درماتیت آتوپیک، که معمولا به عنوان اگزما شناخته می شود، یک بیماری التهابی مزمن پوستی است که تقریباً ۱۰-۲۰٪ از کودکان و ۱-۳٪ از بزرگسالان را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می دهد. با خارش پوست مشخص می شود که اغلب خشک، قرمز و ترک خورده می شود. این عارضه پوستی معمولاً در دوران کودکی شروع می شود، اگرچه می تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد. در حالی که هیچ درمانی برای درماتیت آتوپیک وجود ندارد، استراتژی های مدیریت موثر می تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت کلی زندگی افراد مبتلا کمک کند.
درماتیت آتوپیک متعلق به گروهی از شرایط به نام بیماری های آتوپیک است که شامل رینیت آلرژیک (تب یونجه) و آسم نیز می شود. این شرایط اغلب با هم در افرادی رخ می دهد که استعداد ژنتیکی برای واکنش های آلرژیک و سیستم ایمنی بیش فعال دارند.
علت دقیق درماتیت آتوپیک هنوز به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، مشخص است که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و سیستم ایمنی را شامل می شود. افرادی که سابقه خانوادگی درماتیت آتوپیک، آسم یا تب یونجه دارند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. اختلال در عملکرد مانع پوستی یک عامل کلیدی در درماتیت آتوپیک در نظر گرفته می شود. این بدان معناست که لایه بیرونی پوست رطوبت را به طور موثر حفظ نمی کند و آن را در برابر محرک ها، آلرژن ها و سایر عوامل محیطی مستعدتر می کند.
محرک‌های رایج درماتیت آتوپیک شامل محرک‌هایی مانند صابون‌ها، شوینده‌ها و مواد شیمیایی و همچنین آلرژن‌هایی مانند گرده، کنه‌های گرد و غبار، کپک و شوره حیوانات خانگی است. آلرژن‌های غذایی، از جمله بادام زمینی، آجیل درختی، تخم‌مرغ، سویا، شیر گاو، گندم، صدف‌ها و غذاهای دریایی نیز می‌توانند در برخی افراد باعث تشدید شعله‌ور شوند.
عفونت، به ویژه با باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، و تعریق می تواند این بیماری را تشدید کند. استرس عاطفی و عوامل محیطی، مانند هوای خشک و رطوبت کم نیز ممکن است در تشدید شعله‌ور شدن نقش داشته باشند.
علائم درماتیت آتوپیک در بین افراد بسیار متفاوت است. شایع ترین علامت خارش شدید است که می تواند به خصوص در شب شدید باشد. التهاب و قرمزی پوست نیز شایع است، اگرچه رنگ پوست آسیب دیده ممکن است بسته به رنگ پوست افراد متفاوت باشد. در پوست های روشن، درماتیت آتوپیک به صورت جوش های قرمز ظاهر می شود، در حالی که در پوست های تیره تر، ممکن است به صورت جوش های قهوه ای، بنفش یا خاکستری ظاهر شوند. علاوه بر قرمزی و خارش، علائم دیگر شامل برجستگی های کوچک پر از مایع (وزیکول)، پوسته پوسته شدن، پوسته پوسته شدن و ضخیم شدن و ترک خوردگی پوست است.
درماتیت آتوپیک بیشتر مناطقی را که پوست خم یا خم می شود، مانند پشت زانو، داخل آرنج، گردن، مچ دست، مچ پا و پوست اطراف چشم و دهان را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال، می تواند در هر نقطه از بدن ایجاد شود.
تشخیص درماتیت آتوپیک معمولاً شامل معاینه فیزیکی پوست و بررسی سابقه پزشکی و خانوادگی بیمار است. در برخی موارد، آزمایش پوست یا خون ممکن است برای تایید تشخیص و شناسایی محرک‌های بالقوه انجام شود .
رویکرد درمانی درماتیت آتوپیک شامل مدیریت علائم برای جلوگیری از شعله ور شدن و حفظ سلامت پوست است. این می تواند شامل موارد زیر باشد:
- کرم‌های کورتیکواستروئیدی موضعی: این کرم‌ها یا پمادها اغلب اولین خط درمان برای درماتیت آتوپیک خفیف تا متوسط هستند. آنها به کاهش التهاب، قرمزی و خارش کمک می کنند. با این حال، استفاده بیش از حد می تواند عوارض جانبی مانند نازک شدن پوست و کاهش رنگدانه ایجاد کند.
- کورتیکواستروئیدهای خوراکی: در موارد شدید، پزشک ممکن است پردنیزون یا سایر کورتیکواستروئیدهای خوراکی را برای کنترل التهاب تجویز کند. این داروها معمولاً به دلیل عوارض جانبی بالقوه مانند قند خون بالا، گلوکوم، کند شدن رشد در کودکان و بهبود آهسته تر زخم ها به صورت کوتاه مدت استفاده می شوند.
- Dupilumab (Dupixent): این داروی تزریقی که به تازگی تایید شده است، یک درمان موثر برای درماتیت آتوپیک شدید است که به درمان های دیگر پاسخ خوبی نداده است. دوپیلوماب واکنش بیش از حد سیستم ایمنی را هدف قرار می دهد که به علائم درماتیت آتوپیک کمک می کند.
- آنتی بیوتیک ها، ضد ویروس ها یا ضد قارچ ها: این داروها زمانی تجویز می شوند که پوست به دلیل خراشیدگی یا عفونت زمینه ای عفونی شود. آنها به از بین بردن عفونت و تسکین علائم کمک می کنند.
