احساسات تجربه شده در هنگام میگرن شدید می تواند آنقدر شدید باشد که علائم سکته مغزی را تقلید کند. در برخی موارد، میگرن ممکن است با سکته مغزی توسط متخصصان پزشکی به دلیل شباهت هایی که در ارائه آنها وجود دارد، اشتباه گرفته شود. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که میگرن همچنین می تواند خطر سکته مغزی را افزایش دهد، که ممکن است بر نحوه ارزیابی علائم شما توسط ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی تاثیر بگذارد. در حالی که نادر است، سکته مغزی گاهی اوقات می تواند به شکلی ظاهر شود که با میگرن اشتباه گرفته شود.
ارتباط بین میگرن و سکته مغزی یک حوزه تحقیقاتی در حال انجام است، اما دانشمندان هنوز دلیل دقیق این ارتباط را تعیین نکرده اند. علیرغم فقدان شواهد ملموس، محققان چندین نظریه برای توضیح ارتباط بین این دو شرط ارائه کرده اند.
شباهت بین سکته مغزی و میگرن
سکته مغزی و میگرن هر دو شرایطی هستند که می توانند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کنند و شناسایی یک علامت قطعی و منفرد را که بتواند به طور دقیق هر یک را تشخیص دهد دشوار می کند. در عوض، هر بیماری مجموعه ای از ویژگی های منحصر به فرد خود را دارد که می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و ممکن است همیشه در هر سکته مغزی یا میگرن وجود نداشته باشد.
شباهت بین علائم میگرن و سکته مغزی به دلیل تغییراتی است که در مغز رخ می دهد. محققان مطالعه ای انجام دادند که رابطه بین میگرن و سکته مغزی را بررسی کرد. آنها دریافتند که علائم همپوشانی این دو بیماری در نتیجه تغییرات در مغز است.
برخی از علائم مشابهی که این دو بیماری می توانند به اشتراک بگذارند شامل موارد زیر است:
- گیجی: هر دو حالت می توانند باعث ایجاد حس گیجی شوند، اگرچه در سکته مغزی، این حالت به طور کلی با سردرگمی مشخص می شود، در حالی که سردرگمی میگرن معمولاً به دلیل درد شدید ایجاد می شود.
- تغییرات بینایی: از دست دادن بینایی ناشی از سکته مغزی معمولاً به عنوان ناحیه ای از نابینایی از یک یا هر دو چشم توصیف می شود، در حالی که تغییرات بینایی میگرن معمولاً به عنوان چراغ های چشمک زن یا خطوط خمیده توصیف می شود. میگرن شدید در واقع می تواند باعث کاهش بینایی واقعی نیز شود.
- سرگیجه: هر دو بیماری با سرگیجه یا احساس چرخش همراه است. سکته مغزی به مراتب بیشتر از میگرن باعث ایجاد مشکلات تعادل فیزیکی و هماهنگی می شود.
- احساس ناخوشی: به طور کلی، هر دو شرایط یک حس کلی از احساس بدی را ایجاد می کنند. افرادی که سردردهای میگرنی دارند معمولاً می توانند علائم خود را با جزئیات کامل توصیف کنند، در حالی که افرادی که دچار سکته مغزی می شوند اغلب قادر به توصیف علائم خود نیستند و گاهی اوقات قادر به برقراری ارتباط کامل نیستند.
- احساسات و رفتار غیرعادی: هم سکته مغزی و هم میگرن ممکن است باعث شوند که احساس کنید و طوری رفتار کنید که انگار خودتان نیستید. و هر دو حالت ممکن است احساس کنند که در حال بدتر شدن هستند و هیچ پایانی در چشم نیست.
- درد: میگرن معمولاً با درد همراه است، در حالی که سکته مغزی معمولاً با درد همراه نیست. با این حال، گاهی اوقات سکته‌های مغزی، به‌ویژه سکته‌های ناشی از خونریزی مغز (سکته‌های هموراژیک) یا پارگی شریان‌ها (تشریح شریان)، باعث درد می‌شوند. درد شدید میگرن می تواند تعیین اینکه آیا سر درد شدید در واقع یک سکته مغزی است یا میگرن دشوار است. اغلب، سر درد ناشی از سکته مغزی ناگهانی و طاقت‌فرسا است، در حالی که درد میگرن معمولاً تدریجی‌تر است.
