حمله قلبی (سکته قلبی) علائم هشدار دهنده اولیه، علل و درمان

حمله قلبی (سکته قلبی) چیست؟

حمله قلبی (که همچنین به عنوان انفارکتوس میوکارد یا سکته قلبی شناخته می شود) آسیب و مرگ عضله قلب در اثر انسداد ناگهانی یک شریان کرونر توسط یک لخته خون است. شریان های کرونر رگ های خونی هستند که خون و اکسیژن را به ماهیچه قلب می رسانند.

انسداد شریان کرونری عضله قلب را از خون و اکسیژن محروم می کند و باعث آسیب به عضله قلب می شود. آسیب به عضله قلب باعث درد قفسه سینه و احساس فشار قفسه سینه می شود. اگر جریان خون در عرض ۲۰ تا ۴۰ دقیقه به عضله قلب بازیابی نشود، مرگ غیرقابل برگشت عضله قلب شروع می شود. عضله به مدت شش تا هشت ساعت به مرگ خود ادامه می دهد که در آن زمان حمله قلبی (سکته قلبی) معمولاً “کامل” است. عضله مرده قلب در نهایت با بافت اسکار جایگزین می شود.

چه چیزی باعث حمله قلبی (سکته قلبی) می شود؟

آترواسکلروز

آترواسکلروز فرآیندی تدریجی است که در آن پلاک‌ها (مجموعه‌ای) از کلسترول در دیواره سرخرگ‌ها رسوب می‌کنند. پلاک های کلسترول باعث سخت شدن دیواره های شریان و باریک شدن کانال داخلی (لومن) شریان می شود.

شریان هایی که در اثر تصلب شرایین باریک می شوند، نمی توانند خون کافی برای حفظ عملکرد طبیعی قسمت هایی از بدن را که تامین می کنند، تحویل دهند. به عنوان مثال، تصلب شرایین در پاها باعث کاهش جریان خون در پاها می شود. کاهش جریان خون در پاها می‌تواند منجر به درد در پاها هنگام راه رفتن یا ورزش کردن, زخم‌های پا و یا تأخیر در بهبود زخم‌های پا شود.

آترواسکلروز در رگ هایی که خون را به مغز می رسانند می تواند منجر به زوال عقل عروقی (تخریب ذهنی به دلیل مرگ تدریجی بافت مغز در طی سالیان متمادی) یا سکته مغزی (آسیب ناگهانی و مرگ بافت مغز) شود.

در بسیاری از افراد، آترواسکلروز می‌تواند برای سال‌ها یا دهه‌ها خاموش بماند (بدون علامت یا مشکلی برای سلامتی ایجاد کند). آترواسکلروز می‌تواند از سنین نوجوانی شروع شود، اما علائم یا مشکلات سلامتی معمولاً تا اواخر بزرگسالی که تنگی شریان شدید می‌شود، ظاهر نمی‌شود. سیگار کشیدن، فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت می تواند تصلب شرایین را تسریع کند و منجر به شروع زودتر علائم و عوارض شود، به ویژه در افرادی که سابقه خانوادگی آترواسکلروز اولیه دارند.

آترواسکلروز کرونری (یا بیماری عروق کرونر) به تصلب شرایین اطلاق می شود که باعث سخت شدن و باریک شدن عروق کرونر می شود. بیماری‌های ناشی از کاهش خونرسانی به عضله قلب در اثر تصلب شرایین کرونر، بیماری‌های کرونری قلب (CHD) نامیده می‌شوند. بیماری های عروق کرونر قلب شامل حملات قلبی، مرگ غیرمنتظره ناگهانی، درد قفسه سینه (آنژین)، ریتم غیر طبیعی قلب و نارسایی قلبی به دلیل ضعیف شدن عضله قلب است.

آترواسکلروز و آنژین صدری

آنژین صدری (که به آن آنژین نیز گفته می شود) درد یا فشار قفسه سینه است که زمانی رخ می دهد که خون و اکسیژن رسانی به عضله قلب نتواند نیازهای عضله را تامین کند. هنگامی که عروق کرونر بیش از ۵۰ تا ۷۰ درصد باریک می شوند، ممکن است شریان ها نتوانند خون رسانی به عضله قلب را در طول ورزش یا سایر دوره های نیاز به اکسیژن زیاد افزایش دهند.

تامین ناکافی اکسیژن به عضله قلب باعث آنژین می شود. آنژین صدری که با ورزش یا فعالیت بدنی ایجاد می شود آنژین ناشی از فعالیت نامیده می شود. در برخی از بیماران، به ویژه در افراد مبتلا به دیابت، کاهش تدریجی جریان خون به قلب ممکن است بدون درد یا تنها با تنگی نفس یا خستگی زودرس غیرعادی رخ دهد.

آنژین ناشی از فعالیت معمولاً بصورت فشار، سنگینی، فشردن یا درد در قفسه سینه احساس می شود. این درد ممکن است به گردن، فک، بازوها، کمر و یا حتی دندان ها برسد و ممکن است با تنگی نفس، حالت تهوع یا عرق سرد همراه باشد. آنژین ناشی از فعالیت معمولاً بین یک تا ۱۵ دقیقه طول می کشد و معمولاً با استراحت یا قرار دادن یک قرص نیتروگلیسیرین زیر زبان تسکین می یابد.

