در صورت عدم درمان، هپاتیت C می تواند منجر به آسیب شدید کبدی و عوارض مختلف دیگر شود. با انجام درمان با داروهای ضد ویروسی، عفونت اغلب قابل درمان است. هپاتیت C که معمولاً به عنوان هپاتیت C شناخته می شود، یک عفونت ویروسی است که بر کبد تأثیر می گذارد. این می تواند منجر به یک بیماری حاد کوتاه مدت یا یک بیماری مزمن طولانی مدت شود.
اهمیت درمان هپاتیت C مشهود است. بدون مداخله مناسب، عفونت مزمن ویروس هپاتیت C (HCV) می تواند منجر به پیامدهای خطرناکی مانند سیروز و سرطان کبد شود.
سازمان بهداشت جهانی گزارش داد که در سال ۲۰۱۹ حدود ۲۹۰۰۰۰ نفر به دلیل مشکلات مرتبط با کبد ناشی از هپاتیت C جان خود را از دست دادند (منبع مطلب).
در ایالات متحده، بیش از ۲ میلیون بزرگسال با عفونت HCV زندگی می کنند. با این حال، با استفاده از درمان ضد ویروسی، اکثر افراد می توانند چشم انداز مثبتی داشته باشند (منبع مطلب). درمان هپاتیت C با کاهش خطر مرگ ناشی از شرایط مرتبط با کبد و همچنین مرگ و میر کلی مرتبط است.
درک اهمیت درمان زودهنگام هپاتیت C برای جلوگیری از عواقب جدی سلامتی بسیار مهم است.
اثربخشی درمان و میزان درمان بالا
هدف از درمان جلوگیری از آسیب ماندگار به کبد و از بین بردن کامل عفونت است. در بسیاری از موارد، دوره ای از داروهای ضد ویروسی با اثر مستقیم قادر به دستیابی به این هدف است. این داروها معمولاً به خوبی تحمل می شوند و بسیار مؤثر هستند و میزان موفقیت آنها در حدود ۹۵٪ است (منبع مطلب).
عفونت ویروس هپاتیت C (HCV) زمانی درمان می شود که یک پاسخ ویروسی پایدار (SVR) پس از سه ماه درمان به دست آید. این بدان معنی است که ویروس دیگر در آزمایش خون قابل تشخیص نیست. از بین بردن ویروس با کاهش میزان بیماری و مرگ و میر مرتبط است. حتی اگر آسیب کبدی قابل توجهی وجود داشته باشد، امید به زندگی طبیعی هنوز قابل دستیابی است.
کاهش خطر نارسایی کبد
هپاتیت C به کبد، عضوی حیاتی که مسئول پردازش خون و دفع سموم از بدن است، حمله می کند. حتی اگر هیچ علامتی را تجربه نکنید، ویروس همچنان می تواند باعث آسیب شود. بدون درمان مناسب، هپاتیت C می تواند منجر به سیروز شود، وضعیتی که در آن بافت اسکار جریان خون را از طریق کبد مسدود می کند. این می تواند منجر به کاهش عملکرد کبد شود و بر توانایی آن در انجام وظایف اساسی تأثیر بگذارد.
با گذشت زمان، التهاب و اسکار طولانی‌مدت می‌تواند به نارسایی کبد، که به عنوان بیماری کبدی مرحله نهایی نیز شناخته می‌شود، پیشرفت کند. هنگامی که کبد اکثریت ظرفیت عملکرد خود را از دست می دهد، پیوند کبد تنها راه حل می شود. هپاتیت C مزمن به گفته بنیاد کبد آمریکا، عامل اصلی پیوند کبد در نظر گرفته می شود و همچنین خطر ابتلا به سرطان کبد را افزایش می دهد.
درمان موثر ضد ویروسی می تواند منجر به پاسخ ویروسی پایدار (SVR) شود که معمولاً منجر به عادی سازی آنزیم های کبدی و بهبود عملکرد کبد می شود. آسیب خفیف کبد حتی ممکن است به طور کامل بهبود یابد، اما آسیب شدیدتر ممکن است غیرقابل برگشت باشد.
بنابراین، تشخیص زودهنگام هپاتیت C و شروع سریع درمان برای جلوگیری از عوارض جدی مانند سیروز، نارسایی کبد و سرطان کبد بسیار مهم است.
بهبود تظاهرات خارج کبدی هپ C
هپاتیت C فقط بر کبد تأثیر نمی گذارد. می تواند بخش های مختلف بدن را فراتر از کبد نیز تحت تاثیر قرار دهد. تقریباً ۷۵٪ از افراد مبتلا به هپاتیت C مشکلات سلامتی را تجربه می کنند که به طور مستقیم به کبد مربوط نمی شود که به عنوان تظاهرات خارج کبدی نیز شناخته می شود (منبع مطلب).