- سایر علائم فیزیکی: سکته مغزی معمولاً باعث ضعف یک طرفه، بی حسی یک طرفه، از دست دادن نسبی بینایی، مشکلات گفتاری یا ترکیبی از این علائم می شود. میگرن معمولاً با ضعف، بی حسی، از دست دادن بینایی یا مشکلات گفتاری همراه نیست، اما در موارد نادر، می تواند این علائم فیزیکی را ایجاد کند.
- فشار خون بالا: حملات ناگهانی فشار خون بسیار بالا می تواند باعث سکته مغزی یا میگرن شود، اگر قبلاً مستعد این شرایط هستید.
تفاوت بین سکته مغزی و میگرن
در حالی که هر دو سکته مغزی و میگرن می توانند علائم مشابهی ایجاد کنند، چندین تفاوت کلیدی بین این دو بیماری وجود دارد که می تواند به تشخیص آنها کمک کند. توجه به این نکته ضروری است که علائم سکته مغزی و میگرن می توانند کاملاً مشابه باشند که گاهی اوقات منجر به گیجی و تشخیص اشتباه می شود. با این حال، تفاوت های مهمی وجود دارد که می تواند به پزشکان کمک کند تا بین این دو شرایط تفاوت قائل شوند.
برخی از تفاوت هایی که بین سکته مغزی و میگرن وجود داردند عبارتند از:
- میگرن معمولا عود می کند: میگرن اغلب یک رویداد عود کننده است. اغلب اوقات، اولین میگرن شما نقص های عصبی مانند ضعف، از دست دادن حس یا کاهش بینایی ایجاد نمی کند. با این حال، استثناهایی برای این قاعده وجود دارد و گاهی اوقات اولین میگرن یک فرد می تواند با نقایص عصبی همراه باشد.
- میگرن اغلب محرک هایی دارد: میگرن با محرک هایی مانند غذا، تغییرات هورمونی، استرس، کمبود خواب، صداهای بلند و بوهای شیمیایی مرتبط است. سکته مغزی معمولاً با چنین محرک‌های روزمره همراه نیست و به احتمال زیاد با تغییرات شدید در فشار خون یا ضربان قلب نامنظم ایجاد می‌شود، که هر دو رویدادهایی هستند که انتظار ندارید آنها را احساس کنید.
- خطر سکته مغزی با افزایش سن افزایش می‌یابد: احتمال ابتلا به سکته مغزی در افراد بالای ۶۰ سال و دارای عوامل خطر مانند مشکلات قلبی، فشار خون بالا، اختلالات خونی یا کلسترول بالا بیشتر است. این عوامل خطر با میگرن که معمولاً در ۲۰ یا ۳۰ سالگی شروع می شود، مرتبط نیستند. بسیار غیرمعمول است که فردی بعد از ۵۰ سالگی دچار میگرن شود.
- میگرن موقتی است: یکی از تفاوت های مهم بین سکته مغزی و میگرن این است که دوره آن چقدر طول می کشد. سکته مغزی دائمی است، در حالی که میگرن موقتی است. سکته مغزی به دلیل کمبود خون رسانی به مغز باعث آسیب دائمی مغز می شود که به بافت مغز شما آسیب می رساند و اغلب منجر به ناتوانی دائمی می شود. میگرن یک رویداد موقتی است که در نهایت بهبود می یابد و باعث آسیب مغزی نمی شود.
