تشنج غیبت در کودکان: علل، علائم، تشخیص و درمان

تشنج غیبت یک نوع متداول فعالیت صرعی در کودکان است که با دوره های کوتاه اختلال هوشیاری و علائم حرکتی ظریف مشخص می شود. تشخیص این تشنج ها می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا ممکن است شبیه رویاپردازی یا عدم توجه به نظر برسند. هدف این مقاله ارائه یک درک جامع از تشنج غیبت شامل تشخیص، مدیریت، پیامدها و عوارض احتمالی است.

تشخیص تشنج غیبت

تشخیص تشنج غیبت معمولاً بر اساس تظاهرات بالینی کودک و یافته های الکتروانسفالوگرافی (EEG) است. علائم معمولی عبارتند از شروع ناگهانی طلسم های خیره شدن، که گاهی با بال زدن پلک ها یا سایر اتوماسیون های ظریف همراه است که ۵ تا ۱۰ ثانیه یا کمتر طول می کشد. این اپیزودها اغلب با استرس، خستگی یا کم خوابی ایجاد می شوند و می توانند چندین بار در روز رخ دهند.

برای کمک به تشخیص، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی ممکن است آزمایش هیپرونتیلاسیون را انجام دهد، زیرا تشنج‌های غیبت می‌توانند با تنفس سریع و عمیق ایجاد شوند. علاوه بر این، بررسی دقیق علائم کودک و یک تاریخچه پزشکی کامل برای تشخیص دقیق ضروری است.

استاندارد طلایی برای تشخیص تشنج غیبت تست EEG است که فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می کند. در طول تشنج غیبت، یک الگوی موج و سنبله ۳ هرتزی مشاهده می شود که هر دو نیمکره مغز را به طور همزمان درگیر می کند. این الگو برای تشخیص صرع عمومی است که شامل تشنج های غیبت است.

تشنج های غیر معمول

در حالی که تشنج‌های غیبت معمولی با اختلال مختصر هوشیاری و الگوهای خاص EEG مشخص می‌شوند، تشنج‌های غیبت غیر معمول می‌توانند متفاوت ظاهر شوند. این تشنج ها ممکن است شروع کندتر و مدت طولانی تری داشته باشند (بیش از ۲۰ ثانیه)، با علائم حرکتی بارزتر مانند زدن لب یا حرکات دست. تشنج‌های غیبت غیر معمول اغلب با انواع دیگر تشنج همراه هستند و به احتمال زیاد با ناتوانی‌های یادگیری و صرع شدید همراه هستند.

مدیریت تشنج غیبت

درمان اولیه برای تشنج غیبت، داروهای ضد تشنج است. Ethosuximide ( Zarontin® ) به دلیل اختصاصی بودن آن برای درمان تشنج های غیبت، داروی ارجح است. سایر داروهایی که ممکن است در نظر گرفته شوند عبارتند از والپروات (Depakene®)، لاموتریژین (Lamictal®) و توپیرامات (Topamax®). این داروها با تعدیل تحریک پذیری عصبی و مهار فعالیت الکتریکی بیش از حد در مغز عمل می کنند.

انتخاب دارو به سن کودک، سابقه پزشکی و شدت تشنج بستگی دارد. آزمایش خون منظم برای نظارت بر سطح دارو و عملکرد کبد، به ویژه با برخی داروها ضروری است.

در برخی موارد، رژیم کتوژنیک ممکن است به عنوان یک درمان کمکی برای تشنج های غایب مقاوم به دارو در نظر گرفته شود. رژیم کتوژنیک یک رژیم غذایی پرچرب و کم کربوهیدرات است که اثرات روزه داری بر مغز را تقلید می کند و منجر به کاهش دفعات تشنج در برخی افراد می شود. با این حال، شواهد حمایت از استفاده از آن برای تشنج غیبت محدود است.

پیش آگهی و نتیجه

پیش آگهی برای کودکان مبتلا به تشنج غیبت به طور کلی مطلوب است. بیش از ۷۵ درصد از کودکان مبتلا به تشنج غیبت در سنین نوجوانی بیشتر از آنها رشد می کنند و اکثریت آنها در سنین نوجوانی دیگر نیازی به دارو ندارند. شانس رشد بیشتر تشنج های غیبت برای کودکانی که فقط تشنج های غیبت را بدون انواع دیگر تشنج تجربه می کنند، بیشتر است.

