افراد مبتلا به آرتریت مچ دست درد، تورم و سفتی مچ دست دارند. آرتریت روماتوئید، آرتروز و آسیب های مچ دست می توانند باعث التهاب در مفصل مچ شوند. تزریقات استروئیدی، آتل مچ دست و داروهای ضد التهابی می توانند درد و تورم را کاهش دهند. به ندرت، افراد برای بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد نیاز به جراحی دارند.
آرتریت مچ دست چیست؟
مفصل از بسیاری از استخوان های کوچک تشکیل شده است و آرتریت بر عملکرد صاف مفصل تأثیر می گذارد و باعث درد و سفتی می شود. علائم آرتریت مچ دست عبارتند از مشکل در خم شدن، صاف کردن یا چرخش دست، و همچنین ممکن است این وضعیت باعث احساس بی ثباتی یا ضعف در مچ دست شود. در موارد شدید، التهاب و درد ممکن است بدتر شود و منجر به کاهش تحرک و تغییر شکل شود. آرتریت مچ دست در افراد مسن شایع تر است و می توان آن را از طریق درمان های مختلف از جمله داروها، فیزیوتراپی و جراحی کنترل کرد.
آرتریت مچ دست چقدر شایع است؟
مچ دست بخش مهمی از بدن است که به طور مداوم در طول روز مورد استفاده قرار می گیرد و آن را مستعد ابتلا به آرتروز و سایر مسائل مرتبط می کند. آمار نشان می دهد که تقریباً از هر ۷ آمریکایی ۱ نفر از آرتریت مچ دست رنج می برند.
انواع آرتریت مچ دست چیست؟
انواع مختلفی از آرتریت مچ دست وجود دارد که می تواند نواحی مختلفی از مفصل مچ دست را تحت تاثیر قرار دهد. پزشکان اغلب از اصطلاحات خاصی برای شناسایی محل آرتریت استفاده می کنند، از جمله مفصل رادیوولنار دیستال، مفصل میانی کارپال و مفصل رادیوکارپال.
- مفصل رادیوولنار دیستال جایی است که استخوان رادیوس با استخوان اولنا در ساعد ملاقات می کند.
- مفصل میانی کارپال هشت استخوان کوچک کارپال را در مچ دست درگیر می کند.
- مفصل رادیوکارپ جایی است که دو استخوان ساعد (رادیوس و اولنا) و استخوان کارپال به هم می رسند.
آرتریت مچ دست می تواند باعث درد، التهاب و محدودیت تحرک در این نواحی شود و درمان مناسب به نوع خاص و شدت بیماری بستگی دارد.
چه چیزی باعث آرتروز در مچ دست می شود؟
مفصل مچ دست یکی از اجزای حیاتی سیستم اسکلتی است که در آن استخوان‌های متعدد به هم می‌رسند و مفصل را تشکیل می‌دهند. عملکرد صاف مفصل مچ دست توسط غضروف، که یک بافت همبند است که به استخوان‌ها اجازه می‌دهد تا روی یکدیگر سر بخورند، کمک می‌کند.
با این حال، با افزایش سن یا به دلیل شرایط خاص سلامتی، غضروف ممکن است از بین برود و منجر به تماس استخوان به استخوان و ایجاد درد، التهاب و محدودیت حرکت شود. این بیماری به عنوان آرتریت شناخته می شود و می تواند کیفیت زندگی افراد مبتلا را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهد.
انواع آرتریت مچ دست چیست؟
انواع مختلفی از آرتریت وجود دارد که می تواند مفصل مچ دست را تحت تاثیر قرار دهد، از جمله استئوآرتریت، آرتریت پس از ضربه، آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک و نقرس.
- استئوآرتریت: نتیجه ساییدگی غضروف به دلیل سال ها استفاده است، در حالی که آرتریت پس از ضربه پس از آسیبی مانند شکستگی یا رگ به رگ شدن ایجاد می شود.
- آرتریت پس از ضربه: این نوع آرتریت پس از آسیبی مانند شکستگی استخوان یا رگ به رگ شدن (آسیب رباط) ایجاد می شود. آرتریت ممکن است سال ها پس از آسیب ایجاد شود، حتی اگر استخوان ها و رباط ها به درستی بهبود یابند.
- آرتریت روماتوئید: یک بیماری خود ایمنی است که هر دو مچ دست را درگیر می کند و آرتریت پسوریاتیک در افراد مبتلا به پسوریازیس رخ می دهد.