- مقاومت به انسولین
- دیابت نوع ۲
- لنفوم غیر هوچکین
- بیماری قلب و عروقی
- بیماری مزمن کلیوی
علاوه بر این، عفونت مزمن هپاتیت C می تواند منجر به اختلال نادری به نام کرایوگلوبولینمی مختلط شود که شامل پروتئین های غیرطبیعی در خون به دلیل اختلال در عملکرد سیستم ایمنی است.
بعلاوه، حدود ۵۰ درصد از افراد مبتلا به هپاتیت C دارای علائمی مانند موارد زیر هستند (منبع مطلب):
- خستگی
- افسردگی
- اختلالاتی که بر توانایی تفکر تأثیر می گذارد
تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۹ نشان می دهد که درمان هپاتیت C به طور بالقوه می تواند برخی از این علائم را بهبود بخشد یا حتی آن ها را برطرف کند و احتمال ابتلا به سایر مشکلات سلامتی را کاهش دهد و از مرگ زودرس جلوگیری کند (منبع مطلب).
خطر انتقال کمتر
تنها بخش کوچکی، کمتر از ۱ درصد از افرادی که به SVR (پاسخ ویروسی پایدار) دست می یابند، عود ویروس را خواهند داشت. به همین دلیل، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است توصیه کند در سال آینده خون شما را بیشتر تحت نظر بگیرید. دستیابی به SVR به این معنی است که هیچ اثری از ویروس در خون شما وجود ندارد و انتقال آن به دیگران را برای شما غیرممکن می کند.
علیرغم اخبار مثبت رسیدن به SVR، مهم است که به خاطر داشته باشید که این امر مصونیت از ابتلای مجدد به ویروس هپاتیت C را تضمین نمی کند. هپیت C عمدتاً از طریق خون و فرآورده‌های خونی منتقل می‌شود که می‌تواند از طریق لوازم مشترک دارویی یا تجهیزات پزشکی یا خالکوبی غیراستریل‌نشده رخ دهد.
حتی در طول درمان، اگر هنوز به SVR نرسیده اید، همچنان خطر انتقال ویروس به دیگران وجود دارد. برای به حداقل رساندن این خطر، پیروی از راهنمایی های پزشک ضروری است.
در حالی که در حال حاضر هیچ واکسنی به طور خاص برای هپاتیت C در دسترس نیست، توصیه می شود برای محافظت بیشتر، واکسن هپاتیت A و B را در نظر بگیرید. همیشه بهتر است در حفظ سلامت خود در برابر بیماری های قابل پیشگیری فعال باشید.
بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان
درمان ضد ویروسی بی خطر است و اکثر مردم آن را به خوبی تحمل می کنند. یک بررسی تحقیقی در سال ۲۰۱۹ نشان می دهد که خلاص شدن از شر ویروس با کیفیت زندگی بهتر مرتبط است (منبع مطلب).
برخی از مطالعات منبع مورد اعتماد نشان می دهد که درمان با درمان ضد ویروسی به بهبود کمک می کند:
- اضطراب
- افسردگی
- آلکسی تایمیا (مشکل در تشخیص احساسات)
- وضعیت عاطفی، عملکرد فیزیکی و رفاه عمومی
در یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ ، افرادی که داروهای ضد ویروسی برای هپاتیت C مصرف کردند، بهبودهایی را در اضطراب، افسردگی و کیفیت کلی زندگی تجربه کردند. شرکت کنندگان در مطالعه خاطرنشان کردند که بهبودها مدت کوتاهی پس از شروع درمان شروع شد و پس از رسیدن به SVR افزایش یافت.
کلام پایانی
- هپاتیت C یک وضعیت پزشکی جدی است که می تواند به یک مشکل طولانی مدت و حتی تهدید کننده زندگی تبدیل شود. با این حال، جستجوی درمان برای جلوگیری از آسیب به کبد و سایر مشکلات سلامتی بسیار مهم است. به خوبی مستند شده است که درمان ضد ویروسی نه تنها می تواند سلامت جسمی را بهبود بخشد، بلکه تأثیر مثبتی بر سلامت روان و کیفیت کلی زندگی دارد.
- برای بسیاری از افرادی که درمان ضد ویروسی را با موفقیت کامل می کنند، ویروس را می توان به طور کامل ریشه کن کرد و امکان بازگشت به امید به زندگی عادی را فراهم می کند. این بدان معناست که با مراقبت و درمان مناسب، افراد مبتلا به هپاتیت C می توانند زندگی کامل و سالمی داشته باشند.
