خارش واژن یک شکایت رایج است که می تواند در طول و بعد از قاعدگی رخ دهد. دلایل بالقوه متعددی برای این علامت ناراحت کننده وجود دارد، از جمله عفونت ها، بیماری های پوستی، حساسیت ها، برخی داروها و بیماری ها. توجه به این نکته ضروری است که خارش واژن ممکن است در هر زمانی از چرخه قاعدگی رخ دهد.
اگر در طول قاعدگی دچار خارش واژن می شوید، ممکن است به تغییرات هورمونی یا حساسیت به تامپون یا سایر محصولات قاعدگی مربوط باشد. درمان خارش واژن به علت اصلی آن بستگی دارد.
این مقاله دلایل مختلف خارش واژن در طول و بعد از قاعدگی را بررسی می‌کند، نکاتی را برای مدیریت علائم ارائه می‌کند و در مورد زمانی که لازم است به دنبال مراقبت‌های پزشکی بود، صحبت می‌کند.
خارش واژن در طول پریود
اگر خارش واژن در طول قاعدگی شما شروع می شود، ممکن است به دلیل نوسانات هورمونی یا حساسیت به محصولات قاعدگی باشد که استفاده می کنید.
۱. تغییرات هورمونی
چرخه قاعدگی یک فرآیند پیچیده است که شامل سه فاز هورمونی مشخص است: فاز فولیکولی، فاز تخمک گذاری و فاز لوتئال. فاز فولیکولی اولین مرحله از چرخه قاعدگی است و با قاعدگی شروع می شود و در طی آن آندومتر (پوشش رحم) ریخته می شود.
در طی فاز فولیکولی، غده هیپوفیز فولیکول هایی را آزاد می کند که حاوی تخمک هستند و تخمدان ها استروژن و پروژسترون تولید می کنند. سطح استروژن افزایش می یابد و باعث ضخیم شدن آندومتر در آمادگی برای بارداری احتمالی می شود. با این حال، اگر بارداری اتفاق نیفتد، سطح استروژن و پروژسترون کاهش می‌یابد و باعث می‌شود که آندومتر شکسته و ریزش کند و در نتیجه خونریزی واژینال ایجاد شود.
اگرچه خونریزی قاعدگی به طور معمول برای سه تا هفت روز طول می کشد، فاز فولیکولی می تواند تا چند هفته طول بکشد. این مرحله زمانی به پایان می رسد که سطح هورمون لوتئینیزه کننده افزایش می یابد و باعث آزاد شدن تخمک از تخمدان می شود. نوسانات هورمونی، به ویژه سطوح پایین استروژن، گاهی اوقات می تواند باعث خارش شود.
۲. حساسیت ها و آلرژی ها
علاوه بر این، ممکن است به محصولات خاصی حساس یا آلرژی داشته باشید، به خصوص آنهایی که در طول دوره قاعدگی با فرج یا واژن شما تماس دارند. حساسیت ممکن است منجر به خارش شود.
برخی از محصولات رایج که می توانند منجر به خارش واژن یا واژن شوند عبارتند از:
- نرم کننده های پارچه
- مواد شوینده لباسشویی
- صابون ها
- تامپون، پد، و سایر محصولات قاعدگی
اقلام معطر باعث تحریک بیشتر پوست های حساس می شوند. بنابراین، ممکن است بخواهید از محصولات قاعدگی، صابون‌ها و شوینده‌های بدون عطر استفاده کنید که برای افراد دارای حساسیت پوستی ساخته شده‌اند.
خارش واژن بعد از پریود
خارش واژن می تواند در هر زمانی از چرخه قاعدگی شما رخ دهد. علل از عفونت و بیماری های پوستی گرفته تا داروها و سرطان متغیر است.
۱. واژینوز باکتریال
واژینوز باکتریال (BV) یک بیماری شایع است که زمانی ایجاد می شود که تعادل طبیعی باکتری ها در واژن مختل شود. هنگامی که فردی مبتلا به BV است، عدم تعادل باکتری در واژن وجود دارد که می تواند منجر به علائم و عوارض مختلفی شود. با توجه به مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، BV شایع ترین بیماری واژن در بین افراد ۱۵ تا ۴۴ ساله است.
