آرتریت یک بیماری ناتوان کننده است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و شامل التهاب و آسیب در مفاصل می شود. این بیماری می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد و باعث درد شدید، سفتی و کاهش تحرک شود. با بیش از ۱۰۰ نوع آرتریت، درک علل، علائم، تشخیص، درمان و نحوه زندگی با این بیماری بسیار مهم است.
علل آرتریت
علل آرتریت بسته به نوع آن متفاوت است، اما برخی از عوامل رایج در ایجاد آن نقش دارند. استئوآرتریت، شایع ترین نوع، عمدتاً به ساییدگی و پارگی مفاصل نسبت داده می شود که به طور طبیعی با افزایش سن رخ می دهد. با گذشت زمان، غضروفی که مفاصل را تحت فشار قرار می دهد، فرسوده می شود و منجر به درد، تورم و آسیب استخوان می شود.
شکل دیگری از آرتریت، آرتریت روماتوئید، یک اختلال خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به اشتباه به مفاصل حمله می کند. محرک دقیق این پاسخ خودایمنی ناشناخته باقی مانده است، اما محققان پیشنهاد می کنند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی می تواند دخیل باشد.
نقرس، نوعی آرتریت که منجر به تشکیل کریستال های اسید اوریک تیز در مفاصل می شود، اغلب به دلیل وجود اسید اوریک بیش از حد در خون (هیپراوریسمی) ایجاد می شود. سطوح بالای اسید اوریک می تواند منجر به تشکیل کریستال هایی شود که باعث التهاب و درد شدید در مفاصل می شود.
علائم و نشانه های آرتریت
علائم آرتریت بسته به نوع و مفاصل آسیب دیده متفاوت است. با این حال، برخی از علائم رایج عبارتند از:
- درد مفاصل: درد در مفاصل آسیب دیده یکی از علائم بارز آرتریت است. این درد می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و ممکن است با فعالیت بدتر شود.
- سفتی یا کاهش دامنه حرکتی: آرتریت می تواند باعث سفتی، به ویژه در صبح، و کاهش توانایی حرکت یا خم شدن مفاصل شود.
- تورم (التهاب): التهاب در مفاصل با آرتریت شایع است و می تواند باعث قرمزی، گرمی و پف کردن مفاصل شود.
- تغییر رنگ پوست: پوست اطراف برخی از مفاصل آرتروز ممکن است به دلیل کاهش جریان خون مایل به آبی یا قرمز شود.
- حساسیت یا حساسیت به لمس: لمس یک مفصل آرتروز ممکن است باعث ناراحتی یا حساسیت شود.
- احساس گرما یا گرما در نزدیکی مفاصل: التهاب می تواند باعث احساس گرما یا گرما در نزدیکی مفاصل آسیب دیده شود.
عوامل خطر برای آرتریت
عوامل متعددی می توانند احتمال ابتلا به آرتریت را افزایش دهند، از جمله:
- مصرف دخانیات : سیگار کشیدن و استفاده از سایر محصولات تنباکو خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید و سایر اشکال این بیماری را افزایش می دهد.
- سابقه خانوادگی: سابقه خانوادگی آرتریت می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به این بیماری را در فرد افزایش دهد.
- سطح فعالیت بدنی: کسانی که فعالیت بدنی کمتری دارند، به دلیل عدم حمایت از غضروف ناشی از ورزش، در طول زمان بیشتر به آرتروز مبتلا می شوند.
- سایر شرایط سلامتی: برخی از شرایط سلامتی، مانند چاقی و بیماری های خودایمنی، می توانند خطر ابتلا به آرتریت را افزایش دهند.
زمانی که آرتریت به طور معمول شروع می شود
شروع آرتریت بسته به نوع آن متفاوت است. استئوآرتریت که عمدتاً بزرگسالان بالای ۵۰ سال را تحت تأثیر قرار می دهد، به دلیل ساییدگی مفاصل در طول زندگی ایجاد می شود. از سوی دیگر، آرتریت روماتوئید معمولاً در بزرگسالان ۳۰ تا ۶۰ ساله ایجاد می‌شود. سایر اشکال آرتریت، مانند آرتریت پس از ضربه و نقرس، معمولاً پس از آسیب یا پس از چندین ماه افزایش سطح اسید اوریک شروع می‌شوند.
تشخیص و آزمایشات
برای تشخیص آرتریت، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی یک معاینه فیزیکی کامل انجام می دهند و در مورد علائم و سابقه پزشکی بیمار سوال می کنند. آنها همچنین از آزمایش های تصویربرداری مختلف و آزمایش خون برای تأیید تشخیص و شناسایی نوع خاص آرتریت استفاده می کنند.
- معاینه فیزیکی: ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی مفاصل آسیب‌دیده را بررسی می‌کند، دامنه حرکتی را ارزیابی می‌کند و تحرک یک مفصل را با سایر مفصل‌های بدن مقایسه می‌کند (مثلاً مقایسه یک زانو با دیگری).
- تست های تصویربرداری: اشعه ایکس، اولتراسوند، تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) و اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) می تواند به تجسم آسیب در مفاصل کمک کند و سایر علل بالقوه علائم را رد کند.
- آزمایش خون: آزمایش خون می‌تواند به شناسایی نشانگرهای التهاب یا نشانه‌های دیگر شرایط سلامتی که ممکن است در علائم آرتریت نقش داشته باشند، کمک کند. به عنوان مثال، افزایش سطح اسید اوریک ممکن است نشان دهنده نقرس باشد.
درمان آرتریت
در حال حاضر هیچ درمانی برای آرتریت وجود ندارد، اما طیف وسیعی از درمان ها برای مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی در دسترس هستند. گزینه های درمانی به نوع آرتریت، شدت آن و مفاصل آسیب دیده بستگی دارد.
