سرطان واژن شکل نادری از بدخیمی زنان است که عمدتاً افراد مسن را تحت تأثیر قرار می دهد و اغلب علائم و نشانه های واضحی را نشان نمی دهد. به دلیل محل قرارگیری آن، به ندرت باعث ایجاد تغییراتی می شود که از بیرون قابل مشاهده باشد. با این حال، آگاهی از علائم ظریف، عوامل خطر و اهمیت معاینات منظم می تواند منجر به تشخیص زودهنگام شود که به طور قابل توجهی نتایج درمان و میزان بقا را بهبود می بخشد.
در این مقاله، ماهیت سرطان واژن، علائم آن، عوامل خطر، نقش غربالگری و تشخیص، و راه‌های بالقوه برای کاهش خطر را بررسی خواهیم کرد. ما همچنین در مورد تجربیات متخصصان مراقبت های بهداشتی، به ویژه انکولوژیست های زنان، در کمک به بیماران برای عبور از این بیماری چالش برانگیز بحث خواهیم کرد.
علائم سرطان واژن
سرطان واژن ممکن است با علائم قابل مشاهده در اطراف دهانه واژن و داخل کانال واژن و همچنین سایر علائم کمتر آشکار ظاهر شود. برخی از علائم بالقوه قابل مشاهده عبارتند از:
- ندول ها: توده های مسطح و پوست مانندی که ممکن است به صورت داخلی در طی معاینه یا از طریق سایر اشکال نفوذ واژن مشاهده شوند.
- زخم ها: زخم ها یا ضایعات باز در کانال واژن، که ممکن است باعث ناراحتی یا درد شوند.
- رشد زگیل مانند: زگیل های تناسلی یا پاپیلوم های ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) گاهی اوقات می توانند به ضایعات سرطانی تبدیل شوند.
سرطان واژن همچنین می تواند منجر به خونریزی غیرمعمول واژن، از جمله لکه بینی بین دوره های قاعدگی برای افراد قبل از یائسگی شود، که معمولاً جای نگرانی ندارد. با این حال، در افراد یائسه، هرگونه خونریزی واژینال باید غیرطبیعی تلقی شود و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. تغییرات دیگری که ممکن است نشان دهنده وجود سرطان واژن باشد عبارتند از:
- تغییرات در ترشحات واژن: این ممکن است شامل تغییر در رنگ، بافت یا مقدار ترشحات باشد. بررسی دستمال توالت یا لباس زیر می تواند اطلاعات ارزشمندی را ارائه دهد.
- درد در حین رابطه جنسی نفوذی: این ممکن است به دلیل مسدود شدن یا باریک شدن کانال واژن توسط تومور باشد که باعث ایجاد ناراحتی در هنگام مقاربت می شود.
- ادرار یا مدفوع خونی: در مراحل بعدی، سرطان واژن که به نواحی دیگر بدن گسترش یافته است، می تواند باعث خونریزی شود که ممکن است در ادرار یا مدفوع قابل مشاهده باشد.
- درد زیر شکم، لگن یا کمر: با پیشرفت سرطان، ممکن است به اعصاب یا سایر ساختارها فشار وارد کند و منجر به درد شود.
- یبوست یا میل مکرر به ادرار کردن: این علائم در صورتی رخ می دهد که سرطان به اندام های مجاور مانند مثانه یا راست روده گسترش یافته باشد.
- تورم در پاها (ادم): این ممکن است نشانه گسترش سرطان به سیستم لنفاوی باشد و گردش مایع را مسدود کند.
توجه به این نکته مهم است که بسیاری از این علائم همچنین می توانند با شرایط خوش خیم یا سایر مسائل پزشکی همراه باشند. با این حال، در صورت مشاهده هر گونه علائم تناسلی جدید یا مداوم، ضروری است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. تشخیص و درمان سریع می تواند تا حد زیادی خطر عوارض طولانی مدت را کاهش دهد و نتایج بقا را بهبود بخشد.
عوامل خطر برای سرطان واژن
عوامل خطر اولیه برای ایجاد سرطان واژن، سن بالا (به ویژه ۶۰ سال یا بیشتر) و یک گونه پرخطر از عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است. به گفته دامیان آلاگیا ، مدیر ارشد پزشکی برای تشخیص های پیشرفته و سلامت زنان در Quest Diagnostics، این دو عامل اصلی هستند که در ایجاد سرطان واژن نقش دارند.
- عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV): گونه های خاصی از HPV مانند HPV16 و HPV18 بسیار سرطان زا هستند و می توانند منجر به انواع بدخیمی ها از جمله سرطان واژن شوند. HPV یک عفونت مقاربتی است، به این معنی که درگیر شدن در فعالیت جنسی، به ویژه با چندین شریک، می تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. با این حال، اکثر افرادی که به HPV مبتلا می شوند به سرطان مبتلا نمی شوند، که اهمیت عوامل دیگر در تعیین پیشرفت ویروس را برجسته می کند.
- سن: متوسط سن تشخیص سرطان واژن ۶۹ سال است. در حالی که این بیماری در افراد زیر ۴۰ سال نادر است، خطر ابتلا به سرطان واژن با افزایش سن به طور قابل توجهی افزایش می یابد. این احتمالاً به دلیل اثرات تجمعی آسیب سلولی و سایر عوامل مرتبط با سبک زندگی است که در طول زمان رخ می دهد.
- سیگار کشیدن: اگرچه به اندازه دو عامل خطر اول قوی نیست، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد سیگار ممکن است خطر ابتلا به سرطان واژن را افزایش دهد. این ارتباط ممکن است به دلیل تشکیل مواد سرطان زا در دود باشد که می تواند به آسیب DNA و جهش در سلول ها کمک کند.
- سیستم ایمنی ضعیف: سیستم ایمنی ضعیف می تواند محیط ایده آلی را برای ایجاد بدخیمی ها از جمله سرطان واژن فراهم کند. این می تواند به دلیل عواملی مانند بیماری مزمن، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی یا HIV/AIDS باشد.
- عوامل هورمونی: استفاده طولانی مدت از درمان جایگزینی هورمونی (HRT) یا داشتن حاملگی های کامل ترم چندقلویی با افزایش اندکی خطر سرطان واژن مرتبط است. با این حال، ارتباط ضعیف است و این عوامل به عنوان عوامل خطر اصلی در نظر گرفته نمی شوند.
تشخیص و تشخیص زودهنگام
از آنجایی که سرطان واژن اغلب علائم واضحی را در مراحل اولیه خود نشان نمی دهد، معاینات و غربالگری های منظم برای تشخیص زودهنگام ضروری است. به گفته شانون ای. تومیتا، انکولوژیست زنان با سیستم سلامت آتلانتیک در نیوجرسی، متخصص مراقبت های بهداشتی شما ممکن است بتواند تغییرات ظریف مرتبط با سرطان واژن را در طول معاینه لگن شناسایی کند.
- معاینه لگن: در طول معاینه لگن، متخصص مراقبت های بهداشتی واژن و دهانه رحم را به صورت چشمی بازرسی می کند، اندام های لگن را لمس می کند (معاینه با لمس) و یک معاینه دو دستی (ترکیب لمس واژن با فشار شکم) انجام می دهد. این معاینه می تواند به تشخیص هر گونه رشد یا توده غیر طبیعی در کانال واژن یا نواحی اطراف آن کمک کند.
- اگر آزمایش خون مخفی مدفوع نتایج غیرطبیعی بدهد، ممکن است برای بررسی رکتوم و کولون، امکاناتی مانند کولونوسکوپی و سیگموئیدوسکوپی انجام شود.
- بیوپسی: اگر یک ناهنجاری در طول معاینه لگن تشخیص داده شود، ممکن است بیوپسی توصیه شود. این روش شامل برداشتن نمونه کوچکی از بافت از ناحیه مشکوک و بررسی آن در زیر میکروسکوپ برای تایید وجود سلول های سرطانی است.
- مطالعات تصویربرداری: بسته به مرحله مشکوک سرطان، مطالعات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن، اسکن MRI یا اسکن PET ممکن است برای ارائه نمای دقیق تری از وسعت سرطان و کمک به برنامه ریزی موثرترین رویکرد درمانی درخواست شود. .
- مرحله بندی: پس از تایید سرطان، تیم مراقبت های بهداشتی شما آزمایش های بیشتری را برای تعیین مرحله سرطان انجام می دهد. فرآیند مرحله بندی شامل بررسی اندازه و محل تومور اولیه، گسترش سرطان به غدد لنفاوی مجاور و متاستاز (گسترش) به سایر اندام ها است. مرحله بندی برای تعیین مناسب ترین برنامه درمانی و پیش آگهی بسیار مهم است.
- درمان و پیش آگهی: درمان سرطان واژن معمولاً شامل ترکیبی از جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی است که متناسب با مورد خاص فرد است. سرطان های واژن در مراحل اولیه اغلب پیش آگهی مطلوبی دارند و بیش از ۹۰ درصد بیماران پنج سال یا بیشتر پس از تشخیص زنده می مانند. با این حال، پیش آگهی با پیشرفت مرحله و سن در هنگام تشخیص کاهش می یابد.
