به تعویق انداختن کار یا همان اهمال کاری، چیزی است که همه ما در مقاطعی از زندگی با آن روبرو هستیم. از زمانی که انسان ها شروع به وجود کرده اند، در تلاش بوده اند تا از به تاخیر انداختن یا اجتناب از کارهای مهم خودداری کنند. وقتی موفق می‌شویم بر این مشکل غلبه کنیم و برای مدت کوتاهی بازدهی بیشتری داشته باشیم، احساس خوب و رضایت‌بخشی می‌کنیم. در این مقاله، ما در مورد اینکه چگونه می توان آن لحظات بهره وری را بیشتر تکرار کرد، بحث خواهیم کرد.
هدف این راهنما توضیح این است که چرا مردم کارها را به تعویق می اندازند، روش های موثری را که می توانید برای جلوگیری از به تعویق انداختن آن استفاده کنید، به اشتراک می گذارند و نکات مفیدی را ارائه می دهد که انجام عمل را برای شما آسان تر می کند.
اهمال کاری چیست؟
انسان ها سال هاست که اعمال را به تعویق می اندازند. این موضوع آنقدر مطرح بوده است که متفکران یونان باستان مانند سقراط و ارسطو کلمه ای را برای توصیف این رفتار به نام آکراسیا ارائه کردند.
آکراسیا به معنای انجام کاری است حتی اگر می‌دانید که بهترین انتخاب نیست. تصور کنید که یک کار را انجام می دهید اما در عوض باید کار دیگری انجام دهید. به زبان ساده، آکراسیا مانند اجتناب از کار یا داشتن مشکل در کنترل خود است.
در اینجا یک توضیح مدرن برای درک بهتر وجود دارد: به تعویق انداختن زمانی اتفاق می‌افتد که کارهایی را که باید انجام شوند به تعویق می‌اندازید. چه آن را تعلل، آکراسیا یا اصطلاح دیگر بنامیم، این نیرو ما را از به پایان رساندن کاری که شروع کرده ایم باز می دارد.
چرا کارها را به تعویق می اندازیم؟
خوب، تعاریف می توانند مفید باشند، اما اجازه دهید به اصل مطلب برسیم: چرا تعلل می کنیم؟ چه چیزی در ذهن ما می گذرد که باعث می شود از کارهایی که می دانیم باید انجام دهیم اجتناب کنیم؟
علم اینجاست تا کمک کند. اصطلاحی به نام “ناسازگاری زمانی” توسط تحقیقات روانشناسی رفتاری کشف شده است و به توضیح اینکه چرا اهمال کاری حتی زمانی که ما نیت خوبی داریم ادامه می یابد، کمک می کند. ناسازگاری زمانی به روشی اشاره دارد که مغز ما پاداش های فوری را بر پاداش های آینده ترجیح می دهد.
برای درک بهتر این موضوع، به دو خود فکر کنید: خود فعلی و خود آینده. وقتی اهدافی مانند کاهش وزن یا نوشتن کتاب تعیین می‌کنید، برای آینده خود برنامه‌ریزی می‌کنید. شما تصور می کنید که زندگی در آینده چگونه خواهد بود. محققان دریافتند که وقتی به خود آینده خود فکر می کنیم، به راحتی می توانیم ارزش اقداماتی را که دارای مزایای بلندمدت هستند، ببینیم. خود آینده از پاداش های بلند مدت قدردانی می کند.
با این حال، در حالی که خود آینده می تواند اهداف تعیین کند، تنها خود فعلی می تواند اقدام کند. زمانی که زمان تصمیم گیری فرا می رسد، به جای خود آینده، خود فعلی خود را انتخاب می کنید. دانشمندان کشف کردند که خود کنونی ما به جای منافع بلند مدت، رضایت فوری را دوست دارد. بنابراین، خود فعلی و خود آینده اغلب با یکدیگر مخالف هستند.
