زگیل مقعدی که به عنوان کندیلوم نیز شناخته می شود، زائده هایی هستند که در داخل و اطراف مقعد به دلیل یک عفونت مقاربتی (STI) به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. در این راهنمای جامع، جنبه‌های مختلف زگیل‌های مقعدی از جمله علائم، علل، روش‌های پیشگیری، فرآیند تشخیص و گزینه‌های درمانی را بررسی خواهیم کرد.
علائم زگیل مقعدی
زگیل های مقعدی اغلب بدون علامت هستند، به این معنی که ممکن است علائم یا ناراحتی قابل توجهی ایجاد نکنند. با این حال، هنگامی که علائم ظاهر می شوند، می توانند شامل موارد زیر باشند:
- توده ها یا برجستگی های نرم در ناحیه مقعد: این توده ها ممکن است کوچک و گنبدی شکل باشند یا به صورت خوشه های بزرگ و گل کلم مانند تشکیل شوند.
- تغییر رنگ: زگیل مقعدی می تواند قهوه ای روشن، زرد، صورتی یا گوشتی باشد.
- خونریزی: برخی از افراد ممکن است خونریزی خفیف را تجربه کنند، به خصوص در هنگام اجابت مزاج.
- خارش: یکی از علائم رایج زگیل مقعدی خارش مداوم در اطراف مقعد است.
- ترشح: زگیل های داخلی مقعدی گاهی اوقات می توانند باعث ترشح مایع از مقعد شوند.
علل زگیل مقعدی
زگیل مقعدی توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، گروهی متشکل از بیش از ۱۰۰ ویروس مرتبط ایجاد می شود. این ویروس از طریق پوست به پوست یا تماس جنسی با فرد آلوده منتقل می شود. به طور خاص، سویه های ۶ و ۱۱ HPV مسئول حدود ۹۰ درصد موارد زگیل مقعدی هستند. اگرچه بیش از ۴۰ نوع HPV وجود دارد که می تواند مقعد را آلوده کند، تنها تعداد کمی از آنها منجر به ایجاد زگیل می شود.
عوامل خطر زگیل مقعدی
عوامل متعددی می تواند خطر ابتلا به زگیل مقعدی را در افراد افزایش دهد، از جمله:
- آمیزش جنسی: داشتن رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی با فرد مبتلا می تواند باعث انتقال HPV شود.
- رابطه جنسی محافظت نشده: استفاده از کاندوم می تواند به کاهش خطر ابتلا به HPV کمک کند، اما محافظت کاملی را ارائه نمی دهد زیرا ویروس می تواند از طریق تماس پوست به پوست در مناطقی که با کاندوم پوشانده نشده است نیز منتقل شود.
- شرکای جنسی متعدد: هر چه یک فرد شرکای جنسی بیشتری داشته باشد، شانس بیشتری برای تماس با ویروس HPV دارد.
- سیستم ایمنی ضعیف: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند کسانی که با HIV زندگی می کنند یا تحت درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی هستند، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های HPV هستند.
پیشگیری از زگیل مقعدی
در حالی که هیچ راه تضمینی برای جلوگیری از عفونت HPV وجود ندارد، چندین مرحله وجود دارد که افراد می توانند برای به حداقل رساندن خطر خود انجام دهند:
- استفاده از روش‌های بازدارنده: کاندوم، سدهای دندانی و سایر روش‌های مانع می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به HPV در طول فعالیت‌های جنسی کمک کنند. با این حال، به خاطر داشته باشید که این روش ها محافظت کامل را ارائه نمی دهند.
- محدود کردن شرکای جنسی: داشتن شرکای جنسی کمتر خطر ابتلا به HPV را کاهش می دهد.
- واکسینه شوید: واکسن HPV می تواند به محافظت در برابر گونه های خاصی از ویروس، از جمله آنهایی که مسئول بیشتر زگیل های مقعدی هستند، کمک کند. توصیه های فعلی برای واکسیناسیون HPV افراد ۹ تا ۴۵ ساله را پوشش می دهد.
- غربالگری های منظم: معاینات و غربالگری های منظم برای HPV و عفونت های مقاربتی (STIs) می تواند به تشخیص زودهنگام زگیل یا تغییرات پیش سرطانی کمک کند و امکان درمان سریع را فراهم کند.
تشخیص زگیل مقعدی
زگیل مقعدی معمولاً از طریق معاینه فیزیکی که توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی انجام می شود، تشخیص داده می شود. در طول این معاینه، پزشک به زگیل ها نگاه می کند و پوست اطراف مقعد و اندام تناسلی را بررسی می کند. در برخی موارد، ممکن است از آنوسکوپ برای بررسی داخل مقعد برای تشخیص زگیل های داخلی استفاده شود. معاینه لگن ممکن است برای زنان یا افرادی که در بدو تولد به آنها زن اختصاص داده شده است (AFAB) لازم باشد تا هر گونه مسائل زنانه اضافی را رد کند.
