نحوه تشخیص و درمان سوراخ شدن ناخن

فهرست مطالب

آیا تا به حال متوجه فرورفتگی های کوچک در ناخن های دست یا پا شده اید؟ به این حالت سوراخ کردن ناخن می گویند. این می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد و اغلب به پسوریازیس ناخن مربوط می شود. همچنین ممکن است با این عارضه دچار تغییر رنگ ناخن یا رشد غیرطبیعی شوید. در اینجا بیشتر در مورد فرورفتگی ناخن، علل ایجاد آن و درمان های موجود توضیح داده شده است.

نحوه تشخیص سوراخ شدن ناخن

سوراخ شدن ناخن وضعیتی است که می تواند به صورت سوراخ های کوچک، کم عمق یا عمیق در ناخن های شما ظاهر شود. این سوراخ‌ها می‌توانند روی ناخن‌های دست و پا ظاهر شوند و اغلب ظاهر لکه‌های سفید یا علائم دیگری را ایجاد می‌کنند. در برخی موارد، گودال‌ها ممکن است به نظر برسند که ناخن‌ها توسط یک یخ سوراخ شده است.

اگر سوراخ شدن ناخن به پسوریازیس ناخن که یک علت شایع است مربوط باشد، ممکن است این موارد را نیز تجربه کنید:

تغییر در شکل طبیعی (تغییر شکل) ناخن های شما مانند انحنا یا بدشکل شدن
ضخیم شدن ناخن های آسیب دیده
تغییر رنگ ناخن ها که می تواند زرد، قهوه ای یا حتی سیاه باشد

افراد مبتلا به پسوریازیس ناخن ممکن است علائم دیگری نیز در رابطه با ناخن های خود تجربه کنند، از جمله:

ناخن های شل که از بستر ناخن خود جدا می شوند (اونیکولیز)
در موارد شدید، ناخن هایی که خرد می شوند و می ریزند

توجه به این نکته ضروری است که پسوریازیس ناخن می تواند مستقل از سایر علائم پسوریازیس رخ دهد یا با آنها همراه باشد. وجود این علائم اضافی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

لکه های قرمز و پوسته پوسته پوست مبتلا به پسوریازیس
پوست خشک، ترک خورده یا خونریزی به دلیل این بیماری
احساس خارش یا سوزش مداوم روی پوست
سفتی و تورم در مفاصل که می تواند نشانه آرتریت پسوریاتیک باشد

علل سوراخ شدن ناخن

سوراخ شدن ناخن مشکل رایجی است که افراد مبتلا به پسوریازیس با آن مواجه هستند و تقریباً ۵۰ درصد از افراد مبتلا تغییراتی را در ناخن های خود تجربه می کنند. از این موارد، بین ۵ تا ۱۰ درصد علائم دیگری مربوط به پسوریازیس ناخن را نشان نمی دهند. توجه به این نکته ضروری است که افرادی که مبتلا به آرتریت پسوریاتیک تشخیص داده می شوند، و همچنین افراد بالای ۴۰ سال احتمال بیشتری دارد که سوراخ شدن ناخن را تجربه کنند (منبع مطلب).

تحقیقات اخیر یک ارتباط بالقوه بین شدت پسوریازیس و بروز سوراخ شدن ناخن را نشان داده است. در مطالعه ای که در سال ۲۰۱۳ منتشر شد، مشخص شد که ۳۴.۲ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس خفیف نیز سوراخ شدن ناخن را تجربه کرده اند، در حالی که برای افرادی که موارد شدید و طولانی مدت پسوریازیس دارند، این درصد به ۴۷.۶ درصد افزایش یافته است (منبع مطلب).