هم استراحت و هم نیتروگلیسیرین نیاز عضله قلب به اکسیژن را کاهش می دهند و در نتیجه آنژین را تسکین می دهند. آنژین ناشی از فعالیت ممکن است اولین علامت هشدار دهنده بیماری عروق کرونر پیشرفته باشد. درد قفسه سینه که فقط چند ثانیه طول می کشد به ندرت به دلیل بیماری عروق کرونر است.

آنژین همچنین می تواند در حالت استراحت رخ دهد. آنژین در حالت استراحت بیشتر این موضوع را اثبات می کند که یک شریان کرونر به حدی باریک شده است که قلب حتی در حالت استراحت اکسیژن کافی دریافت نمی کند.

آنژین در حالت استراحت به ندرت ممکن است به دلیل اسپاسم شریان کرونر باشد (شرایطی به نام پرینزمتال یا آنژین نوع آن).

برخلاف حمله قلبی (سکته قلبی)، هیچ آسیب دائمی عضلانی با آنژین تمرینی یا استراحتی وجود ندارد، اگرچه آنژین یک علامت هشدار دهنده است که احتمال حمله قلبی (سکته قلبی) در آینده را افزایش می دهد.

آترواسکلروز و حمله قلبی (سکته قلبی)

گاهی ممکن است سطح پلاک کلسترول در شریان کرونر پاره شود و لخته خون روی سطح پلاک ایجاد شود. این لخته جریان خون را از طریق شریان مسدود می کند و منجر به حمله قلبی (سکته قلبی) می شود. علت پارگی که منجر به تشکیل لخته می شود تا حد زیادی ناشناخته است، اما عوامل موثر ممکن است شامل سیگار کشیدن یا قرار گرفتن در معرض نیکوتین، افزایش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL)، افزایش سطح کاتکول آمین های خون (آدرنالین) و ابتلا به فشار خون بالا و سایر محرک های مکانیکی و بیوشیمیایی باشند.

برخلاف آنژین ورزشی یا استراحتی، عضله قلب در طول حمله قلبی (سکته قلبی) می‌میرد و از دست دادن عضله دائمی است، مگر اینکه جریان خون را بتوان به سرعت، معمولاً ظرف یک تا شش ساعت، بازیابی کرد.

در حالی که حملات قلبی ممکن است در هر زمانی رخ دهد، حملات قلبی بیشتر بین ساعت ۴ صبح تا ۱۰ صبح رخ می دهند.  دلیل آن اسن است که در این ساعات, سطوح بالاتر آدرنالین توسط غدد فوق کلیوی  یا همان غده‌های آدرنال آزاد می شود. همانطور که قبلاً گفته شد، افزایش آدرنالین ممکن است به پاره شدن پلاک های کلسترول کمک کند.

فقط نیمی از بیمارانی که دچار حملات قلبی می‌شوند، علائم هشداردهنده‌ای مانند آنژین ناشی از فعالیت یا آنژین استراحتی قبل از حمله قلبی (سکته قلبی) دارند، اما این علائم ممکن است خفیف باشند و نادیده گرفته شوند.

علائم و نشانه های حمله قلبی (سکته قلبی) چیست؟

اگرچه درد یا فشار قفسه سینه شایع ترین علامت حمله قلبی (سکته قلبی) است، قربانیان حمله قلبی (سکته قلبی) ممکن است علائم مختلفی از جمله موارد زیر را تجربه کنند:

• درد، حالت پُر بودن و/یا احساس فشردن قفسه سینه
• درد فک، دندان درد، سردرد
• تنگی نفس
• حالت تهوع، استفراغ و/یا ناراحتی عمومی اپی گاستر (بالای میانی شکم)
• تعریق
• سوزش سر دل و/یا سوء هاضمه
• درد بازو (معمولاً بازوی چپ، اما می تواند در هر کدام از بازوها باشد)
• درد بالای کمر
• کسالت عمومی (احساس مبهم بیماری)
• بدون علامت (تقریباً یک چهارم حملات قلبی خاموش، بدون درد قفسه سینه یا علائم جدید است. حملات قلبی خاموش به ویژه در میان بیماران مبتلا به دیابت رایج است.)

حتی اگر علائم حمله قلبی (سکته قلبی) گاهی اوقات مبهم و خفیف باشد، مهم است که به خاطر داشته باشید که حملات قلبی بدون علامت یا فقط علائم خفیف می‌توانند به همان اندازه حملات قلبی که باعث درد شدید قفسه سینه می‌شوند، جدی و تهدیدکننده زندگی باشند. اغلب بیماران علائم حمله قلبی (سکته قلبی) را به “سوء هاضمه”، “خستگی” یا “استرس” نسبت می دهند و در نتیجه مراجعه فوری به پزشک را به تاخیر می اندازند.

در صورت وجود علائم جدیدی که حاکی از حمله قلبی (سکته قلبی) است، نمی توان بر اهمیت استفاده فوری مراقبت های پزشکی تأکید کرد. تشخیص و درمان به موقع جان انسان ها را نجات می دهد و تاخیر در رسیدن به کمک پزشکی می تواند کشنده باشد. تاخیر در درمان می تواند منجر به کاهش دائمی عملکرد قلب به دلیل آسیب بیشتر به عضله قلب شود. مرگ همچنین ممکن است در نتیجه شروع ناگهانی آریتمی مانند فیبریلاسیون بطنی رخ دهد.

