تجربه مقابله با آلرژی های غذایی بدون شک برای کسانی که از آن رنج می برند دلهره آور است، زیرا مصرف حتی کمترین مقدار از یک ماده آلرژی زا می تواند باعث واکنش شدید ایمنی شود. علائم شایع عبارتند از کهیر، ناراحتی گوارشی، و واکنش های بالقوه خطرناک تر مانند مشکل در تنفس یا تورم راه هوایی.
با این حال، تشخیص این نکته ضروری است که این علائم لزوماً نشان دهنده یک آلرژی غذایی کلاسیک نیست، بلکه نشان دهنده عدم تحمل هیستامین است، وضعیتی که اغلب نادیده گرفته می شود که با افزایش سطح هیستامین در بدن مشخص می شود. هیستامین یک ترکیب شیمیایی است که مسئول واکنش های آلرژیک است و زمانی که بدن نتواند به طور موثر آن را متابولیزه یا از بین ببرد، علائمی مشابه آنچه در آلرژی های غذایی مشاهده می شود ظاهر می شود.
تمایز بین این دو حالت می تواند چالش برانگیز باشد زیرا هر دو شامل تولید بیش از حد یا تجمع هیستامین هستند. در حالی که یک آلرژی واقعی با واکنش آنتی بادی های خاص (ایمونوگلوبولین E) به یک ماده آزار دهنده ایجاد می شود، عدم تحمل هیستامین ناشی از اختلال در عملکرد طبیعی بدن است. فرآیندهایی برای شکستن یا حذف هیستامین اضافی.
این سردرگمی می تواند منجر به تشخیص اشتباه و درمان نادرست شود، به همین دلیل است که درک تفاوت بین آلرژی غذایی و عدم تحمل هیستامین بسیار مهم است. برای اطمینان از شناسایی دقیق علت زمینه‌ای، افرادی که چنین علائمی را تجربه می‌کنند باید با یک متخصص در آلرژی و ایمونولوژی برای آزمایش‌های جامع، تشخیص و توصیه‌های مدیریت شخصی مشورت کنند.
شباهت ها و تفاوت بین آلرژی غذایی و عدم تحمل هیستامین
آلرژی های غذایی و عدم تحمل هیستامین دو بیماری مجزا هستند که می توانند علائم همپوشانی داشته باشند و منجر به گیجی و تشخیص اشتباه شوند. هر دو بیماری سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهند و می توانند علائم ناراحت کننده ای ایجاد کنند، اما مکانیسم ها و علل زمینه ای مشخصی دارند. درک شباهت ها و تفاوت های بین آلرژی غذایی و عدم تحمل هیستامین برای تشخیص دقیق و درمان موثر بسیار مهم است.
۱. هیستامین یک ماده شیمیایی طبیعی است که در فعاللیت های مختلفی نقش دارد، اما بیشتر به خاطر نقش خود در ایجاد واکنش های آلرژیک شناخته شده است.
هیستامین بدون شک یک مولکول مهم و همه کاره در بدن انسان است که در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیکی نقش دارد. این نه تنها به عنوان یک انتقال دهنده عصبی عمل می کند، بلکه به عنوان یک جزء اسید معده عمل می کند که هضم را تسهیل می کند. علاوه بر این، هیستامین در بافت‌های مختلف بدن ما ذخیره می‌شود و آن را قادر می‌سازد پیام‌ها را بین اندام‌ها و سیستم‌های مختلف به طور موثر منتقل کند.
هیستامین با ترویج التهاب، نقش اصلی را در بهبود جراحات بازی می‌کند. این فرآیند به بدن اجازه می دهد تا بافت های آسیب دیده را به طور موثر ترمیم کند و عملکرد طبیعی آنها را بازیابی کند. با این حال، هنگامی که به واکنش های آلرژیک مربوط به غذا می رسد، هیستامین می تواند اثرات نامطلوبی داشته باشد.
