پارگی پوست، نوعی آسیب است که در آن لایه بیرونی پوست به زور از بدن جدا می‌شود، معمولاً به دلیل ضربه یا اصطکاک ناگهانی. برخلاف پوست سالم و الاستیک که می تواند کشیده شود و به عقب برگردد، پوست ضعیف یا انعطاف پذیر قدرت مقاومت در برابر چنین نیروهایی را ندارد و بیشتر مستعد پارگی است.
پارگی پوست ممکن است در حالات مختلفی رخ دهد، مانند برخورد تصادفی با قفسه کتاب، افتادن و سر خوردن روی زمین، یا حتی برداشتن سریع بانداژ. افرادی که پوست نازک یا شکننده دارند بیشتر در معرض پارگی پوست هستند.
این مقاله بر ارائه اطلاعاتی در مورد پارگی پوست، از جمله علل آن، عوامل خطر، گزینه های درمانی و اقدامات پیشگیرانه تمرکز دارد. علاوه بر این، در صورت بروز پارگی پوست، اهمیت جستجوی مراقبت‌های پزشکی را برجسته می‌کند، زیرا مراقبت سریع و مناسب می‌تواند به به حداقل رساندن جای زخم و اطمینان از بهبودی مناسب کمک کند.
انواع پارگی پوست
پارگی های پوستی سه دسته و چند زیر شاخه هستند. تفاوت اصلی بین انواع پارگی پوست در این است که آیا فلپ پوست می تواند دوباره به بدن وصل شود و به خوبی بهبود یابد.
۱. دسته اول
پارگی پوستی دسته ۱ شامل یک فلپ پوستی کامل است که می تواند تغییر مکان داده و بسته شود و شانس بیشتری برای بهبودی ارائه دهد. در این نوع آسیب، می توان لبه های فلپ پوست را دوباره به محل اصلی خود روی بدن چسباند و زخم را با بانداژ سبک پانسمان کرد.
در دسته ۱ دو زیرمجموعه وجود دارد: دسته 1a، جایی که فلپ پوست صورتی است و سالم به نظر می رسد، و دسته 1b، که فلپ پوست رنگ پریده، آبی یا بنفش است که نشان دهنده کمبود جریان خون و احتمال بهبودی کمتر است.
نظارت و ارزیابی پیشرفت بهبود پارگی پوستی دسته ۱ و همچنین سایر پارگی‌های پوستی برای تعیین اینکه آیا مداخله پزشکی اضافی ضروری است یا خیر ضروری است. در مواردی که زخم علائم بهبودی نشان نمی دهد، باید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت شود تا از درمان مناسب و جلوگیری از عوارض طولانی مدت اطمینان حاصل شود.
۲. دسته دوم
در پارگی پوست دسته ۲، فلپ پوست آسیب دیده است و به درستی بسته نمی شود. در این حالت، پارگی به درستی بهبود نمی یابد زیرا فلپ نمی تواند به لبه های زخم برسد.
رده 2a به این معنی است که فلپ صورتی است. دسته 2b به این معنی است که فلپ کم رنگ یا آبی است.
۳. دسته سوم
در پارگی های پوستی دسته ۳، فلپ پوست به طور کامل از بین می رود. این نوع پارگی پوست طولانی ترین زمان برای التیام خواهد داشت.
علل پارگی پوست و عوامل خطر
هر فردی ممکن است دچار پارگی پوست شود، اما برخی از عوامل خطر وجود دارد که احتمال بروز پارگی پوست را افزایش می‌دهد.
۱. افراد سالخورده
با افزایش سن، پارگی پوست بیشتر می شود زیرا رگ های خونی در بافت پوست باعث کاهش تامین رطوبت و مواد مغذی به پوست می شود (منبع مطلب).
