ارتباط بین اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) و خشم چیست؟

فهرست مطالب

اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) یک وضعیت عصبی رشدی است که بر توانایی فرد برای تمرکز، برنامه ریزی و سازماندهی موثر وظایف خود تأثیر می گذارد. این اختلال با علائم مختلفی از جمله:

داشتن مشکل در تمرکز روی یک چیز برای مدت طولانی
مجذوب شدن به موضوعاتی که به آنها علاقه دارند، منجر به حالتی به نام هایپرفوکوس می شود
مشکل در سنجش دقیق گذر زمان
نشان دادن عدم کنترل بر رفتاهای هیجانی خود
مواجهه با چالش در انجام وظایف و تکالیف

درک و شناخت این علائم برای ارائه حمایت و کمک مناسب برای کسانی که تحت تاثیر ADHD هستند ضروری است.

اگرچه خشم به طور خاص به عنوان علامت اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) شناخته نمی شود، اما وجود علائم بیش فعالی می تواند بسیاری از افراد را به سطح بالایی از بی حوصلگی و تحریک پذیری سوق دهد که اغلب منجر به طغیان سریع تر خشم می شود. گزارش شده است که حدود ۷۰ درصد از بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی در مقایسه با افرادی که از این وضعیت رنج نمی برند، تمایل بیشتری به چنین واکنش هایی دارند (منبع مطلب).

این مقاله به بررسی ارتباط بین بیش فعالی، محرک های خشم و مدیریت خشم می‌پردازد، درک عواملی را ارائه می‌دهد که می‌توانند باعث ایجاد قسمت‌های عصبانیت در افراد مبتلا به ADHD شوند، راهنمایی‌هایی در مورد نحوه مدیریت مؤثر این احساسات و بحث در مورد راه‌هایی برای جلوگیری از طغیان ناگهانی ارائه می‌دهند..

رابطه بین بیش فعالی و خشم

بی نظمی عاطفی، که ناتوانی در مدیریت موثر احساسات است، نقش مهمی در زندگی با اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان دارد. با توجه به مطالعات مختلف، مشخص شده است که حدود ۷۰ درصد از افرادی که مبتلا به بیش فعالی تشخیص داده شده اند، در مقایسه با افرادی که این بیماری را ندارند، احتمال بیشتری دارد که سطوح بالاتری از بی صبری را تجربه کنند. علاوه بر این، آنها ممکن است نسبت به همتایان غیر بیش فعالی خود مستعد احساس ناامیدی بیشتری باشند. این بی نظمی عاطفی می تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت کلی ذهنی و عملکرد روزانه فرد داشته باشد.

بزرگسالان و کودکان مبتلا به بیش فعالی بیشتر احتمال موارد زیر را دارند:

طغیان خشم داشته باشند
احساس بی حوصلگی کنند
سرپیچی از قدرت
تحریک پذیر بودن
تضاد را تجربه کنند
هیجان انگیزتر باشند
احساسات را با شدت بیشتری احساس کنند
با استرس و اضطراب مقابله کنند

۱. کنترل رفتارهای هیجانی

اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) وضعیتی است که بر توانایی فرد برای کنترل رفتارهای هیجانی خود خود تأثیر می گذارد، که در نتیجه می تواند بر جنبه های مختلف واکنش عاطفی آنها تأثیر بگذارد. یکی از زمینه هایی که این امر مشهود است، مدیریت و تنظیم خشم است. برای افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است این امر به ویژه در موارد زیر چالش برانگیز باشد (منبع مطلب):

تنظیم پاسخ به ناامیدی و بی حوصلگی
کنترل احساسات
تنظیم خشم و پاسخ های عصبانیت
صحبت کردن قبل از فکر کردن

به طور خلاصه، بیش فعالی می تواند تأثیرات قابل توجهی بر پاسخ های عاطفی فرد داشته باشد، به ویژه هنگامی که صحبت از مدیریت خشم و کنترل رفتارهای هیجانی خود می شود. درک این چالش ها و راهبردهای یادگیری برای خودتنظیمی بهتر می تواند به افراد مبتلا به ADHD کمک کند تا زندگی رضایت بخشی داشته باشند.

