اگر در بلعیدن قرص ها مشکل دارید اما هیچ فرمول مایع یا شربتی در دسترس نیست، خرد کردن آنها ممکن است راه حل قابل قبولی باشد. با این حال، همه داروها نمی توانند خرد شدن را تحمل کنند، زیرا ممکن است بر جذب و کارایی آنها تأثیر بگذارد (منبع مطلب).
قبل از تلاش برای خرد کردن یک قرص، با داروساز یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید تا در مورد اینکه آیا انجام این کار بی خطر است یا خیر. روش‌های مناسبی برای خرد کردن قرص‌ها وجود دارد که باید برای اطمینان از اثربخشی دارو دنبال شود.
در این مقاله اطلاعاتی در مورد تکنیک‌های مختلف برای خرد کردن قرص‌ها ارائه شده و انواع خاصی از قرص‌ها و قرص‌هایی که به دلیل حساسیت به شکسته شدن نباید تحت هیچ شرایطی خرد شوند، فهرست شده است.
چگونه قرص ها را خرد کنیم؟
بسیاری از داروخانه ها برچسب هایی را روی بطری های قرص می گذارند که نشان می دهد آنها نباید خرد شوند. اگر برچسب هشدار نمی بینید، قبل از خرد کردن هر قرص یا قرص، از پزشک یا داروساز خود سوال کنید.
سه دستگاه وجود دارد که می توانید استفاده کنید:
- قرص شکن: اکثر سنگ شکن های قرص دستگاه های دستی هستند که شما آن ها را می چرخانید تا یک قرص را به پودر ریز تبدیل کنید. برخی دیگر شبیه منگنه یا پرس سیر هستند که برای خرد کردن قرص در دست می گیرید.
- هاون : هاون یک کاسه فنجانی شکل است و هاون ابزاری به شکل چماق است که برای آسیاب کردن دستی قرص استفاده می شود. اگرچه موثر است، اما در صورت ابتلا به آرتریت ممکن است استفاده از آن دشوار باشد.
- قرص نصف کن (نیمانه) : این دستگاه دستی قرص ها را خرد نمی کند، اما می تواند آنها را به نصف یا ربع تقسیم کند تا راحت تر بلعیده شوند.
قرص های خرد شده در یک سنگ شکن قرص یا هاون را می توان در مقدار کمی آب حل کرد یا در مقدار کمی غذای نرم مخلوط کرد. این تضمین می کند که دوز کامل تجویز شده توسط پزشک به شما داده می شود.
با مخلوط کردن قرص له شده در مقدار زیادی آب یا غذا، خطر از دست دادن مقداری از دارو را در بشقاب، کاسه یا ظروف دارید و ممکن است در نهایت مصرف کمتری داشته باشید.
کدام قرص ها را نمی توان خرد کرد؟
برخی از داروها به دلیل طراحی و مکانیسم آزادسازی مورد نظر در قسمت‌های خاصی از دستگاه گوارش یا با سرعت خاصی برای خرد کردن مناسب نیستند. خرد کردن این قرص‌ها می‌تواند منجر به آزاد شدن زودهنگام یا سریع شود و به طور بالقوه باعث ایجاد عوارض جانبی و کاهش جذب و اثربخشی دارو شود.
از جمله سه نوع قرص وجود دارد که هرگز نباید خرد شوند:
۱. قرص های پوشش دار
داروهای دارای پوشش رودهبرای کاهش تحریک معده پوشش داده شده اند. این پوشش با عبور از معده به تدریج حل می شود تا دارو در حین حرکت به روده شروع به آزاد شدن کند. برخی از داروها نیز برای جلوگیری از لکه شدن دندان ها یا جلوگیری از تخریب داروی فعال توسط اسیدهای معده، پوشش روده دارند (منبع مطلب).
به این دلایل،قرص های دارای پوشش هرگز نباید خرد، شکسته یا جویده شوند.
قرص‌های دارای پوشش روده اغلب دارای علامت EN (روده‌ای) یا EC (روکش روده) در انتهای نام تجاری خود هستند.
مثالها عبارتند از:
- Entocort EC (بودزونید)
- Ery -Tab EC (اریترومایسین)
- کرئون EC ( پانکرلیپاز )
- مهارکننده های پمپ پروتون
نحوه تشخیص قرص های دارای پوشش
شما اغلب می توانید بگویید که یک قرص دارای پوشش روده ای است که درخشندگی یا براقی جزئی داشته باشد. اگر شک دارید، از داروساز خود بپرسید.
۲. داروهای آهسته رهش
قرص های رهش پایدار شبیه قرص های دارای پوشش دار هستند که به آرامی جذب می شوند. له کردن قرص باعث می شود که دارو به یکباره آزاد شود.
با این کار ابتدا غلظت دارو بالا می رود و سپس به شدت کاهش می یابد زیرا به سرعت از بدن دفع می شود. این نه تنها اثربخشی دارو را کاهش می دهد، بلکه خطر یا شدت عوارض جانبی را نیز افزایش می دهد.
قرص‌های رهش پایدار گاهی اوقات حروف «CR» (با رهش کنترل‌شده)، یا «ER»، «XL» یا «XR» (بازش طولانی) را در نام خود دارند.