خود آینده شما می خواهد سالم باشد، اما خود فعلی شما یک دونات می خواهد. ما می دانیم که امروز باید سالم غذا بخوریم تا از مشکلات وزنی در آینده جلوگیری کنیم، اما مشکلاتی مانند دیابت یا نارسایی قلبی سال ها باقی مانده است. به طور مشابه، بسیاری از جوانان می دانند که پس انداز برای بازنشستگی در دهه ۲۰ و ۳۰ زندگی ضروری است، اما مزایای انجام این کار برای چندین دهه ظاهر نمی شود. درک ارزش خرید کفش جدید برای خود فعلی ما آسان تر از صرفه جویی در پول برای خود بزرگتر است.
یکی از دلایلی که ممکن است شما برای تغییر زندگی خود در شب انگیزه داشته باشید، اما صبح به عادت‌های قدیمی خود بازگردید، این است که مغز ما پاداش‌های بلندمدت را در زمانی که دور هستند (فردا) اولویت می‌دهد و رضایت فوری را وقتی نزدیک است (امروز) ترجیح می‌دهد. به عبارت ساده تر، مغز ما رضایت آنی را به مزایای بلندمدت ارج می نهد.
خط اهمال کاری-عمل
شما نمی توانید برای ایجاد انگیزه در خود فعلی خود به پاداش ها و پیامدهای طولانی مدت متکی باشید. در عوض، شما به راهی برای آوردن پاداش ها و مجازات های آینده به لحظه حال نیاز دارید. برای انجام این کار، پیامدهای آینده را به پیامدهای فعلی تبدیل کنید.
مثالی را در نظر بگیرید که در آن گزارشی برای نوشتن دارید. شما هفته ها در مورد آن می دانید، اما به تأخیر ادامه می دهید. نگرانی در مورد مقاله وجود دارد، اما برای عمل کافی نیست. ناگهان، یک روز قبل از ضرب الاجل، عواقب آینده شما به عواقب فعلی تبدیل می شود و شما گزارش را ساعت ها قبل از سررسید آن تمام می کنید. درد اهمال کاری بالاخره خیلی زیاد می شود و شما از «خط عمل» عبور می کنید.
در اینجا یک نکته کلیدی وجود دارد: هنگامی که از خط اقدام عبور کنید، درد کاهش می یابد. در واقع، قرار گرفتن در وسط اهمال کاری می تواند دردناک تر از کار واقعی باشد. نقطه A (به تعویق انداختن) ممکن است بدتر از نقطه B (کار کردن) احساس شود. احساس گناه و اضطراب ناشی از تأخیر اغلب قوی تر از تلاش لازم برای تکمیل کار است. مسئله انجام کار نیست، مسئله شروع کار است.
برای توقف به تعویق انداختن کار، شروع کار را برای خود فعلی‌تان ساده کنید، با اعتماد به اینکه انگیزه و حرکت پس از شروع شما به وجود خواهد آمد. (انگیزه معمولاً بعد از شروع به وجود می آید، نه قبل از آن.)
چگونه از همین حالا تعلل را متوقف کنیم؟
استراتژی‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانیم برای جلوگیری از اهمال کاری استفاده کنیم. در زیر، هر مفهوم را تشریح و توضیح خواهیم داد، سپس چند نمونه از استراتژی در عمل را به شما ارائه خواهیم داد.
گزینه ۱: پاداش اقدام را، فوری تر کنید
مزایای انتخاب‌های بلندمدت اگر فوری‌تر شوند آسان‌تر به دست می‌آیند. روشی به نام بسته بندی وسوسه کمک می کند تا پاداش های آینده را به لحظه حال بیاورید. این ایده توسط کتی میلکمن از دانشگاه پنسیلوانیا در تحقیقات اقتصاد رفتاری ارائه شد. بسته بندی وسوسه ترکیبی از فعالیتی است که در درازمدت برای شما مفید است و فعالیتی که در کوتاه مدت احساس خوبی دارد. از این قانون پیروی کنید: فقط [فعالیتی را که دوست دارید] در حین انجام [وظیفه ای که انجام آن را به تعویق می اندازید] انجام دهید.