علل غیر مرتبط با پسوریازیس دیگری نیز برای فرورفتگی ناخن وجود دارد:

اختلالات بافت همبند مانند سندرم رایتر (نوعی آرتریت واکنشی) و استئوآرتریت می تواند منجر به سوراخ شدن ناخن شود، زیرا بر یکپارچگی ساختاری ناخن تأثیر می گذارد.
بیماری های خودایمنی مانند آلوپسی آره آتا، سارکوئیدوز و پمفیگوس ولگاریس نیز می توانند به دلیل تأثیرشان بر سیستم ایمنی و سلامت کلی پوست باعث ایجاد سوراخ شدن ناخن شوند.
Incontinentia Pigmenti یک اختلال ژنتیکی است که بر جنبه های مختلف سلامت جسمانی افراد از جمله مو، پوست، ناخن، دندان و سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد. این اختلال ممکن است منجر به سوراخ شدن ناخن به عنوان بخشی از اثرات گسترده آن بر بدن شود.
درماتیت آتوپیک (اگزما) و درماتیت تماسی بیماری‌های پوستی هستند که می‌توانند به دلیل تحریک یا التهاب مداوم اطراف ناخن‌ها منجر به فرورفتگی ناخن شوند و به مرور زمان ساختار آن‌ها را ضعیف کند.

در نتیجه، سوراخ شدن ناخن یک مسئله رایج در میان افراد مبتلا به پسوریازیس است، اما ممکن است ناشی از عوامل دیگری مانند اختلالات بافت همبند، بیماری‌های خودایمنی، اختلالات ژنتیکی و بیماری‌های پوستی باشد. برای تشخیص و درمان مناسب هر گونه نگرانی مرتبط با ناخن، مشورت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی بسیار مهم است.

سوراخ شدن ناخن چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر سوراخ شدن ناخن را مشاهده می کنید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. در طول ویزیت، پزشک سابقه پزشکی شما را بررسی کرده و یک معاینه فیزیکی کامل انجام می دهد. مهم است که پزشک خود را در مورد علائم دیگری که ممکن است تجربه کنید مطلع کنید زیرا این اطلاعات می تواند به تشخیص دقیق تر پسوریازیس ناخن یا بیماری دیگری منجر شود.

در برخی موارد، پزشک ممکن است انجام بیوپسی پوست را پیشنهاد دهد. این آزمایش شامل گرفتن نمونه کوچکی از پوست یا ناخن شما و بررسی آن در زیر میکروسکوپ است. قبل از عمل، پزشک احتمالاً از بی حسی موضعی استفاده می کند تا ناراحتی را به حداقل برساند.

گزینه های درمانی برای سوراخ شدن ناخن

گزینه‌های درمانی برای فرورفتگی ناخن به دلیل ماهیت بیماری و مشکل در رسیدن به بستر ناخن با داروهای موضعی می‌تواند بسیار چالش برانگیز باشد. ایجاد حفره‌ها با رشد ناخن‌های شما اتفاق می‌افتد و بررسی روش‌های درمانی مختلف که می‌توانند از طریق ساختار ناخن نفوذ کنند ضروری است. یکی از این گزینه ها تزریق کورتیکواستروئید به طور مستقیم به بستر ناخن است. با این حال، این درمان ها اغلب بسته به موارد فردی نتایج متفاوتی را به همراه دارند.

فتوتراپی یا نور درمانی یکی دیگر از گزینه های درمانی بالقوه برای سوراخ شدن ناخن است. این رویکرد شامل قرار دادن ناخن های آسیب دیده در معرض طول موج های خاص نور است که می تواند به کاهش علائم و رشد سالم ناخن کمک کند. در برخی موارد، پزشکان ممکن است مصرف مکمل‌های ویتامین D3 را در کنار فتوتراپی برای افزایش بیشتر اثربخشی آن توصیه کنند.

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین (Neoral) و متوترکسات (Trexall) گزینه های بالقوه ای برای درمان فرورفتگی ناخن هستند. با این حال، این داروها معمولاً توصیه نمی‌شوند، مگر اینکه سایر درمان‌ها به دلیل اثرات سمی بالقوه‌شان بر روی اندام‌های شما بی‌اثر باشند. خطرات مرتبط با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی اغلب از فواید آن بیشتر است، و آنها را گزینه ای کمتر مطلوب برای کسانی می کند که فقط نگرانی های فرورفتگی ناخن دارند.

