آموزش مهارت های اجتماعی راهی برای کمک به افراد مبتلا به مشکلات روانی یا مشکلات رشدی است که مهارت های اجتماعی خود را بهبود بخشند. معلمان، درمانگران و سایر متخصصان ممکن است از آموزش مهارت های اجتماعی برای افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی، خلقی یا شخصیتی و سایر شرایط استفاده کنند.
آموزش مهارت های اجتماعی را می توان در جلسات فردی یا گروهی، معمولاً یک یا دو بار در هفته انجام داد. این اغلب بخشی از یک برنامه درمانی بزرگتر است که شامل رویکردهای دیگر است.
آموزش مهارت های اجتماعی و اختلال اضطراب اجتماعی
اضطراب اجتماعی می تواند به طرق مختلف بر مهارت های اجتماعی تأثیر بگذارد. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است از تعاملات اجتماعی اجتناب کنند، که به آنها شانس کمتری برای ایجاد مهارت ها و به دست آوردن اعتماد به نفس می دهد (منبع مطلب).
انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا اشاره می کند که افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی لزوماً فاقد مهارت های اجتماعی نیستند. آنها فقط بسیار مضطرب می شوند، که استفاده از مهارت های خود را برای آنها دشوار می کند.
آموزش مهارتهای اجتماعی همچنین می تواند بر رفتار اجتماعی تأثیر بگذارد بدون توجه به سطح مهارتی که فرد دارد. به عنوان مثال، ممکن است بدانید که حفظ تماس چشمی مهم است، اما از انجام آن در طول مکالمه خیلی ترسیدید.
نشان داده شده است که آموزش مهارتهای اجتماعی مهارتهای اجتماعی را برای افراد مبتلا به آموزش مهارتهای اجتماعی، بدون توجه به اینکه موضوع چیست، بهبود می‌بخشد. اگر شما نیاز به یادگیری نحوه مدیریت بهتر تعاملات اجتماعی دارید، آموزش مهارتهای اجتماعی می تواند کمک کند (منبع مطلب).
اگر اضطراب اجتماعی شما را از نشان دادن توانایی‌های اجتماعی باز می‌دارد، تمرین و رویارویی با ترس‌هایتان در طول آموزش مهارت های اجتماعی می‌تواند به افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس شما و کاهش اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی کمک کند. برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، آموزش مهارتهای اجتماعی اغلب با درمان های دیگری مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) یا دارو ترکیب می شود.
آموزش مهارت های اجتماعی می تواند به افراد کمک کند احساس راحتی بیشتری داشته باشند و از مهارت های ارتباطی و بین فردی خود به طور موثرتری استفاده کنند.
تکنیک های آموزش مهارت های اجتماعی
شروع آموزش مهارتهای اجتماعی معمولاً مستلزم ارزیابی جامع نقایص و آسیب‌های خاص یک فرد در توانایی‌های اجتماعی است. درمانگر ممکن است در مورد تعاملات اجتماعی که بزرگترین چالش ها را ایجاد می کند یا مهارت های خاصی که فرد مایل به تقویت آن است پرس و جو کند. این اطلاعات برای تعیین دقیق‌ترین اهداف برای تطبیق آموزش مهارتهای اجتماعی با شرایط منحصربه‌فرد فرد بسیار مهم است.
پس از شناسایی حوزه‌های هدف کلیدی، تکنیک‌هایی برای اصلاح مهارتهای اجتماعی معرفی می‌شوند. به عنوان یک قاعده، اصلاحات یک به یک برای جلوگیری از غلبه بر فرد انجام می شود.
یک درمانگر ممکن است جزئیات یک مهارت خاص را توضیح دهد، مراحل مربوط به اجرای آن را مشخص کند، و نمایشی از رفتار مورد نظر ارائه دهد. با ساختارشکنی رفتارهای پیچیده، مانند درگیر شدن در یک مکالمه، به اجزای قابل مدیریت تر، مانند معرفی خود، انجام صحبت های کوچک و پایان دادن به تعامل، درمانگر می تواند به طور موثر به جنبه های کلامی و غیرکلامی رسیدگی کند (منبع مطلب).
