با شرکت در بحث های آنلاین در مورد سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، اغلب با توصیه های زنان مبتلا به این بیماری مواجه می شود که رژیم غذایی بدون گلوتن را ترویج می کنند. با این حال، یک مطالعه نشان داد که ۳۰ درصد از آمریکایی ها علاقه خود را به دوری از گلوتن ابراز کردند، علیرغم این واقعیت که کمتر از ۱ درصد به بیماری سلیاک، یک اختلال خود ایمنی ارثی، مبتلا هستند.
از سال ۲۰۰۹ درصد افراد بدون بیماری سلیاک که برای پرهیز از گلوتن انتخاب می‌کنند به طور پیوسته در حال افزایش بوده است. این افزایش همزمان با عدم رشد تعداد موارد تشخیص داده شده بیماری سلیاک است. این افزایش علاقه به رژیم غذایی بدون گلوتن را می توان به این باور فراگیر نسبت داد که چنین رژیم هایی مزایای سلامتی دارند، علیرغم شواهد علمی محدودی که از این ادعاها پشتیبانی می کند.زیاد به یک رژیم غذایی بدون گلوتن احتمالاً به دلیل این باور گسترده است که حذف گلوتن فواید سلامتی دارد.
گلوتن چیست؟
گلوتن پروتئین موجود در گندم، چاودار و جو است. منابع کمتر شناخته شده گلوتن ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- گوشت های درون ساندویچ ها
- مارینادها
- سس ها
- جو (مگر اینکه برچسب فاقد گلوتن باشد)
- آبجو
این امر مستلزم اجرای یک رویکرد هوشیارانه برای حفظ یک رژیم غذایی بدون گلوتن با بررسی دقیق برچسب های مواد غذایی و درگیر شدن در گفتگوی باز با کارکنان رستوران در مورد گنجاندن احتمالی چنین اقلام گلوتنوس در محصولات آنها است.
شیوع این پروتئین در این منابع غیرمنتظره، به غیر از غلات شناخته شده تری مانند گندم، چاودار و جو، باعث شده است افراد در مورد آنچه مصرف می کنند آگاه باشند. با تجزیه و تحلیل دقیق مواد موجود در بسته بندی مواد غذایی یا بحث در مورد گزینه های غذایی خاص با کارکنان رستوران، کسانی که از رژیم غذایی بدون گلوتن پیروی می کنند بهتر می توانند از قرار گرفتن ناخواسته در معرض این پروتئین اجتناب کنند و در عین حال از مجموعه ای از وعده های غذایی خوشمزه لذت ببرند.
برای افرادی که دچار عدم تحمل گلوتن هستند یا مبتلا به بیماری سلیاک هستند، حفظ آگاهی و هوشیاری در پیگیری یک سبک زندگی متعادل و لذت بخش بسیار مهم است. این افراد با کوشا بودن در خواندن برچسب‌های مواد غذایی، پرسیدن سوالات هنگام صرف غذا در رستوران‌ها و درک اینکه کدام غذاها ممکن است حاوی گلوتن باشند، می‌توانند با موفقیت در چشم‌انداز آشپزی حرکت کنند و در عین حال نگرانی‌های سلامتی خود را مدیریت کنند.
بیماری سلیاک در مقابل حساسیت به گلوتن
بیماری سلیاک، یک اختلال روده ای خود ایمنی است که تقریباً ۳ میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تأثیر قرار می دهد، با طیف وسیعی از مسائل بهداشتی شدید ناشی از تأثیر آن بر سیستم گوارش و جنبه های مختلف رفاه کلی مشخص می شود. با تشخیص ۱ درصد از جمعیت کشور به این عارضه، این امر بر اهمیت آگاهی و مدیریت صحیح برای نتایج بهینه درازمدت تاکید دارد. درمان ناکافی یا تشخیص نادرست می‌تواند منجر به پیامدهای بی‌شماری بر سلامت جسمی و روانی شود، از جمله:
- آسیب روده
- کمبود مواد مغذی
- درد مفاصل
- خستگی مزمن
- پریودهای نامنظم
- ناباروری
با این حال، مهم است که مسئله رایج‌تر حساسیت به گلوتن غیر سلیاک را نادیده نگیریم، که اغلب به دلیل علائم مشابه آن تشخیص داده نمی‌شود، اما شیوع بسیار کمتری در مقایسه با بیماری سلیاک دارد. این عارضه که تقریباً شش برابر آمریکایی‌های مبتلا به بیماری سلیاک تشخیص داده شده را تحت تأثیر قرار می‌دهد، نیاز به درک عمیق‌تر تأثیر گلوتن بر سلامت انسان و چگونگی تأثیر متفاوت آن بر جمعیت‌های مختلف را برجسته می‌کند (منبع مطلب).
