کولیت:علائم، درمان و رژیم غذایی

فهرست مطالب

کولیت چیست؟

کولیت التهاب پوشش داخلی روده بزرگ را توصیف می کند و می تواند با اسهال، درد شکم، نفخ و خون در مدفوع همراه باشد. این التهاب ممکن است به دلایل مختلفی از جمله موارد زیر باشد:

عفونت
از دست دادن خون رسانی به روده بزرگ (ایسکمی)
بیماری التهابی روده (بیماری کرون، کولیت اولسراتیو)
عکس العمل های آلرژیتیک
تهاجم به دیواره روده بزرگ با گلبول های سفید لنفوسیتی یا کلاژن

کولیت و آناتومی روده بزرگ

کولون یا روده بزرگ یک لوله توخالی و عضلانی است که مواد زائد هضم را از روده کوچک پردازش می کند، آب را خارج می کند و در نهایت باقیمانده ها را به عنوان مدفوع (مدفوع) از طریق مقعد دفع می کند. کولون در داخل صفاق قرار دارد، کیسه ای که شامل روده است و در حفره شکمی قرار دارد.

کولون توسط لایه های زیادی از بافت احاطه شده است. داخلی ترین لایه روده بزرگ مخاطی است که با مواد زائد گوارشی در تماس است. مخاط آب و الکترولیت ها را دوباره به رگ های خونی که درست در زیر سطح در زیر مخاط قرار دارند جذب می کند. این توسط یک لایه دایره ای از عضلات و سپس یک لایه بیرونی دیگر از عضلات طولی که در امتداد طول روده بزرگ قرار دارند احاطه شده است.

ماهیچه ها با هم کار می کنند تا مواد زائد مایع را از سکوم در تمام طول روده بزرگ به طور ریتمیک فشرده کنند. آب به تدریج خارج می شود و مواد زائد را به مدفوع تشکیل شده تبدیل می کند تا به صورت جامد از مقعد خارج شود.

کولون اندام های داخل صفاق را قاب بندی می کند و بخش های آن بر اساس محل آنها نامگذاری می شوند.

کولون معمولاً از ربع پایینی سمت راست شکم شروع می شود، جایی که ایلئوم انتهایی، آخرین قسمت روده کوچک، به سکوم، اولین بخش کولون متصل می شود. آپاندیس به سکوم متصل است.
کولون صعودی از سکوم شروع می شود و از سمت راست پایین شکم به سمت راست بالای شکم نزدیک به کبد منتهی می شود.
سپس کولون یک چرخش تند به چپ به نام خم کبدی انجام می دهد و به آن کولون عرضی می گویند، زیرا راه خود را به ربع فوقانی چپ شکم نزدیک طحال می دهد.
یک چرخش شدید رو به پایین به نام خم شدن طحال وجود دارد و به آن کولون نزولی می گویند که از ربع فوقانی چپ به ربع تحتانی چپ شکم می رسد.
هنگامی که به داخل لگن فرو می رود، به آن کولون سیگموئید می گویند.
چند سانتی متر آخر کولون را رکتوم می گویند.
مقعد آخرین قسمت روده بزرگ است.

انواع کولیت چیست؟

کولیت التهاب روده بزرگ را توصیف می کند. نمونه هایی از علل (انواع) کولیت عبارتند از

عفونت، برای مثال، ناشی از باکتری‌هایی مانند کلستریدیوم دیفیسیل، ویروس‌ها و انگل‌ها.
بیماری التهابی روده مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو
کولیت ایسکمیک ناشی از کاهش خون رسانی
کولیت میکروسکوپی (کولیت لنفوسیتی/کلاژنی)
عکس العمل های آلرژیتیک.

علل عفونی کولیت

بسیاری از باکتری ها در روده بزرگ زندگی می کنند. آنها در هماهنگی با بدن زندگی می کنند و هیچ علامتی ایجاد نمی کنند. با این حال، اگر ویروس، باکتری یا انگل به روده کوچک و/یا بزرگ حمله کند، ممکن است برخی عفونت‌ها ایجاد شوند.

