آستیگماتیسم یک بیماری شایع چشمی است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این یک نوع عیب انکساری است که به سادگی به این معنی است که شکل چشم کاملاً گرد نیست. در نتیجه، نور وارد شده به چشم به طور یکنواخت روی شبکیه منکسر یا خم نمی شود. این منجر به تاری دید در همه فواصل – دور و نزدیک می شود. در این مقاله، ما عمیق‌تر به دنیای آستیگماتیسم خواهیم پرداخت و علل، علائم، تشخیص و گزینه‌های درمانی آن را بررسی خواهیم کرد.
علل آستیگماتیسم
آستیگماتیسم معمولاً ریشه در ژنتیک دارد. این یک ویژگی ارثی است، به این معنی که والدین بیولوژیکی می توانند آن را به فرزندان خود منتقل کنند. در برخی موارد، فشاری که پلک ها به قرنیه وارد می کند می تواند باعث آستیگماتیسم شود. علاوه بر این، برخی بیماری‌های چشمی مانند قوز قرنیه یا عوارض پس از جراحی چشم نیز می‌توانند منجر به آستیگماتیسم شوند.
علائم آستیگماتیسم
شایع ترین علامت آستیگماتیسم تاری دید است. این تاری بر وضوح اجسام نزدیک و دور تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به آستیگماتیسم به دلیل تلاش بیشتر چشمانشان برای دیدن واضح، اغلب دچار خستگی چشم، سردرد یا خستگی مکرر می شوند. برای کودکان، علائمی مانند چروکیدن، سردردهای مکرر، یا مالیدن چشم هایشان ممکن است نشان دهنده وجود آستیگماتیسم باشد.
تشخیص و آزمایشات آستیگماتیسم
متخصصان مراقبت از چشم، آستیگماتیسم را از طریق یک معاینه جامع چشم تشخیص می دهند. آنها از چندین آزمایش برای تایید این وضعیت استفاده می کنند، از جمله:
- تست حدت بینایی: این تست توانایی فرد را برای دیدن در فواصل مختلف اندازه گیری می کند. در طول این آزمایش، بیمار حروف یا علائم روی نمودار دیواری را می خواند.
- تست انکسار: آزمایش انکسار میزان خم شدن یا تمرکز نور را هنگام ورود به چشم اندازه می‌گیرد. متخصص مراقبت از چشم از بیمار می خواهد که برای تعیین نسخه مناسب برای لنزهای اصلاحی، یک سری لنز با قدرت های مختلف را بررسی کند.
- کراتومتری: این آزمایش شامل اندازه گیری انحنای قرنیه است. متخصص نوری را به چشم می تابد و شکل قرنیه را اندازه گیری می کند که اطلاعات مهمی در مورد آستیگماتیسم ارائه می دهد.
- معاینه اسلیت لامپ: اسلیت لامپ میکروسکوپی مجهز به نور روشن است که متخصص مراقبت از چشم را قادر می سازد لایه های مختلف چشم را بررسی کند. آنها روشنایی و ضخامت پرتو نور را تنظیم می کنند تا دید دقیقی از چشم داشته باشند.
درمان و مدیریت آستیگماتیسم
رایج ترین روش درمان آستیگماتیسم استفاده از لنزهای اصلاحی است. بسته به ترجیحات و سبک زندگی فرد، اینها می توانند عینک یا لنز تماسی باشند. در برخی موارد، اگر آستیگماتیسم خفیف باشد و تأثیر قابل توجهی بر بینایی نداشته باشد، نیازی به درمان نیست. با این حال، نظارت بر تغییرات در چشم بسیار مهم است، زیرا آستیگماتیسم می تواند در طول زمان بدتر شود.
جراحی های اصلاح بینایی
برای کسانی که ترجیح می دهند از عینک یا لنزهای تماسی استفاده نکنند، جراحی های اصلاح بینایی مانند لیزیک ( کراتومیلوسیس به کمک لیزر درجا) یا PRK (کراتکتومی فتورفراکتیو) یک راه حل بالقوه ارائه می دهند. در این روش‌ها از لیزر برای تغییر شکل قرنیه استفاده می‌شود که به نور اجازه می‌دهد به درستی روی شبکیه متمرکز شود. چشم پزشکان آموزش دیده ویژه این روش ها را انجام می دهند و می توانند آستیگماتیسم را به میزان قابل توجهی کاهش دهند یا از بین ببرند. در برخی موارد، جراحی آب مروارید می تواند همزمان آستیگماتیسم را نیز درمان کند.