- پانسمان مرطوب: در موارد شدید، ممکن است از درمان با پوشش مرطوب استفاده شود. این شامل استفاده از کرم های استروئیدی روی پوست آسیب دیده و سپس بسته بندی آن با بانداژ مرطوب است. این رویکرد معمولاً در یک محیط بیمارستان یا تحت نظارت یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی انجام می شود [۱۳].
- نور درمانی: همچنین به عنوان فتوتراپی شناخته می شود، این درمان از مقادیر کنترل شده اشعه ماوراء بنفش (UV) برای کاهش التهاب و بهبود علائم پوستی استفاده می کند. با این حال، باید با احتیاط استفاده شود زیرا خطر بالقوه سرطان پوست و پیری زودرس را به همراه دارد [۱۴].
- مرطوب‌کننده‌ها: استفاده منظم از مرطوب‌کننده‌ها، حداقل دو بار در روز، می‌تواند به تسکین پوست خشک و تحریک‌شده و کاهش دفعات شعله‌ور شدن پوست کمک کند. انواع مختلفی از مرطوب کننده ها از جمله کرم ها، پمادها، لوسیون ها، اسپری ها و روغن ها موجود است. محصولات بدون عطر یا رنگ را انتخاب کنید، زیرا ممکن است پوست را تحریک کند.
- کرم های ضد خارش: کرم هیدروکورتیزون بدون نسخه می تواند به تسکین موقت خارش کمک کند. سایر گزینه های بدون نسخه شامل حمام بلغور جو دوسر کلوئیدی، لوسیون کالامین و مسکن های موضعی مانند پراموکسین است.
- آنتی هیستامین ها: آنتی هیستامین های خوراکی، مانند فکسوفنادین (Allegra®) یا ستیریزین (Zyrtec®)، می توانند با مسدود کردن اثرات هیستامین، یک ماده شیمیایی آزاد شده در طی واکنش های آلرژیک، به کاهش خارش کمک کنند.
- اصلاح سبک زندگی: اجتناب از عوامل محرک، مانند محرک ها یا آلرژن ها، می تواند به جلوگیری از شعله ور شدن کمک کند. استفاده منظم از مرطوب کننده، به ویژه در محیط های خشک یا سرد، می تواند به مرطوب و سالم نگه داشتن پوست کمک کند. لباس پوشیدن راحت در لباس های گشاد و نرم نیز می تواند به جلوگیری از تحریک و خارش کمک کند.
برخی از افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک ممکن است پوستی شفاف را برای مدت طولانی تجربه کنند یا حتی از این بیماری بیشتر شوند. با این حال، برای اکثریت، درماتیت آتوپیک یک بیماری مزمن است که نیاز به مدیریت مداوم دارد .
به طور خلاصه، درماتیت آتوپیک یک بیماری شایع پوستی مزمن است که با خارش، ملتهب و گاهی اوقات پوست عفونی مشخص می شود. در حالی که هیچ درمانی وجود ندارد، استراتژی های مدیریت موثر می تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند. رویکردهای درمانی بسته به شدت بیماری متفاوت است و ممکن است شامل کورتیکواستروئیدهای موضعی و خوراکی، داروهای تزریقی، آنتی‌بیوتیک‌ها، پانسمان‌های مرطوب، نور درمانی و اصلاح شیوه زندگی مانند مرطوب‌سازی، اجتناب از محرک‌ها و مصرف آنتی‌هیستامین‌ها باشد.
سوالات متداول
۱. درماتیت آتوپیک چیست؟
درماتیت آتوپیک که معمولا به عنوان اگزما شناخته می شود، یک بیماری التهابی مزمن پوستی است که با خارش، خشکی و ترک خوردگی پوست مشخص می شود. معمولاً از کودکی شروع می شود و می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. این وضعیت شامل ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و سیستم ایمنی است.
۲. علائم شایع درماتیت آتوپیک چیست؟
علائم رایج درماتیت آتوپیک شامل خارش شدید، التهاب و قرمزی پوست، برجستگی های کوچک پر از مایع (وزیکول)، پوسته پوسته شدن، پوسته پوسته شدن و ضخیم شدن و ترک خوردگی پوست است. رنگ پوست آسیب دیده ممکن است بسته به رنگ پوست فرد متفاوت باشد.
۳. چه چیزی باعث تشدید درماتیت آتوپیک می شود؟
شعله ور شدن درماتیت آتوپیک می تواند توسط عوامل مختلفی از جمله مواد محرک مانند صابون ها و مواد شوینده، آلرژن ها مانند گرده و کنه گرد و غبار، آلرژن های غذایی، عفونت ها، تعریق، استرس عاطفی و عوامل محیطی مانند هوای خشک و رطوبت کم ایجاد شود.
۴.درماتیت آتوپیک چگونه درمان می شود؟
هدف درمان درماتیت آتوپیک مدیریت علائم و حفظ سلامت پوست است. این ممکن است شامل کرم‌های کورتیکواستروئیدی موضعی، کورتیکواستروئیدهای خوراکی، دوپیلوماب (دوپیکسنت)، آنتی‌بیوتیک‌ها، ضد ویروس‌ها یا ضد قارچ‌ها برای عفونت‌ها، پانسمان‌های مرطوب، نوردرمانی، مرطوب‌کننده‌ها، کرم‌های ضد خارش، آنتی هیستامین‌ها و اصلاح شیوه زندگی مانند اجتناب از محرک‌ها و استفاده از مرطوب‌کننده باشد. .
۵. آیا درماتیت آتوپیک قابل درمان است؟
خیر، درماتیت آتوپیک در حال حاضر غیر قابل درمان است. با این حال، استراتژی های مدیریت موثر می تواند به کاهش علائم، کاهش ناراحتی و بهبود کیفیت کلی زندگی افراد مبتلا کمک کند.
