انواع ضایعات پوستی، مشخصات و روش های درمان آن ها

ضایعات پوستی به تغییرات غیر طبیعی پوست در مقایسه با بافت اطراف اشاره دارد. آنها می توانند به صورت برآمدگی یا لکه ظاهر شوند، یا ممکن است از نظر بافت صاف باشند. این ضایعات همچنین ممکن است رنگ یا بافت متفاوتی نسبت به پوست مجاور داشته باشند. علل شایع ضایعات پوستی شامل آکنه، سلولیت و آبله مرغان است. این مقاله بر روی انوع ضایعات پوستی از جمله علل، مشخصات و ویژگی های هریک و گزینه‌های درمانی تمرکز دارد.

ضایعات پوستی چیست؟

اصطلاح “ضایعات پوستی” به هر ناحیه پوستی متفاوت از پوست اطراف آن اشاره دارد. ضایعات پوستی ممکن است مانند یک کیست یا صاف مانند یک لکه پیری برجسته شوند. آنها می توانند مانند زگیل متقارن یا مانند ملانوم نامتقارن باشند. برخی از ضایعات، مانند تگ های پوستی، همرنگ پوست شما هستند، در حالی که سایر ضایعات تیره تر هستند، مانند خال.

انواع مختلفی از ضایعات پوستی وجود دارد که می توانید با آنها متولد شوید یا به آنها دست پیدا کنید. برخی خوش خیم هستند، به این معنی که بی ضرر هستند. برخی دیگر می توانند شدید و سرطانی باشند. آنها ممکن است در سراسر بدن شما ظاهر شوند، مانند کهیر، یا ممکن است در یک مکان باشند.

شکل ظاهری ضایعه پوستی و محل ظاهر شدن آن می تواند به شناسایی آن کمک کند. برای یافتن علت ضایعه پوستی، پزشکان در نظر می گیرند (منبع مطلب):

رنگ
اندازه
بافت
محل

انواع ضایعات پوستی با عکس

آکنه

آکنه در درجه اول به صورت پاپول ظاهر می شود. همچنین می تواند باعث ایجاد پوسچول، ندول یا کیست شود. آکنه بیشتر در مکان های زیر دیده می شود (منبع مطلب):

صورت
گردن
قفسه سینه
بازگشت

آکنه در صورت عدم درمان می تواند جای زخم باقی بگذارد. آکنه زمانی رخ می دهد که منافذ پوست با پوست مرده یا ترشح چربی به نام سبوم مسدود می شود. همچنین می تواند به دلیل وجود نوع خاصی از باکتری روی پوست ایجاد شود (منبع مطلب).

کراتوز اکتینیک

کراتوز اکتینیک در اثر قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد می شود. به صورت پوسته های ضخیم و پوسته پوسته روی پوست ظاهر می شود. این بیماری در افراد بالای ۴۰ سال شایع‌تر است. از آنجایی که مربوط به سال‌ها قرار گرفتن در معرض آفتاب است، معمولاً تا اواخر زندگی ظاهر نمی‌شود (منبع مطلب).

کراتوز اکتینیک دارای یک سطح پوسته پوسته و برجسته است. این باعث می شود که احساس کردن را آسان تر از دیدن کنید. با گذشت زمان، می تواند سخت و زگیل مانند شود. ممکن است یک بافت شاخ مانند ایجاد کند.

در صورت عدم درمان، تا ۱۰ درصد از کراتوزهای اکتینیک به سرطان پوست سلول سنگفرشی تبدیل می شوند. حدود ۴۰ تا ۶۰ درصد موارد سرطان سلول سنگفرشی با کراتوز اکتینیک شروع می شود (منبع مطلب).اگر فکر می کنید ممکن است کراتوز اکتینیک داشته باشید، به پزشک خود مراجعه کنید. شناسایی و درمان زودهنگام آن می تواند به پیشگیری از ابتلا به سرطان پوست کمک کند.

تاول

تاول ها نواحی پر از مایع پوست هستند. آنها می توانند در اثر اصطکاک ایجاد شوند، مانند مالیدن کفش به پوست شما هنگام راه رفتن. آنها همچنین می توانند به دلیل سوختگی، اختلالات پوستی یا واکنش آلرژیک باشند.

اکثر تاول ها را می توان در خانه درمان کرد. سعی کنید تاول ها را نترکانید. از وارد کردن فشار بیشتر به ناحیه تاول خودداری کنید. اگر تاول ظاهر شد، محل را تمیز کنید. آن را با یک باند استریل بپوشانید تا بهبود یابد.

علائم عفونت تاول عبارتند از:

چرک، ترشح غلیظ مایل به زرد یا سبز
تب
پوست داغ قرمز اطراف تاول

زمانی که تاول کمتر از ۰.۵ سانتی متر باشد به آن وزیکول می گویند. وقتی بزرگتر از ۰.۵ سانتی متر باشد به آن تاول می گویند (منبع مطلب).

سلولیت

سلولیت یک عفونت پوستی است. زمانی اتفاق می افتد که باکتری یا قارچ وارد پوست می شود. علائم سلولیت عبارتند از (منبع مطلب):

سرخی
تورم
درد
نشت مایع

سلولیت در لمس احساس گرما می کند. همچنین می تواند باعث تب شود و ممکن است احساس ناراحتی کنید. اگر به موقع تشخیص داده شود، اکثر موارد را می توان در خانه با آنتی بیوتیک درمان کرد. در صورت عدم درمان، عوارض شدید و جدی ممکن است رخ دهد. گاهی اوقات ممکن است نیاز به بستری شدن باشد.

