راهنمای کامل خارش پوست

فهرست مطالب

خارش چیست؟

خارش یک تحریک در پوست است که میل به خاراندن را برمی انگیزد. خارش مشکلی است که همه آن را تجربه می کنند و این علامت می تواند موضعی (محدود به یک ناحیه از بدن) یا عمومی (در سراسر بدن یا در چندین ناحیه مختلف رخ دهد) باشد. گاهی اوقات، بسته به علت زمینه ای، خارش ممکن است در شب بدتر شود.

درمان خارش عمومی که در سرتاسر بدن رخ می دهد، اغلب دشوارتر از خارش موضعی است. خارش همچنین می تواند با یا بدون ضایعات پوستی (برجستگی، تاول، بثورات، قرمزی یا ناهنجاری هایی که روی پوست دیده می شود) ایجاد شود.

خارشی که با یک ناهنجاری قابل مشاهده پوست همراه است باید توسط پزشک و در برخی موارد توسط متخصص پوست ارزیابی شود زیرا این مشکل احتمالاً وضعیتی است که نیاز به درمان پزشکی تخصصی دارد (به عنوان مثال اگزما، گال و غیره).

علت اصلی خارش چیست؟

خارش می تواند توسط بسیاری از شرایط ایجاد شود.

استرس، اضطراب یا سایر مشکلات عاطفی می تواند باعث خارش شود.

استرس همچنین می تواند خارشی را از علل دیگر ناشی شده است نیز تشدید کند.
خشکی پوست (گزروزیس) شاید شایع ترین علت خارش بدون بثورات پوستی باشد.
بسیاری از مردم همچنین خارش ناشی از آفتاب سوختگی را به دنبال قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اشعه ماوراء بنفش خورشید همراه با درد ناشی از آفتاب سوختگی گزارش می کنند.

علل دیگر خارش عمومی که ممکن است باعث ایجاد بثورات یا تغییرات پوستی خاصی نشود عبارتند از:

اختلالات متابولیک و هورمونی (به عنوان مثال، بیماری کلیوی، پرکاری تیروئید)
سرطان ها (به عنوان مثال، لنفوم)، واکنش به داروها
وقفه در جریان صفرا (کلستاز) ناشی از بیماری کبدی
بیماری های خون (به عنوان مثال، پلی سیتمی روبرا ورا)

علاوه بر این، علل دیگر خارش ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خارش با واکنش های آلرژیک مانند آلرژی های غذایی یا انواع دیگر آلرژی ها، رایج است. خارش همچنین می تواند ناشی از نیش و نیش حشرات مانند نیش پشه یا کک باشد.
پسوریازیس یک علت مزمن التهاب پوست است که همچنین می تواند با خارش همراه باشد. بیماران مبتلا به پسوریازیس معمولاً دارای پلاک های قرمز، برجسته و پوسته پوسته، پوست خشک و خارش دار هستند.
درماتیت اتوپیک یک بیماری التهابی مزمن پوستی است که معمولا از دوران کودکی شروع می شود. خارش، بثورات و ضخیم شدن پوست در طول زمان از علائم مشخصه درماتیت آتوپیک است. این یک نوع آلرژی (واکنش سیستم ایمنی در برابر یک ماده خارجی) است که با آلرژی های استنشاقی (تب یونجه) همراه است و مزمن است.
عفونت و آلودگی پوست یکی دیگر از دلایل خارش است. خارش ناحیه تناسلی یا خارش مقعد، که ممکن است همراه با سوزش و درد باشد، در مردان و زنان می تواند در نتیجه عفونت های تناسلی مانند بیماری های مقاربتی (STD) رخ دهد. خارش واژن گاهی اوقات به عنوان خارش زنانه شناخته می شود و بیماری های مقاربتی نیز می توانند باعث خارش و درد مقعد شوند.
عفونت قارچی واژن یکی دیگر از دلایل خارش واژن است. سایر علل عفونی رایج خارش عبارتند از عفونت قارچی ، فاق (تنیا کریس) که معمولاً به عنوان خارش جوک، پسوریازیس و کرم حلقوی بدن (تینئا کورپوریس) شناخته می شود.
نوع دیگری از عفونت انگلی که منجر به احساس خارش می شود، به اصطلاح خارش شناگران است. خارش شناگران که درماتیت سرکاریال نیز نامیده می‌شود، یک بثورات پوستی است که در اثر واکنش آلرژیک به عفونت با انگل‌های خاص پرندگان و پستانداران ایجاد می‌شود که از حلزون‌های آلوده در آب‌های شیرین و شور آزاد می‌شوند.
خارش همچنین ممکن است ناشی از آلودگی پوست توسط شپش بدن، از جمله شپش سر و شپش شرمگاهی نیز ایجاد شود. گال یک بیماری پوستی بسیار مسری است که در اثر هجوم کنه خارشی Sarcoptes scabiei (مایت) ایجاد می‌شود که شناخته شده است که باعث خارش شدید می‌شود که به ویژه در شب شدید است.