۲. بی نظمی عاطفی

بی نظمی عاطفی، که شامل دشواری در مدیریت احساسات فرد است، یک جنبه حیاتی برای بزرگسالان و کودکانی است که مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) هستند. چندین مطالعه نشان داده است که افرادی که از بیش فعالی رنج می برند در مقایسه با افراد بدون این مشکل، اغلب در مدیریت احساسات خود با چالش هایی مواجه می شوند. اسکن مغز بیماران مبتلا به بیش فعالی برخی از تفاوت های کلیدی را نشان داده است:

برخلاف مغزهای غیر بیش فعالی، که قادر به تشخیص احساسات مثبت و منفی به طور مساوی هستند، مغز ADHD ممکن است بیشتر مستعد تمرکز بر روی احساسات منفی باشد. این نشان می‌دهد که افراد مبتلا به بیش فعالی نه تنها ممکن است در تشخیص احساسات خود دشوارتر باشد، بلکه می‌توانند در مورد جنبه‌های عاطفی موقعیت‌های مختلف نیز درک نادرستی داشته باشند.
در حالی که مغزهای غیر ADHD می توانند به سرعت و با دقت احساسات را شناسایی کنند، این توانایی ممکن است در افراد مبتلا به بیش فعالی به خطر بیفتد. این امر پردازش اطلاعات در مورد احساسات خود یا دیگران را برای آنها دشوار می کند، که می تواند منجر به سوء تفاهم در روابط بین فردی و ارتباطات شود.
مغز فردی که مبتلا به بیش فعالی تشخیص داده شده است ممکن است تحت تأثیر تجربیات قبلی – چه مثبت یا منفی – در هنگام واکنش به موقعیت‌های فعلی نباشد. این فقدان زمینه سازی ممکن است به نوسانات عاطفی کمک کند و تطبیق مناسب واکنش های خود را برای افراد دشوار کند.
افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است در شناسایی احساسات بیان شده از طریق نشانه های صورت و سیگنال های شنیداری دچار مشکل شوند. در نتیجه، آن‌ها می‌توانند نشانه‌های اجتماعی مهمی را که افراد عصبی بدون دردسر دریافت می‌کنند، از دست بدهند. این می‌تواند منجر به مشکلاتی در تفسیر نیات و احساسات دیگران شود و هدایت موقعیت‌های اجتماعی مختلف را برای آنها چالش برانگیز کند.

۳. احساس غرق شدن

افرادی که اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) را تجربه می کنند، اغلب به دلیل چالش هایی که در مدیریت مسئولیت های روزانه خود با آن مواجه هستند، با مدیریت زمان، مدیریت مشکلات ارتباطی و کنار آمدن با محیط های محرک، و جنبه های مختلف زندگی روزمره دست و پنجه نرم می کنند.

این موانع می تواند منجر به احساس غرق شدن شود، که ممکن است منجر به افزایش سطح ناامیدی برای افرادی شود که تحت تاثیر بیش فعالی هستند. این افزایش تحریک‌پذیری و واکنش‌پذیری عاطفی، ارتباط نزدیکی با طغیان‌هایی دارد که افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در طول زندگی خود در میان این چالش‌های مداوم تجربه کنند.

۴. داروها

یک بررسی که در سال ۲۰۱۷ انجام شد نشان داد که بخش قابل توجهی از داروهای ADHD باعث افزایش تحریک پذیری در بین کاربران نمی شود. با این وجود، توجه به این نکته مهم است که برخی از داروهای مبتنی بر آمفتامین، از جمله آدرال (قرص دکستروآمفتامین-آمفتامین)، مشاهده شده است که به طور بالقوه خطر تجربه تحریک پذیری را برای کسانی که آنها را به عنوان بخشی از درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) مصرف می کنند، افزایش می دهد.(منبع مطلب).

چه چیزی می تواند باعث خشم در افراد مبتلا به ADHD شود؟

برای افرادی که از اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) رنج می برند، عوامل متعددی وجود دارد که می تواند به عنوان محرک خشم باشد، که باید به طور موثر شناسایی و مدیریت شوند. برخی از این محرک های خشم رایج در افراد مبتلا به بیش فعالی عبارتند از: (منبع مطلب):