کاهش خطر ابتلا به سرطان واژن
در حالی که سن و عفونت HPV عوامل خطر مهمی برای سرطان واژن هستند، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای محافظت از خود در برابر سویه‌های پرخطر HPV و بهبود سلامت کلی خود انجام دهید.
- واکسیناسیون HPV: واکسن HPV در پیشگیری از عفونت با سویه‌های HPV که بیشتر با سرطان‌های دهانه رحم، واژن و سایر سرطان‌ها مرتبط هستند، بسیار مؤثر است. این واکسن معمولا برای پسران و دختران ۱۱ تا ۱۲ ساله توصیه می شود، اما می توان آن را از سن ۹ سالگی و تا ۲۶ سالگی برای هر دو جنس تزریق کرد.
- اقدامات جنسی ایمن: استفاده از روش‌های بازدارنده مانند کاندوم در طول فعالیت جنسی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به HPV و سایر عفونت‌های مقاربتی کمک کند.
۳. غربالگری منظم: غربالگری های منظم سرطان دهانه رحم، مانند پاپ اسمیر، می تواند به تشخیص ضایعات پیش سرطانی یا مراحل اولیه دهانه رحم که ممکن است توسط HPV ایجاد شود، کمک کند. تشخیص و درمان این ضایعات می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان واژن و سایر سرطان های زنان را کاهش دهد.
سوالات متداول
۱. علائم سرطان واژن چیست؟
طیف وسیعی از علائم ممکن است با سرطان واژن همراه باشد، از جمله ندول ها، زخم ها، زگیل مانند، خونریزی غیرمعمول واژن، تغییرات در ترشحات واژن، درد در حین رابطه جنسی نفوذی، ادرار یا مدفوع خونی، درد زیر شکم، لگن یا کمر، یبوست. و اصرار مکرر برای ادرار کردن. با این حال، این علائم همچنین می تواند نشان دهنده شرایط خوش خیم یا سایر مسائل پزشکی باشد، بنابراین در صورت مشاهده علائم جدید یا مداوم، ضروری است با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
۲. عوامل خطر اصلی برای ابتلا به سرطان واژن چیست؟
دو عامل خطر اصلی برای سرطان واژن عبارتند از: سن بالا (۶۰ سال یا بیشتر) و یک سویه پرخطر از عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV). سایر عوامل خطر عبارتند از سیگار کشیدن، سیستم ایمنی ضعیف و عوامل هورمونی مانند استفاده طولانی مدت HRT یا حاملگی های کامل.
۳. سرطان واژن چگونه شناسایی و تشخیص داده می شود؟
تشخیص زودهنگام سرطان واژن اغلب شامل معاینه لگنی برای شناسایی هر گونه ناهنجاری است. اگر توده یا رشد بالقوه پیدا شود، ممکن است بیوپسی برای تایید وجود سلول های سرطانی انجام شود. ممکن است مطالعات تصویربرداری اضافی و آزمایش‌های آزمایشگاهی برای تعیین وسعت سرطان و مرحله‌بندی مناسب آن درخواست شود.
۴. نقش واکسیناسیون HPV در کاهش خطر ابتلا به سرطان واژن چیست؟
واکسن HPV در پیشگیری از عفونت با سویه های پرخطر HPV مرتبط با سرطان دهانه رحم، واژن و سایر سرطان ها بسیار موثر است. برای پسران و دختران ۱۱ تا ۱۲ ساله توصیه می شود، اما می توان آن را از سن ۹ سالگی و تا ۲۶ سالگی برای هر دو جنس تجویز کرد. با محافظت در برابر عفونت HPV، واکسن می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان واژن کمک کند.
۵. آیا عوامل سبک زندگی می تواند بر ایجاد سرطان واژن تأثیر بگذارد؟
در حالی که سن، عفونت HPV و ژنتیک عوامل مهمی در ابتلا به سرطان واژن هستند، عوامل سبک زندگی مانند سیگار کشیدن، رژیم غذایی سالم و ورزش منظم می توانند بر سلامت کلی شما و خطر ابتلا به سرطان تأثیر بگذارند. حفظ یک سبک زندگی سالم ممکن است به طور مستقیم از سرطان واژن جلوگیری نکند، اما می تواند به تقویت سیستم ایمنی و بهبود مقاومت در برابر بیماری کمک کند. علاوه بر این، مواد سرطان زا شناخته شده در سیگار ممکن است خطر ابتلا به سرطان واژن را افزایش دهد.