نمونه هایی از بسته بندی وسوسه عبارتند از:
- فقط هنگام ورزش به کتاب های صوتی یا پادکست های مورد علاقه خود گوش دهید.
- فقط زمانی که با ایمیل های کاری عقب افتاده سروکار دارید، پدیکور کنید.
- نمایش مورد علاقه خود را منحصراً در حین اتو کردن یا کارهای خانه تماشا کنید.
- فقط در طول جلسات ماهانه با همکاران دشوار در رستوران مورد علاقه خود غذا بخورید.
این مقاله تمرین‌هایی را ارائه می‌کند که به شما کمک می‌کند تا ایده‌های شخصی‌سازی شده وسوسه‌ای را ایجاد کنید که به بهترین وجه برای شما مناسب است.
گزینه ۲: عواقب اهمال کاری را فوری تر کنید
روش‌های مختلفی برای فوری‌تر کردن عواقب اهمال‌کاری وجود دارد تا بتوانید از آن اجتناب کنید. به عنوان مثال، اگر به تنهایی ورزش می کنید، از دست دادن یک جلسه تمرینی تاثیر قابل توجهی بر سلامت یا زندگی شما در آن لحظه نخواهد داشت. اثرات منفی به تعویق انداختن ورزش تنها پس از چندین هفته و ماه بی تحرکی آشکار می شود. با این حال، وقتی متعهد می شوید که صبح زود با یک دوست ورزش کنید، حذف این تمرین عواقب فوری تری دارد. اگر در جلسه حاضر نشوید ممکن است توسط دوستتان غیرقابل اعتماد دیده شوید.
یکی دیگر از روش های محبوب استفاده از خدماتی مانند Stickk برای شرط بندی روی اهداف شما است. اگر نتوانستید کاری را انجام دهید یا برنامه خود را دنبال نکنید، پول به خیریه ای تعلق می گیرد که دوست ندارید. این روش شما را تشویق می‌کند تا در صورت عدم انجام فوری مسئولیت‌های خود، اقدام کنید و پیامدهای جدیدی ایجاد کنید.
گزینه ۳: اقدامات آینده خود را طراحی کنید
ابزارهای تعهد ابزارهای محبوبی هستند که توسط روانشناسان برای کمک به افراد برای جلوگیری از تعلل و اهمال کاری استفاده می شود. برای استفاده از دستگاه تعهد، اقدامات آینده خود را قبل از وقوع برنامه ریزی می کنید. به این ترتیب، زمانی که زمانش برسد، بدون تردید و حواس‌پرتی برنامه‌های خود را دنبال خواهید کرد.
برای مثال، اگر می‌خواهید سالم‌تر غذا بخورید، به‌جای مقادیر بیشتر، بخش‌های کوچک‌تر غذا بخرید. با این کار، وسوسه پرخوری نمی شوید. برای جلوگیری از صرف زمان زیاد روی گوشی خود، بازی ها و برنامه های رسانه های اجتماعی را از آن حذف کنید. همچنین می‌توانید این عوامل حواس‌پرتی را در رایانه‌تان مسدود کنید تا تمرکز خود را حفظ کنید.
مثال دیگر این است که تلویزیون خود را به جز در موارد خاص مانند رویدادهای ورزشی بزرگ، در کمد پنهان نگه دارید. این کار از اتلاف ساعت‌ها در تماشای تلویزیون جلوگیری می‌کند. اگر قمار مشکل است، خود را به لیست ممنوعه در کازینوها و سایت های بازی آنلاین اضافه کنید تا در آینده نتوانید قمار کنید. ایجاد یک صندوق اضطراری نیز می تواند با تنظیم انتقال خودکار پول به حساب پس انداز خود در هر ماه انجام شود. همه اینها راه های مختلفی هستند که دستگاه های تعهد می توانند به کاهش تعلل کمک کنند.
