تحقیقات جدید نشان می دهد که چگونه ورزش باعث افزایش فعالیت عصبی در هیپوکامپ می شود. هیپوکامپ ناحیه ای از مغز است که با ذخیره سازی حافظه بلند مدت درگیر است.
یافته‌های مطالعات نشان می‌دهد که سیگنال‌های شیمیایی ناشی از انقباض ماهیچه‌ها ممکن است یک مسیر سیگنال دهی را ایجاد کند که عملکرد مغز را تقویت می‌کند و ممکن است به درمان اختلالات عصبی در آینده کمک کند.
گام های بعدی برای تحقیق شامل سوالات بالینی مهمی مانند انواع تمرینات موثر (هوازی در مقابل بی هوازی)و میزان و مدت زمان انجام آن ها است.
شواهد رو به رشد از این ایده حمایت می کند که ورزش هم برای بدن و هم برای ذهن مفید است.
ارتباط بین ورزش و سلامت مغز
بر اساس یک مطالعه جدید منتشر شده در ژورنال نوروساینس، رابطه بین فعالیت بدنی و سلامت مغز ممکن است حتی بیشتر از آنچه باشد که تصور می شد.
محققان بررسی کردند که چگونه سیگنال های شیمیایی تولید شده توسط ماهیچه ها در حین حرکت منجر به رشد عصبی در مغز می شود. به طور خاص، آن ها به چگونگی تأثیر ورزش بر هیپوکامپ نگاه کردند. هیپوکامپ بخشی از مغز است که با ذخیره سازی حافظه بلند مدت درگیر است.
این مطالعه اولین مطالعه‌ای است که سعی می‌کند مکانیسم اساسی را که توسط آن فعالیت بدنی یا ورزش ممکن است بر مغز تأثیر بگذارد، پیدا کند.
دکتر اندرو نیوبرگ، عصب شناس و مدیر تحقیقات موسسه سلامت یکپارچه مارکوس و پزشک بیمارستان دانشگاه جفرسون (صفحه پروفایل او)، می گوید:
مدت هاست که مشخص شده است که ورزش از سلامت مغز حمایت می کند و خلق و خو و شناخت را بهبود می بخشد.
این مطالعه نشان می‌دهد که ممکن است سیگنال‌های شیمیایی توسط سلول‌های عضلانی منتشر شود که بر نورون‌ها تأثیر بگذارد. بنابراین این مطالعه در یک سطح مولکولی عمیق‌تر مرتبط با این اثر قرار می‌گیرد.
فعالیت بدنی و هیپوکامپ
این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه مواد شیمیایی از عضلات می‌توانند بر بخش‌های کلیدی مغز از جمله نورون‌های موجود در مغز تأثیر بگذارند.
ورزش برای بهبود سلامت شناختی با تغییر نورون‌های هیپوکامپ در مغز شناخته شده است. بر اساس این مطالعه, بینش های جدیدی در مورد اینکه چگونه سیگنال های شیمیایی ناشی از انقباض عضلات در شرایط آزمایشگاهی می تواند بلوغ نورون های هیپوکامپ را تسریع کند و تشکیل شبکه های عصبی را تقویت کند، ارائه می دهد.
این مطالعه نقش حیاتی آستروسیت‌ها، سلول‌های تخصصی که نورون‌های مغز را احاطه کرده و از آن پشتیبانی می‌کنند، در تنظیم توسعه شبکه‌های عصبی هیپوکامپ برجسته می‌کند.
این مطالعه با برجسته کردن نقش حیاتی آستروسیت ها در تنظیم فعالیت نورون ها، که اغلب در تحقیقات مغز نادیده گرفته می شود، نشان می دهد که توسعه درمان های جدید برای اختلالات عصبی ممکن است نیاز به توجه نه تنها به نورون ها، بلکه به آستروسیت ها نیز داشته باشد.