چه زمانی باید به دنبال مراقبت پزشکی بود؟

در صورت مشاهده علائم سلولیت، مراجعه به پزشک ضروری است. اگر متوجه مناطقی از تورم، قرمزی، درد یا گرما در پوست خود شدید، به خصوص در جایی که دچار بریدگی، گاز گرفتن یا سوختگی شده اید، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

آبله مرغان

آبله مرغان یک عفونت ویروسی پوست است. آبله مرغان باعث ایجاد تاول های قرمز رنگ و پر از مایع در سراسر بدن می شود. آنها معمولاً داغ و خارش دار هستند. تاول ها می توانند چرک ترشح کنند و ممکن است باعث ایجاد پوسته ثانویه شوند. آبله مرغان دو روز قبل از اولین ظاهر شدن بثورات مسری است. تا زمانی که تمام تاول ها پوسته نشوند، مسری باقی می ماند (منبع مطلب).

تشخیص آبله مرغان در خانه امکان پذیر است. با این حال، ممکن است بخواهید برای تایید تشخیص به یک پزشک مراجعه کنید.

کومدون ها

کومدون ها نوعی آکنه هستند. چند نوع مختلف وجود دارد:

جوش های سرسیاه کومدون های باز هستند، به این معنی که منافذ هنوز باز است. آنها یک نقطه تاریک در وسط دارند.
کومدون های بسته نرم نرم، بدون درد و صاف هستند.
کومدون های سخت بسته دارای سر سفید هستند. به آنها میلیا نیز می گویند. آنها مانند جوش های سرسفید نیستند که پر از چرک هستند.

تبخال

تبخال زخم‌هایی است که در ناحیه دهان یا لب‌ها وجود دارد. آنها توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می شوند (منبع مطلب).

تبخال می تواند قرمز، دردناک و باعث ایجاد تاول های پر از مایع شود. ممکن است قبل از ظاهر شدن زخم احساس سوزن سوزن شدن کنید. از آنجا که آنها توسط یک ویروس ایجاد می شوند، ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا نیز داشته باشید. تبخال های بسیار شدید یا زخم هایی که به نظر می رسد به خودی خود بهبود نمی یابند ممکن است نیاز به درمان توسط یک پزشک داشته باشند.

HSV-1 در مقابل HSV-2

تفاوت هایی بین HSV-1 و HSV-2 وجود دارد (منبع مطلب):

HSV-1 معمولاً باعث تبخال دهان می شود. زخم های سرد و تاول های تب در اطراف ناحیه لب و دهان ظاهر می شوند.
HSV-2 معمولاً مسئول تبخال تناسلی است.

با این حال، شیوع دهان یا تناسلی ممکن است توسط هر یک از ویروس ها ایجاد شود.

درماتیت تماسی

درماتیت تماسی نوعی بیماری پوستی است که توسط یک ماده یا ماده حساسیت زا ایجاد می شود که در تماس با پوست شما باعث ایجاد واکنش آلرژیک می شود (منبع مطلب). آکادمی پوست آمریکا توضیح می دهد که این ممکن است به دلیل موارد مختلفی مانند لوازم آرایشی، جواهرات، مواد پوشاک و حتی برخی مواد غذایی اتفاق بیفتد.

علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سرخی
خارش
ماکول ها
سفت‌دانه یا پاپول
شقاق (فیشر)
تاول
پلاک ها
تورم
احساس درد در هنگام لمس کردن
چروک شدن پوست

اگر درماتیت تماسی در خانه بهتر نشد، به پزشک مراجعه کنید.

اگزما

اگزما درماتیت آتوپیک نیز نامیده می شود. به صورت راش خارش دار و قرمز ظاهر می شود. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

لکه های قرمز، خاکستری، قهوه ای یا زرد پوست
خارش
خشکی
تاول
شکاف
پلاک ها
لکه های حساس و دردناک

برخی شرایط خارجی مانند هوای گرم یا سرد می تواند باعث تشدید علائم شود. برخی از محصولات پوستی نیز ممکن است باعث تحریک شوند. آلرژی های غذایی، تغییرات هورمونی و کنه های حیوان خانگی/گرد و غبار اغلب می توانند علائم را بدتر کنند.

رایج ترین انواع درمان عبارتند از:

هیدراته نگه داشتن پوست با یک نرم کننده مانند یک مرطوب کننده
صابون ها و کرم های موضعی
کرم کورتیکواستروئید
اجتناب از محرک ها

اگزمای خفیف را می توان در خانه با داروهای بدون نسخه کنترل کرد. اگر اگزما شدیدتر دارید، متخصص پوست می تواند به شما در یک برنامه درمانی کمک کند.

کک و مک

کک و مک لکه های کوچک، مسطح و قهوه ای روشن روی پوست هستند که در اثر قرار گرفتن در معرض نور خورشید ظاهر می شوند. این کک و مک های بی ضرر معمولاً نیازی به درمان ندارند مگر اینکه تغییر کنند یا مشکوک به تبدیل شدن به سرطان پوست شوند. افرادی که موهای روشن و قرمز دارند، بیشتر مستعد ابتلا به این کک و مک هستند، زیرا پوست روشن تری دارند که در برابر نور خورشید حساس تر است.

دو نوع ضایعات وجود دارد که معمولاً به آنها کک و مک گفته می شود: افلیدها (Ephelides) و لنتیژین های خورشیدی.