در نتیجه، افراد مسن‌تر، به‌ویژه آنهایی که ضعیف هستند و تحرک محدودی دارند، به دلیل نازک‌تر بودن و انعطاف‌پذیری کمتر پوست، در معرض خطر بیشتری برای پارگی پوست هستند.
پوست نازک‌تر فاقد بالشتک‌کننده‌ای است که افراد در دوران جوانی خود داشته‌اند، و حتی در اثر برآمدگی‌ها یا کبودی‌های جزئی، آن را مستعد پارگی می‌کند. (منبع مطلب).
نوزادان و کودکان خردسال نیز به دلیل افزایش احتمال افتادن و برخورد با اشیا بیشتر در معرض پارگی پوست هستند. علاوه بر این، یائسگی به پوست نازک تر و شکننده تر کمک می کند زیرا تولید هورمون استروژن در بدن کاهش می یابد و بر سلامت کلی پوست تأثیر می گذارد.
برای افراد در هر سنی ضروری است که محتاط باشند و اقدامات پیشگیرانه را برای به حداقل رساندن خطر پارگی پوست انجام دهند، به ویژه افرادی که به دلیل سن، شرایط سلامتی یا عوامل سبک زندگی در معرض خطر بیشتری هستند.
۲. تحرک محدود
افراد مبتلا به اختلال حرکتی می توانند بیشتر در معرض سقوط و آسیب های تصادفی باشند که می تواند منجر به پارگی پوست شود.
افراد مبتلا به اختلال شناختی یا زوال عقل ممکن است تحریک شوند و به طور تصادفی به خود آسیب برسانند.
۳. مشکلات پوستی
افرادی که قبلاً دچار پارگی پوست شده‌اند، یا دارای پوست خشک مزمن یا پوست نازک هستند (مثلاً به دلیل استفاده طولانی مدت از برخی داروها، مانند کرم‌های موضعی کورتیزون) ممکن است بیشتر دچار پارگی پوست شوند.
۴. داروها
برخی از داروها مانند آسپرین، داروهای ضد انعقاد ، آنتی بیوتیک ها، کورتیکواستروئیدها و دیورتیک ها می توانند شما را مستعد مشکلات پوستی مانند خشکی و کبودی کنند.
چگونه پارگی پوست را درمان کنیم؟
سه هدف اصلی درمان وجود دارد: جلوگیری از عفونت، محافظت از پوست و بافت های اطراف، و مرطوب نگه داشتن ناحیه برای حمایت از بهبودی.
۱. آیا باید کرم آنتی بیوتیک را روی پوست پاره شده بزنم؟
تا زمانی که به دارو حساسیت نداشته باشید، می توان از نئوسپورین یا کرم آنتی بیوتیک دیگری برای پارگی پوست استفاده کرد. اما اگر زخم شما با چسب پوست بسته شده است از کرم های آنتی بیوتیک استفاده نکنید زیرا باعث حل شدن چسب می شود.
برای پارگی های خفیف که عفونی نشده اند، احتمالا نیازی به آنتی بیوتیک نیست (منبع مطلب).
اگر فلپ پوست همچنان چسبیده است (دسته های ۱ و ۲)، سعی کنید آن را حفظ کنید. فلپ پوست باید تا حد امکان نزدیک به موقعیت اصلی خود قرار گیرد بدون اینکه بیش از حد کشیده شود.
قبل از شروع، دستان خود را به خوبی با صابون بشویید و در صورت داشتن دستکش، دستکش بپوشید . وقتی آماده شدید، این مراحل را برای پوشاندن پارگی پوست دنبال کنید:
- اگر زخم خونریزی دارد، فشار وارد کنید و آن را تا حد امکان بالا ببرید.
- پارگی پوست را با آب لوله کشی یا محلول نمکی بشویید. مراقب باشید پوست بیشتر پاره نشود. از پراکسید هیدروژن یا هر چیز دیگری برای تمیز کردن اشک استفاده نکنید – آب یا نمک کافی است.