گزینه ۴: کار را دست یافتنی تر کنید
همانطور که قبلا ذکر شد، دلیل اصلی به تعویق انداختن کار و یا اهمال کاری معمولاً مشکل در شروع یک رفتار یا کار است. هنگامی که شروع به کار روی چیزی می کنید، دردناک تر می شود و ادامه آن آسان تر می شود. برای به حداقل رساندن تعلل، می‌توانیم عادت‌های خود را به کارهای کوچک‌تری تقسیم کنیم که شروع آن ساده است.
یک تکنیک مفید برای آسان‌تر کردن عادت‌ها، «قانون ۲ دقیقه» است، که نشان می‌دهد هنگام شروع یک عادت جدید، تکمیل آن نباید بیش از دو دقیقه طول بکشد. این کار شروع را تا حد ممکن آسان می کند و به شتاب اجازه می دهد تا شما را پس از شروع به کار بیشتر وارد کند. شروع کاری، حتی اگر فقط برای دو دقیقه باشد، می تواند ادامه آن را آسان تر کند. قانون ۲ دقیقه به غلبه بر اهمال کاری و تنبلی کمک می کند و شروع یک کار را چنان بدون دردسر می کند که مقاومت در برابر اقدام دشوار است.
تفکیک وظایف روشی موثر برای مدیریت پذیرتر کردن آنهاست. برای مثال، به بهره‌وری باورنکردنی نویسنده مشهور آنتونی ترولوپ نگاه کنید. او ۴۷ رمان، ۱۸ اثر غیرداستانی، ۱۲ داستان کوتاه، ۲ نمایشنامه و مقالات و نامه های مختلف نوشت. او چطور این کار را انجام داد؟ ترولوپ به جای تمرکز بر تکمیل فصل ها یا کتاب ها، پیشرفت خود را در فواصل ۱۵ دقیقه ای اندازه گیری کرد. او قصد داشت هر ۱۵ دقیقه ۲۵۰ کلمه بنویسد و این الگو را هر روز سه ساعت ادامه داد. این روش به او این امکان را می‌داد که هر ۱۵ دقیقه یکبار احساس رضایت کند و در حین کار بر روی کار بزرگتر نوشتن یک کتاب کار کند.
دست یافتنی تر کردن وظایف خود به دو دلیل ضروری است:
- دستاوردهای کوچک به حفظ شتاب در طول زمان کمک می کند و احتمال اینکه پروژه های بزرگ را به پایان برسانید بیشتر می شود.
- تکمیل سریع کارها یک ذهنیت سازنده و کارآمد در طول روز ایجاد می کند.
ثابت شده است که سرعت انجام اولین کار روزانه شما نقش مهمی در غلبه بر تعلل و حفظ سطح بهره وری بالا در هر روز دارد.
سازگار بودن: چگونه عادت به تعویق انداختن را کنار بگذاریم
ما تکنیک های متعددی را برای مبارزه با اهمال کاری به صورت روزانه بررسی کرده ایم، اما نبرد هنوز تمام نشده است. برای اطمینان از اینکه بهره‌وری به یک عادت پایدار تبدیل می‌شود و از تعویق انداختن کارها جلوگیری می‌کند، بیایید به برخی از استراتژی‌های بلندمدت بپردازیم. این روش ها به شما کمک می کند تا تمرکز جدید خود را حفظ کرده و از وسوسه بازگشت به عادت های قدیمی خودداری کنید.
