تحقیقات انجام شده توسط ادوارد کالوین کندال در کلینیک مایو در مورد استفاده پزشکی از کورتیزون منجر به دریافت جایزه نوبل در سال ۱۹۵۰ شد. این دارو کورتیزول را شبیه سازی کرد، یک هورمون طبیعی ضد التهابی که توسط غدد فوق کلیوی تولید می شود. چنین داروهای کورتیکواستروئیدی مصنوعی (پردنیزون، پردنیزولون و بسیاری دیگر) از آن زمان برای بیماران مفید بوده و معمولاً برای درمان بسیاری از بیماری‌ها از جمله موارد زیر استفاده می‌شوند:
- عکس العمل های آلرژیتیک
- آسم
- آرتریت روماتوئید
- بیماری التهابی روده
با این حال، عوارض جانبی جدی وجود دارد. دو نگرانی در مورد عوارض جانبی استروئید وجود دارد. درمان مداوم و طولانی مدت استروئید از عوارض جانبی دارو و علائم ناشی از تغییر در تعادل ترشح طبیعی هورمون است.
علائم ناشی از عدم تعادل ترشح هورمون معمولاً از مصرف دوزهای بیشتر از تولید طبیعی بدن ما (حدود ۷.۵ میلی گرم پردنیزون در روز) ناشی می شود. هنگامی که بیماران شروع به کاهش یا قطع دوز می کنند، علائم ترک ممکن است رخ دهد. بنابراین، استروئیدها معمولاً برای کوتاه ترین زمان ممکن داده می شوند.
استفاده کوتاه مدت از استروئید معمولاً بدون عوارض جانبی قابل توجه است و اغلب یک درمان حیاتی برای مشکلات مختلفی است، از جمله:
- اگزما
- آلرژی
- آسم
علاوه بر این، استفاده کوتاه مدت باعث ایجاد علائم ترک استروئید نمی شود.
علائم و نشانه های ترک استروئید چیست؟
علائم ترک معمولاً پس از استفاده طولانی مدت از استروئیدها با قطع سریع یا ناگهانی دارو ظاهر می شود. این استروئیدها شامل گلوکوکورتیکوئیدها، استروئیدهای آنابولیک در اشکال موضعی، تزریقی و ترانس درمال هستند. علائم و نشانه های زیر ممکن است در افرادی که مصرف استروئیدها را کنار می گذارند رخ دهد:
- ضعف
- خستگی
- کاهش اشتها
- کاهش وزن
- حالت تهوع
- استفراغ
- اسهال
- درد شکم
- فشار خون پایین (هیپوتانسیون)
- سرگیجه یا غش
- قند خون پایین (هیپوگلیسمی)
- تغییرات قاعدگی
در موارد کمتر ممکن است درد مفاصل، تغییرات پوستی، دردهای عضلانی، تب، تغییرات ذهنی یا افزایش کلسیم مشاهده شود. کم آبی و عدم تعادل الکترولیت ممکن است رخ دهد. کاهش انقباضات گوارشی ممکن است رخ دهد و منجر به اتساع روده (ایلئوس) شود. علائم ترک استروئید شبیه بسیاری از مشکلات پزشکی دیگر است.
چگونه استروئیدها را کاهش می دهید؟ آیا آنها بر غدد فوق کلیوی شما تأثیر می گذارند؟
با گذشت زمان، دانشمندان به دلایلی پرداختند که چرا برخی از بیماران ممکن است علائم کاهش عملکرد آدرنال را تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر این کار را نمی کنند. به نظر می رسد که تولید کورتیکواستروئید توسط مکانیسم پیچیده ای به نام محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPAA) تنظیم می شود که شامل ارتباط بین غدد فوق کلیوی، غده هیپوفیز و مغز است. مصرف مداوم کورتیکواستروئیدها می تواند این تعادل ظریف را به هم بزند و باعث شود که HPAA اساساً به حالت خفتگی برود.