باکتری های رایجی که باعث کولیت می شوند عبارتند از:

کمپیلوباکتر
شیگلا
ای کولی
یرسینیا
سالمونلا

این عفونت ها معمولاً به این دلیل رخ می دهند که بیمار غذای آلوده خورده است. علائم می تواند شامل اسهال با خون یا بدون خون، گرفتگی عضلات شکم و کم آبی بدن در اثر از دست دادن آب به دلیل حرکات آبکی و مدفوع متعدد باشد. سایر اندام ها نیز می توانند تحت تأثیر عفونت یا سمومی که باکتری ها می توانند تولید کنند، قرار گیرند.

کلستریدیوم دیفیسیل، که معمولاً به عنوان C. diff شناخته می شود، یک عامل باکتریایی کولیت است که اغلب پس از تجویز آنتی بیوتیک یا بستری شدن در بیمارستان رخ می دهد. کلستریدیوم دیفیسیل در روده بزرگ افراد سالم یافت می شود و با سایر باکتری های “عادی” همزیستی می کند.

اما هنگامی که آنتی بیوتیک تجویز می شود، باکتری های حساس در روده بزرگ می توانند از بین بروند و به کلستریدیا اجازه می دهند که بدون کنترل رشد کنند و باعث کولیت شوند. غشاهای تکه‌ای روی مخاط روده بزرگ تشکیل می‌شوند و برخی از متخصصان از کولیت کلستریدیوم دیفیسیل (C. diff) به عنوان کولیت کاذب غشایی یاد می‌کنند.

این باکتری همچنین ممکن است در بسیاری از سطوح در بیمارستان (به عنوان مثال، رختخواب، توالت، و گوشی پزشکی) یافت شود و عفونت ممکن است از فردی به فرد دیگر سرایت کند (بسیار مسری است).

متأسفانه، این عفونت در خارج از محیط بیمارستان شایع‌تر می‌شود و افراد می‌توانند بدون قرار گرفتن در معرض آنتی‌بیوتیک‌ها یا مراکز پزشکی به کولیت کلستریدیوم دیفیسیل اکتسابی از جامعه مبتلا شوند.

در سراسر جهان، شایع ترین عفونت انگلی که باعث کولیت می شود، انتامبا هیستولیتیکا است. این بیماری با نوشیدن آب آلوده به دست می آید و همچنین به دلیل رعایت بهداشت و بهداشت نامناسب از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.

علل ایسکمیک کولیت

کولون را می توان به عنوان یک عضله توخالی در نظر گرفت. برای اینکه عضله بتواند عملکرد طبیعی خود را انجام دهد، به یک منبع خون طبیعی برای رساندن اکسیژن و مواد مغذی نیاز دارد.

هنگامی که روده بزرگ منبع خون خود را از دست می دهد و ایسکمیک می شود (isch = محدود + emia = عرضه خون)، ممکن است ملتهب شود. ایسکمی یا کمبود خون باعث التهاب روده بزرگ می شود که منجر به درد، تب و اسهال می شود (حرکات روده ممکن است حاوی خون باشد).

با افزایش سن، شریان هایی که خون را به روده بزرگ می رسانند به تدریج باریک می شوند و می توانند باعث کولیت ایسکمیک شوند.
عوامل خطر برای تنگ شدن شریان ها مانند بیماری آترواسکلروتیک قلبی، سکته مغزی و بیماری شریان محیطی (PAD) است. اینها شامل دیابت، فشار خون بالا، کلسترول بالا و سیگار کشیدن است.ایسکمی ناشی از فشار خون پایین یا کم خونی (تعداد کم گلبول های قرمز خون) می تواند اکسیژن رسانی به روده بزرگ را کاهش دهد.بیمارانی که فیبریلاسیون دهلیزی (AFib) دارند و ضد انعقاد نیستند در معرض خطر ابتلا به روده ایسکمیک هستند. لخته‌های خون کوچک می‌توانند در قلب تشکیل شوند و آمبولی شوند (سفر) تا شریان‌هایی را که خون روده بزرگ را تامین می‌کنند مسدود کنند. این همان مکانیسمی است که می تواند باعث سکته مغزی در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی شود.
خون رسانی به روده بزرگ ممکن است زمانی که رگ های خونی به طور مکانیکی مسدود می شوند، به عنوان مثال با پیچ خوردن روده (ولولوس) یا فتق روده بزرگ از طریق سوراخ های دیواره شکم (فتق حبس شده) مختل شود.

