تقریباً ۱۳ درصد از بزرگسالان در ایالات متحده کمردرد مزمن را تجربه می کنند که آن را به دلیل اصلی ناتوانی در کشور تبدیل می کند. این مشکل شایع می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله اسپاسم کمر باشد که انقباضات غیرارادی یا کشش ماهیچه های واقع در ناحیه کمر است.
اسپاسم کمر می تواند به صورت دوره های نادر با ناراحتی خفیف تا اتفاقات مزمن که باعث درد شدید و محدودیت تحرک فرد می شود ظاهر شود. شدت و فراوانی این اسپاسم‌ها می‌تواند تا حد زیادی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد و رسیدگی مؤثر به این موضوع ضروری است.
خوشبختانه بسیاری از موارد اسپاسم کمر را می توان بدون توسل به جراحی درمان کرد. با این حال، اگر درد با مشکلات عصبی در ستون فقرات همراه باشد، ممکن است نوعی مداخله ضروری باشد، زیرا در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به عوارض شدیدتری شود. تشخیص زودهنگام و مدیریت مناسب اسپاسم کمر در پیشگیری از ناتوانی طولانی مدت و بهبود سلامت کلی افرادی که تحت تأثیر این بیماری رایج هستند، بسیار مهم است.
علل اسپاسم کمر
اسپاسم کمر را می توان به عوامل مختلفی نسبت داد، از آسیب های مربوط به عضلات، تاندون ها و رباط ها در ناحیه کمر تا شرایط پزشکی زمینه ای شدیدتر. یکی از علل شایع اسپاسم کمر، درگیر شدن در فعالیت‌هایی است که کمر را تحت فشار بیش از حد قرار می‌دهند، مانند بلند کردن اجسام سنگین یا شرکت در ورزش‌هایی مانند فوتبال و گلف که به حرکات چرخشی ناگهانی و مکرر نیاز دارند .
بلند کردن اجسام سنگین تنها مقصر اسپاسم کمر نیست. هر فعالیتی که فشار بی مورد بر عضلات و رباط های کمر وارد کند می تواند منجر به آسیب شود. این شامل ورزش‌هایی می‌شود که به حرکات چرخشی سریع و تکراری نیاز دارند، همچنین مشاغل یا سرگرمی‌هایی که شامل حرکات خم شدن، بلند کردن یا چرخش طولانی‌مدت است.
حساسیت عضلات کمر شما به اسپاسم ممکن است تحت تأثیر عوامل دیگری مانند قدرت و انعطاف عضلات شکم شما باشد. عضلات ضعیف شکم می توانند حمایت ارائه شده به کمر را به خطر بیندازند و آن را در برابر آسیب آسیب پذیرتر کنند. به طور مشابه، داشتن ماهیچه های ضعیف یا سفت در کمر خود احتمال تجربه کشیدگی و اسپاسم عضلانی را افزایش می دهد.
اسپاسم کمر همچنین ممکن است نشانه ای از برخی شرایط پزشکی مانند آرتریت یا پارگی دیسک در ستون فقرات شما باشد. آرتریت در قسمت پایین کمر می تواند باعث فشار بر نخاع شود و منجر به درد نه تنها در پشت بلکه در پاها شود. فتق یا برآمدگی دیسک در مهره ها ممکن است روی ریشه عصبی فشار وارد کند و در نتیجه درد موضعی و ارجاعی در ناحیه کمر ایجاد شود.
علائم اسپاسم کمر
تنش مرتبط با عضله شایع ترین دلیل برای کمردرد است، به ویژه در افراد مبتلا به فیبرومیالژیا.
شدت درد اسپاسم کمر به طیف وسیعی از عوامل مربوط به مدت زمانی که فرد درد را تجربه کرده و سلامت کلی او بستگی دارد.