کارشناسان روتین روزانه برای حداکثر بهره وری توصیه می کنند
مقاومت در برابر جذابیت به تعویق انداختن کار سخت است زیرا به دلیل یک دلیل اصلی به طور مکرر به زندگی ما باز می گردد – ما فاقد سیستم منسجمی هستیم که به ما کمک کند تشخیص دهیم چه چیزی واقعاً مهم است و چه وظایفی باید ابتدا انجام شوند. این شکاف در فرآیند تصمیم گیری ما اغلب از عدم تعادل بین اثربخشی سیستمی که دنبال می کنیم و وضوح اهدافمان ناشی می شود.
برای غلبه بر این مانع، پیشنهاد می کنیم یک روش بهره وری بسیار موثر و در عین حال ساده به نام روش آیوی لی را امتحان کنید که شامل شش مرحله ساده است:
- در پایان هر روز کاری، نیم دوجین مهم ترین کاری را که باید فردا انجام دهید، یادداشت کنید. اطمینان حاصل کنید که از شش کار در لیست خود تجاوز نکنید.
- در مرحله بعد، این شش مورد را با توجه به اهمیت یا اهمیت واقعی آنها اولویت بندی کنید.
- هنگامی که روز خود را شروع می کنید، تنها بر روی تکمیل اولین کار لیست خود تمرکز کنید. قبل از اینکه به کار دوم بروید، با پشتکار کار کنید تا این کار خاص تمام شود.
- این الگو را با بقیه وظایف خود در روز ادامه دهید. در پایان هر روز کاری، هر کار ناقصی را به یک لیست جدید حاوی شش کار جدید که برای روز بعد برنامه ریزی شده است، منتقل کنید.
- این فرآیند را در برنامه روزانه خود در محل کار بگنجانید و تماشا کنید زیرا به شما کمک می کند در مسیر خود بمانید و زمان خود را به طور موثر مدیریت کنید.
این روش عملی ثابت شده است که سطوح بهره وری را به طور قابل توجهی با تقویت نظم، نظم و اولویت بندی وظایف به شیوه ای سیستماتیک افزایش می دهد. این یک ابزار ایده آل برای افرادی است که می خواهند از قید اهمال کاری رها شوند و در طول روزهای کاری خود به دستاوردهای بیشتری دست یابند بدون اینکه احساس کنند تحت فشار زیاد یا سنگینی کوهی از کارهای انجام نشده قرار می گیرند.
به یاد داشته باشید، زمانی که نوبت به بهره گیری از مزایای این روش می رسد، ثبات کلیدی است. بنابراین، این مراحل را هر روز تمرین کنید، و به زودی متوجه خواهید شد که به راحتی از حجم کاری خود عبور می کنید، در حالی که بدون زحمت از خطرات به تعویق انداختن کار خودداری می کنید.
در اینجا مواردی آمده است که آن روش را بسیار موثر می کند:
۱. به اندازه کافی ساده است که در واقع کار کند
اعمال این روش آسان است. انتقاد اصلی به روش هایی مانند این، این است که آنها بیش از حد ابتدایی هستند و تمام پیچیدگی ها و ظرافت های زندگی را در نظر نمی گیرند. اگر یک موقعیت اضطراری رخ دهد، در مورد استفاده از آخرین فناوری چه می‌توان گفت؟ در تجربه ، پیچیدگی می تواند یک ضعف باشد زیرا بازگشت به مسیر را دشوارتر می کند. البته موارد اضطراری و حواس پرتی غیرمنتظره رخ خواهد داد. سعی کنید تا آنجا که می توانید آنها را نادیده بگیرید، در صورت لزوم با آنها برخورد کنید و بلافاصله پس از آن به لیست وظایف اولویت بندی شده خود بازگردید. از قوانین ساده برای مدیریت رفتار پیچیده استفاده کنید.
