راهنمای بسیار کامل درد قفسه سینه

محل های مختلف درد قفسه سینه چیست؟

مکان های آناتومیک زیر همگی می توانند منابع بالقوه درد قفسه سینه باشند:

• دیواره قفسه سینه شامل دنده ها، ماهیچه ها و پوست است
• پشت شامل ستون فقرات، اعصاب و عضلات کمر
• ریه، پلور (پوشش داخلی ریه) یا نای
• قلب شامل پریکارد (کیسه ای که قلب را احاطه کرده است)
• آئورت
• مری
• دیافراگم، عضله صافی است که سینه و حفره های شکمی را از هم جدا می کند.

درد ارجاعی از حفره شکمی از جمله اندام هایی مانند معده، کیسه صفرا و لوزالمعده، و همچنین تحریک از قسمت زیرین دیافراگم به دلیل عفونت، خونریزی یا انواع دیگر مایعات.

ممکن است تظاهرات کلاسیک علائم و نشانه‌ها برای بسیاری از بیماری‌ها وجود داشته باشد، اما آنها همچنین می‌توانند به صورت غیر معمول تظاهر کنند و همچنین ممکن است همپوشانی قابل توجهی بین علائم هر بیماری وجود داشته باشد. سن، جنسیت و نژاد می‌توانند بر روی ارائه تأثیر بگذارند و پزشک باید قبل از تشخیص، متغیرهای زیادی را در نظر بگیرد.

علائم دیگر درد قفسه سینه چیست؟

سایر علائم و نشانه هایی که با درد قفسه سینه و ناراحتی قفسه سینه رخ می دهد عبارتند از

• احساس فشار
• احساس فشردن
• سنگینی
• احساس سوزش
• گاهی اوقات ممکن است احساس کنید در حال خفگی یا تنگی نفس هستید.

افرادی که درد شدید قفسه سینه داشته اند آن را به عنوان ناراحتی توصیف می کنند که نوع آن درد از تیز تا مبهم است و معمولاً در فک، گردن، شانه ها، بالای شکم و بازوها قرار دارد.

علائمی مانند اضطراب و سایر شرایط، فعالیت بدنی، غذا خوردن، قرار گرفتن در معرض سرما، یا استرس عاطفی نیز می توانند باعث سفتی در قفسه سینه شود.

علت درد قفسه سینه چیست؟

درد می تواند تقریباً توسط هر ساختاری در قفسه سینه ایجاد شود. اندام های مختلف می توانند انواع مختلفی از درد ایجاد کنند. متأسفانه درد به هر علتی خاص و قابل تفکیک نیست. دلایل زیادی می تواند باعث درد قفسه سینه شود، به عنوان مثال:

• دنده های شکسته یا کبود شده
• پلوریت (سینه پهلو)
• پنوموتوراکس
• زونا
• ذات الریه
• آمبولی ریه
• آنژین
• حمله قلبی (سکته قلبی)
• پریکاردیت
• آئورت و تشریح آئورت
• مری و ازوفاژیت رفلاکس
• درد شکمی ارجاع داده شده است

عوامل خطرساز برای علل درد قفسه سینه چیست؟

• بیماری عروق کرونر قلب
• سیگار کشیدن
• فشار خون بالا
• کلسترول بالا
• دیابت
• سابقه خانوادگی
• آمبولی ریه (لخته شدن خون در ریه)
•  مدت طولانی در فعالیت هایی مانند استراحت در رختخواب، سفرهای طولانی با ماشین یا هواپیما ماندن.
• جراحی اخیر
• شکستگی
• استفاده از قرص های ضد بارداری (به ویژه اگر بیمار سیگار می کشد)
• سرطان
• تشریح آئورت
• سندرم مارفان
• سندرم اهلرز-دانلوس
• بیماری کلیه پلی‌ کیستیک
• مصرف کوکائین
• بارداری

چه روش ها و آزمایش هایی علت درد قفسه سینه را تشخیص می دهند؟

کلید تشخیص، سابقه پزشکی بیمار است. یادگیری در مورد ماهیت درد پزشک را راهنمایی می کند که چه تشخیص های معقولی را باید در نظر گرفت و چه مواردی را معقول حذف کرد.

درک کیفیت و کمیت درد، علائم مرتبط با آن و عوامل خطر بیمار برای یک بیماری خاص می تواند به پزشک کمک کند تا احتمال هر یک از علل بالقوه را ارزیابی کند و در مورد اینکه چه تشخیص هایی باید در نظر گرفته شود و کدام یک را می توان نادیده گرفت، تصمیم گیری کند.

تشخیص افتراقی یک فرآیند فکری است که پزشکان از آن برای در نظر گرفتن و سپس حذف علل بالقوه یک بیماری استفاده می کنند. با جمع آوری اطلاعات بیشتر، از تاریخچه، معاینه فیزیکی یا آزمایش، لیست تشخیص بالقوه تا رسیدن به پاسخ نهایی محدود می شود.

علاوه بر این، پاسخ بیمار به مداخلات درمانی می تواند لیست تشخیص افتراقی را گسترش یا محدود کند. در بیماران مبتلا به درد قفسه سینه، بسیاری از شرایط احتمالی ممکن است وجود داشته باشد، و پزشک می خواهد ابتدا مواردی را که تهدید کننده زندگی هستند در نظر بگیرد.

استفاده از آزمایش‌های آزمایشگاهی و اشعه ایکس ممکن است برای رد بیماری‌های بالقوه کشنده مانند حمله قلبی، آمبولی ریوی، یا تشریح آئورت، در صورت استفاده از مهارت‌های بالینی و قضاوت، ضروری نباشد.

ممکن است از بیمار سوالات مختلفی پرسیده شود تا به پزشک کمک کند تا کیفیت و کمیت درد را درک کند. بیماران از کلمات مختلفی برای توصیف درد استفاده می کنند و مهم است که پزشک تصور دقیقی از وضعیت داشته باشد. همچنین ممکن است سوالات به روش های مختلفی مطرح شوند.

ممکن است از فرد خواسته شود که پاسخ خود را توضیح دهد زیرا گاهی اوقات کلمات برای افراد دیگر معنای متفاوتی دارند. مثلا ممکن است فرد این را بگوید، “درد قفسه سینه ندارد”، اما از گفتن این موضوع که “فشار قفسه سینه” را احساس می کند به پزشک غفلت می کند.

مردم ممکن است درد را تیز توصیف کنند، اما منظورشان شدید است، در حالی که پزشک ممکن است فکر کند که تیز مانند با چاقو زدن است. درک پزشک از کیفیت درد اولین قدم مهم در تشخیص است.

تفاوت مشخصی بین کیفیت درد وجود دارد. پزشک باید نوع درد و میزان درد را بداند.

سوالاتی که پزشک ممکن است در مورد درد قفسه سینه بپرسد شامل موارد زیر است:

• درد از چه زمانی شروع شد؟
• کیفیت درد چیست؟
• درد چقدر طول می کشد؟
• آیا درد می آید و می رود؟
• چه چیزی درد را بهتر می کند؟
• چه چیزی درد را بدتر می کند؟
• آیا درد در جایی منتشر می شود (به ناحیه دیگری از بدن منتقل می شود)؟
• آیا بیماری قبلی وجود داشته است؟
• آیا ضربه وجود داشته است؟
• آیا دوره های مشابهی از درد در گذشته وجود داشته است؟
• آیا درد با شرایط قبلی که تجربه شده متفاوت است یا مشابه است؟

سوالاتی در مورد علائم مرتبط مانند موارد زیر:

• آیا تنگی نفس وجود دارد؟
• تب یا لرز؟
• سرفه؟
• حالت تهوع یا استفراغ؟
• تعریق؟

درمان درد قفسه سینه چیست؟

درمان درد قفسه سینه به علت آن بستگی دارد و درمان آن می تواند متفاوت باشد. مثلا برای مشکلات زیر درمان های متفاوتی در نظر گرفته می شود که هریک در زیر توضیح داده خواهند شد.

• درمان دنده های شکسته یا کبود شده
• درمان پلوریت
• درمان پنوموتوراکس
• درمان زونا
• درمان پنومونی
• درمان آمبولی ریه
• درمان آنژین
• درمان حمله قلبی (انفارکتوس میوکارد)
• درمان پریکاردیت
• درمان آئورت و تشریح آئورت
• درمان مری و رفلاکس ازوفاژیت
• درمان درد شکم ارجاع داده شده است

دنده های شکسته یا کبود شده

دنده های کبود یا شکسته آسیب های شایعی هستند. علائم شکستگی یا کبودی دنده ها عبارتند از:

• حساسیت در محل آسیب
• یک دنده شکسته ممکن است لمس شود (پزشک می تواند حرکت شکستگی دنده را با فشار دادن احساس کند).
• درد تمایل به پلورتیک دارد (نفس عمیق کشیدن دردناک است و می تواند با تنگی نفس همراه باشد).
• چون ماهیچه های اطراف دچار اسپاسم می شوند، با هر حرکت تنه، درد ایجاد می شود.

پزشک به قفسه سینه گوش می دهد تا مطمئن شود که هیچ آسیب ریوی مرتبطی وجود ندارد. گاهی اوقات، آمفیزم زیر جلدی را می توان با یک ریه فرو ریخته (پنوموتوراکس)، در هنگام نشت هوا به پوست، بیمار احساسی مانند کریسپی شدن برنج دارد.

ممکن است برای بررسی پنوموتوراکس یا کوفتگی ریوی (ریه کبود) رادیوگرافی قفسه سینه انجام شود. اشعه ایکس ویژه به دنبال شکستگی دنده مورد نیاز نیست زیرا وجود یا عدم وجود شکستگی برنامه درمانی یا زمان بهبودی را تغییر نمی دهد.

توجه ویژه ای به قسمت فوقانی شکم می شود زیرا دنده ها از طحال و کبد محافظت می کنند تا اطمینان حاصل شود که هیچ آسیبی وجود ندارد.

عمده ترین عارضه آسیب های دنده، ذات الریه است. به طور معمول، زمانی که فرد نفس می کشد، دنده ها به سمت بیرون حرکت می کنند و دیافراگم به سمت پایین حرکت می کند و هوا را به داخل ریه ها می مکد.

از آنجایی که نفس عمیق کشیدن دردناک است، این مکانیسم تغییر می کند و ریه زیر آسیب ممکن است به طور کامل منبسط نشود زیرا بیمار نمی تواند درد را تحمل کند. در نتیجه هوا و بافت ریه راکد می شود که به طور کامل منبسط نمی شود و باعث ایجاد بستر بالقوه برای عفونت ریه (پنومونی) می شود.

درمان آسیب دنده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. کنترل درد با داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن و داروهای مسکن مخدر برای ایجاد تنفس عمیق.
2. استفاده از یخ در ناحیه آسیب دیده و به طور دوره ای نفس عمیق بکشید. ممکن است یک اسپیرومتر (دَم سنج) برای کمک به تجسم میزان تنفس ارائه شود.
3. دنده های شکسته شده دیگر برای کمک به راحتی پیچیده یا چسبانده نمی شوند. پیچاندن دنده های شکسته توانایی ریه در زیر ناحیه آسیب دیده برای انبساط کامل را کاهش می دهد که خطر ابتلا به ذات الریه را افزایش می دهد.
4. زخم‌های دنده‌ای چه شکسته و چه کبود، ۳ تا ۶ هفته طول می‌کشد تا بهبود یابد.

کوستوکندریت (التهاب غضروف در قفسه سینه)

گاهی اوقات، مفاصل و غضروف هایی که دنده ها به جناغ سینه (استخوان سینه) می چسبند ممکن است ملتهب شوند. درد معمولاً با نفس عمیق ایجاد می شود و حساسیتی وجود دارد که هنگام لمس یا لمس دو طرف جناغ سینه احساس می شود.

اگر تورم و التهاب همراه با حساسیت وجود داشته باشد، به عنوان سندرم تیتز(Tietze) شناخته می شود. شایع ترین علت کوستوکندریت (التهاب غضروف در قفسه سینه) ایدیوپاتیک یا ناشناخته است.

ایدیوپاتیک به بیماری‌ ای گفته می‌شود که علت، سازوکار یا منشا آن نامشخص باشد به این معنی که هیچ توضیحی برای درد وجود ندارد. علل دیگر عبارتند از ضربه به ناحیه، عفونت (اغلب ویروسی) و فیبرومیالژیا.

اگرچه دردناک است، اما علائم با مراقبت های علامتی، از جمله کمپرس یخ و/یا گرم و داروهای ضد التهاب (مثلا ایبوپروفن) برطرف می شوند. مانند سایر دردهای دیواره قفسه سینه، بهبودی ممکن است هفته ها طول بکشد. کشیدن نفس عمیق برای جلوگیری از خطر ابتلا به ذات الریه بسیار مهم است.

پلوریت

ریه در امتداد دیواره قفسه سینه هنگام نفس عمیق می لغزد. هر دو سطح دارای یک پوشش نازک به نام پلورا هستند تا این لغزش رخ دهد.

گاهی اوقات، عفونت‌های ویروسی می‌توانند باعث ملتهب شدن پلور شوند و سپس به جای اینکه به آرامی سر بخورند، دو پوشش روی یکدیگر خراشیده می‌شوند و باعث درد می‌شوند. این نوع درد قفسه سینه با یک نفس عمیق درد می کند و مانند پهلو درد است.

عفونت های ویروسی یکی از علل شایع پلوریت هستند، اگرچه بسیاری از علل عفونی دیگر از جمله سل وجود دارد. سایر بیماری هایی که می توانند پلورا را ملتهب کنند عبارتند از:

• بیماری های عروقی کلاژن مانند سارکوئیدوز و لوپوس اریتماتوز سیستمیک
• سرطان
• نارسایی کلیه
• روماتیسم مفصلی
• عوارض پرتودرمانی
• عوارض شیمی درمانی
• عوارض جراحی

معاینه فیزیکی ممکن است نسبتاً بدون نتیجه باشد، اما ممکن است یک مالش اصطکاکی بر روی محل التهاب پلور شنیده شود. اگر مقدار قابل توجهی مایع از التهاب نشت کند، فضای بین ریه و دیواره قفسه سینه (فضای پهلو) می تواند پر از مایع شود که به عنوان افیوژن شناخته می شود.

هنگام گوش دادن با گوشی پزشکی، ممکن است ورود هوا به ریه کاهش یابد. همچنین، ضربات کوبه ای، که در آن پزشک مانند طبل به دیواره قفسه سینه ضربه می زند، ممکن است تیرگی یک طرف را در مقایسه با طرف دیگر نشان دهد.

اغلب برای ارزیابی بافت ریه و وجود یا عدم وجود مایع در حفره پلور، رادیوگرافی قفسه سینه انجام می شود.

پلورز معمولاً با داروهای ضد التهابی درمان می شود. این اغلب افیوژن را نیز درمان می کند. اگر افیوژن بزرگ باشد و باعث تنگی نفس شود، توراسنت ممکن است انجام شود.

برای توراسنتز، یک سوزن در فضای پهلو گذاشته می شود و مایع خارج می شود. علاوه بر ایجاد احساس بهتر در بیمار، مایع ممکن است برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی برای کمک به تشخیص ارسال شود. بسته به وضعیت بیمار ممکن است سونوگرافی تجویز شود.

پنوموتوراکس (هواجَنبی)

ریه در برابر دیواره قفسه سینه با فشار منفی در پلورا نگه داشته می شود. اگر این مهر و موم شکسته شود، ریه می تواند کوچک شود یا فرو بریزد (معروف به پنوموتوراکس). این ممکن است با آسیب دنده همراه باشد یا ممکن است خود به خود رخ دهد.

با این حال، معمولاً در افرادی که قد بلند و لاغر هستند دیده می شود، سایر عوامل خطر برای سقوط ریه شامل آمفیزم یا آسم است. لکه های کوچک یا نقاط ضعیف در ریه می توانند بشکنند و باعث نشت هوا شوند که مهر و موم فشار منفی را می شکند.

تظاهرات رایج شروع حاد درد شدید قفسه سینه همراه با تنگی نفس است که هیچ بیماری یا هشدار قبلی ندارد. معاینه فیزیکی کاهش ورود هوا را در سمت آسیب دیده نشان می دهد. پرکاشن ممکن است با ضربه زدن رزونانس بیشتری را نشان دهد. اشعه ایکس قفسه سینه تشخیص را تایید می کند.

درمان بستگی به این دارد که چند درصد از ریه از بین رفته است. اگر مقدار کمی باشد و علائم حیاتی با سیرش اکسیژن ( اشباع اکسیژن یا به انگلیسی: Oxygen saturation ) معمولی ثابت باشد، پنوموتوراکس ممکن است با نظارت دقیق اجازه داده شود که خود به خود منبسط شود.

اگر یک فروپاشی بزرگتر وجود داشته باشد، ممکن است لازم باشد یک لوله قفسه سینه از طریق دیواره قفسه سینه در فضای جنب قرار داده شود تا هوا را خارج کند و فشار منفی را دوباره برقرار کند.

در مواردی، توراکوسکوپی (قفسه سینه + اسکوپی = دیدن با دوربین) ممکن است برای شناسایی لکه و منگنه کردن آن در نظر گرفته شود.

پنوموتوراکس تنشی یک رویداد نسبتاً نادر تهدید کننده زندگی است که اغلب با تروما همراه است. به جای یک فروپاشی ساده ریه، سناریویی می تواند وجود داشته باشد که در آن بافت ریه آسیب دیده به عنوان یک دریچه یک طرفه عمل می کند که اجازه می دهد هوا به فضای جنب وارد شود اما اجازه خروج از آن را نمی دهد.

اندازه پنوموتوراکس با هر نفس افزایش می یابد و می تواند از بازگشت خون به قلب جلوگیری کند و به قلب اجازه دهد آن را به بدن پمپ کند. اگر به سرعت با قرار دادن لوله قفسه سینه برای کاهش تنش اصلاح نشود، می تواند کشنده باشد.

زونا

زونا توسط ویروس واریسلا زوستر ایجاد می شود، همان ویروسی که باعث آبله مرغان می شود. هنگامی که ویروس وارد بدن می شود، در ریشه های عصبی ستون فقرات به خواب زمستانی می رود تا در آینده ظاهر شود.

هنگامی که بثورات (ضایعه های ی پوستی) ظاهر می شود، تشخیص برای پزشک نسبتا آسان است. متأسفانه، درد زونا ممکن است چند روز قبل از ظهور بثورات شروع شود و هم برای بیمار و هم برای پزشک گیج کننده باشد، زیرا درد و سوزش ممکن است با یافته های معاینه فیزیکی نامتناسب به نظر برسد.

درمان زونا شامل داروهای ضد ویروسی مانند آسیکلوویر (زویراکس) همراه با داروهای کنترل درد است. درد ناشی از عصب ملتهب می تواند بسیار شدید باشد.

برخی از بیماران ممکن است دچار نورالژی پس از تبخال یا درد مزمن ناشی از عصب ملتهب شوند که ممکن است مدت‌ها پس از رفع عفونت باقی بماند. انواع استراتژی های کنترل درد از دارو گرفته تا محرک های درد و جراحی در دسترس است.

ذات الریه

پنومونی یک عفونت ریه است. در ذات الریه، التهاب می تواند باعث تجمع مایع در بخشی از بافت ریه شود و توانایی آن برای انتقال اکسیژن از هوا به جریان خون را کاهش دهد.

علائم معمول پنومونی عفونی عبارتند از:

• تب
• لرز
• بدحالی
• سرفه
• تنگی نفس
• تولید خلط (خلط و سرفه)

شایع ترین علل عفونت ریه توسط باکتری های استرپتوکوک پنومونیه یا پنوموکوک ایجاد می شود. تظاهر کلاسیک عفونت ریه ناشی از باکتری استرپتوکوکال پنومونیه یا پنوموکوک، شروع حاد لرز، تب و سرفه است که خلط قهوه‌ای زنگ‌ زده ایجاد می‌کند.

پزشک علائم حیاتی بیمار (از نظر ناهنجاری های منطبق با عفونت)، نبض و تعداد تنفس، تب و گوش دادن به صداهای قفسه سینه را بررسی می کند. برای تشخیص پنومونی عفونی، روش ها و آزمایشات ممکن است شامل عکسبرداری با اشعه ایکس قفسه سینه، آزمایش خون یا افزایش اسید لاکتیک (لاکتات) باشد. درمان معمولا با آنتی بیوتیک است.

آمبولی ریه

لخته شدن خون در ریه می تواند کشنده باشد و یکی از تشخیص هایی است که همیشه باید در هنگام مراجعه بیمار با درد قفسه سینه مورد توجه قرار گیرد.

علائم و نشانه‌های کلاسیک لخته شدن خون در ریه عبارتند از:

• درد هنگام نفس عمیق
• تنگی نفس و سرفه خونی (هموپتیزی)

اما معمولاً بیماران ممکن است علائم ظریف تری داشته باشند و ممکن است به راحتی تشخیص داده نشود.

عوامل خطرساز برای آمبولی ریه عبارتند از:

• عدم فعالیت های طولانی مدت مانند سفر طولانی با ماشین یا هواپیما
• جراحی یا شکستگی اخیر
• قرص های ضد بارداری (به ویژه با سیگار کشیدن)
• سرطان
• بارداری
• ترومبوفیلی شامل مجموعه ای از اختلالات لخته شدن خون است که بیماران را در معرض خطر آمبولی ریه قرار می دهد.

آمبولی ریوی در وریدهای دیگر بدن، و معمولاً در پاها، شروع می شود، اگرچه می تواند در لگن، بازوها یا سیاهرگ های اصلی شکم رخ دهد.

هنگامی که یک ترومبوز یا لخته خون تشکیل می شود، این پتانسیل را دارد که آزاد شود (که اکنون آمبولی نامیده می شود) و در پایین دست شناور شود و به قلب بازگردد.

آمبولی می تواند به سفر خود از طریق قلب ادامه دهد و سپس ممکن است به سیستم گردش خون ریوی پمپ شود، در نهایت در یکی از شاخه های شریان ریوی گیر کرده و جریان خون بخشی از ریه را قطع می کند.

این کاهش جریان خون به خون کافی اجازه نمی دهد تا اکسیژن را در ریه جذب کند و بیمار ممکن است به طور قابل توجهی دچار تنگی نفس شود.

همانطور که قبلا ذکر شد، شکایات رایج عبارتند از:

• درد قفسه سینه پلورتیک ناشی از ریه ملتهب
• خلط خونی
• تنگی نفس

بیمار همچنین می تواند اضطراب داشته باشد و به شدت عرق کند. بسته به اندازه لخته، تظاهرات اولیه ممکن است غش (سنکوپ) یا شوک باشد که در آن بیمار سقوط می کند، با کاهش فشار خون و تغییر عملکرد ذهنی.

بسته به شدت آمبولی و مقدار بافت ریه در معرض خطر، بیمار ممکن است بیمار بدخیم (در انتها) با علائم حیاتی غیرطبیعی قابل توجهی ظاهر شود یا ممکن است نسبتاً طبیعی به نظر برسد.

معاینه فیزیکی ممکن است مفید نباشد و مطالعات تشخیصی بر اساس سوء ظن بالینی بر اساس سابقه و عوامل خطر انجام می شود.

تشخیص ممکن است مستقیماً با تصویربرداری از ریه ها یا به طور غیرمستقیم با یافتن لخته در جای دیگری از بدن انجام شود. استراتژی مورد استفاده برای تشخیص به وضعیت هر بیمار بستگی دارد، اما برخی از ابزارهای کلی در دسترس هستند، به عنوان مثال، سی تی اسکن، سونوگرافی، آنژیوگرافی و داروها.

آنژین و حمله قلبی (انفارکتوس میوکارد)

نگرانی بیشتر بیماران و پزشکان این است که هر درد قفسه سینه ممکن است از قلب منشاء بگیرد. آنژین اصطلاحی است که به دردی گفته می شود که به دلیل تنگ شدن عروق کرونر (رگ های خونی به عضله قلب) و کاهش میزان اکسیژنی که می تواند به خود قلب برسد، اطلاق می شود.

این می تواند علائم کلاسیک فشار قفسه سینه یا سفتی همراه با انتشار به بازو یا فک همراه با تنگی نفس و تعریق را ایجاد کند.

متأسفانه، بسیاری از افراد با علائم کلاسیک خود را نشان نمی دهند و ممکن است توصیف درد دشوار باشد – یا در برخی افراد ممکن است حتی وجود نداشته باشد.

به جای آنژین صدری یا فشار معمول قفسه سینه، معادل آنژینال آنها (علامتی که به جای درد قفسه سینه دارند) ممکن است سوء هاضمه، تنگی نفس، ضعف، سرگیجه و بی حالی باشد. زنان و افراد مسن در معرض خطر بیشتری برای داشتن تظاهرات غیر معمول درد قلبی هستند.

باریک شدن عروق خونی یا تصلب شرایین به دلیل تجمع پلاک است. پلاک ملغمه نرمی از کلسترول و کلسیم است که در امتداد پوشش داخلی رگ تشکیل می شود و به تدریج قطر رگ خونی را کاهش می دهد و جریان خون را محدود می کند. اگر پلاک پاره شود، می تواند باعث تشکیل لخته خون و انسداد کامل رگ شود.

هنگامی که یک شریان کرونر به طور کامل مسدود می شود، ماهیچه ای که به آن خون می دهد در خطر مرگ است. این یک حمله قلبی یا انفارکتوس میوکارد است. در بیشتر شرایط، این درد شدیدتر از آنژین معمولی است، اما باز هم، تغییرات زیادی در علائم و نشانه‌ها وجود دارد.

تشخیص آنژین یک تشخیص بالینی است. پس از اینکه پزشک یک تاریخچه دقیق گرفت و عوامل خطر بالقوه را ارزیابی کرد، تشخیص یا به طور منطقی پیگیری می شود و یا در نظر گرفته می شود که وجود ندارد. اگر تشخیص بالقوه آنژین باشد، ارزیابی بیشتر ممکن است شامل الکتروکاردیوگرام (EKG یا ECG) و آزمایش خون باشد.

درمان آنژین صدری

هدف از تشخیص آنژین، بازگرداندن جریان خون طبیعی به عضله قلب قبل از وقوع حمله قلبی و آسیب دائمی عضلانی است. گذشته از به حداقل رساندن عوامل خطر با کنترل فشار خون، کلسترول و دیابت و ترک سیگار، از داروها می توان برای موثرتر کردن ضربان قلب (به عنوان مثال، مسدودکننده های بتا)، گشاد کردن رگ های خونی (مثلاً نیتروگلیسیرین)   و کمتر کردن احتمال لخته شدن خون (آسپرین) استفاده کرد.

درمان سکته قلبی

حمله قلبی حاد (انفارکتوس میوکارد) یک اورژانس واقعی است زیرا انسداد کامل جریان خون باعث می شود بخشی از عضله قلب بمیرد و با بافت اسکار جایگزین شود. این کار توانایی قلب برای پمپاژ خون برای رفع نیازهای بدن را کاهش می دهد.

همچنین، عضله قلب آسیب‌دیده تحریک‌پذیر است و می‌تواند باعث اختلالات الکتریکی مانند فیبریلاسیون بطنی شود، وضعیتی که در آن قلب نمی‌تواند به طور هماهنگ ضربان داشته باشد. این علت مرگ ناگهانی در حمله قلبی است. علت حمله قلبی حاد پاره شدن پلاک کلسترول در شریان کرونر است. این باعث ایجاد لخته خون و انسداد شریان می شود.

درمان سکته قلبی، بازگرداندن فوری جریان خون است. دو گزینه شامل استفاده از دارویی مانند TPA یا TNK برای حل کردن لخته خون (ترومبولیتیک درمانی) یا کاتتریزاسیون اضطراری قلب و استفاده از بالون برای باز کردن ناحیه مسدود شده (آنژیوپلاستی) و باز نگه داشتن آن با یک قفس مشبک به نام استنت است.

آنژیوپلاستی اورژانسی ترجیح داده می شود اگر بیمار در نزدیکی بیمارستانی با این قابلیت زندگی کند اما بسیاری از افراد این شرایط را ندارند. درمان مرحله‌ای با ترومبولیتیک اولیه و سپس آنژیوپلاستی نیز منطقی است.

جراحی بای پس عروق کرونر زمانی در نظر گرفته می شود که بیماری منتشر شریان وجود داشته باشد که مستعد آنژیوپلاستی و استنت گذاری نباشد.

پریکاردیت

قلب در کیسه ای به نام پریکارد قرار دارد. درست مانند پلوریت، این کیسه می تواند ملتهب شده و باعث درد شود. برخلاف آنژین، این درد تمایل به تیز بودن دارد و به دلیل مالش کیسه ملتهب به لایه‌های بیرونی قلب است.

شایع ترین علت پریکاردیت یا یک بیماری ویروسی است یا ناشناخته است (ایدیوپاتیک). بیماری های التهابی بدن (آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوز سیستمیک)، نارسایی کلیه و سرطان از دیگر شرایطی هستند که می توانند باعث پریکاردیت شوند.

تروما، به خصوص در اثر برخورد با فرمان  در تصادفات وسایل نقلیه موتوری نیز می تواند باعث پریکاردیت شود و به طور بالقوه باعث تجمع خون در کیسه نازک پریکارد شود.

درد پریکاردیت شدید، تیز است، در هنگام دراز کشیدن بد تر می شود و با خم شدن به جلو تسکین می یابد. از آنجایی که درد می تواند بسیار شدید باشد، به بازو یا گردن تابیده شود و باعث تنگی نفس شود، گاهی اوقات آن را با آنژین صدری، آمبولی ریه یا دیسکسیون آئورت اشتباه می گیرند. بسته به علت علائم همراه ممکن است تب و ضعف باشد.

شرح حال به تشخیص، جستجوی یک بیماری ویروسی اخیر و پرسش در مورد سابقه پزشکی گذشته کمک می کند. معاینه فیزیکی ممکن است هنگام گوش دادن به صداهای قلب، مالش اصطکاک را نشان دهد.

الکتروکاردیوگرام ممکن است تغییرات سازگار با پریکاردیت را نشان دهد، اما گاهی اوقات، الکتروکاردیوگرام ممکن است یک حمله قلبی حاد را تقلید کند. اگر مایعی در کیسه پریکارد همراه با التهاب وجود داشته باشد، اکوکاردیوگرام مفید است.

داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن درمان پریکاردیت است. پرداختن به علت زمینه ای نیز درمان را هدایت می کند.

تامپوناد قلبی یکی از عوارض پریکاردیت است. فشار ناشی از مایع اضافی ایجاد شده در کیسه پریکارد به قدری زیاد است که از بازگشت خون به قلب جلوگیری می کند. تشخیص بالینی با استفاده از سه گانه انجام می شود:

1. فشار خون پایین
2. اتساع وریدهای گردن
3. صدای قلب خفه شده

درمان، مستلزم قرار دادن یک سوزن در پریکارد برای برداشت مایع و/یا جراحی برای باز کردن پنجره در پریکارد برای جلوگیری از تجمع مایع در آینده است.

آئورت و تشریح آئورت

آئورت رگ خونی بزرگی است که از قلب خارج شده و خون را به بدن می رساند. این ماهیچه از لایه‌های عضلانی تشکیل شده است که باید به اندازه کافی قوی باشند تا فشار ایجاد شده توسط قلب تپنده را تحمل کنند.

در برخی افراد، پارگی می تواند در یکی از لایه های دیواره آئورت رخ دهد و خون می تواند بین عضلات دیواره ردیابی کند. این دیسکسیون آئورت نامیده می شود و به طور بالقوه تهدید کننده زندگی است. نوع تشریح و درمان بستگی به محل تشریح آئورت دارد.

کالبد شکافی نوع A در آئورت صعودی قرار دارد که از قلب تا قوس آئورت امتداد دارد، جایی که عروق خونی تامین کننده مغز و بازوها از آن خارج می شوند. دیسکسیون های نوع B در آئورت نزولی که از قفسه سینه می گذرد و به داخل شکم می گذرد، قرار دارد.

اکثر کالبد شکافی های آئورت به عنوان یک نتیجه طولانی مدت از فشار خون بالا و کنترل نشده رخ می دهد. سایر شرایط مرتبط عبارتند از:

• سندرم مارفان
• ضربه
• بارداری یک عارضه دیررس پس از عمل جراحی قلب باز

درد ناشی از دیسکسیون آئورت به طور ناگهانی رخ می دهد و اغلب به صورت شدید، کوبنده یا پارگی توصیف می شود. ممکن است ثابت باشد، یا درد ممکن است پلورتیک باشد (با یک نفس عمیق بدتر). اغلب به کمر انتشار می یابد.

اغلب، اگر کالبد شکافی در قفسه سینه رخ دهد، ممکن است با درد حمله قلبی، ازوفاژیت یا پریکاردیت اشتباه گرفته شود. اگر برش آئورت نزدیک یا زیر دیافراگم باشد، می تواند کولیک کلیوی (درد ناشی از سنگ کلیه) را تقلید کند.

تشخیص بر اساس شرح حال، بررسی عوامل خطر، معاینه فیزیکی و شک بالینی است. معاینه فیزیکی ممکن است هنگام مقایسه یک طرف با طرف دیگر، از دست دادن یا تأخیر نبض مچ دست یا ساق را نشان دهد.

اگر تشریح دریچه آئورت را که آئورت را به قلب متصل می‌کند، درگیر کند، سوفل قلبی جدید ممکن است تشخیص داده شود. سوفل قلبی به صداهای غیرمعمول قلب گفته می‌شود که در اثر گردش متلاطم خون در بدن ایجاد می‌شود

اگر رگ های خونی خارج شده از آئورت در ناحیه تشریح درگیر باشند، اندام هایی که آنها را تامین می کنند ممکن است در خطر باشند. سکته مغزی و فلج را می توان در تشریح مشاهده کرد. خون رسانی ممکن است به کلیه ها و روده ها و/یا بازوها و پاها از دست برود.

تشخیص دیسکسیون آئورت با تصویربرداری تایید می‌شود که معمولاً توسط سی‌ تی آنژیوگرافی آئورت انجام می‌شود. اکوکاردیوگرافی یا اولتراسوند نیز ممکن است برای تصویربرداری از آئورت استفاده شود.

برش های نوع A آئورت صعودی با جراحی درمان می شوند که در آن قطعه آسیب دیده آئورت برداشته شده و با یک پیوند مصنوعی جایگزین می شود. گاهی اوقات دریچه آئورت در صورت آسیب دیدگی نیاز به تعمیر یا تعویض دارد.

کالبد شکافی نوع B در ابتدا با داروهایی برای کنترل فشار خون و حفظ آن در محدوده طبیعی درمان می شود. بتا بلاکرها و داروهای مسدود کننده کانال کلسیم معمولا استفاده می شود. اگر درمان دارویی ناموفق باشد، ممکن است جراحی لازم باشد.

اگر دیسکسیون به طور کامل از هر سه لایه دیواره آئورت پاره شود، آئورت پاره می شود. این یک فاجعه است و بیش از ۵۰ درصد بیماران مبتلا قبل از رسیدن به بیمارستان می میرند. مرگ و میر کلی پارگی آئورت بیش از ۸۰٪ است.

مری و رفلاکس ازوفاژیت

مری یک لوله عضلانی است که غذا را از دهان به معده می برد. اسفنکتر تحتانی مری (LES) یک نوار عضلانی تخصصی در انتهای تحتانی مری است که به عنوان دریچه ای عمل می کند تا از ریختن محتویات معده به مری جلوگیری کند.

اگر این دریچه از کار بیفتد، محتویات معده، از جمله شیره‌های گوارشی اسیدی، می‌توانند به عقب برگشته و پوشش مری را تحریک کنند. در حالی که معده دارای یک پوشش محافظ برای محافظت از آن در برابر شیره های گوارشی طبیعی است، این محافظت در مری وجود ندارد.

رفلاکس ازوفاژیت (همچنین به عنوان GERD و یا بیماری ریفلاکس معده به مری نیز شناخته می شود) می تواند با سوزش سینه و درد بالای شکم که به گلو انتشار می یابد و ممکن است با طعم ترش در پشت گلو به نام واتر براش همراه باشد، ظاهر شود.

ممکن است بعد از غذا یا هنگام خواب هنگامی که بیمار صاف دراز می کشد ظاهر شود. ممکن است اسپاسم قابل توجهی در ماهیچه های مری وجود داشته باشد و درد می تواند شدید باشد. درد ناشی از رفلاکس ازوفاژیت را می توان با آنژین اشتباه کرد و بالعکس.

معاینه فیزیکی معمولا مفید نیست و تشخیص بالینی اغلب بدون  معاینات بیشتر انجام می شود. آندوسکوپی ممکن است برای بررسی پوشش مری و معده انجام شود.

هنگامی که علائم طولانی مدت هستند، ممکن است با مری بارت (تغییرات پیش سرطانی که بر سلول های پوشاننده قسمت تحتانی مری تأثیر می گذارد) مرتبط یا ایجاد کنند.

مانومتری می تواند برای اندازه گیری تغییرات فشار در مری و معده انجام شود تا تصمیم بگیرد که آیا اسفنکتر تحتانی مری به درستی کار می کند یا خیر. بلع باریم یا گاستروگرافی با فلوروسکوپی نوعی اشعه ایکس است که در آن می توان الگوهای بلع مری را ارزیابی کرد.

درمان رفلاکس ازوفاژیت شامل موارد زیر است:

1. تغییرات رژیم غذایی و سبک زندگی، میزان اسیدی را که می‌تواند از معده به مری برگردد، محدود می‌کند.
2. بالا بردن سَرِ تخت به گرانش اجازه می دهد تا مانع ا برگشت اسید شود.
3. اندازه کوچکتر وعده های غذایی می تواند تورم معده را محدود کند.
4. کافئین، الکل، داروهای ضدالتهاب و سیگار کشیدن، محرک پوشش معده و مری هستند و باید از مصرف آنها خودداری شود.
5. مسدود کننده های اسید مانند امپرازول (پریلوسک) یا لانزوپرازول (Prevacid) می توانند میزان اسید معده تولید شده را کاهش دهند و آنتی اسیدهایی مانند آلومینیوم ام جی (مالوکس ، Maalox یا Mylanta) می توانند به اتصال اسید اضافی کمک کنند.

عوارض رفلاکس اسید به شدت و مدت آن بستگی دارد. ریفلاکس مزمن می تواند باعث ایجاد تغییراتی در پوشش مری (مری بارت) شود که ممکن است منجر به سرطان شود. رفلاکس همچنین ممکن است محتویات اسید را به پشت دهان وارد حنجره (جعبه صدا) کند و باعث گرفتگی صدا یا سرفه های مکرر شود. پنومونی آسپیراسیون می تواند در اثر استنشاق ذرات اسید و غذا به ریه ایجاد شود.

درد شکمی ارجاع داده شده

شرایط در شکم می تواند به عنوان درد در قفسه سینه ظاهر شود، به خصوص اگر التهاب همراه با دیافراگم وجود داشته باشد. التهاب معده، طحال، کبد یا کیسه صفرا در ابتدا می‌تواند با شکایات درد غیر اختصاصی که ممکن است با ناراحتی مبهم قفسه سینه همراه باشد، تظاهر کند.

معاینه فیزیکی و زمان برای نشان دادن روند بیماری اغلب امکان تشخیص مناسب را فراهم می کند. همچنین به این دلیل است که کل بدن معاینه می شود، حتی اگر شکایت اولیه درد قفسه سینه باشد.

• به طور مشابه، شرایط در قفسه سینه ممکن است در ابتدا به صورت درد شکمی ظاهر شود.
• انفارکتوس میوکارد در قسمت تحتانی یا تحتانی قلب می تواند به عنوان سوء هاضمه ظاهر شود.
• ذات الریه می تواند به صورت درد بالای شکم ظاهر شود، به خصوص اگر التهاب ریه در کنار دیافراگم باشد.
• دیسکسیون آئورت بسته به جایی که دیسکسیون رخ می دهد، می تواند با درد قفسه سینه، درد شکم یا هر دو ظاهر شود.

نکاتی که باید در مورد درد قفسه سینه بدانید

درد قفسه سینه یکی از شایع ترین علائمی است که فرد را به اورژانس می آورد. جستجوی مراقبت های فوری ممکن است نجات دهنده باشد، و آموزش های عمومی قابل توجهی انجام شده است تا بیماران در هنگام بروز درد قفسه سینه به دنبال مراقبت های پزشکی باشند.

ممکن است نگران باشید که دچار حمله قلبی شده اید، اما دلایل زیادی برای درد در قفسه سینه وجود دارد که پزشک آنها را در نظر می گیرد. برخی از تشخیص های درد قفسه سینه تهدید کننده زندگی هستند، در حالی که برخی دیگر کمتر خطرناک هستند.

علت درد قفسه سینه چیست؟

تعیین علت درد قفسه سینه گاهی بسیار دشوار است و ممکن است نیاز به آزمایش خون، اشعه ایکس، سی تی اسکن و سایر آزمایش‌ها برای تعیین تشخیص داشته باشد. اگرچه اغلب، یک شرح حال دقیق توسط پزشک ممکن است تمام چیزی باشد که لازم است.

دلایل زیادی برای درد قفسه سینه وجود دارد، و در حالی که بسیاری از آنها جدی نیستند، ممکن است تشخیص حمله قلبی، آمبولی ریوی یا دیسکسیون آئورت از تشخیص دیگری که تهدید کننده زندگی نیست، مانند سوزش سر دل، دشوار باشد. به همین دلیل، به افراد توصیه می شود که برای اکثر انواع درد قفسه سینه به دنبال ارزیابی پزشکی باشند.

علائم درد قفسه سینه چیست؟

در حالی که هر یک از علل درد قفسه سینه دارای علائم و نشانه های کلاسیک است، تغییرات کافی در علائم وجود دارد که ممکن است برای رسیدن به تشخیص نیاز به آزمایش خاصی باشد. آزمایش های تشخیص درد قفسه سینه به سلامت فعلی شما و نتایج هر آزمایش یا روشی بستگی دارد.

درمان درد قفسه سینه به علت آن بستگی دارد. اگر درد قفسه سینه دارید، همیشه به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.