دیابت، یک وضعیت پزشکی پایدار که با افزایش سطح گلوکز در سیستم گردش خون مشخص می شود، می تواند به ترتیب به تولید ناکافی انسولین یا مقاومت به این هورمون در دیابت نوع ۱ یا ۲ نسبت داده شود. در مدیریت چنین بیماری چالش برانگیزی، یک رویکرد غذایی که به طور خاص برای کسانی که با دیابت دست و پنجه نرم می کنند، طراحی شده است، رژیم غذایی دیابت کم کربوهیدرات است – یک رژیم غذایی پیچیده با هدف تثبیت سطح قند خون با کاهش مصرف کربوهیدرات و در عین حال ترویج جایگزین های سالم تر که به حفظ مناسب کمک می کند. تعادل گلوکز
کربوهیدرات ها، یک درشت مغذی قابل توجهی که در انواع مختلف غذا یافت می شود، شناخته شده است که توانایی بالا بردن سریع سطح قند خون را پس از مصرف دارند. این افزایش سریع عمدتاً به دلیل تبدیل سریع آنها به گلوکز توسط آنزیم های موجود در دستگاه گوارش ما است. به این ترتیب، افراد مبتلا به دیابت باید در مورد مصرف کربوهیدرات ها محتاط باشند زیرا می تواند چالش مهمی در حفظ سطح قند خون پایدار و سالم باشد.
برای مدیریت موثر پیچیدگی‌های دیابت، نه تنها باید تأثیر کربوهیدرات‌ها، بلکه مقدار ایده‌آل این مواد مغذی برای افراد مبتلا به این بیماری را نیز درک کرد. نیاز خاص ممکن است بسته به عوامل مختلفی مانند وزن، قد، سطح فعالیت بدنی، داروهای تجویز شده و ترجیحات شخصی متفاوت باشد. بسیار مهم است که با متخصصان مراقبت های بهداشتی مشورت کنید که می توانند در تعیین میزان مصرف کربوهیدرات مناسب بر اساس شرایط منحصر به فرد هر فرد راهنمایی کنند.
این مقاله نحوه تأثیر کربوهیدرات ها بر دیابت، دریافت کربوهیدرات ایده آل برای افراد مبتلا به دیابت، چگونگی افزایش سطح قند خون توسط کربوهیدرات ها، و خطرات و ملاحظات برای کسانی که رژیم دیابت کم کربوهیدرات دارند را توضیح می دهد.
چگونه کربوهیدرات ها بر دیابت تأثیر می گذارند؟
کربوهیدرات ها به عنوان دارای اهمیت حیاتی در تأثیرگذاری بر دیابت شناخته شده اند زیرا به طور مستقیم با سطح قند خون در تعامل هستند و به نوسانات آن کمک می کنند، بنابراین توجه به درک رابطه پیچیده بین مصرف کربوهیدرات و مدیریت دیابت را ضروری می کند.
با مصرف کربوهیدرات ها از طریق اشکال مختلف مانند غذا یا نوشیدنی، بدن انسان فرآیند تجزیه این کربوهیدرات ها را به اساسی ترین عنصر خود – گلوکز – آغاز می کند که سپس وارد سیستم گردش خون می شود. این منجر به افزایش سطح قند خون می شود، پدیده ای که می تواند برای مبتلایان به دیابت مشکل ساز باشد، به ویژه به دلیل پیچیدگی های مرتبط با عملکرد انسولین و نقش آن به عنوان هورمونی که غلظت قند خون را در پارامترهای مناسب تنظیم می کند (منبع مطلب).
در نتیجه، برای افرادی که با این وضعیت سر و کار دارند ضروری است که مصرف کربوهیدرات خود را به دقت مدیریت کنند تا کنترل مطلوبی بر سطح گلوکز خون خود داشته باشند و در نهایت خطر عوارض مرتبط با دیابت کنترل نشده را به حداقل برسانند.
دیابت نوع ۱
در شرایط پزشکی پیچیده ای که به عنوان دیابت نوع ۱ شناخته می شود، یک نقص پیش بینی نشده در سیستم ایمنی رخ می دهد که در آن به اشتباه سلول های تولید کننده انسولین در پانکراس را هدف قرار می دهد و در نهایت منجر به تخریب آنها می شود. در نتیجه، این منجر به وضعیتی می شود که در آن بدن قادر به تولید انسولین نیست که یک هورمون ضروری است که نقش مهمی در تسهیل جذب گلوکز به سلول ها و تنظیم سطح قند خون دارد.
