کارسینوم سلول بازال (BASAL CELL CARCINOMA) شایع ترین نوع سرطان پوست است که تقریباً ۸۰ درصد از کل موارد سرطان پوست را تشکیل می دهد. این نوع سرطان از سلول های پایه که در لایه پایینی اپیدرم یا بیرونی ترین لایه پوست قرار دارند منشأ می گیرد. افرادی که بیش از حد در معرض نور خورشید قرار می گیرند، به ویژه آنهایی که پوست رنگ پریده دارند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سلول بازال هستند. اگرچه به ندرت تهدید کننده زندگی است، اما در صورت عدم درمان، کارسینوم سلول بازال می تواند فراتر از پوست گسترش یابد و منجر به عوارض شود.
تشخیص و درمان به موقع برای جلوگیری از رشد و گسترش سرطان بسیار مهم است. این مقاله کاوش عمیقی از گزینه های درمانی اولیه در دسترس برای بیماران سرطان سلول بازال ارائه می دهد .
۱. کورتاژ و الکترودیکاسیون (C&E) برای کارسینوم سلول بازال
کورتاژ و الکترودیکاسیون، همچنین به عنوان “خراش دادن و سوختن” شناخته می شود، یک روش درمانی مکرر برای سرطان سلول های بازال کوچک و سطحی است. در این روش، پزشک از ابزار جراحی به نام کورت برای خراش دادن بافت سرطانی استفاده می کند. پس از خراش دادن، از یک سوزن الکتریکی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده استفاده می شود. پزشک معمولاً یک بی‌حسی موضعی برای بی‌حس کردن ناحیه در طول جراحی تجویز می‌کند.
C&E برای سرطان سلول بازال کم خطر با میزان بهبودی حدود ۹۵% موثرتر است. با این حال، ممکن است برای تومورهای گسترده یا با رشد سریع یا آنهایی که در نواحی حساس مانند صورت قرار دارند، مناسب نباشد.
۲. برداشت استاندارد برای کارسینوم سلول بازال
برداشت استاندارد شامل برداشتن تومور به همراه برخی بافت های سالم برای اطمینان از ریشه کنی تمام سلول های سرطانی است. سپس بافت بریده شده برای آنالیز به آزمایشگاه فرستاده می شود تا حذف سلول های سرطانی در لبه های زخم تایید شود. این روش معمولاً برای سرطان سلول‌های بازال پیشرفته‌تر یا مواردی که در نواحی کمتر حساس پوست هستند استفاده می‌شود.
میزان بهبودی برای برش استاندارد در بیشتر نواحی بدن بیش از ۹۵ درصد است. اما به دلیل نیاز به بستن زخم با بخیه می تواند منجر به زخم شود.
۳. برداشتن ریش برای کارسینوم سلول بازال
برداشتن اصلاح روشی است که در آن از تیغه جراحی برای تراشیدن ضایعه سرطانی در سطح پوست یا کمی زیر آن استفاده می شود. این روش عمدتاً برای کارسینوم سلول های بازال سطحی که به عمق پوست نفوذ نکرده اند استفاده می شود. پس از برداشتن تومور، ممکن است بافت برای تجزیه و تحلیل بیشتر به آزمایشگاه فرستاده شود.
برداشتن اصلاح روشی کمتر تهاجمی است و اغلب منجر به کمترین جای زخم می شود. با این حال، ممکن است برای سرطان سلول های بازال بزرگ یا با رشد سریع کمتر موثر باشد.
۴. جراحی Mohs برای سرطان سلول بازال
جراحی Mohs یک تکنیک جراحی بسیار دقیق است که برای درمان سرطان سلول‌های بازال، به‌ویژه مواردی که در نواحی حساس مانند صورت هستند، استفاده می‌شود. این روش شامل حذف لایه به لایه بافت سرطانی و بررسی هر لایه زیر میکروسکوپ تا زمانی است که هیچ سلول سرطانی باقی نماند. با انجام این کار، جراحی Mohs حذف کامل سرطان را تضمین می کند و در عین حال بافت سالم را تا حد امکان حفظ می کند و جای زخم را به حداقل می رساند.
میزان بهبودی برای جراحی موهس در میان تمام درمان‌های سرطان سلول بازال است ، با نرخ‌هایی که به ۹۹ درصد برای سرطان‌های درمان‌نشده و ۹۴ درصد برای سرطان‌های عودکننده پس از درمان قبلی می‌رسد. جراحی Mohs به دلیل ماهیت دقیق آن می تواند زمان بر باشد و ممکن است طی یک بار ویزیت به صورت مرحله ای انجام شود.
