شکستگی های ناشی از بیرون کشیدن نوعی آسیب است که اغلب توسط ورزشکاران، رقصندگان و مجریان ایجاد می شود. این شکستگی ها شامل جدا شدن قطعه کوچکی از استخوان از استخوان بزرگتر در نتیجه نیرویی است که توسط یک تاندون یا رباط وارد می شود. علیرغم شیوع آن در بین ورزشکاران، شکستگی های بیرون زدگی می تواند هر فردی را که آسیب ناگهانی شبیه به رگ به رگ شدن را تجربه می کند، تحت تاثیر قرار دهد. در این مقاله، به بررسی علل، علائم، تشخیص و درمان شکستگی‌های بیرون زدگی می‌پردازیم و چگونگی پیشگیری از آنها را بررسی می‌کنیم.
علل شکستگی های بیرون زدگی
شکستگی‌های بیرون زدگی معمولاً در افرادی رخ می‌دهد که درگیر فعالیت‌هایی هستند که نیاز به تغییر جهت ناگهانی، جهش‌های قدرتمند یا برخوردهای شدید دارند. برخی از علل رایج عبارتند از:
- ورزش‌های تماسی: فعالیت‌هایی مانند چوگان، بوکس، فوتبال و هاکی به دلیل تماس فیزیکی شدید در معرض خطر شکستگی‌های بیرون زدگی هستند. برای مثال، یک بازیکن خط دفاعی در فوتبال ممکن است در هنگام ضربه‌ای که بدنش در جهت خاصی فشار می‌آورد، دچار شکستگی شود و باعث جدا شدن استخوان از رباط یا تاندون شود.
- جهش و پرش: ورزش‌هایی که شامل مانورهای هوایی قابل توجهی هستند، مانند بسکتبال، ژیمناستیک و اسکی نیز می‌توانند باعث شکستگی‌های بیرون زدگی شوند. به عنوان مثال، یک ژیمناستیک ممکن است در هنگام فرود آمدن از خرک بدنش دچار شکستگی ناشی از انحراف شود.
- زمین خوردن: زمانی که ورزشکاران زمین می خورند، به ویژه روی دست های کشیده، ممکن است دچار شکستگی در ناحیه مچ دست یا آرنج شوند.
- شتاب و کاهش سرعت: تغییرات ناگهانی در سرعت، مانند افزایش سرعت (شتاب گیری) یا کاهش سرعت (کاهش سرعت) نیز می تواند منجر به شکستگی های بیرون زدگی شود. به عنوان مثال، یک بازیکن بیس بال یا سافت بال ممکن است به یک پایه سر بخورد و در پای خود دچار شکستگی از ناحیه بیرون شود.
علائم شکستگی های بیرون زدگی
علائم شکستگی خارج شدن معمولاً به طور ناگهانی ظاهر می شود و شامل موارد زیر است:
- درد شدید: شایع‌ترین علامت شکستگی بیرون کشیدن، درد ناگهانی و شدید در محل آسیب است.
- کبودی: در عرض چند ساعت پس از آسیب، ممکن است متوجه ایجاد کبودی در اطراف محل شکستگی شوید.
- تورم: التهاب یک پاسخ طبیعی به آسیب است و تورم اغلب در اطراف ناحیه آسیب دیده ایجاد می شود.
- درد عضلانی: عضله متصل به استخوان شکسته ممکن است درد یا سفت شود.
- صدای ترکیدن یا ترک خوردن: این صدای ممکن است در حین آسیب شنیده شود، زیرا استخوان از تاندون یا رباط جدا می شود.
- درد در نواحی مجاور: درد ممکن است به سایر نقاط بدن شما سرایت کند و حرکت یا راه رفتن را دشوار کند.
- لنگیدن یا ناتوانی در حرکت اندام: اگر شکستگی در یا نزدیک پای شما باشد، ممکن است در راه رفتن یا حرکت دادن پای خود دچار مشکل شوید.
تشخیص و آزمایشات شکستگی های بیرون زدگی
برای تشخیص شکستگی بیرون زدگی، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما معاینه فیزیکی انجام می دهد، علائم شما را بررسی می کند و آزمایش های تشخیصی را انجام می دهد. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اشعه ایکس: این آزمایش تصویربرداری رایج می تواند به آشکار شدن شکستگی در استخوان ها و مفاصل کمک کند. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما احتمالاً از ناحیه آسیب‌دیده عکس‌برداری با اشعه ایکس می‌کند تا نشانه‌های شکستگی ناشی از بیرون کشیدن را بررسی کند.
- اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT): اگر اشعه ایکس تصویر واضحی از شکستگی ارائه ندهد، ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما یک سی تی اسکن را توصیه کند. این تکنیک تصویربرداری پیشرفته می‌تواند نمای دقیق‌تری از استخوان‌ها، تاندون‌ها و رباط‌های شما ارائه دهد و تشخیص شکستگی ناشی از بیرون کشیدن را آسان‌تر کند.
ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است یک سری سوالات در مورد آسیب، علائم و سابقه پزشکی شما بپرسد تا وضعیت را بهتر درک کند و سایر شرایط احتمالی را رد کند.
درمان شکستگی های بیرون زدگی
درمان شکستگی های ناشی از بیرون کشیدن بسته به شدت آسیب و استخوان آسیب دیده متفاوت است. درمان های رایج عبارتند از:
- بی‌حرکتی: ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است استخوان شکسته را با استفاده از گچ، آتل یا بریس بی‌حرکت کند تا به درستی بهبود یابد. این به جلوگیری از آسیب بیشتر کمک می کند و باعث تراز مناسب استخوان ها می شود.
- مدیریت درد: داروهای مسکن بدون نسخه یا مسکن‌های تجویزی ممکن است برای مدیریت درد ناشی از شکستگی تجویز شود.
- استراحت: استراحت برای بهبود شکستگی ضروری است. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما احتمالاً توصیه می‌کند که از وارد کردن وزن بر روی ناحیه آسیب‌دیده خودداری کنید و از فعالیت‌هایی که می‌تواند آسیب را بدتر کند اجتناب کنید.
- یخ: قرار دادن یخ روی ناحیه آسیب دیده می تواند به کاهش تورم و کاهش درد کمک کند.
- فیزیوتراپی: هنگامی که درد فروکش کرد، پزشک شما ممکن است تمرینات فیزیوتراپی را برای بازگرداندن تحرک و قدرت به ناحیه آسیب دیده توصیه کند.
جراحی: در موارد شدید که استخوان شکسته به طور قابل توجهی جابجا شده است یا در صورت عدم ثبات در مفصل، ممکن است جراحی لازم باشد. این می تواند شامل روش هایی مانند جااندازی باز (جایی که جراح به صورت دستی استخوان را تغییر مکان می دهد و آن را با سخت افزار محکم می کند) یا تثبیت داخلی (جایی که از سخت افزار فلزی مانند پین ها، صفحات، پیچ ها یا میله ها برای تنظیم مجدد و تثبیت شکستگی استفاده می شود) باشد.
زمان نقاهت برای شکستگی های بیرون زدگی
زمان بهبودی شکستگی‌های ناشی از بیرون کشیدن بسته به شدت آسیب، محل شکستگی و درمان مورد نیاز می‌تواند متفاوت باشد. به طور کلی، بهبودی کامل شکستگی ها حدود سه تا ۱۲ هفته طول می کشد. در این مدت، پیروی از دستورالعمل‌های ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی، استفاده از گچ‌گیری یا آتل طبق تجویز، و اجتناب از وزن دادن به ناحیه آسیب‌دیده تا زمانی که در غیر این صورت توصیه نشده است، مهم است.
درمان زیر: مشاوره با متخصص و پیشگیری از آسیب های آینده
پس از دریافت درمان اولیه در بخش اورژانس، ممکن است به یک ارتوپد – متخصصی که با سیستم اسکلتی عضلانی سر و کار دارد، ارجاع دهید. آنها پیشرفت بهبودی شما را زیر نظر خواهند داشت و ممکن است در صورت نیاز عکس های اشعه ایکس اضافی را درخواست کنند. قرار ملاقات های پیگیری منظم برای اطمینان از بهبودی مناسب و جلوگیری از عوارض ضروری است.
