شب ادراری زمانی اتفاق می‌افتد که فردی ناآگاهانه در حالی که خواب است ادرار می‌کند. توجه به این نکته مهم است که شب ادراری به طور خاص به عدم کنترل مثانه در طول خواب اشاره دارد، زیرا افراد مبتلا به این بیماری معمولاً در کنترل میل خود به ادرار کردن در بیداری مشکلی ندارند. این یک بیماری منحصر به فرد با مجموعه ای از علل و گزینه های درمانی بالقوه خود است.
در زمینه پزشکی، شب ادراری به طور رسمی به عنوان شب ادراری شناخته می شود. این اصطلاح برای توصیف پدیده ادرار غیر ارادی که در طول شب رخ می دهد در حالی که فرد در خواب عمیق است استفاده می شود.
انواع شب ادراری چیست؟
دو نوع شب ادراری وجود دارد:
- شب ادراری اولیه: شب ادراری از دوران نوزادی
- شب ادراری ثانویه: خیس شدن پس از خشک شدن مداوم برای حداقل شش ماه ایجاد می شود
شب ادراری اولیه
شب ادراری اولیه که به عنوان شب ادراری نیز شناخته می شود، به عنوان نتیجه تاخیر در فرآیند بلوغ سیستم عصبی کودک در نظر گرفته می شود. این غیر معمول نیست که کودکان شب ادراری را تجربه کنند، به طوری که حدود ۱۶ درصد از کودکان ۵ ساله حداقل یک بار در ماه رختخواب را خیس می کنند. پسران با نسبت ۲:۱ در مقایسه با دختران بیشتر در معرض ابتلا هستند. با این حال، تا سن ۶ سالگی، درصد کودکانی که رختخواب را خیس می‌کنند به حدود ۱۳ درصد کاهش می‌یابد که اکثریت آنها هنوز پسر هستند. با بزرگتر شدن کودکان، احتمال شب ادراری پس از ۵ سالگی هر سال ۳۰ درصد کاهش می یابد.
داشتن والدینی که خودشان شب ادراری را تجربه کرده اند، یک عامل خطر اصلی برای کودکانی است که به شب ادراری اولیه مبتلا می شوند. این نشان می دهد که ژنتیک ممکن است نقش مهمی در این بیماری ایفا کند.
کودکان مبتلا به شب ادراری اولیه برای تشخیص سیگنال های مثانه خود در هنگام پر شدن مثانه در هنگام خواب تلاش می کنند. این قطع ارتباط بین مثانه و مراکز برانگیختگی خواب مغز منجر به شب ادراری غیرارادی می شود. علاوه بر این، این کودکان ممکن است ظرفیت مثانه کمتری در مقایسه با همسالان خود داشته باشند، و به این چالش می‌افزایند که سیستم‌های هشدار شب ادراری عمومی ممکن است به آن اندازه مؤثر نباشند.
علت شب ادراری اولیه چیست؟
علت اصلی شب ادراری اولیه که معمولاً به آن شب ادراری شبانه می گویند، چه می تواند باشد؟ بسیاری از والدین این تصور غلط را دارند که شب ادراری فرزندشان به دلیل مسائل عاطفی است. با این حال، هیچ مدرک مشخص یا ادبیات علمی برای حمایت از این باور وجود ندارد. در عوض، تحقیقات نشان می‌دهد که کودکان مبتلا به “نفس اختلال خواب” که شامل خروپف و آپنه خواب است، بیشتر احتمال دارد که شب ادراری اولیه را تجربه کنند.
مطالعات نشان داده است که کودکان مبتلا به لوزه‌های بزرگ و آدنوئیدها که به عنوان هیپرتروفی آدنوتوزیلار نیز شناخته می‌شود، ممکن است با انجام یک عمل جراحی برای برداشتن این بافت‌ها، به نام آدنوتونسیلکتومی، از شب ادراری راحت شوند. با این وجود، تحقیقات بیشتر برای درک کامل این همبستگی ضروری است.
چه چیزی باعث شب ادراری ثانویه می شود؟
از سوی دیگر، شب ادراری ثانویه ممکن است ناشی از شرایط مختلف پزشکی باشد. عفونت در دستگاه ادراری، اختلالات متابولیک مانند دیابت، فشار خارجی بر مثانه ناشی از توده مدفوع بزرگ در رکتوم، یا اختلالات نخاعی همگی می توانند به شب ادراری ثانویه کمک کنند. شناسایی علت خاص شب ادراری برای تعیین موثرترین درمان و ایجاد تسکین برای کودک بسیار مهم است.
شب ادراری ثانویه چقدر شایع است؟
تعداد کمی از کودکان مبتلا به شب ادراری دلیل پزشکی برای این بیماری دارند.