مشخص شده است که سطح کورتیکواستروئیدهای مورد نیاز برای سرکوب HPAA می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. دستورالعمل کلی این است که دوزهای بالا در یک دوره کوتاه یا دوزهای پایین تر در یک دوره طولانی می تواند منجر به کاهش طولانی مدت عملکرد HPAA شود. جالب اینجاست که یک دوره ۵ روزه با دوزهای متوسط تا زیاد استروئیدها معمولاً منجر به علائم ترک نمی شود.
بنابراین، بسیار مهم است که مصرف استروئید را به طور ناگهانی متوقف نکنید. کاهش تدریجی دارو به غدد فوق کلیوی اجازه می دهد تا الگوهای ترشح طبیعی خود را از سر بگیرند. این فرآیند ممکن است کمی طول بکشد تا به طور کامل عادی شود. سرعت کاهش استروئیدها به این بستگی دارد که چگونه می توان با کاهش دوز بیماری زمینه ای را مدیریت کرد و بدن چقدر سریع می تواند با تولید هورمون های خود سازگار شود. در شرایط ایده آل، یک دوره کاهشی ۴ تا ۶ هفته ای (یا احتمالاً بیشتر) برای انتقال ایمن مناسب تلقی می شود.
متأسفانه، کاهش تدریجی دوز استروئیدها ممکن است همیشه علائم ترک را کاملاً از بین نبرد. تحقیقات کنونی نشان می‌دهد که ترک استروئیدها می‌تواند شامل عوامل مختلفی از جمله وابستگی فیزیکی واقعی به کورتیکواستروئیدها باشد. علاوه بر این، آزمایش‌هایی که عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPAA) را ارزیابی می‌کنند ممکن است همیشه با علائم بیمار مطابقت نداشته باشند و معمولاً در زمانی که بیمار هنوز استروئید مصرف می‌کند بی‌اثر هستند. بنابراین، مشخص کردن علت دقیق علائم بیمار یا پاسخ آنها به استرس، مانند تشدید بیماری یا جراحی، می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. گاهی اوقات، شروع مجدد یا افزایش دوز استروئیدها ممکن است تنها راه حل موثر باشد.
اتخاذ برنامه ای برای مصرف استروئیدها یک روز در میان می تواند به بدن اجازه دهد تا عملکرد مناسب خود را بازیابد. حذف یک روز از مصرف استروئیدها باعث تحریک طبیعی هیپوتالاموس و غدد هیپوفیز می شود. بنابراین، اتخاذ رویکرد درمانی روز متناوب، در صورت امکان، پس از مدیریت موفقیت آمیز بیماری توصیه می شود. هنوز مشخص نیست که آیا استروئیدهای جدید ساخته شده به کاهش خطر عوارض جانبی و سرکوب HPAA کمک می کنند یا خیر.
مهم است که فرض کنیم همه بیمارانی که تحت درمان با استروئید قرار گرفته اند، حتی برای مدت کوتاهی، ممکن است عملکرد HPAA را به خطر بیندازند. بیمارانی که استروئید مصرف کرده‌اند و هر یک از علائم ذکر شده در بالا یا هر علائم غیرعادی دیگری را تجربه می‌کنند، باید فوراً به پزشک خود اطلاع دهند. به خاطر داشته باشید که مصرف برخی داروها یا مصرف الکل ممکن است به دوزهای بیشتری از استروئیدها نیاز داشته باشد. توصیه می شود لیستی از تمام داروهای خود را در کیف پول خود داشته باشید تا در مواقع اضطراری به پرسنل پزشکی اطلاع دهید. این اطلاعات بسیار مهم است، به خصوص اگر تحت درمان با استروئید هستید یا اخیرا مصرف استروئیدها را متوقف کرده اید. مکمل های اضافی ممکن است در مواقع استرس، حتی تا یک سال پس از قطع درمان با کورتیکواستروئید ضروری باشد.
