اطلاعات کامل درباره کمردرد (درد ستون فقرات کمری)

آناتومی کمر چیست؟

برای درک علل مختلف کمردرد، مهم است که از طراحی طبیعی (آناتومی) بافت‌های این ناحیه از بدن آگاهس کسب کنیم. ساختارهای مهم کمر که می تواند با علائم این ناحیه مرتبط باشد شامل ستون فقرات کمری استخوانی مهره، دیسک بین مهره ها، رباط های اطراف ستون فقرات و دیسک ها، نخاع و اعصاب، عضلات کمر است. ، اندام های داخلی لگن و شکم و پوستی که ناحیه کمر را می پوشاند.

ستون فقرات کمری استخوانی به گونه‌ای طراحی شده است که مهره‌های “انباشته” روی هم می‌توانند ساختار حمایتی متحرکی را فراهم کنند و در عین حال از نخاع در برابر آسیب محافظت کنند.

طناب نخاعی از بافت عصبی تشکیل شده است که از مغز به سمت پایین ستون فقرات امتداد می یابد. هر مهره دارای یک ساختار خاردار است، یک برجستگی استخوانی در پشت طناب نخاعی، که از بافت عصبی طناب در برابر ضربه ضربه محافظت می کند.

مهره ها همچنین دارای یک “بدن” استخوانی (بدن مهره ای) قوی در جلوی نخاع هستند تا بستر مناسبی برای تحمل وزن تمام بافت های بالای باسن فراهم کنند.

مهره های کمری بلافاصله در بالای استخوان خاجی که در بین باسن قرار دارد، جمع می شود. در هر طرف، ساکروم با استخوان ایلیاک لگن پیوند برقرار می کند تا مفاصل ساکروایلیاک باسن را تشکیل دهد.

دیسک ها پدهایی هستند که به عنوان “بالشتک” بین بدنه های تکی مهره ها عمل می کنند. آنها به به حداقل رساندن تأثیر نیروهای استرس بر ستون فقرات کمک می کنند.

هر دیسک مانند یک دونات ژله ای با یک جزء مرکزی و نرم تر (nucleus pulposus) و یک حلقه بیرونی محکم و اطراف آن (annulus fibrosus) طراحی شده است.

قسمت مرکزی دیسک می تواند از طریق حلقه بیرونی پاره شود (مانند فتق دیسک) و بافت عصبی مجاور و سیاتیک را تحریک کند که در زیر توضیح داده شده است. رباط ها بافت های نرم فیبری قوی هستند که استخوان ها را محکم به استخوان ها می چسبانند. رباط ها هر یک از مهره ها را به یکدیگر متصل می کنند و هر یک از دیسک ها را احاطه می کنند.

اعصابی که باعث ایجاد حس و تحریک عضلات کمر و همچنین اندام های تحتانی (ران، ساق پا، پا و انگشتان پا) می شوند، همگی از طریق پورت های استخوانی از ستون فقرات کمری خارج می شوند که به هر کدام «فورامن» می گویند.

بسیاری از گروه های عضلانی که وظیفه خم شدن، امتداد و چرخش کمر و همچنین حرکت اندام های تحتانی را بر عهده دارند، از طریق تاندون به ستون فقرات کمری متصل می شوند.

آئورت و رگ های خونی که خون را به اندام تحتانی و از اندام تحتانی منتقل می کنند از جلوی ستون فقرات کمری در شکم و لگن عبور می کنند. اطراف این رگ های خونی غدد لنفاوی (غدد لنفاوی) و بافت های سیستم عصبی غیرارادی هستند که در حفظ کنترل مثانه و روده مهم هستند.

رحم و تخمدان ها ساختارهای مهم لگنی در جلوی ناحیه لگن زنان هستند. غده پروستات یک ساختار لگنی قابل توجه در مردان است. کلیه ها در دو طرف پشت شکم، جلوی ستون فقرات کمری قرار دارند.

پوست ناحیه کمر، توسط اعصابی تامین می شود که از ریشه های عصبی خارج شده از ستون فقرات کمری می آیند.

عملکرد کمر چیست؟

کمر یا ناحیه کمر چندین عملکرد مهم را برای بدن انسان انجام می دهد. این عملکردها شامل حمایت ساختاری، حرکت و حفاظت از بافت های خاص بدن می باشد.

