میگرن یک اختلال عصبی پیچیده است که با سردردهای مکرر مشخص می شود که اغلب با حالت تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا همراه است. با این حال، علائم میگرن گاهی اوقات می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد و باعث ایجاد انواع میگرن شود. این انواع می توانند با طیف وسیعی از علائم منحصر به فرد و گاهی شدید ظاهر شوند که اغلب منجر به تشخیص اشتباه یا سردرگمی در مورد ماهیت بیماری می شود. در این مقاله، برخی از نادرترین و شدیدترین انواع میگرن، از جمله علائم، علل بالقوه و استراتژی‌های مدیریت آن را بررسی می‌کنیم.
میگرن همی پلژیک
میگرن همی پلژیک شکل غیر معمول میگرن است که باعث فلج یا ضعف موقت در یک طرف بدن، اختلال در گفتار و بینایی و سایر علائم شبیه سکته می شود. دو نوع میگرن همی پلژیک وجود دارد: میگرن همی پلژیک خانوادگی (FHM) و میگرن همی پلژیک پراکنده (SHM). FHM یک اختلال ژنتیکی است که از طریق خانواده ها منتقل می شود، در حالی که SHM در افراد بدون سابقه خانوادگی میگرن همی پلژیک رخ می دهد.
علائم میگرن همی پلژیک عبارتند از:
- فلج یا ضعف در یک طرف بدن
- مشکلات در گفتار و بینایی
- احساس سوزن سوزن شدن یا بی حسی
- سرگیجه یا سرگیجه
- از دست دادن هوشیاری
فلج همراه با میگرن همی پلژیک معمولاً موقتی است و از چند دقیقه تا چند روز ادامه دارد. با این حال، می تواند یک اورژانس پزشکی باشد، زیرا اغلب بدون ارزیابی بیشتر از سکته مغزی قابل تشخیص نیست. درمان میگرن همی پلژیک معمولاً شامل داروهایی برای مدیریت درد و جلوگیری از حملات بعدی و همچنین راهکارهایی برای کاهش محرک‌هایی مانند استرس، اختلالات خواب و برخی غذاها است.
میگرن شکمی
میگرن شکمی عمدتا کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد و علائمی مانند حالت تهوع، استفراغ و درد شکم را در بر می گیرد که می تواند از ۱ تا ۷۲ ساعت طول بکشد. در برخی موارد، کودکان مبتلا به میگرن شکمی نیز ممکن است مشکلات کمبود توجه، کلافگی و تاخیر در رشد را تجربه کنند. این نوع میگرن در کودکان با سابقه خانوادگی حملات میگرنی بیشتر دیده می شود.
مدیریت میگرن شکمی معمولاً شامل داروهای بدون نسخه برای تسکین درد و داروهای ضد تهوع برای مدیریت استفراغ است. در برخی موارد، پزشک اطفال ممکن است داروهای پیشگیرانه را برای کاهش دفعات حملات تجویز کند. از آنجایی که کودکان مبتلا به میگرن شکمی احتمالاً در بزرگسالی علائم معمولی میگرن را ایجاد می کنند، نظارت و مدیریت وضعیت آنها برای جلوگیری از عوارض بعدی ضروری است.
میگرن مزمن
میگرن مزمن با حملات میگرنی مکرر و مداوم، اغلب در حداقل نیمی از روزهای یک ماه مشخص می شود. این نوع میگرن می‌تواند شامل ترکیبی از علائم سردرد و سایر ویژگی‌های مرتبط با میگرن مانند تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا باشد. میگرن مزمن می تواند در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع شود و اغلب در طول زمان پیشرفت می کند.
محرک های میگرن مزمن ممکن است شامل غذاهای خاص، بو، استرس و کمبود خواب باشد. مدیریت میگرن مزمن شامل یک رویکرد چند وجهی، از جمله استفاده از داروها برای تسکین درد، داروهای پیشگیرانه برای کاهش دفعات حملات، و مداخلات غیردارویی مانند تکنیک‌های آرام‌سازی، بیوفیدبک، و درمان شناختی رفتاری است.
وضعیت میگرن
وضعیت میگرن، که به عنوان میگرن مقاوم نیز شناخته می شود، یک شکل بسیار نادر و شدید از میگرن است که به دلیل طولانی شدن مدت آن، معمولاً بیش از ۷۲ ساعت، نیاز به بستری در بیمارستان دارد. این نوع میگرن می تواند علائم ناتوان کننده ای مانند سردرد مداوم، تهوع و استفراغ ایجاد کند که منجر به کم آبی بدن و نیاز به درمان داخل وریدی برای بازگرداندن تعادل مایعات و الکترولیت ها می شود.
مدیریت وضعیت میگرن معمولاً شامل مدیریت درد تهاجمی با داروهایی مانند تریپتان ها، مواد افیونی و داروهای ضد تهوع است. علاوه بر این، شناسایی و اجتناب از محرک های شناخته شده می تواند به جلوگیری از اپیزودهای بعدی کمک کند. از آنجایی که وضعیت میگرن می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد و ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد، همکاری نزدیک با یک تیم مراقبت های بهداشتی برای ایجاد یک برنامه مدیریت فردی ضروری است.
میگرن قاعدگی
میگرن قاعدگی نوعی میگرن است که ارتباط مستقیمی با چرخه قاعدگی و نوسانات هورمونی پیش و در طول این دوران دارد. تقریباً ۷ تا ۱۴ درصد از افرادی که قاعدگی دارند علائم میگرن را در مرحله قبل از قاعدگی یا دوره قاعدگی تجربه می کنند. این حملات میگرنی معمولاً شدیدتر و طولانی‌تر از حملات میگرنی معمولی هستند.
