روش های مختلف درمان بیماری ام اس (مولتیپل اسکلروزیس)

به محض دریافت تشخیص بیماری ام اس یا همان مولتیپل اسکلروزیس (MS)، بررسی گزینه‌های درمانی بی‌شمار در دسترس ضروری است، زیرا این گزینه‌ها شامل مجموعه‌ای از درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری، داروهای کاهش‌دهنده علائم، استراتژی‌های توانبخشی، و تغییرات سبک زندگی است که همه آنها را در بر می‌گیرد. به بهبود کیفیت زندگی کمک می کند.

مهم است که اذعان کنیم که هنوز درمان قطعی برای ام اس کشف نشده است. با این حال، با کمک یکپزشک مشترک، می توانید یک برنامه درمانی شخصی ایجاد کنید که رفاه شما را بهینه می کند. با انجام این کار، سفری را به سوی شکوفایی با این شرایط چالش برانگیز آغاز می کنید.

داروهای درمان بیماری ام اس

داروهای تجویزی برای ام اس به دو دسته کلی تقسیم می شوند: درمان های اصلاح کننده بیماری (DMTs)، که پیشرفت بیماری را کند می کنند و داروهایی که به مدیریت علائم شما کمک می کنند.

۱. درمان های اصلاح کننده بیماری

درمان های اصلاح کننده بیماری (DMTs) نقش کلیدی در مدیریت مولتیپل اسکلروزیس (MS) دارند. در حالی که آنها مستقیماً بر علائم شما تأثیر نمی گذارند، DMT ها در پس زمینه برای کند کردن وضعیت شما و کاهش تأثیر آن در طول زمان کار می کنند. مطالعات نشان می دهد که این داروها نه تنها دفعات عود را کاهش می دهند، بلکه شدت آنها را کاهش می دهند. علاوه بر این، تصور می شود که DMT ها تعداد و اندازه ضایعات قابل مشاهده در MRI مغز و نخاع را کاهش داده و پیشرفت کلی بیماری را کند می کنند.

انجمن ملی ام اس توصیه می کند که DMT ها را در اسرع وقت پس از تشخیص شروع کنید زیرا این داروها می توانند تأثیر طولانی مدت قابل توجهی بر کیفیت زندگی شما داشته باشند. هر چه زودتر درمان را شروع کنید، احتمال کاهش بار علائم و حفظ عملکرد بیشتر خواهد بود.

DMT ها به سه شکل هستند: تزریقی، درمان های خوراکی و انفوزیون داخل وریدی. اکثر DMT ها توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای استفاده در بزرگسالان مبتلا به ام اس عود کننده- فروکش کننده یا ام اس پیشرونده ثانویه که شامل عودهای دوره ای است، تایید شده اند (منبع مطلب).

DMT ها به سه شکل مختلف وجود دارند: تزریق، درمان های خوراکی و تزریق داخل وریدی. بسیاری از DMT ها برای درمان اشکال عودکننده ام اس در بزرگسالان مورد تایید FDA قرار گرفته اند که شامل ام اس عود کننده- فروکش کننده و ام اس پیشرونده ثانویه است که شامل عود می شود.

بسیاری از داروهای DMT همچنین برای درمان سندرم جدا شده بالینی تأیید شده اند – این شامل همه داروهای تزریقی، بسیاری از داروهای خوراکی و دو داروی تزریقی است: اکرلی زوماب  (ocrelizumab) و ناتالیزوماب  (natalizumab).

DMT های تزریقی یا به داخل عضله (داخل عضلانی) یا زیر پوست به بافت های چربی شما (زیر جلدی) تزریق می شوند.