یکی از تفاوت های اصلی بین سکته مغزی و میگرن، نتایج یک ارزیابی پزشکی است. سکته مغزی یک وضعیت پزشکی جدی است که نیاز به درمان فوری دارد، در حالی که میگرن معمولاً تهدید کننده زندگی در نظر گرفته نمی شود. درمان سکته مغزی ممکن است شامل داروهایی برای حل کردن لخته‌های خون، جراحی برای برداشتن لخته‌ها یا سایر مداخلات برای جلوگیری از آسیب بیشتر به مغز باشد. در مقابل، درمان میگرن ممکن است شامل داروهایی برای کاهش علائم و همچنین تغییر شیوه زندگی و تکنیک‌های کاهش استرس باشد.
یکی دیگر از تمایز مهم بین سکته مغزی و میگرن علت اصلی آن است. سکته مغزی معمولاً به دلیل انسداد یا لخته در شریان‌هایی که خون را به مغز می‌رساند، ایجاد می‌شوند، در حالی که اعتقاد بر این است که میگرن به دلیل تغییرات در شیمی مغز و جریان خون ایجاد می‌شود. درک علت اصلی این شرایط می تواند به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک کند تا موثرترین برنامه درمانی را تعیین کنند.
به طور خلاصه، در حالی که سکته مغزی و میگرن می توانند علائم مشترکی داشته باشند، چندین تفاوت مهم بین این دو بیماری وجود دارد که می تواند به تمایز آنها کمک کند. نتایج ارزیابی پزشکی و علت زمینه‌ای هر بیماری نیز کاملاً متفاوت است که می‌تواند بر برنامه درمانی تأثیر بگذارد.
چه چیزی در پس ارتباط بین میگرن و سکته مغزی است؟
ارتباط بین میگرن و سکته مغزی پیچیده است و همچنان چیزی است که به خوبی درک نشده است. اما در بررسی دلایل پشت برخی علائم مشترک، و همچنین افزایش خطر سکته مغزی با میگرن، دانشمندان به برخی نظریه‌ها در رابطه با این پیوند رسیده‌اند :
- افسردگی گسترش قشر مغز: این مکانیسم شامل موجی از تغییرات در مغز است که در امتداد قشر مغز، خارجی ترین لایه مغز گسترش می یابد و منجر به کاهش جریان خون و التهاب می شود. در نظر گرفته می شود که افسردگی گسترش قشر نقش اصلی در میگرن، به ویژه در میگرن همراه با اورا دارد و ممکن است در سکته مغزی نیز نقش داشته باشد.
- ژن ها: برخی جهش های ژنی نادر وجود دارد که دانشمندان کشف کرده اند که خطر سکته مغزی و میگرن را افزایش می دهد.
- داروهای میگرن: ارگوتامین هایی مانند دی هیدروارگوتامین (DHE) باعث انقباض رگ های خونی می شود که می تواند خطر سکته مغزی را کمی افزایش دهد. تریپتان هایی مانند ایمترکس (سوماتریپتان) و زومیگ (زولمیتریپتان) نیز ممکن است همین مشکل را ایجاد کنند، اما شواهد بسیار کمتری در مورد این داروها یافت شده است.
- فورامن اوال ثبت شده ( PFO): ارتباط بین PFO، سوراخی در قلب که پس از تولد بسته نمی شود، و میگرن به دلیل نتایج مطالعات مختلط ناشناخته است، اما برخی از کارشناسان معتقدند که بین PFO و میگرن با اورا ارتباط وجود دارد. تا آنجا که ارتباط آن با سکته مغزی، PFO با انواع خاصی و همچنین با حملات ایسکمیک گذرا (TIA یا سکته های کوچک که بر خلاف سکته های واقعی، برگشت پذیر هستند) مرتبط است.
سکته مغزی در حین میگرن
در موارد بسیار نادر، سکته مغزی می تواند در طول حمله میگرن رخ دهد، به ویژه در زنان جوانی که سابقه میگرن همراه با اورا دارند. این عارضه نادر به عنوان انفارکتوس میگرنی شناخته می شود و آنقدر غیر معمول است که اکثریت قریب به اتفاق افرادی که میگرن را تجربه می کنند هرگز با این عارضه مواجه نمی شوند. علیرغم درک محدود این پدیده، دانشمندان به طور فعال در حال تحقیق در مورد مکانیسم های اساسی و رابطه علت و معلولی هستند.(منبع مطلب).