تمایز کلیدی بین این دو بیماری در مکانیسم های زیربنایی آنها نهفته است، بیماری سلیاک یک اختلال خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن هنگام مصرف پروتئین های گلوتن به روده کوچک حمله می کند و به آن آسیب می رساند، در حالی که حساسیت به گلوتن غیر سلیاک واکنشی به اجزای غذا بدون هیچ گونه است. آسیب ظاهری به دستگاه گوارش
در نتیجه، هم بیماری سلیاک و هم حساسیت به گلوتن غیر سلیاک، تحقیقات و توجه قابل توجهی را برای پیامدهای بالقوه آنها بر سلامت فردی و سلامتی کلی در جمعیت های مختلف ضروری می کند.
تظاهرات علائم مرتبط با حساسیت به گلوتن می تواند طیف متنوعی از تجربیات را در بر گیرد. با این حال، این نشانه ها منحصر به بیماری سلیاک یا مبتلایان به آلرژی گندم نیست. این علائم ممکن است شامل موارد زیر است (منبع مطلب):
- خستگی مزمن
- درد مفاصل
- گاز
- نفخ
- اسهال
- مه مغزی
تشخیص این نکته ضروری است که افرادی که این علائم فوق الذکر را نشان می دهند ممکن است به جای آسیب آشکار به سیستم روده خود از عدم تحمل گلوتن رنج ببرند و در نتیجه از کمبودهای تغذیه ای بالقوه ناشی از چنین شرایطی جلوگیری کنند. این تمایز نیاز به تحقیق و آموزش بیشتر در شناخت ماهیت پیچیده حساسیت به گلوتن و تأثیر آن بر جنبه های مختلف سلامت و رفاه فرد را برجسته می کند.
علاوه بر این، این علائم ممکن است به ترکیبی از عوامل فراتر از عدم تحمل گلوتن یا بیماری سلیاک نسبت داده شود. بنابراین، متخصصان مراقبت های بهداشتی باید تاریخچه پزشکی هر بیمار را به دقت ارزیابی کنند و علل احتمالی مختلف دیگری را که به مجموعه خاص علائم آنها کمک می کند، در نظر بگیرند. این رویکرد کل نگر تضمین می کند که افراد درمان مناسب را دریافت می کنند، خواه شامل اعمال تغییرات رژیم غذایی، انجام آزمایش های تخصصی برای آلرژی ها و حساسیت های غذایی، یا در نظر گرفتن توضیحات جایگزین برای نگرانی های سلامتی خود باشد.
گلوتن و سندرم تخمدان پلی کیستیک
ارتباط بین سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) و حساسیت به گلوتن قطعی نیست، زیرا فقدان تحقیقات جامعی وجود دارد که چنین ارتباطی را اثبات کند. علیرغم عدم وجود شواهد ملموس که سندرم تخمدان پلی کیستیک را با مصرف غذاهای غنی از گلوتن مرتبط می‌کند، مهم است که اذعان کنیم که زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک نشانگرهای التهابی بالاتری را نسبت به زنان بدون این سندرم تجربه می‌کنند (منبع مطلب).
این سطوح بالا از شاخص های التهابی باعث شده است که برخی از کارشناسان پیشنهاد کنند که مصرف منظم محصولات گندم و غلات ممکن است به طور قابل توجهی در التهاب مزمن نقش داشته باشد و همچنین به طور بالقوه خطر اختلالات خود ایمنی را تشدید کند.
اگرچه می توان چنین استنباط کرد که کاهش مصرف گلوتن یا پرهیز کامل از آن ممکن است درجه التهاب را در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک کاهش دهد، تحقیقات بیشتر قبل از حمایت از یک رژیم غذایی کاملاً بدون گلوتن برای همه افراد مبتلا به این سندرم ضروری است. تشخیص اهمیت آزمایش برای بیماری سلیاک قبل از شروع هر گونه تغییر شدید در رژیم غذایی ضروری است، زیرا اگر اشتباه تشخیص داده شود یا نادیده گرفته شود، ممکن است عواقب نامطلوبی داشته باشد.