وقتی می ایستیم، قسمت پایین کمر برای تحمل وزن بالای بدن عمل می کند. وقتی خم می‌شویم، دراز می‌کشیم یا می‌چرخیم، قسمت پایین کمر در حرکت درگیر می‌شود.

بنابراین، آسیب به ساختارهای مهم برای تحمل وزن، مانند ستون فقرات استخوانی، ماهیچه‌ها، تاندون‌ها و رباط‌ها، اغلب زمانی که بدن به حالت ایستاده یا در حرکات مختلف استفاده می‌شود، قابل تشخیص است.

حفاظت از بافت های نرم سیستم عصبی و نخاع و همچنین اندام های مجاور لگن و شکم یک عملکرد مهم ستون فقرات کمری و عضلات مجاور کمر است.

علل شایع کمردرد چیست؟

علل شایع کمردرد  شامل کشیدگی کمر، تحریک اعصاب، رادیکولوپاتی کمری، تجاوز استخوان و شرایط استخوان و مفاصل است. هر یک از این موارد در زیر بررسی شده است.

کشیدگی کمر (حاد، مزمن)

کشیدگی کمر یک آسیب کششی به رباط‌ها، تاندون‌ها و/یا عضلات کمر است. حادثه کشش منجر به پارگی های میکروسکوپی با درجات مختلف در این بافت ها می شود. فشار کمر یکی از شایع ترین علل کمردرد در نظر گرفته می شود.

آسیب ممکن است به دلیل استفاده بیش از حد، استفاده نادرست یا ضربه ایجاد شود. آسیب بافت نرم معمولاً به عنوان “حاد” طبقه بندی می شود که برای روزها تا هفته ها وجود داشته باشد. اگر فشار بیش از سه ماه طول بکشد، به آن “مزمن” می گویند.

کشیدگی کمر اغلب در افراد ۴۰ ساله و بالاتر رخ می دهد، اما ممکن است در هر سنی رخ دهد. این وضعیت با ناراحتی موضعی در ناحیه کمر مشخص می شود که پس از یک رویداد که به طور مکانیکی به بافت های کمر فشار وارد می کند، شروع می شود.

شدت آسیب بسته به میزان فشار و اسپاسم ناشی از عضلات کمر از خفیف تا شدید متغیر است. تشخیص کشیدگی کمر بر اساس سابقه آسیب، محل درد و حذف آسیب سیستم عصبی است. معمولاً آزمایش اشعه ایکس تنها برای رد ناهنجاری های استخوانی مفید است.

درمان کشیدگی کمر شامل استراحت دادن به کمر (برای جلوگیری از آسیب مجدد)، داروهایی برای تسکین درد و اسپاسم عضلانی، استفاده از گرمای موضعی، ماساژ و در نهایت (پس از برطرف شدن دوره حاد) تمرینات بازسازی برای تقویت عضلات کمر و شکم است.

درمان اولیه در خانه ممکن است شامل استفاده از گرما، استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (ادویل، موترین) و اجتناب از آسیب مجدد و بلند کردن اجسام سنگین باشد.

داروهای تجویزی که گاهی برای کمردرد حاد استفاده می‌شوند شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند سولینداک (کلینوریل)، ناپروکسن (ناپروسین) و کتورولاک (تورادول) به صورت تزریقی یا خوراکی، شل‌کننده‌های عضلانی مانند کاریسوپرودول هستند. سوما)، سیکلوبنزاپرین (Flexeril)، متوکاربامول (Robaxin)، و متاکسالون (Skelaxin)، و همچنین داروهای ضد درد مانند ترامادول (Ultram).

دوره های طولانی عدم تحرک در رختخواب توصیه نمی شود، زیرا این درمان ممکن است بهبود را کاهش دهد. درمان دستی ستون فقرات برای دوره های حداکثر یک ماهه در برخی از بیمارانی که علائمی از تحریک عصبی ندارند مفید است.

درمان دستی ترکیبی از حرکت و تکان دادن مفاصل، ماساژ، ورزش و فیزیوتراپی است و برای کاهش فشار روی مفاصل، کاهش التهاب و بهبود عملکرد عصبی طراحی شده است.

اغلب برای درمان درد کمر، گردن، شانه و سردرد استفاده می شود. کایروپراکتیک ها از آن برای درمان سایر اختلالات نیز استفاده می کنند، مانند درد قاعدگی و مشکلات سینوسی.