برای کاهش خطر شکستگی در آینده، می توانید اقدامات پیشگیرانه زیر را انجام دهید:
- گرم کردن و کشش: ۵ تا ۱۰ دقیقه برای گرم کردن و کشش قبل از شروع فعالیت بدنی می تواند به آماده سازی عضلات و مفاصل شما برای نیازهای ورزش یا ورزش کمک کند.
- پیشرفت تدریجی: از فشار دادن خیلی شدید و خیلی سریع خودداری کنید. برای ایجاد قدرت و استقامت به تدریج شدت و مدت تمرینات خود را افزایش دهید.
- آماده سازی مناسب: شرکت در تمرینات قدرتی و تمرینات آماده سازی منظم می تواند به بهبود قدرت و انعطاف عضلانی کمک کند و خطر آسیب را کاهش دهد.
- تکنیک و فرم: اطمینان حاصل کنید که هنگام شرکت در ورزش یا فعالیت های بدنی از تکنیک و فرم مناسب استفاده می کنید. تکنیک نامناسب می تواند فشار بیش از حد بر استخوان ها، ماهیچه ها و رباط های شما وارد کند و خطر آسیب را افزایش دهد.
- استراحت و ریکاوری: به بدن خود زمان کافی برای استراحت و ریکاوری بین تمرینات یا بازی ها بدهید. تمرین بیش از حد می تواند منجر به خستگی، کاهش عملکرد و افزایش خطر آسیب شود.
به طور خلاصه، شکستگی‌های ناشی از بیرون کشیدن نوعی آسیب شایع در بین ورزشکاران و ورزشکاران است که شامل جدا شدن نسبی یک استخوان از تاندون یا رباط آن است. علائم شامل درد شدید، کبودی، تورم و درد عضلانی و غیره است. تشخیص معمولاً شامل اشعه ایکس است و درمان ممکن است شامل بی‌حرکتی، مدیریت درد، استراحت و فیزیوتراپی باشد و در موارد شدیدتر جراحی شود. زمان بهبودی می تواند متفاوت باشد، اما معمولا بین سه تا ۱۲ هفته متغیر است. برای جلوگیری از شکستگی‌های ناشی از خارج کردن در آینده، افراد باید در روال‌های گرم کردن و کشش مناسب شرکت کنند، به تدریج سطح فعالیت بدنی خود را افزایش دهند، تکنیک و فرم مناسب را حفظ کنند و از استراحت و ریکاوری کافی اطمینان حاصل کنند.
سوالات متداول
۱. شکستگی ناشی از بیرون کشیدن چیست؟
شکستگی بیرون زدگی نوعی آسیب است که در آن قطعه کوچکی از استخوان به دلیل نیرویی که توسط یک تاندون یا رباط وارد می‌شود، از قسمت اصلی استخوان دور می‌شود.
۲. علل شایع شکستگی های بیرون زدگی چیست؟
شکستگی‌های بیرون زدگی معمولاً در اثر ورزش‌های تماسی مانند چوگان، بوکس، فوتبال و هاکی و همچنین فعالیت‌هایی که شامل تغییر جهت ناگهانی، جهش، پریدن، افتادن، و شتاب یا کاهش سرعت هستند، ایجاد می‌شوند.
۳-علائم شکستگی بیرون زدگی چیست؟
علائم شکستگی ناشی از بیرون کشیدن شامل درد شدید، کبودی، تورم، درد عضلانی، صدای ترک خوردن یا ترک خوردن، دردی که به نواحی مجاور سرایت می‌کند و مشکل در حرکت یا راه رفتن اگر شکستگی در یا نزدیک ساق پا باشد.
۴. شکستگی های خراش چگونه تشخیص داده می شوند؟
شکستگی‌های بیرون زدگی معمولاً از طریق ترکیبی از معاینه فیزیکی، بررسی علائم و آزمایش‌های تشخیصی مانند اشعه ایکس و در صورت نیاز، توموگرافی کامپیوتری (CT) تشخیص داده می‌شوند.
۵. درمان شکستگی ناشی از بیرون کشیدن چیست؟
درمان شکستگی خراش معمولاً شامل بی‌حرکتی با استفاده از گچ، آتل یا بریس، مدیریت درد، استراحت، استفاده از یخ، فیزیوتراپی پس از کاهش درد و در برخی موارد، جراحی برای آسیب‌های شدید همراه با بی‌ثباتی مفصل است.