این وضعیت اغلب پیامدهای قابل توجهی برای بیماران دارد زیرا با افزایش سطح قند خون هنگام مصرف کربوهیدرات ها، به دلیل عدم وجود انسولین که معمولاً جذب گلوکز در سلول های بدن آنها را تسهیل می کند، بر متابولیسم آنها تأثیر می گذارد. برای مدیریت موثر دیابت نوع ۱ و اطمینان از تعادل سالم بین حفظ سطح قند خون و در عین حال جلوگیری از عوارض احتمالی، دوزهای روزانه منظم تزریق انسولین برای بقا ضروری است (منبع مطلب).
جالب توجه است که این نوع دیابت به شدت محدود به هیچ جمعیت سنی خاصی نیست زیرا می تواند در هر مقطعی از زندگی فرد ظاهر شود. با این حال، به طور کلی تمایل به ایجاد بیشتر در میان کودکان و بزرگسالان جوان است. این امر اهمیت درک تعامل پیچیده بین ژنتیک، عوامل محیطی و ایمنی را در ایجاد دیابت نوع ۱ نشان می دهد و بر نیاز به تحقیقات پزشکی مداوم به منظور درک بهتر این روابط پیچیده با دیدگاه بهبود مراقبت از بیمار و نتایج تاکید می کند. .
دیابت نوع ۲
دیابت ملیتوس یک بیماری پزشکی گسترده است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این در درجه اول از اختلال در ترشح انسولین یا کاهش اثربخشی در استفاده از آن ناشی می شود که در نتیجه منجر به تجمع گلوکز در جریان خون می شود. در میان انواع دیابت، نوع ۲ تقریباً ۹۰٪ موارد را تشکیل می دهد و عمدتاً افراد میانسال و افراد مسن را تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال، کودکان نیز گاهی اوقات ممکن است به این بیماری مبتلا شوند (منبع مطلب).
علت پشت دیابت نوع ۲ چند وجهی است و عوامل متعددی در بروز آن مؤثر هستند. دلیل اصلی تولید ناکافی یا استفاده ناکافی از انسولین توسط سلول های بدن است. انسولین با تنظیم سطح قند خون و تسهیل جذب به بافت های هدف، به ویژه کبد، چربی و سلول های عضلانی، نقش مهمی در متابولیسم گلوکز ایفا می کند. هنگامی که این فرآیند به دلیل کاهش ترشح انسولین یا کاهش حساسیت (مقاومت به انسولین) مختل می شود، غلظت گلوکز خون فراتر از محدوده طبیعی افزایش می یابد و منجر به هیپرگلیسمی می شود.
مصرف بیش از حد کربوهیدرات در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ می تواند این موضوع را با از بین بردن ظرفیت محدود پاسخ انسولین بدن آنها تشدید کند. مصرف مقادیر زیاد قندهای تصفیه شده یا ساده می تواند منجر به افزایش سطح قند خون شود که متعاقباً برای بازگرداندن تعادل و حفظ هموستاز به مقدار بیشتری انسولین نیاز دارد. در نتیجه، لوزالمعده که مسئول ترشح انسولین است، ممکن است استرس بیشتری را تجربه کند که به طور بالقوه منجر به کاهش بیشتر توانایی آن در تولید مقادیر کافی از این هورمون حیاتی می شود.
این چرخه معیوب می تواند منجر به هیپرگلیسمی مزمن شود که مشخصه آن بالا رفتن سطح گلوکز خون برای مدت طولانی است. قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض غلظت‌های بالای گلوکز می‌تواند پیامدهای جدی سلامتی مانند افزایش خطر ابتلا به عوارضی مانند بیماری‌های قلبی عروقی، رتینوپاتی دیابتی، نوروپاتی و نفروپاتی و غیره داشته باشد.
استراتژی های مدیریت موثر برای دیابت نوع ۲ شامل اصلاح سبک زندگی، مانند حفظ یک رژیم غذایی متعادل غنی از غذاهای غنی از فیبر که دارای شاخص گلیسمی پایین هستند، درگیر شدن در فعالیت بدنی منظم برای بهبود حساسیت به انسولین، و نظارت دقیق بر سطح گلوکز خون از طریق تکنیک های خود مدیریتی است. یا دستگاه های پایش مداوم گلوکز. همچنین ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به دیابت کنترل نشده نیاز به دارو باشد که می‌تواند شامل داروهای خوراکی مانند متفورمین و مهارکننده‌های DPP4 یا درمان‌های تزریقی مانند انسولین یا آگونیست‌های گیرنده GLP1 باشد تا پاسخ بدن به انسولین را تقویت کند یا عملکرد آن را تقلید کند.