با استفاده از تکنیک‌های محافظت از پشت در طول فعالیت‌ها و وسایل پشتیبانی در صورت نیاز در خانه یا محل کار، از آسیب‌های بعدی جلوگیری می‌شود.

تحریک اعصاب و رادیکولوپاتی کمری باعث کمردرد می شود

تحریک اعصاب

اعصاب ستون فقرات کمری می توانند با فشار مکانیکی (برخورد) توسط استخوان یا سایر بافت ها، یا از بیماری، در هر نقطه از مسیر خود – از ریشه های آنها در نخاع تا سطح پوست، تحریک شوند.

این شرایط شامل بیماری دیسک کمر (رادیکولوپاتی)، تجاوز استخوان و التهاب اعصاب ناشی از عفونت ویروسی (زونا) است.

رادیکولوپاتی کمری

رادیکولوپاتی کمری تحریک عصبی است که در اثر آسیب دیسک های بین مهره ها ایجاد می شود. آسیب به دیسک به دلیل انحطاط (“ساییدگی و پارگی”) حلقه بیرونی دیسک، آسیب و ضربه یا هر دو رخ می دهد.

در نتیجه، بخش نرم‌تر مرکزی دیسک می‌تواند از طریق حلقه بیرونی دیسک پاره شود (فتق) و در هنگام خروج از ستون فقرات استخوانی به نخاع یا اعصاب آن متصل شود. این پارگی همان چیزی است که باعث درد “سیاتیک” شناخته شده فتق دیسک می شود که از ناحیه کمر و باسن به پایین ساق پا سرایت می کند.

سابقه کمردرد موضعی می‌تواند قبل از سیاتیک باشد، یا می‌تواند به دنبال احساس «پریدن» و همراه با بی‌حسی و سوزن سوزن شدن باشد.

کمردرد معمولاً با حرکات کمر افزایش می یابد و می تواند با سرفه یا عطسه افزایش یابد. در موارد شدیدتر، سیاتیک می تواند با بی اختیاری مثانه و/یا روده همراه باشد. سیاتیک رادیکولوپاتی کمری معمولاً فقط یک طرف بدن مانند سمت چپ یا سمت راست را درگیر می کند و نه هر دو را.

بر اساس علائم فوق مشکوک به رادیکولوپاتی کمری است. افزایش تشعشع کمردرد هنگام برداشتن اندام تحتانی، از تشخیص حمایت می کند.

آزمایش عصبی (EMG/الکترویوگرام و NCV/سرعت هدایت عصبی) اندام تحتانی را می توان برای تشخیص تحریک عصبی استفاده کرد. فتق واقعی دیسک را می توان با آزمایش های تصویربرداری مانند اسکن CAT یا MRI تشخیص داد.

درمان رادیکولوپاتی کمری از مدیریت پزشکی تا جراحی را شامل می شود. مدیریت پزشکی شامل آموزش بیمار، داروها برای تسکین درد و اسپاسم عضلانی، تزریق کورتیزون در اطراف نخاع (تزریق اپیدورال)، فیزیوتراپی شالم گرما، ماساژ توسط درمانگر، سونوگرافی، تمرینات، تحریک الکتریکی) و استراحت (نه استراحت کامل در بستر) است.

با درد بی امان، اختلال شدید عملکرد، یا بی اختیاری ادرار یا مدفوع (که می تواند نشان دهنده تحریک نخاع باشد)، جراحی ممکن است ضروری باشد. عمل انجام شده به وضعیت کلی ستون فقرات و سن و سلامت بیمار بستگی دارد.

اقدامات شامل برداشتن فتق دیسک با لامینوتومی (یک سوراخ کوچک در استخوان ستون فقرات کمری اطراف نخاع)، لامینکتومی (برداشتن دیواره استخوانی)، با تکنیک سوزنی (دیسککتومی از راه پوست)، روش‌های حل دیسک (کمونوکلئولیز) و غیره می باشد.

تجاوز استخوان باعث کمردرد می شود

تجاوز استخوانی هر شرایطی است که منجر به حرکت یا رشد مهره‌های ستون فقرات کمری شود، می‌تواند فضای نخاع و اعصاب مجاور را محدود کند.

