دیابت نوع ۱ یک بیماری مزمن است که تقریباً ۱.۹ میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد که ۲۴۴۰۰۰ نفر از آنها کودک هستند. شیوع دیابت نوع ۱ همچنان در حال افزایش است و آگاهی والدین و مراقبان از علائم و نشانه های هشدار دهنده ضروری است. در صورت عدم تشخیص و درمان، دیابت نوع ۱ می تواند منجر به عوارض تهدید کننده زندگی مانند کما یا حتی مرگ شود.
علائم دیابت نوع ۱ اغلب می تواند شبیه عفونت های ویروسی رایج مانند آنفولانزا باشد، که تشخیص این علائم را برای والدین به عنوان بالقوه نشان دهنده دیابت نوع ۱ چالش برانگیز می کند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۰ نشان داد که تقریباً از هر ۴ کودکی که در نهایت به دیابت نوع ۱ مبتلا شده بودند، ۱ نفر در زمان تشخیص، سطوح بالای قند خون و کتون را تجربه کردند (منبع مطلب). این امر بر اهمیت هوشیاری در شناسایی علائم دیابت نوع ۱، به ویژه در کودکانی که ممکن است بیماری‌های مکرر یا غیرقابل توضیح را تجربه کنند، تأکید می‌کند.
هدف این مقاله ارائه درک عمیقی از علائم هشدار دهنده، علائم و درمان دیابت نوع ۱ در کودکان است. همچنین در مورد محصولات و منابع مختلف موجود برای کمک به کودکان برای مدیریت موثرتر این وضعیت خودایمنی و بهبود کیفیت زندگی صحبت خواهد کرد. با اطلاع و فعال بودن، والدین و مراقبان می توانند بهتر از فرزندان خود با دیابت نوع ۱ حمایت کنند و از دریافت مراقبت و درمان مناسب اطمینان حاصل کنند.
اولین علائم دیابت نوع ۱ که ممکن است در کودکان مشاهده کنید چیست؟
دیابت نوع ۱ یک بیماری خودایمنی طولانی مدت و غیرقابل درمان است که بر توانایی بدن برای تولید انسولین تأثیر می گذارد که برای سلول ها برای جذب گلوکز از غذا و استفاده از آن به عنوان انرژی ضروری است (منبع مطلب). هنگامی که سیستم ایمنی به اشتباه به سلول های بتای لوزالمعده تولید کننده انسولین حمله می کند، منجر به کمبود تولید انسولین و ناتوانی در تنظیم سطح قند خون می شود. در نتیجه، گلوکز به جای جذب توسط سلول‌ها در جریان خون باقی می‌ماند و علائمی ایجاد می‌کند که به راحتی با عفونت‌های ویروسی مانند آنفولانزا اشتباه گرفته می‌شوند.
اولین علائم و نشانه های دیابت نوع ۱ در کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تشنگی شدید: تلاش بدن برای دفع قند اضافی از خون منجر به افزایش مصرف مایعات می شود.
- تکرر ادرار: در نتیجه افزایش مصرف آب، ممکن است کودکان بیشتر از حد معمول نیاز به ادرار کردن داشته باشند.
- خشکی دهان: کم آبی ناشی از ادرار زیاد می تواند منجر به خشکی دهان شود.
- خستگی و بی حالی: کمبود گلوکز موجود برای سلول ها برای استفاده به عنوان انرژی می تواند باعث خستگی و سطح انرژی پایین شود.
- سردرد: سطح نامتعادل قند خون می تواند محرک سردرد باشد.
- درد عضلات: درد عضلانی ممکن است به دلیل ناتوانی بدن در تولید انرژی از گلوکز رخ دهد.
- تاری دید: سطح بالای قند خون می تواند باعث تغییرات موقتی در عدسی چشم و در نتیجه تاری دید شود.
- تهوع و استفراغ: سطح غیر طبیعی قند خون می تواند منجر به ناراحتی گوارشی و حالت تهوع شود.
- نفس با بوی میوه: کتون هایی که وقتی بدن برای انرژی به جای گلوکز می سوزاند، تولید می شود، می تواند بوی میوه ای را در نفس ایجاد کند.
- گیجی و سردرگمی: سطح بالای قند خون می تواند بر عملکرد شناختی تأثیر بگذارد و منجر به گیجی و مشکل در تمرکز شود.
- ضعف: ضعف عضلانی به دلیل تولید کم انرژی از گلوکز شایع است.
- درد شکم: کودکان ممکن است در اثر بالا بودن سطح قند خون در ناحیه شکم خود احساس ناراحتی یا درد کنند.