افلیدها: همچنین به عنوان کک و مک های معمولی شناخته می شود، در افرادی با پوست روشن و / یا موهای قرمز در دوران کودکی آنها ایجاد می شود و معمولاً ماکول های گردی با عرض تنها چند میلی متر هستند. آنها در سایه های مختلف قهوه ای ظاهر می شوند و بیشتر در مناطق در معرض آفتاب بدن مانند صورت، گردن یا بازوها برجسته تر هستند.
لنتیژین های خورشیدی : عدسی‌های خورشیدی که لکه‌های خورشیدی، لکه‌های کبدی، لکه‌های پیری یا لنتی‌ژین‌های اکتینیک نیز نامیده می‌شوند، ماکول‌هایی با حاشیه‌های واضح هستند که رنگ آنها از قهوه‌ای روشن تا سیاه متفاوت است. آنها به دلیل قرار گرفتن مزمن و طولانی مدت در معرض نور خورشید در طول سال ها ایجاد می شوند. این لکه‌ها معمولاً در مناطقی از بدن که بیشتر در معرض آفتاب هستند مانند صورت، دست‌ها، بازوها و پاها ظاهر می‌شوند. عدسی‌های خورشیدی معمولاً در افراد مسن‌تر با رنگ‌های روشن دیده می‌شوند، اما می‌توانند در افرادی که زمان زیادی را در فضای باز سپری کرده‌اند یا بیش از حد از تخت‌های برنزه استفاده کرده‌اند نیز ایجاد شوند.

کهیر

کهیر که به آن کهیر نیز می‌گویند، لکه‌های قرمز، متورم و برجسته روی پوست هستند که می‌توانند باعث خارش یا احساس سوزش شوند. آنها اغلب با یک واکنش آلرژیک به مواد خاص یا علل ناشناخته همراه هستند. کهیر معمولاً برای کمتر از ۲۴ ساعت ظاهر می شود، اما ممکن است تا مدتی پس از ظهور اولیه در چندین مکان ظاهر شود (منبع مطلب).

این واکنش‌ها معمولاً زمانی رخ می‌دهند که سیستم ایمنی بدن به محرک‌های خاصی مانند غذاها، داروها، گرده‌ها، نیش حشرات و لاتکس بیش از حد واکنش نشان می‌دهد. مهم است که این آلرژن ها را شناسایی کنید تا بتوان از آنها اجتناب کرد یا بر اساس آن درمان کرد.

تفاوت کهیر و آنژیوادم

کهیر و آنژیوادم دو نوع واکنش پوستی هستند که شباهت هایی با هم دارند، اما می توانند تفاوت هایی نیز داشته باشند. کهیر لایه بیرونی پوست را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث ایجاد برجستگی های قرمز و خارش دار می شود که معمولا کمتر از ۲۴ ساعت طول می کشد. (منبع مطلب).

از سوی دیگر، آنژیوادم شامل تورم عمیق‌تر در پوست می‌شود و ممکن است نه تنها پوست، بلکه غشاهای مخاطی را در مناطقی مانند پلک‌ها و لب‌ها نیز تحت تأثیر قرار دهد. این می تواند باعث درد و گاهی حتی تورم عمیق در اطراف دهان و چشم شود که ممکن است به سایر قسمت های بدن مانند اندام تناسلی، دست ها یا پاها سرایت کند.

موارد شدید آنژیوادم ممکن است به مشکلات تنفسی به دلیل تورم گلو یا زبان منجر شود. علاوه بر این، می‌تواند بر پوشش دستگاه روده تأثیر بگذارد و باعث گرفتگی دستگاه گوارش شود. هر دو بیماری اغلب به درمان های مشابه و مراقبت های پزشکی فوری در صورت بروز علائم تهدید کننده زندگی مانند موارد زیر دارند:

دشواری در تنفس
خس خس سینه
تنگی قفسه سینه
تورم زبان و یا صورت
سرگیجه

زرد زخم (ایمپتیگو)

زرد زخم (ایمپتیگو) یک عفونت باکتریایی پوستی شایع است که عمدتاً صورت و سایر نواحی در معرض محیط را تحت تأثیر قرار می دهد. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها از طریق فولیکول‌های مو یا بریدگی‌های ریز وارد پوست می‌شوند و منجر به تحریک، درد، پوسته پوسته، برآمدگی‌های تاول مانند و گاهی اوقات حتی زخم می‌شوند. ایمپتیگو بسیار مسری است و بیشتر کودکان خردسال را مبتلا می کند.

علت اولیه زرد زخم (ایمپتیگو) عفونت باکتریایی است که شایع ترین عامل آن استافیلوکوکوس اورئوس (همچنین به عنوان “استاف طلایی” شناخته می شود) یا استرپتوکوک پیوژنز (“استرپتوکوک”) است. این باکتری ها می توانند از طریق بریدگی های کوچک، نیش حشرات یا حتی با لمس اشیاء آلوده وارد پوست شوند. هنگامی که وارد بدن می شوند، به سرعت تکثیر می شوند و پاسخ ایمنی را تحریک می کنند که منجر به التهاب و علائم بعدی مانند زخم و پوسته می شود.

زرد زخم (ایمپتیگو) در آب و هوای گرم به دلیل افزایش قرار گرفتن در معرض باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها شایع تر است. معمولاً کودکان خردسال را تحت تأثیر قرار می دهد، اگرچه ممکن است در هر سنی رخ دهد. این بیماری مسری است، به این معنی که از طریق تماس مستقیم با پوست آلوده یا استفاده از وسایل شخصی مانند حوله یا لباس به راحتی از فردی به فرد دیگر سرایت می کند.

