سندرم پیش از قاعدگی (PMS) به مجموعه ای از علائم اشاره دارد که توسط زنان قبل از شروع قاعدگی تجربه می شود. این علائم ممکن است از گرفتگی‌های خفیف شکمی که فقط چند ساعت طول می‌کشد تا درد شدید و نوسانات خلقی که می‌تواند تا دو هفته قبل از قاعدگی ادامه داشته باشد، متغیر باشد.
برای تشخیص PMS، باید زمان بروز علائم را در نظر گرفت. اگر اثرات PMS به خصوص ناتوان کننده باشد، ممکن است آزمایشات بیشتری مانند ارزیابی سطح هورمون یا مطالعات تصویربرداری برای تعیین اینکه آیا یک بیماری زمینه ای وجود دارد یا خیر، ضروری باشد.
هم درمان‌های طبیعی و هم درمان‌های پزشکی در دسترس هستند که می‌توانند به کاهش علائم مرتبط با PMS کمک کنند، و مهم است که گزینه‌های خود را با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی در میان بگذارید تا تعیین کنید کدام رویکرد برای شما بهترین کارآمد است.
علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS)
مرحله قبل از قاعدگی که به عنوان سندرم پیش از قاعدگی (PMS) نیز شناخته می شود، معمولاً در روزهای منتهی به دوره قاعدگی زنان رخ می دهد. با این حال، بروز علائم تا دو هفته قبل از شروع قاعدگی غیر معمول نیست. برای اینکه علائم به عنوان بخشی از PMS در نظر گرفته شود، باید در عرض دو هفته قبل از پریود یک زن رخ دهد و نباید در بقیه ماه وجود داشته باشد. سندرم پیش از قاعدگی می تواند در هر سنی و زمانی که زن شروع به قاعدگی کند شروع شود.
مهم است که توجه داشته باشید که PMS می تواند از یک زن به زن دیگر بسیار متفاوت باشد و علائمی که تجربه می شوند می توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند. برخی از زنان ممکن است علائم فیزیکی مانند گرفتگی شکم، نفخ و حساسیت سینه را تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم عاطفی مانند نوسانات خلقی، تحریک پذیری و اضطراب را تجربه کنند.
همچنین شایان ذکر است که PMS یک بیماری یا بیماری نیست، بلکه بخشی طبیعی از چرخه قاعدگی زنان است. در حالی که تجربه علائم PMS می تواند خسته کننده باشد، مهم است که به یاد داشته باشید که آنها موقتی هستند و با شروع دوره قاعدگی خانم ها از بین می روند. اگر علائمی را تجربه می کنید که بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید تا در مورد گزینه های درمانی بالقوه صحبت کنید.
تعدادی از اثرات فیزیکی، احساسی و شناختی وجود دارد که می تواند به عنوان بخشی از سندرم پیش از قاعدگی (PMS) رخ دهد.
علائم شایع سندرم پیش از قاعدگی (PMS) عبارتند از:
- گرفتگی رحم
- نفخ شکم
- سینه های دردناک و حساس
- هوس های غذایی
- تحریک پذیری
- اشک ریختن
- نوسانات خلقی
- غمگینی
- اضطراب
- طغیان عصبانیت
- سردرد یا میگرن
- مشکل خواب
- خستگی
- تغییر در میل جنسی
- افزایش وزن
- دردهای عضلانی
- تورم خفیف بازوها یا پاها
- علائم گوارشی مانند تهوع، اسهال یا یبوست
- تشدید اختلالات گوارشی، مانند بیماری التهابی روده (IBD) و سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
در حالی که معمولاً زنان در طول مرحله قبل از قاعدگی علائم مختلفی را تجربه می کنند، بعید است که شما همه علائم مختلفی را که می تواند با سندرم پیش از قاعدگی (PMS) رخ دهد، تجربه کنید. سندرم پیش از قاعدگی مجموعه ای از علائم است که معمولاً در روزهای منتهی به دوره قاعدگی زنان رخ می دهد و علائم خاصی که تجربه می شود می تواند از یک زن به زن دیگر بسیار متفاوت باشد.
بسیاری از نوجوانان سندرم پیش از قاعدگی را تجربه می‌کنند، و غیر معمول نیست که علائمی که تجربه می‌شوند با افزایش سن تغییر کنند. برای مثال، زنی که ممکن است سال‌ها طغیان‌های عصبانیت ناشی از PMS را تجربه کرده باشد، ممکن است دیگر آنها را تجربه نکند، اما ممکن است در روزهای قبل از قاعدگی دچار گرفتگی‌های شکمی و افزایش وزن شود. مهم است که توجه داشته باشید که PMS می تواند از یک زن به زن دیگر بسیار متفاوت باشد و علائمی که تجربه می شوند می توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند.