- آرتریت پسوریاتیک: پسوریازیس ، یکی دیگر از بیماری های خود ایمنی، باعث ایجاد لکه های پوسته پوسته می شود. برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس نیز به آرتریت پسوریاتیک در مچ دست و سایر مفاصل مبتلا می شوند.
- نقرس: ناشی از سطوح بالای اسید اوریک در خون است که منجر به تشکیل کریستال دردناک در مفاصل از جمله مچ دست می شود.
هر نوع آرتریت علائم و گزینه های درمانی خاص خود را دارد و شناخت نوع خاص آن برای مدیریت و مراقبت موثر بسیار مهم است.
علائم آرتریت مچ دست چیست؟
علائم آرتریت مچ دست بسته به علت خاص و شدت بیماری می تواند متفاوت باشد. برای برخی افراد، درد و التهاب ممکن است شدید باشد و به طور قابل توجهی بر فعالیت های روزانه آنها تأثیر بگذارد. در برخی دیگر، علائم ممکن است خفیف و متناوب باشند و گهگاه تشدید شوند.
علائم رایج آرتریت مچ دست شامل درد مچ دست است که اغلب با فعالیت هایی که شامل چرخش، پیچاندن یا خم شدن مچ می شود تشدید می شود. تورم، قرمزی و گرما در مفصل نیز ممکن است وجود داشته باشد.
علاوه بر این، سفتی مچ دست، به ویژه در هنگام صبح، یک شکایت رایج است. ضعف دست و احساس بی ثباتی در مچ دست از دیگر علائم احتمالی است. شناخت این علائم و مشورت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی برای تشخیص و درمان مناسب ضروری است.
آرتریت مچ دست چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص نوع خاصی از آرتریت موثر بر مفصل مچ دست، پزشک یک معاینه فیزیکی کامل انجام می دهد. این ممکن است شامل ارزیابی دامنه حرکتی بیمار و بررسی علائم التهاب مانند تورم یا قرمزی باشد. در برخی موارد، آزمایش‌های تشخیصی اضافی ممکن است مورد نیاز باشد، مانند آزمایش خون برای بررسی نشانگرهای التهابی که می‌توانند نشانگر روماتیسم مفصلی یا سایر بیماری‌های زمینه‌ای باشند.
همچنین ممکن است برای ارزیابی وضعیت استخوان‌ها و غضروف مچ دست، عکس‌برداری با اشعه ایکس، به ویژه در مواردی که مشکوک به شکستگی غضروف باشد، تجویز شود. این اقدامات تشخیصی به پزشک کمک می کند تا مناسب ترین گزینه های درمانی را برای بیمار تعیین کند.
درمان های غیر جراحی برای آرتریت مچ دست چیست؟
گزینه های درمانی برای آرتریت مچ دست بسته به نوع خاصی از آرتریتی که بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد متفاوت است. برخی از درمان‌های رایج عبارتند از:
- استفاده متناوب از کمپرس سرد و گرم برای کاهش التهاب
- استفاده از بریس یا آتل برای حمایت از مچ دست
- مصرف داروهای ضد روماتیسمی اصلاح‌کننده بیماری (DMARDs) برای درمان آرتریت روماتوئید.
- تمرینات دست باید تنها پس از مشورت با فیزیوتراپیست یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی انجام شود. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، از جمله کرم های ضد درد پوست نیز ممکن است برای کاهش درد تجویز شوند.
- استراحت دادن به مچ آسیب دیده و محدود کردن یا توقف فعالیت هایی که درد را تشدید می کنند ضروری است.
- در برخی موارد، تزریق استروئید ممکن است برای کاهش التهاب و تسکین درد توصیه شود.
هدف از درمان، مدیریت علائم، حفظ عملکرد مفصل و بهبود کیفیت کلی زندگی بیماران مبتلا به آرتریت مچ دست است.
درمان های جراحی برای آرتریت مچ دست چیست؟
اگر علائم آرتریت مچ دست شدید شد و شروع به تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره بیمار کرد، ممکن است مداخله جراحی ضروری باشد. چندین گزینه جراحی در دسترس است، از جمله:
- کارپکتومی ردیفی پروگزیمال: که شامل برداشتن چند استخوان کارپ در مچ دست است تا فضای بیشتری برای حرکت صاف استخوان‌ها بدون ایجاد اصطکاک ایجاد شود.
- جراحی عصب کشی: اعصاب مفصل مچ دست را قطع می کند و در نتیجه درد کاهش می یابد.
