کیست های استخوانی آنوریسمال: علائم، تشخیص، درمان و زندگی با آنها

کیست های استخوانی آنوریسمال (ABCs) تومورهای استخوانی نادر و غیرسرطانی هستند که معمولاً در افراد زیر ۲۰ سال تشخیص داده می شوند. این تومورها معمولاً در استخوان های بلند بازوها و پاها ایجاد می شوند، اما می توانند در استخوان های ستون فقرات یا لگن نیز ایجاد شوند. کیست های استخوانی آنوریسمال که با ساختار پر از خون مشخص می شوند، می توانند باعث درد و تورم شوند و همچنین استخوان آسیب دیده را ضعیف کرده و منجر به شکستگی شوند. خوشبختانه، کیست های استخوانی آنوریسمال بسیار قابل درمان هستند و گزینه های مختلفی از جراحی گرفته تا درمان دارویی در دسترس است. در این مقاله، کیست‌های استخوان آنوریسمال چیست، چگونه تشخیص داده می‌شوند، گزینه‌های درمانی موجود، و نحوه زندگی و مدیریت آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.

کیست های استخوانی آنوریسمال چیست؟

کیست استخوان آنوریسمال (ABC) یک ضایعه تومور مانند خوش خیم (غیر سرطانی) است که در استخوان ها ایجاد می شود. اگرچه به سایر نواحی بدن گسترش نمی‌یابند، اما این کیست‌ها می‌توانند به سرعت رشد کنند و گاهی به اندازه‌های بزرگ می‌رسند. ABC ها از کیسه های پر از خون تشکیل شده اند که توسط لایه ای از سلول ها احاطه شده اند که ظاهر مشخصه آنها را در آزمایش های تصویربرداری می دهد.

انواع کیست های استخوانی آنوریسمال

کیست های استخوانی آنوریسمال را می توان بر اساس شکل گیری آنها به دو نوع اولیه و ثانویه طبقه بندی کرد. ABC های اولیه به طور مستقل رشد می کنند، در حالی که ABC های ثانویه همراه با نوع دیگری از تومور استخوانی رخ می دهند. تقریباً یک سوم از کیست های استخوانی آنوریسمی ثانویه هستند که ناشی از تومورهای خوش خیم استخوان مانند دیسپلازی فیبری، تومورهای سلول غول پیکر یا استئوبلاستوما یا از سرطان های استخوان مانند کندروسارکوم و استئوسارکوم است.

شباهت به سایر تومورهای استخوانی

در آزمایش های تصویربرداری، کیست های استخوانی آنوریسمال ممکن است شبیه سایر تومورهای استخوان غیرسرطانی و سرطانی مانند تومورهای سلول غول پیکر، کیست های استخوانی ساده یا استئوسارکوم تلانژکتاتیک باشند. بیوپسی برای تعیین نوع دقیق ضایعه و رد کردن شرایط جدی تر بسیار مهم است.

علل کیست های استخوانی آنوریسمال

علت دقیق کیست های استخوانی آنوریسمال ناشناخته است. با این حال، محققان بر این باورند که نقص در رگ های خونی در استخوان ممکن است عامل آن باشد. در برخی موارد، یک جهش ژنتیکی نیز ممکن است نقش داشته باشد. به عنوان مثال، یک جهش ژنتیکی در برخی از افراد مبتلا به کیست های استخوانی اولیه آنوریسمال شناسایی شده است که باعث رشد تومور می شود.

علائم کیست استخوان آنوریسمال

علائم کیست استخوانی آنوریسمال ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. درد: این علامت معمولاً به تدریج ایجاد می شود اما در صورت شکستگی استخوان می تواند شدید شود.
2. تورم: ناحیه آسیب دیده ممکن است با رشد کیست به طور قابل مشاهده متورم شود.
3. توده: ممکن است یک توده یا توده در ناحیه کیست احساس شود.
4. درد ناگهانی: اگر استخوان به دلیل ضعیف شدن استخوان شکسته شود، می تواند باعث درد ناگهانی و شدید شود.