علاوه بر این، برخی از بازماندگان سکته مغزی ممکن است پس از سکته مغزی دچار سردرد شوند، اما این سردردها معمولاً به عنوان میگرن توصیف نمی شوند و معمولاً با علائم عصبی ظاهر نمی شوند. در حالی که علت دقیق این سردردهای پس از سکته مغزی به طور کامل شناخته نشده است، اعتقاد بر این است که ممکن است به تغییرات در عملکرد مغز و جریان خون که پس از سکته رخ می دهد مربوط باشد.
عوامل خطر
میگرن و سکته مغزی دارای استعداد ژنتیکی هستند، به این معنی که اگر سابقه خانوادگی هر یک از این بیماری ها را داشته باشید، احتمال ابتلا به آن بیشتر است. به عنوان مثال، اگر سابقه خانوادگی سکته مغزی داشته باشید، خطر ابتلا به سکته مغزی افزایش می یابد. به طور مشابه، اگر سابقه خانوادگی میگرن داشته باشید، بیشتر احتمال دارد که خودتان میگرن را تجربه کنید.
با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که میگرن و سکته مغزی هر دو دارای عوامل خطر اضافی هستند که باید به طور مستقل در نظر گرفته شوند. به عنوان مثال، برخی از عوامل سبک زندگی مانند سیگار کشیدن، چاقی و فشار خون بالا می توانند خطر سکته مغزی را افزایش دهند، در حالی که عوامل دیگر مانند استرس، کمبود خواب و برخی غذاها می توانند باعث میگرن شوند. بنابراین، در نظر گرفتن همه عوامل خطر مرتبط با هر دو شرایط برای درک بهتر و مدیریت آنها ضروری است.
به ویژه مهم است که از عوامل خطری که می توانند خطر ذاتی سکته مغزی را در بیماران میگرنی افزایش دهند، آگاه باشید. مواردی مانند:
- داشتن میگرن همراه با اورا (خطر ممکن است تا دو برابر بیشتر از افرادی باشد که میگرن بدون اورا را تجربه می کنند)
- زیر ۴۵ سال بودن
- داشتن میگرن های مکرر
- مصرف قرص های ضد بارداری که حاوی سطوح بالایی از استروژن هستند
- سیگار کشیدن
نقش قرص های ضد بارداری
مشخص شده است که قرص‌های ضد بارداری خوراکی، که به عنوان قرص‌های ضد بارداری نیز شناخته می‌شوند، خطر سکته مغزی را برای افرادی که از آنها استفاده می‌کنند، افزایش می‌دهند. این خطر زمانی افزایش می‌یابد که فرد دارای عوامل خطر دیگری برای سکته باشد. زنانی که از قرص های ضدبارداری به منظور پیشگیری از میگرن قاعدگی یا به عنوان نوعی پیشگیری از بارداری استفاده می کنند، ممکن است در مورد خطر سکته مغزی خود نگران باشند. با این حال، بی خطر بودن یا نبودن قرص های ضد بارداری برای یک فرد به عوامل مختلفی بستگی دارد.
دو نوع قرص ضد بارداری خوراکی هورمونی وجود دارد: قرص ترکیبی که حاوی هر دو استروژن و پروژسترون است و قرص فقط پروژسترون که اغلب به عنوان قرص کوچک شناخته می شود. فرمول‌های قبلی قرص‌های ضدبارداری حاوی دوزهای بسیار بالاتر استروژن نسبت به فرمول‌های فعلی بودند، و مطالعات نشان داده‌اند که این دوزهای بالاتر هستند که قوی‌ترین ارتباط را با سکته دارند (منبع مطلب).