افراد ممکن است اسپاسم کمر را اینگونه توصیف کنند:
- پیچش ماهیچه های ظریف
- یک گره محکم
- گرفتگی ناگهانی که می آید و می رود
- مشکل در خم شدن یا حرکت کردن
- ضعف عمومی
تشخیص اسپاسم کمر
تشخیص اسپاسم کمر شامل چندین مرحله و ابزار است، از جمله آزمایش های تصویربرداری برای به دست آوردن درک جامعی از موضوع در دست. پزشک ممکن است برای بررسی علائم آرتریت یا شکستگی استخوان که می‌تواند در ایجاد مشکل نقش داشته باشد، عکس‌برداری با اشعه ایکس را تجویز کند. این می تواند به رد سایر علل بالقوه کمردرد و اسپاسم کمک کند.
علاوه بر اشعه ایکس، پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری پیشرفته تری مانند اسکن تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) را نیز توصیه کند. این اسکن ها تصاویر دقیقی از عضلات، رباط ها و سایر بافت های نرم کمر شما ارائه می دهند. آنها می توانند به شناسایی مشکلات مربوط به دیسک های بین مهره ای کمک کنند، این دیسک ها بالشتک های ژل مانندی بین مهره ها هستند که گاهی اوقات می توانند برآمده یا فتق شوند و باعث درد شوند. اسکن ام آر آی و سی تی اسکن همچنین می تواند مشکلات مربوط به خون رسانی به ناحیه آسیب دیده را نشان دهد که می تواند به علائم شما کمک کند.
برای کمک به تشخیص، ارائه شرح کامل علائم برای شما ضروری است. برای بحث آماده باشید:
- شدت کمردرد شما (در مقیاس خفیف تا شدید)
- اسپاسم ها چند بار رخ می دهند و هر بار چقدر طول می کشند
- به نظر می رسد چه فعالیت ها یا حرکاتی درد را تسکین می دهد
- زمانی که برای اولین بار شروع به تجربه این علائم کردید
– آیا اسپاسم ها پس از آسیب شروع شده اند، مثلاً در حین بازی ورزشی یا در حین انجام فعالیت بدنی دیگری مانند جابجایی اثاثیه، که می تواند نشان دهنده کشیدگی یا پارگی عضله به عنوان علت زمینه ای باشد.
با به اشتراک گذاشتن این اطلاعات با پزشک خود، می توانید به او کمک کنید تا ریشه کمردرد و اسپاسم شما را با دقت بیشتری شناسایی کند. این به آنها امکان می دهد تا مناسب ترین برنامه درمانی را برای وضعیت خاص شما توصیه کنند.
درمان اسپاسم کمر
اسپاسم کمر می تواند یک تجربه دردناک و ناراحت کننده باشد، به خصوص اگر بعد از آسیب دیدگی یا به دنبال فعالیت هایی که عضلات را تحت فشار قرار می دهد، رخ دهد. به منظور کاهش این علائم، شناخت گزینه های مختلف درمانی موجود ضروری است.
یکی از مراحل اولیه در درمان اسپاسم کمر شامل جایگزینی متناوب بین کیسه های یخ و پدهای گرم کننده در ناحیه آسیب دیده است. یخ درمانی می تواند با انقباض عروق خونی و بی حس کردن گیرنده های درد به کاهش التهاب کمک کند، در حالی که گرما درمانی ممکن است جریان خون را بهبود بخشد و عضلات سفت را شل کند. این ترکیب اغلب برای تسکین در مرحله حاد اسپاسم استفاده می شود.
داروهایی مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و شل کننده های عضلانی نیز می توانند در مدیریت علائم در حین بهبود عضلات موثر باشند. مروری بر مطالعات در سال ۲۰۱۶ نشان داد که شل‌کننده‌های عضلانی تسکین درد قابل‌توجهی را برای افرادی که دچار اسپاسم عضلانی کوتاه‌مدت می‌شوند، ارائه می‌دهند و آنها را به گزینه‌ای مناسب برای بسیاری از افراد تبدیل می‌کنند (منبع مطلب). با این حال، مهم است که قبل از شروع هر داروی جدیدی با پزشک خود مشورت کنید، زیرا ممکن است بر اساس مشخصات سلامتی خاص شما، عوارض جانبی یا موارد منع مصرف احتمالی وجود داشته باشد.