خارش براکیورادیال یک بیماری عصبی است که منجر به خارش شدید بازوها می شود. معمولاً روی ساعد بالای سر عضله براکیورادیالیس ایجاد می‌شود، اما می‌تواند در هر جایی از اندام فوقانی رخ دهد. این اغلب به دلیل فشرده شدن عصب در گردن ایجاد می شود.

خارش همچنین می تواند ناشی از شرایط دیگری باشد که بر اعصاب یا سیستم عصبی تأثیر می گذارد، مانند دیابت، زونا (هرپس زوستر) یا ام اس.

تحریک پوست در اثر تماس با پارچه ها، لوازم آرایشی یا مواد دیگر می تواند منجر به خارش شود که ممکن است با راش همراه باشد که به عنوان درماتیت تماسی شناخته می شود.

پیچک سمی نمونه دیگری از درماتیت تماسی است.
واکنش به داروها نیز می تواند منجر به خارش گسترده شود که ممکن است با راش یا کهیر همراه باشد.
گاهی اوقات زنان گزارش می دهند که در دوران بارداری دچار خارش عمومی یا بدتر شدن شرایطی می شوند که به طور معمول باعث خارش می شوند.

درماتیت تماسی ناشی از پیچک سمی، بلوط سمی یا سماق سمی (به دلیل تماس با شیره روغنی اوروشیول) یا آلرژی به نیکل نیز یکی از علل شایع خارش موضعی است.

خارش پوست سر می تواند ناشی از چندین بیماری از جمله شوره سر، پسوریازیس یا درماتیت سبورئیک باشد.

اکثر افرادی که خارش دارند، بیماری زمینه ای جدی ندارند.

شایع ترین علامت خارش چیست؟

بسته به علت زمینه‌ای، خارش ممکن است با علائم و نشانه‌های دیگری همراه باشد. معمولاً این یافته های مرتبط شامل ضایعات پوستی مانند:

کهیر
تاول
برآمدگی ها
قرمزی ناحیه آسیب دیده

خشکی پوست یکی از دلایل شایع خارش است. خارش می تواند منجر به پارگی در پوست (برداشتن پوست یا کَنده شدن) در اثر خاراندن شود.

به ندرت، خارش عمومی در سراسر بدن می تواند نشانه ای از بیماری های مزمن پزشکی مانند بیماری کبد باشد. در این شرایط ممکن است هیچ تغییری در ظاهر پوست ایجاد نشود.

آیا باید خارش خود را خراش داد و خاراند؟

خارش معمولاً باعث خاراندن می شود که گاهی اوقات می تواند منجر به چرخه ی باطل خارش-خراش شود. خاراندن در ابتدا می‌تواند احساس رضایت‌بخشی داشته باشد، اما خاراندن طولانی مدت پوست شما را تحریک می‌کند که همچنان می‌تواند خارش داشته باشد و اغلب خود خارش را بدتر می‌کند.

از آنجایی که خاراندن تنها تسکین موقتی را فراهم می کند و باعث بهبود مشکل اساسی نمی شود، بهتر است در صورت امکان از خاراندن خودداری کنید. اگر خاراندن باعث باز شدن پوست شود، عفونت باکتریایی ایجاد می شود.

این به عنوان عفونت ثانویه شناخته می شود. و اگر خاراندن برای ماه‌ها یا سال‌ها ادامه یابد، ناحیه‌ای که خراشیده می‌شود ممکن است پوست ضخیم شده (لیکنفیکاسیون) یا رنگدانه‌ای ایجاد کند که ناحیه را تیره می‌کند.

بهترین راه برای بهبود پوست تحریک شده، متوقف کردن خاراندن آن است. با این حال، اغلب قدرت اراده کافی نیست، زیرا میل به خاراندن می تواند قانع کننده باشد.

بخش‌های زیر برخی اقدامات کلی و درمان‌های خانگی را برای کمک به توقف خراش و کنترل خارش، صرف نظر از علت، مورد بحث قرار می‌دهد.

