راهنمای جامع بیماری ام اس (MS)

فهرست مطالب

تصلب پراکنده یا ام اس ( مولتیپل اسکلروزیس یا Multiple Sclerosis یا به طور مخفف MS ) روی اعصاب شما تأثیر می گذارد و علائمی مانند خستگی، مشکل در راه رفتن و مشکلات گفتاری ایجاد می کند. در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد، اما درمان های مختلفی برای کمک به مدیریت علائم در دسترس هستند.

ام اس یا همان مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن است که سیستم عصبی مرکزی شما را درگیر می کند. در بیماری ام اس، سیستم ایمنی بدن شما به میلین، که لایه محافظ اطراف رشته های عصبی است، حمله می کند.

ام اس باعث التهاب و ضایعات موقتی می شود. همچنین می تواند منجر به ضایعات پایدار ناشی از بافت اسکار شود که می تواند ارسال سیگنال به بقیه بدن را برای مغز دشوار کند.

هم اکنون هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد، اما می توان علائم را مدیریت کرد.

علائم بیماری ام اس چیست؟

افراد مبتلا به ام اس طیف وسیعی از علائم را تجربه می کنند. با توجه به ماهیت بیماری، علائم می تواند در افراد مختلف بسیار متفاوت باشد.

آن ها همچنین می توانند از نظر شدت سال به سال، ماه به ماه و حتی روز به روز تغییر کنند.

در این جا به برخی از شایع ترین علائم مرتبط با ام اس اشاره می کنیم.

۱. خستگی

بر اساس گزارش انجمن ملی ام اس آمریکا حدود ۸۰ درصد از افراد مبتلا به ام اس گزارش می دهند که دچار خستگی هستند. خستگی ناشی از ام اس می تواند انجام کارهای روزمره را برای شما دشوارتر کند.

۲. مشکل در راه رفتن

مشکل در راه رفتن ممکن است با ام اس به دلیل موارد زیر رخ دهد:

بی حسی در پاها
مشکل در ایجاد تعادل
ضعف عضلانی
اسپاستیسیتی یا گرفتگی غیرطبیعی عضلانی
مشکل در بینایی

مشکل در راه رفتن نیز در صورت زمین خوردن می تواند منجر به آسیب شود.

۳. مشکلات بینایی

مشکلات بینایی اغلب یکی از اولین علائم برای بسیاری از افراد مبتلا به ام اس است. مشکلات بینایی ممکن است یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار دهد. این مسائل ممکن است بیایند و بروند، یا با گذشت زمان بدتر شوند. آن ها همچنین می توانند به طور کامل حل شوند.

برخی از مشکلات رایج بینایی مرتبط با ام اس عبارتند از:

نوریت اپتیک (التهاب عصب بینایی) که می تواند باعث درد یا تاری دید در یک چشم شود
دوبینی
نیستاگموس یا حرکت غیر ارادی چشم
کوری
مشکلات گفتاری

ام اس باعث ایجاد ضایعاتی در مغز می شود که می تواند بر گفتار تأثیر بگذارد. این مشکلات گفتاری که به نام دیس آرتری (اختلال تکلم حرکتی) نیز شناخته می شود، می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

علائم دیس آرتری می تواند شامل موارد زیر باشد:

لکنت زبان
گفتار آهسته، که در آن مکث های طولانی بین کلمات یا هجاها وجود دارد
تغییرات در حجم صدا

سایر علائم نسبتاً رایج ام اس

در این جا برخی از دیگر علامت های رایج بیماری ام اس بیان می شوند:

درد حاد یا مزمن
لرزش
مسائل شناختی شامل تمرکز، حافظه و کلمه یابی
مشکل در جویدن و بلعیدن
مسائل خواب
مشکلات کنترل مثانه

چگونه ام اس تشخیص داده می شود؟

یک پزشک(اغلب یک متخصص مغز و اعصاب)، نیاز به انجام یک معاینه عصبی دارد. آن ها همچنین در مورد سابقه بالینی شما با شما صحبت خواهند کرد و یک سری آزمایشات دیگر را برای تعیین اینکه آیا شما به ام اس مبتلا هستید یا خیر، درخواست خواهند کرد.