علائم حمله قلبی (سکته قلبی) در زنان

زنان بیشتر از مردان در تشخیص سکته قلبی با تاخیر مواجه می شوند. این امر تا حدی به این دلیل است که زنان دیرتر از مردان به دنبال مراقبت های پزشکی هستند و تا حدی به این دلیل است که تشخیص حملات قلبی در زنان گاهی دشوارتر از تشخیص حملات قلبی در مردان است. دلایل تشخیص دشوارتر حمله قلبی (سکته قلبی) در زنان عبارتند از:

زنان به دلایل زیر بیشتر از مردان به علائم شبیه حمله قلبی (سکته قلبی) غیر معمول می شوند:

• درد گردن و شانه
• درد شکم
• حالت تهوع
• استفراغ
• خستگی
• تنگی نفس

• حملات قلبی خاموش (حملات قلبی با علائم کم یا بدون علائم) در بین زنان بیشتر از مردان است.
• زنان بیشتر از مردان دچار درد قفسه سینه می شوند که ناشی از بیماری قلبی نیست، مثلاً درد قفسه سینه ناشی از اسپاسم مری.
• زنان کمتر از مردان یافته های رایجی که برای تشخیص سریع حمله قلبی (سکته قلبی) ضروری است در نوار قلب خود دارند.
• زنان بیشتر از مردان به آنژین صدری (درد قفسه سینه به دلیل کمبود خون رسانی به عضله قلب) که ناشی از اسپاسم عروق کرونر یا ناشی از بیماری کوچکترین رگ های خونی است (بیماری عروق ریز)  مبتلاهستند. کاتتریزاسیون قلبی با آنژیوگرافی کرونری (مطالعات اشعه ایکس عروق کرونر که قابل اطمینان ترین آزمایشات برای بیماری عروق کرونر در نظر گرفته می شود) عروق کرونر طبیعی را نشان می دهد و بنابراین نمی توان برای تشخیص هر یک از این دو بیماری استفاده کرد.
• آزمایشات  گمراه‌کننده یا «مثبت کاذب» که برای تشخیص  بیماری عروق کرونر استفاده می شود در زنان بشتر از مردان است.

به دلیل ماهیت غیر معمول علائم و مشکلات گاه به گاه در تشخیص حملات قلبی در زنان، زنان کمتر از درمان ترومبولیتیک تهاجمی یا آنژیوپلاستی عروق کرونر استفاده می کنند و بیشتر از مردان آن را دیرتر دریافت می کنند. همچنین زنان کمتر در بخش مراقبت های عروق کرونر بستری می شوند.

عوامل خطرزا برای آترواسکلروز و حمله قلبی (سکته قلبی) چیست؟

عواملی که خطر ابتلا به تصلب شرایین و حملات قلبی را افزایش می دهند عبارتند از:

• کلسترول خون بالا
• فشار خون بالا
• مصرف تنباکو
• دیابت نوع ۲ (دیابت شیرین یا دیابت قندی)
• مَرد بودن (اگرچه زنان هنوز هم ممکن است بسیار در معرض خطر باشند)
• سابقه خانوادگی بیماری عروق کرونر قلب

در حالی که سابقه خانوادگی و جنسیت مرد به صورت ژنتیکی تعیین می شود و غیر قابل تغییر است، سایر عوامل خطر را می توان از طریق تغییر در شیوه زندگی و داروها اصلاح کرد.

کلسترول خون بالا (هیپرلیپیدمی)

سطح بالای کلسترول در خون با افزایش خطر حمله قلبی (سکته قلبی) مرتبط است زیرا کلسترول جزء اصلی پلاک‌های رسوب‌شده در دیواره شریان‌ها است. کلسترول مانند روغن نمی تواند در خون حل شود مگر اینکه با پروتئین های خاصی به نام لیپوپروتئین ترکیب شود. (بدون ترکیب شدن با لیپوپروتئین ها، کلسترول خون به یک ماده جامد تبدیل می شود.)

کلسترول موجود در خون یا با لیپوپروتئین ها به صورت لیپوپروتئین های با چگالی بسیار کم (VLDL)، لیپوپروتئین های با چگالی کم (LDL) یا لیپوپروتئین های چگالی بالا (HDL) ترکیب می شود.

کلسترولی که با لیپوپروتئین‌های با چگالی کم (کلسترول LDL) ترکیب می‌شود، کلسترول «بد» است که کلسترول را در پلاک‌های شریانی رسوب می‌کند. بنابراین، افزایش سطح کلسترول LDL با افزایش خطر حمله قلبی (سکته قلبی) مرتبط است.

کلسترولی که با HDL (کلسترول HDL) ترکیب می شود، کلسترول “خوب” است که کلسترول را از پلاک های شریانی حذف می کند. بنابراین، سطوح پایین کلسترول HDL با افزایش خطر حملات قلبی مرتبط است.