مثالها عبارتند از:
- Adderall XR (دکستروآمفتامین/آمفتامین)
- Wellbutrin XL (بوپروپیون)
- افکسور ایکس آر (ونلافاکسین)
۳. داروهای مخدر
شما هرگز نباید یک داروی مخدر را خرد کنید . این داروها که عمدتاً برای تسکین درد استفاده می شوند، پتانسیل بالایی برای اعتیاد به مواد مخدر دارند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که با سرعت کنترل شده و ثابتی رها شوند تا از احساس سرخوشی و سرخوشی ناخواسته ای که اعتیاد را ترویج می کند اجتناب کنند (منبع مطلب).
خرد کردن یک داروی مخدر ممکن است آن را خیلی سریع وارد جریان خون کند و خطر مصرف بیش از حد را افزایش دهد. با این حال، برخی از مواد افیونی اکنون در فرمول‌های بازدارنده از سوء مصرف حاوی یک آگونیست اپیوئیدی – ماده‌ای که اثرات اپیوئیدها را مسدود می‌کند – عرضه می‌شوند که در صورت خرد شدن قرص‌ها با مواد افیونی مخلوط می‌شوند (منبع مطلب).
برخی از مواد افیونی که معمولاً تجویز می شوند عبارتند از:
- فنتانیل
- هیدروکدون
- متادون
- دمرول (مپریدین)
- اکسی کانتین (اکسی کدون)
- پرکوست (اکسی کدون/استامینوفن)
- ویکودین (هیدروکودون/استامینوفن)
چه کاری نباید انجام داد؟
برخی از افراد ممکن است وسوسه شوند که قرص های خود را با قرار دادن آنها در یک کیسه پلاستیکی و ضربه زدن با چکش یا پتک به آنها خرد کنند. این به چند دلیل مشکل ساز است (منبع مطلب):
- می تواند سوراخ هایی در کیسه ایجاد کند و باعث شود دارو را از دست بدهید.
- داروی پودری می تواند در گوشه های کیسه جمع شود و بازیابی آن را سخت کند.
- برخی از داروها ممکن است در خود پلاستیک گیر کند.
- تکه های درشتی که باقی می مانند می توانند در گلوی شما گیر کنند و باعث خفگی شوند.
همچنین باید از مصرف قرص های جویدنی خودداری شود مگر اینکه دارو طوری طراحی شده باشد که جویدنی باشد. قرص‌های جویده شده می‌توانند در دندان‌های شما گیر کنند، دوز آن را کاهش دهند یا طعم تلخی ایجاد کنند. اگر قرص له شده سریعتر از آنچه در نظر گرفته شده آزاد شود، ممکن است لثه، دهان، مری یا معده را تحریک کند.
داروها را با هم مخلوط نکنید
همچنین مخلوط کردن قرص های له شده ایده خوبی نیست. اگر نیاز به خرد کردن دو یا چند قرص دارید، هر کدام را باید جداگانه خرد کرده و جداگانه مصرف کنید.
ملاحظات دیگر
- شما باید بیاموزید که کدام غذاها را می توانید یا نمی توانید با داروهای له شده مخلوط کنید. چیزهایی مانند سس سیب، آب میوه، پودینگ، ماست یا آب به طور کلی بی خطر هستند، اما مواد غذایی دیگر با داروهای خاصی تداخل دارند.
- به عنوان مثال، آب گریپ فروت می تواند در نحوه متابولیسم (تجزیه) برخی داروها اختلال ایجاد کند و غلظت دارو را در جریان خون کاهش دهد. اینها شامل داروهای استاتین، داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده های خون) و مسدود کننده های کانال کلسیم است (منبع مطلب).
- سایر داروها باید بدون غذا مصرف شوند، به این معنی که ممکن است مجبور شوید با طعم تلخ آن کنار بیایید.
- اگر شما یا فرزندتان در بلعیدن قرص ها مشکل دارید، از پزشک خود بپرسید که آیا فرمولاسیون های دیگری در دسترس است یا خیر. این ممکن است شامل قرص‌های جویدنی، پاستیل ها، شربت‌ها، سوسپانسیون‌ها، پودرها، شیاف‌ها و فیلم‌های زیرزبانی (زیر زبان)، گلوله‌ها و ویفرها باشد.
کلام پایانی
- اگر شما یا فرزندتان در بلعیدن قرص ها مشکل دارید، قرص های له کننده ممکن است مشکلی نداشته باشند. با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که همه داروها را نمی توان خرد کرد، به خصوص قرص های دارای پوشش روده، قرص های رهش پایدار و داروهای مخدر.
- اگر می توانید یک قرص را خرد کنید، از روش توصیه شده مانند قرص شکن یا هاون و هاون استفاده کنید تا قرص را به پودر ریز خرد کنید. از پزشک یا داروساز خود بپرسید که چگونه باید داروی پودر شده را مصرف کنید، از جمله اینکه با کدام غذاها یا نوشیدنی ها می توان به طور ایمن مخلوط کرد.
- اگر دارویی را نمی توان خرد کرد، از پزشک خود بپرسید که آیا فرمولاسیون های دیگری مانند شربت، سوسپانسیون یا پاستیل وجود دارد که می توانید مصرف کنید یا خیر.
