اختلالات مفصل گیجگاهی فکی که معمولاً به عنوان TMJ یا TMD شناخته می شود، می تواند بر نحوه حرکت فک ما تأثیر بگذارد. هنگامی که فردی تحت تأثیر TMJ قرار می گیرد، ممکن است هنگام باز یا بسته کردن دهان خود متوجه صدای کلیک یا ترکیدن شود، همراه با ناراحتی در فک یا سردرد. برخی از افراد ممکن است هنگام تلاش برای باز کردن کامل دهان خود دچار مشکل شوند. مهم است که توجه داشته باشید که TMJ به طور کلی دلیلی برای نگرانی عمده نیست و اغلب می تواند خود را در زمان مناسب برطرف کند.
اکنون، بیایید به جزئیات بیشتر در مورد TMJ – علل، علائم و پیامد مورد انتظار برای کسانی که با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند، بپردازیم.
چه چیزی باعث اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) می شود؟
در بسیاری از موارد، علت دقیق اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) به راحتی مشخص نمی شود و افراد را با شروع ناگهانی علائم گیج می کند (منبع مطلب). با این حال، عوامل متعددی شناسایی شده اند که ممکن است در ایجاد TMJ نقش داشته باشند. به گفته محققان، آسیب‌های مفصل فکی یا فکی یکی از دلایل اصلی محسوب می‌شود (منبع مطلب). علاوه بر این، عوامل ژنتیکی که از طریق سابقه خانوادگی، استرس روانی و حتی ساختار فک به ارث می رسد می تواند در پیدایش آن نقش داشته باشد.
برخلاف باورهای رایج، توجه به این نکته مهم است که محققان این تصور را رد کرده اند که نیش نامناسب یا استفاده از بریس می تواند منجر به اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) شود. این تصورات غلط باید کنار گذاشته شود تا بتوان درک دقیق تری از این وضعیت را امکان پذیر کرد.
عوامل خطر برای اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) چیست؟
درصد قابل توجهی، حدود ۷۰ درصد از افراد ممکن است با علائم مربوط به اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)، که به عنوان اختلال مفصل گیجگاهی فکی نیز شناخته می شود، مواجه شوند (منبع مطلب). با کمال تعجب، تنها بخش کوچکی از ۵٪ تا ۱۲٪ در واقع به دنبال کمک پزشکی برای رفع نگرانی های مربوط به TMJ خود هستند.
هنگامی که صحبت از عوامل خطر اولیه مرتبط با TMJ می شود، دو جنبه قابل توجه وارد بازی می شوند. اولا، افرادی که در محدوده سنی 20 تا 40 سال قرار دارند، بیشتر مستعد ابتلا به علائم TMJ هستند (منبع مطلب). علاوه بر این، زن بودن بیشتر به آسیب‌پذیری در برابر ایجاد مسائل مرتبط با اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) می‌افزاید. با این حال، توجه به این نکته مهم است که محققان هنوز هیچ عامل خاصی را که خطر ایجاد مزمن TMJ را افزایش می دهد، شناسایی نکرده اند.
آیا می توانید از اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) جلوگیری کنید؟
هیچ روشی برای جلوگیری کامل از اختلال TMJ (مفصل گیجگاهی فکی) وجود ندارد (منبع مطلب). منشا این وضعیت برای بسیاری از افراد یک راز باقی مانده است. در حالی که برخی از موارد را می توان به صدمات پیش بینی نشده نسبت داد، علت دقیق اغلب از ما دوری می کند. با این حال، نترسید! اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش علائم مرتبط با TMJ انجام دهید.
یک روش مفید، شرکت در تمرینات کششی عضلات فک است. با دراز کردن آرام و رها کردن تنش در این عضلات، به طور بالقوه می توانید از ناراحتی ناشی از اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) خلاص شوید. علاوه بر این، کاوش در قلمرو فیزیوتراپی تحت راهنمایی حرفه ای ممکن است در مدیریت وضعیت شما مفید باشد. این تکنیک‌های درمانی تخصصی می‌توانند به بهبود عملکرد و تحرک فک شما کمک کنند و در نهایت فشاری را که در طول دوره‌های TMJ تجربه می‌شود، کاهش دهند.