علل تجاوز استخوان به اعصاب نخاعی عبارتند از:

1. باریک شدن روزنه: باریک شدن پورتالی که از طریق آن عصب نخاعی از ستون فقرات عبور می کند، از کانال نخاعی به بدن خارج می شود، معمولاً در نتیجه آرتریت
2. اسپوندیلولیستزیس: لغزش یک مهره نسبت به دیگری
3. تنگی نخاعی: فشرده شدن ریشه های عصبی یا نخاع توسط خارهای استخوانی یا سایر بافت های نرم در کانال نخاعی

فشرده سازی عصب نخاعی در این شرایط می تواند منجر به درد سیاتیک شود که در اندام تحتانی تابش می کند. تنگی ستون فقرات می تواند باعث دردهای اندام تحتانی شود که با راه رفتن بدتر می شود و با استراحت تسکین می یابد (تقلید از دردهای ناشی از گردش خون ضعیف).

درمان این بیماری ها بسته به شدت آنها متفاوت است و از استراحت و ورزش تا تزریق کورتیزون اپیدورال و رفع فشار جراحی با برداشتن استخوانی که بافت عصبی را فشرده می کند، متغیر است.

مشکلات استخوان و مفاصل باعث کمردرد می شود

مشکلات استخوان و مفاصل

مشکلات استخوان و مفاصل شرایط استخوانی و مفصلی که منجر به کمردرد می شود شامل مواردی است که از بدو تولد (مادرزادی)، آنهایی که در نتیجه ساییدگی و پارگی (دژنراتیو) یا آسیب ایجاد می شوند و آنهایی که به دلیل التهاب مفاصل (آرتریت) ایجاد می شوند.

بیماری های مادرزادی استخوان

بیماری های مادرزادی استخوان علل مادرزادی (از بدو تولد) کمردرد شامل اسکولیوز و اسپینا بیفیدا است.

اسکولیوز یک انحنای جانبی (جانبی) ستون فقرات است که می تواند زمانی ایجاد شود که یک اندام تحتانی کوتاهتر از دیگری باشد (اسکولیوز عملکردی) یا به دلیل ساختار غیر طبیعی ستون فقرات (اسکولیوز ساختاری).

کودکانی که به طور قابل توجهی تحت تاثیر اسکولیوز ساختاری هستند ممکن است به درمان به بریس و/یا جراحی ستون فقرات نیاز داشته باشند. بزرگسالان به ندرت تحت عمل جراحی قرار می گیرند، اما اغلب از بریس های حمایتی سود می برند.

اسپینا بیفیدا یک نقص مادرزادی در قوس مهره‌ای استخوانی روی کانال نخاعی است که اغلب همراه با غیاب سلختار خاردار است. این نقص مادرزادی معمولاً پایین ترین مهره کمری و بالای استخوان خاجی را درگیر می کند.

اسپینا بیفیدا می تواند یک ناهنجاری استخوانی جزئی بدون علائم باشد. با این حال، این وضعیت می تواند با ناهنجاری های عصبی جدی در اندام تحتانی نیز همراه باشد.

مشکل تخریب استخوان و مفاصل

با افزایش سن، محتوای آب و پروتئین غضروف بدن تغییر می کند. این تغییر منجر به غضروف ضعیف تر، نازک تر و شکننده تر می شود.

از آنجایی که هم دیسک‌ها و هم مفاصلی که مهره‌ها را روی هم قرار می‌دهند (مفاصل فاست) تا حدی از غضروف تشکیل شده‌اند، این نواحی به مرور زمان در معرض ساییدگی و پارگی قرار می‌گیرند (تغییرات دژنراتیو).

دژنراسیون دیسک اسپوندیلوز نامیده می شود. اسپوندیلوز را می توان در عکسبرداری با اشعه ایکس از ستون فقرات به عنوان باریک شدن “فضای دیسک” طبیعی بین مهره ها مشاهده کرد.

این بدتر شدن بافت دیسک است که دیسک را مستعد فتق و درد موضعی کمر (“لومباگو”) در بیماران مسن می کند. آرتریت دژنراتیو (استئوآرتریت) مفاصل فاست نیز یکی از دلایل درد موضعی کمر است که با آزمایش اشعه ایکس ساده قابل تشخیص است.

