آرتریت، یک بیماری مزمن که مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد، می تواند باعث درد و ناراحتی شدید، به ویژه در ناحیه کمر و باسن شود. این وضعیت میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و انجام فعالیت های روزانه و حرکت راحت را به چالش می کشد. با این حال، چندین استراتژی درمانی برای کمک به مدیریت درد آرتریت، بهبود تحرک و بهبود کیفیت کلی زندگی در دسترس هستند. در این راهنما، ما گزینه‌های مختلف، از جمله داروها، فیزیوتراپی، جراحی، و درمان‌های مکمل، و همچنین اصلاح شیوه زندگی و درمان‌های خانگی را بررسی خواهیم کرد.
داروهای بدون نسخه برای درد آرتریت
یکی از گام‌های اولیه برای مدیریت درد آرتریت در ناحیه کمر و لگن، استفاده از داروهای بدون نسخه (OTC) است. این داروها عمدتاً شامل داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) و استامینوفن هستند.
NSAID ها مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین) و ناپروکسن (Aleve) با کاهش التهاب و تسکین درد مرتبط با آرتریت کار می کنند. آنها را می توان به صورت خوراکی مصرف کرد یا به صورت موضعی به شکل کرم استفاده کرد. به عنوان مثال، ایبوپروفن و کتوپروفن (Oruvail) به عنوان گزینه های موضعی در دسترس هستند. این داروها می توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند و در نتیجه تحرک و عملکرد را بهبود بخشند.
استامینوفن (تیلنول) گزینه دیگری برای تسکین درد است، اما خواص ضد التهابی NSAID ها را ندارد. اغلب در ترکیب با سایر داروها، مانند مواد افیونی، برای دردهای شدیدتر استفاده می شود. با این حال، اثربخشی مواد افیونی برای آرتریت کمر به خوبی توسط تحقیقات فعلی پشتیبانی نمی شود، و همچنین خطر اعتیاد و عوارض جانبی شدید را به همراه دارند.
داروهای تجویزی برای درد آرتریت
اگر داروهای OTC تسکین کافی را ارائه نکنند، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است داروهای قوی تری را برای مدیریت درد آرتریت تجویز کنند. اینها ممکن است شامل داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی قوی، شل کننده های عضلانی، کورتیکواستروئیدها و در برخی موارد، مواد افیونی باشد.
NSAID های تجویزی می توانند تسکین درد قوی تر و دوزهای بالاتر را نسبت به گزینه های OTC ارائه دهند. نمونه هایی از این داروها عبارتند از دیکلوفناک (ولتارن)، سلکوکسیب (سلبرکس) و اتودولاک (لودین).
کورتیکواستروئیدها، مانند پردنیزون، داروهای ضد التهابی قوی هستند که می توانند به صورت خوراکی، تزریق در مفصل آسیب دیده یا به صورت داخل وریدی استفاده شوند. آنها می توانند به کاهش سریع التهاب و درد کمک کنند. با این حال، استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها ممکن است عوارض جانبی نامطلوبی از جمله افزایش وزن، افزایش سطح قند خون و نازک شدن استخوان داشته باشد.
شل کننده های عضلانی، مانند سیکلوبنزاپرین (فلکسیریل) یا متوکاربامول (روباکسین)، می توانند به کاهش اسپاسم عضلانی و درد مرتبط با آرتریت کمک کنند. این داروها معمولا برای مصرف کوتاه مدت به دلیل خطر خواب آلودگی و سرگیجه تجویز می شوند.
فیزیوتراپی برای درد آرتریت
فیزیوتراپی یکی از اجزای مهم درمان آرتریت است، زیرا می تواند به بهبود انعطاف پذیری، تقویت عضلات، افزایش تحرک و کاهش درد و سفتی کمک کند. یک فیزیوتراپیست برنامه تمرینی شخصی سازی شده را متناسب با نیازها و توانایی های خاص شما طراحی می کند. این برنامه ممکن است شامل ترکیبی از تمرینات کششی، تمرینات قدرتی و تمرینات هوازی باشد.
تمرینات کششی مانند کشش کمر، کج شدن لگن و کشش همسترینگ می تواند انعطاف پذیری و دامنه حرکتی را بهبود بخشد. تمرینات قدرتی، مانند بریج، بالا بردن پا و نشستن روی دیوار، می تواند به تقویت عضلات اطراف مفاصل آسیب دیده کمک کند. ورزش‌های هوازی مانند پیاده‌روی کوتاه، شنا یا دوچرخه‌سواری می‌توانند سلامت قلب و عروق و بهزیستی کلی را تقویت کنند.
علاوه بر این، فیزیوتراپیست ممکن است از روش‌های مختلفی مانند گرما یا سرما درمانی، اولتراسوند یا تحریک الکتریکی برای کمک به مدیریت درد آرتریت و بهبود بهبودی استفاده کند.
جراحی و سایر روش‌ها برای آرتریت در قسمت پایین کمر و باسن
در برخی موارد، روش‌های درمانی محافظه‌کارانه ممکن است تسکین کافی را از درد آرتریت ارائه نکنند. در چنین شرایطی، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است روش های جراحی یا با حداقل تهاجم را توصیه کند.