آزمایش تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اسکن ام‌آرآی: استفاده از MRI با استفاده از ماده حاجب به پزشک شما اجازه می دهد تا ضایعات فعال و غیر فعال را در سراسر مغز و نخاع شما تشخیص دهد.
توموگرافی انسجام نوری (OCT): در این آزمایش، تصویری از لایه‌های عصبی پشت چشم برای بررسی نازک شدن اطراف عصب بینایی گرفته می‌شود.
تپ ستون فقرات (پونکسیون کمری): پزشک شما ممکن است برای پیدا کردن ناهنجاری‌های مایع نخاعی، آن را تجویز کند. این آزمایش می تواند به رد بیماری های عفونی کمک کند. همچنین می توان از آن برای جستجوی نوارهای اولیگوکلونال (OCBs) استفاده کرد که می تواند برای تشخیص ام اس استفاده شود.
آزمایشات خون: پزشکان برای کمک به از بین بردن احتمال سایر بیماری هایی که علائم مشابه دارند، آزمایش خون را تجویز می کنند.
نوار عصب چشم یا پتانسیل برانگیخته چشم (VEP ): این آزمایش به تحریک مسیرهای عصبی برای تجزیه و تحلیل فعالیت الکتریکی در مغز شما نیاز دارد. در گذشته برای تشخیص ام اس از تست های پتانسیل شنوایی برانگیخته و حسی ساقه مغز نیز استفاده می شد.

تشخیص ام اس نیاز به شواهدی از دمیلیناسیون دارد که در زمان های مختلف در بیش از یک ناحیه از مغز، نخاع یا اعصاب بینایی شما رخ می دهد. دمیلیناسیون فرآیندی است که از ارسال موثر سیگنال توسط اعصاب جلوگیری می کند.

همچنین تشخیص مستلزم رد سایر شرایطی است که علائم مشابهی دارند. بیماری لایم، لوپوس و بیماری شوگرن تنها چند نمونه هستند.

انواع ام اس چیست؟

انواع ام اس عبارتند از:

سندرم جدا شده بالینی (CIS)

سندرم جدا شده بالینی(CIS) یک بیماری قبل از MS است که شامل ۱ قسمت از علائم است که حداقل ۲۴ ساعت طول می کشد. این علائم به دلیل دمیلیناسیون در سیستم عصبی مرکزی شما است.

اگرچه این قسمت مشخصه ام اس است، اما برای تشخیص سریع کافی نیست.

اگر در زمان ضربه نخاعی بیش از یک ضایعه یا نوار الیگوکلونال مثبت (OCB) در مایع نخاعی شما وجود داشته باشد، به احتمال زیاد تشخیص ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) داده می شود.

اگر این ضایعات وجود نداشته باشند یا مایع نخاعی شما OCB را نشان ندهد، احتمال کمتری برای تشخیص ام اس وجود دارد.

ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS)

ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) شامل عودهای واضح فعالیت بیماری و به دنبال آن بهبودی است. در طول دوره های بهبودی، علائم خفیف هستند یا وجود ندارند، و پیشرفت خفیف تا متوسط بیماری وجود دارد.

طبق آمار, ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) رایج ترین شکل ام اس در شروع است و حدود ۸۵ درصد از همه موارد را تشکیل می دهد (منبع مطلب).

ام اس پیشرونده اولیه (PPMS)

اگر مبتلا به ام اس پیشرونده اولیه (PPMS) هستید، عملکرد عصبی از شروع علائم به تدریج بدتر می شود.

با این حال، دوره های کوتاهی از ثبات می تواند رخ دهد. اصطلاحات “فعال” و “غیر فعال” گاهی اوقات برای توصیف فعالیت بیماری با ضایعات مغزی جدید یا تقویت کننده استفاده می شود.

ام اس پیشرونده ثانویه (SPMS)

ام اس پیشرونده ثانویه (SPMS) زمانی رخ می دهد کهام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) به شکل پیش رونده تبدیل می شود. ممکن است علاوه بر ناتوانی یا بدتر شدن تدریجی عملکرد، عودهای قابل توجهی داشته باشید.