این علل کمردرد دژنراتیو معمولاً به صورت محافظه کارانه با گرمای متناوب، استراحت، تمرینات توانبخشی و داروها برای تسکین درد، اسپاسم عضلانی و التهاب درمان می شوند.

آسیب به استخوان ها و مفاصل

شکستگی (شکستگی استخوان) ستون فقرات کمری و استخوان ساکروم بیشتر افراد مسن مبتلا به پوکی استخوان را تحت تاثیر قرار می دهد، به ویژه آنهایی که داروهای کورتیزون طولانی مدت مصرف کرده اند.

برای این افراد، گاهی اوقات حتی فشارهای اندک روی ستون فقرات (مانند خم شدن برای بستن کفش) می تواند منجر به شکستگی استخوان شود.

در این حالت، مهره ممکن است فرو بریزد (شکستگی فشاری مهره). این شکستگی باعث شروع فوری درد موضعی شدید می شود که می تواند به شکل نواری در اطراف کمر تابیده شود و با حرکات بدن به شدت بدتر می شود.

این درد معمولاً به اندام تحتانی انتشار نمی یابد. شکستگی مهره‌ها در بیماران جوان‌تر تنها پس از ضربه‌های شدید، مانند تصادفات ناشی از وسایل نقلیه موتوری یا تشنج، اتفاق می‌افتد.

در بیماران جوانتر و مسن تر، شکستگی های مهره هفته ها طول می کشد تا با استراحت و مسکن ها بهبود یابد. شکستگی های فشاری مهره های مرتبط با پوکی استخوان را نیز می توان با روشی به نام ورتبروپلاستی یا کیفوپلاستی درمان کرد که می تواند به کاهش درد کمک کند.

در این روش، یک بالون در مهره فشرده شده باد می شود و اغلب مقداری از ارتفاع از دست رفته خود را برمی گرداند. پس از آن، یک “سیمان” (متیل متاکریلات) به بالون تزریق می شود و برای حفظ ساختار و ارتفاع بدنه مهره باقی می ماند. با بازگرداندن ارتفاع مهره فرو ریخته، درد تسکین می یابد.

آرتریت

اسپوندیلوآرتروپاتی‌ها انواع التهابی آرتریت هستند که می‌توانند کمر و مفاصل ساکروایلیاک را تحت تاثیر قرار دهند. نمونه هایی از اسپوندیلوآرتروپاتی ها عبارتند از آرتریت واکنشی (بیماری رایتر)، اسپوندیلیت آنکیلوزان، آرتریت پسوریاتیک و آرتریت بیماری التهابی روده.

هر یک از این بیماری ها می تواند منجر به کمردرد و سفتی شود که معمولاً در صبح بدتر می شود. این شرایط معمولاً در دهه دوم و سوم زندگی شروع می شود. آنها با داروهایی که به سمت کاهش التهاب هدایت می شوند درمان می شوند. داروهای بیولوژیکی جدیدتر هم در آرام کردن بیماری و هم در توقف پیشرفت آن بسیار موفق بوده اند.

دیگر دلایل کمردرد چیست؟

از دیگر دلایل کمردرد می توان به مشکلات کلیوی، بارداری، مشکلات تخمدانی و تومورها اشاره کرد.

مشکلات کلیوی

عفونت‌های کلیه، سنگ‌ها و خونریزی کلیه (هماتوما) اغلب با کمردرد همراه هستند. تشخیص می تواند شامل تجزیه و تحلیل ادرار، آزمایش امواج صوتی (سونوگرافی) یا سایر مطالعات تصویربرداری از شکم باشد.

بارداری

بارداری معمولاً با فشار مکانیکی به ستون فقرات کمری (تغییر انحنای طبیعی کمر) و با قرار گرفتن نوزاد در داخل شکم منجر به کمردرد می شود.

علاوه بر این، اثرات هورمون زنانه استروژن و هورمون شل کننده رباط ریلکسین ممکن است به شل شدن رباط ها و ساختارهای پشت کمک کند.

برای تسکین این درد، تمرینات و کشش‌های شیب لگن اغلب توصیه می‌شود. همچنین به زنان توصیه می شود طبق توصیه پزشکان خود در دوران بارداری شرایط بدنی خود را حفظ کنند. زایمان طبیعی نیز می تواند باعث کمردرد شود.