در چنین شرایطی، اگر فردی نوع خاصی از غذا را مصرف کند که سیستم ایمنی بدن او به اشتباه آن را مضر تشخیص داده است، ماست سل ها (نوع خاصی از گلبول های سفید خون) در پاسخ به آن ها هیستامین و سایر مواد شیمیایی آزاد می کنند. این واکنش منجر به تظاهر علائم مختلفی مانند خارش، تورم، احتقان، کهیر و پیامدهای بالقوه شدید مانند آنافیلاکسی می شود، یک وضعیت آلرژیک تهدید کننده زندگی که با انقباض راه هوایی مشخص می شود.
۲. از آنجایی که هیستامین نقش های بسیار متفاوتی را در عملکرد بدن شما ایفا می کند، علائم عدم تحمل گسترده است و به راحتی می تواند با چیزهای دیگر (مانند، آلرژی غذایی) اشتباه گرفته شود.
عدم تحمل هیستامین وضعیتی است که با علائم مختلفی مشخص می شود که از ناتوانی فرد در متابولیسم موثر و حذف هیستامین در بدن خود ناشی می شود. این می تواند منجر به تجمع این ماده شیمیایی شود و باعث ایجاد واکنش های نامطلوب در سیستم ها و اندام های مختلف شود. در زیر برخی از تظاهرات رایج مرتبط با عدم تحمل هیستامین آورده شده است:
- مشکلات گوارشی: گرفتگی شکم، نفخ، اسهال، گاز و سایر ناراحتی‌های گوارشی زمانی رخ می‌دهد که بدن به دلیل مدیریت نامناسب سطوح هیستامین، نتواند به درستی غذا را پردازش یا جذب کند. هیستامین با ارسال سیگنال برای آزادسازی آنزیم هایی مانند پپسین و اسید معده، نقش اساسی در تجزیه مواد غذایی دارد.
- سردرد، سرگیجه و میگرن: گشاد شدن (انبساط) عروق خونی در مغز ناشی از هیستامین اضافی می تواند منجر به سردرد یا احساس سرگیجه شود. این اثر ممکن است ناشی از تعامل بین گیرنده های هیستامین و سلول های عضله صاف عروق باشد.
- احتقان بینی، عطسه و علائم تنفسی: هنگامی که رگ های خونی به دلیل سطوح بالای هیستامین گشاد می شوند، این ماده شیمیایی می تواند به قسمت های مختلف بدن از جمله مجاری بینی حرکت کند. در این مناطق، جایی که ماست سل ها در حال حاضر فراوان هستند، هیستامین ممکن است علائمی مانند عطسه و احتقان ایجاد کند. همچنین می‌تواند سایر اندام‌های تنفسی مانند راه‌های هوایی را تحت تأثیر قرار دهد و در موارد شدید منجر به مشکلات شدیدتر مانند مشکل در تنفس شود.
- مشکلات پوستی: بثورات، اگزما، خارش یا خشکی پوست ممکن است به دلیل وجود هیستامین در این نواحی ایجاد شود. این علائم اغلب مشابه واکنش های آلرژیک ظاهر می شوند که در آن هیستامین از ماست سل ها آزاد می شود و باعث اتساع عروقی (گشاد شدن) و افزایش جریان خون در ناحیه آسیب دیده می شود که باعث قرمزی، تورم و تحریک می شود.
- مشکلات قلبی عروقی: هیستامین می تواند مستقیماً روی سلول های عضله قلب تأثیر بگذارد و در برخی از افراد مبتلا به عدم تحمل هیستامین منجر به تپش قلب یا تپش قلب شود. این وضعیت همچنین ممکن است مشکلات قلبی موجود مانند آریتمی (ضربان قلب نامنظم) را تشدید کند. برای بیمارانی که این علائم را تجربه می کنند بسیار مهم است که به سرعت با یک متخصص پزشکی مشورت کنند تا سایر علل بالقوه را رد کرده و یک برنامه درمانی مناسب را طراحی کنند.