MS شما ممکن است تغییر کند و تکامل یابد – برای مثال، رفتن از RRMS به SPMS.

شما می توانید در هر زمان فقط یک نوع ام اس داشته باشید، اما دانستن این که چه زمانی به شکل پیشرونده ام اس تغییر می کنید ممکن است تشخیص دقیق آن دشوار باشد.

ام اس چگونه درمان می شود؟

در حال حاضر هیچ درمانی برای ام اس در دسترس نیست، اما گزینه های درمانی وجود دارد که می تواند به شما در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

درمان های اصلاح کننده بیماری ام اس

درمان های اصلاح کننده بیماری ام اس برای کاهش سرعت پیشرفت ام اس و کاهش میزان عود شما طراحی شده اند.

داروهای اصلاح کننده بیماری خود تزریقی برای ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) شامل گلاتیرامر استات (کوپاکسون) و بتا اینترفرون ها هستند، مانند:

آوونکس
بتاسرون
Extavia
پلگریدی
ربیف

در سال ۲۰۲۰ FDA داروی Kesimpta را نیز برای درمان ام اس تایید کرد. Kesimpta یک آنتی بادی مونوکلونال تزریقی است.

داروهای خوراکی برای ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) عبارتند از:

دی متیل فومارات (Tecfidera)
فینگولیمود (گیلنیا)
تری فلونوماید (Aubagio)
کلادربین (Mavenclad)
دیروکسیمل فومارات (Vumerity)
سیپونیمود (Mayzent)
اوزانیمود (زپوزیا)
مونو متیل فومرات (بافیرتام)
ponesimod (پانوری)

داروهای تزریقی برای ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) عبارتند از:

آلمتوزوماب (Lemtrada)
ناتالیزوماب (تیسابری)
میتوکسانترون (نووانترون)
Ocrelizumab (Ocrevus)

در سال ۲۰۱۷، سازمان غذا و دارو (FDA) اولین دارو را برای افراد مبتلا به ام اس پیشرونده اولیه (PPMS) تایید کرد. این داروی تزریقی اکرلیزوماب (Ocrevus) نامیده می شود و همچنین می توان از آن برای درمان ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) استفاده کرد.

داروی دیگری، اوزانیمود (Zeposia)، اخیراً برای درمان سندرم جدا شده بالینی(CIS)، ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) و ام اس پیشرونده ثانویه (SPMS) تأیید شده است.

همه داروهای ام اس برای هر فردی در دسترس یا مناسب نیستند. با پزشک خود در مورد اینکه کدام دارو برای شما مناسب است و خطرات و فواید هر کدام از آن ها صحبت کنید.

سایر داروها برای بیماری ام اس

پزشک شما می‌تواند کورتیکواستروئیدهایی مانند متیل پردنیزولون (مدرول) یا ژل آکتار (ACTH) را برای درمان عود تجویز کند.

درمان های دیگر نیز ممکن است با هدف کاهش علائم خاص برای کمک به بهبود کیفیت زندگی شما باشد.

از آن جایی که ام اس برای افراد مختلف, متفاوت است، درمان به علائم خاص شما بستگی دارد. برای اکثر افراد، یک رویکرد انعطاف پذیر ضروری است.

چه چیزی باعث ام اس می شود؟

اگر مبتلا به ام اس هستید، لایه محافظ میلین در اطراف برخی از رشته های عصبی مغز، عصب بینایی و نخاع آسیب می بیند.

تصور می شود که این آسیب نتیجه حمله سیستم ایمنی است. محققان فکر می کنند ممکن است یک محرک محیطی مانند یک ویروس یا سم وجود داشته باشد که باعث حمله سیستم ایمنی می شود.

همانطور که سیستم ایمنی بدن شما به میلین حمله می کند، باعث دمیلیناسیون می شود. این می تواند با تشکیل لایه های جدید میلین بهبود یابد، اما التهاب مزمن می تواند منجر به بافت اسکار شود که می تواند منجر به اختلالات عصبی پایدار شود.