شایع ترین علامت زرد زخم وجود زخم هایی است که ممکن است کوچک و شبیه جوش یا تاول باشند. سپس این زخم ها می توانند باز شوند و مایع غلیظ و زرد رنگی ترشح کنند و در نهایت پوسته هایی تشکیل دهند که خشک و پوسته پوسته می شوند. در موارد شدید، پوست اطراف زخم‌ها نیز ممکن است دچار زخم‌ها یا زخم‌های باز شود که بهبودی طولانی‌تری طول می‌کشد.

درمان زرد زخم معمولاً شامل آنتی‌بیوتیک‌ها می‌شود که به مبارزه با عفونت باکتریایی که باعث این بیماری می‌شود، کمک می‌کند. کرم‌ها یا پمادهای آنتی‌بیوتیک ممکن است مستقیماً روی نواحی آسیب‌دیده پوست اعمال شوند، در حالی که آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی در موارد شدید یا زمانی که درمان‌های موضعی تسکین کافی ایجاد نمی‌کنند، تجویز می‌شوند. در برخی موارد، زگیل را می توان با عوامل ضد عفونی کننده نیز درمان کرد تا به پاکسازی و ضد عفونی ناحیه عفونی کمک کند.

پیشگیری کلید مدیریت این عفونت باکتریایی است. رعایت بهداشت با شستن مرتب دست ها و اجتناب از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند حوله یا لباس می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به زردی را کاهش دهد. علاوه بر این، پوشاندن زخم های باز با باند یا پانسمان به جلوگیری از ورود باکتری ها از طریق این نقاط ورودی کمک می کند.

کلوئیدها

کلوئیدها اسکارهای برجسته ای هستند که پس از آسیب ایجاد می شوند و معمولاً به صورت توده های سفت روی پوست ظاهر می شوند. رنگ این اسکارها از گوشتی تا قرمز متغیر است و اغلب باعث خارش و ناراحتی می شود. کلوئیدها به دلیل رشد بیش از حد بافت اسکار در محل آسیب یا تروما ایجاد می شوند که در صورت عدم درمان می تواند منجر به تشکیل کلوئید بیشتر شود.

در حالی که هر فردی پس از آسیب مستعد ابتلا به کلوئید است، برخی افراد ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی و تأثیرات هورمونی مستعد ابتلا به کلوئید باشند. برای به حداقل رساندن احتمال تشکیل کلوئید، چندین اقدام پیشگیرانه وجود دارد که می توانید انجام دهید (منبع مطلب):

مراقب هر گونه پوست ضخیم در نواحی آسیب دیده باشید. اگر متوجه این موضوع شدید، مانند بعد از سوراخ کردن گوش، فورا جواهرات را بردارید و یک گوشواره فشاری روی آن ناحیه بپوشید تا تنش روی زخم کاهش یابد.
مراقبت خوب از زخم را با شستن با آب و صابون و بانداژ کردن زخم با گاز استریل وازلین انجام دهید تا از آن در برابر عفونت محافظت کرده و باعث بهبودی شود.
استفاده از ژل یا ورقه های سیلیکونی را برای کمک به صاف کردن جای زخم های تازه بهبود یافته در نظر بگیرید. نشان داده شده است که سیلیکون با جلوگیری از تشکیل بافت اسکار و ترویج تولید کلاژن سالم در این ناحیه، ظاهر کلوئیدها را کاهش می دهد.

اگرچه کلوئیدها به طور کلی بی ضرر هستند، اما می توانند از نظر زیبایی برای برخی افراد ناراحت کننده باشند. در صورت مشاهده هرگونه ضخیم شدن پوست در اطراف زخمی که اخیراً بهبود یافته است، توصیه می شود با متخصص پوست خود مشورت کنید تا در مورد گزینه های درمانی که می تواند به کاهش ظاهر آنها کمک کند، صحبت کنید.

خال ها

خال یک اصطلاح رایج برای چیزی است که به عنوان خال ملانوسیتیک یا به سادگی خال نیز شناخته می شود. این خال ها معمولا کوچک و گرد هستند و رنگ های آن از قهوه ای تا صورتی متغیر است. آنها می توانند در هر نقطه از بدن ظاهر شوند و ممکن است در هر سنی ایجاد شوند. توجه به این نکته ضروری است که همه خال ها مضر نیستند، اما اگر متوجه تغییراتی مانند رنگ، اندازه یا شکل خال شدید، بهتر است برای ارزیابی بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.

در حالی که بیشتر خال ها بی ضرر هستند، اما می توانند نشان دهنده ملانوم باشند که نوعی سرطان پوست است. پیگیری هر گونه تغییر در ظاهر خال ها بسیار مهم است و اگر متوجه شدید که یک یا چند ویژگی غیرعادی مانند تنوع رنگ، بزرگ شدن، یا خونریزی/پوسته شدن را نشان می دهند، به شدت توصیه می شود که برای معاینه با پزشک خود مشورت کنید.

قانون ABCDE

هنگام بررسی خال های خود، این تغییرات ممکن است نشان دهنده ملانوما باشد (منبع مطلب):

A : به شکل خال نگاه کنید. خال ها معمولاً یکنواخت هستند و از هر طرف شبیه به هم هستند. ملانوم ها معمولاً شکل ناهمواری دارند.
B : خال های معمولی دارای لبه صاف هستند. ملانوماها معمولاً دارای حاشیه نامنظم و دندانه دار هستند.
C : خال ها معمولاً در سراسر رنگ یکنواخت هستند. ملانوما ممکن است رنگ ناهموار داشته باشد.
D: خال ها معمولا کوچک هستند. ملانوما معمولاً بیش از ۶ میلی متر عرض دارد.
E: خال ها تمایل زیادی به تغییر ندارند. ملانوما اغلب در اندازه، شکل، رنگ یا بافت تغییر می کند.

