کورتیکواستروئیدهای استنشاقی که استروئیدها یا گلوکوکورتیکوئیدها نیز نامیده می شوند، معمولاً به طور منظم برای مدیریت علائم آسم، بیماری انسداد مزمن ریه (COPD) و سایر بیماری های مزمن تنفسی استفاده می شوند. آنها با تقلید از کورتیزول، هورمونی که به طور طبیعی توسط بدن تولید می شود و به کاهش التهاب و تورم کمک می کند، عمل می کنند.
این عمل به کاهش التهاب مزمن راه هوایی کمک می کند که به نوبه خود تنگی و انقباض راه هوایی را کاهش می دهد. با این حال، مهم است که بدانید که این داروها می توانند عوارض جانبی داشته باشند که برخی از آنها می توانند جدی باشند. این مقاله چهار عارضه جانبی رایج کورتیکواستروئیدهای استنشاقی را مورد بحث قرار می دهد و اطلاعاتی در مورد نحوه درمان یا پیشگیری از آنها ارائه می دهد. بسیار مهم است که کورتیکواستروئیدها را با استروئیدهای آنابولیک که برای تقویت رشد عضلانی استفاده می شوند، اشتباه نگیرید.
گرفتگی صدا
برخی از افرادی که از استروئیدهای استنشاقی استفاده می کنند ممکن است تغییری در صدای خود تجربه کنند که به نام دیسفونی شناخته می شود. این را می توان به تاثیر دارو بر روی عضلات تارهای صوتی نسبت داد. داروهای استنشاقی با دوز اندازه‌گیری شده مانند فلوونت HFA (فلوتیکاسون)، Asmanex HFA (مومتازون) و Qvar Redihaler (بکلومتازون) در مقایسه با برخی از استنشاق‌های پودر خشک (DPI) مانند پروپیونات، کمتر باعث ایجاد گرفتگی صدا می‌شوند.
در موارد نادر، ریفلاکس حنجره و حلق ممکن است رخ دهد، که معمولاً توسط استروئیدهای استنشاقی ایجاد نمی شود، بلکه توسط استروئیدهای خوراکی با دوز بالا ایجاد می شود. این وضعیت شامل بازگشت اسیدهای معده به گلو و در نتیجه درد، التهاب تارهای صوتی و التهاب حنجره است. در چنین مواردی، ممکن است لازم باشد دوز را کاهش دهید یا به فرمول متفاوتی از دارو تغییر دهید.
دیسفونی در بیش از ۵۰ درصد افرادی که از استنشاق‌های استروئیدی استفاده می‌کنند گزارش می‌شود، اما این علامت عموماً خفیف است و هیچ خطر طولانی‌مدتی ندارد. معمولاً چند روز تا چند هفته طول می کشد.
برفک دهان
افرادی که از استروئیدهای استنشاقی استفاده می کنند، مستعد ابتلا به برفک دهان هستند، یک عفونت قارچی در دهان که به نام کاندیدیازیس دهان نیز شناخته می شود. تقریباً ۳ درصد از افرادی که از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی استفاده می کنند تحت تأثیر برفک دهان قرار دارند. این خطر در میان افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف و کسانی که از دارو استفاده نادرست یا نادرست استفاده می کنند بیشتر است (منبع مطلب).
علائم کاندیدیازیس دهان عبارتند از:
- گلو درد
- تحریک دهان یا زبان
- ایجاد لکه های سفید در دهان
- درد هنگام غذا خوردن یا بلعیدن
- احساس پنبه مانند در دهان
عفونت باعث ایجاد لکه های سفید روی سقف دهان، پشت گلو می شود و ممکن است روی زبان، لثه ها و گونه های داخلی ظاهر شود. خراش دادن این لکه ها ممکن است بافت ملتهب و خونریزی زیر آن را نشان دهد.
با شستشوی کامل دهان با آب و مسواک زدن بلافاصله پس از مصرف کورتیکواستروئید استنشاقی می توان از برفک دهان جلوگیری کرد. برخی از افراد به جای آب، دهانشویه مبتنی بر الکل را ترجیح می دهند (منبع مطلب).
شما همچنین می توانید خطر ابتلا به برفک دهان را با اتصال یک فاصله دهنده به دهانی MDI کاهش دهید. گسترش دهنده لوله ای به شما این امکان را می دهد که داروی استنشاقی را به جای دهان وارد گلو کنید. (فاصله‌ها در DPIها کار نمی‌کنند، که به جای دهانه لوله‌مانند، دهانه‌ای دارند.)