در مواردی که زگیل ها مشکوک هستند یا به درمان پاسخ نمی دهند، ممکن است بیوپسی توصیه شود. بیوپسی شامل برداشتن یک نمونه بافت کوچک از زگیل و بررسی آن در زیر میکروسکوپ برای تایید تشخیص است.
درمان زگیل مقعدی
درمان زگیل مقعدی به عوامل مختلفی مانند اندازه، محل و تعداد زگیل بستگی دارد. برخی از گزینه های درمانی عبارتند از:
- داروهای موضعی: برای زگیل‌های مقعدی کوچک و خارجی، می‌توان از داروهای بدون نسخه یا نسخه‌ای مانند ایمیکیمود، پودوفیلوکس، پودوفیلین یا سینکاتچین برای رفع زگیل‌ها استفاده کرد. با این حال، از استفاده از پاک کننده های بدون نسخه زگیل در ناحیه تناسلی یا مقعد خودداری کنید، زیرا این محصولات برای آن ناحیه طراحی نشده اند.
- کرایوتراپی: از نیتروژن مایع برای انجماد زگیل ها استفاده می شود و باعث ریزش آنها می شود. این درمان موثر است اما می تواند عوارض جانبی جزئی مانند ناراحتی یا تورم ایجاد کند.
- اسید تری کلرواستیک: این اسید روی زگیل ها استفاده می شود تا زگیل ها را تجزیه کرده و سلول ها را از بین ببرد. همچنین می تواند باعث ناراحتی و تورم شود.
- کوتر الکتریکی: این روش شامل استفاده از گرما برای سوزاندن زگیل است. بسته به شدت ممکن است نیاز به بیهوشی موضعی یا عمومی داشته باشد.
- جراحی: برای زگیل های بزرگتر یا زگیل های داخلی، برداشتن جراحی ممکن است ضروری باشد. این روش می تواند تحت بیهوشی موضعی یا عمومی انجام شود و ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان یا بهبودی سرپایی داشته باشد.
در برخی موارد، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است انتخاب کنند که زگیل های مقعدی را بدون درمان فوری کنترل کنند، زیرا ممکن است پس از چند هفته خود به خود برطرف شوند. با این حال، در صورت تداوم یا بدتر شدن علائم، مراجعه به پزشک ضروری است.
زگیل مقعد و سرطان
در حالی که زگیل های مقعدی به خودی خود سرطانی نیستند، برخی از سویه های HPV که باعث ایجاد زگیل مقعدی می شوند با افزایش خطر ابتلا به سرطان مقعد مرتبط هستند. با این حال، داشتن زگیل مقعدی به طور خودکار به این معنی نیست که فرد به سرطان مقعد مبتلا می شود. غربالگری منظم و درمان سریع زگیل می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کند.
زندگی با زگیل مقعدی
مدیریت زگیل مقعدی هم از نظر جسمی و هم از نظر احساسی می تواند چالش برانگیز باشد. حفظ ارتباط باز با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و پیروی از برنامه درمانی توصیه شده آنها بسیار مهم است. علاوه بر این، انجام رابطه جنسی ایمن، استفاده از روش‌های بازدارنده و واکسینه شدن در برابر HPV می‌تواند به جلوگیری از عفونت مجدد و کاهش خطر انتقال ویروس به دیگران کمک کند.
سوالات متداول
۱. زگیل مقعدی چیست؟
زگیل مقعدی که به عنوان کندیلوم نیز شناخته می شود، زائده هایی هستند که در داخل و اطراف مقعد به دلیل ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. آنها معمولاً از طریق پوست به پوست یا تماس جنسی با یک فرد آلوده منتقل می شوند.
۲. زگیل مقعدی چگونه پخش می شود؟
زگیل مقعدی از طریق تماس جنسی یا تماس پوستی با فرد آلوده منتقل می شود. HPV، ویروس مسئول زگیل مقعدی، حتی زمانی که علائم قابل مشاهده ای از عفونت وجود نداشته باشد، قابل انتقال است.
۳. علائم زگیل مقعدی چیست؟
زگیل‌های مقعدی اغلب بدون علامت هستند، اما زمانی که علائم ظاهر می‌شوند، ممکن است شامل توده‌های نرم یا برجستگی در ناحیه مقعد، تغییر رنگ، خونریزی، خارش یا ترشح باشد.
۴. زگیل مقعدی چگونه تشخیص داده می شود؟
زگیل مقعدی معمولاً از طریق معاینه فیزیکی که توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی انجام می شود، تشخیص داده می شود. در برخی موارد، بیوپسی ممکن است برای تایید تشخیص توصیه شود.
۵. زگیل مقعدی چگونه درمان می شود؟
گزینه های درمانی برای زگیل مقعدی شامل داروهای موضعی، کرایوتراپی، اسید تری کلرواستیک، الکتروکوتر و جراحی است. روش درمانی انتخاب شده به عوامل متعددی مانند اندازه، محل و تعداد زگیل ها بستگی دارد. در برخی موارد، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است زگیل ها را بدون درمان فوری کنترل کنند.