نشان داده شده است که اقداماتی که باعث کاهش کلسترول LDL و/یا افزایش کلسترول HDL می شود  مانند کاهش وزن اضافی، رژیم های غذایی با چربی های اشباع شده کم، ورزش منظم و داروها, خطر حمله قلبی (سکته قلبی) را کاهش می دهد. یکی از دسته‌های مهم داروها برای درمان سطوح کلسترول بالا (استاتین‌ها) علاوه بر کاهش کلسترول LDL که از حمله قلبی (سکته قلبی) نیز محافظت می‌کند، عمل می‌کند. اکثر بیماران در معرض خطر حمله قلبی (سکته قلبی) بدون توجه به سطح کلسترول آن ها باید از استاتین استفاده کنند.

فشار خون بالا

فشار خون بالا یک عامل خطر برای ابتلا به تصلب شرایین و حمله قلبی (سکته قلبی) است. هر دو فشار سیستولیک بالا (فشار خون با انقباض قلب) و فشار دیاستولیک بالا (فشار خون در هنگام شل شدن قلب) خطر حمله قلبی (سکته قلبی) را افزایش می دهند. نشان داده شده است که کنترل فشار خون بالا با داروها می تواند خطر حمله قلبی (سکته قلبی) را کاهش دهد.

مصرف دخانیات (سیگار کشیدن)

تنباکو و دود تنباکو حاوی مواد شیمیایی است که باعث آسیب به دیواره رگ های خونی، تسریع پیشرفت تصلب شرایین و افزایش خطر حمله قلبی (سکته قلبی) می شود.

دیابت نوع ۲ (دیابت قندی یا دیابت شیرین)

دیابت ملیتوس وابسته به انسولین (دیابت نوع ۱) و غیر وابسته به انسولین (دیابت نوع ۲) با آترواسکلروز تسریع شده در سراسر بدن همراه است. بنابراین، بیماران دیابتی در سنین پایین‌تر نسبت به افراد غیر دیابتی در معرض خطر کاهش جریان خون در پاها، بیماری عروق کرونر قلب، اختلال نعوظ و سکته هستند. بیماران دیابتی می توانند از طریق کنترل دقیق سطح قند خون، ورزش منظم، کنترل وزن و رژیم غذایی مناسب، خطر ابتلا به دیابت را کاهش دهند.

مَرد بودن

احتمال حمله قلبی (سکته قلبی) در سنین پایین تر از ۷۵ سال برای مردان بیشتر از زنان هم سن خود می باشد ولی احتمال حمله قلبی (سکته قلبی) بعد از ۷۵ سالگی, برای زنان و مردان به یک اندازه است.

سابقه خانوادگی بیماری قلبی

افرادی که سابقه خانوادگی بیماری عروق کرونر قلب دارند، بیشتر در معرض خطر حمله قلبی (سکته قلبی) هستند. به طور خاص، اگر سابقه خانوادگی بیماری عروق کرونر قلب اولیه، از جمله حمله قلبی (سکته قلبی) یا مرگ ناگهانی قبل از ۵۵ سالگی در پدر یا سایر بستگان مذکر درجه اول، یا قبل از سن ۶۵ سالگی در مادر یا دیگر زنان فامیل وجود داشته باشد، خطر بالاتر است.

عوامل خطر حمله قلبی (سکته قلبی) در زنان چیست؟

به اشتباه اعتقاد بر این است که بیماری عروق کرونر (CAD) و حملات قلبی عمدتاً در مردان رخ می دهد. اگرچه این درست است که شیوع بیماری عروق کرونردر بین زنان قبل از یائسگی کمتر است، ولی خطر ابتلا به بیماری عروق کرونردر زنان بعد از یائسگی افزایش می یابد.

در سن ۷۵ سالگی، خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر در زنان برابر با مردان است. بیماری عروق کرونرعلت اصلی مرگ و میر و ناتوانی در زنان پس از یائسگی است. در واقع، یک زن ۵۰ ساله با ۴۶ درصد خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر و ۳۱ درصد خطر مرگ ناشی از بیماری عروق کرونر مواجه است. در مقابل، احتمال ابتلای او به سرطان سینه و مرگ او به ترتیب ۱۲ درصد و ۳ درصد است.

عوامل خطر برای ایجاد بیماری عروق کرونردر زنان مانند مردان است و عبارتند از:

• کلسترول خون بالا
• فشار خون بالا
• سیگار کشیدن
• ابتلا به دیابت نوع ۲ (دیابت قندی)
• سابقه خانوادگی بیماری عروق کرونر قلب در سنین پایین

سیگار کشیدن

حتی سیگار کشیدن تفریحی و به میزان کم نیز سبک خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را افزایش می دهد. در یک مطالعه، زنان میانسالی که روزانه یک تا ۱۴ نخ سیگار می‌کشیدند، ۲ برابر افزایش سکته مغزی داشتند (ناشی از تصلب شریان‌های مغزی) در حالی که آن هایی که بیش از ۲۵ نخ سیگار در روز می‌کشیدند، خطر سکته مغزی ۳.۷ برابر بیشتر از سایرین داشتند.

علاوه بر این، ترکیب سیگار و استفاده از قرص های ضد بارداری خطر حملات قلبی را به ویژه در زنان بالای ۳۵ سال بیشتر می کند.

اثرات ترک سیگار بلافاصله شروع شده و منجر به کاهش خطر حملات قلبی می کند. این خطر پس از چندین سال ترک سیگار به تدریج به اندازه ی خطر در زنان غیرسیگاری می شود.