اگر برفک دهان ایجاد شود، پزشک شما احتمالاً دهانشویه ضد قارچی تجویز می کند یا در موارد شدید ممکن است قرص دیفلوکان (فلوکونازول) را تجویز کند (منبع مطلب).
پوکی استخوان
استروئیدهای استنشاقی، به ویژه در دوزهای بالا، ممکن است افراد مسن را در معرض افزایش خطر پوکی استخوان (نازک شدن و ضعیف شدن استخوان ها) قرار دهند. اگرچه در هنگام مصرف استروئیدهای خوراکی احتمال ابتلا به پوکی استخوان بسیار بیشتر است، اما دوزهای بالای استنشاقی نیز می تواند به شکنندگی استخوان کمک کند (منبع مطلب).
مطالعات نشان می دهد که بزرگسالانی که از استروئیدهای استنشاقی طولانی مدت و با دوز بالا استفاده می کنند، ۲۷ درصد بیشتر در معرض خطر شکستگی ناشی از پوکی استخوان هستند (منبع مطلب).
علائم پوکی استخوان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کمر درد
- از دست دادن قد در طول زمان
- حالت خمیده
- استخوان هایی که خیلی راحت می شکنند
بسیاری از افراد مبتلا به پوکی استخوان تا زمانی که دچار شکستگی غیرمنتظره استخوان نشوند، حتی متوجه نمی شوند که به آن مبتلا هستند (منبع مطلب).
ورزش های تحمل وزن (مانند پیاده روی و بلند کردن وزنه) می تواند به پیشگیری از پوکی استخوان کمک کند. اگر از دست دادن استخوان شدید باشد، ممکن است لازم باشد پزشک شما دوز استروئید شما را تنظیم کند.
مشکلات بینایی
استفاده طولانی مدت از استروئیدهای خوراکی باعث افزایش خطر آب مروارید (کدر شدن عدسی چشم) و گلوکوم (آسیب عصب بینایی ناشی از افزایش فشار داخلی چشم) می شود. ممکن است استروئیدهای استنشاقی نیز همین کار را انجام دهند، به ویژه در افراد مسن که در حال حاضر در معرض خطر بالای این شرایط هستند.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۸نشان داد که بزرگسالانی که از بودزونید استنشاقی به مدت شش ماه یا بیشتر استفاده می کردند، افزایش قابل توجهی در فشار داخلی چشم داشتند (منبع مطلب).
به طور مشابه، افرادی که دوزهای بالا را در مدت زمان طولانی مصرف می‌کنند، نسبت به افرادی که دوزهای پایین‌تری دریافت کرده‌اند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آب مروارید قرار دارند (منبع مطلب).
علائم آب مروارید
- دید تار یا ابری
- حساسیت به نور
- هاله های اطراف چراغ ها
- محو شدن یا زرد شدن رنگ ها
- شب کوری
- نیاز به نورهای روشن تر
علائم گلوکوم (آب سیاه)
اگر به دلیل استفاده از استروئید استنشاقی دچار گلوکوم یا آب مروارید شوید، ممکن است نیاز به اصلاح درمان داشته باشید. مداخله جراحی نیز ممکن است در نظر گرفته شود. گزینه های جراحی شامل ترابکولکتومی با لیزر برای گلوکوم و جراحی خارج کپسولی برای آب مروارید است.
کلام پایانی
- کورتیکواستروئیدهای استنشاقی یک درمان رایج برای علائم آسم و بیماری انسداد مزمن ریه (COPD) هستند زیرا التهاب را کاهش می‌دهند که به نوبه خود انقباض و باریک شدن راه هوایی را کاهش می‌دهد. با این حال، مانند همه داروها، آنها با عوارض جانبی بالقوه همراه هستند. عوارض جانبی کمتر شدید شامل گرفتگی صدا و برفک دهان است، در حالی که عوارض جانبی جدی تر شامل پوکی استخوان و مشکلات بینایی مانند آب مروارید و گلوکوم است.
- علیرغم برخی عوارض جانبی نگران کننده، ارزیابی فواید استروئیدهای استنشاقی برای عملکرد تنفسی در مقابل خطرات آن بسیار مهم است. به طور کلی، این داروها را می توان تحت هدایت و مراقبت منظم یک پزشک با خیال راحت مصرف کرد.
- اگر عوارض جانبی ناشی از داروهای استروئیدی را تجربه کردید، با پزشک خود در مورد گزینه های جایگزین یا تنظیماتی که ممکن است عوارض جانبی را کاهش دهد، مشورت کنید. مهم است که درمان را بدون تأیید پزشک خود متوقف نکنید، زیرا این امر می تواند منجر به ترک استروئید و تجدید مجدد علائم شود.
