بی انزالی به شرایطی اشاره دارد که در آن فرد ارگاسم را تجربه می کند اما نمی تواند منی را از آلت تناسلی خود خارج کند. این اختلال عملکرد جنسی می تواند بر لذت جنسی، رضایت و توانایی او برای بچه دار شدن تأثیر بگذارد. عوامل مختلفی می توانند باعث انزال شوند، از مسائل جسمی گرفته تا روانی. در این مقاله، ما عمیق‌تر به مفهوم انزال می‌پردازیم، علل، علائم، تشخیص، مدیریت و گزینه‌های درمانی آن را بررسی می‌کنیم.
علل انزال
انزال را می توان به دو نوع اصلی تقسیم کرد: انزال اولیه و ثانویه. انزال اولیه زمانی است که فرد هرگز قادر به انزال نبوده است، در حالی که انزال ثانویه زمانی اتفاق می افتد که مرد به دلیل عوامل خاصی توانایی انزال را از دست می دهد.
عوامل متعددی وجود دارد که می تواند منجر به انزال شود. برخی از شایع ترین علل عبارتند از:
- دیابت: دیابت، به ویژه زمانی که به خوبی کنترل نشود، می تواند باعث آسیب عصبی شود که بر عملکرد جنسی تأثیر می گذارد و منجر به انزال می شود.
- عفونت ها: عفونت هایی مانند پروستاتیت (التهاب پروستات) یا اورتریت (التهاب مجرای ادرار) می توانند بر اعصاب و عضلات مسئول انزال تأثیر بگذارند.
- داروها: برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی (مخصوصاً مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI ها) و آلفا بلوکرها که برای درمان فشار خون بالا یا بزرگی پروستات استفاده می شوند، می توانند در روند انزال اختلال ایجاد کنند.
- آسیب عصبی: آسیب عصبی می تواند به دلیل جراحی (مانند جراحی مثانه یا پروستات) یا آسیب های لگنی و پرتودرمانی رخ دهد. این آسیب می تواند ارتباط بین مغز و اعصاب کنترل کننده انزال را مختل کند.
- اختلالات سیستم عصبی: شرایطی مانند بیماری پارکینسون، مولتیپل اسکلروزیس یا آسیب های نخاعی می تواند بر عملکرد اعصاب کنترل کننده انزال تأثیر بگذارد.
- درمان سرطان بیضه: برداشتن غدد لنفاوی به عنوان بخشی از درمان سرطان بیضه می تواند منجر به انزال شود.
علائم انزال
علامت اولیه انزال، عدم وجود انزال (مایع منی) در حین ارگاسم است. در برخی موارد، علائم ممکن است موقعیتی باشند، به این معنی که فرد می تواند در موقعیت های خاص انزال کند اما در موقعیت های دیگر نه. به عنوان مثال، آنها ممکن است بتوانند هنگام خودارضایی انزال کنند، اما نه در حین مقاربت، یا فقط در خانه اما نه در اتاق هتل.
تشخیص انزال
تشخیص انزال با معاینه فیزیکی کامل و بررسی سابقه پزشکی بیمار شروع می شود. بسته به شرایط، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است آزمایش‌ها یا بررسی‌های خاصی را نیز درخواست کند. یکی از این آزمایشات، آزمایش ادرار (تجزیه و تحلیل ادرار) است که بلافاصله پس از ارگاسم انجام می شود. در مورد انزال، اگر بعد از ارگاسم اتفاق بیفتد، هیچ اسپرمی در نمونه ادرار تشخیص داده نمی شود.
مدیریت و درمان انزال
درمان انزال به علت اصلی آن بستگی دارد. در برخی موارد، به هیچ درمانی نیاز نیست، به خصوص زمانی که شرایط خفیف است و کیفیت زندگی یا توانایی فرد برای باردار شدن را تحت تاثیر قرار نمی دهد.
- روان درمانی و مشاوره: برای افراد مبتلا به انزال موقعیتی ناشی از استرس، اضطراب، افسردگی، ترس یا مشکلات رابطه، روان درمانی و مشاوره می تواند مفید باشد. درمان شناختی-رفتاری، جنسی درمانی، و سایر اشکال گفتار درمانی می تواند به رفع این مسائل کمک کند و به طور بالقوه عملکرد انزال را بهبود بخشد.