علی‌رغم پیش‌آگهی مطلوب، تشنج‌های غایب می‌توانند عوارض بالقوه‌ای داشته باشند. کودکان مبتلا به تشنج غیبت ممکن است در یادگیری و حافظه مشکل داشته باشند، به خصوص اگر تشنج مکرر باشد یا به خوبی کنترل نشده باشد. حوادث ناشی از عدم آگاهی در هنگام تشنج و صدمات ناشی از سقوط نیز از خطرات بالقوه هستند.

فعالیت هایی که باید اجتناب کنید

کودکان مبتلا به تشنج غیبت باید از فعالیت هایی با خطر آسیب بیشتر مانند شنا، غواصی و صخره نوردی بدون نظارت دقیق اجتناب کنند. علاوه بر این، تا زمانی که تشنج با دارو به خوبی کنترل نشود، باید از رانندگی اجتناب شود.

کلام پایانی

تشنج غیبت در کودکان یک نوع شایع از صرع است که با دوره های کوتاه اختلال هوشیاری مشخص می شود. تشخیص معمولا بر اساس تظاهرات بالینی و یافته های EEG است. درمان شامل داروهای ضد تشنج است که اتوسوکسیماید اولین انتخاب است. بسیاری از کودکان در سنین نوجوانی بیشتر از تشنج های غیبت رشد می کنند، اما مدیریت برای جلوگیری از عوارض احتمالی بسیار مهم است.

سوالات متداول

۱. علائم تشنج غیبت چیست و چه تفاوتی با خیال پردازی دارد؟

تشنج های غیبت با طلسم های خیره شدن ناگهانی، از دست دادن هوشیاری و توقف موقت فعالیت ظاهر می شوند. این اپیزودها با رویاپردازی تفاوت دارند زیرا شروع ناگهانی دارند، نمی توان آنها را قطع کرد و در عرض ۲۰ ثانیه به خودی خود پایان می یابد. در مقابل، رویاپردازی اغلب داوطلبانه است و می تواند قطع شود، و معمولاً به تدریج ایجاد می شود.

۲. داروی ارجح برای درمان تشنج غیبت چیست و از چه داروهای دیگری می توان استفاده کرد؟

داروی ارجح برای درمان تشنج غیبت اتوسوکسیماید ( Zarontin® ) است. سایر داروهایی که ممکن است در نظر گرفته شوند عبارتند از والپروات (Depakene®)، لاموتریژین (Lamictal®) و توپیرامات (Topamax®). انتخاب دارو به سن کودک، سابقه پزشکی و شدت تشنج بستگی دارد.

۳. آیا می توان از تشنج های غیبت جلوگیری کرد؟

متأسفانه، هیچ راه قطعی برای جلوگیری از تشنج های غیبت وجود ندارد، زیرا تصور می شود که این تشنج ناشی از عوامل ژنتیکی است.

۴. کودک مبتلا به تشنج غیبت باید از چه فعالیت هایی اجتناب کند؟

کودکان مبتلا به تشنج غیبت باید از فعالیت‌هایی که خطر آسیب بالایی دارند، مانند شنا، غواصی و صخره نوردی، بدون نظارت دقیق اجتناب کنند. علاوه بر این، تا زمانی که تشنج با دارو به خوبی کنترل نشود، باید از رانندگی اجتناب شود.

۵. چشم انداز کودکان مبتلا به تشنج غیبت چیست؟

پیش آگهی برای کودکان مبتلا به تشنج غیبت به طور کلی مطلوب است، به طوری که تا ۷۵٪ از کودکان در سنین نوجوانی بیشتر از آنها رشد می کنند. کودکانی که فقط تشنج غیبت را تجربه می‌کنند و انواع دیگر تشنج را تجربه نمی‌کنند ، بیشترین شانس رشد را دارند. با این حال، مدیریت موثر تشنج برای جلوگیری از عوارض احتمالی، مانند مشکلات یادگیری و حوادث، ضروری است.