بیماری التهابی روده (IBD) و کولیت

کولیت اولسراتیو و بیماری کرون دو نوع بیماری التهابی روده (IBD) هستند که باعث کولیت می شوند. بیماری کرون و کولیت اولسراتیو بیماری های خود ایمنی در نظر گرفته می شوند (سیستم ایمنی بدن به خود “حمله” می کند).

بیماری التهابی روده ،علائم ، روش های تشخیص درمان آن به طور کامل در این مقاله پوشش داده شده است.

کولیت اولسراتیو همیشه از رکتوم شروع می شود و ممکن است به بقیه روده بزرگ گسترش یابد و از راست روده به سیگموئید، نزولی، عرضی و در نهایت کولون صعودی و سکوم به همین ترتیب گسترش یابد. کولیت اولسراتیو یک بیماری خود ایمنی در نظر گرفته می شود و علائم آن شامل درد شکم و حرکات روده خونی و اسهالی است.

بیماری کرون ممکن است در هر جایی از دستگاه گوارش از جمله مری، معده، روده کوچک و روده بزرگ رخ دهد. در بیماری کرون، ممکن است “ضایعات پرش” وجود داشته باشد، یعنی بخش های غیرطبیعی از دستگاه گوارش که با بخش های طبیعی متلاشی شده است.هم بیماری کرون و هم کولیت اولسراتیو ممکن است علاوه بر دستگاه گوارش، سایر اندام‌های بدن را نیز درگیر کنند.

کولیت میکروسکوپی

دو نوع کولیت میکروسکوپی وجود دارد:

کولیت کلاژنی
کولیت لنفوسیتی

کلاژن یا لنفوسیت ها (نوعی گلبول سفید خون) احتمالاً در نتیجه التهاب به لایه های دیواره روده بزرگ نفوذ می کنند. این یک بیماری غیر معمول و شاید یک بیماری خود ایمنی است. اسهال اغلب آبکی است و خونی در مدفوع وجود ندارد.

کولیت آلرژیک در نوزادان

در نوزادان کمتر از ۱ سال، کولیت اغلب به دلیل حساسیت به شیر گاو یا سویا است. کولیت آلرژیک ممکن است در نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می شوند، مشاهده شود، جایی که مادران شیر گاو را می نوشند و این پروتئین را به شیر مادر منتقل می کنند.

علائم و نشانه های کولیت چیست؟

درد ناشی از التهاب

التهاب روده بزرگ باعث می‌شود که لایه‌های عضلانی دچار اسپاسم متناوب شوند و باعث دردهای کولیکی یا گرفتگی شوند که می‌آیند و می‌روند. درد معمولاً در قسمت پایین شکم است، اما می تواند در هر نقطه ای از کولون احساس شود.

از آنجایی که ماهیچه ها در یک الگوی طبیعی منقبض نمی شوند و محتویات کولون به سرعت در روده بزرگ حرکت می کنند، فرصت کمی برای جذب مجدد آب وجود دارد. این منجر به اسهال آبکی می شود.

اگر پوشش روده ملتهب شود و از بین برود، ممکن است خونریزی رخ دهد. در کولیت اولسراتیو، زخم های کوچک ایجاد می شود و عامل خونریزی هستند.

درد قبل، حین و/یا بعد از یک دوره اسهال

در کولیت، به ویژه کولیت که در دیستال کولون (رکتوم و کولون سیگموئید) درگیر می شود، درد اغلب اوج می گیرد و قبل از اجابت مزاج اسهالی ایجاد می شود. پس از اجابت مزاج، درد ممکن است فروکش کند، اما با اسهال بعدی باز می گردد. همچنین ممکن است فرد احساس فوریت برای اجابت مزاج داشته باشد.