قرار گرفتن در یک محیط بیش از حد تحریک کننده: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است برای مقابله با سطوح بالای تحریک از محیط اطراف خود مشکل داشته باشند که منجر به افزایش بی قراری و تحریک پذیری می شود. برای آنها ضروری است که محیطی ایجاد کنند که حواس پرتی را به حداقل برساند و به حفظ تمرکز کمک کند.
ایجاد وقفه در فعالیت هایشان توسط دیگران: وقفه های مکرر می تواند برای هرکسی خسته کننده باشد، اما ممکن است به ویژه برای کسانی که دچار بیش فعالی هستند و در حال تلاش برای ادامه کار هستند چالش برانگیز باشد. یادگیری نحوه تعیین حد و مرز و برقراری ارتباط با انتظارات می تواند به کاهش این مشکل کمک کند.
نیاز به تغییر وظایف: نیاز به تغییر توجه از یک فعالیت به فعالیت دیگر می تواند منبع ناامیدی برای افراد مبتلا به بیش فعالی باشد. اجرای استراتژی هایی که انتقال صاف بین وظایف را تسهیل می کند، مانند استفاده از تایمر یا لیست، می تواند سطح استرس را کاهش دهد.
طرد شدن: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است در هنگام مواجهه با طرد شدن احساس سوء تفاهم و طرد شدن کنند که منجر به احساس خشم و رنجش شود. ایجاد تاب‌آوری با توسعه مکانیسم‌های مقابله و جستجوی حمایت اجتماعی برای مدیریت این احساسات بسیار مهم است.
مدیریت زمان و مشکلات سازمانی: ناتوانی در مدیریت موثر زمان یا حفظ یک محیط سازمان یافته می تواند به طور قابل توجهی به ناامیدی و عصبانیت کمک کند. افراد مبتلا به بیش فعالی باید استراتژی هایی را توسعه دهند که به آنها کمک کند زمان خود را بهتر مدیریت کنند، وظایف را اولویت بندی کنند و فضایی عاری از شلوغی را حفظ کنند.
مسائل مربوط به رابطه احساسی: مشکلات در روابط اغلب ناشی از مشکلات ارتباطی است که با بیش فعالی تشدید می شود. کار بر روی بهبود مهارت های ارتباطی می تواند به روابط سالم تر و کاهش طغیان خشم منجر شود.
تطبیق با مافوق: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است در پیروی از دستورالعمل ها یا تطبیق با قوانین تعیین شده توسط مقامات مافوق با مشکل مواجه شوند. برای آنها ضروری است که یاد بگیرند چگونه از خود دفاع کنند، مرزها را تعیین کنند و با دیگران همکاری کنند تا درگیری ها را به حداقل برسانند.
بی قراری و خستگی: نیاز مداوم به تحریک همراه با ناتوانی در تمرکز می تواند منجر به بی قراری و خستگی در افراد مبتلا به بیش فعالی شود. اطمینان از خواب کافی و انجام فعالیت بدنی منظم می تواند به مدیریت این احساسات آشفتگی کمک کند.
موقعیت های احساسی: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است زمان سخت‌تری برای پردازش احساسات خود داشته باشند، که می‌تواند منجر به طغیان عصبانیت در موقعیت‌های هیجانی شدید شود. توسعه مهارت های تنظیم هیجانی، مانند تمرین ذهن آگاهی یا جستجوی درمان، برای مدیریت موثرتر خشم ضروری است.
استزس: سطح استرس بالا می تواند علائم ADHD را تشدید کند و مدیریت احساسات را چالش برانگیزتر کند. تمرین تکنیک های کاهش استرس مانند تمرینات تنفس عمیق، مدیتیشن یا درگیر شدن در فعالیت های لذت بخش می تواند به کاهش برخی از ناامیدی های مرتبط کمک کند.

مدیریت خشم ناشی از بیش فعالی

مدیریت خشم برای افراد مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) را می توان از طریق تکنیک های مختلف، مانند درمان شناختی رفتاری (CBT)، شیوه های تمرکز حواس و حصول اطمینان از یک برنامه خواب ثابت، تسهیل کرد.

درمان شناختی رفتاری (CBT) : این نوع روان درمانی بر افکاری تمرکز می کند که رفتارها را هدایت می کند و می تواند به افراد مبتلا به بیش فعالی در شناسایی و مدیریت بهتر احساسات خود کمک کند.
ذهن آگاهی : تمرینی که مستلزم حضور و آگاهی از احساسات خود بدون قضاوت فوری است. مطالعات نشان داده اند که ذهن آگاهی می تواند به کودکان ۷ ساله و بالاتر کمک کند تا احساسات خود را کنترل کنند.
خواب منظم : خواب کافی و داشتن یک برنامه خواب مشخص می تواند به مدیریت خشم و کاهش احتمال طغیان کمک کند.
ورزش : تحقیقات نشان می دهد که ورزش می تواند به تنظیم واکنش های منفی کمک کند.
مدیتیشن : مدیتیشن مجموعه ای از تکنیک های ذهنی است که برای آموزش توجه، آگاهی، آرامش و غیره استفاده می شود، حتی مدیتیشن مختصر نشان داده شده است که به تنظیم هیجانی، تمرکز و خلق و خوی کمک می کند.
نفس عمیق کشیدن :عمل ساده شمردن و تنفس می تواند به افراد در هر سنی که با بیش فعالی زندگی می کنند کمک کند تا احساسات را تحت تأثیر قرار ندهند.
درمان مهارت‌های اجتماعی : درمان مهارت‌های اجتماعی شامل کار با یک درمانگر است که تأثیر اجتماعی بیش فعالی را درک می‌کند و می‌تواند به مدیریت احساسات و تعارض کمک کند. باز بودن برای یادگیری مهارت های اجتماعی در حالی که شکست های اجتماعی را به عنوان فرصت های یادگیری می بینید نیز می تواند به تحریکات مربوط به بیش فعالی کمک کند.

