اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) در بزرگسالان: نگاهی عمیق به علائم، علل، تشخیص، درمان و زندگی با آن

اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) یک وضعیت رشد مغز است که از دوران کودکی شروع می شود و تا بزرگسالی ادامه می یابد. با مشکلاتی در حفظ توجه، بیش فعالی و تکانشگری مشخص می شود. اگرچه هیچ درمانی برای ADHD وجود ندارد، اما این یک وضعیت بسیار قابل کنترل با درمان است. این مقاله به جنبه های مختلف ADHD در بزرگسالان می پردازد و علائم، علل، تشخیص، درمان، زندگی با آن و موارد دیگر را مورد بحث قرار می دهد.

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی بزرگسالان (ADHD) چیست؟

ADHD وضعیتی است که بر رشد مغز تأثیر می گذارد. معمولاً در دوران کودکی شروع می شود، و در حالی که بسیاری از کودکان “از آن رشد می کنند”، بسیاری دیگر این کار را نمی کنند. در بزرگسالان، ADHD می تواند تأثیراتی بر عملکرد کاری، روابط و سلامت روان داشته باشد، مشابه آنچه در کودکان مشاهده می شود.

تفاوت های رشد عصبی در ADHD

افراد مبتلا به ADHD دارای مغزهایی هستند که با افرادی که این بیماری را ندارند، متفاوت رشد کرده است. این تفاوت‌ها به عنوان «واگرای عصبی» شناخته می‌شوند و می‌توانند منجر به شرایط مختلفی از جمله ADHD شوند. افرادی که نوروتیپیک هستند، مغزهایی دارند که به روشی معمولی رشد کرده است.

افراد مبتلا به ADHD عموماً فعالیت کمتر از حد انتظار در نواحی خاصی از مغز دارند که ارتباط بین سایر قسمت های مغز را تنظیم می کند. این حوزه ها در کارکردهای اجرایی مانند برنامه ریزی، استدلال، تصمیم گیری و تمرکز توجه نقش دارند. اختلال در این کارکردهای اجرایی «اختلال عملکرد اجرایی» نامیده می شود، که یک علامت رایج در افراد مبتلا به ADHD است.

علائم ADHD در بزرگسالان

علائم ADHD در بزرگسالان اغلب شبیه به علائم در کودکان است، اما ممکن است به دلیل شرایط مختلف زندگی بزرگسالان، متفاوت ظاهر شوند. علائم ممکن است بیشتر مربوط به مشکلات شغلی یا اجتماعی باشد تا رفتار مربوط به مدرسه یا زمین بازی.

علائم ADHD بزرگسالان به سه زیر گروه تقسیم می‌شوند: بی‌توجهی، بیش‌فعالی/تکانشی، و ترکیبی. علائم خاص برای هر زیرگروه به شرح زیر است:

۱. نوع فرعی بی توجه:

• اشتباهات بی دقتی می کند یا در کار یا تکالیف مدرسه نادرست است.
• در متمرکز ماندن مشکل دارد و به راحتی حواسش پرت می شود.
• وقتی دیگران صحبت می کنند در گوش دادن مشکل دارد، اغلب به نظر می رسد خیالبافی است.
• برای تکمیل کارها مبارزه می کند یا بسیاری از کارها را شروع می کند اما در به پایان رساندن آنها ناکام است.
• در سازماندهی و اولویت بندی وظایف مشکل دارد که منجر به از هم گسیختگی می شود.
• فراموشکار یا بهم ریخته است، اغلب اقلام را گم می کند یا به اشتباه در جای خود قرار می دهد.
• به راحتی توسط محرک ها یا افکار بیرونی منحرف می شود.
• فعالیت های معمولی را فراموش می کند یا غیبت می کند.

۲. زیرگروه بیش فعال/ تکانشی:

• اغلب هنگام نشستن بی‌حرکت می‌شود یا خم می‌شود.
• در موقعیت‌هایی که انتظار می‌رود، مانند جلسات، در نشستن مشکل دارد.
• وقتی ساکن است احساس بی قراری و ناراحتی می کند.
• بیش از حد صحبت می کند یا در ساکت ماندن مشکل دارد.
• هنگام انتظار برای چیزهایی، مانند در صف یا برای شروع رویدادها، با بی صبری مبارزه می کند.
• در طول مکالمات یا فعالیت ها به طور مکرر حرف دیگران را قطع می کند.
• در نوبت گرفتن یا انتظار برای نوبت خود مشکل دارد.
• بدون در نظر گرفتن عواقب آن به صورت تکانشی عمل می کند.