مراقب تغییرات در خال های خود یا خال های جدید با این ویژگی ها باشید. اگر مورد مشکوکی پیدا کردید، فوراً به یک پزشک مراجعه کنید.

پسوریازیس

پسوریازیس یک بیماری پوستی است که با لکه های قرمز و پوسته پوسته پوست مشخص می شود که اغلب پوسته پوسته و دارای پوسته های نقره ای است. ظاهر در میان اقوام مختلف متفاوت است. افراد با پوست روشن تمایل به ایجاد پوست قرمز و پوسته پوسته با فلس های نقره ای یا سفید دارند، در حالی که افراد اسپانیایی ممکن است پسوریازیس ماهی قزل آلا با پوسته های سفید نقره ای را تجربه کنند. در آمریکایی های آفریقایی تبار، این وضعیت معمولاً به صورت لکه های بنفش با پوسته های خاکستری ظاهر می شود (منبع مطلب).

تولید سریع سلول های پوستی یک عامل کلیدی در ایجاد پسوریازیس است که منجر به ایجاد لکه های پوسته پوسته ضخیم و برجسته می شود. این رشد بیش از حد در طی روزها به جای هفته ها اتفاق می افتد و به ظاهر متمایز این بیماری کمک می کند. پسوریازیس می تواند نواحی مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهد. شایع ترین نواحی برای پسوریازیس عبارتند از(منبع مطلب) :

زانو
آرنج
پوست سر
پایین کمر

با این حال، می تواند در هر نقطه از بدن رخ دهد. هیچ درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد.

تفاوت اگزما و پسوریازیس

اگزما و پسوریازیس ممکن است شبیه یکدیگر به نظر برسند، اما تفاوت‌های خاصی وجود دارد که می‌تواند در تشخیص آنها مفید باشد. اگزما با خارش شدید مشخص می شود، در حالی که پسوریازیس خارش خفیف تری دارد. از نظر درگیری پوست، اگزما معمولاً بر روی زانوها و آرنج‌ها تأثیر می‌گذارد، در حالی که پسوریازیس معمولاً در آرنج‌ها، زانوها، پوست سر و قسمت‌های پایین کمر رخ می‌دهد.

از نظر فیزیکی، اگزما با پوست قرمز، ملتهب، ترک خورده و تاول دار مشخص می شود که ممکن است چرک نشت کند. از سوی دیگر، پسوریازیس با پوست های پوسته پوسته، پوسته پوسته، ضخیم، برجسته و گاهی نقره ای رنگ ظاهری متفاوت دارد. اگر در مورد بیماری خود مطمئن نیستید یا می خواهید از تشخیص دقیق اطمینان حاصل کنید، توصیه می شود با پزشک یا متخصص پوست مشورت کنید. بر اساس تشخیص صحیح اگزما یا پسوریازیس می توان درمان مناسب را تعیین کرد.

گال

گال یک بیماری پوستی ناخوشایند و مسری است که توسط کنه های ریز ایجاد می شود که در پوست شما سوراخ می شود و منجر به خارش شدید و سایر علائم می شود. این کنه‌ها موجودات میکروسکوپی هستند که در فولیکول‌های مو زندگی می‌کنند، که تشخیص آنها را برای چشم غیرمسلح تقریبا غیرممکن می‌کند. اولین علامت گال معمولاً خارش شدید است، به ویژه در شب یا پس از انجام برخی فعالیت های بدنی مانند ورزش.

همانطور که بثورات ایجاد می شود، پاپول های قرمز کوچک، ضایعات جوش یا پوسته پوسته روی پوست شما ظاهر می شوند. این علائم ناشی از واکنش سیستم ایمنی بدن به حضور کنه ها و تلاش برای مبارزه با آنهاست. خاراندن مکرر می تواند به پوست شما آسیب بیشتری وارد کند و آن را بیشتر در معرض عفونت قرار دهد.

ضروری است به محض مشکوک شدن به گال به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. پزشک شما یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و ممکن است از پوست شما برای تشخیص نمونه برداری کند. درمان معمولاً شامل استفاده از کرم‌ها یا لوسیون‌های قوی حاوی پرمترین است که کنه‌ها را می‌کشند و خارش را تسکین می‌دهند.

علاوه بر درمان های موضعی، باید بهداشت را نیز رعایت کنید تا از گسترش بیشتر عفونت جلوگیری کنید. لباس ها و ملافه های خود را به طور مرتب در آب داغ بشویید تا مایت های باقی مانده را از بین ببرید. ممکن است لازم باشد تمام وسایلی مانند حوله، پتو یا لباس را بشویید که با یک فرد آلوده در تماس است.

همچنین بسیار مهم است که از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند شانه، برس و سایر تماس های پوستی در زمانی که در حال بهبودی از گال هستید، اجتناب کنید. در برخی موارد، چندین درمان ممکن است برای از بین بردن کامل عفونت لازم باشد. پزشک شما راهنمایی‌هایی در مورد بهترین نحوه مدیریت شرایط شما بر اساس نیازها و شرایط خاص شما ارائه می‌کند.

کیست سباسه

کیست های سباسه توده های کوچک و گردی هستند که در زیر پوست یافت می شوند و حاوی کراتین هستند، پروتئینی که در مو، ناخن و پوست نیز وجود دارد. این ندول ها هنگام لمس سفت می شوند و اغلب رنگی شبیه به پوست شما دارند. آنها معمولاً در قسمت بالایی بدن یا صورت تشکیل می شوند و می توانند از نظر اندازه از برجستگی های ریز تا رشدهای بزرگتر متفاوت باشند.