۵. سایر گزینه های جراحی برای سرطان سلول بازال
در موارد خاص، ممکن است پس از برداشتن سرطان سلول بازال، جراحی های اضافی لازم باشد . به عنوان مثال، اگر سرطان به غدد لنفاوی گسترش یافته باشد، جراح ممکن است عمل برداشتن غدد لنفاوی (لنفادنکتومی) را انجام دهد. همچنین ممکن است برای بازگرداندن ظاهر و عملکرد پوست، به ویژه برای تومورهای بزرگتر، جراحی ترمیمی مورد نیاز باشد. نمونه ای از جراحی ترمیمی پیوند پوست است که از پوست سالم قسمت دیگری از بدن برای التیام زخم به جا مانده از برداشتن سرطان استفاده می کند.
پرتودرمانی برای سرطان سلول بازال
پرتودرمانی یک گزینه درمانی جایگزین برای افرادی است که نمی توانند یا نمی خواهند تحت عمل جراحی پوست قرار گیرند. این روش درمانی از پرتوهای پر انرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. معمولاً بیماران برای از بین بردن تومور چندین جلسه پرتودرمانی انجام می دهند.
در حالی که پرتودرمانی می تواند موثر باشد، ممکن است عوارض جانبی مانند تحریک پوست، تغییر رنگ پوست، ریزش مو و خستگی ایجاد کند. به دلیل این عوارض جانبی، پزشکان پرتودرمانی را به اندازه جراحی توصیه نمی کنند.
داروها برای سرطان سلول بازال
برخی از کرم های شیمی درمانی می توانند سرطان سلول های بازال سطحی را درمان کنند. این کرم‌ها سیستم ایمنی را تحریک می‌کنند تا به سلول‌های سرطانی حمله کند یا با DNA آنها تداخل پیدا کند و باعث مرگ آنها شود. نمونه هایی از این کرم ها عبارتند از ایمیکیمود ( Aldara ، Zyclara ) و فلوراوراسیل ( Carac ، Efudex ).
برای سرطان سلول های بازال پیشرفته یا متاستاتیک ( زمانی که سرطان به خارج از پوست گسترش می یابد)، داروهای خوراکی به نام درمان های هدفمند می تواند تجویز شود. درمان‌های هدفمند از رشد سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کنند، بدون اینکه به همان میزان آسیب به سلول‌های سالم مانند شیمی‌درمانی سنتی وارد شوند. نمونه هایی از درمان های هدفمند برای سرطان سلول بازال عبارتند از vismodegib ( Erivedge ) و sonidegib ( Odomzo ).
سوالات متداول
۱. بهترین درمان برای کارسینوم سلول بازال چیست؟
موثرترین درمان برای سرطان سلول بازال بسته به عوامل مختلفی مانند اندازه و محل تومور، سرعت رشد سرطان، سلامت کلی بیمار و ترجیحات درمانی متفاوت است. هیچ “بهترین” درمان واحدی برای همه موارد وجود ندارد. بسیار مهم است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید تا بهترین برنامه درمانی را بر اساس وضعیت خاص خود تعیین کنید.
۲. آیا می توانم کارسینوم سلول بازال را با کرم درمان کنم؟
برخی از کرم‌ها، مانند ایمی‌کویمود و فلوراوراسیل، می‌توانند کارسینوم سلول‌های بازال سطحی را درمان کنند. با این حال، آنها معمولاً برای سرطان سلول‌های بازال عمیق‌تر یا با رشد سریع‌تر بی‌اثر هستند.
۳. کارسینوم سلول بازال با چه سرعتی باید برداشته شود؟
تشخیص زودهنگام و درمان سریع کارسینوم سلول بازال برای جلوگیری از رشد تومور و عوارض احتمالی حیاتی است . تشخیص کارسینوم سلول بازال و شروع درمان در اسرع وقت ضروری است .
۴. اگر کارسینوم سلول بازال را حذف نکنید چه اتفاقی می افتد؟
سرطان سلول های بازال درمان نشده می تواند بزرگتر و عمیق تر شود و باعث آسیب به پوست و بافت های مجاور شود. با گذشت زمان، آنها می توانند به استخوان ها و ساختارهای سیستم عصبی حمله کنند. در حالی که کارسینوم سلول بازال به ندرت تهدید کننده زندگی است، انجام درمان برای به حداقل رساندن خطر عوارض و جلوگیری از گسترش سرطان ضروری است.
کارسینوم سلول بازال بعد از درمان عود می کند؟
کارسینوم سلول بازال حتی پس از درمان موفقیت آمیز نیز می تواند عود کند. خطر عود به عوامل مختلفی از جمله نوع درمان دریافتی و تهاجمی بودن سرطان بستگی دارد. قرار ملاقات های منظم برای پیگیری با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای نظارت بر علائم عود و رفع هر گونه نگرانی به سرعت ضروری است.