استراتژی‌های مدیریت میگرن قاعدگی شامل درمان‌های هورمونی، مانند قرص‌های ضدبارداری یا تزریق هورمون، برای کمک به تثبیت سطح هورمون‌ها و کاهش دفعات میگرن است. سایر درمان ها ممکن است شامل داروهایی برای تسکین درد و اقدامات پیشگیرانه مانند اصلاح رژیم غذایی و شیوه زندگی باشد. همکاری نزدیک با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای ایجاد یک برنامه مدیریت فردی که نیازهای منحصر به فرد و محرک های مرتبط با میگرن قاعدگی را برطرف می کند، بسیار مهم است.
میگرن شبکیه
میگرن شبکیه یک شکل نادر از میگرن است که با اختلالات بینایی، مانند نقاط کور یا کوری موقت در یک طرف میدان بینایی مشخص می‌شود. این اختلالات معمولاً قبل از شروع سر درد رخ می دهد و ممکن است از چند دقیقه تا یک ساعت طول بکشد. در حالی که میگرن شبکیه نادر است، می تواند یک علامت هشدار دهنده از یک بیماری جدی تر به نام میگرن همراه با اورا باشد که ممکن است خطر سکته را افزایش دهد.
مدیریت میگرن شبکیه شامل درمان اختلال میگرن زمینه ای با داروهایی برای تسکین درد و اقدامات پیشگیرانه است. در برخی موارد، درمان های اضافی مانند اکسیژن درمانی یا داروهای فشار خون ممکن است برای رفع علائم بصری خاص مرتبط با میگرن شبکیه توصیه شود.
میگرن بازیلار (میگرن با هاله ساقه مغز)
میگرن بازیلار که به عنوان سندرم بیکرستاف یا میگرن با هاله ساقه مغز نیز شناخته می شود، نوع نادری از میگرن است که معمولاً دختران نوجوان و زنان جوان را مبتلا می کند. علائم میگرن بازیلار اغلب مقدم بر سر درد است و می تواند شامل سرگیجه، سرگیجه، زنگ زدن در گوش ها، تکلم نامفهوم، از دست دادن تعادل، سنکوپ (غش کردن) و از دست دادن هوشیاری باشد.
با توجه به شدت و عوارض بالقوه میگرن بازیلار، بسیار مهم است که در صورت تجربه این علائم به دنبال مراقبت فوری پزشکی باشید. استراتژی های مدیریت میگرن بازیلار معمولاً شامل داروهایی برای تسکین درد و اقدامات پیشگیرانه برای کاهش دفعات و شدت حملات است. در برخی موارد، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است درمان های اضافی مانند فیزیوتراپی یا توانبخشی دهلیزی را برای رفع مشکلات تعادل و سرگیجه مرتبط با میگرن بازیلار توصیه کند.
سوالات متداول
۱. شدیدترین نوع میگرن چیست؟
شدیدترین نوع میگرن ذهنی است و می تواند از فردی به فرد دیگر بر اساس عواملی مانند شدت درد، مدت زمان و وجود علائم اضافی متفاوت باشد. با این حال، وضعیت میگرن یکی از شدیدترین و ناتوان کننده ترین اشکال میگرن به دلیل مدت طولانی آن، معمولاً بیش از ۷۲ ساعت، و نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای مدیریت علائم و عوارض شدید در نظر گرفته می شود.
۲. چه چیزی را می توان با حمله میگرنی اشتباه گرفت؟
شرایط مختلف می توانند علائم حمله میگرن را تقلید کنند و تعیین علت دقیق علائم بدون ارزیابی مناسب را دشوار می کند. این شرایط ممکن است شامل آرتریت تمپورال، سکته مغزی، مننژیت، فشار خون بالا، ضربه مغزی یا حتی مشکلات دندانی باشد. در صورت تجربه علائم سردرد جدید یا بدتر شدن برای رد سایر علل بالقوه و دریافت درمان مناسب، ضروری است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
۳. اگر حمله میگرنی از بین نرود چه کاری می توانم انجام دهم؟
اگر حمله میگرنی برای مدت طولانی ادامه داشته باشد یا به مسکن های معمولی بدون نسخه پاسخ ندهد، ضروری است که به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند علائم شما را ارزیابی کند و درمان های مناسب از جمله داروهای تجویزی برای تسکین درد و اقدامات پیشگیرانه برای کاهش دفعات حملات بعدی را توصیه کند. در برخی موارد، بستری شدن در بیمارستان ممکن است برای مدیریت علائم شدید و عوارض احتمالی مانند وضعیت میگرن ضروری باشد.
۴. آیا تجربه روزانه میگرن طبیعی است؟
در حالی که میگرن های گاه به گاه شایع هستند، تجربه میگرن روزانه یا تقریباً روزانه ممکن است نشان دهنده نوع شدیدتر میگرن به نام میگرن مزمن باشد. این وضعیت نیاز به مدیریت تخصصی دارد و ممکن است شامل ترکیبی از داروها، مداخلات غیردارویی و اصلاح سبک زندگی باشد. همکاری نزدیک با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای ایجاد یک برنامه مدیریت فردی که نیازها و محرک های خاص شما را برطرف می کند، ضروری است.
۵. آیا میگرن می تواند باعث فلج یا ضعف در یک طرف بدن شود؟
بله، میگرن می تواند باعث فلج یا ضعف در یک طرف بدن در شکل نادری از میگرن به نام میگرن همی پلژیک شود. میگرن همی پلژیک می تواند با علائمی شبیه به سکته مغزی، از جمله فلج یا ضعف موقت، اختلالات گفتار و بینایی و سایر علائم عصبی بروز کند. این نوع باید توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی ارزیابی شود تا سایر علل بالقوه را رد کند و بهترین دوره درمان را تعیین کند.
