افزایش هورمون‌هایی است که در دوران بارداری اتفاق می‌افتد و لثه‌ها را در برابر حملات باکتریایی و عفونت‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کند. حتی اگر یک زن باردار در مورد بهداشت دهان و دندان خود کوشا بوده باشد، ممکن است همچنان علائمی مانند تورم و خونریزی لثه را تجربه کند. به منظور مبارزه با این خطر افزایش یافته، اغلب به زنان باردار توصیه می‌شود که تمیز کردن دندان‌ها را بیشتر از حد معمول برنامه‌ریزی کنند.

آیا بیماری لثه قابل درمان است؟

شناسایی مناسب علل ریشه‌ای بیماری لثه در مراحل اولیه، معروف به ژنژیویت، برای درمان موفقیت‌آمیز و معکوس شدن احتمالی این بیماری بسیار مهم است. با بهبود مجدانه عادات بهداشت دهان و دندان و جستجوی مراقبت های دندانی لازم، بیماران می توانند به طور موثر با بیماری لثه مبارزه کنند.

مطلوب ترین نتیجه زمانی رخ می دهد که درمان در مراحل اولیه ژنژیویت انجام شود. به طور معمول، افراد در این مرحله فقط به تمیز کردن حرفه ای دندان و تکنیک های پیشرفته مسواک زدن و نخ دندان کشیدن برای معکوس کردن اثرات بیماری نیاز دارند.

با این حال، اگر باکتری به سمت استخوان پیشرفت کند و منجر به پریودنتیت شود، ممکن است تغییرات غیرقابل برگشتی مانند جدا شدن لثه و تحلیل استخوان رخ دهد. از این رو، تشخیص زودهنگام و درمان بیماری لثه برای جلوگیری از آسیب غیرقابل برگشت بسیار مهم است.

چگونه متوجه شدید که التهاب لثه جدی است؟

تلاش‌هایی برای کشف ارتباط بین بیماری لثه و سایر نگرانی‌های بهداشتی گسترده مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و بیماری آلزایمر انجام شده است. با مقایسه باکتری های موجود در پلاک های دندانی با باکتری های مرتبط با بیماری قلبی، به نظر می رسد که ارتباط احتمالی بین بیماری لثه و مشکلات قلبی وجود دارد. با این حال، محققان هنوز رابطه علت و معلولی مستقیم را تایید نکرده اند.

مطالعاتی که توسط آکادمی پریودنتولوژی آمریکا ذکر شده است نشان می دهد که باکتری های مرتبط با بیماری پریودنتال می توانند به طور بالقوه در ایجاد بیماری آلزایمر نقش داشته باشند. ایجاد این ارتباطات به عنوان حقایق قطعی چالش برانگیز است، و منطقی است که فرض کنیم حفظ سلامت لثه فقط می تواند به سلامت کلی کمک کند.

در حالی که اثبات تأثیر مستقیم بیماری لثه بر سایر مسائل بهداشتی ممکن است پیچیده باشد، ثابت شده است که برخی از مشکلات سلامتی می توانند باعث بیماری لثه شوند. بنابراین، افراد در هنگام تجربه تغییرات ناگهانی در سلامت خود باید با ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا دندانپزشک خود مشورت کنند، زیرا این تغییرات می تواند بر سلامت دهان و دندان تأثیر بگذارد. بسیار مهم است که بدانیم حفظ لثه های سالم می تواند با هر گونه نوسان در سلامت کلی بدن به خطر بیفتد.

آیا پیشگیری از بیماری لثه امکان پذیر است؟

مراقبت از لثه برای جلوگیری از التهاب لثه و پریودنتیت در واقع برای اکثر مردم کاملاً ساده است. کلید جلوگیری از بیماری لثه در کنترل صحیح پلاک ها نهفته است. این به این معنی است که برای از بین بردن پلاک از سطوح بیرونی دندان های خود را به دقت مسواک بزنید و همچنین برای از بین بردن ذرات غذا و پلاک بین دندان ها از نخ دندان استفاده کنید.

برای برخی از افراد، مسواک های الکترونیکی می توانند به ویژه برای رسیدن به آن نقاط مشکل در دهان که تمیز کردن آنها با یک مسواک معمولی دشوار است مفید باشد. علاوه بر این، استفاده از دهانشویه بعد از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن می تواند نقش مهمی در کاهش باکتری هایی که منجر به التهاب لثه می شود، داشته باشد.

علاوه بر این اقدامات اولیه بهداشت دهان، کارهای دیگری را می توان برای از بین بردن عواملی که منجر به افزایش بیماری لثه می شود انجام داد:

خواب/استرس: سیستم ایمنی در کنترل بیماری بسیار مهم است و خواب کافی و کاهش استرس به بدن در مبارزه با بیماری لثه کمک می کند.
سیگار را ترک کنید: احتمال ابتلا به ژنژیویت و پریودنتیت در افراد سیگاری بسیار بیشتر است. پرهیز از دخانیات باید هدف اولیه برای دستیابی به لثه های سالم باشد.
درمان ارتودنسی یا بریس: از بین بردن پلاک از روی دندان های صاف بسیار راحت تر از دندان های شلوغ، روی هم افتاده و کج است. بریس ها می توانند تفاوت زیادی در داشتن لثه های سالم تر ایجاد کنند.
رژیم غذایی: محدود کردن دفعات قندها و کربوهیدرات های ایجاد کننده پلاک به محدود کردن پلاک کمک می کند. خوردن یک رژیم غذایی متعادل به سالم نگه داشتن سیستم ایمنی بدن و آمادگی برای مبارزه با عفونت کمک می کند.

چه خمیردندانی برای ورم لثه بهتر عمل می کند؟

هدف از مسواک زدن از بین بردن پلاک روی دندان است که باکتری ها را در خود جای داده و باعث بیماری لثه و پوسیدگی دندان می شود. تقریباً هر خمیردندانی که با عادات مداوم مسواک زدن استفاده شود، این هدف را محقق می کند. سایر مواد موجود در خمیردندان به از بین بردن پلاک به طور موثرتری کمک می کند و پس از مسواک زدن به حفظ پلاک از روی دندان ها کمک می کند.

فلوراید موجود در خمیر دندان، به ویژه فلوراید قلع، به کشتن باکتری های دهان کمک می کند.
عوامل ساینده موجود در خمیر دندان مانند سیلیکات ها و کربنات های کلسیم به حذف پلاک های چسبنده کمک می کنند.
سدیم لوریل سولفات (SLS) یک ماده شوینده در خمیر دندان است که باعث ایجاد اثر کف کننده خمیر دندان می شود. میزان SLS حاوی خمیر دندان متفاوت است. غلظت بالای SLS می تواند برای بیمارانی که دهان خشک یا جریان بزاق کم دارند مشکلاتی ایجاد کند.
برخی از خمیردندان ها حاوی عوامل کنترل کننده پلاک مانند پیروفسفات ها و سیترات روی هستند که از چسبیدن پلاک به دندان ها پس از مسواک زدن جلوگیری می کنند.

استفاده از خمیردندان حاوی هر ترکیبی از این مواد باعث افزایش اثربخشی بهداشت دهان و دندان می شود.