علت دقیق واژینوز باکتریال (BV) به طور کامل شناخته نشده است، اما در افراد فعال جنسی شایع تر است. اعتقاد بر این است که BV ممکن است با رشد بیش از حد باکتری های خاصی مانند گاردنرلا واژینالیس مرتبط باشد که می تواند باعث برهم خوردن تعادل طبیعی باکتری ها در واژن شود. عوامل دیگری مانند استفاده از دوش ها یا اسپری های واژینال نیز می توانند در ایجاد BV نقش داشته باشند.
واژینوز باکتریال (BV) می تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند، از جمله ترشحات رقیق و سفید مایل به خاکستری، بوی قوی و نامطبوع، خارش و ناراحتی. اگر BV درمان نشود، می تواند خطر ابتلا به عفونت های دیگر، مانند بیماری التهابی لگن (PID) یا زایمان زودرس را در افراد باردار افزایش دهد. بنابراین، جستجوی درمان پزشکی برای BV برای بازگرداندن تعادل طبیعی باکتری در واژن و جلوگیری از عوارض احتمالی ضروری است.
علاوه بر خارش واژن، واژینوز باکتریایی (BV) باعث علائم دیگری نیز می شود، از جمله موارد زیر (منبع مطلب):
- ترشحات واژن
- درد واژن
- بوی واژن که بوی ماهی می دهد
- ادرار دردناک
شما نمی توانید BV را در خانه درمان کنید. نیاز به تشخیص پزشکی و درمان با آنتی بیوتیک دارد. برای تشخیص BV، یک پزشک یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و نمونه ای از ترشحات واژن را برای آزمایش آزمایشگاهی می گیرد. در صورت تایید تشخیص، می توان آنتی بیوتیک برای درمان عفونت تجویز کرد. برای اطمینان از درمان کامل عفونت و جلوگیری از عود واژینوز باکتریایی (BV) مهم است که دوره کامل آنتی بیوتیک ها را طبق دستور پزشک دنبال کنید.
۲. تریکومونیازیس
تریکومونیازیس یک عفونت مقاربتی (STI) است که می تواند باعث خارش و ناراحتی واژن شود. این عفونت توسط انگلی به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود که می تواند از طریق تماس جنسی با فرد آلوده منتقل شود. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تریکومونیازیس بیش از ۲ میلیون آمریکایی را در سال ۲۰۱۸ آلوده کرد و آن را به رایج ترین بیماری مقاربتی قابل درمان در ایالات متحده تبدیل کرد.
علائم تریکومونیازیس می تواند متفاوت باشد، اما اغلب شامل خارش واژن، ناراحتی و ترشحات رقیق و سفید مایل به خاکستری در زنان است. در مردان، علائم ممکن است شامل ناراحتی در هنگام ادرار کردن، ترشح نازک و سفید از آلت تناسلی، و گاهی اوقات، تورم و قرمزی در سر آلت تناسلی باشد.
تریکومونیازیس را می توان از طریق معاینه فیزیکی، آزمایش آزمایشگاهی نمونه ای از ترشحات واژن یا ادرار، یا سواب ناحیه تناسلی تشخیص داد. در صورت تشخیص، تریکومونیازیس را می توان با آنتی بیوتیک هایی مانند مترونیدازول یا تینیدازول درمان کرد. درمان تریکومونیازیس در اسرع وقت برای جلوگیری از گسترش عفونت و کاهش علائم مهم است.
علاوه بر درمان، انجام رابطه جنسی ایمن و غربالگری منظم برای بیماری های مقاربتی ضروری است. این می تواند به جلوگیری از گسترش عفونت ها کمک کند و از تشخیص و درمان به موقع هر گونه STI بالقوه اطمینان حاصل کند (منبع مطلب).