هنگامی که کیست چربی پاره می شود، ممکن است منجر به عفونت شود که نیاز به درمان دارد. با این حال، این توده ها معمولاً به مراقبت پزشکی خاصی نیاز ندارند، مگر اینکه باعث ناراحتی یا مسائل دیگر شوند. کیست‌های چربی در طول زمان به کندی رشد می‌کنند و عموماً خوش‌خیم در نظر گرفته می‌شوند، به این معنی که بعید است به چیزی جدی‌تر یا خطرناک‌تر تبدیل شوند (منبع مطلب).

زونا

زونا یک بیماری پوستی دردناک است که در اثر فعال شدن مجدد ویروس عامل آبله مرغان ایجاد می شود. هنگامی که ویروس دوباره فعال می شود، منجر به تشکیل بثورات قرمز رنگ با ماکول، پاپول و تاول می شود. تاول ها ممکن است ترکیده و مایع آزاد کنند و باعث ایجاد پوسته ثانویه شوند.

علائم پوستی می تواند بسیار ناراحت کننده باشد و باعث خارش، سوزش و درد شدید شود. علائم دیگر عبارتند از:

تب
لرز
سردرد
بی حالی

برای کاهش خطر ابتلا به زونا، واکسینه شدن با واکسن شینگریکس را در نظر بگیرید. CDC آن را برای افراد بالای ۵۰ سال و کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند توصیه می کند. این واکسن همچنین در برابر نورالژی پس از تبخال (PHN)، یک بیماری دردناک که بر اعصاب تأثیر می گذارد و یکی از شایع ترین عوارض مرتبط با زونا است، محافظت می کند (منبع مطلب).

تگ های پوستی (برچسب های پوستی)

تگ های پوستی که به نام آکروکوردون نیز شناخته می شوند، زائده های کوچکی روی پوست هستند که مانند پوست معمولی شما نرم و رنگی به نظر می رسند. آنها با افزایش سن بیشتر شایع می شوند. برچسب های پوستی معمولاً نیازی به درمان پزشکی ندارند، مگر اینکه به دلیل محل قرارگیری خود باعث ایجاد نگرانی های زیبایی یا تحریک شوند. این رشد را می توان به راحتی از طریق تکنیک های مختلف مانند انجماد، برش یا سوزاندن، بسته به شدت و ترجیحات هر مورد، مدیریت کرد. مهم است که برای تشخیص مناسب و گزینه های درمانی مناسب با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

زگیل

زگیل‌ها توده‌های کوچک روی پوست هستند که توسط ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند. این ویروس ها به صورت گروهی رشد می کنند و می توانند به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل شوند و آنها را مسری کند. زگیل ها به صورت برآمدگی های گوشتی رنگ یا پاپول روی پوست ظاهر می شوند. در برخی موارد، آنها همچنین ممکن است حاوی نقاط سیاه ریز در مرکز خود باشند. اگرچه زگیل ها به طور کلی خطرناک نیستند، اما می توانند باعث درد و ناراحتی شوند، به ویژه زمانی که در نواحی حساس مانند پاها (زگیل های کف پا) یا انگشتان (زگیل های رشته ای) رشد کنند.

انواع مختلفی از زگیل وجود دارد، از جمله:

زگیل های رایج
میخچه کف پا
زگیل های مسطح
زگیل فیلیفرم
زگیل ناحیه تناسلی
زگیل های اطراف زبان

زگیل های معمولی کوچک، خشن هستند و اغلب در دست ها و زانوها دیده می شوند، در حالی که زگیل های کف پا در کف پا ایجاد می شوند. زگیل های مسطح به صورت برآمدگی های صاف تری ظاهر می شوند و می توانند در هر جایی از بدن پیدا شوند. زگیل های رشته ای ظاهری شبیه مو دارند و معمولاً در نزدیکی بینی یا گوش رشد می کنند. زگیل تناسلی زگیل‌های کوچکی هستند که در ناحیه تناسلی ایجاد می‌شوند، در حالی که زگیل‌های اطراف زبان در اطراف ناخن‌های دست و پا ایجاد می‌شوند.

اگرچه بیشتر انواع زگیل ها خطرناک نیستند، اما مشورت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی برای تشخیص و درمان مناسب ضروری است. در حالی که برخی از انواع زگیل را می توان به راحتی با استفاده از داروهای خانگی یا محصولات بدون نسخه از بین برد، برخی دیگر ممکن است به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشند. در موارد نادر، گونه‌های خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی که باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شوند، می‌توانند منجر به سرطان دهانه رحم یا مقعد شوند (منبع مطلب).

تفاوت ضایعات پوستی اولیه و ثانویه

ضایعات پوستی در دو نوع اولیه و ثانویه وجود دارد. ضایعات پوستی اولیه از بدو تولد وجود دارند یا در طول زندگی شما ایجاد می شوند. ضایعات پوستی ثانویه از این ضایعات اولیه ایجاد می شود. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که یک ضایعه اولیه پوستی، مانند اگزما، تحریک شده یا در طول زمان تغییر کند. به عنوان مثال، اگر ناحیه ای از اگزما را خراش دهید، ممکن است پوسته ای ایجاد شود که یک ضایعه ثانویه پوستی محسوب می شود.