عوارض
برخی از زنان اثرات ناراحت کننده سندرم پیش از قاعدگی (PMS) را تجربه می کنند که می تواند در روابط، کار و به طور کلی اختلال ایجاد کند خوب بودن .
اثرات جدی سندرم پیش از قاعدگی (PMS) عبارتند از:
- مشکلات در ازدواج کردن یا برقراری رابطه احساسی
- مشکل فرزندپروری
- کاهش عملکرد کار یا مدرسه
- از دست دادن علاقه به معاشرت
- افکار خودکشی
اگر با سندرم پیش از قاعدگی (PMS) خود افسردگی را تجربه می کنید، ممکن است به شکلی به نام اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD) مبتلا باشید.
علل سندرم پیش از قاعدگی (PMS)
اثرات سندرم پیش از قاعدگی (PMS) ناشی از تغییرات هورمونی است که در طول چرخه قاعدگی زنان رخ می دهد. هورمون های اصلی بدن زن، استروژن و پروژسترون، در طول چرخه قاعدگی در نوسان هستند. در روزهای منتهی به قاعدگی زنان، سطح استروژن کاهش می یابد و سطح پروژسترون افزایش می یابد.
علاوه بر این تغییرات هورمونی، الگویی از تغییرات فیزیولوژیکی چرخه ای وجود دارد که در هفته ها و روزهای قبل از قاعدگی در سراسر بدن رخ می دهد. این تغییرات شامل تغییرات متابولیک، تغییرات در انتقال دهنده های عصبی و تغییرات عروقی است. انتقال دهنده های عصبی سروتونین و گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) بیشترین ارتباط را با PMS دارند.
همه این تغییرات فیزیولوژیکی، و همچنین الگوهای هورمونی، می توانند علائم PMS را ایجاد کنند. توجه به این نکته مهم است که PMS می تواند از یک زن به زن دیگر بسیار متفاوت باشد و علائم خاصی که تجربه می شوند می توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند. اگر علائمی را تجربه می کنید که بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد، مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید تا در مورد گزینه های درمانی بالقوه صحبت کنید.
برخی از الگوهای هورمونی و فیزیولوژیکی چرخه قاعدگی و اثرات آنها بر سندرم پیش از قاعدگی (PMS) عبارتند از:
- تغییرات هورمونی باعث درد و تورم سینه می شود
- تغییرات هورمونی باعث انقباض رحم می شود (که باعث گرفتگی شکم/رحم می شود)
- تغییرات متابولیک بر اشتها، وزن، تورم و سطح انرژی تأثیر می گذارد
- تغییرات انتقال دهنده های عصبی بر خلق و خو، خواب، علائم گوارشی تأثیر می گذارد و می تواند باعث میگرن شود.
- تغییرات عروقی می تواند بر میگرن تأثیر بگذارد و ممکن است باعث تورم دست ها و پاها شود
کارشناسان پیشنهاد می کنند که تغییرات در سطوح استروژن و پروژسترون مسئول شروع سایر اثرات فیزیولوژیک سندرم پیش از قاعدگی (PMS) است. در حالی که اکثر زنان در طول چرخه قاعدگی الگوهای بسیار مشابهی دارند، برخی تغییرات جزئی بین زنان وجود دارد. به همین دلیل است که همه زنان دقیقاً علائم PMS را تجربه نمی کنند.
توجه به این نکته مهم است که PMS می تواند از یک زن به زن دیگر بسیار متفاوت باشد و علائم خاصی که تجربه می شوند می توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند. برخی از زنان ممکن است علائم فیزیکی مانند گرفتگی شکم، نفخ و حساسیت سینه را تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم عاطفی مانند نوسانات خلقی، تحریک پذیری و اضطراب را تجربه کنند.
تشخیص سندرم پیش از قاعدگی (PMS)
تشخیص سندرم پیش از قاعدگی (PMS) شامل استفاده از چندین ابزار غربالگری است که رایج ترین آنها سابقه پزشکی یا پرسشنامه است. متأسفانه، هیچ آزمایش خون یا سایر آزمایش‌های تشخیصی برای تأیید تشخیص PMS وجود ندارد.