در برخی موارد، تزریق داروهای ضد التهابی (کورتیزون) ممکن است مستقیماً در ناحیه آسیب دیده تزریق شود. در حالی که این تزریق ها می توانند برای بسیاری از بیماران تسکین دهند، مهم است که قبل از انجام این روش در مورد خطرات و مزایای آن با پزشک خود صحبت کنید.
گزینه دیگری که برخی افراد آن را مفید می دانند، مراقبت های کایروپراکتیک است که بر روی هم ترازی ستون فقرات و سیستم عصبی تمرکز دارد. با این حال، ضروری است که قبل از دنبال کردن هر نوع درمان جایگزین، از یک متخصص پزشکی واجد شرایط به دنبال تشخیص مناسب باشید. این به شما کمک می کند که مراقبت های مناسب را برای شرایط خاص خود دریافت کنید.
علاوه بر این درمان‌ها، فیزیوتراپی اغلب به عنوان راهی برای تقویت عضلات کمر و شکم توصیه می‌شود که می‌تواند حمایت بهتری برای کمر و کاهش خطر اسپاسم‌های بعدی داشته باشد. یک فیزیوتراپیست واجد شرایط می تواند یک برنامه تمرینی شخصی متناسب با نیازها و توانایی های شما طراحی کند و به شما کمک کند تا قدرت را بازیابید و انعطاف پذیری خود را به شیوه ای ایمن و موثر بهبود بخشید.
کمک های اولیه برای اسپاسم دردناک عضلات کمر
در حین اسپاسم کمر، به آرامی راه خود را به نزدیکترین صندلی یا مبل راحتی برسانید. در اینجا، می توانید موارد زیر را امتحان کنید:
- ناحیه دچار اسپاسم را به آرامی با دست یا تفنگ ماساژ دهید. این ممکن است به طور موقت اسپاسم را کاهش دهد.
- همانطور که ناحیه مورد نظر را ماساژ می دهید، مراقب تنفس خود باشید. برای کاهش درد ناشی از استرس، دم و بازدم آهسته انجام دهید. تنفس دیافراگمی ممکن است به آرامش شما کمک کند.
- حرارت و یخ متناوب را در فواصل ۱۵ تا ۲۰ دقیقه اعمال کنید . بسته های یخ را در یک حوله بپیچید تا از سوختگی یخ جلوگیری کنید و پس از یخ زدن به پوست خود استراحت دهید.
- در صورت امکان، سعی کنید یک کشش راحت کمر پیدا کنید، مانند حالت کودک یا چرخش ستون فقرات نشسته. این مستلزم این است که از روی کاناپه بایستید و به زمین برسید، پس فقط در صورتی ادامه دهید که با این حرکات احساس راحتی کنید.
کشش منظم به افراد مبتلا به کمردرد مزمن کمک می‌کند، اما برای اسپاسم حاد کمر، ممکن است باعث تورم اضافی در ناحیه آسیب‌دیده شود (منبع مطلب). بهترین اقدام برای اسپاسم موقت عضلانی این است که استراحت کافی داشته باشید، راحت باشید و در صورت تشدید درد با پزشک خود تماس بگیرید.
جلوگیری از اسپاسم کمر
کمر شما بخش مهمی از بدن شما است که در طول روز به طور خستگی ناپذیری از شما حمایت می کند. با مراقبت مناسب از آن و درک نیازهای آن، می توانید خطر ابتلا به اسپاسم دردناک کمر را به میزان قابل توجهی کاهش دهید. این راهنما اطلاعات ارزشمندی در مورد حفظ سلامت کمر و جلوگیری از ناراحتی های غیر ضروری ارائه می دهد.