- کاهش وزن ناخواسته: ناتوانی بدن در استفاده از گلوکز برای انرژی می تواند منجر به کاهش وزن غیرمنتظره شود.
اگر شما یا شخصی که می شناسید این علائم را تجربه می کنید، بسیار مهم است که فوراً به پزشک مراجعه کنید، زیرا سطوح بالای قند خون درمان نشده می تواند منجر به یک وضعیت تهدید کننده زندگی به نام کتواسیدوز دیابتی (DKA) شود (منبع مطلب).
کتواسیدوز دیابتی زمانی اتفاق می‌افتد که بدن وارد حالت کم‌آبی شدید می‌شود و به دلیل قند خون بالا به مدت طولانی، کتون‌های زیادی تولید می‌کند. این می تواند منجر به جریان خون اسیدی شود که اگر به سرعت با مایعات داخل وریدی و انسولین برای تنظیم سطح قند خون درمان نشود، می تواند کشنده باشد.
پیشرفت دیابت در هر سنی
ابتلا به دیابت در هر سنی ممکن است رخ دهد و این تصور غلط را که انحصار آن در کودکان است، از بین می برد. در حالی که دیابت نوع ۱ (T1D) زمانی به عنوان “دیابت نوجوانان” شناخته می شد، این اصطلاح اکنون قدیمی و نادرست است. در واقع، بیش از نیمی از تشخیص های جدید دیابت نوع ۱ در بزرگسالان رخ می دهد.
انواع مختلفی از دیابت وجود دارد که می تواند در مراحل مختلف زندگی ایجاد شود، از جمله دیابت نوع ۱، نوع ۲ و دیابت خودایمنی نهفته در بزرگسالان (LADA). دیابت نوع ۱ یک وضعیت خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول های تولید کننده انسولین حمله کرده و آنها را از بین می برد. این نوع دیابت معمولاً در دوران کودکی ظاهر می شود، اما می تواند در بزرگسالی نیز ایجاد شود.
- دیابت نوع ۲: دیابت نوع ۲ با ناتوانی بدن در استفاده مؤثر از انسولین مشخص می شود. اغلب بزرگسالان را مبتلا می کند، اگرچه ممکن است در هر سنی حتی در دوران کودکی رخ دهد. دیابت نوع ۲ با چاقی و انتخاب شیوه زندگی ناسالم مرتبط است. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که دارای یک جزء ژنتیکی نیز می باشد. در برخی موارد، دیابت نوع ۲ را می توان بدون نیاز به تزریق انسولین مدیریت کرد. در عوض، دارو یا داروهای تزریقی همراه با اصلاح سبک زندگی ممکن است کافی باشد.
- دیابت خودایمنی پنهان در بزرگسالان (LADA): شکل دیگری از دیابت است که شباهت هایی با دیابت نوع ۱ دارد اما در ابتدا نیازی به درمان انسولین ندارد. دیابت خودایمنی پنهان در بزرگسالان یک نوع شروع تدریجی دیابت نوع ۱ است که اغلب به دلیل شروع دیرتر و پاسخ اولیه به داروهای خوراکی به اشتباه به عنوان دیابت نوع ۲ تشخیص داده می شود. با این حال، با گذشت زمان، دیابت خودایمنی پنهان در بزرگسالان می تواند به دیابت نوع ۱ تمام عیار پیشرفت کند، که نیاز به استفاده از تزریق انسولین یا پمپ انسولین برای مدیریت مناسب دارد.
چه چیزی باعث دیابت نوع ۱ می شود؟
محققان هنوز در حال تلاش برای تعیین علت دقیق دیابت نوع ۱ (T1D) هستند، یک بیماری مزمن که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده حمله می کند و آنها را از بین می برد و منجر به افزایش سطح قند خون می شود. یک تئوری این است که ویروس ها ممکن است در “محرک” این پاسخ خودایمنی نقش داشته باشند و یک واکنش زنجیره ای را در بدن ایجاد کنند که منجر به تخریب این سلول های حیاتی می شود. مطالعه ای که در سال ۲۰۱۸ انجام شد، ارتباط بین قرار گرفتن در معرض انترو ویروس ها و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۱ را نشان داد (منبع مطلب). انتروویروس‌ها گروهی از ویروس‌ها هستند که معمولاً علائم خفیفی شبیه علائم سرماخوردگی ایجاد می‌کنند، اما در برخی موارد می‌توانند منجر به بیماری‌های شدیدتر شوند.