جلوگیری از طغیان عصبانیت

استراتژی‌های مختلفی وجود دارد که می‌تواند به افراد کمک کند از طغیان‌های عصبانیت جلوگیری کنند و کنترل هیجانی خود را حفظ کنند. راهبردهای پیشگیری از طغیان خشم عبارتند از (منبع مطلب):

یکی از این تکنیک‌ها، انتخاب یک کلمه یا عبارت خاص، مانند «آرام باش» و تکرار مداوم آن برای آرام شدن در هنگام بروز احساس عصبانیت است.
شناخت محرک های شخصی شما برای تحریک شدن و یافتن راه هایی برای اجتناب از آنها در صورت امکان نیز می تواند در کنترل احساسات فرد مفید باشد.
اجتناب از موقعیت هایی که ممکن است بیش از حد تحریک شده باشید.
نفس های عمیق می تواند به آرامش بدن و ذهن در لحظات شدید استرس یا عصبانیت کمک کند.
حتی ممکن است مفید باشد که خود را از یک موقعیت استرس زا برای استراحت های کوتاه دور کنید، و فرصتی برای جمع شدن مجدد و جمع آوری آرامش قبل از بازگشت به موضوع مورد نظر فراهم می کند.
درگیر شدن در فعالیت‌های آرام‌بخش و تکراری مانند بافندگی، باغبانی یا استفاده از اسباب‌بازی‌های فیجت نیز می‌تواند به عنوان یک خروجی سالم برای رهایی از تنش و کنترل احساسات باشد.

کلام پایانی

اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) یک بیماری عصبی است که بر توانایی فرد برای تمرکز، کنترل رفتارهای هیجانی و مدیریت موثر زمان تأثیر می گذارد. یکی از علائم رایج مرتبط با ADHD خشم یا تحریک پذیری است که می تواند توسط عوامل مختلفی مانند طرد شدن، تحریک بیش از حد، خستگی، مشکل در مدیریت زمان و تغییر مکرر وظایف ایجاد شود. این عوامل ممکن است منجر به احساس ناامیدی و عصبانیت در فردی شود که به طور روزانه با ADHD سروکار دارد.
با این حال، چندین استراتژی وجود دارد که می تواند به افراد کمک کند تا در هنگام زندگی با ADHD، خشم خود را به طور موثر مدیریت کنند. درمان شناختی رفتاری (CBT) یکی از این رویکردهاست که بر شناسایی الگوهای افکار منفی و جایگزینی آنها با الگوهای مثبت تر برای بهبود تنظیم هیجانی تمرکز دارد. تکنیک‌های ذهن آگاهی، مانند تمرین‌های تنفس عمیق یا مدیتیشن نیز برای آرام کردن ذهن و کاهش طغیان خشم مفید هستند.
علاوه بر این رویکردهای درمانی، حفظ یک سبک زندگی سالم با خواب کافی، انجام تمرینات بدنی منظم و توسعه مهارت‌های اجتماعی قوی می‌تواند از توانایی فرد برای مدیریت مؤثرتر احساسات خود حمایت کند. با درک محرک‌های بالقوه خشم و یادگیری نحوه جلوگیری یا کاهش تأثیر چنین موقعیت‌هایی، افراد مبتلا به بیش فعالی می‌توانند زندگی شادتر و سالم‌تری را بدون طغیان مکرر خشم داشته باشند.
زندگی با اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) می تواند یک تجربه چالش برانگیز برای بزرگسالان و والدین کودکان مبتلا به این بیماری باشد. یکی از جنبه‌های ناراحت‌کننده زندگی با بیش فعالی، تجربه طغیان‌های عصبانیت است که ممکن است به دلیل احساسات طاقت‌فرسا یا مشکلات در مدیریت تکانه‌های فرد رخ دهد. برای مقابله بهتر با این فوران های عاطفی، ضروری است که در مورد احساسات خود بدون قضاوت درباره خود یا دیگران صادق باشیم.
به منظور مدیریت موثر خشم در حین زندگی با بیش فعالی، چندین استراتژی وجود دارد که می توان بدون نیاز به سرمایه گذاری قابل توجه در زمان یا پول از آنها استفاده کرد. این تکنیک ها شامل تمرین ذهن آگاهی – حضور در لحظه و آگاهی از افکار و احساسات خود – است که نشان داده شده است به تنظیم پاسخ های عاطفی و کاهش سطح استرس کمک می کند.
ایجاد استراحت های کوتاه مدت، رویکرد مفید دیگری برای مدیریت خشم مرتبط با بیش فعالی است، زیرا اجازه می دهد تا با یک دوره کوتاه استراحت، افراد قبل از بازگشت به سناریوی چالش برانگیز، دوباره تمرکز کنند.
علاوه بر این، اطمینان از اینکه فرد خواب کافی در شبانه روز دارد – معمولا بین هفت تا نه ساعت – برای حفظ ثبات عاطفی در طول روز بسیار مهم است.
در نهایت، درگیر شدن در فعالیت بدنی منظم یا ورزش به عنوان یک روش موثر برای کنترل خشم برای مبتلایان به ADHD شناخته شده است. ورزش باعث آزاد شدن اندورفین می شود که بالابرنده خلق و خوی طبیعی است و می تواند به کاهش احساس بی قراری و تحریک کمک کند. افراد مبتلا به بیش فعالی با استفاده از تمرین‌های تمرکز حواس، استراحت در صورت لزوم، خواب کافی در شب و ورزش منظم، می‌توانند احساسات خود را بهتر مدیریت کنند و وقوع طغیان‌های خشم را به حداقل برسانند.