علاوه بر این، کاهش استرس نقش مهمی در کاهش علائم اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) ایفا می کند. از آنجایی که استرس می تواند تنش را در فک تشدید کند، یافتن مکانیسم های مقابله ای موثر بسیار مهم است. درگیر شدن در تمرین‌های تمرکز حواس، مانند مدیتیشن یا تمرین‌های تنفس عمیق، می‌تواند به کاهش سطح استرس و متعاقباً کاهش تأثیر روی فک شما کمک کند.
در موارد خاص مرتبط با دندان قروچه، وضعیتی که با دندان قروچه در هنگام خواب مشخص می شود، همکاری با پزشک یا دندانپزشک راه حل های بالقوه ای را ارائه می دهد. آنها ممکن است استفاده از محافظ دهان سفارشی را برای جلوگیری از دندان قروچه و تشدید علائم TMJ در هنگام خواب استفاده کنند. علاوه بر این، شل‌کننده‌های عضلانی که توسط متخصصان پزشکی تجویز می‌شوند، می‌توانند به مدیریت اثرات دندان قروچه کمک کنند، به کاهش دندان قروچه و تأثیر بالقوه آن بر مفصل گیجگاهی فکی کمک کنند.
چشم انداز افرادی که اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) دارند چیست؟
چشم انداز TMJ برای بین ۵۰ تا ۹۰ درصد افراد خوب است. علائم ممکن است با گذشت زمان و بدون درمان تا ۴۰٪ از افراد برطرف شود (منبع مطلب). حتی موارد جدی ممکن است به درمان محافظه‌کارانه مانند حرکات کششی، رژیم غذایی نرم و استراحت پاسخ دهند.
چه چیزی اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) را بدتر می کند؟
اقدامات خاصی وجود دارد که ممکن است TMJ شما را بدتر کند. اگر علائم را تجربه می کنید، از انجام کارهای زیر خودداری کنید:
- آدامس جویدن
- گاز گرفتن غذا با دندان های جلویی
- با دهان باز خمیازه کشیدن
- ناخن جویدن
- فک خود را فشاردادن مگر اینکه در حال غذا خوردن هستید
- دندان قروچه کردن
آیا اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) ناشی از استرس است؟
مهم است که توجه داشته باشید که TMJ مربوط به اختلالی است که بر مفصل گیجگاهی فکی تأثیر می گذارد، که فک پایین شما را به جمجمه متصل می کند. این مفصل نقش مهمی در فعال کردن حرکاتی مانند صحبت کردن، جویدن و خمیازه کشیدن دارد. استرس، اگرچه دلیل مستقیمی نیست، می‌تواند به طور ناخواسته روی فک شما تأثیر بگذارد و باعث شود عضلات صورت خود را منقبض کرده و رفتارهای مضر انجام دهید.
رابطه پیچیده بین استرس و اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) به گونه‌ای است که اگرچه استرس خود ممکن است تنها محرک نباشد، اما عواقب اعمال مربوط به استرس می‌تواند این اختلال را تشدید کند. به عنوان مثال، برخی از افراد هنگام مواجهه با موقعیت های استرس زا یا دوره های اضطراب، احساس تنش شدیدی را در بدن خود تجربه می کنند. این تنش اغلب به روش‌های مختلفی مانند فشار دادن محکم فک یا ساییدن دندان‌ها به‌طور ناخودآگاه، به‌ویژه در هنگام خواب، ظاهر می‌شود.
آیا اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) می تواند مشکلات سلامتی دیگری ایجاد کند؟
با گذشت زمان، برخی از افراد ممکن است متوجه کاهش علائم TMJ خود شوند که می تواند شدیدتر شود. این علائم بدتر می‌توانند هنگام غذا خوردن، صحبت کردن یا حتی خمیازه کشیدن مشکلاتی را ایجاد کنند. علاوه بر این، افراد ممکن است با مشکلات جدیدی مانند درد گردن و کمر و همچنین احساس بی حسی یا گزگز در انگشتان خود مواجه شوند.