سایر علائم کولیت

بسته به علت کولیت، سایر سیستم های اندام بدن ممکن است درگیر باشند و علائمی مانند

تب
لرز
کسالت
خستگی
کم آبی بدن (علائم کم آبی بدن شامل ضعف، سبکی سر و کاهش خروجی ادرار است.)

هم کولیت اولسراتیو و هم بیماری کرون ممکن است علائمی در خارج از روده بزرگ داشته باشند، زیرا بدن به سایر اندام‌ها حمله می‌کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر شوند:

تورم مفصل،
التهاب چشم (آریت)
آفت دهان (زخم آفتی)
التهاب پوست (پیودرما گانگرنوزوم)

چه زمانی کسی باید در مورد کولیت با پزشک تماس بگیرد؟

اسهال یکی از علائم شایع کولیت است. معمولاً خود محدود می شود و با مراقبت های حمایتی، از جمله استراحت و یک دوره کوتاه رژیم غذایی با مایعات شفاف، خود به خود برطرف می شود.

با این حال، اگر اسهال بیش از دو تا سه هفته ادامه داشت، اگر خون در مدفوع وجود داشت، تب یا علائم کم آبی در فرد وجود داشت، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

خون در مدفوع هرگز طبیعی نیست و همیشه باید ارزیابی شود. شایع ترین علت وجود خون در مدفوع شامل هموروئید است. با این حال، سایر علل جدی خونریزی نیاز به بررسی دارند. کولیت تنها علت خونریزی مقعدی نیست. علل دیگر عبارتند از بیماری دیورتیکولی روده بزرگ (دیورتیکولیت)، پولیپ روده بزرگ، شقاق مقعد و سرطان.

اسهال مزمن ممکن است منجر به کم آبی بدن و تغییر در تعادل الکترولیت در بدن شود. اگر به اندازه کافی شدید باشد، کم آبی ممکن است نیاز به درمان با مایعات از طریق تزریق وریدی یا درمان آبرسانی خوراکی داشته باشد. علائم کم آبی بدن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سبکی سر (سرگیجه)، به ویژه هنگام تغییر وضعیت از حالت نشسته یا دراز کشیدن به حالت ایستاده (افت فشار خون ارتواستاتیک)
ضعف
خشکی دهان
خشکی چشم
کاهش خروجی ادرار
تب بالا همراه با اسهال ممکن است یک علامت هشدار دهنده باشد که ممکن است عفونت قابل توجهی وجود داشته باشد.
درد شکم طبیعی نیست، و در حالی که اسهال ممکن است با گرفتگی های خفیف همراه باشد، وجود درد شکمی در حال افزایش نیاز به مراجعه فوری به پزشک دارد.

چه نوع پزشکی کولیت را تشخیص داده و درمان می کند؟

اغلب کولیت توسط یک پزشک عمومی یا متخصص داخلی درمان می شود، به خصوص زمانی که کولیت برای اولین بار تشخیص داده می شود و علت آن نامشخص است. هنگامی که علت پیدا شد، آن پزشک ممکن است تنها فردی باشد که برای ادامه مراقبت لازم است.

در صورت نیاز به بررسی بیشتر و آزمایشات تشخیصی، ممکن است با متخصصین مانند متخصص گوارش مشورت شود. اگر عفونت علت کولیت باشد، ممکن است با متخصص بیماری های عفونی مشورت شود. در برخی موارد، متخصصان دیگری مانند جراحان و رادیولوژیست های مداخله ای ممکن است در درمان مشارکت داشته باشند.