۳. اگر فردی به عدم تحمل هیستامین مبتلا باشد، علائم می تواند با خوردن غذاهای غنی از هیستامین یا غذاهایی که به بدن اجازه می دهد هیستامین بیشتری آزاد کند، ایجاد می شود.
در ابتدا، بسیار مهم است که درک کنیم که چیزهای زیادی در مورد عدم تحمل هیستامین ناشناخته باقی مانده است، وضعیتی که در آن فرد ممکن است از علائم ناخوشایند به دلیل سطوح بالای هیستامین شیمیایی در بدن خود رنج ببرد. به گفته یک متخصص آلرژی و ایمونولوژی، اگر فردی که به هیستامین حساسیت دارد، غذا یا نوشیدنی های غنی از هیستامین مصرف کند، ممکن است این اتفاق بیفتد. این ماده شیمیایی نه تنها به طور طبیعی توسط بدن ما تولید می شود، بلکه در غذاها و نوشیدنی های مختلف نیز یافت می شود.
علائم مرتبط با عدم تحمل هیستامین ممکن است زمانی ظاهر شود که سطح تحمل فرد نسبت به این ترکیب پایین باشد و مقدار زیادی غذا یا نوشیدنی پر هیستامین بخورد. یک متخصص تغذیع توضیح می دهد که شایع ترین مقصران شامل غذاهای تخمیر شده مانند پنیرهای کهنه، ماست، کفیر، کلم ترش، گوشت های فرآوری شده (یا فرآورده های گوشتی با ماندگاری کوتاهتر) و نوشیدنی های الکلی مانند شراب، شامپاین و آبجو هستند. افزایش محتوای هیستامین در این اقلام به فرآیند بلوغ یا روش های نگهداری آنها مرتبط است.
علاوه بر این، برخی از سبزیجات مانند بادمجان حاوی سطوح بالاتر هیستامین نسبت به سایرین هستند. با این حال، به طور کلی، غذاهای فرآوری نشده غلظت هیستامین کمتری دارند. همچنین یک نظریه در حال ظهور وجود دارد مبنی بر اینکه برخی از غذاها به عنوان “آزاد کننده هیستامین” عمل می کنند، به این معنی که آنها ذاتاً دارای سطوح بالای هیستامین نیستند اما می توانند سلول های بدن را تحریک کنند تا هیستامین آزاد کنند. نمونه هایی از این آزاد کننده های هیستامین بالقوه شامل مرکبات، توت فرنگی، آجیل و شکلات است. با این حال، تحقیقات بیشتر برای تأیید این فرضیه ضروری است.
۴. احتمال دیگر این است که اگر چیزی مانع از پردازش بی‌وقفه این ماده شیمیایی در بدنتان شود، ممکن است علائم عدم تحمل هیستامین را تجربه کنید.
فرضیه در مورد احتمال افزایش حساسیت به هیستامین در سیستم فرد حول کارایی آنزیم هایی است که مسئول تجزیه هیستامین اضافی در بدن هستند. به گفته یک متخصص آلرژی و ایمونولوژی، این آنزیم ها، به ویژه دی آمین اکسیداز (DAO)، ممکن است در ظرفیت بهینه خود عمل نکنند، که منجر به تجمع هیستامین و در نتیجه ایجاد واکنش های نامطلوب می شود.
به عنوان یک جزء اصلی در فرآیند گوارش، دی آمین اکسیداز (DAO) در ابتدا در مخاط روده کوچک قبل از ورود به جریان خون تولید می شود. اگرچه شواهد قطعی وجود ندارد که ارتباط مستقیمی بین سطوح کاهش یافته دی آمین اکسیداز (DAO) و عدم تحمل هیستامین ایجاد کند، اما این نظریه به عنوان یک نظریه رایج است که ممکن است اختلالات گوارشی را به عنوان عوامل خطر بالقوه برای این حساسیت مطرح کند.