تا ۷۰ درصد افراد مبتلا به تریکومونیازیس علائمی ندارند. اما، کسانی که علائم دارند ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
- خارش و سوزش ناحیه تناسلی
- ادرار دردناک
- ترشحات واژن
- واژن بوی ماهی می دهد
درمان تریکومونیازیس نیاز به تجویز دارو دارد. اگر مشکوک هستید که ممکن است آلوده شده باشید، ضروری است که به پزشک مراجعه کنید.
اگر تریکومونیازیس تشخیص داده شود، می توان آنتی بیوتیک هایی مانند مترونیدازول یا تینیدازول را برای درمان عفونت تجویز کرد. با این حال، توجه به این نکته ضروری است که پس از درمان، امکان عفونت مجدد وجود دارد. برای محدود کردن احتمال عفونت مجدد، شرکای جنسی باید به طور همزمان تحت درمان قرار گیرند.
۳. عفونت های قارچی واژن
عفونت قارچی واژن که به عنوان برفک واژن نیز شناخته می شود، یک عفونت قارچی شایع است که در واژن رخ می دهد. این عفونت توسط قارچی به نام کاندیدا ایجاد می شود که به طور معمول در مقادیر کم در واژن یافت می شود. با این حال، زمانی که قارچ بیش از حد رشد کند، می تواند باعث عفونت قارچی شود.
عفونت های قارچی می تواند در افراد در هر سن و جنس رخ دهد، اما در زنان شایع تر است. افرادی که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت قارچی هستند شامل کسانی می شود که باردار هستند، قرص های ضد بارداری مصرف می کنند، دیابت دارند، نقص ایمنی دارند یا آنتی بیوتیک مصرف می کنند.
علائم عفونت قارچی می تواند شامل خارش واژن، ناراحتی و ترشحات غلیظ و سفید رنگ باشد. در برخی موارد، ممکن است در حین رابطه جنسی یا هنگام ادرار نیز درد ایجاد شود. اگر مشکوک به عفونت قارچی هستید، مهم است که برای تشخیص و درمان مناسب به یک پزشک مراجعه کنید.
درمان عفونت قارچی معمولاً شامل داروهای تجویزی مانند کرم‌های ضد قارچ یا شیاف است. برای اطمینان از درمان کامل عفونت و جلوگیری از عود عفونت قارچی، پیروی از دوره کامل درمان طبق دستور ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی مهم است.
علاوه بر درمان، رعایت بهداشت خوب و پوشیدن لباس های تنفسی می تواند به کاهش علائم عفونت قارچی کمک کند. همچنین ضروری است از استفاده ازپودرها یا هر محصول دیگری که ممکن است واژن را تحریک کند اجتناب کنید. اگر عفونت قارچی دارید، مهم است که شریک جنسی خود را مطلع کنید تا برای جلوگیری از گسترش عفونت درمان شود.
علائم برفک واژن عبارتند از:
- ترشحات واژن
- خارش واژن
- رابطه جنسی دردناک
- ادرار دردناک
عفونت های قارچی با داروهای ضد قارچ درمان می شوند.
ولوواژینیت شرایطی است که شامل التهاب یا عفونت فرج و واژن است. این می تواند طیف وسیعی از علائم، از جمله خارش، درد، و ترشحات با بوی نامطبوع را ایجاد کند. ولوواژینیت می تواند توسط عوامل مختلفی مانند مخمر، باکتری ها و عفونت های مقاربتی (STIs) ایجاد شود. با این حال، برای برخی از افراد، ولوواژینیت ممکن است در طول دوره قاعدگی آنها بیشتر رخ دهد.
علائم ولوواژینیت بسته به علت زمینه ای بیماری می تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال، عفونت های مخمری می توانند ترشحات غلیظ و سفید رنگ با بوی قوی و نامطبوع ایجاد کنند، در حالی که عفونت های باکتریایی می توانند ترشحات رقیق و سفید مایل به خاکستری با بوی ماهی را ایجاد کنند. بیماری‌های مقاربتی همچنین می‌توانند علائم مختلفی از جمله ترشح، خارش و درد ایجاد کنند.