چه زمانی باید برای خارش به پزشک مراجعه کنید؟

اگر درمان خانگی کمکی نکرد، خراشیدگی بر روی پوست در حال خراش تأثیر می گذارد (عفونت، لیکنفیکاسیون [ضخیم شدن و اسکار] یا رنگدانه)، یا خارش خواب فرد را مختل می کند، برای بررسی علت خارش با پزشک مشورت کنید.

پزشک همچنین می‌تواند در صورت لزوم کرم‌های قوی‌تر مبتنی بر کورتیزون (برای اگزما و آلرژی) و آنتی‌هیستامین‌های تجویزی تجویز کند یا شرایط زمینه‌ای که باعث خارش شده را درمان کند.

چه نوع متخصصانی خارش را تشخیص و درمان می کنند؟

از آنجایی که علل خارش پوست بسیار متنوع است، بسیاری از پزشکان مختلف می توانند در درمان خارش مشارکت داشته باشند.

خارش معمولاً توسط متخصصان طب خانواده، داخلی، اطفال یا پوست درمان می شود.
خارش ناشی از آلرژی ممکن است توسط متخصص آلرژی یا ایمونولوژیست درمان شود.
خارش مربوط به بیماری های مقاربتی ممکن است توسط متخصص زنان یا اورولوژیست مدیریت شود.
یک متخصص زنان و زایمان می تواند زنانی را که از خارش در دوران بارداری یا واژینیت رنج می برند، درمان کند.
افراد مبتلا به خارش ناشی از بیماری های مزمن ممکن است توسط متخصصانی که این شرایط را مدیریت می کنند، مانند متخصصان غدد، گوارش، نفرولوژیست ها، انکولوژیست ها، هماتولوژیست ها، متخصصان مغز و اعصاب و متخصصان بیماری های عفونی درمان شوند.
برخی از علل خارش توسط متخصصان اورژانس درمان می شوند.

متخصصان چگونه خارش را تشخیص می دهند؟

مانند هر بیماری، گرفتن یک تاریخچه پزشکی دقیق و پس از انجام معاینه فیزیکی توسط پزشک، پزشک شما آزمایش های تشخیصی خاصی را پیشنهاد می کند که ممکن است برای اطلاع از علت خارش لازم باشد.

برخی از علل شایع مانند خشکی پوست یا آفتاب سوختگی ممکن است واضح باشند، در حالی که دلایلی مانند بیماری ها یا شرایط سیستمیک مزمن ممکن است نیاز به آزمایش خون یا تصویربرداری برای شناسایی داشته باشند.

اگر یک عارضه پوستی مسئول خارش باشد، گاهی اوقات ممکن است خراش دادن یا بیوپسی برای شناسایی این بیماری انجام شود. با این وجود، بسیاری از راش‌ها و بیماری‌های پوستی دارای یک علامت یا ظاهر مشخص هستند که ممکن است تشخیص صحیح را نشان دهد.

درمان های موضعی خارش و درمان های خانگی چیست؟

درمان‌های موضعی خارش، آنهایی که روی پوست استفاده می‌شوند، شامل کاربردهای سرد، کرم‌ها و لوسیون‌ها هستند.

کمپرس سرد

از آنجایی که سرما و خارش در امتداد رشته‌های عصبی مشابهی حرکت می‌کنند، استفاده از سرما می‌تواند مدارها را مسدود کند و خارش را از بین ببرد.

روش های استفاده از سرما شامل موارد زیر است:

آب خنک را با ریختن آب لوله کشی روی ناحیه آسیب دیده یا قرار دادن یک پارچه شستشوی سرد و تمیز روی پوست
دوش های آب خنک
حمام خنک؛ محصولاتی که حاوی بلغور جو دوسر کلوئیدی هستند به عنوان حمام ضد خارش، بدون نسخه در دسترس هستند.
کیسه های یخ، یا از نوع تجاری موجود یا تکه های یخ در کیسه پلاستیکی

آب داغ (مثلاً در حمام) به طور موقت احساس خوبی دارد، اما ممکن است بعداً احساس خارش بیشتری در شما ایجاد کند. بنابراین استفاده از آب گرم توصیه نمی شود.

کرم ها و لوسیون ها

در صورت نیاز، می توانید این محصولات کرم و لوسیون را بارها و بارها، هر چند دقیقه یکبار استفاده کنید. این آماده‌سازی‌ها به بی‌حس شدن انتهای عصب‌ها کمک می‌کنند و شما را از خراش‌های دیوانه‌وار، که پوست را زخم و حتی خارش‌ را بدتر می‌کند، باز می‌دارند.