۳. زیرگروه ترکیبی:

• علائمی از هر دو زیر گروه بی توجه و بیش فعال/تکانشی دارد.

علل ADHD

در حالی که علت دقیق ADHD به طور کامل شناخته نشده است، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ممکن است شامل تفاوت هایی در ساختار مغز، شیمی مغز یا هر دو باشد. تحقیقات نشان می دهد که ADHD ممکن است ژنتیکی باشد، به این معنی که می تواند از یک یا هر دو والدین به ارث برسد. با این حال، برخی افراد به طور خود به خود و بدون سابقه خانوادگی دچار ADHD می شوند.

تفاوت های ساختار مغز

تصور می شود افراد مبتلا به ADHD تفاوت های ظریف و در عین حال مهمی در ساختار مغز خود دارند، به ویژه در زمینه های مربوط به عملکردهای اجرایی. این تفاوت ها می تواند شامل اندازه یا تراکم مناطق خاص یا تعداد اتصالات بین آنها باشد.

تغییرات شیمی مغز

ADHD همچنین ممکن است شامل عدم تعادل یا کمبود برخی از انتقال دهنده های عصبی باشد، که مواد شیمیایی هستند که سیگنال ها را در مغز منتقل می کنند. به طور خاص، ADHD با عدم تعادل در دوپامین و نوراپی نفرین (همچنین به عنوان نورآدرنالین در مناطق خاصی از جهان شناخته می شود) مرتبط است. این انتقال دهنده های عصبی نقش مهمی در تنظیم توجه، انگیزه و بازداری رفتاری دارند.

تشخیص و آزمایشات ADHD

از آنجایی که هیچ آزمایش آزمایشگاهی یا پزشکی برای تشخیص ADHD وجود ندارد، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید به سابقه پزشکی بیمار، علائم فعلی و پرسشنامه ای که به طور خاص برای تشخیص ADHD طراحی شده است، تکیه کنند. تشخیص معمولاً توسط روانشناس یا روانپزشک انجام می شود.

درمان ADHD

هیچ درمانی برای ADHD وجود ندارد، اما بسیار قابل درمان است. رایج ترین و مؤثرترین اشکال درمان شامل دارو درمانی، روان درمانی و تنظیم سبک زندگی است.

1. دارو: دارو درمانی روش اصلی درمان ADHD است. انواع مختلفی از داروها از جمله محرک ها، غیر محرک ها و داروهای ضد افسردگی در دسترس هستند. هر فرد ممکن است نیاز به آزمایش داروها و دوزهای مختلف داشته باشد تا مناسب ترین درمان را پیدا کند.
2. روان درمانی: درمان شناختی-رفتاری (CBT) شکل رایج روان درمانی است که برای درمان ADHD استفاده می شود. این درمان می تواند به افراد مبتلا به ADHD کمک کند مکانیسم های مقابله ای را بیاموزند، مهارت های سازمانی را بهبود بخشند و استراتژی هایی برای مدیریت علائم خود ایجاد کنند.
3. تنظیم سبک زندگی: استراتژی‌های سازگاری مانند تنظیم روال‌های منظم، استفاده از برنامه‌ریزان یا نوت‌بوک‌ها و استفاده از برنامه‌های تلفن هوشمند می‌تواند برای افراد مبتلا به ADHD مفید باشد.

مدیریت شرایط مرتبط

بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD همچنین دارای شرایط دیگری مانند اضطراب، افسردگی، اختلالات یادگیری خاص، مشکلات سلامتی مرتبط با استرس و اختلالات مصرف مواد هستند. مدیریت صحیح این شرایط می تواند به رفاه کلی بهتر منجر شود و به مدیریت علائم ADHD کمک کند.

محل اقامت در محل کار

در ایالات متحده، بر اساس قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت (ADA)، افراد خاصی با علائم ADHD که در کار آنها اختلال ایجاد می‌کند، ممکن است واجد شرایط اقامت معقول در محل کار باشند. نمونه‌هایی از اقامتگاه‌ها عبارتند از زمان استراحت برای حرکت، هدفون‌های حذف نویز، کار از خانه، راهنمایی یا کمک مربیگری شغلی، و موارد دیگر.