درمان ولوواژینیت بستگی به علت زمینه ای این بیماری دارد. به عنوان مثال، عفونت های قارچی را می توان با داروهای ضد قارچ درمان کرد، در حالی که عفونت های باکتریایی را می توان با آنتی بیوتیک ها درمان کرد. اگر شما یک بیماری مقاربتی دارید، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک یا سایر داروها را برای درمان عفونت تجویز کند.
علاوه بر درمان، رعایت بهداشت خوب و پوشیدن لباس های تنفسی می تواند به کاهش علائم ولوواژینیت کمک کند. همچنین ضروری است از استفاده از دوش ها، پودرها یا هر محصول دیگری که ممکن است واژن را تحریک کند اجتناب کنید. اگر مبتلا به ولوواژینیت هستید، مهم است که شریک جنسی خود را مطلع کنید تا برای جلوگیری از گسترش عفونت آزمایش و درمان شود.
۴. درماتیت
درماتیت یک بیماری شایع پوستی است که منجر به خارش و سوزش می شود. این می تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند آلرژی، حساسیت یا یک بیماری التهابی مانند اگزما باشد. یکی از انواع رایج درماتیت، درماتیت تماسی است که زمانی رخ می دهد که پوست با ماده ای که فرد به آن حساس یا آلرژیک است، تماس پیدا می کند. علائم درماتیت تماسی شامل خارش، سوزش و بثورات پوستی یا تاول است. خارش همراه با درماتیت می تواند کاملاً شدید باشد و ممکن است با توانایی فرد برای خوابیدن یا انجام فعالیت های روزانه تداخل داشته باشد.
برای درمان درماتیت، شناسایی محرک و اجتناب از آن ضروری است. علاوه بر این، استروئیدهای موضعی را می توان برای کاهش خارش و التهاب استفاده کرد. آزمایش آلرژی همچنین ممکن است در شناسایی آلرژن های خاصی که ممکن است در ایجاد درماتیت نقش دارند مفید باشد. با انجام این مراحل، افراد می توانند درماتیت خود را مدیریت کرده و شدت علائم خود را کاهش دهند.
۵. پسوریازیس
پسوریازیس یک بیماری پوستی خودایمنی مزمن است که می‌تواند منجر به ایجاد لکه‌های پوسته‌دار و خارش‌دار روی پوست شود. این لکه ها می توانند در هر قسمت از بدن از جمله اندام تناسلی ظاهر شوند.
پسوریازیس مسری نیست، یعنی نمی تواند از فردی به فرد دیگر سرایت کند. در عوض، زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی به اشتباه به بافت‌های خود بدن حمله می‌کند و منجر به التهاب و رشد سریع سلول‌های پوست می‌شود. این می تواند منجر به تشکیل لکه های ضخیم و پوسته پوسته روی پوست شود. پسوریازیس می تواند یک وضعیت چالش برانگیز برای مدیریت باشد، اما با درمان و مراقبت مناسب، می توان شدت علائم را کاهش داد و کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود بخشید.
علائم پسوریازیس تناسلی عبارتند از:
- پوست قرمز، ملتهب و پوسته پوسته شده
- خارش
- پوست خشک و ترک خورده
در صورت ابتلا به پسوریازیس در اندام تناسلی خود، حتی اگر در حال درمان این بیماری در سایر قسمت های بدن خود هستید، مهم است که به پزشک خود اطلاع دهید. زیرا پوست اندام تناسلی، از جمله واژن و فرج، نازک‌تر و حساس‌تر از سایر نواحی بدن است.
در نتیجه، درمان هایی که ممکن است برای سایر نواحی بدن مناسب باشند، ممکن است برای اندام تناسلی مناسب نباشند. پزشک شما ممکن است رویکرد درمانی متفاوتی را برای ناحیه تناسلی توصیه کند تا اطمینان حاصل شود که به طور موثر درمان می شود و در عین حال خطر تحریک یا ناراحتی را به حداقل می رساند.