برای آرتریت کمر، فیوژن ستون فقرات و رفع فشار ستون فقرات دو گزینه رایج جراحی هستند. همجوشی ستون فقرات شامل به هم پیوستن مهره‌ها در ستون فقرات برای تثبیت ناحیه و کاهش فشار روی اعصاب است. هدف رفع فشار ستون فقرات کاهش فشار بر روی اعصاب نخاعی با برداشتن استخوان یا بافتی است که آنها را فشرده می کند.
جراحی تعویض مفصل ران گزینه دیگری برای بیماران آرتریتی است که درد و ناتوانی شدید را تجربه می کنند. این روش شامل برداشتن قسمت های آسیب دیده مفصل ران و جایگزینی آنها با یک مفصل مصنوعی است. بسته به میزان آسیب مفصل، تنها بخشی یا تمام مفصل ران ممکن است تعویض شود.
این روش های جراحی می توانند تسکین طولانی مدت درد آرتریت، بهبود تحرک و بازیابی عملکرد را با ترمیم یا جایگزینی بافت آسیب دیده مفصل فراهم کنند. با این حال، آنها مداخلات پزشکی عمده با خطرات و عوارض بالقوه هستند و زمان بهبودی می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد.
درمان های مکمل و جایگزین برای درد آرتریت در قسمت پایین کمر و باسن
علاوه بر درمان‌های مرسوم، برخی افراد از طریق درمان‌های مکمل و جایگزین، از درد آرتریت تسکین می‌یابند. اینها ممکن است شامل طب سوزنی، ماساژ درمانی و مکمل های گیاهی باشد.
طب سوزنی یک روش باستانی چینی است که شامل فرو کردن سوزن های نازک در نقاط خاصی از بدن برای تحریک ترشح اندورفین، مسکن های طبیعی بدن است. برخی تحقیقات نشان می دهد که طب سوزنی ممکن است درد کوتاه مدتی را برای افراد مبتلا به آرتروز زانو تسکین دهد.
ماساژ درمانی می تواند به کاهش تنش عضلانی، تقویت آرامش و بهبود گردش خون کمک کند، که ممکن است به کاهش درد آرتریت کمک کند. تکنیک هایی مانند ماساژ سوئدی، ماساژ بافت عمیق و درمان نقطه ماشه ای همگی می توانند برای مبتلایان به آرتریت تسکین دهند.
در حالی که بسیاری از افراد برای تسکین درد آرتریت به مکمل‌های گیاهی و داروهای طبیعی روی می‌آورند، شواهدی که از اثربخشی آنها حمایت می‌کند محدود است. برخی از مکمل‌های رایج شامل گلوکزامین، کندرویتین و اسیدهای چرب امگا ۳ هستند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین مزایای بلندمدت و خطرات احتمالی آنها مورد نیاز است.
درمان های خانگی برای درد آرتروز در ناحیه کمر و لگن
علاوه بر درمان‌ها و درمان‌های پزشکی، چندین درمان خانگی ممکن است به کاهش درد آرتریت در ناحیه کمر و لگن کمک کند. این شامل:
استفاده از بسته های گرم یا سرد در ناحیه آسیب دیده می تواند به کاهش التهاب، کاهش اسپاسم عضلانی و کاهش درد کمک کند. گرما درمانی ممکن است برای دردهای مزمن مفیدتر باشد، در حالی که سرما درمانی اغلب برای درد یا التهاب حاد توصیه می شود.
حمام نمک اپسوم می تواند به آرامش عضلات، کاهش التهاب و کاهش درد کمک کند. سولفات منیزیم موجود در نمک اپسوم از طریق پوست جذب می شود و باعث تسکین درد و ایجاد آرامش می شود.
استفاده از وسایل پشتیبانی مانند عصا، بریس یا کفش های ارتز می تواند به توزیع یکنواخت وزن و کاهش فشار روی مفاصل کمک کند و در نتیجه درد آرتریت را کاهش دهد.
تغییرات سبک زندگی برای آرتریت در ناحیه کمر و باسن
انجام برخی تغییرات در سبک زندگی نیز می تواند به مدیریت بهتر آرتریت کمک کند. این تغییرات عبارتند از:
- دستیابی یا حفظ وزن متوسط می تواند فشار وارده بر مفاصل را کاهش دهد و مدیریت درد آرتریت را آسان تر کند. به ازای کاهش هر پوند از وزن بدن، فشار وارده بر زانوها چهار برابر کاهش می یابد.
- ترک سیگار برای سلامت کلی مفید است و همچنین ممکن است به کاهش درد آرتریت کمک کند. سیگار می تواند به التهاب کمک کند و اثربخشی داروهای ضد درد را کاهش دهد.
- محدود کردن مصرف الکل به دلیل پتانسیل آن برای تحریک حملات نقرس، نوعی آرتریت ناشی از تجمع کریستال های اسید اوریک در مفاصل، توصیه می شود.
