تفاوت ها و شباهت های کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی

کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی بر میزان خوبی که قلب شما می تواند خون را پمپاژ کند، تأثیر می گذارد. کاردیومیوپاتی گاهی اوقات می تواند منجر به نارسایی قلبی شود. کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی هر دو شرایطی هستند که در آن قلب شما برای پمپاژ خون مشکل تری دارد. در حالی که کاردیومیوپاتی به طور خاص شامل مشکلات عضله قلب شما می شود، نارسایی قلبی می تواند ناشی از هر تعدادی از عوارض قلبی، از جمله اختلالات دریچه و ریتم باشد.

نارسایی قلبی و کاردیومیوپاتی هر دو به مرور زمان بدتر می شوند و خطر عوارض جدی یا حتی تهدید کننده زندگی را افزایش می دهند . در حالی که کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی مشابه هستند، از برخی جهات مهم متفاوت هستند.

چگونه بین کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی تفاوت قائل می شوید؟

چندین تمایز کلیدی بین کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی وجود دارد که هر کدام مجموعه ای از علل خاص خود را دارند که بر درمان و پیشرفت بیماری ها تأثیر می گذارد.

کاردیومیوپاتی زمانی رخ می دهد که عوارضی در عضله قلب وجود داشته باشد که می تواند ناشی از عفونت در بافت قلب، فشار ناشی از فشار خون بالا یا عوامل دیگر باشد. این مشکلات می تواند منجر به ضخیم شدن یا کشیدگی عضله و همچنین وجود مواد مضری شود که عملکرد آن را مختل می کند.

در نتیجه، قلب در پمپاژ خون به تمام قسمت‌های مختلف بدن، از جمله اندام‌های حیاتی، ماهیچه‌ها و سایر بافت‌ها کارایی کمتری دارد. پزشکان معمولاً پس از انجام اسکن تصویربرداری، آزمایش خون و معاینه فیزیکی برای شناسایی هرگونه تغییر غیرطبیعی در عضله قلب، کاردیومیوپاتی را تشخیص می‌دهند.

در مقابل، نارسایی قلبی می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد و ممکن است شامل مشکل عضله قلب باشد یا نباشد. این می تواند از شرایطی مانند فشار خون بالا، بیماری دریچه یا ریتم غیر طبیعی قلب ناشی شود. با گذشت زمان، هر شرایطی که توانایی پمپاژ قلب را تضعیف کند، می تواند منجر به تغییراتی در عضله شود. این اغلب منجر به کار سخت‌تر و ضخیم‌تر شدن قلب در تلاش برای جبران کاهش توانایی پمپاژ آن می‌شود.

برای نشان دادن این روند، تصور کنید که چگونه عضله دوسر شما بزرگتر می شود وقتی که آنها را به طور مکرر با فر و سایر تمرینات مقاومتی تمرین می دهید. به طور مشابه، عضله قلب با ضخیم شدن حالت ضعیف خود را جبران می کند.

علاوه بر این، منشأ انواع خاصی از کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی نیز متفاوت است. اشکال ارثی کاردیومیوپاتی معمولا در کودکان و بزرگسالان جوان مشاهده می شود. برعکس، نارسایی قلبی در نوزادان یا کودکان اغلب ناشی از نقص مادرزادی قلب است که از بدو تولد وجود دارد.

علائم کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی

شدت علائم هم در کاردیومیوپاتی و هم در نارسایی قلبی می تواند بسیار متفاوت باشد. در برخی موارد، افراد ممکن است یک نوع خفیف کاردیومیوپاتی داشته باشند که هیچ علامت یا نشانه آشکاری را نشان نمی دهد. این فقدان علائم آشکار یکی از دلایلی است که باعث می شود کاردیومیوپاتی اغلب کمتر تشخیص داده شود. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، تخمین زده می شود که از هر ۵۰۰ بزرگسال در جمعیت عمومی، ۱ نفر به این بیماری مبتلا باشد (منبع مطلب).

با این حال، توجه به این نکته ضروری است که کاردیومیوپاتی می تواند در طول زمان حتی با درمان مناسب و تنظیم شیوه زندگی بدتر شود. با پیشرفت بیماری، علائم مختلفی ظاهر می شود که نشان دهنده پیشرفت بیماری است.

از سوی دیگر، نارسایی قلبی معمولاً بدون توجه به علت اصلی، با علائم قابل توجهی ظاهر می شود. با این حال، این علائم ممکن است به تدریج ایجاد شوند و با گذشت زمان بیشتر مشخص شوند. تخمین زده می شود که حدود ۲٪ از کل جمعیت در ایالات متحده نارسایی قلبی دارند، اما این تعداد در بین بزرگسالان ۶۵ تا ۷۰ سال به حدود ۸.۵٪ می رسد (منبع مطلب).

در حالی که کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی علائم متعددی مشترک دارند، زمان بروز علائم خاص بسته به شرایط خاص یک فرد می تواند متفاوت باشد.

علل کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی

کاردیومیوپاتی می تواند ارثی یا اکتسابی باشد. کاردیومیوپاتی اکتسابی در نتیجه بیماری دیگری ایجاد می شود. برخی از علل شایع کاردیومیوپاتی اکتسابی عبارتند از:

• برخی بیماری های خود ایمنی یا بافت همبند
• بیماری عروق کرونر یا حمله قلبی
• مشکلات غدد درون ریز مانند بیماری تیروئید و دیابت
• مصرف بیش از حد الکل
• عفونت عضلات قلب
• بارداری

انواع مختلفی از کاردیومیوپاتی وجود دارد که هر کدام دلایل خاص خود را دارند. بخش‌های زیر برخی از انواع اصلی را مورد بحث قرار می‌دهند.