۶. لیکن پلان
لیکن پلان یک بیماری پوستی است که می تواند باعث ایجاد برجستگی های خارش دار روی پوست شود. این بیماری می تواند افراد در هر سنی را مبتلا کند، اما بیشتر در افراد میانسال دیده می شود. علت دقیق لیکن پلان به طور کامل شناخته نشده است، اما یک نظریه نشان می دهد که ممکن است یک بیماری خود ایمنی باشد (منبع مطلب).
بیماری های خودایمنی زمانی رخ می دهند که سیستم ایمنی به اشتباه به سلول ها و بافت های سالم بدن حمله می کند. در مورد لیکن پلان، اعتقاد بر این است که سیستم ایمنی ممکن است به سلول های پوست حمله کند و منجر به ایجاد برجستگی های خارش دار روی پوست شود. لیکن پلان می تواند شرایطی ناامید کننده و ناراحت کننده برای زندگی باشد، اما با درمان و مراقبت مناسب، می توان علائم را مدیریت کرد و کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود بخشید.
برجستگی های لیکن پلان می توانند در هر جایی از پوست از جمله اندام تناسلی ایجاد شوند. علائم لیکن پلان عبارتند از:
- لکه های پوسته پوسته شده
- خارش
- تاول
- درد ناحیه تناسلی
خوشبختانه، چندین گزینه درمانی در دسترس وجود دارد که می تواند به کاهش علائم لیکن پلان کمک کند. یکی از گزینه هایی که ممکن است توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی توصیه شود، استفاده از آنتی هیستامین ها است. این داروها می توانند با مسدود کردن اثرات هیستامین، یک ماده شیمیایی که در طی یک واکنش آلرژیک آزاد می شود، به کاهش خارش مرتبط با لیکن پلان کمک کنند.
علاوه بر آنتی هیستامین ها، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است استروئیدهای موضعی و سیستمیک را نیز برای کمک به کاهش التهاب و خارش تجویز کند. استروئیدهای موضعی مستقیماً روی پوست آسیب دیده اعمال می شوند، در حالی که استروئیدهای سیستمیک به صورت خوراکی یا تزریقی مصرف می شوند. نور درمانی و رتینوئیک اسید نیز ممکن است به عنوان گزینه های درمانی برای لیکن پلان توصیه شود. نور درمانی شامل قرار دادن پوست آسیب دیده در معرض نور ماوراء بنفش است، در حالی که اسید رتینوئیک نوعی ویتامین A است که نشان داده شده است به کاهش التهاب و رشد سلول های سالم پوست کمک می کند.
۷. گلسنگ اسکلروزوس
لیکن اسکلروزوس یک بیماری پوستی است که بر فرج و پرینه، که ناحیه پوست بین مقعد و مجرای ادرار است، تأثیر می گذارد. محققان بر این باورند که این بیماری به دلیل ترکیبی از عوامل از جمله اختلال عملکرد سیستم ایمنی، ژنتیک و هورمون ها ایجاد می شود. غیر معمول نیست که افراد مبتلا به لیکن اسکلروزوس هیچ علامتی را تجربه نکنند. با این حال، برای کسانی که علائم را تجربه می کنند، ممکن است شامل خارش و ناراحتی فرج و همچنین درد در حین فعالیت جنسی باشد. علاوه بر این، اندام تناسلی آسیب دیده ممکن است سفید، نازک و چروکیده به نظر برسد.
رایج ترین درمان برای لیکن اسکلروزوس استفاده از استروئیدها است. این داروها می توانند به کاهش التهاب و کاهش علائم بیماری کمک کنند. همکاری نزدیک با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای تعیین موثرترین رویکرد درمانی برای مدیریت لیکن اسکلروزوس مهم است. در برخی موارد، گزینه های درمانی دیگری مانند عوامل تنظیم کننده سیستم ایمنی موضعی یا فتوتراپی ممکن است توصیه شود. همچنین مهم است که به طور منظم از یک پزشک برای نظارت بر وضعیت و اطمینان از اینکه به طور موثر مدیریت می شود، پیگیری کنید.