- یا اجازه دهید پوست در هوا خشک شود یا با احتیاط آن را خشک کنید. آن را مالش ندهید.
- اگر فلپ پوستی وجود دارد، آن را به آرامی در جای خود یا تا حد امکان نزدیک کنید. آن را بیش از حد دراز نکنید و آن را مجبور نکنید.
- پارگی پوست را با یک پانسمان مناسب برای پارگی پوست بپوشانید.
برخی از پارگی‌های پوستی می‌توانند شدید باشند و ممکن است به مراقبت پزشک نیاز داشته باشند. اگر از درمان پارگی پوست در خانه ناراحت هستید یا علائم عفونت را مشاهده می کنید، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر پزشک شما در دسترس نیست، یک کلینیک مراقبت فوری یا اورژانس را امتحان کنید (منبع مطلب).
۲. پارگی پوست چقدر طول می کشد تا بهبود یابد؟
مدت زمانی که طول می کشد تا پارگی پوست بهبود یابد به نوع پارگی پوست و سلامت کلی شما بستگی دارد.
بیشتر پارگی های پوستی می توانند در عرض چهار هفته برطرف شوند. پارگی های مزمن پوست آنهایی هستند که در عرض چهار هفته بهبود نمی یابند یا دوباره پاره می شوند (منبع مطلب).
پانسمان برای پارگی های پوستی
انواع مختلفی از پانسمان‌ها برای پارگی‌های پوست کار می‌کنند، از جمله پانسمان‌های فیلم (مانند تگادرم ) و گاز ژله‌ای نفت.
اگر پوست لطیفی دارید یا در گذشته دچار پارگی پوست شده اید، این محصولات را در دسترس داشته باشید.
پانسمان های فیلم شفاف هستند، که به شما امکان می دهد بدون نیاز به برداشتن پانسمان، مراقب بهبود و عفونت در پارگی پوست باشید.
اگر پانسمان کثیف شد، آن را بردارید، پارگی پوست را تمیز کنید و دوباره زخم را پانسمان کنید. اگر پارگی پوست علائم عفونت را نشان داد ، با پزشک خود تماس بگیرید.
روش جدا کردن پانسمان از پوست پاره شده
هنگام برداشتن پانسمان بسیار مراقب باشید. آن را در همان جهتی که فلپ پوستی است بکشید. اگر آن را در جهت معکوس بکشید، می توانید پارگی را دوباره باز کنید.
چه زمانی باید به یک پزشک مراجعه کرد؟
برای پارگی پوستی که بهبود نمی‌یابد یا مدام عود می‌کند، باید به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر علائم پارگی پوست عفونی از جمله قرمزی و چرک و تب دارید، باید تحت درمان پزشکی قرار بگیرید.
عوارض پارگی پوست
پارگی پوست باید در اسرع وقت درمان شود تا از عوارض جلوگیری شود.
پارگی های پوستی درمان نشده می توانند عفونی شوند. در برخی موارد، عفونت می تواند بدتر شود و باکتری ها ممکن است زخم را عفونی کنند ( سلولیت ). پارگی‌های پوستی که عفونی شده و درمان نمی‌شوند می‌توانند منجر به یک وضعیت تهدید کننده زندگی ( سپسیس ) شوند.
پارگی های پوستی که شخص مبتلا به آن، لباس نامناسبی دارد ممکن است التیام نیابد. اگر پارگی پوست به خوبی بهبود نیافته باشد، به راحتی می تواند دوباره پاره شود یا مزمن شود.
جلوگیری از پارگی پوست
چندین مرحله وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از پارگی پوست انجام دهید. شما باید با پزشک خود در مورد آنچه که در صورت داشتن عوامل خطر برای پارگی پوست یا مشکل مزمن شما توصیه می کند، صحبت کنید.
۱. پوست خود را مرطوب نگه دارید
بهترین کاری که می توانید برای جلوگیری از پارگی پوست انجام دهید این است که پوست خود را آبرسانی کنید.