علاوه بر عفونت های ویروسی، ژنتیک نیز ممکن است نقش مهمی در ایجاد دیابت نوع ۱ داشته باشد. برای اینکه کودکان به این بیماری مبتلا شوند، ممکن است لازم باشد عوامل خطر را از هر دو والدین خود به ارث ببرند یا ترکیبی از عوامل خطر ژنتیکی و محرک های محیطی مانند عفونت ویروسی را تجربه کنند. ذکر این نکته ضروری است که همه کسانی که این عوامل خطر ژنتیکی را دارند به دیابت نوع ۱ مبتلا نمی‌شوند، که نشان می‌دهد ممکن است عوامل دیگری از جمله تعاملات بالقوه بین ژن‌ها و محیط وجود داشته باشد. همانطور که محققان به بررسی تعامل پیچیده ژنتیک، ویروس‌ها و محرک‌های محیطی ادامه می‌دهند، آنها امیدوارند که بیشتر در مورد علل دیابت نوع ۱ کشف کنند و به طور بالقوه استراتژی‌ها و درمان‌های پیشگیری جدیدی را برای این وضعیت تغییر دهنده زندگی ایجاد کنند.
غربالگری ژنتیکی برای دیابت نوع ۱
غربالگری ژنتیکی برای دیابت نوع ۱ ابزار ارزشمندی است که به افراد امکان می دهد خطر ابتلا به این بیماری را ارزیابی کنند، به خصوص اگر اعضای نزدیک خانواده آنها قبلاً دیابت نوع ۱ داشته باشند. این آزمایش‌ها پاسخ آنتی‌بادی به انسولین، سلول‌های جزایر پانکراس یا آنزیمی به نام «گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز» را اندازه‌گیری می‌کنند تا نشانگرهای ژنتیکی مرتبط با بیماری را شناسایی کنند. سطح بالایی از پاسخ آنتی بادی نشان می دهد که احتمال ابتلای فرد به دیابت نوع ۱ در آینده بیشتر است، اما توجه به این نکته مهم است که این تضمینی برای ابتلای او به این بیماری نیست. اگر اعضای نزدیک خانواده شما مبتلا به دیابت نوع ۱ یا در معرض خطر بالاتر ابتلا به این بیماری هستید، ممکن است مفید باشد که گزینه های غربالگری ژنتیکی را با پزشک خود در میان بگذارید و برای درک بهتر پروفایل خطر شخصی خود برای دیابت نوع ۱ آزمایش را در نظر بگیرید.
آیا کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ می توانند زندگی عادی داشته باشند؟
آیا کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ (T1D) می توانند زندگی عادی داشته باشند؟ کاملا! با مدیریت مناسب سطح قند خون از طریق نظارت روزانه، انسولین درمانی و یک رژیم غذایی متعادل، کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ می توانند مانند همسالان خود بدون این عارضه، زندگی طولانی و سالمی داشته باشند.
با توجه به مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، برآوردهای اخیر نشان می دهد که امید به زندگی برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ از ۶۵ تا ۷۲ سال است که با جمعیت عمومی قابل مقایسه است (منبع مطلب). این امر عمدتاً به دلیل پیشرفت‌های فناوری دیابت، مانند مانیتورهای مداوم قند و پمپ‌های انسولین است که کیفیت زندگی افراد مبتلا به دیابت را به طور قابل توجهی بهبود بخشیده است.
کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ می توانند بدون محدودیت در جنبه های مختلف زندگی روزمره شرکت کنند. آنها می توانند به مدرسه بروند، در فعالیت های فوق برنامه شرکت کنند، تحصیلات عالی را دنبال کنند، مشاغل تمام وقت را حفظ کنند و مانند همسالان خود بدون دیابت از سرگرمی ها لذت ببرند. بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ ازدواج می کنند، خانواده های خود را تشکیل می دهند و فرزندانی را تربیت می کنند که ممکن است این بیماری را به ارث ببرند یا نکنند.
افراد مبتلا به دیابت نیز می توانند سفر کنند و دنیا را کشف کنند، به شرط آنکه از قبل برنامه ریزی کنند و سطح قند خون خود را در طول سفر مدیریت کنند. آنها ممکن است نیاز به بسته بندی مواد اضافی مانند انسولین و نوارهای آزمایش گلوکز داشته باشند، اما این مانع از لذت بردن از تعطیلات یا ماجراجویی های پیاده روی نمی شود.
چه محصولاتی می توانند به مدیریت دیابت کمک کنند؟
محصولاتی که می توانند به کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در مدیریت دیابت نوع ۱ (T1D) خود کمک کنند، در طول سال ها تکامل یافته اند و ابزارهای مختلفی را برای اطمینان از مدیریت بهتر دیابت ارائه می دهند. به محض دریافت تشخیص دیابت نوع ۱، در ابتدا به بسیاری از افراد توصیه می شود که قند خون خود را چند بار در روز و قبل از تمام وعده های غذایی با یک گلوکز متر انگشتی چک کنند. آنها همچنین یاد خواهند گرفت که چگونه انسولین را با استفاده از یک ویال و سرنگ شیشه ای انسولین یا یک قلم انسولین از قبل پر شده دوز و تحویل دهند.