۸. ولوواژینیت آتروفیک
ولوواژینیت آتروفیک وضعیتی است که پوست فرج و واژن را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث خشکی و دردناک شدن آن می شود. این وضعیت بیشتر در افراد یائسه دیده می شود، زیرا کاهش سطح استروژن که در این زمان رخ می دهد می تواند منجر به نازک شدن و خشک شدن بافت های واژن شود. با این حال، ولوواژینیت آتروفیک می‌تواند در موقعیت‌های دیگر، مانند دوران شیردهی، به عنوان یک عارضه جانبی برخی درمان‌های سرطان، یا در نتیجه مصرف برخی داروها نیز رخ دهد.
علائم ولوواژینیت آتروفیک می تواند کاملاً ناراحت کننده باشد و ممکن است شامل خارش، سوزش و درد در ناحیه آسیب دیده باشد. در برخی موارد، پوست ممکن است نازک و شکننده شود که می تواند خطر پارگی یا خونریزی را افزایش دهد.
گزینه های درمانی برای ولوواژینیت آتروفیک ممکن است شامل استفاده از استروژن درمانی واژینال باشد که می تواند به جوانسازی بافت های واژن و بهبود علائم بیماری کمک کند. سایر گزینه های درمانی ممکن است شامل استفاده از مرطوب کننده ها، روان کننده ها یا کورتیکواستروئیدهای موضعی برای کمک به کاهش خارش و ناراحتی باشد.
علائم ولوواژینیت آتروفیک عبارتند از:
- خشکی واژن
- درد گزنده در فرج و واژن
- لکه بینی به دلیل پارگی های کوچک
- فوریت و بی اختیاری ادرار
- عفونت های مکرر دستگاه ادراری (UTIs)
- خارش واژن
۹. عوارض جانبی داروها
برخی از داروها می توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث خارش واژن شوند. این داروها می توانند تعادل طبیعی باکتری ها و مخمرهای موجود در واژن را مختل کنند و منجر به خارش و سایر علائم ناراحت کننده شوند. به عنوان مثال، آنتی‌بیوتیک‌ها معمولاً برای درمان عفونت‌ها تجویز می‌شوند، اما می‌توانند باکتری‌های مفیدی را که به حفظ تعادل سالم در واژن کمک می‌کنند، از بین ببرند. این می تواند منجر به رشد بیش از حد مخمر یا سایر باکتری های مضر شود که می تواند باعث خارش و علائم دیگر شود.
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی که برای درمان بیماری هایی مانند اختلالات خودایمنی و گیرندگان پیوند عضو استفاده می شوند، همچنین می توانند تعادل باکتری ها و مخمرها را در واژن مختل کنند. این داروها با سرکوب سیستم ایمنی عمل می کنند که می تواند منجر به رشد بیش از حد باکتری های مضر یا مخمرها شود. استروئیدها که معمولاً برای درمان بیماری هایی مانند آسم و آلرژی استفاده می شوند، می توانند با برهم زدن تعادل باکتری ها و مخمرها در واژن، به خارش واژن کمک کنند.
اگر در حین مصرف هر دارویی دچار خارش واژن هستید، مهم است که با یک پزشک صحبت کنید. ممکن است گزینه های درمانی جایگزینی وجود داشته باشد که می تواند به کاهش علائم کمک کند. در برخی موارد، ممکن است برای به حداقل رساندن خطر خارش واژن نیاز به تنظیم دوز یا تغییر به یک داروی دیگر باشد.
۱۰. سرطان
در موارد کمتر، خارش می تواند از علائم هر سرطان، به ویژه سرطان پوست باشد. علاوه بر این، درمان سرطان گاهی اوقات می تواند باعث خارش شود.