ام اس ارثی نیست، اما داشتن والدین یا خواهر و برادر مبتلا به ام اس خطر ابتلا به ام اس را اندکی افزایش می دهد. بر اساس مروری بر مطالعات منتشر شده در سال ۲۰۱۱، دانشمندان ژن هایی را شناسایی کرده اند که به نظر می رسد استعداد ابتلا به ام اس را افزایش می دهند (منبع مطلب).

امید به زندگی برای افراد مبتلا به ام اس چقدر است؟

پیش بینی چگونگی پیشرفت ام اس در یک فرد تقریبا غیرممکن است. براساس آمار، امید به زندگی در مبتلایان به ام اس در حال افزایش است (منبع مطلب).

طبق اطلاعات موجود، حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از افراد مبتلا به ام اس، تنها ۱۰ سال پس از تشخیص، حملات نادر و حداقل ناتوانی دارند (منبع مطلب). معمولاً فرض بر این است که آن ها تحت درمان یا داروهای تزریقی نیستند. گاهی اوقات به این بیماری ام اس خوش خیم می گویند.

عومال موٍر در پیش بینی امید به زندگی برای افراد مبتلا به ام اس عبارتند از:

نوع ام اس

ام اس پیشرونده معمولا سریعتر از ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) پیشرفت می کند. افراد مبتلا به ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) ممکن است سال‌ها در حال بهبودی باشند. فقدان ناتوانی بعد از ۵ سال معمولاً شاخص خوبی برای آینده است.

جنسیت

بر اساس بررسی‌های انجام شده در سال ۲۰۱۸، این بیماری در مردان شدیدتر و ناتوان‌کننده‌تر است (منبع مطلب).

کیفیت زندگی شما با ام اس به علائم و میزان پاسخ شما به درمان بستگی دارد. اما اگرچه این بیماری غیرقابل پیش‌بینی می‌تواند بدون هشدار تغییر مسیر دهد، به ندرت کشنده است.

اکثر افراد مبتلا به ام اس به شدت ناتوان نمی شوند و به زندگی کامل ادامه می دهند.

علائم اولیه ام اس چیست؟

ام اس ممکن است به یکباره ایجاد شود یا علائم آن چنان خفیف باشند که به راحتی آشمار نشوند. سه مورد از شایع ترین علائم اولیه ام اس عبارتند از:

بی حسی و سوزن سوزن شدن: که بازوها، پاها یا یک طرف صورت شما را درگیر می کند. این احساسات شبیه به احساس سوزن سوزن هایی است که هنگام خوابیدن پایتان احساس می کنید. با این حال، آنها به یکباره رخ می دهند.
عدم تعادل و پاهای ضعیف: ممکن است هنگام پیاده روی یا انجام برخی فعالیت های بدنی دیگر به راحتی زمین بخورید.
دوبینی، تاری دید در یک چشم، یا از دست دادن نسبی بینایی: این ها می توانند نشانه اولیه ام اس باشند. همچنین ممکن است چشم درد داشته باشید.

غیرمعمول نیست که این علائم اولیه از بین بروند و بعداً عود کنند. ممکن است هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها بین شعله‌ور شدن بیماری فاصله داشته باشید.

این علائم می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. حتی اگر این علائم را دارید، لزوماً به این معنی نیست که مبتلا به ام اس هستید.

ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) در زنان شایع تر است، در حالی که ام اس پیشرونده اولیه (PPMS) در زنان و مردان به یک اندازه رایج است. اکثر متخصصان معتقدند که ام اس در مردان تهاجمی تر است و بهبودی پس از عود اغلب ناقص است.

زندگی با ام اس چگونه است؟

اکثر افراد مبتلا به ام اس راه هایی برای مدیریت علائم و عملکرد خوب خود پیدا می کنند. ابتلا به ام اس به این معنی است که باید به یک پزشک مجرب در درمان ام اس مراجعه کنید.

رژیم غذایی و ورزش

ورزش منظم برای سلامت جسمی و روانی مهم است، حتی اگر ناتوانی داشته باشید. اگر حرکت بدنی دشوار است، شنا کردن یا ورزش در استخر می تواند کمک کننده باشد. برخی از کلاس های یوگا فقط برای افراد مبتلا به ام اس طراحی شده اند.