به جای تزریق انسولین، بسیاری از افراد اکنون این گزینه را دارند که از دستگاهی به نام پمپ انسولین استفاده کنند. پمپ انسولین یک دستگاه پوشیدنی کوچک است که انسولین را از طریق یک کانول به بدن شما می رساند، که یک لوله پلاستیکی کوچک است که زیر پوست قرار می گیرد. این کانول به مدت ۲ یا ۳ روز در جای خود باقی می ماند و اجازه می دهد تا انسولین را در طول روز بدون نیاز به تزریق مکرر تحویل دهید. پمپ های انسولین از دهه ۱۹۹۰ بیشتر مورد استفاده قرار گرفتند و در طول سال ها به عنوان جایگزین مناسبی برای تزریق انسولین سنتی محبوبیت پیدا کردند.
مانیتورهای مداوم قند (CGM) که از اواسط دهه ۲۰۰۰ در دسترس بوده اند، ابزار ارزشمند دیگری برای ردیابی سطح قند خون ارائه می دهند. برخلاف تست های انگشتی که قند خون شما را در یک لحظه مشخص نشان می دهد، CGM ها از حسگری استفاده می کنند که در زیر لایه بالایی پوست قرار می گیرد تا سطح گلوکز شما را به طور مداوم اندازه گیری کند. این تصویر جامع تری از مدیریت دیابت شما ارائه می دهد و به شما کمک می کند تا جهت کلی سطح گلوکز خود را درک کنید.
بسیاری از پمپ‌های انسولین و مانیتورهای مداوم گلوکز اکنون به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که به‌عنوان یک سیستم با هم کار کنند و با ارائه بازخورد در زمان واقعی در مورد سطح قند خون و تنظیم تحویل انسولین بر اساس آن، مدیریت دیابت بهتری را ارائه می‌دهند. توجه به این نکته مهم است که فناوری دیابت برای همه مناسب نیست و برخی از افراد ترجیح می دهند دیابت نوع ۱ خود را از طریق آزمایش دستی قند خون و تزریق های روزانه متعدد (MDI) مدیریت کنند. این رویکرد همچنین می تواند برای بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ موثر باشد و به خوبی کار کند.
کلام پایانی
دیابت نوع ۱ یک بیماری خودایمنی مزمن است که بر نحوه پردازش قند توسط بدن تأثیر می گذارد و می تواند در هر سنی ایجاد شود. با این حال، بیشتر در کودکان تشخیص داده می شود. برخلاف تصور رایج، دیابت نوع ۱ به انتخاب سبک زندگی یا عادات غذایی مربوط نمی شود. در عوض، زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی به اشتباه به سلول های بتای تولید کننده انسولین در لوزالمعده حمله کرده و آن ها را از بین می برد.
علائم دیابت نوع ۱ را می توان به راحتی با ویروس های رایج مانند آنفولانزا اشتباه گرفت و تشخیص این بیماری را برای برخی افراد دشوار می کند. در کودکان، علائم کلاسیک شامل تشنگی شدید، تکرر ادرار و کاهش وزن سریع است. در حالی که علت دقیق دیابت نوع ۱ ناشناخته باقی مانده است، محققان معتقدند که ترکیبی از استعداد ژنتیکی و عوامل محیطی مانند عفونت های ویروسی است که باعث شروع بیماری می شود.
علیرغم چالش های مرتبط با مدیریت دیابت نوع ۱، کودکان مبتلا به این بیماری می توانند زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشند. پیشرفت‌ها در فناوری دیابت مدیریت موثر سطح قند خون را برای افراد آسان‌تر کرده است. به عنوان مثال، پمپ‌های انسولین و مانیتورهای مداوم گلوکز (CGM) اطلاعات دقیق و بی‌درنگی در مورد سطح قند خون فرد ارائه می‌دهند و به آنها اجازه می‌دهند درباره دوز انسولین و مدیریت کلی سلامت تصمیم‌گیری کنند.
به طور خلاصه، دیابت نوع ۱ یک بیماری خودایمنی است که می تواند در افراد در هر سنی ایجاد شود و کودکان بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند. در حالی که علت دقیق ناشناخته باقی مانده است، اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل خطر ژنتیکی و محرک های محیطی است. با این حال، با تکنولوژی مدرن دیابت و مدیریت مناسب، افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ می توانند زندگی سالم و فعالی داشته باشند.