سرطان هایی که ناحیه تناسلی را تحت تاثیر قرار می دهند عبارتند از:
- سرطان دهانه رحم
- سرطان ولو
- سرطان واژن
غربالگری های منظم سرطان بخش مهمی از حفظ سلامتی و حصول اطمینان از اینکه سرطان های بالقوه در مراحل اولیه، زمانی که قابل درمان هستند، شناسایی می شوند. این شامل انجام منظم پاپ اسمیر و همچنین سایر غربالگری های توصیه شده سرطان بر اساس سن، جنسیت و سابقه پزشکی شما می شود. با به‌روز ماندن در مورد غربالگری‌های سرطان، می‌توانید اطمینان حاصل کنید که سرطان‌های بالقوه در اسرع وقت شناسایی و درمان می‌شوند.
اگر تحت درمان سرطان هستید و خارش را به عنوان یک عارضه جانبی تجربه می کنید، مهم است که با انکولوژیست خود در مورد گزینه های درمانی صحبت کنید. انواع مختلفی از داروها و مداخلات دیگر وجود دارد که می تواند به کاهش خارش کمک کند و متخصص انکولوژی شما می تواند به تعیین مناسب ترین رویکرد درمانی برای نیازهای خاص شما کمک کند. در برخی موارد، ممکن است لازم باشد دوز داروهای سرطان خود را تنظیم کنید یا به داروی دیگری تغییر دهید تا خطر خارش به حداقل برسد.
چگونه خارش واژن را متوقف کنیم؟
اگر خارش واژن را تجربه می کنید، چند کار وجود دارد که می توانید برای مدیریت علائم انجام دهید. در برخی موارد، ممکن است بتوانید با استفاده از داروهای بدون نسخه یا سایر راهکارهای مراقبت از خود، خارش را در خانه کنترل کنید. برای مثال، ممکن است بتوانید از کرم ها یا لوسیون های ضد خارش بدون نسخه برای کمک به کاهش خارش استفاده کنید. همچنین رعایت نکات بهداشتی از جمله شستن ملایم ناحیه تناسلی با آب و پرهیز از استفاده از صابون ها یا دوش های خشن بسیار مهم است.
در موارد دیگر، ممکن است لازم باشد برای درمان به یک پزشک مراجعه کنید. اگر خارش واژن شما ناشی از عفونت باشد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک یا سایر داروها را برای کمک به رفع عفونت تجویز کند. اگر خارش شما ناشی از یک واکنش آلرژیک باشد، پزشک ممکن است آنتی هیستامین های بدون نسخه یا نسخه ای را برای کمک به کاهش خارش توصیه کند. اگر خارش شما ناشی از یک بیماری پوستی، مانند ولوواژینیت آتروفیک باشد، پزشک شما ممکن است گزینه های درمانی مانند استروژن درمانی واژینال یا کورتیکواستروئیدهای موضعی را توصیه کند.
۱. درمان های خانگی برای خارش واژن
تعدادی از درمان‌های خانگی وجود دارد که می‌توانید برای مدیریت ناراحتی ناشی از خارش واژن استفاده کنید. این درمان‌ها می‌توانند برای موقعیت‌های جزئی که نیازی به مداخله پزشکی ندارند، مفید باشند، و همچنین می‌توانند همراه با مراقبت‌های پزشکی استاندارد برای کمک به تسکین پوست و ایجاد تسکین استفاده شوند.
یکی از درمان های خانگی که می توانید امتحان کنید استفاده از کمپرس سرد در ناحیه آسیب دیده است. این می تواند به کاهش التهاب و کاهش خارش کمک کند. همچنین می‌توانید در یک حمام گرم خیس کنید یا از کمپرس گرم روی ناحیه آسیب‌دیده استفاده کنید. این می تواند به شل شدن عضلات و بهبود جریان خون کمک کند، که می تواند به کاهش خارش کمک کند.
یکی دیگر از درمان‌های خانگی که می‌توانید امتحان کنید، استفاده از کرم‌ها یا لوسیون‌های ضد خارش بدون نسخه است. این محصولات می توانند به تسکین پوست و کاهش خارش کمک کنند. رعایت دستورالعمل های روی بسته بندی و اجتناب از استفاده از محصولات حاوی مواد تحریک کننده بسیار مهم است.