سابقه بیمار

در بیماران مبتلا به درد شکمی و اسهال، مهم است که بدانید علائم از چه زمانی شروع شده اند، چه مدت طول کشیده اند، آیا می آیند و می روند و چه چیزی آنها را بهتر یا بدتر می کند.
تاریخچه سفر مهم است، به خصوص اگر بیمار اخیراً از منطقه ای با منبع آب آلوده یا بهداشت نامناسب مواد غذایی بازدید کرده باشد. بیماران اغلب می پرسند که آیا علائم ناشی از مسمومیت غذایی است یا خیر، اما پاسخ فوری به این سوال دشوار است. معمولاً این امر با مصرف غذای نامناسب یا ذخیره شده در خانه یا یک گردهمایی خانوادگی رخ می دهد و علائم در عرض چند ساعت پس از خوردن غذا رخ می دهد. علاوه بر این، دیگران در جمع ممکن است علائم مشابهی را تجربه کنند.
خون در مدفوع، چه با اجابت مزاج مخلوط شود و چه فقط در کاسه توالت چکه کند، طبیعی نیست. در حالی که ممکن است به دلیل هموروئید باشد، سایر علل بالقوه که نگران کننده تر هستند ممکن است نیاز به بررسی داشته باشند. ممکن است سوالاتی در مورد عادات روده، کاهش وزن، ضعف یا سابقه خانوادگی اختلالات روده، از جمله سرطان یا پولیپ روده بزرگ پرسیده شود. بسته به نگرانی های پزشک، ممکن است لازم باشد اطلاعاتی در مورد سایر سیستم های بدن، سابقه پزشکی گذشته، عادات اجتماعی (از جمله سیگار کشیدن، نوشیدن، و خطرات یا خطرات شغلی) به دست آید.

در طول معاینه فیزیکی برای کولیت چه اتفاقی می افتد؟

پس از گرفتن شرح حال، معاینه فیزیکی به تعیین علل بالقوه علائم کمک می کند.

علائم بیماری شدیدتر همراه با کم آبی بدن ممکن است شامل تغییرات ارتواستاتیک در فشار خون و ضربان نبض باشد که در آن علائم حیاتی هم در حالت درازکشیدن و هم در حالت ایستاده گرفته می شود. در بیمارانی که دچار کم آبی شده اند، خونریزی مقعدی داشته اند یا کم خون هستند، فشار خون و نبض ممکن است زمانی که بیمار صاف دراز می کشد طبیعی باشد، اما ممکن است در حالت ایستاده تغییر کند ( فشار خون کاهش می یابد و ضربان نبض افزایش می یابد). داروهای تجویزی، به ویژه بتابلوکرهایی که برای فشار خون بالا تجویز می شوند، ممکن است به طور کاذب ضربان نبض را کاهش دهند و اجازه ندهند که افزایش یابد.
دما از نظر وجود تَب بررسی می شود.
معاینه شکم شامل لمس یا احساس حساسیت و توده در شکم است. صداهای روده اغلب با گوشی پزشکی گوش داده می شود.
این معاینه همچنین ممکن است شامل معاینه رکتوم (راست روده) برای آزمایش خون مدفوع و احساس وجود توده رکتوم احتمالی باشد.
اگر نگرانی در مورد روده ایسکمیک به عنوان علت کولیت وجود دارد، معاینه همچنین ممکن است قلب و عروق خونی را ارزیابی کند و به دنبال علائم آترواسکلروز یا تنگ شدن شریان ها باشد. این ممکن است شامل گوش دادن به قلب و لمس کردن یا احساس نبض در گردن، بازوها و پاها و گوش دادن با گوشی پزشکی به رگ‌های خونی بزرگ بدن از جمله شریان‌های کاروتید و فمورال و آئورت باشد.
در بیمارانی که تشخیص بالینی کولیت ثانویه به عفونت ویروسی است، ممکن است نیازی به آزمایش بیشتر نباشد. با این حال، این در مورد بیماری که به نظر بیمار، کم آب یا دارای درد، تب یا خون در مدفوع قابل توجه است، صدق نمی کند.