پزشکان برای تشخیص ترک مصرف استروئید از چه آزمایشاتی استفاده می کنند؟
شناسایی علائم ترک استروئید به دلیل ماهیت متنوع و نه چندان خاص علائم می تواند برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی یک کار چالش برانگیز باشد. با این حال، موثرترین روش برای تشخیص ترک استروئید شامل گرفتن یک تاریخچه پزشکی دقیق و انجام یک معاینه فیزیکی کامل با تمرکز بر هر دارویی، به ویژه استروئیدها، است که بیمار اخیراً مصرف آنها را متوقف کرده است. اگر بیماران اخیراً استفاده از استروئید را متوقف کرده اند، برای کمک به فرآیند تشخیصی، ضروری است که با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود ارتباط برقرار کنند.
علاوه بر ارزیابی کامل، آزمایش‌های پزشکی خاص نیز می‌توانند به تأیید تشخیص ترک استروئید کمک کنند. این آزمایشات ممکن است شامل ارزیابی سطوح کورتیزول، سطح کلسیم سرم، شمارش کامل خون (CBC)، سطوح الکترولیت، سطوح نیتروژن اوره خون (BUN) و سطح کراتینین باشد.
کدام نوع از متخصصان علائم ترک استروئید را درمان می کنند؟
علاوه بر پزشکان مراقبت های اولیه، متخصصان داخلی، متخصصان غدد، متخصصان اعتیاد، پزشکان اورژانس، بیمارستان ها و داروسازان مستقر در بیمارستان می توانند در درمان ترک استروئید شرکت کنند.
درمان ترک استروئید چیست؟
در مورد ترک استروئید، درمان معمولاً شامل یک فرآیند مدیریت شده دقیق برای کاهش تدریجی مقدار استروئیدهای داده شده است تا بدن بتواند با تولید استروئیدهای خود به طور طبیعی سازگار شود. این فرآیند معمولاً با تجویز استروئیدها برای کاهش علائم ترک شروع می شود و به دنبال آن کاهش تدریجی دارو انجام می شود. از آنجایی که هر بیمار منحصر به فرد است، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی عواملی مانند علائم خاص بیمار، نوع استروئید مورد استفاده (مانند استروئیدهای هورمونی که ممکن است با سرعت بیشتری کاهش می یابند) و انطباق کلی بیمار با برنامه درمانی را در نظر می گیرند.
بسته به عواملی مانند سطح وابستگی بیمار، قدرت و نوع استروئید مورد استفاده، و هر گونه شرایط بهداشتی زمینه ای، جدول زمانی برای از شیر گرفتن استروئیدها می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد، از چند هفته تا یک سال طول می کشد. برخی از بیماران ممکن است در شرایط استرس زا مانند جراحی اورژانسی نیاز به افزایش موقت دوز استروئیدی خود داشته باشند، اما این تنظیمات معمولاً کوتاه مدت هستند و به دقت توسط متخصصان پزشکی نظارت می شوند.
عاقبت ترک استروئید چیست؟
چشم انداز ترک استروئید معمولاً زمانی مطلوب است که به سرعت شناسایی و مدیریت شود. با این حال، اگر علائم ترک استروئید به درستی متوجه نشود، احتمال پیش آگهی مثبت کاهش می یابد. این کاهش ممکن است به دلیل عوارض مختلفی از جمله عدم تعادل در الکترولیت ها، کم آبی بدن و بروز علائم هشدار دهنده دیگر رخ دهد. علاوه بر این، کاهش پایبندی بیمار به برنامه درمانی نیز می تواند به بدتر شدن پیش آگهی کمک کند. بنابراین، تشخیص زودهنگام، درمان مناسب و رعایت مداوم توصیه‌های پزشکی برای اطمینان از نتیجه مطلوب در موارد ترک استروئید ضروری است.