ضایعات پوستی اولیه

ضایعات پوستی اولیه معمولاً به سه گروه تقسیم می شوند:

ضایعات ایجاد شده توسط مایع در لایه های پوست : به عنوان مثال می توان به وزیکول ها و پوسچول ها اشاره کرد.
ضایعاتی که توده های جامد هستند : به عنوان مثال می توان به ندول ها و تومورها اشاره کرد.
ضایعات مسطح : به عنوان مثال می توان به لکه ها و ماکول ها اشاره کرد.

انواع ضایعات اولیه عبارتند از (منبع مطلب):

بولا : وزیکولی که بیش از ۰.۵ سانتی متر (۰.۲ اینچ) است و با مایع پر شده است.
کیست : ناحیه ای برجسته از پوست که دارای مرزهای شفاف است و با مایع یا مایع نیمه جامد پر شده است.
ماکول : یک ضایعه مسطح و تغییر رنگ به اندازه کمتر از ۰.۵ سانتی متر (۰.۲ اینچ)
پاپول یا ماکولوپاپولار : یک ضایعه جامد ، تا اندازه ۰.۵ سانتی متر (۰.۲ اینچ). حاشیه های واضحی دارد، محکم است و می تواند در رنگ های مختلف ظاهر شود.
پچ : یک ضایعه مسطح، تغییر رنگ، به اندازه بیش از ۰.۵ سانتی متر (۰.۲ اینچ)
پلاک : ضایعه ای که مانند یک پاپول برجسته می شود و اندازه آن بیشتر از ۱ تا ۲ سانتی متر (۰.۴ تا ۰.۸ اینچ) است. جامد، خشن و با سطح صاف است.
وزیکول : یک تاول پر از مایع با اندازه کمتر از ۰.۵ سانتی متر (۰.۲ اینچ)
پوسچول : شبیه وزیکول است اما به جای مایع با چرک پر شده است
ندول : یک برآمدگی دایره‌ای، مرتفع و جامد به اندازه بزرگتر از ۰.۵ سانتی‌متر (۰.۲ اینچ)
تلانژکتازی : خوشه هایی از “وریدهای عنکبوتی” که در آن رگ های خونی ریز باعث ایجاد خطوط قرمز روی پوست می شوند.
تومور : ضایعه ای با اندازه بزرگتر از ۰.۵ سانتی متر (۰.۲ اینچ) که شبیه به ندول به نظر می رسد. تومورها می توانند خوش خیم یا سرطانی باشند.
ویل (Wheal) : ناحیه ای نامنظم، جامد و مرتفع که می تواند رنگ های متفاوتی داشته باشد و فقط برای مدت کوتاهی دوام می آورد.

ضایعات پوستی ثانویه

نمونه هایی از ضایعات پوستی ثانویه عبارتند از (منبع مطلب):

آتروفی : پوستی که مانند کاغذ نازک، شفاف و چروکیده است. معمولاً به دلیل استفاده از داروهای موضعی مانند استروئیدها است.
پوسته : ناحیه ای ناهموار و مرتفع که از مایع خشک شده تشکیل شده است. مایع ممکن است چرک، خون یا سرم باشد.
فرسایش : از بین رفتن لایه بالایی پوست. از نظر ظاهری مرطوب و درخشان است.
کنده شده پوست: خراش های مستقیم که منجر به از دست دادن لایه بالایی پوست می شود.
شقاق : شکاف های مستقیم در پوست که عمیق تر از لایه بالایی پوست به لایه دوم پوست می رود. آنها می توانند دردناک باشند و می توانند به دلیل خشکی بیش از حد ایجاد شوند.
ضخیم شدن خشن لایه بالایی پوست
لیچ‌افتادگی یا ماسراسیون پوست : پوستی که مرطوب، چروکیده و رنگ روشن تر است. این زمانی اتفاق می افتد که پوست برای مدت طولانی در تماس با آب یا مایع باشد. این می تواند به دلیل نشت زخم هایی باشد که به درستی از آنها مراقبت نشده است.
فیما : ضخیم شدن پوست. این اغلب در روزاسه پیشرفته دیده می شود (منبع مطلب).
فلس : تجمع سلول هایی که تکه هایی را تشکیل می دهند و سپس پوسته پوسته می شوند
زخم : زخمی عمیق تر از لایه بالایی پوست که به لایه دوم پوست آسیب می رساند. مقعر است و اندازه آن متغیر است. زخم های عمیق تر جدی تر هستند.
فرورفتگی در داخل ضایعه : فرورفتگی در داخل ضایعه پوستی که شبیه ناف است.

ضایعات پوستی چگونه تشخیص داده می شوند؟

اگر ضایعه پوستی تشخیص داده شد، برای معاینه با پزشک یا متخصص پوست خود قرار ملاقات بگذارید. در طول معاینه، اندازه، شکل، رنگ، بافت و محل ضایعه را بررسی خواهند کرد. آنها ممکن است سوالاتی مانند زمانی که شما برای اولین بار متوجه تغییر در پوست خود شدید و خارش آن بپرسند. علاوه بر این، از آنها انتظار داشته باشید که در مورد هر گونه آلرژی یا شرایط سلامتی شما، داروهایی که مصرف می کنید و سایر اطلاعات مربوط به تاریخچه پزشکی را جویا شوند.