عوارض سکته قلبی چیست؟

در زیر به عوارض مهم سکته ی قلبی با توضیحات مربوطه پرداخته می شود.

نارسایی قلبی

هنگامی که مقدار زیادی از عضله قلب می میرد، توانایی قلب برای پمپاژ خون به بقیه بدن کاهش می یابد و این می تواند منجر به نارسایی قلبی شود. بدن مایعات را حفظ می کند و اندام ها، به عنوان مثال، کلیه ها شروع به از کارافتادن می کنند.

فیبریلاسیون بطنی

آسیب به عضله قلب نیز می تواند منجر به فیبریلاسیون بطنی شود. فیبریلاسیون بطنی زمانی اتفاق می‌افتد که فعال‌سازی طبیعی، منظم و الکتریکی انقباض عضله قلب با فعالیت الکتریکی بی‌نظم جایگزین می‌شود که باعث می‌شود قلب از تپش بازماند و خون را به مغز و سایر قسمت‌های بدن پمپ نکند. در این حالت آسیب دائمی مغز و مرگ ممکن است رخ دهد, مگر اینکه جریان خون به مغز در عرض پنج دقیقه بازیابی شود.

بیشتر مرگ و میرهای ناشی از حملات قلبی ناشی از فیبریلاسیون بطنی قلب است که قبل از رسیدن قربانی حمله قلبی (سکته قلبی) به اورژانس اتفاق می افتد. کسانی که به اورژانس می رسند، امید به زندگی عالی دارند. بقای حمله قلبی (سکته قلبی) با درمان مدرن باید بیش از ۹۰٪ باشد. ۱٪ تا ۱۰٪ از قربانیان حمله قلبی (سکته قلبی) که بعداً می میرند، در ابتدا آسیب عمده ای به عضله قلب یا آسیب بیشتر در گذر زمان متحمل شده اند.

از مرگ و میر ناشی از فیبریلاسیون بطنی می توان با احیای قلبی ریوی (CPR) که در عرض پنج دقیقه پس از شروع فیبریلاسیون بطنی شروع می شود، جلوگیری کرد.

برای CPR نیاز به تنفس برای قربانی و اعمال فشار خارجی به قفسه سینه بیمار برای فشار دادن قلب و وادار کردن قلب به پمپاژ خون است. در سال ۲۰۰۸، انجمن قلب آمریکا دستورالعمل دهان به دهان CPR را اصلاح کرد و توصیه کرد که فشار دادن قفسه سینه به تنهایی در صورتی که فرد حاضر به انجام دهان به دهان تمایلی نداشته باشد مؤثر است.

هنگامی که امدادگران می‌رسند، داروها و/یا شوک الکتریکی (کاردیوورژن) می‌توانند برای تبدیل فیبریلاسیون بطنی به یک ریتم طبیعی قلب و اجازه دادن به قلب برای پمپاژ خون به طور طبیعی داده شوند. بنابراین، CPR سریع و پاسخ سریع امدادگران می‌تواند شانس بقای حمله قلبی (سکته قلبی) را افزایش دهد.

علاوه بر این، بسیاری از مکان‌های عمومی اکنون دارای دفیبریلاتورهای خارجی خودکار (AED) هستند که شوک الکتریکی لازم برای بازگرداندن ریتم طبیعی قلب را حتی قبل از رسیدن امدادگران فراهم می‌کنند. این موضوع, به میزان زیادی شانس بقا را افزایش می دهد.

حمله قلبی (سکته قلبی) چگونه تشخیص داده می شود؟

هنگامی که درد شدید قفسه سینه وجود دارد، معمولاً سوء ظن وقوع حمله قلبی (سکته قلبی) زیاد است و می‌توان آزمایش‌هایی را به سرعت انجام داد که حمله قلبی (سکته قلبی) را تأیید می‌کند. با این حال، زمانی که علائم حمله قلبی (سکته قلبی) شامل درد قفسه سینه نباشد، مشکل ایجاد می شود. ممکن است به حمله قلبی مشکوک نبود و آزمایشات مناسب انجام نشود. بنابراین اولین قدم در تشخیص حمله قلبی (سکته قلبی) مشکوک بودن به وقوع آن است تا آزمایشات مناسب انجام شود.

الکتروکاردیوگرام: نوار قلب (ECG) ثبت فعالیت الکتریکی قلب است. ناهنجاری در فعالیت الکتریکی معمولاً با حملات قلبی رخ می دهد و می تواند مناطقی از عضله قلب را که از اکسیژن محروم هستند و / یا مناطقی از عضله که مرده اند را شناسایی کند. در بیمار با علائم معمول حمله قلبی (مانند درد قفسه سینه) و تغییرات مشخصه حمله قلبی (سکته قلبی) در نوار قلب، می توان به سرعت در اورژانس تشخیص ایمن حمله قلبی را انجام داد و درمان را می توان بلافاصله شروع کرد.

اگر علائم بیمار مبهم یا غیر معمول باشد و اگر از قبل ناهنجاری هایی در ECG وجود داشته باشد، به عنوان مثال، از حملات قلبی قدیمی یا الگوهای الکتریکی غیر طبیعی که تفسیر ECG را دشوار می کند، تشخیص حمله قلبی (سکته قلبی) ممکن است کمتر مطمئن باشد. در این بیماران تنها ساعاتی بعد, از طریق آزمایش خون می توان تشخیص نهایی را داد.

