ممکن است چند نفر را بشناسید که فقط به خودشان اهمیت می دهند و تعاملات بین شما اغلب باعث شده است که شما احساس ناامیدی، ناراحتی یا حقارت داشته باشید. آنها ممکن است شما را بد، خودخواه، بی فکر یا حتی خودشیفته خطاب کرده باشند، اما متوجه می شوید که آنها کسانی هستند که این رفتارها را از خود نشان می دهند. بنابراین، آیا آنها خودشیفته هستند؟
فردی که ویژگی های خودشیفته را نشان می دهد، لزوماً دارای اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) نیست. یک خودشیفته ممکن است به شیوه‌های خودخواهانه رفتار کند، اما فردی که اختلال شخصیت خودشیفته دارد، چیزی فراتر از خودخواه است.
اگر با فردی که اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) دارد رابطه دارید، ممکن است در درک رفتارهای او دچار مشکل شوید. فردی که دارای اختلال شخصیت خودشیفته است ممکن است طوری رفتار کند که فکر می کند دنیا فیلمی است که در آن ستاره است و بقیه افراد دیگر و سیاهی لشکر آن فیلم هستند.
بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، اختلال شخصیت خودشیفته به عنوان الگویی از بزرگ نمایی، نیاز به تحسین و عدم همدلی تعریف می شود. ممکن است فردی با NPD دستاوردهای خود را اغراق کند، مثلاً به دیگران بگوید که در آن روز در صدر کلاس بودند یا رقم حقوق خود را به افراد دیگر افزایش دهد.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته اغلب ممکن است از عباراتی مانند “من مهمترین فرد اینجا هستم”، “هیچ چیز دیگری جز برای من مهم نیست” یا “شما که مهم نیستید” و “هیچ کس مرا مرا درک نمی کند”، استفاده کنند.
خودشیفته ها ممکن است خواهان تحسین بیش از حد باشند و انتظارات غیرمنطقی از رفتار مطلوب نشان دهند که گویی حضور آنها صرفاً به آن نیاز دارد. آنها همچنین احتمالاً از دیگران برای به دست آوردن آنچه می خواهند سوء استفاده می کنند و برای درک یا همدلی با دیگران تلاش می کنند. آنها همچنین ممکن است فکر کنند دیگران به آنها حسادت می کنند (منبع مطلب).
تفاوت بین خودخواه بودن و خودشیفتگی
کسی می تواند خودخواه باشد بدون اینکه انتظار داشته باشد که تمام دنیا همه هوس های او را برآورده کند زیرا فکر می کنند برتر هستند. با این حال، یک فرد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته “به طور مداوم در موقعیت ها به این روش ها عمل می کند.” یک فرد خودخواه ممکن است پذیرای انتقاد و گفتگو باشد، اما فردی که اختلال شخصیت خودشیفته دارد ممکن است “خودی شکننده داشته باشد و نتواند انتقاد یا شکست را تحمل کند و ممکن است با خشم یا تحقیر نسبت به دیگران واکنش نشان دهد.”
چگونه می توانید حد و مرز تعیین کنید؟
اگر می‌خواهید نگرانی‌ها یا احساسات خود را با فردی که رفتارهای خودشیفته یا اختلال شخصیت خودشیفته دارد مطرح کنید، سعی کنید خود را برای گفتگوی پیش رو آماده کنید. صحبت با خود در یک مکان ساکت یا جلوی آینه و چند بار قدم زدن در میان مکالمه برای بررسی سناریوهای مختلف به شما کمک می کند آماده شوید و در موقعیت خود محکم بمانید.
اگر مایل به مصالحه در مورد چیزی هستید، از قبل در مورد آن تصمیم بگیرید، بنابراین اگر آن لحظه فرا رسید، آماده باشید.
از آنجایی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته با کمبود همدلی دست و پنجه نرم می کنند، ممکن است محدودیت ها یا انتقاد شما را حمله ای به خود بدانند. آنها ممکن است سعی کنند شرایط را تغییر دهند تا به شما صدمه بزنند. ایجاد یک موقعیت برد-برد مفید است ، اما تحت تلاش برای بیرون راندن شما از مسیر، گیج یا تضعیف نشوید.
در برخی موارد، افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است تحریک شوند و سعی کنند شما را به خاطر احساسات خود سرزنش کنند. شما می توانید با چیزی شبیه به این پاسخ دهید: “من درک می کنم که شما احساس ناامیدی می کنید، اما من هیچ نوع بی احترامی شما را تحمل نمی کنم. بیایید با هم راه حلی پیدا کنیم تا بتوانیم جلو برویم.
این پاسخ می‌تواند احساسات آنها را در حالی که مرز مشخصی تعیین می‌کند تأیید کند، و همچنین راه‌حلی مشترک ارائه می‌دهد.
همچنین می‌توانید با گفتن این جمله: به نظر می‌رسد در اینجا یک سوء تفاهم وجود دارد، لحن گفتگوی داغ را کاهش دهید. آیا می‌توانیم از طریق آن صحبت کنیم تا بفهمیم چه چیزی باعث این مشکل شده است؟
اگر نخواهند گوش کنند چه؟
در حالی که شما بر آنچه می گویید و نحوه بیان آن کنترل دارید، کنترلی بر نحوه دریافت آن ندارید . با این حال، می‌توانید زمانی که طرف مقابل از شنیدن صحبت‌های شما امتناع می‌کند یا به هر نحوی به شما آسیب می‌رساند، کنار بروید.
درک دلیل اصلی رد نظرات شما به جای تمرکز بر داشتن یک مکالمه سازنده نیز می تواند مفید باشد. می‌توانید با گفتن من احساس شما را درک می‌کنم، اما به هر دوی ما نیاز دارم که در حین بحث در مورد این موضوع احترام بگذاریم، مرزهای خود را دوباره مشخص کنید.
اگر همه چیز شکست خورد، بهتر است مدتی از بحث فاصله بگیرید تا هر دو طرف بتوانند با ذهنیت مثبت تری برگردند.
کلام پایانی
- این مهم است که بتوانید رفتار خودشیفته و علائم اختلال شخصیت خودشیفته را تشخیص دهید. درک بیشتر رفتار آنها و تعیین مرزهای مشخص و واضح می تواند به شما کمک کند روابط خود را با آنها هدایت کنید و تصمیم بگیرید که آیا نیاز دارید خود را از یک رابطه یا موقعیت بالقوه مضر، حذف کنید یا خیر.
- افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) اغلب دارای منیت های شکننده هستند، ممکن است هیچ گونه انتقاد یا شکستی را تحمل نکنند، توجه زیادی را طلب می کنند و کمبود همدلی نشان می دهند.
- وقتی با فردی مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) سر و کار دارید، نکته کلیدی این است که برای چیزهایی که مایل به مصالحه نیستید مرزهای محکمی تعیین کنید و ثابت بمانید.
- هنگامی که نیازهای خود را با افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته در میان می‌گذارید، کارشناسان توصیه می‌کنند که احساسات آنها را اعتبارسنجی کنید و در عین حال مرزها را تعیین کنید و راه‌حلی مشترک ارائه دهید.