عوارض طولانی مدت دیابت کنترل نشده
اطمینان از مصرف مناسب کربوهیدرات برای افراد مبتلا به دیابت حیاتی است، زیرا نقشی اساسی در حفظ سطح قند خون پایدار و جلوگیری از عوارض ناشی از این بیماری دارد.
عوارض بالقوه دیابت کنترل نشده ممکن است شامل موارد زیر باشد (منبع مطلب):
- مشکلات چشمی
- مشکل در کنترل فشار خون و کلسترول
- هرگز آسیب نزنید
- مشکلات گوارشی
- آسیب کلیه
- ضعف سیستم ایمنی
- افسردگی
- افزایش خطر ابتلا به زوال عقل
- قاعدگی نامنظم و مشکل در باردار شدن
برای کاهش اثرات نامطلوب دیابت، رژیم های غذایی کم کربوهیدرات به عنوان وسیله ای برای تثبیت نوسانات قند خون و بهبود مدیریت کلی بیماری پیشنهاد شده است. این رویکرد می‌تواند برای افرادی که به دنبال بهینه‌سازی نتایج سلامتی خود هستند و در عین حال از پیچیدگی‌های مربوط به کنترل سطح قند خون در ارتباط با سایر جنبه‌های ضروری مراقبت از دیابت، از جمله حفظ تغذیه بهینه، مدیریت وزن، و اطمینان از تجویز داروی مناسب همانطور که توسط پزشک توصیه می‌شود، بسیار سودمند باشد.
آیا رژیم های بسیار کم کربوهیدرات می توانند به مدیریت دیابت کمک کنند؟
یک رویکرد غذایی تخصصی که به طور خاص برای مدیریت دیابت طراحی شده است، که به عنوان رژیم بسیار کم کربوهیدرات یا رژیم کتوژنیک با کربوهیدرات بسیار کم (VLCKD) شناخته می شود، یک برنامه غذایی است که به طور قابل توجهی مصرف کربوهیدرات را برای کنترل موثر سطح قند خون کاهش می دهد. این رژیم بر مصرف بیشتر کالری روزانه از منابع چربی و در عین حال حفظ مصرف پروتئین متوسط، در نتیجه کاهش کربوهیدرات‌ها که فقط شامل ۲۰ تا ۵۰ گرم می‌شود، تمرکز دارد که کمتر از ۲۶ درصد استاندارد یک دریافت معمولی ۲۰۰۰ کالری است (منبع مطلب).
هدف اصلی این رژیم غذایی القای کتوز است – یک فرآیند متابولیک که در آن بدن از چربی به عنوان منبع انرژی به جای کربوهیدرات ها استفاده می کند – با کاهش قابل توجه مصرف کربوهیدرات روزانه و تکیه بر نسبت های بالاتر پروتئین و چربی. این برنامه غذایی اغلب بر کالری شماری تاکید نمی کند، و بر روی تعادل مواد مغذی تمرکز می کند تا سطح سیری را افزایش دهد، که اعتقاد بر این است که بیشتر به مدیریت بهتر دیابت کمک می کند.
در نتیجه، رژیم غذایی بسیار کم کربوهیدرات یا VLCKD روشی نوآورانه برای مقابله با چالش‌های پیش روی افراد مبتلا به دیابت با مدیریت موثر سطح قند خون از طریق رویکرد منحصر به فرد خود نسبت به ترکیب رژیم غذایی و استفاده از انرژی ارائه می‌کند. با محدود کردن کربوهیدرات ها و در عین حال تاکید بر مصرف پروتئین و چربی برای شروع کتوز، هدف این برنامه غذایی ایجاد احساس سیری بدون تکیه بر کالری شماری است و در نهایت به سلامت کلی افرادی که دیابت را به طور موثر مدیریت می کنند کمک می کند.