آزمایشات خون: آنزیم‌های قلبی پروتئین‌هایی هستند که با مرگ ماهیچه‌های قلب در خون آزاد می‌شوند. این آنزیم های قلبی کراتین فسفوکیناز (CPK)، بخش های فرعی ویژه CPK (به طور خاص، کسر MB از CPK) و تروپونین هستند و سطح آنها را می توان در خون اندازه گیری کرد.

این آنزیم‌های قلبی معمولاً چند ساعت پس از شروع حمله قلبی (سکته قلبی) در خون افزایش می‌یابند. در حال حاضر، سطح تروپونین به عنوان آزمایش‌های آزمایشگاهی ترجیحی برای کمک به تشخیص حمله قلبی (سکته قلبی) در نظر گرفته می‌شود، زیرا آنها نشانگر آسیب یا مرگ عضله قلبی هستند.

مجموعه‌ای از آزمایش‌های خونی برای آنزیم‌ها که در یک دوره ۲۴ ساعته انجام می‌شود، نه تنها در تأیید تشخیص حمله قلبی (سکته قلبی) مفید است، بلکه تغییرات در سطح آنها در طول زمان با میزان عضله قلب که مرده است نیز مرتبط است.

مهم ترین عامل در تشخیص و درمان حمله قلبی (سکته قلبی)، رسیدگی فوری پزشکی است. ارزیابی سریع امکان درمان زودهنگام ریتم‌های غیرطبیعی بالقوه تهدیدکننده زندگی مانند فیبریلاسیون بطنی را فراهم می‌کند و اجازه می‌دهد خونرسانی مجدد اولیه (بازگشت جریان خون به عضله قلب) با روش‌هایی که انسداد عروق کرونر مسدود شده را باز می‌کند. هرچه جریان خون سریعتر برقرار شود، قسمت بیشتری ازعضله قلب زنده می شود.

در این زمان، خونرسانی مجدد مکانیکی با آنژیوپلاستی و/یا استنت گذاری برای افزایش جریان خون به قلب، راه ارجح برای حفظ عضله قلب است، اگر بتوان آن را در عرض ۹۰ دقیقه پس از رسیدن به بیمارستان انجام داد. اگر تأخیر وجود داشته باشد، عوامل ترومبولیتیک (از بین برنده لخته ها) ترجیح داده می شوند.

مراکز پزشکی بزرگ و فعال اغلب دارای “واحد درد قفسه سینه” هستند که در آن بیماران مشکوک به حملات قلبی به سرعت ارزیابی می شوند. اگر حمله قلبی (سکته قلبی) تشخیص داده شود، درمان سریعا آغاز می شود. اگر تشخیص حمله قلبی (سکته قلبی) در ابتدا نامشخص باشد، بیمار تا زمانی که نتایج آزمایشات بیشتر در دسترس باشد تحت نظارت مستمر قرار می گیرد.

درمان حمله قلبی (سکته قلبی) چیست؟

بنیاد کالج قلب و عروق آمریکا (ACCF) و کارگروه انجمن قلب آمریکا (AHA) یک دستورالعمل درمانی را توصیه می‌کنند که آن‌ها یک استراتژی ترجیحی برای درمان حملات قلبی در نظر می‌گیرند. PCI (مداخله کرونری از راه پوست) یا استنت گذاری تاکید می شود.

دستورالعمل های بنیاد کالج قلب و عروق آمریکا (ACCF) و کارگروه انجمن قلب آمریکا (AHA) برای درمان حمله قلبی (سکته قلبی) به شرح زیر خلاصه می شود:

1. در حالت ایده آل، بیمار را به بیمارستانی با قابلیت مداخله عروق کرونر از راه پوست ( PCI ) منتقل کنید. اگرامکان مداخله عروق کرونر از راه پوست ( PCI ) نباشد، بیمار را در اسرع وقت و کمتر از ۱۲۰ دقیقه انتقال دهید. اگر زمان انتقال بیش از ۱۲۰ دقیقه باشد، داروی فیبرینولیتیک را ظرف ۳۰ دقیقه پس از رسیدن به محل مورد نظر بدهید.
2. ارسال به آزمایشگاه کات
3. آنژیوگرافی تشخیصی
4. مداخله عروق کرونر از راه پوست ( PCI ) که استنت گذاری یا استنت گذاری نیز نامیده می شود.
5. اگر انسداد رخ دهد یا پرفیوژن در بیماری که فیبرینولیتیک داده شده است، ناموفق باشد، ترتیب انتقال به یک مرکز با قابلیت مداخله عروق کرونر از راه پوست ( PCI ) را بدهید. برای سایر بیماران تحت درمان با فیبرینولیتیک، در حدود ۳ تا۲۴ ساعت به مرکز مداخله عروق کرونر از راه پوست ( PCI ) انتقال یابند.
6. اگر مرحله ۵ رخ دهد، مرحله ۳ باید در یک مرکز دارای PCI دنبال شود، جایی که باید درمان پزشکی، PCI یا جراحی بای پس عروق کرونر انجام شود.