علت شب ادراری ثانویه چگونه تشخیص داده می شود؟
هنگامی که کودک با شب ادراری دست و پنجه نرم می کند، مهم است که با جمع آوری یک تاریخچه پزشکی جامع و انجام یک معاینه فیزیکی کامل شروع کنید. این اطلاعات به متخصصان مراقبت های بهداشتی کمک می کند تا علت اصلی این مشکل را بهتر درک کنند. علاوه بر این، نمونه‌ای از ادرار کودک جمع‌آوری می‌شود و برای هر گونه ناهنجاری یا علائم عفونت از طریق روشی به نام آزمایش ادرار و کشت ادرار مورد آزمایش قرار می‌گیرد.
در موارد پیچیده‌تر که شب ادراری ممکن است نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای باشد، ممکن است آزمایش‌های اضافی مانند آزمایش خون یا مطالعات تصویربرداری مورد نیاز باشد. این مطالعات اضافی می تواند بینش های ارزشمندی در مورد سلامت و رفاه کلی کودک ارائه دهد و به تعیین مناسب ترین دوره درمانی کمک کند.
درمان شب ادراری اولیه چیست؟
راه حل اولیه برای شب ادراری اولیه معمولاً گذشت زمان است. با این حال، وقتی شب ادراری بر عزت نفس و فعالیت های اجتماعی تأثیر می گذارد، والدین و کودکان ممکن است ناامید شوند. در چنین مواردی، یک رویکرد روشمند توصیه می شود. خبر خوب این است که درمان ها معمولا موثر هستند. قبل از شروع هر درمان خاص، بسیار مهم است که با پزشک کودک مشورت کنید تا بین شب ادراری اولیه و ثانویه تشخیص داده شود.
هر کودک با سرعت خاص خود پیشرفت می کند و شب ادراری اولیه مرحله طبیعی رشد است. آموزش توالت رفتن نیاز به صبر دارد، زیرا اکثر کودکان در سنین ۳ تا ۴ سالگی به آموزش کامل توالت می‌رسند اما ممکن است در شب دچار حوادث شوند. در حالی که اطمینان و انگیزه می تواند در بیشتر موارد کمک کند، برخی از کودکان ممکن است از اقدامات اضافی برای رسیدگی به این موضوع بهره مند شوند.
برخی از گزینه های مدیریتی و درمانی که معمولا توصیه می شود شامل موارد زیر است:
- قبل از خواب ادرار کردن را تشویق کنید و مصرف مایعات را قبل از خواب محدود کنید.
- روی تشک را با پلاستیک بپوشانید.
- هشدارهای شب ادراری: معمولاً برای کودکان بزرگتر در سن مدرسه در نظر گرفته شده است. آلارم های تجاری وجود دارد که در اکثر داروخانه ها موجود است. هنگامی که دستگاه ادرار را حس می کند، هشدار می دهد و کودک را بیدار می کند تا بتواند از توالت استفاده کند. میزان درمان متغیر است.
- تمرینات کششی مثانه با هدف افزایش حجم مثانه و افزایش دوره های بین دفع ادرار در روز انجام می شود.
- داروهایی مانند دسموپرسین استات یا هورمون ضد ادرار (DDAVP) و ایمی پرامین (توفرانیل)، بسیار مؤثر هستند و برای درمان موقت ادرار شبانه استفاده می شوند، اما شب ادراری را “درمان” نمی کنند. بسیاری از متخصصان اطفال یکی از این داروها را تجویز می کنند، به خصوص اگر کودک درگیر شرایط رفتاری نیز باشد. زمانی که کودک در خانه نمی‌خوابد، داروها بسیار مفید هستند، زیرا آسیب شب ادراری در آن مکان‌ها قابل پیش‌بینی است.
درمان شب ادراری ثانویه چیست؟
درمان شب ادراری ثانویه بر روی مشکل اولیه ایجاد کننده علامت خیس کردن تخت است. همانطور که انتظار می رود، نرخ درمان بسته به علت از دست دادن کنترل متفاوت است.
عاقبت کودکان مبتلا به شب ادراری چیست؟
در طب مدرن، شب ادراری اولیه و ثانویه شبانه (شب ادراری) به طور موثر قابل درمان است. با مداخله صحیح، والدین و کودکان دیگر نگران عوارض احساسی شب ادراری نیستند. برنامه های درمانی برای کمک به کاهش استرس، خجالت و ناامیدی که می تواند با این وضعیت همراه باشد، در دسترس هستند. با پرداختن به علل زمینه‌ای و اجرای استراتژی‌های مؤثر، می‌توان شب ادراری را مدیریت کرد و والدین می‌توانند از وجود راه‌حلی برای این مشکل رایج اطمینان داشته باشند.