- داروهای ضد اضطراب: در برخی موارد، داروهای ضد اضطراب ممکن است برای کمک به مدیریت اضطراب و استرس که ممکن است در انزال کمک کند، تجویز شود.
- تنظیم دارو: تغییر برخی داروها یا مدیریت بهتر شرایطی مانند دیابت گاهی اوقات می تواند علائم انزال را برطرف کند. به عنوان مثال، تغییر از یک داروی ضد افسردگی SSRI به یک کلاس متفاوت از دارو ممکن است به بازیابی عملکرد انزال کمک کند.
- جراحی های حفظ اعصاب: در طول برخی از روش های جراحی مانند جراحی پروستات، می توان از تکنیک های حفظ اعصاب برای به حداقل رساندن خطر آسیب به اعصاب مسئول انزال استفاده کرد.
- انزال رتروگراد: اگر فردی انزال رتروگراد را تجربه می کند – یک وضعیت مرتبط که در آن مایع منی به جای خروج از بدن در طول ارگاسم به مثانه باز می گردد – ممکن است دارویی به نام ایمی پرامین تجویز شود.
در صورت عدم وجود کامل انزال، تکنیک های کمک باروری مانند لقاح آزمایشگاهی (IVF) یا تلقیح داخل رحمی (IUI) ممکن است توصیه شود. اسپرم را می توان از طریق روش های جراحی مانند استخراج میکروسکوپی اسپرم بیضه (TESE) یا آسپیراسیون اسپرم اپیدیدیم از راه پوست (PESA) از بیضه ها استخراج کرد.
نتیجه
انزال یک وضعیت پیچیده است که بر لذت جنسی و توانایی های تولید مثل تأثیر می گذارد. علل مختلفی دارد، از بیماری های جسمی گرفته تا استرس های روانی. تشخیص معمولاً شامل معاینه پزشکی کامل و گاهی آزمایش ادرار پس از ارگاسم است. مدیریت و درمان به علت زمینه‌ای بستگی دارد و در برخی موارد ممکن است شامل مداخلات پزشکی، مشاوره، تغییر سبک زندگی یا تکنیک‌های کمک باروری باشد. مشورت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی برای راهنمایی و پشتیبانی شخصی در مقابله با این وضعیت ضروری است.
سوالات متداول
۱. انزال چیست؟
بی انزالی به عدم توانایی در انزال منی در هنگام ارگاسم اشاره دارد. این اختلال عملکرد جنسی می تواند بر لذت جنسی و توانایی فرد برای باردار شدن تأثیر بگذارد.
۲. چه چیزی باعث انزال می شود؟
انزال می تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند دیابت، عفونت ها، عوارض جانبی داروها، آسیب عصبی ناشی از جراحی ها یا آسیب های لگنی، اختلالات سیستم عصبی یا درمان های سرطان بیضه باشد.
۳.انواع انزال چیست؟
دو نوع اصلی انزال وجود دارد: انزال اولیه که در آن فرد هرگز قادر به انزال نبوده است و انزال ثانویه که در آن فرد به دلیل عوامل خاصی توانایی انزال را از دست می دهد. بی‌انزالی را می‌توان به دو دسته کلی (در هر شرایطی قادر به انزال نیست) یا ارگاسمیک (عدم انزال در طول ارگاسم) طبقه‌بندی کرد.
۴. انزال چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص انزال شامل معاینه فیزیکی، بررسی تاریخچه پزشکی و گاهی آزمایش ادرار بلافاصله پس از ارگاسم برای بررسی وجود اسپرم است.
۵. انزال چگونه مدیریت یا درمان می شود؟
درمان انزال به علت اصلی آن بستگی دارد. در برخی موارد، نیازی به درمان نیست. ممکن است روان درمانی، مشاوره، داروهای ضد اضطراب، داروهای تنظیم کننده یا جراحی های محافظ اعصاب توصیه شود. تکنیک‌های کمک باروری ممکن است برای افرادی که می‌خواهند باردار شوند، اما نمی‌توانند منی را انزال کنند، ضروری باشد. روش های استخراج اسپرم نیز می تواند برای به دست آوردن اسپرم برای درمان های باروری انجام شود.