علاوه بر این درمان ها، رعایت بهداشت و پرهیز از استفاده از صابون ها یا دوش های تند در ناحیه تناسلی مهم است. این می تواند به جلوگیری از تحریک و کاهش خطر خارش کمک کند. علت اصلی آن و ایجاد یک برنامه درمانی موثر.
درمان های خانگی عبارتند از:
- استفاده از کمپرس خنک
- حمام کلوئیدی بلغور جو دوسر
- از بین بردن محصولات معطر قاعدگی
- استفاده از صابون ها و مواد شوینده برای پوست های حساس
- پوشیدن لباس زیر پنبه ای و تنفس پذیر
همچنین می توان از آلوئه ورا یا روغن نارگیل نیز برای کنترل علائم خارش واژن استفاده کرد.توجه داشته باشید که این محصولات را نباید در واژن قرار داد.
۲. درمان های پزشکی معمولی برای خارش واژن
درمان دارویی بستگی به علت خارش واژن دارد. پزشک ابتدا وضعیت شما را تشخیص می دهد و سپس درمان را تجویز می کند.
درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروی ضد قارچ
- آنتی بیوتیک ها
- استروئیدهای موضعی یا سیستمیک
- داروی آلرژی
- هورمون درمانی
- روان کننده ها
چه زمانی باید به یک پزشک مراجعه کرد؟
هر زمان که نگران علائم خود هستید یا علائم عفونت دارید، باید به یک اپزشک مراجعه کنید. علاوه بر این، علائم زیر نیاز به توجه پزشکی دارد:
- زخم در اندام تناسلی
- درد یا حساسیت در ناحیه لگن یا واژن
- ترشحات غیرمعمول واژن
- درد هنگام رابطه جنسی
- درد یا مشکل در ادرار کردن
کلام پایانی
- خارش واژن یک شکایت رایج در بین زنان است، به ویژه در طول دوره قاعدگی و بعد از آن. این علامت می تواند در اثر عوامل مختلفی مانند نوسانات هورمونی، حساسیت های پوستی، عفونت ها، عفونت های مقاربتی (STIs) و برخی داروها ایجاد شود. شناسایی علت زمینه ای برای تعیین مناسب ترین درمان مهم است.
- در برخی موارد، خارش واژن ممکن است به دلیل رشد بیش از حد مخمر یا باکتری در واژن ایجاد شود. این را می توان با داروهای ضد قارچ مانند فلوکونازول یا کلوتریمازول یا آنتی بیوتیک ها مانند مترونیدازول یا داکسی سایکلین درمان کرد. همچنین ممکن است استروئیدها برای کاهش التهاب و کاهش خارش تجویز شوند.
- در موارد دیگر، خارش واژن ممکن است نشانه یک عفونت زمینه ای مانند کلامیدیا یا سوزاک باشد. این عفونت‌ها را می‌توان با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان کرد و برای اطمینان از ریشه‌کنی کامل عفونت، پیروی از دوره کامل درمان مهم است.
- اگر خارش واژن ناشی از حساسیت های پوستی باشد، روان کننده های بدون نسخه ممکن است برای کاهش ناراحتی مفید باشند. مهم است که روان کننده ای را انتخاب کنید که به طور خاص برای پوست های حساس فرموله شده باشد و از استفاده از محصولات حاوی معطر یا سایر محرک ها خودداری کنید.
- در برخی موارد، خارش واژن ممکن است یکی از عوارض جانبی برخی داروها مانند داروهای ضد بارداری هورمونی یا داروهای ضد افسردگی باشد. اگر چنین است، مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد گزینه های درمانی جایگزین صحبت کنید.
- در خاتمه، خارش واژن در طول و بعد از پریود شما می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد و درمان مناسب به علت زمینه ای بستگی دارد. در صورت تجربه خارش مداوم یا شدید واژن، مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید، زیرا ممکن است نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد.