برای تشخیص سندرم پیش از قاعدگی، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولاً از بیماران در مورد علائم و زمان وقوع آنها می پرسند. معیارهای تشخیص سندرم پیش از قاعدگی مستلزم آن است که علائم در طول دوره قاعدگی یا بلافاصله پس از آن ناپدید شوند و تا دو هفته قبل از دوره بعدی ظاهر نشوند. همچنین مهم است که علل بالقوه علائم مانند داروها (از جمله جایگزینی هورمون)، الکل یا مواد مخدر را رد کنید.
نگه داشتن یک تقویم می تواند ابزار مفیدی برای ردیابی زمان علائم و شناسایی هر گونه الگوی مرتبط با PMS باشد. با ثبت تاریخ شروع و پایان هر سیکل قاعدگی، و همچنین علائمی که رخ می دهد، زنان می توانند درک بهتری از الگوهای بدن خود به دست آورند و با پزشک خود برای ایجاد یک برنامه درمانی موثر همکاری کنند.
تقویم چرخه قاعدگی
یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای تعیین اینکه آیا سندرم پیش از قاعدگی (PMS) دارید یا خیر، پیگیری علائم خود به مدت دو تا سه ماه با استفاده از یک تقویم استاندارد است. این روش که به عنوان تقویم چرخه قاعدگی شناخته می شود، می تواند به شما و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما کمک کند تا علائم دوره ای را که ممکن است با چرخه قاعدگی شما مرتبط باشد شناسایی کنید.
برای استفاده از تقویم چرخه قاعدگی، باید تاریخ شروع و پایان هر سیکل قاعدگی و همچنین علائمی را که در طول آن چرخه رخ می دهد، ثبت کنید. سپس می‌توان این اطلاعات را با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی به اشتراک گذاشت، که می‌تواند از آن برای تعیین اینکه آیا علائم شما مربوط به چرخه قاعدگی شماست و اینکه آیا معیارهای تشخیص PMS را برآورده می‌کنند، استفاده کند.
تحقیقات نشان داده است که روش‌های مبتنی بر تقویم برای تعیین مراحل چرخه قاعدگی زمانی دقیق هستند که به طور مداوم مورد استفاده قرار گیرند.
به طور کلی، استفاده از تقویم چرخه قاعدگی یک راه مناسب و موثر برای ردیابی علائم و تعیین اینکه آیا PMS دارید یا خیر. با همکاری با پزشک خود، می توانید یک برنامه درمانی موثر ایجاد کنید که می تواند به شما در مدیریت علائم و بهبود کیفیت کلی زندگی شما کمک کند.
برای پر کردن تقویم چرخه قاعدگی مراحل زیر را انجام دهید:
- روز اولی که خونریزی شروع کردید، روز اول را در تقویم خود بنویسید.
- به علائمی که در آن روز تجربه می کنید توجه کنید و هر کدام را در مقیاس یک تا ۱۰ رتبه بندی کنید.
- این کار را هر روز به مدت دو یا سه ماه انجام دهید.
توجه به این نکته مهم است که علائم واقعی سندرم پیش از قاعدگی (PMS) معمولاً تا روز سیزدهم چرخه قاعدگی شما شروع نمی شود. بنابراین، هر علامتی که در اوایل چرخه خود تجربه می کنید ممکن است ناشی از عوامل دیگری باشد.
با این حال، هنوز مهم است که علائمی را که در روزهای ۱ تا ۱۳ سیکل قاعدگی خود تجربه می کنید در تقویم خود ثبت کنید. این اطلاعات می تواند به شما و پزشک شما کمک کند تا هر گونه الگو یا روندی را که ممکن است با علائم شما مرتبط باشد شناسایی کنید.
به عنوان مثال، اگر متوجه شدید که در چند روز اول چرخه قاعدگی خود تغییرات خلقی یا خستگی را تجربه می کنید، این ممکن است نشانه PMS باشد. با ردیابی علائم خود در یک تقویم، می توانید با پزشک خود برای ایجاد یک برنامه درمانی موثر که می تواند به شما در مدیریت علائم و بهبود کیفیت کلی زندگی شما کمک کند، همکاری کنید.
همچنین مهم است که به یاد داشته باشید برخی از علائم، مانند حساس شدن سینه یا نفخ، در طول چرخه قاعدگی شایع هستند و ممکن است لزوماً با PMS مرتبط نباشند. با این حال، اگر این علائم شدید یا مداوم هستند، باید با پزشک خود صحبت کنید تا هرگونه بیماری زمینه ای را رد کنید.
