میگرن شکمی، شکل مشخصی از میگرن، با دوره‌هایی از دردهای متوسط تا شدید شکمی مشخص می‌شود که بین یک تا ۷۲ ساعت طول می‌کشد. برخلاف میگرن های سنتی، این اپیزودها شامل سر درد نمی شوند، اما می توانند منجر به ناراحتی قابل توجهی شوند که بر فعالیت های روزانه فرد تأثیر می گذارد. این بیماری که اغلب کودکان زیر ۱۰ سال را تحت تاثیر قرار می دهد، روابط پیچیده بین درد و حساسیت عصبی را برجسته می کند. این مقاله تجزیه و تحلیل جامع میگرن شکمی، علائم، علل، تشخیص، درمان و پیش آگهی آن را ارائه می دهد.
علائم و علل
علامت اولیه یک دوره میگرن شکمی درد ناگهانی و شدید شکمی است که معمولاً در وسط شکم اطراف ناف قرار دارد. علائم دیگری که ممکن است همراه با این دوره باشد عبارتند از رنگ پریدگی، از دست دادن اشتها، حالت تهوع، استفراغ و در برخی موارد سردرد. این دوره‌ها می‌توانند توسط عوامل مختلفی از جمله استرس، کم خوابی، روزه‌داری، کم‌آبی، بیماری حرکت، و غذاهای خاص سرشار از آمین یا حاوی طعم‌دهنده‌های افزودنی ایجاد شوند.
علت دقیق میگرن شکمی ناشناخته است، اما محققان فرض می‌کنند که افراد مبتلا به این بیماری دارای سیستم عصبی بسیار حساس، به‌ویژه نورون‌های حسی اولیه و مرکزی نخاع هستند. این حساسیت مفرط ممکن است تحت تأثیر عوامل ژنتیکی، روانی اجتماعی و محیطی قرار گیرد که منجر به انتشار غیرطبیعی انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین در پاسخ به محرک های خاص می شود.
تشخیص و آزمایشات
تشخیص میگرن شکمی به دلیل شباهت آن با سایر شرایط سلامتی که باعث درد شکم می شود، می تواند چالش برانگیز باشد. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای رسیدن به تشخیص به درک کامل علائم و سابقه پزشکی بیمار متکی هستند. هیچ آزمایش آزمایشگاهی یا تصویربرداری خاصی برای تشخیص میگرن شکمی وجود ندارد. در عوض، ارائه دهندگان شرایط احتمالی دیگر مانند سندرم استفراغ حلقوی، زخم معده، بیماری کرون، سندرم روده تحریک پذیر، شرایط مثانه یا کلیه و غیره را رد می کنند. ممکن است برای حمایت از تشخیص، معاینات فیزیکی و در صورت لزوم آزمایش‌های اضافی مانند سونوگرافی شکم یا اشعه ایکس تجویز شود.
مدیریت و درمان
در حال حاضر، هیچ درمانی برای میگرن شکمی وجود ندارد، اما درمان در درجه اول بر پیشگیری از حملات و ایجاد تسکین در طول دوره‌های حاد تمرکز دارد. اقدامات پیشگیرانه شامل شناسایی و اجتناب از محرک های فردی مانند استرس، خواب ضعیف و برخی غذاها است. استراتژی ها ممکن است شامل درمان شناختی رفتاری برای مدیریت استرس، اجتناب از محرک های بینایی و حفظ کیفیت خواب باشد.
علاوه بر اصلاح شیوه زندگی، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است داروهایی را برای جلوگیری از حملات تجویز کنند. در حالی که سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) هیچ دارویی را به صراحت برای درمان میگرن شکمی تأیید نکرده است، داروهای خاصی که برای جلوگیری از سردردهای میگرنی استفاده می‌شوند ممکن است بدون برچسب تجویز شوند. نمونه هایی از این داروها عبارتند از سیپروهپتادین، پیزوتیفن، پروپرانولول و فلوناریزین که در پیشگیری از حملات میگرن شکمی موثر هستند.
برای دوره‌های حاد، درمان فرد با استراحت، یک محیط خنک، و احتمالاً کمپرس سرد یا کیسه یخ ممکن است باعث تسکین فرد شود. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی بدون نسخه (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا آسپرین و داروهای ضد تهوع نیز ممکن است توصیه شوند. در برخی موارد، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است تریپتان ها (آگونیست های گیرنده سروتونین) را برای کاهش علائم تجویز کنند.
پیش بینی
میگرن شکمی اغلب در حوالی بلوغ برطرف می‌شود و تقریباً ۶۰ درصد از کودکان در اواخر سال‌های نوجوانی هیچ دوره دیگری را تجربه نمی‌کنند. با این حال، احتمال زیادی وجود دارد که این افراد در مراحل بعدی زندگی خود دچار سردردهای میگرنی شوند. تقریباً ۷۰ درصد از افراد با سابقه میگرن شکمی در نهایت دچار سردردهای میگرنی می شوند، چه در نوجوانی و چه در بزرگسالی.
زندگی با میگرن شکمی
برای کودکانی که میگرن شکمی را تجربه می کنند، حمایت و حمایت از سلامت آنها بسیار مهم است. ارتباط باز در مورد علائم را تشویق کنید، سابقه پزشکی خانوادگی را به اشتراک بگذارید و در مورد میگرن شکمی به عنوان یکی از دلایل احتمالی دردهای شکمی مداوم صحبت کنید. پیگیری عوامل بالقوه و حذف آنها در صورت امکان می تواند به کاهش دفعات اپیزودها کمک کند.
نتیجه
میگرن شکمی وضعیتی است که نیاز به آگاهی و درک بیشتر جامعه پزشکی و عموم دارد. این مرور جامع، علائم، علل، تشخیص، درمان و پیش آگهی میگرن شکمی را برجسته می‌کند و بر اهمیت اقدامات پیشگیرانه و مدیریت مناسب دوره‌ها تأکید می‌کند. در حالی که تحقیقات برای کشف علت دقیق و مکانیسم های پشت این وضعیت ادامه دارد، پایگاه دانش فعلی بینش های ارزشمندی را در مورد مدیریت و حمایت از افراد مبتلا به میگرن شکمی ارائه می دهد. تحقیقات آینده باید بر شناسایی استراتژی‌های پیشگیرانه اضافی، توسعه داروهای هدفمندتر و درک بهتر پیشرفت از میگرن شکمی به سردردهای میگرنی تمرکز کند.