اگر کیست روی ستون فقرات قرار داشته باشد، علائم عصبی مانند بی حسی، گزگز، ضعف عضلانی یا فلج ممکن است وجود داشته باشد. علائم خاص به محل کیست در امتداد ستون فقرات بستگی دارد.

تشخیص و آزمایشات

برای تشخیص کیست استخوان آنوریسمال، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی این مراحل را دنبال می کنند:

1. در مورد علائم بپرسید: آنها در مورد علائمی که شما تجربه می کنید، مانند درد، تورم یا توده ها را جویا می شوند.
2. انجام یک معاینه فیزیکی: آنها ناحیه آسیب دیده را بررسی می کنند و به دنبال نشانه هایی از تورم، تغییر شکل یا حساسیت می گردند.
3. آزمایشات اضافی را سفارش دهید: اگر مشکوک به تومور استخوان باشند، آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن را برای مشاهده واضح تر از تومور سفارش می دهند.
4. اسکن استخوان: این نوع آزمایش تصویربرداری هسته ای می تواند بیماری های استخوانی از جمله سرطان را تشخیص دهد. این شامل تزریق مقدار کمی از ردیاب رادیواکتیو به داخل سیاهرگ است که در سلول‌های سرطانی تجمع می‌یابد و به آنها اجازه می‌دهد در اسکن شناسایی شوند.
5. بیوپسی: اغلب برای تایید تشخیص نیاز به بیوپسی است. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای جمع آوری یک نمونه بافت کوچک، سوزنی را وارد تومور می کند. سپس این نمونه توسط پاتولوژیست زیر میکروسکوپ بررسی می شود تا ناهنجاری ها را بررسی کند.

درمان و مدیریت

هدف اصلی درمان کیست استخوان آنوریسمال تسکین درد، جلوگیری از آسیب بیشتر استخوان و کاهش خطر شکستگی است. گزینه های درمانی برای کیست های استخوانی آنوریسمال عبارتند از:

1. جراحی: به طور سنتی، جراحان کل کیست ( برش بلوک) را همراه با بخشی از استخوان اطراف آن برداشتند. با این حال، این رویکرد اغلب منجر به کوتاه شدن اندام، ضعف عضلانی یا کاهش دامنه حرکتی می‌شود. امروزه روش های کمتر تهاجمی ترجیح داده می شود.
2. کورتاژ: این روش جراحی شامل باز کردن تومور، خراش دادن محتویات آن و برداشتن پوشش است. پس از برداشتن تومور، ممکن است از درمان های اضافی برای از بین بردن سلول های تومور باقی مانده و پر کردن حفره کیست استفاده شود. این درمان ها می تواند شامل فرز کردن با سرعت بالا، انعقاد پرتو آرگون، فنل، کرایوتراپی یا پیوند استخوان باشد.
3. درمان های کمتر تهاجمی: چندین گزینه کم تهاجمی یا غیرتهاجمی برای درمان کیست های استخوانی آنوریسمال موجود است. اینها شامل آمبولیزاسیون شریانی (مسدود کردن عروق خونی تغذیه کننده تومور)، کورتاژ با درمان های کمکی (همانطور که در بالا ذکر شد)، درمان داکسی سایکلین (یک آنتی بیوتیک با خواص ضد سرطانی) و درمان دارویی با بیس فسفونات ها یا دنوزوماب است.
4. پرتودرمانی: این گزینه درمانی شامل تمرکز پرتوهای پرانرژی پرتو روی تومور برای از بین بردن سلول های تومور است. با این حال، معمولاً برای مواردی که جراحی گزینه ای نیست یا زمانی که کیست پس از درمان عود می کند، استفاده می شود.
5. اسکلروتراپی: در این روش محلولی به داخل سیاهرگ ها و شریان های تومور تزریق می شود و باعث ضخیم شدن و تخریب آن ها می شود.
6. فیزیوتراپی یا کاردرمانی: پس از جراحی یا سایر درمان ها، فیزیوتراپی یا کاردرمانی می تواند به شما کمک کند تا قدرت، تحرک و استقلال خود را بازیابید.