۲. داروهای بتا اینترفرون

اینترفرون ها پروتئین هایی هستند که سیستم ایمنی بدن شما برای مبارزه با عفونت ویروسی ایجاد می کند. پنج تا از داروهای تزریقی مورد استفاده برای ام اس، داروهای بتا اینترفرون هستند:

• آوونکس، ربیف (اینترفرون بتا-۱a)
• بتاسرون، اکستاویا (اینترفرون بتا-۱b)
• پلگریدی (پگینترفرون بتا-۱a)

در افراد مبتلا به ام اس، اعتقاد بر این است که درمان با اینترفرون پاسخ خود ایمنی را تغییر می دهد و منجر به حملات کمتری به میلین در مغز و نخاع شما می شود و در نتیجه علائم ام اس را کاهش می دهد (منبع مطلب).

درمان‌های اینترفرون معمولاً به خوبی تحمل می‌شوند، اما ممکن است باعث درد یا قرمزی در محل تزریق دارو شوند. علاوه بر این، برخی از افراد علائمی شبیه آنفولانزا را تجربه می کنند، اما معمولاً با ادامه درمان، این علائم متوقف می شود.

بسته به اینترفرون خاصی که مصرف می‌کنید، پزشک شما ممکن است عملکرد خون (مانند آزمایش‌های کبد یا سلول‌های خونی) را کنترل کند یا قبل از تجویز از شما سؤالاتی در مورد سابقه پزشکی شما بپرسد. به عنوان مثال، پزشک شما ممکن است از شما بپرسد که آیا سابقه افسردگی دارید، که می تواند در درمان با اینترفرون بدتر شود (منبع مطلب).

کوپاکسون، گلاتوپا

همچنین در دسته تزریقی کوپاکسون و گلاتوپا (گلاتیرامر استات) قرار دارند. دانشمندان معتقدند گلاتیرامر استات پروتئین موجود در میلین را تقلید می کند و سیستم ایمنی شما را از حمله به ماده واقعی منحرف می کند (منبع مطلب).

یک عارضه جانبی رایج کوپاکسون و گلاتوپا، واکنش در محل تزریق است، شبیه به درمان با اینترفرون. چرخش محل های تزریق و استفاده از کمپرس گرم قبل از تزریق می تواند به کاهش واکنش کمک کند.

همچنین، حدود ۱۶ درصد از افرادی که کوپاکسون یا گلاتوپا مصرف می‌کنند، پس از تزریق دچار تپش قلب یا اضطراب می‌شوند (منبع مطلب).در حالی که این می تواند ترسناک باشد، معمولا در عرض ۱۵ دقیقه از بین می رود و هیچ عواقب طولانی مدتی ندارد.

۳. درمان های دهان و دندان

DMT های خوراکی گزینه خوبی برای افرادی است که نمی توانند DMT های تزریقی را تحمل کنند یا از آنها سودی نمی برند.

فینگولیمود  (Gilyena) یک داروی خوراکی است که یک بار در روز مصرف می شود. این در درجه اول با نگه داشتن سلول های ایمنی خاص در غدد لنفاوی و جلوگیری از گردش آنها در سراسر بدن، که می تواند منجر به آسیب به مغز و نخاع شود، عمل می کند. این دارو همچنین تنها درمان مورد تایید FDA برای افراد ۱۰ ساله یا بالاتر مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس است (منبع مطلب).

عوارض جانبی رایج فینگولیمود عبارتند از سردرد، اسهال، سرفه، التهاب سینوس و درد در ناحیه پشت، معده، بازوها یا پاها.