از استفاده از صابون هایی که پوست شما را خشک می کنند خودداری کنید. حداقل دو بار در روز از یک مرطوب کننده با کیفیت استفاده کنید.
اگر ناحیه خاصی از پوست شما بسیار شکننده است، آن را با لایه‌های محافظ یا کرم بپوشانید. همچنین می توانید ناحیه مورد نظر را با بانداژ بپیچید.
۲. یک محیط امن ایجاد کنید
پارگی پوست در افراد مسن بیشتر شایع است و اغلب در اثر حوادث ساده مانند برخورد به مبلمان یا حتی خراش حلقه ازدواج ایجاد می شود.
تغییرات ساده در اطراف خانه می تواند کمک بزرگی باشد، از جمله:
- گذرگاه ها را از شلوغی دور نگه دارید تا افراد با وسایل برخورد نکنید.
- حذف فرش های لیز یا سایر مواردی که می توانید روی آن ها بیفتید.
- لبه های تیز را در اطراف خانه قرار دهید و مراقب هرگونه پارچه خشن روی مبلمان باشید که می تواند پوست را خراش دهد.
۳. لباس محافظ بپوشید
اغلب می توانید با پوشیدن لباس هایی که از پوست شما محافظت می کنند از پارگی پوست جلوگیری کنید. اغلب، یک لایه لباس معمولی شما کافی است. اگر می توانید شلوار و آستین بلند و جوراب بلند را انتخاب کنید.
هنگام تعویض لباس مراقب باشید. مراقب زیپ‌ها، دکمه‌ها و سایر مواردی باشید که می‌توانند پوست شما را به خود جذب کنند.
۴. آب کافی مصرف کنید و یک رژیم غذایی مغذی داشته باشید
پوست خشک، خطر بیشتری برای پارگی دارد. اگر دچار کم آبی هستید، پوست شما نیز کم آب خواهد شد. مطمئن شوید که در طول روز مقدار زیادی آب می نوشید.
همچنین مهم است که یک رژیم غذایی مغذی داشته باشید که دارای مواد مغذی مورد نیاز بدن شما برای داشتن پوستی سالم باشد.
برای اینکه پوست خود را قوی نگه دارید و در صورت بروز پارگی پوست باعث بهبودی شود، رژیم غذایی خود را با مقدار زیادی میوه و سبزیجات حاوی ویتامین C پر کنید .
شما می توانید با افزودن غذاهای پر پروتئین به رژیم غذایی خود، مانند ماهی، تخم مرغ وحبوبات، از تولید کلاژن در پوست خود حمایت کنید (منبع مطلب).
۵. از چسب ها اجتناب کنید
سعی کنید از استفاده از باند چسب یا نوار پزشکی خودداری کنید مگر اینکه گزینه دیگری ندارید. این باندهای چسبنده می توانند باعث پاره شدن پوست شکننده شوند.
اگر مجبورید پارگی پوست را پانسمان کنید، زخم را در یک گاز استریل چرب که چسبنده نیست بپیچید. سپس، پوشش را با چسب طبی محکم کنید.
کلام پایانی
- پارگی پوست زمانی اتفاق می افتد که پوست به طور کامل یا جزئی از بدن جدا شود. احتمال بروز آنها برای افرادی با پوست خشک، نازک و ضعیف بیشتر است. افراد مسن، نوزادان و کودکان خردسال مستعد پارگی پوست هستند.
- می توانید با پوشیدن آستین های بلند، مصرف کافی آب و هیدراته ماندن و انجام اقداماتی برای جلوگیری از افتادن از پارگی پوست جلوگیری کنید.
- اگر پوست شما پاره شد، برای جلوگیری از عفونت، آن را به خوبی تمیز کرده و بپوشانید. در صورت مشاهده علائم عفونت یا اگر پارگی پوست در عرض چهار هفته بهبود نیافت، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