تکنیک های آموزش مهارت های اجتماعی
- تمرین رفتاری : نقش بازی که شامل تمرین مهارت های جدید در طول درمان در موقعیت های شبیه سازی شده است
- بازخورد اصلاحی : برای کمک به بهبود مهارت های اجتماعی در طول تمرین استفاده می شود
- آموزش : مؤلفه آموزشی آموزش مهارت های اجتماعی که شامل الگوسازی رفتارهای اجتماعی مناسب است
- تقویت مثبت : برای پاداش پیشرفت در مهارت های اجتماعی استفاده می شود
- هفتگی تکالیف تکالیف : فرصتی برای تمرین مهارتهای اجتماعی جدید در خارج از درمان فراهم کنید
تحقیق و شواهد
تحقیقات گسترده، اثربخشی آموزش مهارتهای اجتماعی را در بهبود اختلال اضطراب اجتماعی تایید می‌کند، چه به‌عنوان یک درمان مستقل یا همراه با روش‌های دیگر استفاده شود. علاوه بر این، نشان داده شده است که آموزش مهارت های اجتماعی نتایج درمان شناختی رفتاری گروهی (CBT) را برای آموزش مهارتهای اجتماعی بهبود می دهد (منبع مطلب).
به طور کلی، آموزش مهارت های اجتماعی زمانی که در یک برنامه درمانی جامع شامل طیف وسیعی از مداخلات ادغام می شود، بیشترین قدرت را نشان می دهد. در نتیجه، برای افرادی که با اضطراب اجتماعی شدید دست و پنجه نرم می کنند، آموزش مهارت های اجتماعی ممکن است مفید باشد – نه تنها برای تقویت مهارت های اجتماعی، بلکه برای بهبود اضطراب مربوط به موقعیت های اجتماعی.
خلاصه
آموزش مهارت های اجتماعی به عنوان یک ابزار ارزشمند برای قادر ساختن افراد به کسب یا کسب مجدد شیوه های اجتماعی خاص عمل می کند. با این حال، این تنها یک جنبه از یک رویکرد درمانی گسترده تر برای پرداختن به اضطراب و سایر شرایط را تشکیل می دهد. تحقیقات نشان می‌دهد که آموزش مهارت های اجتماعی زمانی به حداکثر اثربخشی خود دست می‌یابد که به عنوان مکمل سایر درمان‌ها، مانند درمان شناختی-رفتاری و مواجهه درمانی استفاده شود (منبع مطلب).
حوزه های توسعه
مهارت های اجتماعی پایه و اساس تعاملات اجتماعی را تشکیل می دهند. در صورتی که به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا شده باشید، این احتمال وجود دارد که برخی از این مهارت های حیاتی را دور زده باشید. با این حال، فارغ از سن شما، هرگز برای به دست آوردن آنها دیر نیست.
قاطع بودن
قاطعیت شما را قادر می سازد تا با دیگران به گونه ای تعامل داشته باشید که به طور هماهنگ نیازهای همه طرف های درگیر را متعادل کند. اگر تمایل دارید به ترجیحات دیگران تسلیم شوید، پذیرش قاطعیت ممکن است در ابتدا احساس ناراحتی کند. با این وجود، قاطعیت در درازمدت باعث کاهش اضطراب و افزایش سطح راحتی خود و اطرافیانتان خواهد شد.
برقراری ارتباط غیر کلامی
ارتباط غیرکلامی که به نام زبان بدن نیز شناخته می شود، نقش زیادی در ارتباطات دارد. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی معمولاً زبان بدن “بسته” دارند که به دیگران نشان می دهد که شما غیرقابل دسترس یا غیر دوستانه هستید. در حالی که این یک نتیجه طبیعی اضطراب است، می‌توان روی رفتارهای غیرکلامی بازتر و دوستانه‌تر کار کرد.
ارتباط کلامی
ارتباط کلامی یکی دیگر از مهارتهای ضروری برای تعاملات اجتماعی مؤثر است. برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، هنر گفتگو ممکن است معمایی به نظر برسد. ممکن است در تشخیص اینکه چه چیزی را بیان کنید با مشکل مواجه شوید یا در بحث درباره تجربیات خود احساس ناراحتی کنید (منبع مطلب). با این حال، مکالمات به عنوان بستری برای برقراری ارتباطات و بهبود توانایی شما در جهت یابی به آنها کمک می کند تا با اطرافیانتان بهتر آشنا شوید.
مقدمه سازی
مقدمه وسیله ای برای پرورش احساس راحتی و آشنایی در بین افراد است. چه شما مسئول شروع معرفی باشید و چه کسی که معرفی می‌شود، پایبندی به پروتکل‌های این برخوردهای اجتماعی از اهمیت بالایی برخوردار است. داشتن توانایی اجرای مطمئن مقدمات یک مهارت اجتماعی بسیار ارزشمند است.