مشکلات تخمدان

کیست تخمدان، فیبروم رحم و اندومتریوز نیز ممکن است باعث کمردرد شوند. تشخیص دقیق ممکن است نیاز به معاینه و آزمایش زنان داشته باشد.

تومورها

کمردرد می تواند ناشی از تومورهای خوش خیم یا بدخیم باشد که از استخوان ستون فقرات یا لگن و طناب نخاعی (تومورهای اولیه) منشاء می گیرند و آنهایی که از جاهای دیگر منشأ می گیرند و به این مناطق گسترش می یابند (تومورهای متاستاتیک).

بسته به اینکه تومورها بر بافت عصبی تأثیر بگذارند یا نه، علائم از درد موضعی گرفته تا درد شدید و از دست دادن عملکرد عصبی و عضلانی (حتی بی اختیاری ادرار و مدفوع) متغیر است.

تومورهای این نواحی با استفاده از تست های تصویربرداری مانند اشعه ایکس ساده، اسکن استخوان هسته ای و اسکن CAT و MRI شناسایی می شوند.

دلایل غیر معمول کمردرد چیست؟

علل غیر معمول کمردرد عبارتند از بیماری پاژه استخوان، خونریزی یا عفونت در لگن، عفونت غضروف و/یا استخوان ستون فقرات، آنوریسم آئورت و زونا.

بیماری استخوان پاژه

بیماری پاژه استخوان یک وضعیت با علت ناشناخته است که در آن تشکیل استخوان با بازسازی طبیعی استخوان هماهنگ نیست.

این وضعیت منجر به ضعیف شدن غیرطبیعی استخوان و تغییر شکل می شود و می تواند باعث درد موضعی استخوان شود، اگرچه اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی کند.

بیماری پاژه در افراد بالای ۵۰ سال شایع‌تر است. وراثت (پس زمینه ژنتیکی) و برخی عفونت‌های ویروسی غیرمعمول به عنوان علل پیشنهاد شده‌اند. ضخیم شدن نواحی استخوانی درگیر در ستون فقرات کمری می‌تواند باعث تشعشع درد سیاتیک در اندام تحتانی شود.

بیماری پاژه را می توان با اشعه ایکس ساده تشخیص داد. با این حال، گاهی اوقات بیوپسی استخوان برای اطمینان از صحت تشخیص ضروری است.

اسکن استخوان برای تعیین وسعت بیماری مفید است که می تواند بیش از یک ناحیه استخوانی را درگیر کند. آزمایش خون، آلکالین فسفاتاز، برای تشخیص و نظارت بر پاسخ به درمان مفید است.

گزینه های درمانی شامل آسپرین، سایر داروهای ضد التهابی، داروهای ضد درد، و داروهایی که سرعت چرخش استخوان را کاهش می دهند، مانند کلسی تونین (کالسیمار، میاکالسین)، اتیدرونات (دیدرونل)، آلندرونات (فوساماکس)، ریزدرونات (اکتونل) و پامیدرونات (پمیدرونات) هستند. آردیا).

خونریزی یا عفونت در لگن

خونریزی در لگن بدون ضربه قابل توجه، نادر است و معمولاً در بیمارانی که از داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین (کومادین) استفاده می کنند دیده می شود.

در این بیماران، درد سیاتیک با شروع سریع می تواند نشانه ای از خونریزی در پشت لگن و شکم باشد که اعصاب نخاعی را هنگام خروج به اندام تحتانی تحت فشار قرار می دهد.

عفونت لگن نادر است اما می تواند عارضه ای از بیماری هایی مانند دیورتیکولوز، بیماری کرون، کولیت اولسراتیو، بیماری التهابی لگن همراه با عفونت لوله های فالوپ یا رحم و حتی آپاندیسیت باشد. عفونت لگن عارضه جدی این شرایط است و اغلب با تب، کاهش فشار خون و یک حالت تهدید کننده زندگی همراه است.

عفونت غضروف و/یا استخوان ستون فقرات

عفونت دیسک ها (دیسکیت سپتیک) و استخوان (استئومیلیت) بسیار نادر است. این شرایط منجر به درد موضعی همراه با تب می شود. باکتری هایی که هنگام آزمایش این بافت ها با کشت های آزمایشگاهی یافت می شوند شامل استافیلوکوکوس اورئوس و مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (باکتری سل) هستند.