۱ . دارو: داروهای ضد التهابی بدون نسخه (OTC) مانند داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) و استامینوفن می توانند به تسکین درد و التهاب کمک کنند. داروهای تجویزی، از جمله کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)، ممکن است برای موارد شدیدتر ضروری باشد.
۲. فیزیوتراپی و کاردرمانی: این نوع درمان می تواند به بهبود قدرت، انعطاف پذیری و اعتماد به نفس کلی در استفاده از مفاصل آسیب دیده کمک کند. برنامه های ورزشی که به طور خاص برای افراد مبتلا به آرتریت طراحی شده اند نیز می توانند به مدیریت درد و حفظ تحرک کمک کنند.
۳. جراحی: در برخی موارد، مداخله جراحی ممکن است ضروری باشد. فیوژن مفصل، که در آن استخوان ها به هم متصل می شوند، یک روش معمول برای آرتریت ستون فقرات و مچ پا است. تعویض مفصل، که در آن مفاصل آسیب دیده با مفاصل مصنوعی جایگزین می شوند، ممکن است برای آرتریت شدید که با درمان های دیگر قابل کنترل نیست، ضروری باشد.
زندگی با آرتریت
زندگی با آرتریت مستلزم مدیریت مداوم و تنظیم فعالیت های روزانه است. در حالی که همکاری با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای یافتن درمان های موثر مهم است، افراد همچنین می توانند اقداماتی را برای به حداقل رساندن علائم آرتریت و بهبود کیفیت زندگی خود انجام دهند.
۱. ورزش: ورزش منظم و کم تاثیر می تواند به حفظ سلامت مفاصل، افزایش انعطاف پذیری و کاهش درد کمک کند. فعالیت هایی مانند پیاده روی، شنا و یوگا گزینه های عالی برای افراد مبتلا به آرتریت هستند.
۲. تجهیزات حفاظتی: پوشیدن تجهیزات حفاظتی مناسب در طول فعالیت هایی که ممکن است به مفاصل فشار وارد کند، مانند باغبانی یا ورزش، می تواند از آسیب بیشتر مفاصل جلوگیری کند.
۳. مدیریت وزن: حفظ وزن سالم می تواند استرس مفاصل تحمل کننده وزن مانند زانو و باسن را کاهش دهد و به مدیریت علائم آرتریت کمک کند.
۴. وسایل کمکی: استفاده از وسایلی مانند عصا، بریس یا جا کفشی می تواند به کاهش درد مفاصل و بهبود تحرک کمک کند.
سوالات متداول
۱. برای جلوگیری از آرتروز چه کاری می توانم انجام دهم؟
در حالی که برخی از اشکال آرتریت به طور طبیعی یا به دلیل شرایط سلامتی رخ می‌دهند که قابل تغییر نیستند، می‌توانید با پرهیز از محصولات تنباکو، پیروی از یک رژیم غذایی سالم و برنامه ورزشی، انجام ورزش‌های کم‌تأثیر و همیشه استفاده از تجهیزات حفاظتی مناسب، شانس ابتلا به آرتریت را کاهش دهید. برای فعالیت هایی که ممکن است به مفاصل شما آسیب برساند.
۲. سریع ترین راه برای تسکین درد آرتریت چیست؟
هیچ پاسخ یکسانی برای این سوال وجود ندارد، زیرا هرکسی به درمان های مختلف پاسخ متفاوتی می دهد. ارائه دهنده شما ممکن است به محض اینکه احساس کردید علائم آرتریت تشدید می شود، مصرف داروهای بدون نسخه یا نسخه را توصیه کند. فعال ماندن از طریق ورزش های کم تاثیر، حرکات کششی یا یوگا نیز می تواند به تسکین علائم آرتریت کمک کند. بهترین اقدام به شرایط فردی شما و توصیه های ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما بستگی دارد.
۳. آیا انواع خاصی از آب و هوا آرتروز را بدتر می کند؟
برخی از افراد متوجه می شوند که علائم آرتریت آنها در برخی از انواع آب و هوا، مانند رطوبت و سرما، بدتر می شود. دلایل دقیق این امر نامشخص است، اما برخی تئوری ها نشان می دهند که فشار هوا یا تغییرات در رطوبت هوا ممکن است بر علائم آرتریت تأثیر بگذارد. علائم مربوط به آب و هوا را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در میان بگذارید، که ممکن است بتواند تغییراتی در برنامه درمانی یا سبک زندگی شما برای کمک به مدیریت آنها پیشنهاد دهد.
۴. چه ارتباطی بین چاقی و آرتروز وجود دارد؟
چاقی یک عامل خطر شناخته شده برای آرتریت، به ویژه آرتروز است. اضافه وزن فشار بیشتری بر مفاصل تحمل کننده وزن مانند زانوها و باسن وارد می کند که می تواند منجر به آسیب مفاصل و افزایش خطر آرتریت شود. حفظ وزن سالم از طریق ترکیبی از رژیم غذایی و ورزش می تواند به کاهش استرس روی این مفاصل و مدیریت علائم آرتریت کمک کند.
۵. آیا آرتروز قابل درمان است؟
در حال حاضر هیچ درمانی برای آرتریت وجود ندارد. با این حال، درمان های متعددی برای مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی افرادی که با این بیماری زندگی می کنند وجود دارد. این درمان ها می تواند شامل داروها، فیزیوتراپی، کاردرمانی و در برخی موارد جراحی باشد. همکاری نزدیک با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای تعیین بهترین اقدام برای نیازها و شرایط منحصر به فرد شما ضروری است.