PMDD
اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD) شکل شدیدی از سندرم پیش از قاعدگی (PMS) است که درصد کمی از زنانی را که عادت ماهانه می‌کنند تحت تاثیر قرار می‌دهد. مطالعات تخمین زده اند که بین ۳ تا ۸ درصد از زنان در سنین باروری علائم PMDD را تجربه می کنند.
برای تشخیص PMDD، یک زن باید حداقل پنج مورد از علائم زیر را در مرحله قبل از قاعدگی چرخه قاعدگی خود تجربه کند و نه در زمان های دیگر، طبق معیارهای ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی:
- احساس غم و اندوه یا ناامیدی یا افکار خودکشی
- استرس، تنش یا اضطراب شدید
- موارد وحشت زدگی
- نوسانات خلقی نامناسب و حملات گریه
- تحریک پذیری یا عصبانیت مداوم که بر افراد دیگر تأثیر می گذارد
- از دست دادن علاقه به فعالیت ها و روابط عادی روزمره
- ناتوانی در تمرکز یا تمرکز
- بی حالی
- پرخوری
تشخیص های افتراقی
اگر علائم فیزیکی شدید و/یا خونریزی نامنظم را تجربه می کنید، ممکن است نیاز به ارزیابی تشخیصی برای رد هر گونه مشکلات هورمونی یا رحمی داشته باشید. این نوع ارزیابی می‌تواند شامل آزمایش‌های خونی باشد که سطح هورمون‌ها را بررسی می‌کند، و همچنین آزمایش‌های تصویربرداری که رحم یا تخمدان‌ها را بررسی می‌کنند.
به عنوان مثال، پزشک شما ممکن است آزمایش خون را برای بررسی سطح استروژن، پروژسترون و هورمون های تیروئید شما تجویز کند، زیرا همه اینها می توانند بر چرخه قاعدگی و سلامت کلی شما تأثیر بگذارند. از تست های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا هیستروسالپنگوگرام نیز می توان برای بررسی رحم و تخمدان ها برای هر گونه ناهنجاری استفاده کرد.
اگر علائم شما از یک الگوی چرخه ای پیروی نمی کند، پزشک ممکن است شرایط دیگری را که می تواند باعث علائم شما شود، در نظر بگیرد. به عنوان مثال، افسردگی، اضطراب، بیماری های گوارشی یا بیماری تیروئید، همه شرایطی هستند که می توانند علائمی مشابه PMS ایجاد کنند. با رد این شرایط دیگر، پزشک شما می تواند اطمینان حاصل کند که هر طرح درمانی متناسب با نیازهای خاص شما تنظیم شده است.
درمان
راه های مختلفی برای مدیریت علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS) وجود دارد. برخی از زنان ممکن است با استفاده از مکمل ها یا درمان های بدون نسخه (OTC) تسکین پیدا کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به داروهای تجویزی نیاز داشته باشند. رویکردهای سبک زندگی، مانند ورزش و تکنیک های مدیریت استرس نیز می توانند در مدیریت علائم PMS مفید باشند.
اثربخشی درمان PMS به شدت علائم و تأثیر آنها بر زندگی روزمره شما بستگی دارد. مهم است که علائم خود را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در میان بگذارید، که می تواند بر اساس نیازهای فردی شما بهترین برنامه درمانی را برای شما توصیه کند.
در برخی موارد، تغییرات سبک زندگی ممکن است برای مدیریت علائم PMS کافی باشد. به عنوان مثال، نشان داده شده است که ورزش منظم علائمی مانند نفخ، حساسیت سینه ها و نوسانات خلقی را کاهش می دهد. تکنیک های مدیریت استرس، مانند مدیتیشن یا تنفس عمیق نیز می تواند در کاهش علائم مفید باشد.
در موارد دیگر، مکمل ها یا درمان های OTC ممکن است توصیه شود. به عنوان مثال، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) می توانند به کاهش گرفتگی و درد کمک کنند.
در موارد شدیدتر، داروهای تجویزی ممکن است برای مدیریت علائم PMS ضروری باشد.
درمان سندرم پیش از قاعدگی (PMS) می تواند شامل موارد زیر باشد:
- داروهای ضد درد OTC : اگر گرفتگی، سردرد یا حساس شدن پستان دارید، ممکن است از داروهایی مانند ادویل (ایبوپروفن) یا تیلنول (استامینوفن) بهره مند شوید.