۲. شما را مجبور به تصمیم گیری های سخت می کند
این روش انتخاب های دشوار را تشویق می کند. فکر نمی کنیم قدرت خاصی در پیشنهاد لی برای شش کار مهم در روز وجود داشته باشد. می تواند به همان اندازه پنج کار در روز باشد. با این حال، معتقدیم که تحمیل محدودیت به خود یک ویژگی جادویی دارد. هنگامی که با ایده های متعدد مواجه می شوید یا احساس می کنید که تمام کارهایی که باید انجام دهید تحت فشار قرار گرفته اید، ضروری است که هر چیز غیر ضروری را هرس کرده و حذف کنید. محدودیت ها می توانند منجر به بهبود شوند. روش لی شباهت هایی با قانون ۲۵-۵ وارن بافت دارد که مستلزم تمرکز فقط بر روی پنج وظیفه کلیدی و نادیده گرفتن هر چیز دیگری است. در اصل، اگر به هیچ کاری متعهد نباشید، همه چیز حواس شما را پرت می کند.
۳. اصطکاک راه اندازی را از بین می برد
چالش اصلی در انجام وظایف، شروع آنهاست. به عنوان مثال، شروع یک تمرین در ابتدا می تواند دشوار باشد، اما پس از شروع، تکمیل آن آسان تر می شود. رویکرد لی مستلزم انتخاب اولین کاری است که باید عصر قبل از رفتن به محل کار انجام شود. این روش برای من به عنوان یک نویسنده فوق العاده مفید بوده است. می‌توانستم سه یا چهار ساعت وقت بگذارم تا تصمیم بگیرم هر روز درباره چه موضوعی بنویسم. با این حال، اگر شب قبل تصمیمی بگیرم، می توانم بلافاصله پس از بیدار شدن از خواب شروع به نوشتن کنم. این یک تکنیک ساده و در عین حال موثر است. در مراحل ابتدایی هر کاری، شروع به همان اندازه مهم است که موفقیت در آن کار.
۴. به شما نیاز دارد که تک تک کار کنید
تک کاری برای موفقیت در جامعه مدرن ضروری است. مردم اغلب بر این باورند که چندوظیفه بودن آنها را بازدهی بیشتر می کند، اما این درست نیست. تمرکز بر یک کار در یک زمان منجر به کیفیت و کارایی بهتر کار می شود. کارشناسان در سطح جهانی مانند ورزشکاران، هنرمندان، دانشمندان، معلمان و مدیران عامل همگی یک ویژگی مشترک دارند: آنها به شدت بر وظایف خود متمرکز هستند. اگر دائماً بین چندین کار جابجا شوید، نمی‌توانید در یک زمینه برتر باشید. برای دستیابی به تسلط، تمرکز و ثبات لازم است.
برای استفاده بهینه از روزتان، اول صبح با مهمترین کار شروع کنید. این به شما کمک می کند تا شتابی ایجاد کنید که به بقیه کار شما در روز ادامه می دهد.
چگونه با نشانه های بصری از اهمال کاری مزمن جلوگیری کنیم؟
راه دیگر برای غلبه بر تله اهمال کاری مزمن، استفاده از نشانه های بصری برای تحریک عادت ها و سنجش پیشرفت شما است.
نشانه بصری چیزی است که می توانید ببینید (یک یادآوری بصری) که شما را وادار به انجام کاری می کند. در اینجا دلیل اهمیت آنها برای شکست دادن به تعویق انداختن است:
نشانه های بصری به شما یادآوری می کنند که یک رفتار را شروع کنید
ایجاد عادات جدید می تواند یک کار چالش برانگیز باشد، به خصوص زمانی که تنها به حافظه خود تکیه می کنیم. برای ما غیرمعمول نیست که قول هایی مانند “من سالم تر غذا بخورم” می دهیم، اما چند روز بعد متوجه می شویم که به روال های قبلی باز می گردیم. کلید شکستن این چرخه در استفاده از نشانه های بصری نهفته است که به ما یادآوری می کنند و ما را تشویق می کنند تا اهداف خود را دنبال کنیم. در این مقاله، ما بحث خواهیم کرد که چگونه ترکیب این نشانه‌ها می‌تواند به تقویت تعهد شما برای شکل‌گیری و حفظ عادات خوب در حین انجام مشغله‌های روزانه زندگی کمک کند.