درمان دارویی

1. درمان حملات قلبی ممکن است شامل داروهای ضد پلاکت، ضد انعقاد و حل کننده لخته و همچنین مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، مسدودکننده‌های بتا و اکسیژن باشد.
2. درمان مداخله‌ای برای حملات قلبی ممکن است شامل آنژیوگرافی عروق کرونر با آنژیوپلاستی عروق کرونر از راه پوست (PTCA)، استنت‌های عروق کرونر، و پیوند عروق کرونر (CABG) باشد.
3. از حملات قلبی بعدی می‌توان با آسپرین، مسدودکننده‌های بتا، مهارکننده‌های ACE، ترک سیگار، کاهش وزن، ورزش، کنترل مناسب فشار خون, کنترل دیابت، پیروی از رژیم غذایی کم کلسترول و چربی اشباع کم که حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ است، پیشگیری کرد. مصرف مولتی ویتامین با افزایش مقدار اسید فولیک که باعث کاهش کلسترول LDL و افزایش کلسترول HDL می شود.

هورمون درمانی برای درمان حمله قلبی (سکته قلبی) در زنان

پس از یائسگی، تولید استروژن توسط تخمدان ها به تدریج طی چند سال کاهش می یابد. همراه با این کاهش، افزایش LDL (کلسترول “بد”) و کاهش اندکی در HDL (کلسترول “خوب”) وجود دارد. اعتقاد بر این است که این تغییرات در سطوح لیپید یکی از دلایل افزایش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر پس از یائسگی است.

زنانی که تخمدان های خود را با جراحی برداشته اند یا یائسگی زودرس را تجربه کرده اند نیز در معرض خطر ابتلا به بیماری عروق کرونرهستند.

از آنجایی که درمان با هورمون استروژن منجر به افزایش سطح HDL و کاهش کلسترول LDL می شود، پزشکان برای سال ها فکر می کردند که استروژن از زنان در برابر بیماری عروق کرونر محافظت می کند (همچنین از زوال عقل و سکته مغزی محافظت می کند). بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که زنان یائسه‌ای که استروژن مصرف می‌کنند، نسبت به زنانی که مصرف نمی‌کنند، میزان بیماری عروق کرونر کمتری دارند.

متأسفانه، بسیاری از مطالعات، مطالعات مشاهده‌ای بودند (مطالعاتی که در آن زنان در طول زمان دنبال می‌شوند اما خودشان تصمیم می‌گیرند که آیا مایل به مصرف استروژن هستند یا نه). مطالعات مشاهده ای دارای کاستی های جدی هستند زیرا در معرض جهت گیری انتخابی قرار دارند.

به عنوان مثال، زنانی که مصرف هورمون های استروژن را انتخاب می کنند ممکن است سالم تر باشند و خطر حمله قلبی (سکته قلبی) کمتری نسبت به آن هایی که این کار را نمی کنند، داشته باشند. به عبارت دیگر، چیز دیگری در عادات روزانه زنانی که استروژن مصرف می کنند (مانند ورزش یا رژیم غذایی سالم) ممکن است آنها را کمتر در معرض حملات قلبی قرار دهد.

بنابراین، فقط یک کارآزمایی تصادفی شده, یعنی مطالعه ای که در آن زنان موافقت کردند که به طور تصادفی به استروژن یا دارونما یا قرص قند استقاده کنند و تا پایان مطالعه به آنه ا گفته نشده باشد که کدام قرص ها را مصرف کرده اند, می تواند مشخص کند که آیا هورمون درمانی پس از یائسگی می تواند ازبیماری عروق کرونرجلوگیری کند یا خیر.

نتایج آزمایش هورمون درمانی در زنان

آزمایش هورمون درمانی در زنان یک کارآزمایی تصادفی شده با کنترل پلاسیبو (دارونما) در مورد تأثیر استفاده روزانه از استروژن به اضافه مدروکسی پروژسترون بر میزان حملات قلبی در زنان یائسه بود که قبلاً بیماری عروق کرونرداشتند.

کارآزمایی هورمون درمانی کاهشی در حملات قلبی در زنانی که هورمون درمانی می‌کردند، نشان نداد. این عدم فایده در پیشگیری از حملات قلبی علیرغم کاهش ۱۱ درصد LDL و ۱۰ درصد کلسترول HDL بالاتر در زنان تحت درمان با هورمون رخ داد.

این مطالعه همچنین نشان داد که زنان در گروه تحت درمان با هورمون, بیشتر از زنان گروه تحت درمان با پلاسیبو (دارونما) لخته شدن خون در رگ‌ها و بیماری کیسه صفرا را تجربه کردند. ناگفته نماند که لخته شدن خون در وریدها خطرناک است زیرا این لخته ها می توانند به ریه ها بروند و باعث آمبولی ریه شوند که وضعیتی است که با درد قفسه سینه، تنگی نفس و حتی شوک و مرگ همراه است.

با این حال، افزایش بیماری کیسه صفرا و لخته شدن خون در بین افراد سالم که بیماری قلبی ندارند و تحت درمان با هورمون درمانی قرار گرفتند, بسیار کم بود.

