آستروسیتوما : مروری جامع بر تومورهای موثر بر سیستم عصبی مرکزی

فهرست مطالب

آستروسیتوما نوعی تومور است که در سیستم عصبی مرکزی (CNS) ایجاد می شود و در درجه اول بر مغز و همچنین نخاع تأثیر می گذارد. این سلول‌های گلیال ستاره‌شکل که به نام آستروسیت‌ها نامگذاری شده‌اند، بافت حمایتی سلول‌های عصبی را فراهم می‌کنند، آستروسیتوم‌ها از شایع‌ترین نوع تومورهای اولیه مغز هستند. در این مقاله، ما عمیقاً به آستروسیتوم ها می پردازیم و انواع، علل، تشخیص، درمان، پیش آگهی و موارد دیگر را بررسی می کنیم.

آناتومی یک آستروسیتوم

آستروسیتوم ها از آستروسیت ها، یکی از انواع اصلی سلول های گلیال در مغز، به وجود می آیند. آستروسیت ها به حمایت ساختاری سلول های عصبی کمک می کنند، به حفظ سد خونی-مغزی کمک می کنند، انتقال دهنده های عصبی را تنظیم می کنند و در روند بهبودی پس از آسیب مغزی نقش دارند. هنگامی که این سلول ها جهش می یابند و شروع به رشد غیرقابل کنترل می کنند، آستروسیتوما تشکیل می شود .

سازمان جهانی بهداشت (WHO) آستروسیتوم ها را بر اساس سرعت رشد، میزان نفوذ به بافت مغزی اطراف و بدخیمی آنها به چهار درجه طبقه بندی می کند.

آستروسیتومای غیر سرطانی

آستروسیتومای درجه ۱ غیر سرطانی یا خوش خیم هستند، به این معنی که معمولاً به سایر قسمت های مغز یا نخاع گسترش نمی یابند. آنها را می توان بیشتر به سه نوع خاص تقسیم کرد:

آستروسیتومای پیلوسیتیک : اینها تومورهایی با رشد آهسته هستند که بیشتر کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهند. آنها معمولاً در مخچه ایجاد می شوند و به دلیل ماهیت خوش خیم آنها، اغلب می توان آنها را بدون نیاز به شیمی درمانی یا پرتودرمانی به طور کامل با جراحی خارج کرد.
زانتوآستروسیتومای پلئومورفیک : این نوع تومور معمولاً در لوب تمپورال ایجاد می‌شود و اغلب منجر به تشنج می‌شود. جراحی معمولاً برای این نوع تومور مغزی درمانی است.
آستروسیتومای سلول غول پیکر ساب اپاندیمال (SEGAs): SEGA در درجه اول در کودکان مبتلا به توبروسکلروزیس، یک بیماری ژنتیکی، ایجاد می شود. این تومورها در داخل بطن‌های مغز پر از مایع رشد می‌کنند و می‌توانند به طور موثر با جراحی درمان شوند.

آستروسیتومای سرطانی

آستروسیتومای سرطانی یا بدخیم شامل درجات ۲-۴ است و احتمال گسترش آن به بافت سالم مغز و عود آن بیشتر است.

آستروسیتومای درجه ۲ : این تومورها سریعتر از آستروسیتومای درجه ۱ رشد می کنند ، اما هنوز هم اغلب با جراحی قابل درمان هستند که ممکن است در برخی موارد درمان شوند. با این حال، پرتودرمانی و شیمی درمانی معمولاً به عنوان درمان های کمکی برای کاهش خطر عود مورد نیاز است.
آستروسیتومای درجه ۳ : این تومورها به آستروسیتومای آناپلاستیک نیز معروف هستند ، بسیار تهاجمی هستند. در حالی که ممکن است از جراحی برای برداشتن هر چه بیشتر تومور استفاده شود، درمان کمکی با پرتودرمانی و شیمی درمانی برای بهبود میزان بقا ضروری است.
گلیوبلاستوما ( آستروسیتومای درجه ۴ ): گلیوبلاستوم تهاجمی ترین نوع آستروسیتوم است که با رشد سریع و نفوذ به بافت مغز اطراف مشخص می شود. آنها می توانند به عنوان یک پیشرفت از یک آستروسیتومای با درجه پایین قبلی ایجاد شوند یا از نو ایجاد شوند. درمان گلیوبلاستوما معمولاً شامل جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی و گاهی اوقات زمینه‌های درمان تومور است.

علل و عوامل خطر

علت دقیق اکثر آستروسیتوم ها ناشناخته است و اغلب در نظر گرفته می شود که به طور تصادفی ایجاد می شوند. با این حال، چند عامل خطر شناخته شده شناسایی شده است:

قرار گرفتن در معرض پرتو: قرار گرفتن در معرض پرتوهای یونیزان، مانند پرتودرمانی، خطر ابتلا به آستروسیتوم را افزایش می دهد .
ژنتیک: برخی شرایط ژنتیکی مانند سندرم Li-Fraumeni، نوروفیبروماتوز نوع ۱ (NF1) و توبروس اسکلروزیس با افزایش خطر آستروسیتوما مرتبط هستند .

تشخیص و آزمایش

تشخیص آستروسیتوما به دلیل شباهت آنها به سایر بیماری های عصبی می تواند چالش برانگیز باشد. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولاً با گرفتن تاریخچه پزشکی دقیق و انجام یک معاینه عصبی شروع می کنند. سپس از آزمایش‌های تصویربرداری مانند تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) یا اسکن‌های سی تی اسکن برای تعیین مکان و تجسم تومور استفاده می‌شود. در صورت تشخیص ناهنجاری ها، بیوپسی یا برداشتن تومور ممکن است برای گرفتن نمونه های بافتی برای بررسی بیشتر زیر میکروسکوپ و آزمایش ژنتیکی انجام شود.