یکی از دلایل اصلی که حفظ عادات جدید دشوار است این است که ما تمایل داریم توانایی خود را برای به خاطر سپردن انجام مداوم آنها بیش از حد ارزیابی کنیم. ما اغلب خودمان را متقاعد می‌کنیم که «به یاد می‌آوریم» تا تغییری ایجاد کنیم، اما با گذشت زمان و حواس‌پرتی‌های زندگی در کانون توجه قرار می‌گیرند، تمرکز روی هدف مورد نظر دشوارتر می‌شود. در نتیجه، انگیزه کاهش می‌یابد و عادت‌های قدیمی دوباره ظاهر می‌شوند.
نشانه های بصری یک راه موثر برای مبارزه با این مشکل است. آنها به عنوان یادآوری دائمی عمل می کنند که به ما کمک می کند تا در مسیر اهداف خود باقی بمانیم. با قرار دادن محرک‌های بصری در مکان‌های استراتژیک اطراف محیط خود – چه یک یادداشت چسبنده روی یخچال یا یک نماد برنامه در تلفن خود – فرصت‌هایی را ایجاد می‌کنید که این نشانه‌ها شما را به سمت رفتار دلخواه سوق دهند.
برای مثال، اگر می‌خواهید شروع به خوردن وعده‌های غذایی سالم‌تر کنید، قرار دادن تصاویری از گزینه‌های غذایی مغذی در نقاط قابل مشاهده در سرتاسر خانه‌تان می‌تواند به عنوان یادآوری ملایمی برای انتخاب بهتر در هنگام رسیدن زمان غذا باشد. به طور مشابه، استفاده از یک برنامه ردیاب عادت با گرافیک های بصری جذاب می تواند شما را تشویق کند که به طور مداوم پیشرفت خود را ثبت و نظارت کنید.
گنجاندن نشانه های بصری در روال خود نه تنها به تقویت عادات جدید کمک می کند، بلکه به غلبه بر موانع رایج مانند فراموشی یا بی انگیزگی کمک می کند. این نشانه‌ها به‌عنوان محرک‌های بیرونی عمل می‌کنند که باعث تأمل در دلایل تعهد شما به تغییر می‌شوند و مزایای مرتبط با حفظ این عادات را به شما یادآوری می‌کنند.
در نتیجه، استفاده از نشانه‌های بصری ابزاری قدرتمند برای تقویت شکل‌گیری و حفظ عادت طولانی‌مدت است. با قرار دادن استراتژیک این محرک ها در محیط اطراف خود، محیطی ایجاد می کنید که شما را به سمت تصمیمات و اقدامات سالم تر سوق می دهد.
نشانه های بصری پیشرفت شما را در یک رفتار نشان می دهد
دستیابی به موفقیت مستلزم تلاش مداوم است، اما بسیاری از مردم برای حفظ این ثبات در طول زمان تلاش می کنند. یکی از ابزارهای موثر برای کمک به شما در مسیر ماندن، نشانه های بصری است. این کمک های بصری نه تنها اهداف شما را به شما یادآوری می کنند، بلکه اندازه گیری فوری پیشرفت شما را نیز ارائه می دهند.
نقش نشانه های بصری در رشد فردی:
- تعیین اهداف واضح: اولین قدم برای رسیدن به موفقیت، تعیین اهداف روشن برای خود است. این شامل تعریف چیزی است که می خواهید انجام دهید، چه کوتاه مدت و چه بلند مدت. نشانه‌های بصری می‌توانند به شما در تجسم این اهداف با ایجاد یک نمایش ملموس که به عنوان یادآوری دائمی از اهداف شما عمل می‌کند، کمک کنند.