توجه به این نکته مهم است که عوارض دیگری نیز وجود دارد که می تواند ناشی از آسیب اولیه که منجر به اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) شود یا در نتیجه ساییدگی و پارگی منظم مفصل فک ایجاد شود. به عنوان مثال، اگر TMJ ناشی از دندان قروچه و فشردن دندان ها باشد، ممکن است عوارض بیشتری ایجاد شود. چنین عوارضی می تواند شامل آسیب دندان، سردردهای مداوم و اختلال در الگوی خواب فرد باشد.
چند نکته برای زندگی با اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)
باز هم، اکثر موارد TMJ بدون درمان دارویی بهبود می یابند. کارهای ساده ای وجود دارد که می توانید در خانه انجام دهید تا احساس بهتری داشته باشید. اگر وضعیت شما بهبود نیافت یا متوجه علائم جدیدی شدید، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.
راه های مقابله:
- سعی کنید از رژیم غذایی نرم مانند اسموتی، سوپ و پاستا استفاده کنید.
- از داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید.
- برای کاهش ناراحتی خود از کمپرس سرد یا کمپرس گرم استفاده کنید.
- عضلات اطراف فک را به آرامی ماساژ دهید.
- روی مدیریت استرس کار کنید، مانند انجام یوگا یا تمرینات تنفس عمیق.
سوالات متداول
۱. آیا اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) دائمی است؟
این موضوع به فرد بستگی دارد. برخی از افراد ممکن است دچار TMJ مزمن یا شدید شوند که به ندرت نیاز به جراحی دارند (منبع مطلب). برخی دیگر ممکن است بتوانند با کاهش استرس، فیزیوتراپی یا سایر اقدامات محافظه کارانه آن را درمان کنند.
۲. علائم اصلی اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) چیست؟
علائم ممکن است شامل درد یا تورم در مفصل فک همراه با سفتی یا تحرک محدود مفصل باشد. کلیک کردن، ترکیدن، و تغییر در گاز گرفتن نیز رایج است (منبع مطلب). برخی از افراد حتی ممکن است دچار سرگیجه، وزوز گوش یا مشکل در شنوایی شوند.
۳. چه زمانی باید برای اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) به پزشک مراجعه کنم؟
اگر علائم شما شدید شد یا شروع به تداخل با زندگی روزمره کرد، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.
باز هم، اکثر افراد مبتلا به TMJ ممکن است بدون درمان بهتر شوند، اما پزشک شما می‌تواند نسخه‌ها و سایر درمان‌های پزشکی یا خانگی را برای کمک به شما پیشنهاد دهد.
کلام پایانی
- اختلال مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) یک بیماری شایع است که مفصل فک و عضلات درگیر در حرکت فک را تحت تاثیر قرار می دهد. با کمال تعجب، علی رغم مشترک بودن آن، تنها درصد کمی از افرادی که علائم TMJ را تجربه می کنند، به دنبال کمک پزشکی حرفه ای هستند. با این وجود، در موارد نادری که علائم اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) شدید می شود، ممکن است نیاز به مداخله پزشکی باشد، مانند روش های جراحی یا استفاده از ایمپلنت های TMJ. با این حال، توجه به این نکته مهم است که طبق گفته موسسه ملی تحقیقات دندانپزشکی و جمجمه صورت، این اقدامات شدید معمولاً غیر ضروری هستند، مگر اینکه آسیب قابل توجهی به فک وارد شود.
- خوشبختانه، برای اکثر افراد، رهایی از ناراحتی اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) را می توان با اقدامات نسبتاً ساده به دست آورد. اینها شامل اتخاذ یک رژیم غذایی متشکل از غذاهای نرم تر است که می تواند فشار روی مفصل فک و ماهیچه ها را کاهش دهد. علاوه بر این، تمرین تکنیک های مدیریت استرس می تواند نقش مهمی در کاهش علائم TMJ داشته باشد. ارتباط بین استرس و TMJ را نباید دست کم گرفت، زیرا استرس می تواند منجر به فک کردن و ساییدن فک شود و این وضعیت را تشدید کند. در نهایت، داروهای مسکن بدون نسخه ، مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، می توانند به طور موقت تسکین موثری از درد TMJ ارائه دهند.