تست A1C چیست؟
آزمایش A1C یا آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله، یک روش تحلیلی حیاتی است که در آزمایشگاه‌های بالینی به عنوان ابزاری ضروری برای ارزیابی اثربخشی مدیریت سطح قند خون در مدت سه ماه استفاده می‌شود. این اندازه گیری جامع به متخصصان مراقبت های بهداشتی و بیماران به طور یکسان در درک خطرات بالقوه مرتبط با عوارض دیابت کمک می کند. این تست که به طور خاص برای افرادی طراحی شده است که در حال حاضر تشخیص داده شده یا در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۱ یا نوع ۲ هستند، این آزمایش بینش حیاتی در مورد ظرفیت فرد برای کنترل موثر سطح قند خون ارائه می دهد که در کاهش شروع و پیشرفت بیماری های ناتوان کننده مرتبط با آن بسیار مهم است (منبع مطلب).
تاثیر رژیم های کم کربوهیدرات بر دیابت نوع ۱
در یک بررسی جامع که در سال ۲۰۱۸ انجام شد، یک تجزیه و تحلیل جامع انجام شد که شامل ۹ مطالعه تحقیقاتی دقیق بود که همه با هدف ارزیابی تأثیر رژیم‌های غذایی کم کربوهیدرات بر کنترل قند خون برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ بودند. این تحقیق، که مجموعه‌ای از عوامل مرتبط با مدیریت این بیماری مزمن را در نظر گرفت، به دنبال این بود که مشخص کند آیا با اصلاح رژیم غذایی فرد، به‌ویژه از نظر مصرف کربوهیدرات، مزایای ملموسی وجود دارد یا خیر.
نتایج جمع‌آوری‌شده از این نه مطالعه به طور قابل‌توجهی به درک کلی اینکه چگونه رژیم‌های کم کربوهیدرات می‌توانند بر کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ تأثیر بگذارند، کمک کرد. این یافته ها نشان داد که چنین تغییری در عادات غذایی فرد ممکن است به طور بالقوه مزایایی را در مدیریت سطح گلوکز خون ارائه دهد (منبع مطلب).
۱. بهبود کنترل قند خون
با تجزیه و تحلیل تحقیقات خاص در یک ارزیابی گسترده، مشخص شد که پیروی از یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات می‌تواند به طور بالقوه A1C را کاهش دهد، که به نوبه خود به معنای افزایش تنظیم قند خون است. این امر بسیار مهم است زیرا ثابت شده است که حفظ سطح گلوکز خون باعث کاهش احتمال بروز عوارض مرتبط با دیابت می شود. در نتیجه، افرادی که در پیروی از این نوع رژیم خاص کوشا هستند ممکن است از بهبود سلامت و رفاه کلی بهره ببرند، بنابراین اهمیت در نظر گرفتن اصلاحات رژیم غذایی هنگام مدیریت موثر بیماری‌های مزمن مانند دیابت تقویت می‌شود.
۲. کاهش نیاز به انسولی
تحقیقات متعدد مزایای بالقوه پیروی از یک رژیم غذایی با کربوهیدرات کمتر را نشان داده اند، به ویژه ارتباط آن با کاهش نیاز به دوز انسولین، که در نتیجه ممکن است تهدیدات مربوط به هیپوگلیسمی، افزایش وزن و عوارض متابولیک را به حداقل برساند. چنین مطالعاتی نشان می‌دهد که تنظیم رژیم غذایی مناسب می‌تواند به طور قابل‌توجهی بر سلامت کلی فرد با ترویج یک رویکرد متعادل‌تر به تغذیه تأثیر بگذارد، در نتیجه از شرایط نامطلوب مختلف مرتبط با نوسانات سطح قند خون یا تغییرات وزن ناسالم جلوگیری می‌کند.
تاثیر رژیم های کم کربوهیدرات بر دیابت نوع ۲
مطالعات تحقیقاتی متعددی تأثیر مثبت رژیم‌های کم کربوهیدرات و همچنین رژیم‌های بسیار کم کربوهیدرات را بر مدیریت مؤثر دیابت نوع ۲، به‌ویژه از نظر تنظیم سطح گلوکز در افراد مبتلا به این بیماری مزمن، برجسته کرده‌اند. رابطه بین ترکیب رژیم غذایی و کنترل قند خون موضوعی قابل توجه برای متخصصان پزشکی و کسانی است که از این بیماری رنج می برند، زیرا می تواند به طور قابل توجهی بر رفاه کلی و کیفیت زندگی آنها تأثیر بگذارد.