- نظارت بر پیشرفت: هنگام دستیابی به موفقیت در هر تلاشی، ثبات کلیدی است. با این حال، پیگیری پیشرفت شما بدون ابزار مناسب می تواند چالش برانگیز باشد. نشانه‌های بصری با ارائه بازخورد فوری در مورد اینکه چقدر پیشرفت کرده‌اید و کجا باید پیشرفت کنید، روشی قابل درک برای نظارت بر تلاش‌های شما فراهم می‌کند.
- با انگیزه بمانید: این ضروری است که در طول سفر توسعه شخصی خود با انگیزه بمانید. دیدن شواهد ملموس از پیشرفت می تواند سطوح انگیزه را افزایش دهد و حفظ ثبات در اقدامات خود را آسان تر کند. نشانه های بصری به عنوان یادآور انگیزشی عمل می کنند که به شما کمک می کند تا روی اهداف خود متمرکز شوید و به فرآیند متعهد باشید.
- تشویق مسئولیت پذیری: استفاده از نشانه های بصری برای ردیابی تغییرات رفتاری، مسئولیت پذیری را تشویق می کند. با ثبت سابقه پیشرفت خود، احتمال بیشتری وجود دارد که هرگونه کاستی یا نقص در ثبات را تصدیق کنید. این افزایش آگاهی می تواند به شما کمک کند تا تنظیمات لازم را انجام دهید و در مسیر دستیابی به اهداف خود بمانید.
گنجاندن نشانه های بصری در سفر توسعه شخصی شما:
- ردیابی تقویم: یکی از راه های موثر برای استفاده از نشانه های بصری، ردیابی تقویم است. با مشخص کردن روزهایی که با عادات یا اعمال خود سازگاری داشته اید، یک نمایش بصری از پیشرفت خود ایجاد می کنید. این روش نه تنها به شما کمک می کند که پاسخگو بمانید، بلکه به شما امکان می دهد الگوها و زمینه های بهبود را به راحتی شناسایی کنید.
- نمودارهای پیشرفت: ایجاد نمودارهای پیشرفت می تواند ابزار مفید دیگری در ردیابی تغییرات رفتاری باشد. این نمودارها به شما امکان می دهند دستاوردهای خود را در طول زمان ترسیم کنید و یک نمای کلی از اینکه چقدر پیشرفت کرده اید و چقدر کار برای رسیدن به اهدافتان باقی مانده است، ارائه می دهند.
- یادآوری های بصری: قرار دادن یادآورهای بصری در اطراف محل زندگی یا محل کار می تواند به شما کمک کند تا روی اهداف خود متمرکز شوید. این می تواند شامل نقل قول های انگیزشی، تصاویر مرتبط با اهداف شما یا حتی عکس هایی از خودتان در مراحل مختلف پیشرفت باشد.
نشانه های بصری می توانند اثر افزایشی بر انگیزه داشته باشند
نشانه‌های بصری نقش مهمی در تقویت انگیزه دارند، به‌ویژه وقتی صحبت از ردیابی پیشرفت فرد در تکمیل یک عادت یا کار باشد. همانطور که شاهد جمع شدن شواهد بصری پیشرفت های خود هستید، یک میل ذاتی در درون شما ایجاد می شود که به این عادت ادامه دهید. این پدیده اغلب به عنوان اثر پیشرفت وقفی در مطالعات اقتصاد رفتاری شناخته می شود.
یکی از جنبه های جذاب این ابزار افزایش انگیزه در توانایی آن در یادآوری دستاوردهای قبلی ما نهفته است و در نتیجه ما را تشویق می کند تا قدم بعدی را به سمت بهره وری برداریم. با استفاده موثر از نشانه های بصری، می توانیم محیطی ایجاد کنیم که نه تنها انگیزه را تحریک می کند، بلکه به حفظ آن در طول زمان نیز کمک می کند.