تمرین گوش دادن فعال
گوش دادن فعال مستلزم اختصاص کامل توجه، طرح پرسش و درگیر شدن در درون نگری در مورد محتوایی است که توسط فرد دیگری منتقل می شود. با تمرین گوش دادن فعال، شخص اطمینان حاصل می کند که طرف مقابل در مکالمه کاملاً شنیده و تأیید شده است. برای کسانی که با اختلال اضطراب اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند، گوش دادن فعال ممکن است در واقع به تغییر تمرکز به سمت دیگران کمک کند، در نتیجه از مشغولیت خود با خود بکاهد.
غلبه بر فوبیای تلفن
اگرچه تلفن جزء جدایی ناپذیر ارتباط است، اما دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی چالشی باشد. هنگام پاسخ دادن به تلفن، برقراری تماس یا حتی ضبط یک احوالپرسی صوتی ممکن است دچار ترس شوید.
اگر متوجه شدید که با فوبیای استفاده از تلفن مواجه هستید، راهبردها و تکنیک های زیادی برای غلبه بر ترس در اختیار شما وجود دارد. علاوه بر این، شما این گزینه را دارید که به عنوان ابزاری برای کاهش تدریجی حساسیت خود نسبت به استفاده از تلفن، در مواجهه درمانی خود تجویزی شرکت کنید.
پذیرش و تعریف و تمجید
اگر با اختلال اضطراب اجتماعی زندگی می کنید، احتمالاً در پذیرفتن تعارفات مشکل دارید و ممکن است به راحتی تعارف نکنید. یادگیری این دو مهارت اجتماعی مهم است. تعریف و تمجید راهی برای شروع و تعمیق روابط است. آنها همچنین شروع کننده مکالمه بسیار خوبی هستند و راه خوبی برای نشان دادن قدردانی از دیگران هستند.
مشکلات آموزش مهارت های اجتماعی
برخلاف باورهای قبلی، اکنون مشخص شده است که افراد مبتلا به اوتیسم و سایر اشکال واگرایی عصبی لزوماً به کسب مهارت های اجتماعی نیاز ندارند. با این حال، این دیدگاه منسوخ شده است و در پذیرش تنوع عصبی ناکام است و در تلاش برای تحمیل استانداردهای عصبی بر افرادی که نوروتیپیک نیستند، ناکام است.
افراد مبتلا به اوتیسم به دلیل شیوه منحصربه‌فردی که مغزشان اطلاعات را پردازش می‌کند، به طور مشخص به تعاملات اجتماعی نزدیک می‌شوند. این به این دلیل نیست که آنها مهارت های اجتماعی لازم را ندارند، بلکه ممکن است سبک بین فردی آنها با یک فرد عصبی متفاوت باشد. در نتیجه، لازم نیست فرض کنیم که باید اصلاح شود.
رویکردهای جایگزین برای آموزش مهارت های اجتماعی عبارتند از:
- انتشار دانش مربوط به اوتیسم و سایر تظاهرات تنوع عصبی
- درگیر شدن در گوش دادن فعال، اعتبار بخشیدن به تجربیات زیسته افراد عصبی
- تسهیل ارتباطات بین افراد واگرای عصبی و جوامع حامی
- پذیرش و انطباق با سبک های ارتباطی متنوع، ارائه طیف وسیعی از جایگزین ها
در حالی که آموزش مهارت های اجتماعی ممکن است برای کسانی که با مسائلی مانند اضطراب اجتماعی یا بی دست و پا بودن بین فردی ناشی از قرار گرفتن در معرض اجتماعی محدود دست و پنجه نرم می کنند، مزایایی ارائه دهد، مهم است که اذعان کنیم که این رویکرد ممکن است به طور جهانی مناسب نباشد.
اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است با اشکالی از واگرایی عصبی، مانند اوتیسم و اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) همزیستی داشته باشد.
در چنین مواردی، همکاری با یک درمانگر دارای دیدگاه تایید کننده تنوع عصبی برای تعیین و اجرای راهبردهای حمایتی متناسب با نیازهای منحصر به فرد شما ضروری است.
کلام پایانی
پرورش و اصلاح مهارتهای اجتماعی یک جنبه محوری در رسیدگی به اختلال اضطراب اجتماعی است و در جهت‌یابی مؤثرتر موقعیت‌های اجتماعی مفید است. اگر نقص قابل توجهی در مهارت های اجتماعی خود تشخیص دهید، گفتگو با ارائه دهنده درمان خود در مورد آموزش های موجود یا سایر روش های بهبود به شدت توصیه می شود.
در صورتی که هنوز تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی را دریافت نکرده اید، اقدام اولیه مشورت با پزشک است. با هم، می توانید برای طراحی یک برنامه درمانی شخصی که به طور موثر نیازها و شرایط منحصر به فرد شما را برطرف می کند، همکاری کنید.