در نتیجه، در حالی که تحقیقات در مورد حساسیت به گلوتن و سندرم تخمدان پلی کیستیک کم است، پرداختن به شیوع التهاب مزمن و ارتباط بالقوه آن با مصرف گندم، برخی از کارشناسان را بر آن داشته تا راه‌های جایگزینی را برای مدیریت علائم مرتبط با این سندرم در نظر بگیرند. با این حال، بسیار مهم است که بدون شواهد کافی فرضیات را انجام ندهید، زیرا پاسخ های فردی ممکن است به دلیل عوامل مختلفی که بر واکنش بدن آنها به گلوتن و سایر عناصر غذایی تأثیر می گذارد بسیار متفاوت باشد.
نکاتی برای مصرف بدون گلوتن
قبل از شروع یک رژیم غذایی بدون گلوتن، ضروری است که با یک متخصص تغذیه با تجربه و ثبت شده برای کمک در تهیه یک برنامه غذایی سفارشی که به طور خاص مطابق با نیازهای منحصر به فرد شما باشد، مشورت کنید. این تضمین می کند که نه تنها محدودیت های غذایی خاص شما در نظر گرفته شده است، بلکه مصرف بهینه تغذیه و فواید سلامت کلی را نیز تضمین می کند. علاوه بر این، گنجاندن نکات زیر در روال روزانه می تواند تا حد زیادی پیروی از یک سبک زندگی بدون گلوتن را افزایش دهد:
- یکی از موثرترین راه‌ها برای حفظ یک برنامه غذایی سالم و کامل، انتخاب غذاهای کامل و بدون گلوتن و همزمان غنی از مواد مغذی و فیبر است. این شامل مجموعه ای از میوه های تازه، سبزیجات، و همچنین جایگزین های برنج مانند آمارانت، گندم سیاه، ارزن و کینوا می شود. این گزینه‌های مفید، ویتامین‌های حیاتی، مواد معدنی و فیبرهای غذایی ضروری را فراهم می‌کنند که برای یک رژیم متعادل ضروری هستند.
- علاوه بر این، اتخاذ یک روش سازماندهی در کابینت برای حفظ اثربخشی برنامه غذایی بدون گلوتن بسیار مهم است. این را می توان با چسباندن برچسب های روشن یا تعیین قفسه های جداگانه برای همه محصولات بدون گلوتن به منظور کاهش هرگونه سردرگمی یا آلودگی با اقلام غیر گلوتن به دست آورد. با انجام این کار، اطمینان حاصل می کنید که هر انتخاب غذایی به طور یکپارچه با ترجیحات غذایی شما مطابقت دارد و در عین حال رویکرد سیستماتیک تری نسبت به تهیه و نگهداری وعده های غذایی را ترویج می دهید.
- برای کاهش بیشتر خطر آلودگی متقاطع، توصیه می‌شود همه ظروف آشپزخانه، تخته‌های برش و توسترهایی که برای استفاده بدون گلوتن اختصاص داده شده‌اند را از مواردی که در دیگر سناریوهای پخت و پز استفاده می‌شوند جدا کنید. این به حفظ یکپارچگی و خلوص منوی بدون گلوتن شما کمک می کند و در عین حال هرگونه مشکل بالقوه در مورد ایمنی غذا و عوارض گوارشی را که ممکن است به دلیل آلودگی متقاطع ناخواسته در هنگام تهیه غذا ایجاد شود، از بین می برد.
- استفاده از یک روش خلاقانه برای استفاده از چاشنی ها نیز می تواند به جلوگیری از ورود آلاینده های ناخواسته به حوزه بدون گلوتن کمک کند. با ذخیره کردن همه سس ها و چاشنی ها در ظروف در کیپ به جای تکیه بر ظروف سنتی که ممکن است خرده یا سایر ناخالصی ها را در خود جای دهند، نه تنها یکپارچگی رژیم غذایی خود را حفظ می کنید بلکه خطرات احتمالی را برای سلامتی به دلیل مسائل آلودگی به حداقل می رسانید.
