علاوه بر درمان های رفتاری، داروهای اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) می توانند در کاهش تکانشگری و بیش فعالی و افزایش تمرکز و توجه بسیار مفید باشند. بیایید درک درستی از انواع داروهای تجویزی افراد مبتلا به اختلال ADHD برای احساس بهتر و بهبود علائم خود به دست آوریم.
چه چیزی باید در مورد داروهای اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) برای بزرگسالان و کودکان بدانم؟
- داروهای محرک مورد استفاده برای درمان ADHD خطر وابستگی را به همراه دارند. حتما این داروها را طبق دستور مصرف کنید.
- سایر عوارض جانبی ممکن است رخ دهد، بنابراین مهم است که در مورد علائم مربوطه با پزشک خود صحبت کنید.
داروهای محرک
داروهای محرک رایج ترین داروهایی هستند که برای اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) تجویز می شوند و در کاهش علائمADHD بسیار موثر هستند. محرک ها سطح انتقال دهنده های عصبی دوپامین و نوراپی نفرین را در مغز افزایش می دهند. این امر بی توجهی، تکانشگری و بیش فعالی را در افراد مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) بهبود می بخشد (منبع مطلب).
در حالی که محرک ها داروی کلاسیک انتخابی برای اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) هستند و توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان در کودکان تایید شده اند، بسیاری از افراد یا نمی توانند درمان محرک را تحمل کنند یا به آن پاسخ نمی دهند. همچنین، برخی از افراد به یک نوع محرک پاسخ می دهند و به نوع دیگر پاسخ نمی دهند (منبع مطلب).
عوارض جانبی داروهای محرک
برخی از عوارض جانبی رایج محرک ها عبارتند از (منبع مطلب):
- کاهش اشتها
- بیخوابی
- سرگیجه
- افزایش اضطراب
- تحریک پذیری
عوارض جانبی کمتر رایجی که ممکن است رخ دهد عبارتند از:
- معده دردهای خفیف
- حالت تهوع
- تاری دید
- افزایش فشار خون و ضربان قلب
- تیک های عصبی
درک و پیش‌بینی این عوارض جانبی مفید است، زیرا می‌توانند بر پایبندی یا تمایل شما به مصرف دارو تأثیر بگذارند.
اگر عوارض جانبی داروهای محرک خود را تجربه کردید، لطفاً آن را با پزشک خود در میان بگذارید. همچنین ایمن باشید و داروی خود را بدون راهنمایی پزشکی قطع یا تغییر ندهید.
انواع داروهای محرک
محرک‌ها می‌توانند به اشکال مختلفی مانند داروهای کوتاه‌تر و طولانی‌تر تولید شوند. محرک‌های با رهش طولانی آنهایی هستند که مدت طولانی‌تر و مداومی از دارو را ارائه می‌کنند. آنها به آرامی حل می شوند و به مرور زمان دارو را آزاد می کنند. داروهای رهش فوری فقط برای سه تا پنج ساعت موثر هستند.
برخی از داروهای محرک برای اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) عبارتند از (منبع مطلب):
- آدرال (آمفتامین، دکستروآمفتامین)
- کنسرتا یا دیترانا (متیل فنیدات)
- دزوکسین (متامفتامین)
- دگزدرین یا زنزدی (دکستروآمفتامین)
- دیاناول XR (آمفتامین)
- فوکالین (دکس متیل فنیدات)
- متادیت سی دی، متیلین ، ریتالین (متیل فنیدات)
- ویوانس ( لیزدگزامفتامین )
داروهای غیر محرک
FDA یک داروی غیر محرک به نام اتوموکستین (Strattera) را برای درمان اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در سال ۲۰۰۲ تایید کرد.
اتوموکستین (Strattera) گزینه خوبی برای افرادی است که نمی توانند داروی محرک اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) خود را تحمل کنند یا مصرف کنند. همچنین برای افرادی که در معرض سوء استفاده یا وابستگی به داروهای محرک هستند، گزینه خوبی است (منبع مطلب).
عوارض جانبی داروهای غیر محرک
عوارض جانبی مشابهی در مورد اتوموکستین (Strattera) مانند داروهای محرک دیده می شود، اگرچه آنها خفیف تر هستند. این موارد عبارتند از (منبع مطلب):
- از دست دادن اشتها
- تحریک پذیری
- اختلالات خواب
- سرگیجه
- درد شکم
- خستگی
سایر داروهای اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD)
گاهی اوقات فرد به دلیل اختلال ADHD خود به محرک ها یا اتوموکستین (Strattera) پاسخ نمی دهد یا عوارض جانبی غیرقابل تحمل است. در این موارد، پزشک ممکن است داروهای دیگری مانند کلونیدین یا گوانفاسین را امتحان کند که توسط FDA در ایالات متحده برای درمان در کودکان و نوجوانان تأیید شده است.
اگر فردی بتواند محرک ها را تحمل کند، ممکن است علاوه بر یک محرک، کلونیدین یا گوانفاسین نیز برای افزایش اثرات آن تجویز شود (منبع مطلب).
در سال ۲۰۲۱، FDA یک داروی غیر محرک جدید برای اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) برای کودکان و نوجوانان (سنین ۶ تا ۱۷ سال) تایید کرد. ویلوکسازین (Qelbree)، یک مهارکننده انتخابی بازجذب نوراپی نفرین، یک داروی طولانی رهش است (منبع مطلب).
معمولاً پزشک ممکن است دارویی مانند داروی ضد افسردگی بوپروپیون (Wellbutrin) را برای درمان اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) تجویز کند. بوپروپیون به طور رسمی توسط FDA برای درمان ADHD تایید نشده است (منبع مطلب).
کلام پایانی
- اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) را می توان به طور موثر با درمان های رفتاری و/یا دارو درمان کرد.همانطور که گفته شد، برای افرادی که داروهای اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) خود را مصرف می کنند مهم است که به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنند.
- مطمئن شوید که پزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی شما به طور خاص در درمان اختلال ADHD تجربه دارد. این تضمین می کند که ورودی ارزشمندی را از یک منبع آگاه دریافت خواهید کرد که بهتر می تواند به سؤالات شما در مورد انواع مختلف درمان پاسخ دهد.
- فواید دارو، عوارض جانبی و دوزها باید به دقت بررسی شوند تا ایمنی و بهینه سازی سلامت شما تضمین شود. اگر داروی جدیدی را شروع می‌کنید (یا در حال حاضر دارو مصرف می‌کنید)، حتماً هر گونه عوارض جانبی، هر چند جزئی، را با پزشک خود در میان بگذارید.
