پرش پلک یک اسپاسم عضلانی غیرارادی است که می‌تواند در پلک بالا یا پایین یا حتی هر دو به طور همزمان اتفاق بیفتد. معمولاً مشکل جدی نیست و به خودی خود از بین می رود. ایجاد تغییر در شیوه زندگی برای کاهش استرس و خستگی، و همچنین اجتناب از موادی مانند کافئین و الکل که می‌توانند آن را بدتر کنند، اشکال اصلی درمان هستند.
پرش پلک همچنین می تواند در اثر عفونت چشم یا سایر بیماری های چشمی مانند ورم ملتحمه (چشم صورتی) ایجاد شود. در موارد نادر، ممکن است نشانه ای از یک بیماری جدی تری در سیستم عصبی باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. این مقاله اطلاعاتی در مورد علائم، علل و گزینه های درمانی برای پرش پلک ارائه می دهد.
علائم پرش پلک
هنگامی که پلک شما بدون اینکه به هیچ اختلال یا بیماری خاصی مرتبط باشد منقبض می شود، به آن میوکیمیا می گویند. این بدان معنی است که ماهیچه های پلک شما اسپاسم می کند و باعث می شود که پلک به سرعت بسته یا تقریباً بسته شود و سپس مکرراً باز شود.
این نوع انقباض پلک بسیار رایج است و معمولاً بی ضرر است و بینایی طبیعی شما را تحت تأثیر قرار نمی دهد (منبع مطلب).در بیشتر موارد، بدون نیاز به هیچ درمانی، خود به خود از بین می رود.
با این حال، مواردی وجود دارد که پرش پلک می‌تواند نشانه شرایط جدی‌تری باشد که ممکن است علائم کمی متفاوت داشته باشد.
شرایط مختلفی وجود دارد که می تواند باعث پرش پلک شود که در قسمت های بعدی توضیح داده خواهد شد.
بلفارواسپاسم ضروری خوش خیم
بلفارواسپاسم ضروری خوش خیم نوع شدیدتری از پرش پلک است که در آن یک یا هر دو پلک به طور غیرارادی بسته می شوند. اسپاسم ها با افزایش پلک زدن شروع می شوند و با گذشت زمان می توانند شدیدتر شوند. این وضعیت می تواند به طور موقت از باز کردن چشمان شما برای چند ثانیه تا چند ساعت جلوگیری کند و باعث کوری موقت شود.
علت اصلی بلفارواسپاسم ضروری خوش خیم مربوط به مسائل مربوط به تکانه های عصبی است که به گروهی از ساختارها در اعماق مغز به نام گانگلیون های پایه متصل هستند. این ساختارها به کنترل حرکات ارادی در بدن کمک می کنند. در نتیجه، این عارضه می‌تواند بر سایر ماهیچه‌های بدن و نه فقط پلک‌ها تأثیر بگذارد (منبع مطلب) .
سایر علائم این بیماری عبارتند از (منبع مطلب):
- ناراحتی در پلک ها
- خشکی چشم
- بسته شدن پلک آنقدر محکم که نمی توانید آن را باز کنید
- تحریک سطح چشم (قرنیه)
- تحریک غشاهای پوشاننده پلک به دلیل رنگ چشم (ملتحمه)
- مشکل در بالا رفتن از پله ها یا رانندگی با ماشین
- حساسیت به نور
اسپاسم همی صورت
اسپاسم همی فاسیال اختلالی است که ماهیچه ها و اعصاب یک طرف صورت را تحت تاثیر قرار می دهد. معمولاً در اثر فشار رگ خونی بر روی عصب صورت ایجاد می شود.
افراد مبتلا به اسپاسم همی صورت دچار انقباضات مکرر و غیرقابل کنترل یا انقباض عضلات صورت در یک طرف صورت خود می شوند. در موارد شدید، این اسپاسم ها می تواند چندین ماه ادامه داشته باشد (منبع مطلب) .
این وضعیت اغلب با انقباض پلک شروع می شود که می تواند بدتر شود و در نهایت باعث بسته شدن چشم شود. با گذشت زمان، اسپاسم می تواند گسترش یابد و تمام عضلات یک طرف صورت را درگیر کند.
اسپاسم همی فاسیال یک بیماری جدی است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد، زیرا می تواند زندگی را تهدید کند.