عود و مراقبت های بعدی

کیست های استخوانی آنوریسمال می توانند عود کنند و تقریباً از هر ۵ نفر ۱ نفر عود را تجربه می کنند. عود بیشتر در سال اول پس از درمان مشاهده می شود. مراقبت های بعدی به محل تومور و نوع درمان دریافتی بستگی دارد. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی حداقل تا پنج سال پس از درمان شما را از نزدیک تحت نظر خواهد داشت و ممکن است برای اطمینان از عدم بازگشت کیست به معاینات منظم و آزمایش‌های تصویربرداری نیاز داشته باشید.

زندگی با کیست استخوان آنوریسمال

زندگی با کیست استخوان آنوریسمال نیازمند صبر، پشتکار و حمایت عزیزان است. در حین بهبودی پس از درمان، برنامه مراقبت از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود را دنبال کنید و در تمام قرار ملاقات های بعدی شرکت کنید تا از بهترین نتیجه ممکن اطمینان حاصل کنید. درگیر شدن در فیزیوتراپی یا کاردرمانی می تواند به شما کمک کند تا قدرت، تحرک و استقلال خود را بازیابید و به شما امکان می دهد در اسرع وقت به فعالیت های روزانه خود بازگردید.

چه زمانی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید

اگر متوجه یک توده یا تورم در نزدیکی استخوان خود شدید، یا اگر احساس درد کردید، ضروری است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. تشخیص و درمان زودهنگام برای مدیریت موفقیت آمیز کیست های استخوانی آنوریسمال حیاتی است.

سوالات متداول

۱. کیست های استخوانی آنوریسمی چیست؟

پاسخ: کیست های استخوانی آنوریسمال ضایعات تومور مانند خوش خیم (غیر سرطانی) هستند که در استخوان ها یافت می شوند. آنها می توانند به سرعت رشد کنند اما به سایر نقاط بدن گسترش نمی یابند.

۲. انواع کیست های استخوانی آنوریسمال کدامند؟

پاسخ: کیست های استخوانی آنوریسمال را می توان به دو نوع اولیه و ثانویه طبقه بندی کرد. ABC های اولیه به طور مستقل رشد می کنند، در حالی که ABC های ثانویه در ارتباط با نوع دیگری از تومور استخوانی رخ می دهند.

۳. چه چیزی باعث ایجاد کیست های استخوانی آنوریسمال می شود؟

پاسخ: علت دقیق کیست های استخوانی آنوریسمال ناشناخته است، اما تصور می شود که نقص در رگ های خونی داخل استخوان ممکن است نقش داشته باشد. در برخی موارد، یک جهش ژنتیکی نیز ممکن است نقش داشته باشد.

۴. علائم کیست استخوانی آنوریسمال چیست؟

پاسخ: علائم کیست های آنوریسمال استخوان ممکن است شامل درد، تورم، توده یا توده و در برخی موارد درد ناگهانی ناشی از شکستگی استخوان باشد. اگر کیست روی ستون فقرات باشد، علائم عصبی مانند بی حسی، گزگز، ضعف عضلانی یا فلج ممکن است وجود داشته باشد.

۵. چه گزینه های درمانی برای کیست های استخوانی آنوریسمال موجود است؟

پاسخ: گزینه های درمانی برای کیست های استخوانی آنوریسمال شامل جراحی، کورتاژ، روش های کمتر تهاجمی مانند آمبولیزاسیون شریانی، درمان داکسی سایکلین و درمان دارویی با بیس فسفونات ها یا دنوزوماب است. مراقبت های بعدی و فیزیوتراپی یا کاردرمانی نیز ممکن است توصیه شود.