یک رژیم غذایی متعادل، کم کالری و سرشار از مواد مغذی و فیبر، به شما کمک می کند تا سلامت کلی خود را مدیریت کنید.

رژیم غذایی شما عمدتاً باید شامل موارد زیر باشد:

انواع میوه ها و سبزیجات
منابع بدون چربی پروتئین، مانند ماهی و مرغ بدون پوست
غلات کامل و سایر منابع فیبر
آجیل
حبوبات
لبنیات کم چرب
مقدار کافی آب و سایر مایعات

هرچه رژیم غذایی شما سالم تر باشد، سلامت کلی شما بهتر است. شما نه تنها در کوتاه مدت احساس بهتری خواهید داشت، بلکه پایه و اساس آینده ای سالم تر را نیز پایه گذاری خواهید کرد.

غذاهایی که باید در صورت ابتلا به بیماری ام اس از آن ها اجتناب شود

چربی های اشباع شده
چربی ترانس
گوشت قرمز
غذاها و نوشیدنی های سرشار از قند
غذاهای سرشار از سدیم (نمک)
غذاهای بسیار فرآوری شده

اگر مشکلات پزشکی دیگری دارید، از پزشک خود بپرسید که آیا باید رژیم غذایی خاصی را دنبال کنید یا مکمل های غذایی مصرف کنید.

یادگیری نحوه صحیح خواندن برچسب های مواد غذایی مفید است. غذاهایی که کالری بالایی دارند اما مواد مغذی کمی دارند، به شما کمک نمی‌کنند که احساس بهتری داشته باشید یا وزنی را که برای شما مناسب است حفظ کنید.

سایر درمان های مکمل

مطالعات در مورد اثربخشی درمان های مکمل کم است، اما این بدان معنا نیست که این روش ها نمی توانند به نوعی کمک کنند.

درمان های زیر ممکن است به شما کمک کند کمتر استرس داشته باشید و آرامش بیشتری داشته باشید:

مراقبه و مدیتیشن
ماساژ
تایچی
طب سوزنی
هیپنوتیزم درمانی

عوامل خطر ابتلا به ام اس چیست؟

علت دقیق ام اس هنوز مشخص نیست. با این حال، چندین عامل خطر برای ابتلا به ام اس وجود دارد. این عوامل خطر عبارتند از:

داشتن یک خویشاوند نزدیک مبتلا به ام اس
چاقی
عفونت های خاص
سیگار کشیدن
برخی از اختلالات خود ایمنی مانند دیابت نوع ۱ و آرتریت روماتوئید

عوارض ام اس چیست؟

ضایعاتی که ام اس ایجاد می کند می تواند در هر نقطه از سیستم عصبی مرکزی ظاهر شود و اثرات گسترده ای داشته باشد.

مسائل حرکتی

با بالا رفتن سن، برخی از ناتوانی هایی که ام اس ایجاد می کند ممکن است بارزتر شوند. اگر مشکلات حرکتی دارید، زمین خوردن ممکن است شما را در معرض خطر بیشتری برای شکستگی استخوان قرار دهد. ابتلا به بیماری های دیگر مانند آرتریت و پوکی استخوان می تواند شرایط را پیچیده کند.

نگرانی های دیگر

یکی از شایع ترین علائم ام اس خستگی است، اما غیرمعمول نیست که افراد مبتلا به ام اس این موارد را نیز داشته باشند:

افسردگی
اضطراب
درجاتی از اختلال شناختی

مشکلات حرکتی می تواند منجر به کمبود فعالیت بدنی شود که می تواند باعث مشکلات سلامتی دیگری شود. خستگی و مشکلات حرکتی نیز ممکن است بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد.

آمار ام اس چیست؟
طبق داده ها، از سال ۱۹۷۵ تاکنون یک مطالعه ملی علمی معتبر در مورد شیوع ام اس در ایالات متحده وجود نداشته است.

با این حال، در یک مطالعه در سال ۲۰۱۷، انجمن تخمین زد که حدود ۱ میلیون آمریکایی مبتلا به ام اس هستند (منبع مطلب).