علل پرش پلک
بیشتر موارد پرش بی ضرر پلک را می توان به عوامل سبک زندگی نسبت داد که می توان آنها را تغییر داد. شایع ترین علل پرش بی ضرر پلک عبارتند از (منبع مطلب) :
- استرس
- خستگی یا کمبود خواب
- کافئین، نیکوتین و سایر محرک ها
وقتی استرس یا کمبود خواب را تجربه می کنید، بدن شما آدرنالین بیشتری تولید می کند و برای پاسخ جنگ یا گریز آماده می شود. این افزایش سطح هوشیاری مستلزم دوره های طولانی فعالیت ماهیچه ای است که منجر به انقباضات سریع و متناوب می شود که منجر به پرش چشم می شود.
کافئین و نیکوتین به عنوان محرک عمل می کنند و بر عضلات و اعصاب شما تأثیر می گذارند. آنها همچنین فعالیت سیستم عصبی مرکزی شما را افزایش می دهند و شما را هوشیارتر و پرانرژی تر می کنند. استفاده بیش از حد از این محرک‌ها می‌تواند سیگنال‌هایی را که به سیستم عصبی شما می‌گوید استراحت کند، مختل کند و باعث افزایش فعالیت ماهیچه‌ها و اسپاسم‌های دوره‌ای شود (منبع مطلب).
چه داروهایی می توانند باعث پرش پلک شوند
پرش پلک می تواند به عنوان یک عارضه جانبی داروی توپیرامات رخ دهد (منبع مطلب).این داروی ضد تشنج برای درمان تشنج هایی که با صرع رخ می دهد استفاده می شود. از این مسئله همچنین برای جلوگیری از سردرد های میگرنی استفاده می شود.
چگونه پرش پلک را درمان کنیم؟
پرش پلک که به بیماری یا اختلالی مربوط نمی شود، معمولاً بدون درمان از بین می رود. مراحل زیر ممکن است به کاهش سریعتر انقباض کمک کند (منبع مطلب):
- استرس خود را کاهش دهید.
- مقدار کافئین مصرفی خود را محدود کنید.
- از الکل و محصولات تنباکو خودداری کنید.
- بیشتر بخوابید
- کمپرس گرم را روی چشم بگذارید تا عضلات چشم شل شوند.
- برای کاهش خشکی از قطره های چشمی بدون نسخه استفاده کنید.
پرش مزمن پلک ناشی از بلفارواسپاسم ضروری خوش خیم یا اسپاسم همی صورت معمولاً با بوتاکس، نوعی سم بوتولینوم، درمان می شود.
بوتاکس زیر پوست اطراف چشم تزریق می شود تا سیگنال های عصبی که باعث انقباض ماهیچه های پلک می شوند را متوقف کند. این کار به شل شدن عضلات کمک می کند و از اسپاسم جلوگیری می کند. اثرات می تواند از سه تا ۱۲ ماه ادامه داشته باشد (منبع مطلب).
در موارد شدید بلفارواسپاسم ضروری خوش خیم، ممکن است از جراحی به نام میکتومی تراکتور استفاده شود. برای اسپاسم همی صورت، رفع فشار میکروواسکولار عصب صورت ممکن است به عنوان یک گزینه درمانی استفاده شود.
عوارض و عوامل خطر مرتبط با پرش پلک
پرش پلک معمولاً برای ساختار فیزیکی چشم بی ضرر است زیرا فقط بر روی پلک تأثیر می گذارد. با این حال، زندگی با پرش پلک می تواند بر کیفیت زندگی و رفاه روانی شما تأثیر بگذارد (منبع مطلب).
برخی از عوارض رایج مرتبط با پرش پلک عبارتند از (منبع مطلب):
- میدان دید مرکزی غیر طبیعی به دلیل بسته شدن پلک
- بسته شدن چشم در موارد شدید که باعث کوری موقت می شود
- استرس ناشی از زندگی با یک مشکل بدون دلیل
- ناتوانی در انجام فعالیت های عادی روزانه
در صورت داشتن هر یک از ویژگی های زیر در معرض خطر بیشتری برای پرش پلک هستید:
- داشتن یک سبک زندگی پر استرس
- استفاده بیش از حد از الکل، کافئین و/یا تنباکو
- خواب ناکافی شبانه
- احساس خستگی چشم در اثر استفاده از رایانه، تلفن همراه یا تلویزیون
- مصرف توپیرامات
آیا آزمایشاتی برای تشخیص علت پرش پلک وجود دارد؟
اگر دچار انقباض پلک هستید و دلیل مشخصی برای آن وجود ندارد، پزشک ممکن است از MRI مغز شما برای بررسی سایر بیماری‌ها مانند مولتیپل اسکلروزیس یا تومور ساقه مغز استفاده کند (منبع مطلب) .