در زمینه رژیم های کم کربوهیدرات، کربوهیدرات ها یا کاهش می یابند یا به طور کامل حذف می شوند تا نوسانات قند خون افراد دیابتی نوع ۲ به حداقل برسد. تصور می‌شود که این رویکرد ناشی از ترکیبی از عواملی مانند کاهش مصرف غذاهای سریع هضم مانند قندهای تصفیه شده و نشاسته و در عین حال افزایش مصرف جایگزین‌های غنی از مواد مغذی و با شاخص گلیسمی پایین است.
از سوی دیگر، رژیم‌های بسیار کم کربوهیدرات با محدود کردن کربوهیدرات‌ها حتی شدیدتر از همتایان کم کربوهیدرات خود، این اصل را یک قدم جلوتر می‌برند. در این برنامه غذایی، به بیماران توصیه می شود که از محدودیت شدید در مصرف کربوهیدرات پیروی کنند و در عین حال مصرف چربی ها و پروتئین های سالم و همچنین سبزیجات غیر نشاسته ای را افزایش دهند. با انجام این کار، بدن تشویق می‌شود که به جای گلوکز به اسیدهای چرب برای سوخت تکیه کند که به طور بالقوه منجر به کاهش سطح قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ می‌شود.
اثربخشی این رژیم‌ها در مدیریت کنترل قند خون توسط مطالعات تحقیقاتی متعددی که در سال‌های اخیر انجام شده است، نشان داده شده است. در حالی که ویژگی‌ها و پیامدهای هر رویکرد غذایی ممکن است بر اساس نیازها و ترجیحات فردی متفاوت باشد، بدیهی است که رژیم‌های کم کربوهیدرات و بسیار کم کربوهیدرات می‌توانند با بهبود مدیریت سطح گلوکز، مزایای قابل‌توجهی برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ داشته باشند.
کنترل قند خون کوتاه مدت (۸ هفته یا کمتر):
در سال ۲۰۰۵، محققان آزمایشی را بر روی ۱۰ نفر که با چاقی و دیابت نوع ۲ دست و پنجه نرم می کردند، انجام دادند. این شرکت کنندگان رژیمی را دنبال کردند که شباهت زیادی به رژیم محبوب اتکینز داشت که در درجه اول بر کاهش مصرف کربوهیدرات تمرکز دارد و در عین حال بر مصرف پروتئین برای مدت دو هفته تاکید می کند. نتایج این مطالعه کاملاً امیدوارکننده بود زیرا بهبود قابل توجهی را در سطح قند خون ناشتا در این افراد نشان داد. علاوه بر این، سطح انسولین آنها در خون نیز در طول دوره آزمایشی به طور قابل توجهی کاهش یافت، بنابراین حساسیت آنها به انسولین افزایش یافت. این یافته به ویژه قابل توجه است زیرا بیماران دیابت نوع ۲ معمولاً از اختلال در تولید انسولین و کاهش کارایی انسولین رنج می برند. از این رو، می توان نتیجه گرفت که رژیم غذایی اتکینز کم کربوهیدرات ممکن است به کاهش برخی از این عوارض مرتبط با این وضعیت خاص کمک کند.
با حرکت به سمت سال ۲۰۱۷، دانشمندان مطالعه دیگری را با هدف قرار دادن افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ انجام دادند. این شرکت کنندگان همچنین از رژیم غذایی کم کربوهیدرات مشابه رژیم همتایان خود در مطالعه قبلی پیروی می کردند. به طور قابل‌توجهی، این افراد دوره‌های طولانی‌مدت سطوح طبیعی قند خون و موارد کمتری از نوسانات گلوکز بالا و پایین را در مقایسه با زمانی که این نوع رویکرد رژیم غذایی را دنبال نمی‌کردند، تجربه کردند. این نشان می دهد که رژیم غذایی کم کربوهیدرات ممکن است اثرات مفیدی بر تثبیت سطح گلوکز برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ نیز داشته باشد.
علاوه بر این، سطوح A1C در این شرکت کنندگان کاهش قابل توجهی را در طول دوره مطالعه تجربه کردند. A1C نشانگر کنترل قند خون در طول زمان است و میانگین سطح گلوکز خون فرد را طی دو تا سه ماه گذشته اندازه گیری می کند. در این نمونه خاص، میانگین مقدار A1C از ۷.۳٪ به ۶.۸٪ رسید که نشان می دهد که این افراد با رعایت برنامه رژیم غذایی کم کربوهیدرات، مدیریت کلی قند خون را تنها در یک دوره چهارده روزه بهبود یافته اند. این یافته نشان می دهد که چنین رژیم غذایی ممکن است نه تنها در تثبیت سطح گلوکز بلکه در افزایش توانایی فرد برای مدیریت دیابت موثر باشد، همانطور که توسط مقادیر کاهش یافته A1C مشهود است (منبع مطلب).