- مکمل ها : برخی از زنان دچار کمبود ویتامین هایی مانند ویتامین C، منیزیم یا ویتامین B12 می شوند. تغییر در اشتها می تواند باعث این کمبودهای تغذیه ای شود و مکمل ها ممکن است به علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS) و همچنین علائم کمبود تغذیه کمک کنند (منبع مطلب).
- داروهای مسکن با نسخه : اگر گرفتگی شدید، میگرن یا افسردگی دارید، ممکن است یک داروی تجویزی برای کاهش علائم به شما داده شود.
- هورمون درمانی : برای برخی از زنان، هورمون درمانی با داروهای ضد بارداری خوراکی، جایگزینی استروژن یا کرم پروژسترون می تواند به کاهش اثرات سندرم پیش از قاعدگی (PMS) کمک کند. ۱۱ به خاطر داشته باشید که هورمون ها می توانند اثرات عمده ای بر باروری داشته باشند و ممکن است در زنانی که در معرض خطر سرطان سینه، تخمدان یا رحم هستند، منع مصرف داشته باشند.
- طب سوزنی یا طب فشاری : تحقیقات نشان می دهد که این درمان های جایگزین ممکن است برخی از علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS) را برای برخی از زنان کاهش دهد (منبع مطلب).
به خاطر داشته باشید که علائم سندرم پیش از قاعدگی زمانی که از کنترل بارداری استفاده می کنید می تواند تغییر کند و ممکن است در صورت تغییر علائم به یک رویکرد درمانی جدید نیاز داشته باشید.
تغییر سبک زندگی
علاوه بر درمان‌های پزشکی، چندین رویکرد غیرپزشکی وجود دارد که می‌توانید برای کمک به کاهش علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS) استفاده کنید. به عنوان مثال، زنانی که گرفتگی خفیف را تجربه می کنند ممکن است با قرار دادن کیسه یخ روی شکم خود برای چند دقیقه تسکین پیدا کنند. این می تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.
زنانی که نوسانات خلقی خفیف را تجربه می کنند نیز ممکن است از صحبت با یک مشاور یا یک دوست مورد اعتماد سود ببرند. این می تواند خروجی برای ابراز احساسات فراهم کند و می تواند به جلوگیری از طغیان هایی که ممکن است به روابط آسیب بزند کمک کند.
علاوه بر این استراتژی‌ها، عاداتی مانند ورزش کردن، نوشتن در مجله یا آگاهی از تغییرات هورمونی که باعث تغییرات خلقی می‌شوند نیز می‌توانند مفید باشند. نشان داده شده است که ورزش علائمی مانند نفخ، حساس شدن سینه ها و نوسانات خلقی را کاهش می دهد، در حالی که نوشتن در یک مجله می تواند خروجی سالمی برای ابراز احساسات فراهم کند.
به طور کلی، بسیاری از رویکردهای غیرپزشکی وجود دارد که می توانید برای مدیریت علائم PMS از آنها استفاده کنید. با گنجاندن این استراتژی ها در برنامه روزانه خود، می توانید تأثیر PMS را بر زندگی روزمره خود کاهش دهید و کیفیت کلی زندگی خود را بهبود بخشید.
کلام پایانی
- سندرم پیش از قاعدگی (PMS) یک بیماری بسیار شایع است که بسیاری از زنان را تحت تاثیر قرار می دهد. در حالی که بیشتر زنان می‌توانند در طول ماه به طور طبیعی کار کنند، برخی ممکن است علائمی را تجربه کنند که می‌تواند ناراحت‌کننده باشد و در زندگی روزمره آنها اختلال ایجاد کند.
- اگر علائم سندرم پیش از قاعدگی را تجربه می کنید که بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا علت علائم خود را شناسایی کنید و گزینه های درمانی مناسب را برای کمک به مدیریت علائم فیزیکی و احساسی خود توصیه کنید.
- با تسکین علائم PMS خود، می توانید کیفیت کلی زندگی و عملکرد خود را در بهترین حالت بهبود بخشید. این می تواند شامل کاهش علائمی مانند گرفتگی عضلات، نفخ و نوسانات خلقی و همچنین بهبود خلق و خوی کلی و رفاه شما باشد.
- به طور کلی، مهم است که به یاد داشته باشید که PMS یک بیماری شایع است که با درمان و حمایت مناسب قابل کنترل است. با همکاری با پزشک خود، می توانید یک برنامه درمانی شخصی ایجاد کنید که می تواند به شما در مدیریت علائم و بهبود کیفیت کلی زندگی شما کمک کند.