در سناریوهایی که روده فرد به دلیل شرایطی مانند سندرم روده تحریک پذیر (IBS) یا بیماری های التهابی روده مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون به درستی کار نمی کند، می تواند احتمال عدم تعادل تولید دی آمین اکسیداز (DAO) را تشدید کند. التهاب مزمن در سیستم گوارش ممکن است منجر به ترکیبی از افزایش سطح هیستامین و کاهش فعالیت دی آمین اکسیداز (DAO) شود.
علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که برخی داروها، مانند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای، یا آنتی‌بیوتیک‌ها، می‌توانند به طور بالقوه با عملکرد دی آمین اکسیداز (DAO) تداخل داشته باشند یا از انجام وظایف آن جلوگیری کنند یا به طور کلی از تولید آنزیم جلوگیری کنند. با این حال، برای تایید این ادعاها و ایجاد ارتباط قطعی بین عدم تحمل هیستامین، داروها و اختلالات گوارشی، به مطالعات گسترده تری نیاز است.
۵. عدم تحمل هیستامین ممکن است بتواند علائم بدتر پریود مانند گرفتگی عضلات را ایجاد کند. همچنین ممکن است در دوران بارداری بهتر شود.
رابطه بین هیستامین و استروژن پیچیده به نظر می رسد، زیرا می تواند به طور بالقوه سنتز نوعی استروژن به نام استرادیول را تحریک کند و همچنین می تواند آزادسازی هیستامین از ماست سل ها را تسهیل کند. این فرآیند ممکن است منجر به افزایش تولید پروستاگلاندین ها شود – مواد شیمیایی هورمون مانند که مسئول ایجاد گرفتگی رحم هستند که می تواند در طول قاعدگی دردناک و ناراحت کننده باشد.
ممکن است یک الگوی چرخه ای در این تعامل وجود داشته باشد. استرادیول احتمالاً می تواند ماست سل ها را تحریک کند تا با سهولت بیشتری فعال شوند و هیستامین را به نوبه خود آزاد کنند و چرخه را تقویت کنند. اگرچه این یافته ها هنوز به طور قطعی به عنوان حقایق علمی ثابت نشده اند، آنها چشم انداز جالبی را در مورد اینکه چگونه عدم تعادل هورمونی ممکن است به علائم مختلف تجربه شده در دوران قاعدگی یا بارداری کمک کند، ارائه می دهند.
در افراد باردار، افزایش قابل توجهی در غلظت DAO (دیامین اکسیداز) به دلیل قابلیت های تولید جفت مشاهده می شود. جفت به تولید مقادیر زیادی از این ماده شیمیایی معروف است زیرا نقش اساسی در رشد سلولی و سایر فرآیندهای حیاتی در دوران بارداری دارد. این می‌تواند بینشی در مورد اینکه چرا علائم عدم تحمل هیستامین در برخی از افراد باردار کاهش می‌یابد، ارائه می‌کند و بر تعامل پویا بین هورمون‌ها و اثرات آنها بر بدن ما تأکید می‌کند.
۶. راه اصلی برای تشخیص تفاوت بین آلرژی غذایی و عدم تحمل هیستامین این است که اولی به طور معمول بسیار سازگارتر از دومی است. همچنین می تواند خطرناک تر باشد.
هنگامی که شما یک آلرژی غذایی دارید، بدن شما همیشه نسبت به مصرف آن غذای خاص واکنش نامطلوبی نشان می دهد، که اغلب در عرض چند دقیقه پس از مصرف علائم خود را نشان می دهد. این واکنش فوری و بالقوه خطرناک به این دلیل است که سیستم ایمنی به اشتباه پروتئین های خاص موجود در غذا را به عنوان مواد مضر شناسایی می کند. حتی مقدار کمی از چنین غذاهای آلرژی زا می تواند یک واکنش آلرژیک ایجاد کند.