کنترل قند خون میان مدت (۳ تا ۶ ماه):
در تحقیقات علمی اخیر، بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ تحت مداخلات غذایی با هدف کاهش وضعیت سلامتی خود قرار گرفته اند. یک مطالعه خاص بر روی افرادی متمرکز بود که از یک برنامه با دقت پیروی کردند که در آن روزانه کمتر از ۲۰ گرم کربوهیدرات برای مدت ۱۶ هفته مصرف کردند. نتایج به دست آمده از این تحقیق قابل توجه بود. کاهش قابل توجهی در سطح قند خون ناشتا مشاهده شد که در مقایسه با اندازه‌گیری‌های قبلی، تقریباً ۱۷ درصد کاهش داشت.
علاوه بر این، سطح A1C – که نشانگر کنترل طولانی مدت گلوکز خون است – کاهش قابل توجهی را از حالت اولیه ۷.۵٪ به ۶.۳٪ تجربه کرد که نشان دهنده بهبود مدیریت گلیسمی برای این بیماران در طول دوره آزمایشی است. این نتایج دلگرم‌کننده نشان می‌دهد که رعایت محدودیت‌های غذایی خاص، مانند محدود کردن مصرف کربوهیدرات، می‌تواند منجر به بهبود قابل توجهی در کنترل دیابت شود و به طور بالقوه خطرات کلی مرتبط با این بیماری مزمن را کاهش دهد (منبع مطلب).
مصرف کربوهیدرات ایده آل برای افراد مبتلا به دیابت چیست؟
در حوزه مدیریت دیابت، درک این نکته ضروری است که عوامل فردی به طور قابل توجهی بر مصرف بهینه کربوهیدرات برای افراد مبتلا تأثیر می گذارد. این تنوع از ملاحظات متعددی از جمله موارد زیر ناشی می شود (منبع مطلب):
- سن
- سطح فعالیت
- نوع دیابت
- داروها
- اهداف کلی سلامت
رژیم‌های کم کربوهیدرات ممکن است به ۲۰ تا ۵۰ گرم در روز نیاز داشته باشند، در حالی که مصرف کربوهیدرات‌های بسیار کم می‌تواند حتی کمتر از ۱۲۰ تا ۲۲۵ کربوهیدرات کل در روز نیاز داشته باشد .
با توجه به ماهیت پیچیده دیابت و تأثیر بالقوه آن بر سلامتی، برقراری ارتباط آزاد با پزشکان یا متخصصان رژیم غذایی، نقش مهمی در تعیین مناسب ترین برنامه دریافت کربوهیدرات برای شرایط منحصر به فرد فرد ایفا می کند. این متخصصان به طور منحصر به فردی برای ارائه راهنمایی شخصی که نیازهای فردی و شرایط پزشکی بیمار را در نظر می گیرد، قرار دارند.
توصیه های کربوهیدرات برای افراد مبتلا به دیابت
کربوهیدرات های غذایی شامل سه نوع اصلی – نشاسته، قند و فیبر – به عنوان یک ماده مغذی حیاتی در رژیم غذایی طبقه بندی می شوند که باید توسط افراد مبتلا به دیابت به دقت مورد توجه قرار گیرند. انجمن دیابت آمریکا بر نیاز به تمرکز بر کربوهیدرات های غنی از مواد مغذی سرشار از ویتامین ها، مواد معدنی و فیبر برای تندرستی کلی تاکید می کند. به طور همزمان، انتخاب گزینه‌های کربوهیدراتی که قند افزوده، سدیم و چربی‌های ناسالم کمی دارند، برای مدیریت موثر دیابت بسیار مهم است (منبع مطلب).
انجمن دیابت آمریکا توصیه می کند که افراد مبتلا به دیابت موارد زیر را در اولویت قرار دهند:
سبزیجات غیر نشاسته ای
سبزیجات غیر نشاسته ای به صورت کامل و فرآوری نشده مانند:
- خیار
- کلم بروکلی
- کاهو
- لوبیا سبز
- گوجه فرنگی
این سبزیجات سرشار از فیبر و دارای حداقل کربوهیدرات هستند و در نتیجه تأثیر محدودی بر سطح قند خون دارند. با توجه به روش صفحه دیابت ADA، سبزیجات باید نیمی از آنچه در بشقاب شما است را تشکیل دهند.