عفونت سل در ستون فقرات بیماری پات نامیده می شود. هر کدام از این شرایط بسیار جدی هستند که به دوره های طولانی آنتی بیوتیک نیاز دارند. مفاصل ساکروایلیاک به ندرت با باکتری عفونی می شوند. بروسلوز یک عفونت باکتریایی است که می تواند مفاصل ساکروایلیاک را درگیر کند و معمولاً در شیر خام بز منتقل می شود.

آنوریسم آئورت

در افراد مسن، آترواسکلروز می تواند باعث ضعیف شدن دیواره رگ خونی شریانی بزرگ (آئورت) در شکم شود. این ضعیف شدن می تواند منجر به برآمدگی (آنوریسم) دیواره آئورت شود.

در حالی که بیشتر آنوریسم ها هیچ علامتی ایجاد نمی کنند، برخی از آنها باعث کمردرد ضربان دار می شوند. آنوریسم های با اندازه مشخص، به ویژه زمانی که در طول زمان بزرگ می شوند، می توانند به ترمیم جراحی با روش پیوند برای ترمیم بخش غیر طبیعی شریان نیاز داشته باشند.

زونا

زونا (هرپس زوستر) عفونت حاد اعصابی است که احساس را به پوست، به طور کلی در یک یا چند سطح ستون فقرات و در یک طرف بدن (راست یا چپ) ایجاد می‌کنند.

بیماران مبتلا به زونا معمولاً در اوایل زندگی آبله مرغان داشته اند. اعتقاد بر این است که ویروس تبخال که باعث آبله مرغان می شود در یک حالت خفته در ریشه های عصبی نخاعی مدت ها پس از برطرف شدن آبله مرغان وجود دارد.

در افراد مبتلا به زونا، این ویروس دوباره فعال می شود و باعث ایجاد عفونت در امتداد عصب حسی می شود که منجر به درد عصبی و معمولاً شیوع زونا (تاول های ریز در همان سمت بدن و در همان سطح عصبی) می شود.

کمردرد در بیماران مبتلا به زونا در ناحیه کمر می تواند چند روز قبل از بثورات پوستی باشد. محصولات متوالی تاول های ریز می توانند برای چند روز ظاهر شوند و با التهاب پوسته پوسته در عرض یک تا دو هفته از بین بروند.

بیماران گاهی اوقات با درد عصبی مزمن بیشتری مواجه می شوند (نورالژی پس از ترمیم). درمان می‌تواند شامل تسکین علائم با لوسیون‌ها، مانند کالامین، یا داروهایی مانند آسیکلوویر (زوویراکس)، برای عفونت و چسب‌های پره گابالین (لیریکا) یا لیدوکائین (لیدودرم) برای درد باشد.

عوامل خطرساز برای کمردرد چیست؟

عوامل خطر برای کمردرد عبارتند از: فعالیت ورزشی، بلند کردن اجسام سنگین، پرتاب کردن، جابجایی چمدان، آسیب تروماتیک، عفونت کلیه، بارداری، پوکی استخوان و افزایش سن.

علائم و نشانه های دیگری که گاهی با کمردرد همراه است چیست؟

کمردرد بسته به علت دقیق کمردرد همانطور که در بالا مرور شد می‌تواند علائم و نشانه‌های مختلفی ایجاد کند.

علائمی که می تواند با کمردرد همراه باشد شامل بی حسی و/یا سوزن سوزن شدن اندام تحتانی، بی اختیاری ادرار یا مدفوع، ناتوانی در راه رفتن بدون تشدید درد، ضعف اندام تحتانی، آتروفی (کاهش اندازه) عضلات اندام تحتانی، بثورات پوستی است. تب، لرز، کاهش وزن، دردهای شکمی، سوزش ادرار، سرگیجه، درد مفاصل و خستگی.

پزشکان چگونه کمردرد را تشخیص می دهند؟

تشخیص کمردرد شامل بررسی تاریخچه بیماری و شرایط پزشکی زمینه ای و همچنین معاینه فیزیکی است. یک سابقه ی کامل از کمردرد شامل سابقه آسیب، شرایط تشدید کننده و تسکین دهنده، علائم درد همراه (تب، بی حسی، گزگز، بی اختیاری و غیره) و همچنین مدت زمان و پیشرفت علائم باید مرور شود.