بر اساس نتایج این مطالعه، محققان به این نتیجه رسیدند که استروژن در پیشگیری از بیماری عروق کرونر و حملات قلبی در زنان یائسه که از قبل بیماری عروق کرونر دارند، مؤثر نیست.

البته لازم به ذکر است که نتایج کارآزمایی هورمون درمانی فقط برای زنانی که قبل از شروع هورمون درمانی بیماری عروق کرونر داشتند و نه برای زنان بدون بیماری شناخته شده عروق کرونر, قابل اعمال است.

نتایج آزمایشی تحت عنوان (WHI)

آزمایش (WHI) اولین کارآزمایی تصادفی‌ سازی شده و کنترل‌ شده بود که برای تعیین فواید و خطرات طولانی‌مدت درمان با استروژن به اضافه مدروکسی پروژسترون در زنان یائسه سالم (زنان بدون بیماری عروق کرونر ) طراحی شد.

نتایج در یک سری مقالات در سال‌های ۲۰۰۲، ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ گزارش شد. ادامه ی آزمایش بر روی بخشی از زنانی که استروژن به همراه پروژسترون مصرف کرده بودند زودتر از زمان برنامه‌ ریزی شده متوقف شد، یعنی فقط بعد از ۵.۲ سال. به دلیل افزایش بیماری عروق کرونر قلب، سکته مغزی، و آمبولی ریه در بین زنانی که از استروژن به همراه پروژسترون استفاده می‌کنند بر مزایای کاهش شکستگی استخوان و سرطان روده بزرگ برتری دارد.

بخشی که استروژن به تنهایی مصرف می کردند نیز متوقف شد زیرا در زنانی که استروژن را به تنهایی مصرف می کردند خطر حمله قلبی (سکته قلبی) را کاهش پبدا نکرد، اما خطر سکته مغزی افزایش قابل توجهی داشت.

افزایش سرطان سینه پس از سه تا پنج سال آشکار شد، اما افزایش بیماری قلبی و آمبولی ریوی در اوایل سال اول اتفاق افتاد.

توصیه هایی برای استفاده از استروژن به علاوه مدروکسی پروژسترون در زنان

• تصمیمات مربوط به استفاده از هورمون درمانی باید فردی باشد و همه زنان باید با پزشک خود در مورد آنچه برای آنها بهتر است صحبت کنند.
• استروژن به اضافه مدروکسی پروژسترونهنوز بهترین درمان برای گرگرفتگی است. علیرغم مطالعه WHI، بسیاری از زنان کاندیدهای خوبی برای درمان استروژن به علاوه مدروکسی پروژسترون هستند (یا اگر هیسترکتومی کرده باشند به تنهایی استروژن مصرف شود). این امر به ویژه در صورتی صادق است که هورمون درمانی به کوتاه ترین مدت، به طور مطلوب کمتر از پنج سال محدود شود.
• استروژن با یا بدون مدروکسی پروژسترون نباید برای پیشگیری یا درمان بیماری آلزایمر، بیماری قلبی یا سکته مغزی استفاده شود.
• در حالی که استروژن ها به همراه مدروکسی پروژسترون در پیشگیری از پوکی استخوان و شکستگی های استخوانی مرتبط موثر هستند، زنانی که نگران خطر هورمون درمانی هستند باید نگرانی های خود را با پزشک خود در میان بگذارند و از سایر جایگزین های غیر هورمونی برای پیشگیری و درمان پوکی استخوان استفاده کنند.

تحقیقات جدید در حوزه ی حمله قلبی (سکته قلبی) چیست؟

آگاهی بیشتر عمومی در مورد حملات قلبی و تغییرات در سبک زندگی به کاهش چشمگیر بروز حملات قلبی در طول چهار دهه گذشته کمک کرده است. نقش “سوپر آسپرین ها” ( مانند اَبسیکسی‌مَـب  و اپتی فیباتاید) در بیماران منتخب مفید است.

نسخه های موثرتری از داروهای لخته شکن ساخته شده است. به طور فزاینده ای، امدادگران می توانند نوار قلب را در میدان انجام دهند، حمله قلبی (سکته قلبی) را تشخیص دهند و بیماران را مستقیماً به بیمارستان هایی ببرند که توانایی انجام PTCA و استنت گذاری را دارند.

این می تواند باعث صرفه جویی در زمان و کاهش آسیب به قلب شود. در حال حاضر، بهترین درمان پذیرفته شده برای حمله قلبی (سکته قلبی)، شناسایی سریع تشخیص، و انتقال به بیمارستانی است که می تواند کاتتریزاسیون سریع و PTCA یا استنت گذاری را در ۹۰ دقیقه اول حمله قلبی (سکته قلبی) انجام دهد.

داده های اخیر نشان داده است که کاهش سطح LDL خون حتی بیشتر از آنچه قبلاً پیشنهاد شده بود، ممکن است خطر حملات قلبی را کاهش دهد.

تحقیقات همچنین نشان داده است که التهاب ممکن است در ایجاد آترواسکلروز نقش داشته باشد و این یک منطقه فعال تحقیقاتی است. همچنین شواهد اولیه ای وجود دارد مبنی بر اینکه با مهندسی ژنتیک ممکن است بتوان دارویی ساخت که می تواند برای پاک کردن پلاک ها از شریان ها (یک “مولکول پاک کننده”) موثر باشد.