پزشکان اغلب قادرند ضایعات پوستی را به سادگی با مشاهده آنها تشخیص دهند. اما ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای تأیید تشخیص تجویز کنند، از جمله:

یک تست آلرژی، مانند تست پوستی، برای بررسی حساسیت بیش از حد به آلرژن های خاص
آزمایش خون، مانندآزمایش خون ایمونوگلوبولین E (IgE)برای بررسی فعالیت سیستم ایمنی که می تواند به یک بیماری پوستی یا عفونت اشاره کند
سواب میکروبی، برای تعیین اینکه، در صورت وجود، کدام باکتری یا قارچ باعث ایجاد ضایعه شده است.
بیوپسی پوست، برای تشخیص یا رد بدخیمی (سرطان)

ضایعات پوستی چگونه درمان می شوند؟

اکثر ضایعات پوستی بی ضرر (غیر سرطانی) هستند و نیازی به برداشتن ندارند، مگر اینکه به دلایل زیبایی یا ایجاد ناراحتی یا شک در مورد سرطانی بودن آنها وجود داشته باشد. پزشک شما ممکن است برداشتن ضایعه را در این موارد توصیه کند.

برداشتن ضایعات پوستی معمولاً می تواند در مطب پزشک شما انجام شود. با این حال، گاهی اوقات ممکن است نیاز باشد که توسط جراح انجام شود. قبل از برداشتن، ضایعه و پوست اطراف احتمالاً با استفاده از بی‌حسی موضعی بی‌حس می‌شوند.

پزشک شما ممکن است از یکی از روش های زیر برای برداشتن ضایعه استفاده کند: ^۲۲

پزشک شما ممکن است از یکی از این روش ها برای برداشتن ضایعه استفاده کند:

تراشیدن یا اصلاح: این تکنیک برای ضایعات پوستی برجسته یا لایه بالایی استفاده می شود. پزشک ضایعه را با استفاده از یک تیغه کوچک برش می دهد و معمولاً نیازی به بخیه نیست.
برداشتن قیچی ساده : روش دیگری برای ضایعات برجسته یا ضایعات در لایه بالایی پوست. پزشک از فورسپس استفاده می‌کند تا قبل از بریدن اطراف آن با قیچی، ضایعه را به آرامی بالا بکشد، و معمولاً نیازی به بخیه هم نیست.
برداشتن پوست (ضخامت کامل) : این روش زمانی استفاده می شود که نگرانی در مورد سرطان پوست وجود دارد. کل ضایعه، همراه با برخی از بافت های اطراف، تا لایه های چربی پوست برداشته می شود و پس از پاک شدن از سلول های سرطانی، برای بسته شدن آن ناحیه، بخیه ها لازم است.
برداشتن لیزر: برای ضایعات خوش خیم مانند زگیل، خال یا خالکوبی استفاده می شود. پزشک یک پرتو لیزر تخصصی را روی ضایعه تا زمانی که رنگدانه‌های پوستی آن ترکیده شود، هدف قرار می‌دهد که به آنها اجازه می‌دهد بدون نیاز به بخیه توسط سیستم ایمنی بدن شما منتقل شوند.
سرما درمانی: روشی که برای زگیل، کراتوز اکتینیک و کراتوز سبورئیک استفاده می شود. نیتروژن مایع مستقیماً روی ضایعه اعمال می‌شود که باعث یخ زدن آن می‌شود، سپس تاول می‌زند و بعد از عمل از بین می‌رود. در این مورد نیز نیازی به بخیه نیست.
برداشتن با جراحی: اگر ضایعه پوستی بدخیم (سرطانی) تشخیص داده شود، ممکن است از جراحی برای برداشتن هر چه بیشتر پوست آسیب دیده استفاده شود. بسته به میزان جدی بودن آن، درمان هایی مانند پرتودرمانی یا شیمی درمانی نیز ممکن است برای اطمینان از نابودی تمام سلول های سرطانی ضروری باشد.

اگر آزمایشات تشخیصی نشان داد که ضایعه پوستی بدخیم است، جراحی برای برداشتن هر چه بیشتر پوست آسیب دیده به منظور جلوگیری از رشد مجدد آن انجام می شود. بسته به شدت بدخیمی، ممکن است پرتودرمانی و/یا شیمی درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقیمانده لازم باشد (منبع مطلب).

کلام پایانی

ضایعات پوستی ممکن است در بدو تولد ظاهر شوند یا به مرور زمان به دلیل عواملی مانند قرار گرفتن در معرض نور خورشید، باکتری ها، آلرژی ها یا شرایط مزمن ایجاد شوند. آنها می توانند از نظر ظاهری متفاوت باشند و ممکن است سرطانی نباشند. برخی از ضایعات را می توان با پمادها و کرم های موضعی در خانه درمان کرد. دیگران نیاز به مراقبت های پزشک دارند. اگر در مورد نوع ضایعه مطمئن نیستید یا به طور ناگهانی تغییر کرد، فوراً به دنبال مشاوره پزشکی باشید.

سوالات متداول

۱. چه پزشکی ضایعات پوستی را درمان می کند؟

بیماری های پوستی مداوم مانند آکنه، اگزما یا پسوریازیس اغلب نیاز به درمان توسط متخصص پوست دارند. سایر موارد، مانند زرد زخم، می توانند توسط پزشک شما درمان شوند. و برخی مانند تاول ها و آبله مرغان به خودی خود از بین می روند.

۲. آیا ضایعات پوستی معمولا سرطانی هستند؟

نه همیشه. با این حال، برخی از انواع ضایعات می توانند سرطانی شوند. یک مثال کراتوز اکتینیک است، یک تکه یا برآمدگی خشن و پوسته‌دار روی پوست که در اثر آسیب اشعه ماوراء بنفش ایجاد می‌شود. ضایعات کراتوز اکتینیک می توانند به سرطان پوست سلول سنگفرشی تبدیل شوند. این نوع ضایعه اغلب “پیش سرطانی” نامیده می شود (منبع مطلب).