آیا می توانید از ترک استروئید جلوگیری کنید؟
قطعا! راه هایی برای جلوگیری از تجربه علائم ترک ناشی از استروئیدها وجود دارد. نکته کلیدی این است که از استروئیدها با دقت و برای کوتاه ترین مدت ممکن استفاده کنید. هنگامی که استروئیدها برای مدت کوتاهی استفاده می شوند، معمولاً برای روزها تا هفته ها طول می کشد، احتمال کمتری دارد که منجر به علائم ترک شود. با این حال، چه از استروئیدها برای یک دوره کوتاه یا طولانی تر استفاده شود، کاهش تدریجی دوز در طول زمان می تواند به جلوگیری از ترک اعتیاد در اکثر افراد کمک کند. این استراتژی در پیشگیری از علائم ترک برای اکثر بیماران موثر است. با کاهش تدریجی دوز، بدن زمان لازم را برای تنظیم و به حداقل رساندن احتمال تجربه عوارض ترک دارد.
کلام پایانی
- داروهای کورتیزون مصنوعی (کورتیکواستروئیدها) کورتیزول را شبیه سازی می کنند، یک هورمون طبیعی ضد التهابی که توسط غدد فوق کلیوی تولید می شود. چنین داروهایی (به عنوان مثال، پردنیزون) از آن زمان تاکنون برای بسیاری مفید بوده است، اما بدون عوارض جانبی بالقوه نیستند.
- دو مشکل عمده مربوط به درمان مداوم استروئیدی عبارتند از: عوارض دارویی و علائم ناشی از تغییر در تعادل ترشح طبیعی هورمون (علائم ترک)
- تولید کورتیکواستروئیدها توسط یک “مکانیسم بازخورد” کنترل می شود که شامل غدد فوق کلیوی، غده هیپوفیز و مغز است که به عنوان “محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال” (HPAA) شناخته می شود.
- استفاده از دوزهای زیاد برای چند روز یا دوزهای کوچکتر برای بیش از ۲ هفته منجر به کاهش طولانی مدت عملکرد HPAA می شود.
- مصرف استروئید را نمی توان به طور ناگهانی متوقف کرد. کاهش حجم دارو به غدد فوق کلیوی زمان می دهد تا به الگوهای طبیعی ترشح خود بازگردند.
- علائم و نشانه های ترک (ضعف، خستگی، کاهش اشتها، کاهش وزن، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم) می تواند بسیاری از مشکلات پزشکی دیگر را تقلید کند. برخی ممکن است تهدید کننده زندگی باشند.
- باریک شدن ممکن است به طور کامل از علائم ترک جلوگیری نکند. ترک استروئید ممکن است شامل عوامل زیادی باشد، از جمله وابستگی فیزیولوژیکی واقعی به کورتیکواستروئیدها.
- بیماران باید فهرستی از تمام داروهای خود را در کیف پول خود داشته باشند تا در مواقع اضطراری به پرسنل پزشکی هشدار دهند.
- مصرف مکمل با داروهای کورتیکواستروئید ممکن است در طول دوره های استرس (مانند جراحی)، حتی تا یک سال پس از توقف درمان با کورتیکواستروئید مورد نیاز باشد.
- تشخیص ترک استروئید ممکن است دشوار باشد. اگر بیماران نشان دهند که اخیراً یک داروی استروئیدی مانند پردنیزون یا پردنیزولون را قطع یا کاهش داده اند، تشخیص آسان تر است.
- درمان ترک استروئید متناسب با فرد است. درمان معمولاً شامل تجویز استروئید است که به تدریج طی هفته ها تا ماه ها کاهش می یابد.
- پزشکانی که ترک استروئید را درمان می کنند عبارتند از پزشکان مراقبت های اولیه، متخصصان غدد، متخصصان داخلی و دیگران.
- پیش آگهی ترک استروئید، اگر به موقع تشخیص داده شود و به طور مناسب درمان شود، معمولا خوب است.
- با استفاده از استروئیدها در مدت زمان کوتاه می توان از ترک استروئید جلوگیری کرد. بیمارانی که برای مدت طولانی از استروئیدها استفاده می کنند ممکن است با کاهش آهسته یا از شیر گرفتن دوز استروئید تحت نظر پزشک از قطع مصرف استروئید جلوگیری کنند.