از سوی دیگر، عدم تحمل هیستامین لزوماً هر بار که غذاهای خاصی حاوی سطوح بالای هیستامین می خورید، علائمی ایجاد نمی کند. هیستامین یک ماده شیمیایی است که توسط بدن به عنوان بخشی از پاسخ ایمنی تولید می شود و در عملکردهای مختلف بدن مانند هضم، گشاد شدن رگ های خونی و سیگنال دهی سلولی نقش دارد. سطوح هیستامین می تواند در یک نوع یا برند غذایی به دلیل عواملی مانند روش های برداشت، تکنیک های پردازش، شرایط نگهداری و حتی تغییرات فردی در بین افراد متفاوت باشد.
ممکن است یک فرد بتواند یک غذای خاص را بدون تجربه هیچ علامتی یک روز مصرف کند، اما بسته به این عوامل متغیر در موقعیتی دیگر دچار احتقان یا سایر ناراحتی های مرتبط شود. محققان هنوز در حال کار برای درک مکانیسم‌های خاص سطح هیستامین در غذاها و چگونگی تأثیر روش‌های پخت و پز بر آنها هستند و تهیه فهرست‌های قطعی از غذاهای غنی از هیستامین را به چالش می‌کشد.
علاوه بر این، توجه به این نکته مهم است که توانایی فرد برای تحمل مصرف هیستامین ممکن است تحت تأثیر عواملی فراتر از مصرف غذا به تنهایی باشد. این شامل کارایی بدن آنها در پردازش سطوح موجود هیستامین است که می تواند بسته به داروها، بارداری و سایر شرایط یا تغییرات فیزیولوژیکی متفاوت باشد.
در حالی که هم عدم تحمل هیستامین و هم آلرژی غذایی می توانند علائم مشابهی مانند درد معده، اسهال، بثورات پوستی و مشکل در تنفس را نشان دهند، اما شدت این واکنش ها بین این دو حالت متفاوت است. عدم تحمل هیستامین به طور معمول کمتر از یک واکنش آلرژی غذایی تهدید کننده زندگی است که نیاز به مداخله پزشکی فوری دارد. در نتیجه، درک و مدیریت عدم تحمل هیستامین مستلزم در نظر گرفتن دقیق عوامل مختلفی است که می تواند بر تظاهرات و شدت آن در فرد تأثیر بگذارد.
۷. کاهش مصرف غذاها و نوشیدنی‌های دارای هیستامین بالا ممکن است به کاهش علائم کمک کند، اگر این کار را تحت راهنمایی پزشکی انجام دهید، اما هیچ مدرک علمی وجود ندارد که رژیم غذایی کم هیستامین راه‌حلی برای همه باشد.
برخلاف آلرژی های غذایی که اجتناب از اقلام خاص آلرژی زا به دلیل واکنش های فوری و شدید آنها ساده است، مدیریت علائم عدم تحمل هیستامین پیچیدگی بیشتری دارد. اگر به این وضعیت مشکوک هستید، ممکن است منطقی به نظر برسد که حذف غذاهای پر هیستامین از رژیم غذایی شما بهترین اقدام باشد. با این حال، متخصصان پزشکی توصیه می کنند در انجام این کار بدون راهنمایی حرفه ای احتیاط کنید. چنین رژیم غذایی محدودی می تواند به طور بالقوه منجر به دریافت ناکافی مواد مغذی یا محرومیت غیر ضروری از غذاهای لذت بخش شود.
اگر فکر می کنید که عدم تحمل هیستامین ممکن است بر سلامتی شما تأثیر بگذارد، ضروری است قبل از اعمال هرگونه تغییر قابل توجه در عادات غذایی خود با یک متخصص آلرژی مشورت کنید. آنها احتمالاً توصیه می کنند که برای چندین هفته یک دفترچه غذایی داشته باشید تا آنچه را که مصرف می کنید و علائم بعدی تجربه کرده اید ثبت کنید. سپس این اطلاعات می تواند به متخصص پزشکی شما کمک کند تا یک استراتژی مناسب برای بهبود وضعیت شما طراحی کند. حتی اگر عدم تحمل هیستامین تأیید نشود، این داده ها می تواند به آنها در تشخیص دقیق و ارائه گزینه های درمانی مناسب کمک کند.