چه آزمایش خون و یا نمونه مدفوع کولیت را تشخیص می دهد؟

شمارش کامل خون (CBC) هموگلوبین و هماتوکریت را اندازه گیری می کند و به دنبال کم خونی است. اگر تعداد گلبول های قرمز خون بالا باشد، ممکن است به دلیل کم آبی بدن باشد، جایی که آب کل بدن کاهش می یابد و خون متمرکز می شود.
شمارش کامل خون (CBC) همچنین تعداد گلبول‌های سفید خون را اندازه‌ گیری می‌ کند که ممکن است با پاسخ بدن به عفونت افزایش یابد. با این حال، افزایش تعداد گلبول‌های سفید خون لزوماً مساوی با عفونت نیست، زیرا افزایش آن ممکن است به دلیل واکنش بدن به هرگونه استرس یا التهاب باشد.
الکترولیت ها ممکن است به دنبال تغییرات در سطوح سدیم، پتاسیم، کلرید و بی کربنات در خون اندازه گیری شوند که به تعیین شدت کم آبی و از دست دادن مایعات کمک می کند.
عملکرد کلیه را می توان با اندازه گیری سطوح نیتروژن اوره خون (BUN) و کراتینین بررسی کرد. این ممکن است یک سرنخ مهم برای شدت کم آبی بدن باشد.
در صورت افزایش وزن مخصوص (غلظت ادرار) یا وجود کتون، آزمایش ادرار ممکن است کم آبی بدن را نشان دهد.
آزمایش‌های خون برای نشانگرهای التهاب نیز ممکن است اندازه‌گیری شوند، از جمله میزان رسوب گلبول قرمز (ESR) و پروتئین واکنش‌ گر C (CRP). اینها تست های غیر اختصاصی هستند که ممکن است به تصمیم گیری کمک کنند.
نمونه‌های مدفوع ممکن است برای کشت جمع‌آوری شود و عفونت‌های باکتریایی و انگلی به عنوان عامل کولیت جستجو شود. همچنین ممکن است مدفوع از نظر خون آزمایش شود.

چه آزمایش‌ها و روش‌های تصویربرداری کولیت را تشخیص می‌دهند؟

کولونوسکوپی: طول کولون (روده بزرگ) را می توان مستقیماً با کولونوسکوپی مشاهده کرد. متخصص گوارش از یک لوله نازک و قابل انعطاف مجهز به دوربین فیبر نوری برای مشاهده پوشش داخلی روده بزرگ استفاده می کند. ظاهر پوشش کولون اغلب به پزشک اجازه می دهد تا تشخیص دهد و همچنین فرصتی برای جستجوی تومورها و پولیپ ها فراهم می کند. بیوپسی (تکه های کوچک بافت) را می توان از پوشش مخاطی در طی کولونوسکوپی تهیه کرد و توسط پاتولوژیست زیر میکروسکوپ ارزیابی شد تا علت کولیت مشخص شود. بیوپسی تنها راه برای تشخیص کولیت میکروسکوپی است.
توموگرافی کامپیوتری و تنقیه باریم: آزمایشاتی هستند که گاهی برای کمک به تشخیص علت احتمالی کولیت تجویز می شوند. سی تی اسکن شکم به یک آزمایش رایج تر برای ارزیابی بیماران مبتلا به درد شکم تبدیل شده است. با این حال، برای پزشک مهم است که خطر تابش اشعه را با پاداش اطلاعاتی که می توان به دست آورد، متعادل کند. این آزمایشات معمولا توسط رادیولوژیست انجام می شود.

درمان کولیت چیست؟

درمان کولیت به علت آن بستگی دارد.

برای کولیت تشخیص داده نشده یا کنترل نشده، درمان اولیه (بدون توجه به علت) تثبیت علائم حیاتی بیمار و کمک به کنترل درد در صورت نیاز است. آبرسانی مجدد ممکن است از طریق دهان انجام شود. با این حال، برای آن دسته از بیمارانی که به طور قابل توجهی خشک هستند، که قادر به تحمل مایعات از طریق دهان نیستند، یا دارای اختلالات الکترولیت هستند، ممکن است مایعات داخل وریدی مورد نیاز باشد.
داروها اغلب برای کنترل بیماری التهابی روده (IBD) مورد استفاده قرار می گیرند و انتخاب دارو متناسب با هر بیمار است.
معمولاً از آنتی بیوتیک ها استفاده نمی شود مگر اینکه باکتری خاصی جدا شود و درمان برای کوتاه کردن دوره عفونت شناخته شود.
داروهای بدون نسخه برای درمان اسهال باید با احتیاط مصرف شوند، به خصوص اگر درد شکم و تب وجود داشته باشد. همیشه عاقلانه است که قبل از مصرف داروهای ضد اسهال با یک پزشک یا داروساز مشورت کنید.
جراحی معمولاً یک گزینه درمانی برای اکثر علل کولیت نیست.