MRI همچنین می تواند به تشخیص اسپاسم همی صورت کمک کند. آزمایش خاصی برای تشخیص بلفارواسپاسم ضروری خوش خیم وجود ندارد، بنابراین پزشک شما بر اساس سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و علائم شما تشخیص می دهد (منبع مطلب) .
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر دچار انقباض پلک با یکی از ویژگی های زیر هستید، با پزشک خود تماس بگیرید:
- پرش پلک که بیش از یک هفته طول بکشد
- پلک کاملا بسته
- تکان دادن در سایر قسمت های صورت
- تورم، قرمزی یا ترشح چشم
- افتادگی پلک بالا
کلام پایانی
- پرش پلک معمولا بی ضرر است و اغلب به صورت اسپاسم عضلانی پلک ها رخ می دهد. به طور معمول، هیچ درمانی لازم نیست، زیرا این مشکل اغلب خود به خود ظرف چند روز برطرف می شود.
- ممکن است متوجه شوید که علائم با محدود کردن کافئین، الکل و تنباکو و همچنین با کاهش استرس و اطمینان از داشتن خواب کافی بهبود می یابند. در موارد نادر، پرش پلک ممکن است با شرایط جدی‌تری مانند بلفارواسپاسم خوش‌خیم یا اسپاسم همی صورت همراه باشد که می‌تواند باعث پرش شدیدتر و حتی بسته شدن چشم شود.
- در این موارد، تزریق بوتاکس می تواند با جلوگیری از انقباض عضلات چشم آسیب دیده، آنها را شل کند. زندگی با پرش پلک می تواند ناامید کننده باشد و کیفیت زندگی شما را مختل کند، حتی اگر این مشکل به طور معمول بی ضرر باشد. همچنین اگر نگران هستید که پرش پلک شما ممکن است نشان دهنده مشکل جدی تری باشد، می تواند استرس زا باشد.
- اگر در این مورد نگران هستید، بهتر است با مراجعه به پزشک شروع کنید تا اطمینان حاصل کنید که لرزش پلک شما به بیماری مربوط نیست. آنها می توانند به شما کمک کنند تا علت مشکل خود را بفهمید و راهنمایی هایی را برای ایجاد تغییراتی مانند کاهش استرس، بهبود خواب یا اجتناب از الکل ارائه دهند. با متعهد ماندن به این اهداف، ممکن است شانس بیشتری برای جلوگیری از پرش پلک داشته باشید.
سوالات متداول
۱. آیا پرش پلک نشانه تومور مغزی است؟
در حالی که پرش پلک می تواند نشانه ای از تومور مغزی باشد، این یک اتفاق نادر است. در اغلب موارد، پرش پلک بی ضرر است، هرچند آزاردهنده است. معمولاً در نتیجه استرس، خستگی، فشار چشم یا استفاده بیش از حد از کافئین، الکل و/یا تنباکو رخ می دهد.
۲. آیا سردرد می تواند باعث پرش پلک شود؟
میگرن و سردردهای خوشه ای می توانند باعث پرش پلک شوند که تا زمانی که سردرد از بین برود ادامه می یابد. از آنجایی که بسیاری از علل زمینه‌ای این نوع سردردها نیز محرک‌های پرش پلک هستند، بروز این دو مشکل با هم غیرمعمول نیست.
۳. پرش پلک چقدر طول می کشد؟
پرش پلک که به دلیل بیماری یا اختلال ایجاد نمی شود، معمولاً چند روز طول می کشد و سپس از بین می رود. پرش پلک که یک هفته یا بیشتر طول می کشد باید توسط یک پزشک ارزیابی شود. علاوه بر آزاردهنده بودن، ممکن است نشانه ای از یک مشکل زمینه ای باشد که نیاز به درمان دارد.