چشم انداز و پیش آگهی ADHD

ADHD به خودی خود یک بیماری خطرناک نیست. با درمان مناسب، اکثر افراد مبتلا به ADHD می توانند مشاغل، روابط و خانواده های رضایت بخشی را حفظ کنند. با این حال، ADHD درمان نشده می تواند منجر به عواقب منفی مانند افزایش خطر آسیب، اختلالات مصرف مواد، مشکلات قانونی و حبس شود.

مزایای ADHD

در حالی که ADHD اغلب با چالش هایی همراه است، مزایایی نیز دارد. مغز افراد مبتلا به ADHD به طور متفاوتی رشد کرده است و توانایی ها و قوت های منحصر به فردی را به وجود می آورد. برخی از این مزایا عبارتند از:

1. خلاقیت: افراد مبتلا به ADHD اغلب در حرفه های خلاق برتر هستند، زیرا رشد متفاوت مغز آنها می تواند به راه حل های غیر متعارف و نوآورانه منجر شود.
2. انرژی و انگیزه: بیش فعالی مرتبط با ADHD می تواند یک نیروی محرکه قوی ایجاد کند و به افراد در دستیابی به اهدافشان کمک کند.
3. تمرکز بیش از حد: افراد مبتلا به ADHD می‌توانند روی کارهای جالب یا لذت‌بخش تمرکز کنند، عواملی ک حواس‌پرتی را پرت می‌کنند را تنظیم کنند و کاملاً خود را به کار مورد نظر بکار ببرند.
4. توافق پذیری: افراد مبتلا به ADHD بیشتر موافق و همدل هستند، اغلب بازیکنان تیم خوبی می شوند و می خواهند به دیگران کمک کنند.

کسب‌وکارها و شرکت‌ها مزایای بالقوه استخدام افراد واگرای عصبی، از جمله افراد مبتلا به ADHD را برای موقعیت‌هایی که رشد متفاوت مغز آنها سودمند است، درک می‌کنند.

زندگی با ADHD

اگر ADHD دارید، چندین مرحله وجود دارد که می توانید برای مراقبت از خود و مدیریت علائم خود انجام دهید:

1. داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید: رعایت برنامه دارویی می تواند به شما کمک کند تا از مزایای کامل درمان خود بهره مند شوید.
2. راه‌هایی برای انطباق و جبران آن بیابید: استراتژی‌هایی را شناسایی کنید که برای شما مفید هستند و آنها را در زندگی روزمره خود بگنجانید. فناوری، مانند اپلیکیشن‌های گوشی‌های هوشمند و جوامع آنلاین، می‌توانند منابع مفیدی باشند.
3. به دنبال کمک حرفه ای باشید: مراجعه منظم به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود، به خصوص اگر دارو مصرف می کنید، ضروری است. در صورت نیاز، آنها همچنین می توانند گزینه های درمانی اضافی را توصیه کنند.
4. خود را در مورد ADHD آموزش دهید: درک وضعیت شما می تواند به شما کمک کند علائم خود را بهتر مدیریت کنید و از خودتان دفاع کنید.

چه زمانی به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنید

پیروی از برنامه توصیه شده ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای ویزیت ها بسیار مهم است، به خصوص اگر دارو مصرف می کنید یا هر نوع درمان دیگری دریافت می کنید. اگر داروهای محرک مصرف می کنید، ممکن است شرایط قانونی برای شما وجود داشته باشد که به طور منظم به ارائه دهنده خود مراجعه کنید. آنها همچنین می توانند در مورد برنامه ریزی بازدیدها بر اساس شرایط خاص شما به شما توصیه کنند.

کلام پایانی

ADHD یک وضعیت پیچیده است که بخش قابل توجهی از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری با علائم مربوط به بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری مشخص می شود که می تواند در زندگی روزمره و روابط شخصی اختلال ایجاد کند. علت دقیق ADHD ناشناخته است، اما اعتقاد بر این است که تفاوت هایی در ساختار مغز و شیمی وجود دارد. تشخیص و درمان مناسب برای مدیریت موثر ADHD ضروری است. با حمایت مناسب، بیشتر بزرگسالان مبتلا به ADHD می توانند زندگی رضایت بخشی داشته باشند. درک و پذیرش مزایا و چالش های منحصر به فرد ناشی از ADHD نیز می تواند به افراد در سازگاری و پیشرفت کمک کند.