در این مطالعه، تیم مطالعه کننده دریافتند که حذف آستروسیت‌ها از کشت‌های سلولی منجر به تبدیل شدن نورون‌ها به «بیش از حد تحریک‌پذیر» می‌شود که می‌توان آن را به عنوان یک نورون فعال شده توسط یک محرک یاد کرد (منبع مطلب).
در حداقل یک مطالعه که در سال ۲۰۲۲ انجام شد, محققان دریافتند که “فعالیت عصبی بالا به طور غیرعادی” یکی از ویژگی های مشترک بیماری آلزایمر است و به نظر می رسد با زوال شناختی بیشتر مرتبط باشد(منبع مطلب).
یافته‌های مطالعه جدید می‌تواند پیامدهای مهمی برای درک و درمان اختلالات عصبی، مانند صرع، که به دلیل تحریک بیش از حد نورون‌ها ایجاد می‌شود، داشته باشد.
درمان آستروسیت ها می تواند شامل کاوش رویکردهایی باشد که آستروسیت ها را برای تنظیم فعالیت آن ها و جلوگیری از تحریک پذیری بیش از حد در نورون ها مورد هدف قرار می دهد، که به طور بالقوه راه های جدیدی را برای درمان اختلالات عصبی باز می کند.
برای تأیید این یافته های اولیه به تحقیقات بیشتری نیاز است، اما این تحقیق جالب است.
یافته کلی این است که سلول‌های هیپوکامپ که نقش مرکزی در شبکه‌های مغزی دارند و عملکرد شناختی و حافظه را واسطه می‌کنند، تحت تأثیر سلول‌های ماهیچه‌ای از طریق آستروسیت‌ها قرار می‌گیرند که سلول‌های پشتیبان مهمی در مغز هستند. این مطالعه نشان می دهد که مغز چگونه به ورزش واکنش نشان می دهد.
آینده سلامت مغز چگونه است
نتایج این مطالعه از شواهد رو به رشدی حمایت می کند که ورزش نه تنها برای سلامت جسمانی بلکه برای سلامت شناختی نیز مفید است.
به طور خاص، نتایج نشان می‌دهد که سیگنال‌های شیمیایی از ماهیچه‌های منقبض, ممکن است یک مسیر سیگنال دهی را ایجاد کند که عملکرد شناختی را افزایش می‌دهد و ممکن است پتانسیل درمانی برای درمان اختلالات عصبی داشته باشد.
علاوه بر این، این یافته‌ها پیامدهای مهمی برای توسعه رویکردهای جدید برای تقویت سلامت شناختی و درمان اختلالات عصبی دارند. این مطالعه با شناسایی نقش حیاتی آستروسیت ها در تأثیر ورزش بر نورون های هیپوکامپ، نشان می دهد که تحقیقات آینده باید تعامل بین عضلات، آستروسیت ها و نورون ها را در نظر بگیرند.
یافته‌های این مطالعه ممکن است توسعه رژیم‌های ورزشی را که به طور خاص برای هدف قرار دادن تعامل بین عضلات، آستروسیت‌ها و نورون‌ها برای سلامت شناختی مطلوب طراحی شده‌اند، نشان دهد.
این مطالعه از اهمیت ورزش به عنوان بخشی از برنامه سلامت مغز برای بیماران حمایت می کند. با این حال، سؤالات بالینی مهم (و همچنین سؤالات مکانیکی) در نهایت این است که چه نوع تمرینی مؤثرتر است (هوازی در مقابل بی هوازی) و چقدر و برای چه مدت باید آن ها را انجام داد؟
نتیجه گیری
بر اساس تحقیقات جدید، ورزش بخش هایی از مغز از جمله فعالیت عصبی در هیپوکامپ را تقویت می کند.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که سیگنال‌های شیمیایی ناشی از انقباض ماهیچه‌ها ممکن است یک مسیر سیگنال دهی را ایجاد کند که عملکرد مغز را بهبود می‌بخشد و به طور بالقوه می‌تواند برای درمان بیماری‌های عصبی مفید باشد.