- حفظ وزن ایده آل: اضافه وزن بدن فشار بیشتری بر ستون فقرات و مفاصل شما وارد می کند که می تواند منجر به کشیدگی عضلات و افزایش حساسیت به اسپاسم کمر شود. با تلاش برای دستیابی و حفظ وزن متوسط، بار روی کمر خود را کاهش داده و سلامت کلی را ارتقا می دهید.
- وضعیت بدنی و کفش مناسب: صاف ایستادن و پوشیدن کفش های پاشنه کوتاه نه تنها ظاهر شما را بهبود می بخشد، بلکه به ایجاد ثبات و کاهش تنش در عضلات کمر کمک می کند. وضعیت نامناسب و کفش های نادرست می تواند به عدم تعادل عضلانی و افزایش خطر مشکلات کمر کمک کند.
- درگیر شدن در فعالیت بدنی منظم: ترکیب ورزش منظم، از جمله تمرینات تقویتی که هم عضلات کمر و هم عضلات شکم شما را هدف قرار می دهند، برای حفظ سلامت ستون فقرات بسیار مهم است. کمر و میان تنه ی قوی حمایت بهتری را فراهم می کند و احتمال کشیدگی و اسپاسم عضلانی را کاهش می دهد.
- از بی تحرکی طولانی مدت خودداری کنید: گذراندن زمان زیاد در رختخواب یا موقعیت های نشسته می تواند منجر به سفتی و بدتر شدن مشکلات کمر شود. تغییر مرتب وضعیت بدن، حرکات کششی و استراحت های کوتاه از نشستن می تواند به کاهش تنش و جلوگیری از ناراحتی کمک کند.
- با یک متخصص مشورت کنید: اگر در حال حاضر فعالیت بدنی ندارید، ضروری است قبل از شروع یک برنامه ورزشی با پزشک خود مشورت کنید. آنها ممکن است تمرین‌های خاصی را پیشنهاد کنند که روی کمر شما ملایم‌تر باشد و به شما کمک کند بدون ایجاد مشکلات بیشتر قدرت خود را بسازید.
با پیروی از این دستورالعمل ها و مراقبت از کمر، می توانید از اسپاسم کمر جلوگیری کنید و از یک سبک زندگی سالم تر و فعال تر لذت ببرید.
کلام پایانی
- اسپاسم عضلات کمر مشکل رایجی است که بسیاری از افراد با آن مواجه هستند و اغلب با انقباضات ناگهانی غیرارادی عضلات در ناحیه کمر مشخص می شود. اگر زمانی دچار اسپاسم کمر شدید، بسیار مهم است که به سرعت به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند به شناسایی علت اصلی درد شما کمک کند و گزینه های درمانی مناسب را توصیه کند.
- عوامل مختلفی ممکن است در ایجاد اسپاسم کمر نقش داشته باشند، مانند وضعیت نامناسب، عدم تعادل عضلانی، و فشار مکرر ناشی از فعالیت های روزانه. سن، چاقی و برخی شرایط پزشکی مانند آرتریت یا بیماری کلیوی نیز می توانند خطر ابتلا به کمردرد را افزایش دهند. درک این عوامل کمک کننده به منظور ایجاد یک برنامه درمانی موثر که به علت اصلی ناراحتی شما رسیدگی می کند، ضروری است.
- کمردرد به طور کلی با ترکیبی از اقدامات محافظه کارانه مانند استراحت، مسکن های بدون نسخه و تمرینات فیزیوتراپی قابل درمان است. در برخی موارد، داروهای تجویزی یا حتی جراحی ممکن است برای موارد شدیدتر ضروری باشد. با این حال، بیشتر افراد می توانند از طریق روش های غیر تهاجمی مانند گرما یا کمپرس یخ، کشش های ملایم و حفظ یک سبک زندگی سالم با ورزش منظم و تغذیه مناسب، تسکین پیدا کنند.