- جراحی فیوژن: شامل اتصال یک یا چند استخوان مچ دست به یکدیگر برای از بین بردن مالش و اصطکاک است.
- تعویض مفصل (آرتروپلاستی مچ دست): شامل جایگزینی استخوان های آسیب دیده با ایمپلنت های مصنوعی است.
انتخاب روش جراحی به تشخیص خاص، شدت علائم و سلامت کلی بیمار بستگی دارد. هدف این جراحی ها کاهش درد، بهبود عملکرد و بازگرداندن ثبات مفصل مچ دست است.
چگونه می توانم از آرتروز مچ دست پیشگیری کنم؟
برای جلوگیری از آرتروز که مچ دست شما را تحت تاثیر قرار می دهد، کار زیادی نمی توانید انجام دهید. هنگامی که آرتریت ایجاد شد، می توانید اقداماتی مانند بستن آتل برای کاهش فشار روی مچ دست انجام دهید.
امید به بهبودی افراد مبتلا به آرتریت مچ دست چیست؟
آرتریت مچ دست را می توان با ترکیبی از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، ورزش های دستی و سایر درمان های خانگی کنترل کرد. این درمان ها می توانند به کاهش درد، کاهش التهاب و بهبود عملکرد کلی مفصل مچ دست کمک کنند.
همچنین ممکن است در برخی موارد تزریق استروئید برای تسکین بیشتر درد توصیه شود. در صورتی که درد مچ دست شدید شود و کیفیت زندگی بیمار را تحت تاثیر قرار دهد، ممکن است مداخله جراحی در نظر گرفته شود.
در این مرحله، یک پزشک بسته به تشخیص خاص و نیازهای فردی بیمار، می تواند گزینه های مختلف جراحی مانند کارپکتومی ردیف پروگزیمال، جراحی عصب کشی، جراحی فیوژن، یا تعویض مفصل (آرتروپلاستی مچ) را مورد بحث قرار دهد. هدف یافتن موثرترین برنامه درمانی برای کاهش درد، بازیابی عملکرد و بهبود رفاه کلی بیمار است.
چه زمانی باید با دکتر تماس بگیرم؟
اگر هر یک از علائم زیر را تجربه می کنید، ضروری است با پزشک خود تماس بگیرید:
- ناتوانی در حرکت دادن دست، مچ دست یا انگشتان.
- درد یا محدودیت دامنه حرکتی که به طور قابل توجهی بر فعالیت های روزانه شما تأثیر می گذارد.
- قرمزی یا تورم غیرمعمول در مفصل مچ دست.
این علائم ممکن است نشان دهنده بدتر شدن آرتریت مچ دست شما باشد و ممکن است توجه پزشکی سریع برای رسیدگی به این مشکل و تنظیم برنامه درمانی شما بر این اساس ضروری باشد. مداخله زودهنگام می تواند به جلوگیری از عوارض بیشتر کمک کند و بهترین نتیجه ممکن را برای سلامتی و رفاه شما تضمین کند.
چه سوالاتی باید از پزشکم بپرسم؟
ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید:
- چه نوع آرتریت مچ دست دارم؟
- چه درمان هایی می تواند به من کمک کند؟
- عوارض درمان چیست؟
- آیا فیزیوتراپی یا ورزش های دیگر می تواند کمک کننده باشد؟
- آیا باید مراقب علائم عوارض باشم؟
کلام پایانی
آرتریت مچ دست یکی از علل شایع درد مچ دست است و برای تعیین نوع خاصی از آرتریتی که بر شما تأثیر می گذارد، مشورت با یک پزشک ضروری است. این به انتخاب مناسب ترین روش درمانی کمک می کند.
مراقبت‌های غیرجراحی معمولاً شامل بستن آتل، اصلاح فعالیت‌ها و انجام تمرینات دستی است که می‌تواند برای اکثر بیماران تسکین دهد. با این حال، اگر درد مچ دست شدید شد و زندگی روزمره شما را تحت تاثیر قرار داد، پزشک شما ممکن است گزینه‌های جراحی مانند کارپکتومی ردیف پروگزیمال، جراحی قطع عصب، جراحی فیوژن یا تعویض مفصل (آرتروپلاستی مچ) را توصیه کند .
انتخاب درمان به نوع آرتریت و نیازهای فردی بیمار و با هدف نهایی کاهش درد، بازیابی عملکرد و بهبود کیفیت کلی زندگی بستگی دارد.