توجه به این نکته ضروری است که اگر فردی میگرن همراه با اورا داشته باشد، در مقایسه با افرادی که اورا را تجربه نمی کنند، در معرض خطر بیشتری برای سکته مغزی هستند. مصرف قرص‌های ضدبارداری ترکیبی که حاوی ۵۰ میکروگرم یا بیشتر استروژن هستند ممکن است خطر سکته مغزی را افزایش دهد، اگرچه شواهد کافی برای تعیین اینکه آیا این موضوع با دوزهای پایین‌تر استروژن امروزی درست است وجود ندارد.
اگر میگرن بدون اورا دارید، احتمالاً می‌توانید با خیال راحت از قرص‌های ضدبارداری ترکیبی با دوز پایین استروژن استفاده کنید تا زمانی که سایر عوامل خطر سکته مغزی مانند:
- سن بالای ۳۵ سال (پیری یک عامل خطر برای سکته مغزی است)
- سیگار کشیدن
- سایر مشکلات پزشکی مانند دیابت، فشار خون بالا، بیماری قلبی، کلسترول بالا یا بیماری سلول داسی شکل
- چاق بودن
- سابقه خانوادگی سکته مغزی زیر ۴۵ سال
برای افرادی که میگرن با هاله مرتبط با چرخه قاعدگی خود را تجربه می کنند، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی آنها ممکن است یک ضد بارداری خوراکی با کمترین دوز ممکن استروژن را توصیه کند (تا زمانی که فرد هیچ عامل خطر دیگری برای سکته نداشته باشد). این به این دلیل است که تعادل هورمونی ارائه شده توسط ضد بارداری خوراکی ممکن است برای جلوگیری از میگرن ضروری باشد. با این حال، اگر فردی فقط به پیشگیری از بارداری و نه درمان میگرن نیاز داشته باشد، گزینه‌های دیگری نیز وجود دارد که خطر سکته مغزی را افزایش نمی‌دهند.
برای افراد مهم است که با پزشک خود برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی و پیشگیری از بارداری که عوامل خطر و ترجیحات خاص آنها را در نظر می گیرد، همکاری کنند. با انجام این کار، آنها می توانند اطمینان حاصل کنند که از مناسب ترین و ایمن ترین گزینه ها برای نیازهای فردی خود استفاده می کنند.
درمان
میگرن و سکته مغزی دو وضعیت پزشکی متمایز هستند که نیاز به رویکردهای متفاوتی برای درمان و مدیریت دارند. در حالی که دارو برای کاهش علائم میگرن استفاده می شود، اما از سکته مغزی پیشگیری نمی کند و یا آن را بهبود نمی بخشد. به طور مشابه، داروهای مورد استفاده برای درمان سکته مغزی هیچ فایده ای برای میگرن ندارند.
پس از سکته مغزی، اکثر افراد درجاتی از ناتوانی را تجربه می‌کنند و باید در فیزیوتراپی و توانبخشی شرکت کنند تا قدرت و تحرک خود را بازیابند.
این غیرعادی نیست که در مورد اینکه آیا میگرن یا سکته مغزی را تجربه می کنید سردرگم شوید. اگر نمی توانید تشخیص دهید، مهم است که در صورت سکته مغزی در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید تا بتوانید از ناتوانی دائمی جلوگیری کنید.
کلام پایانی
از آنجایی که افرادی که میگرن را تجربه می کنند، به ویژه آنهایی که هاله میگرنی دارند، در معرض خطر بیشتری برای سکته مغزی هستند، مهم است که اقداماتی را برای کاهش سایر عوامل خطر بالقوه که در کنترل فرد است انجام دهیم. به عنوان مثال، اگر فردی دارای اضافه وزن یا چاق است، باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای ایجاد یک برنامه غذایی سالم و ورزش مشورت کند.
اگر فردی سیگاری است، باید گزینه های ترک سیگار را بررسی کند. اگر فردی شرایط سلامت دیگری دارد، باید اطمینان حاصل کند که در قرار ملاقات‌های پیگیری منظم با پزشک خود شرکت می‌کند و به برنامه درمانی تجویز شده خود پایبند است. با حفظ سلامتی، یک فرد می تواند کیفیت زندگی بهبود یافته، افزایش توانمندی و رفاه کلی را تجربه کند.