- انتخاب غذاهایی که التهاب را کاهش می دهند، مانند میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و چربی های سالم (مانند امگا ۳)، ممکن است به کاهش درد آرتریت کمک کند. از سوی دیگر، غذاهای فرآوری شده، چربی های ترانس، و غذاهای حاوی قند یا نمک بالا می توانند به التهاب کمک کنند.
- ورزش منظم، از جمله فعالیت های کم تاثیر مانند پیاده روی، شنا یا دوچرخه سواری، می تواند به حفظ انعطاف پذیری، تقویت عضلات و بهبود عملکرد کلی کمک کند.
در مورد آرتریت در قسمت تحتانی کمر و باسن از چه چیزهایی باید اجتناب کرد
برخی فعالیت ها یا عادات ممکن است علائم آرتریت را در ناحیه کمر و باسن بدتر کند. اجتناب از موارد زیر ضروری است:
- نشستن یا ایستادن برای مدت طولانی، زیرا این می تواند به تنش و سفتی عضلات کمک کند.
- بلند کردن اجسام سنگین به طور نامناسب، زیرا می تواند عضلات و مفاصل را تحت فشار قرار دهد و به طور بالقوه درد آرتریت را بدتر کند.
- درگیر شدن در فعالیت‌هایی با ضربه زیاد که فشار بیش از حد به مفاصل وارد می‌کند، مانند دویدن یا پریدن.
- علاوه بر اجتناب از این فعالیت ها، بسیار مهم است که به بدن خود گوش دهید و از هرگونه فعالیتی که باعث درد یا ناراحتی می شود خودداری کنید.
چه زمانی با پزشک تماس بگیرید
اگر علیرغم تلاش برای درمان های مختلف برای آرتریت، درد مداوم یا بدتر را تجربه می کنید، ضروری است با یک متخصص آرتریت صحبت کنید. آنها می توانند به ارزیابی علائم شما و تعیین مناسب ترین دوره درمانی کمک کنند.
علاوه بر این، در صورت مشاهده موارد زیر، فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید:
- شروع ناگهانی درد شدید
- مشکل در راه رفتن یا انجام فعالیت های روزانه
- علائم عفونت مانند قرمزی، تورم یا تب
در نتیجه، مدیریت درد آرتریت در ناحیه کمر و لگن شامل یک رویکرد چند وجهی است که ترکیبی از داروها، فیزیوتراپی، جراحی، درمان‌های مکمل، درمان‌های خانگی و اصلاح شیوه زندگی است. با همکاری با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی، افراد مبتلا به آرتریت می توانند علائم خود را بهتر مدیریت کنند، کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند و استقلال خود را حفظ کنند.
سوالات متداول
چه داروهای بدون نسخه (OTC) معمولاً برای تسکین درد آرتریت در ناحیه کمر و باسن استفاده می شود؟
پاسخ ۱: داروهای بدون نسخه که معمولاً برای تسکین درد آرتریت در ناحیه کمر و لگن استفاده می‌شوند شامل داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین) و ناپروکسن (Aleve) و استامینوفن (تیلنول) می‌شوند. NSAID ها التهاب را کاهش می دهند و درد را تسکین می دهند، در حالی که استامینوفن بدون اثرات ضد التهابی NSAID ها باعث تسکین درد می شود.
برخی از درمان‌های مکمل و جایگزین برای کاهش درد آرتریت در ناحیه کمر و باسن کدامند؟
درمان‌های مکمل و جایگزین مورد استفاده برای تسکین درد آرتریت در ناحیه کمر و باسن شامل طب سوزنی، ماساژ درمانی و مکمل‌های گیاهی مانند گلوکزامین، کندرویتین و اسیدهای چرب امگا ۳ است. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین مزایای بلندمدت و خطرات احتمالی آنها مورد نیاز است.
سوال ۳: چه تغییراتی در شیوه زندگی می تواند به مدیریت بهتر آرتریت در ناحیه کمر و باسن کمک کند؟
تغییرات سبک زندگی که می تواند به مدیریت آرتریت در ناحیه کمر و باسن کمک کند شامل حفظ وزن متوسط، ترک سیگار، محدود کردن مصرف الکل، انتخاب غذاهای ضد التهابی و ورزش منظم است.
سوال ۴: در مورد آرتروز در ناحیه کمر و باسن باید از چه فعالیت ها یا عاداتی اجتناب کرد؟
افراد مبتلا به آرتریت در ناحیه کمر و لگن باید از نشستن یا ایستادن طولانی مدت، بلند کردن نادرست اجسام سنگین، شرکت در فعالیت‌های با ضربه زیاد و هر فعالیتی که باعث درد یا ناراحتی می‌شود، اجتناب کنند.
سوال ۵: فرد مبتلا به آرتروز در ناحیه کمر و لگن چه زمانی باید با پزشک مشورت کند؟
فردی که مبتلا به آرتریت در ناحیه کمر و لگن است، در صورتی که علیرغم تلاش برای درمان‌های مختلف، مشکل در راه رفتن یا انجام فعالیت‌های روزانه یا علائم عفونت مانند قرمزی، تورم یا تب، درد مداوم یا بدتر شد، باید با پزشک مشورت کند. مراقبت فوری پزشکی نیز برای شروع ناگهانی درد شدید ضروری است.