• سیپونیمود  (siponimod) و اوزانیمود (Ozanimod) داروهای جدیدتری برای مولتیپل اسکلروزیس هستند که مشابه فینگولیمود عمل می کنند. هر دو دارو به شکل قرص هستند و یک بار در روز مصرف می شوند. با این حال، هنگامی که برای اولین بار درمان با هر یک از داروها را شروع می کنید، باید به تدریج دوز خود را تا رسیدن به مقدار معمول افزایش دهید. مطمئن شوید که این دستورالعمل ها را دقیقاً درک کرده و دنبال کرده اید و در صورت داشتن هر گونه سوال با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
• عوارض جانبی رایج میزنت شامل سردرد و فشار خون بالا است. برای اوزانیمود ، برخی از عوارض جانبی متداول شامل درد کمر ، فشار خون کم هنگام ایستادن (به نام فشار خون ارتوستاتیک) و فشار خون بالا است.
• هر سه داروی فینگولیمود ، سیپونیمود و اوزانیمود می‌توانند عوارض جانبی جدی‌تری مانند تاری دید، مشکلات تنفسی یا کبدی و عفونت‌ها ایجاد کنند. این داروها همچنین ممکن است ضربان قلب را کاهش دهند، بنابراین ممکن است قبل از شروع درمان به آزمایش‌های خاصی نیاز داشته باشید یا پس از دریافت اولین دوز، در یک مرکز مراقبت‌های بهداشتی تحت نظر باشید.
• تکفیدرا (دی متیل فومارات) قرصی است که دو بار در روز مصرف می شود. این پاسخی را در بدن شما فعال می کند که برای محافظت از سلول هایی که در مضیقه هستند طراحی شده است. اینکه دقیقاً چگونه این کار در افراد مبتلا به ام اس کار می کند، مشخص نیست (منبع مطلب).
• عوارض جانبی رایج تکفیدرا عبارتند از: گرگرفتگی، حالت تهوع، اسهال و درد معده. عوارض جانبی جدی عبارتند از واکنش آلرژیک شدید، ایجاد لکوآنسفالوپاتی چند کانونی پیشرونده (PML، عفونت بالقوه کشنده مغز مرتبط با ویروس JC)، و سرکوب سلول های بدن شما که با عفونت مبارزه می کنند.
• دیروکسیمل فومارات (Vumerity) یک کپسول خوراکی است که دو بار در روز مصرف می شود. مکانیسم دقیق ناشناخته باقی مانده است، اگرچه کارشناسان گمان می کنند که ممکن است با کاهش استرس اکسیداتیو، که به محافظت در برابر آسیب در سیستم عصبی مرکزی کمک می کند، کار کند.
• دیروکسیمل فومارات از نظر شیمیایی شبیه به ️ تکفیدرا است، به همین دلیل است که آنها عوارض جانبی مشترکی مانند گرگرفتگی، درد شکم، اسهال و حالت تهوع دارند. به نظر می رسد مردم دیروکسیمل فومارات را بهتر از Tecfidera تحمل می کنند، به خصوص وقتی صحبت از عوارض جانبی دستگاه گوارش باشد.
• بافیرتام (مونومتیل فومارات) DMT خوراکی دیگری است که شبیه ️ تکفیدرا و دیروکسیمل فومارات است. همچنین دو بار در روز مصرف می‌شود و عوارض جانبی مشابهی دارد، معمولاً گرگرفتگی و حالت تهوع. عوارض جانبی نادر اما جدی شامل واکنش های آلرژیک، PML، کاهش توانایی مبارزه با عفونت ها، مشکلات کبدی و زونا است (منبع مطلب).
• تری فلونوماید (Aubagio) یک بار در روز مصرف می شود و با سرکوب سیستم ایمنی عمل می کند، بنابراین می تواند افراد را مستعد ابتلا به عفونت کند. همچنین ممکن است باعث سردرد، نازک شدن مو، اسهال، حالت تهوع یا آزمایش خون غیرطبیعی کبد شود.
• از آنجایی که تری فلونوماید می تواند باعث نارسایی کبد شود، پزشک شما آزمایش خون کبد شما را قبل از شروع دارو و سپس به طور دوره ای پس از آن بررسی می کند. تری فلونوماید نیز برای بارداری منع مصرف دارد. از آنجایی که تری فلونوماید می تواند باعث نقص مادرزادی شود، اگر شما یک زن در سن باروری هستید، ممکن است پزشک از شما بخواهد که از یک روش پیشگیری قابل اعتماد استفاده کنید (منبع مطلب).
• کلادریبین (Mavenclad) برای اشکال عودکننده بسیار فعال ام اس است. برنامه دوز غیرمعمول است، با دوره های کوتاه مصرف قرص ها در طول دو سال. این دارو به طور موقت سطح سلول های T و سلول های B را کاهش می دهد، اما بدون سرکوب مداوم سیستم ایمنی.

عوارض جانبی احتمالی شامل عفونت ویروس هرپس زوستر، بثورات، ریزش مو و کاهش تعداد نوتروفیل ها (نوعی گلبول سفید) است. همچنین ممکن است مقاومت بدن شما را در برابر عفونت ها و سرطان کاهش دهد. افراد مبتلا به مشکلات کلیوی و آنهایی که باردار هستند یا در دوران شیردهی هستند نباید کلادریبین مصرف کنند.

۴. تزریقات

تزریق دارو از طریق یک سوزن IV یا کاتتر تزریق می شود و برای دریافت آن باید در یک مرکز درمانی بنشینید. این DMT ها معمولاً برای موارد شدیدتر هستند و می توانند عوارض جانبی شدیدی داشته باشند.

• Briumvi (ublituksimab) یک بار در در میان به مدت دو هفته و پس از آن هر شش ماه یک بار تزریق می شود. برخی از عوارض جانبی رایج بریوموی شامل عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، واکنش های تزریقی و عفونت های تبخالی است.
• آلمتوزومب  (alemtuzumab) به مدت پنج روز متوالی و سپس سه روز متوالی یک سال بعد تزریق می شود. با توجه به این واقعیت که تعدادی از هشدارهای FDA مرتبط با Lemtrada وجود دارد، آن را فقط می توان از طریق یک برنامه خاص تجویز کرد و برای افرادی که پاسخ ناکافی به حداقل دو DMT دیگر داشته اند رزرو می شود (منبع مطلب).
• نووانترون (میتوکسانترون) یک داروی شیمی درمانی است که هر سه ماه یکبار تجویز می شود. علاوه بر درمان اشکال عودکننده ام اس، میتوکسانترون می تواند برای درمان ام اس پیشرونده ثانویه نیز استفاده شود. میتوکسانترون می تواند باعث آسیب قلبی شود، بنابراین فقط می توان آن را تعداد محدودی دفع کرد. همچنین با ایجاد لوسمی میلوئیدی حاد مرتبط است.
• تیسابری (ناتالیزوماب) هر ۲۸ روز تجویز می شود. به دلیل خطر ابتلا به PML فقط می توان آن را در یک مرکز انفوزیون تایید شده تجویز کرد. برخی از عوارض جانبی رایج تیسابری عبارتند از عفونت (ریه ها، بینی و گلو و مجاری ادراری)، سردرد و درد مفاصل و ناحیه معده.
• ناتالیزومب شبیه به تایسبری است. مانند تایسبری، Tyruko هر ۲۸ روز یکبار تزریق می‌شود و به دلیل افزایش خطر ابتلا به PML، یک هشدار جعبه‌ای دارد.
• اوکرلیزوماب یکی از جدیدترین درمان‌های انفوزیون ام‌اس مورد تایید FDA و اولین درمانی است که برای MS پیشرونده اولیه تایید شده است (منبع مطلب). همچنین برای ام اس عودکننده تایید شده است. اوکرلیزوماب هر شش ماه یکبار تجویز می شود و اساساً نوعی از سلول های B را غیرفعال می کند که یکی از سلول های ایمنی است که اعتقاد بر این است که در آسیب و تخریب میلین نقش دارد.
• اگر اوکرلیزوماب دریافت می کنید، در طول انفوزیون و حداقل یک ساعت پس از انفوزیون از نظر علائم واکنش جدی انفوزیون (مانند برافروختگی، خارش پوست یا سوزش گلو) تحت نظر خواهید بود.

۵. داروهایی برای درمان خستگی

خستگی یکی از فراگیرترین و در همه جا علائم ام اس است. فراتر از «خستگی»، این نوعی خستگی بی‌رحمانه و ناتوان‌کننده است که می‌تواند فعالیت‌های ساده‌ای مانند لباس پوشیدن در صبح یا تمرکز روی یک فیلم را دشوار یا حتی غیرممکن کند.

داروهای تجویزی که گاهی اوقات برای کمک به افراد مبتلا به ام اس استفاده می شود، احساس هوشیاری و کارآمدی می کنند عبارتند از:

• سیمترل (آمانتادین)
• Provigil (مودافینیل)
• نوویژیل (آرمودافینیل)
• ریتالین (متیل فنیدات)

داروهایی برای درمان درد

درد ناشی از عصب (به نام درد نوروپاتیک یا نوروپاتی) مانند درد یک آسیب حاد مانند شکستگی بازو یا کشیدگی عضله نیست. شما نمی توانید آن را به طور موثر با مسکن های معمولی بدون نسخه یا حتی داروهای مسکن تجویزی مانند ویکودین (هیدروکودون) درمان کنید. درد عصبی به داروهایی نیاز دارد که بیش فعالی در سیستم عصبی را هدف قرار می دهند.

نوروپاتی ام اس به طور کلی با موارد زیر درمان می شود:

• داروهای ضد تشنج، مانند لیریکا (پره گابالین) و نورونتین (گاباپنتین)
• برخی از داروهای ضد افسردگی

اسپاستیسیتی (اسپاسم و سفتی عضلانی) نیز می تواند درد زیادی را در افراد مبتلا به ام اس ایجاد کند. شل کننده های عضلانی مانند Fleqsuvy و باکلوفن ممکن است کمک کنند.

۶. دارو برای سایر علائم بیماری ام اس

ممکن است برای علائم خاص شما داروهای دیگری مانند اختلال عملکرد شناختی، اختلال عملکرد جنسی، افسردگی یا مشکلات ادراری برای شما تجویز شود. همه چیز بستگی به این دارد که کدام سیستم در بدن شما تحت تأثیر ام اس قرار گرفته و چه علائمی برای شما آزاردهنده تر است.

سبک زندگی

تغییرات سبک زندگی ممکن است نقش بزرگتری در مدیریت ام اس نسبت به آنچه تصور می کنید داشته باشد. در حالی که آنها مطمئناً جایگزینی برای DMT یا سایر داروها نیستند، اما می توانند تأثیر زیادی داشته باشند.

رژیم غذایی

یافتن رژیم غذایی که به بهترین وجه علائم شما را کاهش می دهد نیاز به آزمایش دارد. بسیار مهم است که تیم مراقبت های بهداشتی خود را در تصمیم گیری های خود مشارکت دهید و به هرگونه تغییر در علائم یا بهزیستی کلی خود توجه دقیق داشته باشید.

شما می توانید توصیه های زیادی در مورد بهترین رژیم غذایی برای ام اس پیدا کنید و بسیاری از آنها متناقض هستند. آنچه در مورد همه رژیم ها صادق است این است که اثربخشی آنها از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. هیچ یک از آنها به اندازه کافی برای تعیین تأثیر آنها بر دوره یا علائم ام اس مورد بررسی قرار نگرفته است.

رژیم های غذایی که برخی افراد می گویند به ام اس کمک می کند عبارتند از:

• رژیم پارینه سنگی یا پالئو
• رژیم سوانک
• رژیم غذایی مدیترانه ای
• رژیم کتوژنیک
• روزه داری

برخی از این رژیم ها مورد تحقیق قرار گرفته اند، اما کیفیت برخی از مطالعات توسط جامعه پزشکی زیر سوال رفته است. با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید هر گونه تغییر رژیم غذایی که می خواهید ایجاد کنید برای شما مناسب است.

انجمن ملی ام اس یک رژیم غذایی متعادل را توصیه می کند که سرشار از فیبر و چربی اشباع کم باشد (منبع مطلب). این نوع برنامه غذایی برای سلامت قلب نیز مفید است و ممکن است به کاهش وزن یا حفظ وزن سالم کمک کند.

دستورالعمل های اساسی خوردن را پیشنهاد می کند:

• انواع غلات کامل، سبزیجات و میوه ها
• منابع بدون چربی پروتئین
• چربی های سالم مانند آووکادو، بادام و گردو

در همین حال، از غذاهای فرآوری شده اجتناب کنید یا به شدت محدود کنید، و شکر و نمک را کاهش دهید.

وقتی تغییراتی در رژیم غذایی ایجاد می کنید، ایده خوبی است که گزارشی از آنچه می خورید و احساس خود را نگه دارید تا بتوانید الگوهای آن را جستجو کنید.

دو مکمل غذایی – ویتامین D و پروبیوتیک ها – شواهدی به عنوان درمان ام اس دارند. پزشک یا متخصص تغذیه می تواند به شما در تعیین دوزهای مناسب برای شما کمک کند.

عادات خواب سالم

اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به ام اس نوعی اختلال خواب را تجربه می کنند. اغلب، این علائم ام اس است که شما را از خواب راحت باز می دارد. این بیماری همچنین می تواند مستقیماً به اختلالات خواب مانند آپنه خواب، بی خوابی و نارکولپسی کمک کند. خواب ضعیف نیز ممکن است یکی از عوارض جانبی داروها باشد.

به همان اندازه که همه چیز پیچیده است، برای شما مهم است که ابتدا با پزشک خود کار کنید تا بفهمید مقصران چیست.

در همین حال، ممکن است بتوانید با پیروی از عادات خواب سالم، که اغلب بهداشت خواب نامیده می شود، بهتر بخوابید. این شامل:

• بیدار شدن و خوابیدن در یک زمان ثابت
• محیط خواب خود را راحت و آرام کنید
• محدود کردن فعالیت در اتاق خواب به خواب و رابطه جنسی
• ۴ تا ۶ ساعت قبل از خواب از مصرف کافئین و سایر محرک ها و همچنین الکل خودداری کنید

گزارش خواب ممکن است به شما کمک کند مشکلاتی را که در غیر این صورت از دست می‌دادید، شناسایی کنید. اگر با ایجاد عادات بهتر مبارزه می کنید، ممکن است از درمان شناختی رفتاری نیز بهره مند شوید.

معمای چرت زدن

متخصصان خواب مشاهده کرده‌اند که چرت زدن در طول روز می‌تواند به مشکلاتی در خواب در شب ایجاد کند. با این حال، برای افرادی که از شرایط ناتوان کننده ای رنج می برند که نشاط آنها را از بین می برد، چرت زدن ممکن است برای انجام خواسته های زندگی روزمره ضروری باشد. حفظ گزارش خواب می‌تواند بینش‌های ارزشمندی در مورد اینکه آیا چرت زدن (یا زمان‌های خاصی که در آن رخ می‌دهد) بر ظرفیت فرد برای لذت بردن از خواب آرام شبانه تأثیر دارد یا خیر، ارائه دهد.

طب مکمل و جایگزین

• طیف وسیعی از درمان‌های طب مکمل و جایگزین (CAM) شواهدی مبنی بر استفاده از آنها برای درمان ام‌اس دارند. باز هم، اینها قرار نیست جایگزین درمان های استاندارد شوند، اما ممکن است به کاهش علائم و حفظ عملکرد شما کمک کنند.
• بسته به اینکه علائم شما چیست و چگونه بر زندگی شما تأثیر می گذارد، ممکن است از فیزیوتراپی یا کاردرمانی بهره مند شوید. یک درمانگر می تواند به شما یاد دهد که چگونه کارهای روزانه را به روش های مختلف انجام دهید یا عضلاتی را که به دلیل درد استفاده نشده اند، دوباره تمرین دهید.
• ورزش متوسط، طراحی شده توسط فیزیوتراپیست و متناسب با سطح تناسب اندام شما نیز می تواند کمک کننده باشد (منبع مطلب).
• بسیاری از افراد مبتلا به ام اس، درمان های ذهن و بدن را نیز بررسی می کنند. اینها ممکن است به برخی از علائم فیزیکی شما کمک کنند، اما می توانند به سلامت کلی، مدیریت استرس، رفاه و روحیه شما نیز کمک کنند.
• رویکردهای محبوب ذهن و بدن شامل درمان آرام سازی عضلانی پیشرونده، یوگا و مدیتیشن ذهن آگاهی است.

درمان های تجربی

همانطور که محققان در مورد ام اس بیشتر می آموزند، انواع مختلفی از درمان ها در حال ظهور هستند. داروهای بیشتری مشابه تایسبری، به نام آنتی بادی های مونوکلونال، در حال حاضر در حال بررسی هستند.

سایر روشهای درمانی ، مانند استریول و پیوند سلولهای بنیادی ، بحث برانگیزتر هستند – بیشتر به این دلیل که هیچ مطالعه علمی بزرگی برای تهیه نسخه پشتیبان از استفاده از آنها وجود ندارد.

استریول

• استریول نوعی استروژن است که فقط در بارداری تولید می شود. این دلیل مشکوک است که خطر عود در سه ماهه سوم بارداری ۷۰ درصد کاهش می یابد (منبع مطلب).
• تحقیقات در مورد استریول برای درمان ام اس رو به جلو است و تا کنون نتایج امیدوارکننده است. مطالعات نشان می‌دهد که این هورمون ممکن است سیتوکین‌های پیش‌التهابی را کاهش دهد، که سلول‌های تخصصی سیستم ایمنی هستند که باعث التهاب در بیماری‌های خودایمنی و نورودژنراتیو مانند ام‌اس می‌شوند (منبع مطلب).
• یک کارآزمایی فاز ۲ در سال ۲۰۱۶ نشان داد که استریول به همراه گلاتیرامر استات (داروی موجود در گلاتیرامر استات و Glatopa) میزان عود را در زنان مبتلا به ام اس کاهش می دهد و برای دو سال مطالعه به خوبی تحمل می شد (منبع مطلب).
• این مطالعه و سایر موارد مشابه آن ممکن است راه را برای آزمایشات فاز ۳ هموار کند، که تصویر واضح تری از آنچه استریول ممکن است بهبود دهد ارائه دهد.

پیوند سلول های بنیادی

سلول های بنیادی گزینه جالبی هستند زیرا در تئوری می توانند سیستم ایمنی جدیدی برای شما بسازند – سیستمی که میلین شما را هدف قرار نمی دهد.

یک مطالعه کانادایی در سال ۲۰۱۶شامل ۲۴ فرد مبتلا به ام اس تهاجمی عود کننده- فروکش کننده یا پیشرونده ثانویه، ناتوانی پایدار و پیش آگهی بسیار ضعیف بود. سه سال پس از پیوند سلول های بنیادی، ۱۷ نفر (۷۰%) هیچ گونه فعالیت بیماری ام اس نداشتند.

• بدون عود جدید
• با توجه به نتایج MRI، ضایعه جدیدی وجود ندارد
• شواهدی از پیشرفت بیماری وجود ندارد

علاوه بر این، هفت سال و نیم پس از پیوند، ۴۰ درصد از شرکت کنندگان در ناتوانی مرتبط با ام اس بهبود یافتند.

همه اینها واقعا امیدوار کننده است، اما یک نقطه ضعف وجود دارد. برای اینکه این فرآیند کار کند، سیستم ایمنی باید یا از بین برود یا سرکوب شود.

یکی از شرکت کنندگان بر اثر عفونت جان باخت. دیگری دچار مشکلات شدید مرتبط با کبد شد و برای مدت طولانی در بیمارستان بستری شد. برخی دیگر عوارض جانبی مانند تب نوتروپنیک و سمیت های مرتبط با شیمی درمانی را تجربه کردند.

در یک مطالعه در سال ۲۰۱۵، سیستم ایمنی شرکت کنندگان به جای از بین رفتن سرکوب شد. نتایج مشابه مطالعه قبلی بود ، اما با عوارض جانبی نگران‌کننده به‌طور قابل‌توجهی کمتر، و مرگ و میر یا عفونت جدی نداشت (منبع مطلب).

مطالعات بالینی تصادفی بزرگ هنوز برای تایید ایمنی و اثربخشی درمان با سلول های بنیادی برای ام اس مورد نیاز است.