کربوهیدرات های کامل و حداقل فرآوری شده
منابع کربوهیدرات کامل شامل میوه هایی مانند:
- سیب
- بلوبری
- توت فرنگی
- طالبی
غلات کامل غنی از فیبر
غلات کامل غنی از فیبر عبارتند از:
- برنج قهوه ای، کینوآ یا بلغور
- نان و پاستا سبوس دار
- بلغور جو دوسر یا جو دو سر برش فولادی
- ذرت
- نخود سبز
- سیب زمینی های شیرین
- حبوبات مانند عدس، لوبیا سیاه، لوبیا چشم بلبلی یا نخود آبگوشتی
در زمینه روش بشقاب دیابت، غذاهای این دسته باید حدود یک چهارم آنچه در بشقاب شما است را شامل شود. مصرف غذاهای کربوهیدراتی تصفیه شده و فرآوری شده و آنهایی که حاوی قندهای اضافه شده هستند را محدود کنید.
مواردی که باید از آنها اجتناب شود عبارتند از:
- جوش شیرین
- چای شیرین
- آب میوه ها
- نان سفید
- برنج سفید
- غلات قندی
- آب نبات
- چیپس
- کیک و سایر خوراکی های شیرین
کدام کربوهیدرات ها سطح قند خون را افزایش می دهند؟
نوسانات قند خون می تواند به طور قابل توجهی بر سلامت فرد تأثیر بگذارد، به ویژه برای بیماران دیابتی، زیرا حفظ سطح گلوکز کافی بسیار مهم است. عوامل موثر در این تغییرات عبارتند از نوع و سرعت جذب کربوهیدرات ها در بدن. برای رفع این نگرانی ها، ابزاری به نام شاخص گلیسمی (GI) ساخته شده است. این مقیاس عددی غذاهای مختلف حاوی کربوهیدرات را بر اساس تأثیر آنها بر سطح قند خون هنگام مصرف ارزیابی می کند. غذاهای با مقادیر GI بالاتر، افزایش سریعتر و قابل توجهی در گلوکز خون نشان می دهند، در حالی که آنهایی که نمرات کمتری دارند منجر به افزایش آهسته تر و در عین حال پایدارتر می شوند. به طور معمول، مقیاس GI از ۰ تا ۱۰۰ متغیر است، و تأکید می کند که اعداد بالا نشان دهنده پاسخ های گلیسمی سریع تر است.
درک اهمیت مقادیر GI برای مدیریت دیابت و حفظ سطح بهینه قند خون به طور کلی مهم است. یک سیستم طبقه بندی رایج غذاها را به سه گروه متمایز طبقه بندی می کند: شاخص گلیسمی پایین (۵۵ یا کمتر)، متوسط (۵۶-۶۹) و بالا (۷۰+). غذاهایی که در گروه “کم” قرار می گیرند باعث افزایش تدریجی و آهسته تر در سطح قند خون می شوند که معمولاً برای کسانی که دیابت را مدیریت می کنند یا افرادی که قصد کنترل بهتر گلوکز دریافتی خود را دارند ایده آل است. این افزایش آهسته می تواند به سطوح انرژی پایدارتر در طول روز کمک کند و به جلوگیری از افزایش ناگهانی و افت مرتبط با پاسخ های سریع گلیسمی کمک کند.
مقیاس GI ابزار مفیدی برای درک اینکه چگونه کربوهیدرات‌های مختلف بر قند خون تأثیر می‌گذارد، به افراد دیابتی و کسانی که نگران مدیریت سطح گلوکز خود هستند را قادر می‌سازد تا انتخاب‌های غذایی آگاهانه‌ای بر اساس مقادیر GI خاص غذاهای مختلف داشته باشند.
در اینجا نمونه هایی از غذاهای با GI پایین آورده شده است (منبع مطلب):
- سیب، پرتقال، گریپ فروت
- بلغور جو دوسر، برش فولادی یا نورد
- غلات سبوس دار با فیبر بالا
- کینوا
- شیر و ماست
- پاستا، برنج نیم پز
- بیشتر آجیل ها، حبوبات و لوبیا
- هویج، سبزیجات غیر نشاسته ای، سبزیجات
- بلغور، جو
غذاهای با مقادیر GI متوسط (۵۶-۶۹) باعث افزایش سریعتر قند خون می شوند.