با اجرای این دستورالعمل‌ها و همکاری با یک متخصص تغذیه ثبت‌شده آگاه، به‌طور قابل‌توجهی برای افراد آسان‌تر می‌شود که با موفقیت در یک سبک زندگی بدون گلوتن که سلامتی کلی را ارتقا می‌دهد و در عین حال به نیازهای غذایی منحصربه‌فرد خود توجه داشته باشند، آسان‌تر می‌شود.
سوالات رایج
۱. آیا رژیم غذایی بدون گلوتن به کاهش وزن من کمک می کند؟
این تصور که رژیم غذایی بدون گلوتن ممکن است کاهش وزن را تسهیل کند اغلب تصور نادرستی است، زیرا بیشتر با کاهش کالری دریافتی ناشی از اجتناب از نان، پاستا، محصولات پخته شده و سایر غذاهای حاوی گلوتن همراه است نه صرفاً به دلیل حذف گلوتن از رژیم غذایی این امر نشان می‌دهد که تصمیم برای پیروی از یک سبک زندگی بدون گلوتن باید فراتر از اهداف کاهش وزن صرف باشد، به‌ویژه برای افرادی که از سندرم تخمدان پلی کیستیک رنج می‌برند و ممکن است قبلاً با چندین چالش سلامتی روبرو شوند.
۲. آیا عدم تحمل گلوتن می تواند علائم گوارشی من را توضیح دهد؟
این تصور که گلوتن به تنهایی مقصر تظاهرات رایج عدم تحمل گلوتن است ممکن است کاملاً دقیق نباشد زیرا مشخص شده است که گروه پیچیده‌تری از کربوهیدرات‌ها به نام FODMAPs نیز می‌توانند علائم مشابهی را ایجاد کنند. این رابطه پیچیده بین FODMAP ها و غذاهای غنی از گلوتن نیازمند بررسی بیشتر در مورد نقش بالقوه این ترکیبات در ایجاد ناراحتی گوارشی یا سایر نگرانی های سلامتی در بین افراد مبتلا به عدم تحمل به این پروتئین ها است.
الیگوساکاریدهای قابل تخمیر، دی ساکاریدها، مونوساکاریدها و پلیولها (که معمولاً به آنها FODMAP گفته می شود) مجموعه ای از کربوهیدرات ها هستند که در طول فرآیند هضم به اندازه کافی تجزیه نمی شوند. سوء جذب ناشی از آن ممکن است منجر به تجمع این ترکیبات در دستگاه گوارش شود و باعث ایجاد طیف وسیعی از علائم شود که با علائمی که افراد مبتلا به عدم تحمل گلوتن تجربه می کنند قابل مقایسه است.
علاوه بر این، بسیاری از اقلام غذایی که حاوی سطوح بالای FODMAP هستند، اغلب دارای غلظت قابل توجهی از گلوتن نیز هستند. این بدان معنی است که تشخیص علت خاص ناراحتی گوارشی بدون در نظر گرفتن هر دو عامل بالقوه برای افرادی که از هر یک از این مشکلات رنج می برند، می تواند دشوار باشد. با انجام این کار، آنها ممکن است به طور ناخواسته غذاهای حاوی یک یا چند مورد از این ترکیبات را در تلاش برای مدیریت علائم و حفظ یک رژیم غذایی سالم حذف کنند.
۳. چگونه می توانم بفهمم که عدم تحمل گلوتن دارم؟
برای اینکه به طور دقیق مشخص شود که آیا فرد نسبت به گلوتن عدم تحمل ایجاد کرده است یا خیر، روش آزمایش پزشکی سنتی دارای قابلیت های تشخیصی کافی نیست. رویکرد قطعی شامل پرهیز از مصرف این پروتئین است که عمدتاً در محصولات مبتنی بر گندم و جو یافت می‌شود، با اتخاذ یک رژیم غذایی عاری از چنین عناصری. اگر پس از مدتی پیروی از این رژیم، فردی بهبودهای قابل توجهی را در سلامت کلی خود مشاهده کرد، ممکن است حساسیت به گلوتن داشته باشد یا ممکن است از بیماری سلیاک رنج ببرد – هر دو بیماری که علائم مشابهی دارند. با این حال، اگر وارد کردن مجدد گلوتن به رژیم غذایی فرد منجر به وخامت قابل توجهی در وضعیت سلامتی شود، این به طور بالقوه می تواند نشان دهنده عدم تحمل خاص آنها به مواد گلوتنوز باشد.