پیشگیری و معاینات منظم چشم
از آنجایی که آستیگماتیسم ارثی است و می تواند با تغییر چشم در طول زندگی ایجاد شود، پیشگیری امکان پذیر نیست. با این حال، معاینه منظم چشم برای تشخیص زودهنگام و مدیریت این بیماری حیاتی است. انجمن بینایی سنجی آمریکا توصیه می کند که کودکان در طول هر ملاقات کودک خوب تا شروع مدرسه و سپس هر یک تا دو سال پس از آن، چشمان خود را توسط یک متخصص اطفال معاینه کنند. برای بزرگسالان، معاینه چشم باید هر ۵ تا ۱۰ سال یکبار تا سن ۴۰ سالگی و هر دو تا چهار سال یکبار بین ۴۰ تا ۵۴ سالگی انجام شود.
اگر از عینک، تماس یا سایر وسایل کمک بصری استفاده می کنید، ممکن است نیاز به معاینه چشم داشته باشید. افراد مبتلا به دیابت نیز باید چشم های خود را بیشتر معاینه کنند تا از نظر عوارض احتمالی چشم کنترل شوند.
سوالات متداول
۱. علائم آستیگماتیسم چیست؟
شایع ترین علامت آستیگماتیسم تاری دید است که بر وضوح اجسام دور و نزدیک تأثیر می گذارد. سایر علائم عبارتند از دیدن تابش خیره کننده یا هاله در اطراف چراغ ها، چشم دوختن، سردرد، خستگی چشم و خستگی.
۲. آستیگماتیسم چگونه درمان می شود؟
رایج ترین درمان آستیگماتیسم استفاده از لنزهای اصلاحی مانند عینک یا لنزهای تماسی است. در برخی موارد، اگر آستیگماتیسم خفیف باشد و تأثیر قابل توجهی بر بینایی نداشته باشد، نیازی به درمان نیست. جراحی های اصلاح بینایی مانند لیزیک یا PRK را می توان توسط چشم پزشکان آموزش دیده ویژه برای تغییر شکل قرنیه و کاهش یا از بین بردن آستیگماتیسم انجام داد.
۳. در صورت ابتلا به آستیگماتیسم هر چند وقت یک بار باید چشمانم را معاینه کنم؟
معاینه منظم چشم برای تشخیص زودهنگام و مدیریت آستیگماتیسم ضروری است. اگر آستیگماتیسم دارید و از عینک، تماسی یا سایر وسایل کمک بصری استفاده می کنید، ممکن است نیاز به معاینه چشم داشته باشید. به عنوان یک دستورالعمل کلی، کودکان باید در طول هر ملاقات با کودک خوب تا زمانی که به مدرسه می روند، چشمان خود را چک کنند، سپس هر یک تا دو سال پس از آن. بزرگسالان ۲۰ تا ۶۴ ساله باید هر دو تا چهار سال یکبار معاینه چشم خود را انجام دهند، در حالی که افراد ۶۵ سال و بالاتر باید هر یک تا سه سال یک بار معاینه شوند.
۴. آیا آستیگماتیسم ارثی است؟
بله، آستیگماتیسم می تواند ارثی باشد. این یک بیماری ارثی است که می تواند از والدین بیولوژیکی به فرزندانشان منتقل شود. با این حال، توجه به این نکته ضروری است که همه کسانی که والدین مبتلا به آستیگماتیسم دارند، خودشان به این بیماری مبتلا نمی شوند.
۵. چه چیزی باعث آستیگماتیسم می شود؟
آستیگماتیسم معمولاً به دلیل شکل نامنظم چشم، قرنیه یا عدسی ایجاد می شود. این بیماری می تواند ارثی باشد، ناشی از فشاری که پلک ها روی قرنیه وارد می کند، یا با برخی بیماری های چشمی مانند قوز قرنیه یا عوارض بعد از جراحی چشم مرتبط باشد. علت دقیق همیشه مشخص نیست، اما ژنتیک نقش مهمی دارد.