درک این نکته ضروری است که درمان سوراخ شدن ناخن اغلب یک فرآیند طولانی بدون موفقیت تضمین شده است. برای بهبود ظاهر ناخن‌هایی که از قبل سوراخ شده‌اند، می‌توانید ترمیم‌های زیبایی مانند تراشیدن نواحی آسیب‌دیده، سوهان‌کردن لبه‌های ناهموار یا استفاده از لاک برای ایجاد سطحی یک دست‌تر را در نظر بگیرید.

در موارد بسیار نادری که درمان‌های دیگر شکست خورده‌اند و این وضعیت به طور قابل‌توجهی بر زندگی روزمره شما تأثیر می‌گذارد، برداشتن بافت ناخن آسیب‌دیده با جراحی ممکن است در نظر گرفته شود. این روش به رشد ناخن های جدید و سالم تر اجازه می دهد. با این حال، این گزینه به دلیل ماهیت تهاجمی و عوارض احتمالی آن تنها باید به عنوان آخرین راه حل دنبال شود.

آیا درمانی برای سوراخ شدن ناخن وجود دارد؟

گزینه های درمانی برای سوراخ شدن ناخن و سایر مشکلات ناخن می تواند متفاوت باشد، اما مهم است که به یاد داشته باشید که این فرآیند اغلب به مدیریت طولانی مدت نیاز دارد. متأسفانه، همه درمان‌ها مؤثر نیستند، بنابراین اجتناب از محرک‌هایی که شرایط را تشدید می‌کنند، مانند ضربه به دست‌ها و پاها یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خشن بسیار مهم است.

اگر پسوریازیس ناخن برای شما تشخیص داده شده است، لازم است بدانید که این بیماری مزمن به دلیل عوامل مختلف در زمان‌های مختلف زندگی فرد تشدید می‌شود. چشم انداز افراد مبتلا به پسوریازیس ناخن می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد، زیرا ممکن است استرس های فیزیکی و روانی همراه با احساسات منفی در مورد وضعیت خود را تجربه کنند.

در مواردی که احساس استرس یا ناراحتی در مورد تشخیص خود می کنید، به شدت توصیه می شود که این احساسات را با پزشک خود در میان بگذارید. آنها می توانند راهنمایی های ارزشمندی ارائه دهند و منابعی را برای پشتیبانی به شما توصیه کنند تا به شما کمک کنند تا با چالش های زندگی با پسوریازیس ناخن بهتر کنار بیایید. علاوه بر این، اگر متوجه ضخیم شدن ناخن یا جدا شدن از بستر ناخن شدید، حتماً در اسرع وقت با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. این علائم ممکن است نشان دهنده وجود عفونت قارچی باشد که برای جلوگیری از عوارض بیشتر نیاز به درمان فوری دارد.

نحوه محدود کردن یا کاهش فرورفتگی ناخن

سوراخ شدن ناخن که با فرورفتگی های کوچک یا فرورفتگی روی ناخن مشخص می شود، برای برخی افراد می تواند ناخوشایند و ناراحت کننده باشد. اگرچه ممکن است همیشه نتوان به طور کلی از این وضعیت جلوگیری کرد، اما اقداماتی وجود دارد که می توانید برای به حداقل رساندن شدت آن و بهبود سلامت کلی ناخن خود انجام دهید. با اجرای این استراتژی ها می توانید خطر بدتر شدن علائم را کاهش دهید و ناخن های سالم و جذابی داشته باشید.

برای حفظ وضعیت مطلوب ناخن ها و به حداقل رساندن ظاهر سوراخ شدن ناخن، توصیه های زیر را در نظر بگیرید:

هیدراته بمانید: نوشیدن مقدار زیادی آب برای سلامت کلی، از جمله سلامت ناخن ها ضروری است. هیدراتاسیون کافی به حفظ سطح رطوبت در بدن کمک می کند، که می تواند از رشد ناخن سالم حمایت کند و احتمال ایجاد گودی ناخن را کاهش دهد. اگر فعالیت بدنی دارید یا در آب و هوای گرم زندگی می کنید، حداقل هشت لیوان ۲۴۰ میلی لیتر آب در روز مصرف کنید.
رژیم غذایی متعادل داشته باشید: تغذیه مناسب برای حفظ ناخن های قوی و سالم بسیار مهم است. برای حمایت از سلامت ناخن، غذاهای غنی از ویتامین ها، مواد معدنی و مواد مغذی ضروری را در وعده های غذایی روزانه خود بگنجانید. برخی از اجزای کلیدی یک رژیم غذایی مناسب برای ناخن عبارتند از:

پروتئین: در منابعی مانند گوشت بدون چربی، ماهی، تخم مرغ، محصولات لبنی، حبوبات و آجیل یافت می شود.
ویتامین های A، C و E: این ویتامین های آنتی اکسیدانی را می توان در انواع میوه ها، سبزیجات و غلات کامل یافت.
بیوتین: این ویتامین B به ویژه برای سلامت ناخن ها مهم است و می تواند در غذاهایی مانند تخم مرغ، آجیل، دانه ها و غلات کامل یافت شود.
آهن: در گوشت قرمز، مرغ، ماهی، حبوبات، اسفناج و غلات غنی شده یافت می شود.
روی (زینک): منابع غنی روی شامل صدف، گوشت گاو، تخم کدو و نخود است.

مکمل های ویتامین B و روی (زینک) مصرف کنید: اگر نمی توانید مقادیر کافی از این مواد مغذی ضروری را تنها از طریق رژیم غذایی دریافت کنید، مصرف روزانه یک مولتی ویتامین یا مکمل هدفمند شامل ویتامین B و روی را در نظر بگیرید. این مکمل ها می توانند به رشد سالم ناخن ها کمک کرده و احتمال ایجاد حفره را کاهش دهند. همیشه قبل از شروع هر رژیم مکمل جدید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که برای نیازهای فردی شما مناسب است.

با پیروی از این توصیه‌ها، می‌توانید برای محدود کردن یا کاهش فرورفتگی ناخن کار کنید و در عین حال سلامت و سلامت کلی ناخن را نیز ارتقا دهید. به یاد داشته باشید که ثبات کلیدی است – با تبدیل این تغییرات سبک زندگی به یک عادت، به مرور زمان برای حفظ ناخن های قوی و جذاب مجهزتر خواهید شد.

همچنین کارهای خاصی وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از محرک ها انجام دهید:

نکات و ترفندها

چندین استراتژی وجود دارد که می توانید برای به حداقل رساندن خطر مواجهه با محرک هایی که ممکن است وضعیت شما را بدتر کنند، به کار بگیرید:

ناخن های خود را کوتاه نگه دارید: کوتاه نگه داشتن ناخن ها تا حد امکان می تواند به جلوگیری از ساییده شدن آنها به یکدیگر یا آسیب دیدن آنها کمک کند. این امر به ویژه در صورتی که ناخن‌های شما شل یا مستعد سوراخ شدن هستند بسیار مهم است.
برای محافظت از دستکش استفاده کنید: هنگام درگیر شدن در فعالیت هایی که شامل کارهای دستی است، مانند باغبانی یا نظافت، از دستکش های ساخته شده از مواد پنبه ای نازک استفاده کنید. برای کارهایی مانند پخت و پز یا شستن ظروف، پوشیدن دو جفت دستکش را در نظر بگیرید – یک جفت دستکش نخی نازکتر زیر یک دستکش محافظ وینیل یا نیتریل. از استفاده از دستکش های لاتکس خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث تحریک بیشتر برخی افراد شود.
از مانیکور خودداری کنید: درمان های مانیکور گاهی اوقات می تواند گودال ناخن و سایر مسائل مربوط به ناخن را تشدید کند. برای جلوگیری از آسیب بیشتر، از مانیکورهای حرفه ای صرف نظر کنید و به جای آن مراقبت های خانگی را انتخاب کنید.
به طور منظم مرطوب کنید: استفاده از مرطوب کننده یا کرم روی دست ها، پاها و چین های ناخن می تواند به حفظ رطوبت و محافظت از پوست در برابر تحریک بیشتر کمک کند. این گام ساده می تواند تا حد زیادی در جلوگیری از محرک هایی که منجر به علائم شدیدتر می شوند، کمک کند.

با گنجاندن این نکات و ترفندها در برنامه روزانه خود، می توانید در جهت کاهش قرار گرفتن در معرض محرک های رایج و بهبود رفاه کلی خود کار کنید.