نمونه هایی از غذاهای با GI متوسط (56 تا ۶۹) عبارتند از:
- کشمش
- برنج قهوه ای
- نان چاودار یا پیتا
- دانه های کوسکوس
غذاهایی با GI بالا (۷۰ یا بیشتر) هنگام مصرف منجر به افزایش سریع و قابل توجه سطح قند خون می شوند.
نمونه هایی از غذاهای با GI بالا (۷۰ یا بیشتر) عبارتند از:
- نان سفید
- شیرینی
- برنج سفید
- عسل
- هندوانه
- آناناس
- سیب زمینیها
- اکثر غلات فرآوری شده، بلغور جو دوسر فوری
- اکثر غذاهای میان وعده
برای افراد مبتلا به دیابت یا کسانی که به دنبال کنترل سطح قند خون خود هستند، نظارت بر مصرف کربوهیدرات و انتخاب کربوهیدرات های پیچیده با شاخص گلیسمی پایین بسیار مهم است. این غذاها کندتر جذب می شوند و منجر به افزایش تدریجی سطح قند خون و کنترل کلی بهتر قند خون می شود.
ریسک ها و ملاحظات
همچنین برخی از خطرات و ملاحظات مرتبط با رژیم های کم کربوهیدرات برای افراد مبتلا به دیابت وجود دارد:
۱. هیپوگلیسمی (قند خون پایین)
هیپوگلیسمی یک نگرانی اصلی در هنگام در نظر گرفتن اجرای یک رژیم کم کربوهیدرات برای مبتلایان به دیابت است، به ویژه در افرادی که داروهایی مصرف می کنند که سطح گلوکز خون را کاهش می دهد. کاهش مصرف کربوهیدرات می تواند منجر به افت سریع قند خون شود، به خصوص که داروها برای حفظ تعادل در سطوح خاص طراحی شده اند. هیپوگلیسمی می تواند منجر به علائمی مانند سرگیجه، گیجی، تعریق و در موارد شدید، از دست دادن هوشیاری شود (منبع مطلب).
۲. کمبود مواد مغذی
علاوه بر این، یک رژیم غذایی متعادل و کم کربوهیدرات برای جلوگیری از کمبود مواد مغذی، که ممکن است ناشی از برنامه ریزی نادرست یا درک ناکافی از مکمل های لازم برای جایگزینی منابع کربوهیدرات باشد، حیاتی است. کربوهیدرات ها به عنوان عوامل اصلی فیبر، ویتامین ها و مواد معدنی در بسیاری از رژیم ها عمل می کنند. محدود کردن مصرف آنها می تواند منجر به کمبود مواد مغذی ضروری مانند فیبر، پتاسیم و برخی ویتامین های B شود. این امر نیاز به برنامه ریزی دقیق را هنگام اتخاذ یک رویکرد کم کربوهیدرات نشان می دهد که شامل انواع غذاهای غنی از مواد مغذی مانند سبزیجات، آجیل، دانه ها و پروتئین های بدون چربی برای حفظ یک رژیم غذایی متعادل کلی است (منبع مطلب).
کلام پایانی
- کربوهیدرات ها جزء ضروری تغذیه هستند. با این حال، آنها همچنین می توانند پیامدهای قابل توجهی بر مدیریت دیابت به دلیل تأثیر مستقیم آنها بر سطح قند خون داشته باشند. مطالعات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به دیابت ممکن است از اتخاذ رژیم‌های کم کربوهیدرات سود ببرند، زیرا به نظر می‌رسد این رژیم‌ها به کنترل موثرتر سطح گلوکز کمک می‌کنند و در عین حال کاهش وزن را تسهیل می‌کنند و عوارض طولانی‌مدت سلامت مرتبط با این بیماری را کاهش می‌دهند.
- برای اطمینان از مدیریت بهینه دیابت، در نظر گرفتن فاکتورهای شخصی مانند سن، سطح فعالیت و اهداف سلامتی خاص هنگام تعیین مصرف کربوهیدرات مناسب بسیار مهم است. اکیداً توصیه می‌شود که به دنبال راهنمایی از یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی یا متخصص تغذیه باشید تا یک برنامه غذایی فردی ایجاد کنید که به‌طور خاص برای مدیریت مؤثرتر دیابت شما طراحی شده است.