درمان: رویکرد چند رشته ای

درمان آستروسیتوما به محل، اندازه و درجه تومور و همچنین سلامت کلی بیمار بستگی دارد. یک تیم چند رشته‌ای متشکل از متخصصان، از جمله جراحان مغز و اعصاب، متخصصان مغز و اعصاب، انکولوژیست‌های پرتودرمانی، و انکولوژیست‌های پزشکی، برای تعیین بهترین مسیر اقدام با یکدیگر همکاری می‌کنند.

جراحی: جراحی درمان اولیه آستروسیتوم است ، زیرا امکان برداشتن تومور و نمونه برداری از بافت را فراهم می کند. برای اکثر آستروسیتومای درجه ۱ ، برداشتن کامل جراحی می تواند منجر به درمان شود.
پرتو درمانی: این درمان غیرتهاجمی از پرتوهای پرتو برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. اغلب به عنوان یک درمان کمکی برای آستروسیتومای درجه ۲-۴ برای کاهش خطر عود استفاده می شود.
شیمی درمانی: شیمی درمانی شامل داروهایی است که سلول های سرطانی را هدف قرار داده و از بین می برند یا از تکثیر آنها جلوگیری می کنند. برای آستروسیتوما ، تموزولوماید (TMZ) یک داروی رایج شیمی درمانی خط اول است، به ویژه برای تومورهای درجه ۳ و ۴.
زمینه های درمان کننده تومور: برای گلیوبلاستوماهای عود کننده، می توان از زمینه های درمان کننده تومور ( TTFields ) استفاده کرد. اینها میدان های الکتریکی هستند که رشد تومور را بدون آسیب رساندن به بافت سالم مغز کند می کنند.
کارآزمایی‌های بالینی: با توسعه درمان‌ها و درمان‌های جدید ، آزمایش‌های بالینی فرصتی را برای بیماران فراهم می‌کند تا به درمان‌های جدید دسترسی داشته باشند و به دانش علمی کمک کنند.

پیش آگهی و چشم انداز

پیش آگهی بیماران آستروسیتوما به عوامل مختلفی از جمله درجه تومور، وسعت برداشتن جراحی و سن و سلامت کلی بیمار بستگی دارد. به طور کلی، با افزایش درجه تومور، چشم انداز بدتر می شود.

آستروسیتومای درجه ۱ : با برداشتن کامل جراحی، میزان بقا بیش از ۱۰ سال است.
آستروسیتومای درجه ۲ : میانگین میزان بقا بیش از پنج سال است.
آستروسیتومای درجه ۳ : میزان بقا در حدود دو تا پنج سال است.
آستروسیتومای درجه ۴ (گلیوبلاستوما): میانگین میزان بقا حدود یک سال است.

مهم است که به یاد داشته باشید که اینها میانگین هستند و نتایج فردی می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد.

کلام پایانی

آستروسیتوم ها تومورهای پیچیده و چالش برانگیزی هستند که از آستروسیت ها، سلول های گلیال که از نورون های سیستم عصبی مرکزی پشتیبانی می کنند، به وجود می آیند. با چهار درجه بر اساس پرخاشگری و سرعت رشد، این تومورها می توانند غیر سرطانی (خوش خیم) یا سرطانی (بدخیم) باشند. تشخیص و درمان شامل یک تیم چند رشته‌ای از متخصصان است که شامل جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی و سایر روش‌های درمانی در ترکیب‌های مختلف بسته به ویژگی‌های خاص تومور و سلامت کلی بیمار است. اگرچه پیش‌آگهی متفاوت است، پیشرفت‌ها در تحقیقات و درمان همچنان به بهبود نتایج برای بیماران مبتلا به آستروسیتوما ادامه می‌دهد .

سوالات متداول

۱. تفاوت بین آستروسیتوم و گلیوبلاستوما چیست؟

گلیوبلاستوما نوع خاصی از آستروسیتوم، آستروسیتوم درجه ۴ است. در حالی که آستروسیتوم ها از نظر تهاجمی می توانند از درجه ۱ تا ۴ متغیر باشند، گلیوبلاستوما تهاجمی ترین و سرطانی ترین شکل آستروسیتوم است که به سرعت در حال رشد و گسترش است.

۲-آستروسیتوم بدخیم است یا خوش خیم؟

آستروسیتوما می تواند هم خوش خیم (غیر سرطانی) و هم بدخیم (سرطانی) باشد. چهار درجه آستروسیتوم از درجه ۱ (خوش خیم) تا درجه ۴ (گلیوبلاستوما، بدخیم) متغیر است.

۳. آیا می توان از آستروسیتوما پیشگیری کرد؟

هیچ راه شناخته شده ای برای جلوگیری از ایجاد آستروسیتوم وجود ندارد. بیشتر موارد به صورت تصادفی رخ می دهد. با این حال، اگر یک بیماری ژنتیکی دارید که شما را در معرض خطر بیشتری برای آستروسیتوم قرار می دهد، نظارت منظم توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی می تواند به تشخیص زودهنگام تومور در زمانی که قابل درمان است کمک کند.

۴. نقش پرتودرمانی در درمان آستروسیتوما چیست؟

پرتودرمانی اغلب به عنوان یک درمان کمکی برای آستروسیتومای درجه ۲-۴ استفاده می شود. هدف آن کاهش خطر عود پس از جراحی است. در برخی موارد، پرتودرمانی نیز ممکن است به عنوان درمان اولیه برای بیمارانی که قادر به انجام عمل جراحی نیستند، استفاده شود.