جدای از ارزیابی‌های معمول شکم و اندام‌ها، معاینات رکتوم و لگن نیز ممکن است در نهایت مورد نیاز باشد. آزمایش‌های بیشتری برای تشخیص کمردرد می‌تواند مورد نیاز باشد، از جمله آزمایش‌های خون و ادرار، آزمایش‌های اشعه ایکس فیلم ساده، اسکن CAT، اسکن MRI، اسکن استخوان، و آزمایش‌های اعصاب مانند الکترومیوگرام (EMG) و سرعت‌های هدایت عصبی (NCV).

گزینه های درمانی برای کمردرد چیست؟

همانطور که در بالا توضیح داده شد، درمان تا حد زیادی به علت دقیق کمردرد بستگی دارد. علاوه بر این، هر بیمار باید به صورت جداگانه در زمینه وضعیت سلامت زمینه و سطح فعالیت زیربنایی ارزیابی و مدیریت شود.

همانطور که توسط تحقیقات ارائه شده در نشست ملی کالج روماتولوژی آمریکا مشخص شده است، یک جنبه بسیار مهم ارزیابی فردی درک و درک بیمار از موقعیت خاص خود است.

محققان بریتانیایی دریافتند کسانی که معتقد بودند علائم آن‌ها عواقب جدی بر زندگی‌شان دارد و کنترل کمی بر علائم خود دارند یا درمان‌ها کنترل کمی دارند، احتمالاً نتیجه بدی خواهند داشت.

این تحقیق اهمیت پرداختن به نگرانی ها و تصوراتی را که بیماران در مورد وضعیت خود در ارزیابی های اولیه دارند، به پزشکان نشان می دهد.

در پایان لازم به ذکر است که شرایط ذکر شده در بالا برای بررسی کلی در نظر گرفته شده است. بسیاری از علل احتمالی کمردرد از جمله کمردرد وجود دارد که در مورد آنها صحبت نشده است.

آیا درمان های خانگی یا درمان های دیگری برای کمردرد وجود دارد؟

درمان‌های خودمراقبتی برای تسکین درد عبارتند از: کمپرس سرد و گرم، مومیایی‌های ضددرد موضعی، اجتناب از آسیب‌دیدگی مجدد،  پرهیزاز بلند کردن اجسام سنگین، و مصرف مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول)، ناپروکسن (Aleve) و ایبوپروفن (Advil). ، موترین).

امید به درمان کمردرد چگونه است؟

چشم انداز کمردرد به علت دقیق آن بستگی دارد. به عنوان مثال، آسیب های ناشی از فشار حاد به طور کلی با حداقل درمان بهبود می یابند.

از سوی دیگر، ناهنجاری‌های استخوانی که نخاع را تحریک می‌کنند می‌توانند به ترمیم جراحی قابل توجهی نیاز داشته باشند و چشم‌انداز به نتیجه جراحی بستگی دارد. نتایج بهینه دراز مدت اغلب شامل برنامه های توانبخشی ورزشی است که می تواند فیزیوتراپیست ها را درگیر کند.

آیا می توان از کمردرد جلوگیری کرد؟

اجتناب از آسیب به کمر، روشی برای پیشگیری از کمردرد است. علاوه بر این، برنامه‌های تمرینی آماده‌سازی که برای تقویت ناحیه کمر و بافت‌های مجاور طراحی شده‌اند، می‌توانند به حداقل رساندن خطر آسیب به کمر کمک کنند.

برنامه های خاصی برای تسکین و پیشگیری از کمردرد را می توان با کمک فیزیوتراپیست ها و سایر پزشکان طراحی کرد.

کدام پزشکان کمردرد را درمان می کنند؟

تخصص‌های پزشکان که کمردرد را ارزیابی و درمان می‌کنند، از متخصصین عمومی تا فوق‌ تخصص را شامل می‌شوند. این تخصص ها شامل پزشکان فوریت های پزشکی، پزشکی عمومی، پزشکی خانواده، داخلی، زنان، جراحان ستون فقرات (ارتوپدی و جراحی مغز و اعصاب)، روماتولوژی، مدیریت درد و فیزیاتری است.

سایر پزشکان برای کمردرد شامل فیزیوتراپیست، کایروپراکتیک، ماساژ درمانگر، روانشناس و متخصص طب سوزنی است.