چه غذاهایی به تسکین بازگشت کولیت کمک می کند؟

کولیت اغلب با اسهال همراه است و بدن می تواند با هر دوره اسهال مقادیر قابل توجهی مایعات را از دست بدهد. علاوه بر این، روده بزرگ ملتهب است، و مهم است که سعی کنید به آن “استراحت کنید”.

از آنجایی که مایعات شفاف بیشتر در معده و روده کوچک جذب می شوند، در ابتدا پرهیز از غذاهای جامد و استفاده ی بیشتر از رژیم مایعات شفاف ممکن است به آبرسانی مجدد بدن و استراحت روده بزرگ کمک کند.

تغییر رژیم غذایی برای کاهش علائم یا شعله ور شدن ممکن است به تسکین علائم بیماری کمک کند، اما هیچ درمانی برای برخی از اشکال کولیت وجود ندارد.

اگر کولیت دارم از چه غذاهایی پرهیز کنم؟

بسته به علت، برخی از افراد مبتلا به کولیت ممکن است متوجه شوند که برخی از غذاها باعث ایجاد یا بدتر شدن علائم آنها می شوند. نگه داشتن یک دفتر خاطرات غذایی ممکن است مفید باشد و سپس اجتناب از غذاهایی که ممکن است با بدتر شدن علائم همراه باشد.

بنیاد کرون و کولیت آمریکا توصیه می کند در صورت ابتلا به کولیت از مصرف غذاهای زیر اجتناب کنید:

غذاهای چرب یا سرخ شده
شیر یا محصولات حاوی شیر
برخی از غذاهای پر فیبر مانند ذرت بو داده، دانه ها، آجیل و ذرت
افرادی که عدم تحمل لاکتوز دارند باید از مصرف لبنیات حاوی لاکتوز اجتناب کنند.

امید درمان فرد مبتلا به کولیت چقدر است؟

بیماران مبتلا به اسهال عفونی با مراقبت های حمایتی نسبتاً سریع بهبود می یابند. اکثر عفونت ها با یا بدون درمان خاص برطرف می شوند و اغلب نیازی به آنتی بیوتیک ندارند. این تصمیمات به تشخیص بیمار بستگی دارد.

بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده احتمالاً برای کمک به کنترل علائم خود به درمان مادام العمر نیاز خواهند داشت. هدف، مانند هر بیماری طولانی مدت، اجازه دادن به بیمار برای زندگی عادی با حداقل علائم بیماری است.

بیماران مبتلا به کولیت ایسکمیک باید عوامل خطر خود را برای باریک شدن پیشرونده عروق به حداقل برسانند. اینها همان خطرات بیماری قلبی هستند و به رویکرد درمانی یکسانی از جمله کنترل موارد زیر نیاز دارند:

فشار خون بالا
دیابت
کلسترول بالا
ترک سیگار

بیماران مبتلا به ایسکمی شدید که منجر به کولون مرده (گانگرنوز) می شود نیاز به جراحی برای برداشتن بخش گانگرونی دارند.

نکاتی که باید در مورد کولیت بدانید

کولیت به التهاب پوشش داخلی روده بزرگ اشاره دارد. علل متعددی برای کولیت وجود دارد از جمله عفونت، بیماری التهابی روده (بیماری کرون و کولیت اولسراتیو دو نوع IBD هستند)، کولیت ایسکمیک، واکنش های آلرژیک و کولیت میکروسکوپی.

علائم کولیت به علت آن بستگی دارد و ممکن است شامل موارد زیرشود: