میگرن یک اختلال عصبی مخرب است که می تواند بر بخش قابل توجهی از جمعیت جهان تأثیر بگذارد و تخمین ها حاکی از آن است که بیش از ۱۰ درصد افراد تحت تأثیر قرار می گیرند. ۱ شروع حمله میگرنی یک فرآیند چند وجهی است که تحت تأثیر ژنتیک افراد قرار می گیرد. استعداد و همچنین قرار گرفتن آنها در معرض عوامل مختلف محیطی و سبک زندگی مانند رژیم غذایی.
هدف این مقاله بررسی رابطه بین میگرن و رژیم غذایی است و بررسی می کند که چگونه اجتناب از محرک های رژیم غذایی خاص یا حفظ یک الگوی غذایی متعادل می تواند به پیشگیری از میگرن کمک کند. علاوه بر این، مقاله به طور خلاصه سایر گزینه‌های درمان میگرن و زمانی که توصیه می‌شود به دنبال مشاوره پزشکی باشد را مورد بحث قرار می‌دهد.
درک ماهیت پیچیده پیشرفت میگرن در توسعه راهبردهای پیشگیری موثر بسیار مهم است. این اختلال با سردردهای مکرر مشخص می شود که اغلب با علائم دیگری مانند تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا همراه است. علت دقیق میگرن به طور کامل شناخته نشده است، اما تحقیقات نشان داده است که عوامل ژنتیکی نقش مهمی در ایجاد آن دارند.
عوامل محیطی و شیوه زندگی، از جمله رژیم غذایی، نیز می توانند باعث میگرن شوند. محرک های رایج رژیم غذایی شامل گوشت های فرآوری شده، پنیرهای کهنه، غذاهای تخمیر شده و غذاهای حاوی افزودنی های مصنوعی مانند نیترات ها و نیتریت ها هستند. علاوه بر این، غذاهای خاصی که سرشار از تیرامین هستند، مانند شراب قرمز، آبجو، و انواع خاصی از پنیر نیز می توانند باعث میگرن شوند.
برای پیشگیری از میگرن، شناسایی و اجتناب از محرک های غذایی ضروری است. این را می توان با نگه داشتن یک دفتر خاطرات غذایی برای ردیابی میزان مصرف غذا و نوشیدنی، یادداشت هر گونه الگوها یا محرک ها و ایجاد تغییرات در رژیم غذایی در صورت لزوم به دست آورد. در برخی موارد، حذف غذاهای خاص از رژیم غذایی ممکن است برای پیشگیری از میگرن ضروری باشد.
علاوه بر اجتناب از محرک های غذایی، حفظ یک رژیم غذایی متعادل می تواند به پیشگیری از میگرن نیز کمک کند. خوردن وعده های غذایی منظم، هیدراته ماندن و مصرف رژیم غذایی غنی از میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین بدون چربی می تواند به تنظیم سطح قند خون و پیشگیری از میگرن کمک کند.
در حالی که تغییرات رژیم غذایی می تواند در پیشگیری از میگرن موثر باشد، گزینه های درمانی دیگری نیز برای کسانی که تنها با تغییرات رژیم غذایی بهبودی را تجربه نمی کنند، در دسترس است. اینها ممکن است شامل داروهایی مانند تریپتان ها باشد که معمولاً برای درمان میگرن حاد استفاده می شود و همچنین داروهای پیشگیرانه که می توانند به کاهش دفعات و شدت میگرن کمک کنند.
علاوه بر داروها، درمان‌های دیگری مانند رفتار درمانی، تکنیک‌های کاهش استرس و رویکردهای طب مکمل و جایگزین نیز ممکن است در مدیریت میگرن مفید باشند.
با این حال، توجه به این نکته مهم است که اگرچه این درمان‌ها می‌توانند مؤثر باشند، اما همیشه باید تحت راهنمایی یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی استفاده شوند. در برخی موارد، مداخلات پزشکی ممکن است ضروری باشد، به ویژه اگر میگرن شدید یا مکرر باشد، یا اگر شرایط سلامت زمینه‌ای دیگری وجود داشته باشد که ممکن است به میگرن کمک کند.
در نتیجه، میگرن یک اختلال عصبی پیچیده است که می تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. در حالی که علت دقیق میگرن به طور کامل شناخته نشده است، تحقیقات نشان داده است که عوامل ژنتیکی و محرک های محیطی/سبک زندگی، از جمله رژیم غذایی، می توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند. با شناسایی و اجتناب از محرک های غذایی و حفظ یک رژیم غذایی متعادل، افراد ممکن است بتوانند از میگرن پیشگیری کنند. با این حال، اگر گزینه‌های درمانی دیگری لازم است یا اگر شرایط بهداشتی زمینه‌ای دیگری وجود دارد که ممکن است به میگرن کمک کند، باید به دنبال راهنمایی پزشکی باشید.
ارتباط بین میگرن و رژیم غذایی چیست؟
رابطه بین میگرن و رژیم غذایی پیچیده است و هنوز به طور کامل درک نشده است. در حالی که به طور گسترده پذیرفته شده است که سیستم تری ژمینوواسکولار (TVS) نقش مهمی در ایجاد سردردهای میگرنی ایفا می کند، مکانیسم دقیقی که با آن رژیم غذایی در این تصویر قرار می گیرد هنوز نامشخص است.
فعال شدن TVS منجر به تولید درد سردرد از طریق مجموعه ای از رویدادها می شود، از جمله آزاد شدن پروتئین های التهابی مختلف مانند پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین و انتقال سیگنال های درد در اعماق مغز.
در حالی که هنوز ثابت نشده است، بسیاری از کارشناسان گمان می کنند که برخی از محصولات رژیمی ممکن است به طور مستقیم یا غیرمستقیم سیستم تری ژمینوواسکولار را فعال کرده و باعث تحریک فرآیندهای التهابی زمینه ای شود که منجر به سردرد میگرنی می شود.
بسیاری از غذاها و نوشیدنی ها مانند الکل، شکلات و گوشت های فرآوری شده به عنوان محرک های میگرن گزارش شده اند. با این حال، شناسایی محرک‌های غذایی شخصی می‌تواند چالش برانگیز باشد، زیرا غذاها و نوشیدنی‌ها حاوی ترکیبات متعددی هستند، که تعیین دقیق عامل تحریک‌کننده میگرن را دشوار می‌کند. علاوه بر این، محرک های غذایی معمولاً ۱۰۰٪ مواقع باعث میگرن نمی شوند.
شروع حمله میگرن می تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله نوع غذا یا نوشیدنی مصرفی، مقدار یا زمان مصرف و وجود محرک های دیگر باشد. به عنوان مثال، برخی از محصولات غذایی ممکن است تنها زمانی که بیش از حد مصرف شوند یا به طور ناگهانی مصرف شوند، حمله میگرن را تحریک کنند، همانطور که در مورد کافئین مشاهده می شود.
کافئین مورد جالبی است، زیرا هم می تواند سردردهای میگرنی را تحریک کند و هم آن را کاهش دهد. در حالی که ممکن است در برخی افراد باعث ایجاد میگرن شود، مشخص شده است که در کاهش سردردهای میگرنی خفیف تا متوسط در برخی دیگر موثر است. تشخیص اینکه آیا کافئین به میگرن شما کمک می کند یا آسیب می رساند می تواند چالش برانگیز باشد و نیاز به نظارت دقیق بر مصرف و واکنش دارد.
پیچیده تر کردن ارتباط بین میگرن و رژیم غذایی، تاثیر تغذیه بر میکروبیوم روده فرد است که به باکتری هایی که در روده زندگی می کنند اشاره دارد. تحقیقات جدید نشان می دهد که مکمل های پروبیوتیک، که شامل تغییر روده با باکتری های زنده و سالم است، ممکن است تعداد، شدت و مدت حملات میگرن را کاهش دهد. با این حال، برای درک کامل تاثیر میکروبیوم روده بر میگرن، به مطالعات تاییدی بیشتری نیاز است.
تریژمینوواسکولار (TVS) چیست ؟
سیستم تری ژمینوواسکولار (TVS) شبکه پیچیده ای از مسیرها است که عصب سه قلو را که پنجمین عصب جمجمه ای است به رگ های خونی که در پوشش بافت خارجی مغز قرار دارند و به عنوان مننژ شناخته می شوند، متصل می کند. عصب سه قلو مسئول انتقال اطلاعات حسی از صورت و سر به مغز است و دارای سه شاخه است که نواحی مختلف صورت و سر را عصب دهی می کند.
هنگامی که عصب سه قلو تحریک می شود، می تواند باعث آزاد شدن پروتئین های التهابی مختلف و انتقال دهنده های عصبی شود که می تواند باعث گشاد شدن عروق خونی در مننژها و نفوذپذیری بیشتری شود. این می تواند منجر به افزایش جریان خون و التهاب در مغز شود که می تواند باعث سردرد و سایر علائم مرتبط با میگرن شود.
اعتقاد بر این است که TVS نقش اساسی در پاتوفیزیولوژی سردردهای میگرنی ایفا می کند، زیرا فعال شدن TVS در تولید درد سردرد نقش دارد. در حالی که مکانیسم دقیق تحریک سردردهای میگرنی توسط TVS به طور کامل شناخته نشده است، تصور می‌شود که فعال شدن TVS منجر به آزاد شدن پروتئین‌های التهابی مختلف و انتقال‌دهنده‌های عصبی می‌شود که می‌تواند باعث گشاد شدن عروق خونی در مننژها و نفوذپذیری آنها شود. .
درک نقش TVS در سردردهای میگرنی برای توسعه راهبردهای پیشگیری و درمان موثر مهم است. در حالی که در حال حاضر هیچ درمانی برای میگرن وجود ندارد، شناسایی محرک های غذایی شخصی و ایجاد تغییرات مناسب در رژیم غذایی می تواند به کاهش دفعات و شدت حملات میگرن کمک کند. علاوه بر این، ممکن است از داروها و سایر روش های درمانی برای درمان سردردهای میگرنی و مدیریت علائم مرتبط استفاده شود.
حملات میگرنی چه حسی دارند؟
میگرن نوعی سردرد است که می تواند باعث درد شدید و ناتوانی شود. آنها اغلب به صورت حملات یا اپیزودهای مکرر رخ می دهند و هر حمله معمولاً از چهار مرحله مجزا عبور می کند. با این حال، همه افراد هر چهار مرحله را در طول حمله میگرنی تجربه نمی کنند.
برای حمله میگرن به چهار مرحله تقسیم می‌شود، به شرح زیر (اگرچه همه افراد هر مرحله را تجربه نمی‌کنند):
- پرودروم: مرحله اول که به عنوان پرودروم شناخته می شود، می تواند تا سه روز قبل از شروع سردرد رخ دهد. در طول این مرحله، افراد ممکن است علائم مختلفی مانند خمیازه کشیدن، تکرر ادرار، تحریک پذیری، میل به غذا و خستگی را تجربه کنند. این علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و ممکن است در هر حمله میگرنی وجود نداشته باشد.
- هاله: فاز دوم، که به عنوان هاله شناخته می شود، با علائم عصبی برگشت پذیر مشخص می شود که می تواند بین ۵ تا ۶۰ دقیقه طول بکشد. این علائم اغلب ماهیت بصری دارند، مانند دیدن نورهای سوسوزن یا الگوهای زیگزاگ. با این حال، آنها همچنین می توانند مرتبط با حس باشند، مانند گزگز یا بی حسی، یا مرتبط با حرکت، مانند ضعف یا مشکل در صحبت کردن.
- سردرد:مرحله سوم که به عنوان مرحله سردرد شناخته می شود، زمانی است که شدیدترین درد رخ می دهد. این درد معمولاً یک احساس تپش در یک یا هر دو طرف سر است و اغلب با علائم دیگری مانند تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا همراه است. درد می تواند متوسط تا شدید باشد و می تواند چندین ساعت یا حتی چند روز طول بکشد.
- فاز نهایی یا postdromal:مرحله پایانی که به عنوان postdrome شناخته می شود، پس از فروکش سردرد رخ می دهد. در طول این مرحله، افراد ممکن است تمرکز ضعیف، خستگی و تغییرات خلقی مانند احساس افسردگی یا سرخوشی را تجربه کنند. این مرحله می تواند یک تا دو روز پس از پایان سردرد ادامه یابد.
بهترین غذاها و نوشیدنی ها برای میگرن چه هستند؟
رابطه بین میگرن و رژیم غذایی به طور کامل شناخته نشده است، به همین دلیل است که هیچ الگوی غذایی یا رژیم غذایی خاصی وجود ندارد که به طور رسمی برای پیشگیری یا درمان میگرن توصیه شده باشد (منبع مطلب).
با این حال، داشتن یادداشت غذایی می تواند راهی مفید برای شناسایی محرک های غذایی بالقوه ای باشد که ممکن است باعث ایجاد یا بدتر شدن علائم میگرن شوند. با ثبت غذاهای مصرف شده و علائمی که رخ می دهد، افراد می توانند شروع به شناسایی الگوها و اصلاح رژیم غذایی خود کنند تا از قرار گرفتن در معرض این محرک ها اجتناب کنند یا به حداقل برسند.
اگر شما یا یکی از عزیزانتان میگرن را تجربه می کنید، ممکن است همکاری با یک پزشک برای ایجاد یک الگوی غذایی که می تواند به کاهش دفعات و شدت حملات کمک کند، مفید باشد. در حالی که هیچ رویکردی برای همه وجود ندارد، برخی افراد با الگوهای غذایی مانند رژیم مدیترانه‌ای که بر غلات کامل، میوه‌ها، سبزیجات و چربی‌های سالم تأکید دارد یا رژیم کم تیرامین که برخی از رژیم‌های غذایی را محدود می‌کند، موفق شده‌اند. غذاهایی که به عنوان محرک میگرن شناخته شده اند.
شواهد علمی محدود نشان می دهد که مداخلات غذایی زیر به کاهش حملات میگرن کمک می کند:
- رژیم کتوژنیک روزه داری را تقلید می کند و از طریق محدودیت کربوهیدرات باعث تولید اجسام کتونی (که توسط بدن به عنوان انرژی در زمانی که گلوکز در دسترس نیست استفاده می شود) می شود.
- رژیم غذایی H3-L6 سرشار از اسیدهای چرب امگا ۳ (موجود در ماهی سالمون و آجیل) و اسیدهای چرب امگا ۶ کم (موجود در روغن آفتابگردان، سویا، کنجد و ذرت) است.
- رژیم غذایی DASH (رویکردهای غذایی برای توقف فشار خون بالا) دارای سدیم (نمک) کم است و بر مصرف میوه ها، سبزیجات، لبنیات کم چرب یا بدون چربی، آجیل و غلات کامل تاکید دارد.
- رژیم غذایی بشقاب غذای سالم (HEP) یک الگوی غذایی متعادل است که بر غذاهای ضد التهابی مانند ماهی، آجیل، میوه ها و سبزیجات و کاهش مصرف کربوهیدرات، گوشت قرمز و محصولات لبنی تاکید دارد.
توجه به این نکته مهم است که هر گونه تغییر در رژیم غذایی شما باید با راهنمایی یک پزشک انجام شود، زیرا برخی از غذاهایی که باعث میگرن برای یک فرد می شوند ممکن است روی دیگری تأثیر مشابهی نداشته باشند. علاوه بر این، دریافت مواد مغذی کافی و حفظ یک رژیم غذایی متعادل برای حمایت از سلامت و رفاه کلی مهم است.
علاوه بر ایجاد تغییرات در رژیم غذایی، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا متخصص سردرد نیز ممکن است مصرف مکمل های خاصی را برای کمک به مدیریت میگرن توصیه کند. یکی از این مکمل ها که اثربخشی آن ثابت شده است، منیزیم است. ارتباط ثابتی بین کمبود منیزیم و میگرن وجود دارد و مصرف غذاهای غنی از منیزیم مانند بادام، دانه ها و سبزیجات یا مصرف مکمل منیزیم (معمولاً حدود ۶۰۰ میلی گرم در روز) ممکن است به کاهش دفعات و شدت میگرن کمک کند. حملات
یکی دیگر از ابزارهای ساده و موثر برای کاهش حملات میگرنی، هیدراته ماندن با نوشیدن آب فراوان است. مصرف هشت لیوان آب در روز می تواند به جلوگیری از کم آبی بدن کمک کند، که در برخی افراد باعث میگرن می شود (منبع مطلب).
همچنین مهم است که بدانید که حذف وعده های غذایی می تواند یک محرک رایج برای میگرن باشد. اگر متوجه شدید که گرسنگی باعث میگرن شما می شود، ممکن است مفید باشد با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا متخصص سردرد صحبت کنید. آنها ممکن است خوردن وعده های غذایی مکرر و کوچک در طول روز را برای کمک به پیشگیری از میگرن ناشی از قند خون پایین توصیه کنند.
به طور کلی، استراتژی‌های مختلفی برای مدیریت میگرن وجود دارد، از جمله تغییرات رژیم غذایی، مکمل‌ها و هیدراته ماندن. همکاری با یک پزشک برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی که می تواند به کاهش دفعات و شدت حملات میگرن کمک کند، مهم است.
چه چیزی باعث حمله میگرن می شود؟
علاوه بر برخی غذاها و نوشیدنی‌ها، لازم است بدانید که بسیاری از عوامل دیگر نیز می‌توانند باعث تحریک یا تشدید میگرن شوند. یکی از رایج‌ترین محرک‌هایی که افراد گزارش می‌کنند استرس است، چه احساسی و چه فیزیکی. این می تواند شامل استرس ناشی از کار یا سایر رویدادهای زندگی و همچنین استرس فیزیکی ناشی از ورزش یا سایر فعالیت ها باشد.
سایر محرک های بالقوه میگرن ممکن است شامل تغییر در الگوهای خواب، نوسانات هورمونی، قرار گرفتن در معرض بوها یا بوهای خاص و حتی برخی داروها باشد. مهم است که از این محرک‌های بالقوه آگاه باشید و در صورت لزوم تغییراتی در سبک زندگی ایجاد کنید تا به پیشگیری یا کاهش دفعات حملات میگرنی کمک کنید.
سایر محرک های رایج برای حملات میگرن عبارتند از (منبع مطلب):
- شرایط مرتبط با آب و هوا، مانند گرما یا سرما، رطوبت، یا تغییرات فشار هوا
- اختلالات خواب، به ویژه کمبود خواب یا دیر خوابیدن، و اختلالات خواب مانند آپنه انسدادی خواب و سندرم پاهای بی قرار
- بوی تند، به ویژه عطر، دود سیگار، نرم کننده پارچه، بوی بدن/عرق، زباله، محصولات آرایشگری و اگزوز خودرو
- تأثیرات هورمونی، به ویژه نوسانات استروژن که در طول قاعدگی، بارداری، شیردهی و یائسگی رخ می دهد
چه غذاهایی باعث میگرن می شود؟
چندین غذا می توانند باعث میگرن شوند. هفت مورد از موارد رایج گزارش شده عبارتند از:
- الکل، به خصوص شراب قرمز
- شکلات
- پنیر کهنه (مانند چدار، گودا و پارمزان)
- گوشت های پخته و فرآوری شده مانند هات داگ، سوسیس، بیکن و گوشت ناهار
- ماهی دودی
- شیرین کننده های مصنوعی به ویژه آسپارتام
- مونوسدیم گلوتامات (MSG) به طور طبیعی در گوجه فرنگی و پنیر یافت می شود و یک افزودنی رایج برای فست فودها، سوپ ها، سس سویا و وعده های غذایی منجمد است.
سایر گزینه های درمان میگرن
در حالی که خوب غذا خوردن و هیدراته ماندن اجزای مهم برنامه درمان میگرن هستند، اغلب لازم است از دارو، درمان های خانگی و سایر اصلاحات سبک زندگی برای مدیریت موثر علائم استفاده شود.
داروهای درمان میگرن
برای میگرن های خفیف، مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن (تایلنول) یا داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن ( ادویل یا موترین) ممکن است در تسکین موثر باشند. با این حال، برای میگرن شدیدتر، ممکن است داروهای تجویزی لازم باشد. تریپتان ها مانند ایمترکس (سوماتریپتان) معمولا برای درمان میگرن های متوسط تا شدید استفاده می شوند. این داروها با تنگ کردن عروق خونی و کاهش التهاب عمل می کنند.
گزینه های جایگزین برای درمان میگرن عبارتند از لاسمیدیتان (Reyvow ) و مسدود کننده های پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین (CGRP) مانند ریمجپنت (rimegepant). این داروها با هدف قرار دادن گیرنده های خاصی در مغز که در درد میگرن نقش دارند، کار می کنند.
علاوه بر دارو، انواع درمان های خانگی و اصلاح شیوه زندگی وجود دارد که می تواند به کاهش فراوانی و شدت میگرن کمک کند. اینها ممکن است شامل تکنیک های کاهش استرس، مانند مدیتیشن یا یوگا، ورزش منظم و حفظ یک برنامه خواب ثابت باشد.
احتیاط کنید
به دلیل آسیب احتمالی، همه افراد نمی توانند استامینوفن یا سایر داروهای گروه NSAID ها مانند ایبوپروفن مصرف کنند. این داروها را فقط تحت نظر یک پزشک مصرف کنید.
درمان های خانگی/تغییر شیوه زندگی
علاوه بر دارو، درمان‌های خانگی مختلف می‌توانند به تسکین سردرد میگرنی کمک کنند. به عنوان مثال، اگر دچار حمله میگرنی یا پرودروم شده اید، استراحت در یک اتاق تاریک و ساکت و قرار دادن کیسه یخ روی گردن می تواند مفید باشد (منبع مطلب).
این اصلاحات در سبک زندگی همچنین می تواند به جلوگیری از حملات میگرن کمک کند:
- برنامه خواب منظمی داشته باشید.
- از گرمای شدید و عوامل مرتبط مانند نور شدید خورشید یا کم آبی اجتناب کنید.
- استرس را به حداقل برسانید و به یادداشت روزانه، مدیتیشن و ورزش منظم فکر کنید.
- به دنبال راهنمایی سلامت عاطفی و روانی از یک درمانگر و/یا پیوستن به یک گروه حمایتی برای ارتباط با دیگران با تجربیات مشابه باشید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر علاقه مند به شناسایی محرک های رژیم غذایی و ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی خود برای کمک به مدیریت میگرن خود هستید، مهم است که با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا متخصص سردرد صحبت کنید. آنها می توانند شما را از طریق یک رژیم غذایی حذف راهنمایی کنند، که در آن یک غذای مشکوک را هر بار به مدت دو هفته حذف می کنید تا ببینید که آیا شدت و دفعات حملات میگرنی شما را کاهش می دهد یا خیر. از طرف دیگر، آنها ممکن است شما را برای تغییرات جامع تر در رژیم غذایی خود به یک متخصص تغذیه ارجاع دهند.
اگر هر گونه تغییر در فراوانی، شدت یا ماهیت سردردهای میگرنی خود را تجربه می کنید، مهم است که به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید. این ممکن است شامل سردردهایی باشد که بیشتر اتفاق می‌افتند، بیشتر طول می‌کشند یا احساس متفاوتی نسبت به سردردهای قبلی دارند. همچنین اگر باردار هستید، پس از زایمان، بالای ۶۰ سال سن دارید، یا سابقه سرطان یا ضعف سیستم ایمنی دارید و سردردهای میگرنی جدیدی را تجربه می کنید، ضروری است که به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
در برخی موارد، میگرن ممکن است نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد، و برای دریافت درمان مناسب، مهم است که هر گونه علت بالقوه را رد کنید.
چه زمانی باید به دنبال مراقبت فوریت های پزشکی باشید؟
اگر این موارد را دارید به اورژانس بروید:
- سردرد شدید و ناگهانی که در عرض چند ثانیه یا چند دقیقه ایجاد می شود
- سردرد همراه با تب/سفتی گردن، قرمزی چشم دردناک، تشنج، غش یا علائم سکته مغزی
- سردرد پس از آسیب یا ضربه به سر یا گردن
کلام پایانی
- میگرن یک اختلال عصبی پیچیده است که با سردرد ضربان دار و طیف وسیعی از علائم مرتبط از جمله تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا مشخص می شود. عوامل محیطی و شیوه زندگی، مانند عادات غذایی، می توانند باعث ایجاد میگرن در برخی افراد شوند.
- در حالی که رابطه دقیق بین میگرن و رژیم غذایی به طور کامل شناخته نشده است، اعتقاد بر این است که برخی از غذاها و نوشیدنی ها ممکن است باعث ایجاد میگرن در افراد مستعد شوند. اینها ممکن است شامل الکل، کافئین، شکلات، پنیرهای کهنه و گوشت های فرآوری شده باشد.
- به منظور پیشگیری از میگرن، اجتناب از قرار گرفتن در معرض محرک های غذایی و نوشیدنی شخصی ممکن است مفید باشد. خوردن یک رژیم غذایی متعادل که سرشار از مواد مغذی و عاری از غذاهای فرآوری شده و شیرین است نیز می تواند به کاهش فراوانی و شدت میگرن کمک کند.
- تحت راهنمایی یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی، برخی از افراد ممکن است الگوی غذایی خاصی را انتخاب کنند، مانند رژیم کتوژنیک، که دارای چربی بالا و کربوهیدرات کم است، یا یک رژیم غذایی غنی از امگا ۳، که سرشار از ماهی های چرب است. و سایر منابع اسیدهای چرب امگا ۳. از طرف دیگر، رژیم DASH که بر میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین بدون چربی تاکید دارد، ممکن است برای افراد مبتلا به میگرن نیز مفید باشد.
- به طور کلی، همکاری با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی که نیازها و ترجیحات فردی را در نظر می گیرد، مهم است. این ممکن است شامل تغییرات رژیم غذایی، داروها و سایر اصلاحات سبک زندگی برای کمک به مدیریت علائم و پیشگیری از میگرن باشد.