کافور
منتول
فنل
پراموکسین
دیفن هیدرامین (بنادریل)
بنزوکائین (یا یکی از داروهای بیهوشی “کائین” دیگر)

اگرچه کرم‌ها و لوسیون‌های حاوی هیدروکورتیزون اغلب به عنوان کاهش‌دهنده خارش تبلیغ می‌شوند، اما این ماده تنها به خارش‌هایی کمک می‌کند که ناشی از جوش‌هایی است که به کورتیزون پاسخ می‌دهند، مانند بیماری‌های پوستی اگزما و سبوره.

از آنجایی که کرم ها و لوسیون های حاوی هیدروکورتیزون و بدون نیاز به نسخه ضعیف هستند (حتی محصولات به اصطلاح “حداکثر قدرت” حاوی تنها ۱٪ هستند) حتی در شرایط خوب، برای خارش خیلی مفید نیستند.

هنگامی که خارش ناشی از تحریک انواع دیگر (مثلاً نیش حشرات) باشد، هیدروکورتیزون به هیچ وجه کمکی نمی کند. اگر به مدت ۱۰ روز از هیدروکورتیزون استفاده می کنید و هیچ بهبودی نداشتید، باید به پزشک مراجعه کنید تا علت خارش خود را مشخص کند.

قوی ترین دارو برای جلوگیری از خارش چیست؟

به طور سنتی، آنتی هیستامین ها برای درمان خارش استفاده می شود. به عنوان مثال می توان به دیفن هیدرامین (Benadryl)، هیدروکسی زین (Atarax) و کلرفنیرامین (Chlor-Trimeton و دیگران) اشاره کرد.

این داروها می توانند در بسیاری از افراد باعث خواب آلودگی شوند و باید قبل از رانندگی با ماشین یا کار با ماشین آلات سنگین با احتیاط مصرف شوند. اگرچه آنتی هیستامین ها ممکن است به تسکین خارش پوست کمک کنند، اما به نظر می رسد این کار را عمدتاً با کمک به خوابیدن افراد و جلوگیری از خاراندن در شب انجام می دهند.

اگر مشکل اصلی شما افتادن یا به خواب رفتن نیست، ممکن است بخواهید یکی از آنتی هیستامین های غیر آرام بخش را امتحان کنید. لوراتادین (کلاریتین) و فکسوفنادین (آلگرا و دیگران) نمونه هایی از آنتی هیستامین های نسل دوم جدیدتر هستند که بدون نسخه در دسترس هستند.

آنتی هیستامین های نسل دوم اثرات آرام بخش آنتی هیستامین های نسل اول قدیمی را ندارند اما در فرونشاندن خارش چندان موثر نیستند.

امید به بهبودی برای خارش چقدر است؟

خارش به خودی خود با مشکلات پوستی طولانی مدت یا اسیب همراه نیست و اکثر موارد خارش موقت هستند و به خودی خود یا با درمان های موضعی یا خوراکی حل می شوند. خارش که با یک وضعیت جدی همراه است ممکن است در صورتی که وضعیت بدتر شود یا ممکن است با داروها مدیریت شود، ادامه یابد.

عوارض احتمالی خارش چیست؟

همانطور که قبلا ذکر شد، عفونت باکتریایی ثانویه پوست شاید شایع ترین عارضه خارش باشد. این نه در نتیجه خارش بلکه در نتیجه خراشیدگی و آسیب پوستی ناشی از آن رخ می دهد.

ممکن است برای درمان عفونت باکتریایی پوست به آنتی بیوتیک نیاز باشد. بعید است که خارش به خودی خود منجر به عوارض دیگری شود، اگرچه برخی از بیماری های زمینه ای که باعث خارش می شوند (به بالا مراجعه کنید) با عوارض خاص خود بیماری همراه هستند.

آیا می توان از خارش جلوگیری کرد؟

فقط در صورتی می توان از خارش پیشگیری کرد که بتوان از علت(های) زمینه ای ایجاد احساس خارش، پیشگیری کرد.

به عنوان مثال، استفاده دقیق از محصولات ضد آفتاب می تواند از خارش ناشی از آفتاب سوختگی جلوگیری کند.
هیدراته نگه داشتن و استفاده از مرطوب کننده ها می تواند از خارش ناشی از خشکی پوست جلوگیری کند.
همچنین می توان اقدامات پیشگیرانه ای را برای جلوگیری از شرایط مسری که ممکن است از طریق تماس پوست به پوست منتقل شود، انجام داد، مانند:
- بیماری های مقاربتی
- گزش کنه یا حشره
- آلودگی به شپش
معمولاً نمی توان از خارش مزمن مرتبط با شرایط جدی مانند سرطان پوست و بیماری کبد یا کلیه پیشگیری کرد.