سوالات متداول

۱. آیا بیش فعالی می تواند باعث طغیان عاطفی شود؟

در مطالعات اخیر، مشخص شده است که بین اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) و خشم و همچنین طغیان های عاطفی که ممکن است در برخی از بزرگسالان و کودکانی که با بیش فعالی زندگی می کنند، شایع تر باشد، وجود دارد. علاوه بر این، افرادی که تحت تأثیر بیش فعالی قرار می گیرند، اغلب گزارش می دهند که در مقایسه با افراد بدون این عارضه، به طور منظم احساسات شدیدتری را تجربه می کنند.

۲. چه چیزی ممکن است باعث خشم در کودکان مبتلا به بیش فعالی شود؟

ناامیدی و طرد اجتماعی تجربیات رایج کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) است که می تواند منجر به احساس عصبانیت و تقلا برای مقابله با احساساتشان شود. علاوه بر این، این کودکان ممکن است هنگام سرپیچی از قدرت یا برخورد با انتقاد شدید دیگران با مشکلاتی مواجه شوند. همچنین ممکن است برچسب زدن یا مدیریت موثر احساسات خود را چالش برانگیز بدانند.

علاوه بر این، تلاش برای برآورده کردن انتظارات بزرگسالان و همچنین مدیریت زندگی مدرسه می تواند به عنوان محرک های بالقوه برای خشم و ناامیدی در کودکان مبتلا به بیش فعالی عمل کند. عواملی مانند تحریک بیش از حد، بی حوصلگی، استرس، و احساس غرق شدن می تواند بیشتر به این طغیان های عاطفی و درگیری با دیگران کمک کند.

۳. خشم در افراد مبتلا به بیش فعالی چقدر شایع است؟

بر اساس مطالعات مختلف تحقیقاتی، مشخص شده است که تقریباً ۷۰ درصد از افرادی که مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) تشخیص داده شده اند، در مقایسه با افرادی که از این بیماری رنج نمی برند، اغلب سطوح بیشتری از بی حوصلگی و هیجان عاطفی را نشان می دهند. علاوه بر این، درصد قابل توجهی از حدود ۸۵ درصد از افرادی که از بیش فعالی رنج می برند، نسبت به افراد بدون این اختلال، بیشتر مستعد تجربه ناامیدی در زندگی روزمره خود هستند.

علاوه بر این، مشاهده شده است که افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است بیشتر مستعد دریافت خشم معطوف به آنها باشند، که به طور بالقوه می تواند به تشدید درگیری ها و طغیان های عاطفی کمک کند. این حساسیت شدید نسبت به خشم و ناامیدی می تواند کیفیت کلی زندگی آنها را بیشتر تشدید کند و همچنین پویایی بین فردی چالش برانگیز را با اعضای خانواده، دوستان و همکاران ایجاد کند.