کاردیومیوپاتی متسع (DCM)

DCM شایع ترین شکل کاردیومیوپاتی است و معمولاً در بزرگسالان کمتر از ۶۰ سال ایجاد می شود. این می تواند در اثر عفونت های عضله قلب، آریتمی، حمله قلبی یا عوامل دیگر ایجاد شود.

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک (HCM)

HCM یک بیماری نادر است که معمولاً از والدین به ارث می رسد. در حالی که این یک اختلال ژنتیکی است، معمولا تا بزرگسالی تشخیص داده نمی شود.

کاردیومیوپاتی محدود کننده (RCM)

RCM شکل نادر دیگری از کاردیومیوپاتی است. اغلب در اثر شرایطی مانند آمیلوئیدوز قلبی که تجمع آمیلوئید پروتئین در بافت قلب است، ایجاد می شود. علت دیگر سارکوئیدوز قلبی است که زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن شما باعث ایجاد توده ها (گرانولوم) در عضله قلب شما می شود.

مانند کاردیومیوپاتی های مختلف، نارسایی قلبی می تواند در نتیجه علل بسیاری ایجاد شود.

بر اساس گزارش سال ۲۰۱۹  انجمن نارسایی قلبی انجمن قلب و عروق اروپا، کاردیومیوپاتی ها علل شایع نارسایی قلبی هستند، اگرچه هنوز چیزهای زیادی در مورد بهترین روش درمان کاردیومیوپاتی برای جلوگیری بهتر از پیشرفت آنها به نارسایی قلبی وجود دارد (منبع مطلب).

سایر علل شایع نارسایی قلبی عبارتند از:

• آریتمی ها
• بی نظمی های مادرزادی قلب
• بیماری عروق کرونر قلب
• دیابت
• حمله قلبی
• فشار خون بالا
• فشار خون ریوی (فشار خون بالا در شریان های درون ریه ها)
• بیماری دریچه

آیا قلب شما از کاردیومیوپاتی بهبود می یابد؟

تشخیص زودهنگام و درمان مناسب گاهی اوقات می تواند سلامت عضلات قلب را بازیابی کند. بر اساس بررسی در سال ۲۰۲۲ ، حدود ۱۵ درصد از افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی متسع، بازگشت به اندازه و عملکرد قلب طبیعی را با درمان تجربه می کنند (منبع مطلب).

چه زمانی کاردیومیوپاتی به نارسایی قلبی تبدیل می شود؟

هنگامی که تغییرات در ساختار و عملکرد عضله قلب شما آنقدر قابل توجه می شود که قلب شما دیگر نمی تواند خون کافی برای پاسخگویی به نیازهای بدن شما پمپ کند، کاردیومیوپاتی به نارسایی قلبی تبدیل شده است.

اگر تشخیص کاردیومیوپاتی را دریافت کرده اید، اما با وجود مشکل عضله قلب، قلب شما همچنان می تواند خون کافی را در سراسر بدن پمپاژ کند، هنوز نارسایی قلبی ندارید.

آیا می توان کاردیومیوپاتی بدون حمله قلبی داشت؟

اگرچه حمله قلبی یک محرک رایج برای کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی است، شما می‌توانید یکی از این شرایط را بدون تجربه حمله قلبی یا تشخیص بیماری عروق کرونر داشته باشید.

اگر هر کدام از اینها را داشته باشید، امید به زندگی چقدر است؟

چشم انداز نارسایی قلبی یا کاردیومیوپاتی به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله نوع خاص بیماری و شدت آن، همچنین سن، سلامت کلی شما، و نوع درمانی که دریافت می کنید.

یک مطالعه در سال ۲۰۲۲ نشان می دهد که حدود ۳۴٪ از افراد مبتلا به DCM حداقل ۱۵ سال پس از تشخیص زنده می مانند (منبع مطلب).

امید به زندگی نارسایی قلبی معمولا با توجه به مرحله بیماری و سن فرد تعیین می شود. به طور معمول، افراد جوان‌تری که تشخیص نارسایی قلبی دریافت می‌کنند، چشم‌انداز بهتری دارند.

یک بررسی از ۶۰ مطالعه کوچک در سال ۲۰۱۹ نشان می دهد که میانگین بقای ۱۰ ساله برای افرادی که نارسایی مزمن قلبی دارند ۳۴.۹٪ است (منبع مطلب).

کلام پایانی

کاردیومیوپاتی و نارسایی قلبی هر دو شرایطی هستند که بر توانایی قلب برای پمپاژ خون در سراسر بدن تأثیر می‌گذارند. در حالی که این دو وضعیت از برخی جهات متفاوت هستند، هر دو اختلالات قلبی جدی هستند که اغلب به مراقبت مداوم برای جلوگیری از عوارض بالقوه تهدید کننده زندگی نیاز دارند.

کار با یک متخصص قلب و سایر اعضای تیم مراقبت های بهداشتی شما بهترین شانس را برای شکوفایی با هر یک از این بیماری های قلبی یا هر دوی این بیماری ها به شما می دهد.