خوب است بدانید:

ام اس شایع ترین بیماری عصبی که باعث می شود بزرگسالان جوان در سراسر جهان با معلولیت زندگی کنند (منبع مطلب).
اکثر افراد مبتلا به ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) در زمان تشخیص بین ۲۰ تا ۵۰ سال سن دارند (منبع مطلب).
به طور کلی، ام اس در زنان بیشتر از مردان است. طبق آمار موجود, ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) در زنان دو تا سه برابر بیشتر از مردان شایع است (منبع مطلب). میزان ام اس پیشرونده اولیه (PPMS) در زنان و مردان تقریباً برابر است.
میزان ام اس در مکان هایی که به خط استوا نزدیک تر هستند کمتر است. این ممکن است با نور خورشید و قرار گرفتن در معرض ویتامین D مرتبط باشد. افرادی که قبل از سن ۱۵ سالگی به مکان جدید نقل مکان می کنند، معمولاً در مقایسه با بعد از ۱۵ سالگی، عوامل خطر ابتلا به ام اس که مرتبط با مکان جدید باشند را دارند (منبع مطلب). کانادایی ها بالاترین میزان ام اس را در جهان تجربه می کنند.
داده های سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۸ نشان داد که هزینه های مستقیم و غیرمستقیم ام اس در آمریکا بین ۸۵۲۸ تا ۵۴۲۴۴ دلار در سال بوده است (منبع مطلب). در آمریکا ,درمان های اصلاح کننده برای ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) می توانند تا ۶۰,۰۰۰ دلار در سال هزینه داشته باشند (منبع مطلب). در آمریکا, هزینه ی داروی Ocrelizumab (Ocrevus) 65000 دلار در سال است (منبع مطلب).

سوالات رایج در مورد بیماری ام اس (MS)

۱. ام اس چگونه بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد؟ برخی از مشکلاتی که ام اس در سلامت مغز ایجاد می کند چیست؟

ام اس (مولتیپل اسکلروزیس) یک وضعیت سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که شامل مغز، نخاع و عصب بینایی است.

اعصاب با ارسال سیگنال های الکتریکی و شیمیایی با یکدیگر و با بقیه بدن ارتباط برقرار می کنند.

برای اینکه بفهمید اعصاب شما چگونه کار می کنند، به شباهت آن ها به کابل های برق فکر کنید. اعصاب از یک “سیم” تشکیل شده است که ما آن را آکسون می نامیم. آکسون توسط ماده ای عایق به نام میلین پوشیده شده است.

ام اس به میلین آسیب می رساند به طوری که توانایی عصب برای هدایت سیگنال های الکتریکی کند و ناهماهنگ می شود. اگر آکسون نیز آسیب دیده باشد، سیگنال الکتریکی ممکن است به طور کامل مسدود شود. وقتی این اتفاق می افتد، عصب نمی تواند اطلاعات مناسب را ارسال کند. این باعث ایجاد علائم می شود.

مثلا:

اگر عضله, ورودی عصبی کافی دریافت نکند، ضعف وجود دارد.
اگر بخشی از مغز که مسئول هماهنگی است آسیب ببیند، می تواند باعث لرزش یا از دست دادن تعادل شود.
ضایعات یا مناطق آسیب عصبی در عصب بینایی ممکن است منجر به از دست دادن بینایی شود.
آسیب طناب نخاعی معمولاً با کاهش تحرک، احساسات مختل یا غیرطبیعی و اختلال در عملکرد دستگاه تناسلی (تناسلی و ادراری) همراه است.
وقتی نوبت به مغز می رسد، تغییرات ناشی از ام اس می تواند به خستگی و سایر علائم کمک کند. ضایعات مغزی می توانند در تفکر و حافظه مشکل ایجاد کنند. تغییرات مغزی ام اس ممکن است به اختلالات خلقی مانند افسردگی نیز کمک کند.

۲. ام اس باعث ایجاد ضایعات در نواحی خاصی از بدن می شود. چرا این ضایعات ایجاد می شوند؟ بهترین راه برای کاهش، محدود کردن یا پیشگیری از آنها چیست؟

اعتقاد بر این است که ام اس یک فرآیند خود ایمنی است. به عبارت دیگر، سیستم ایمنی که به طور معمول از بدن شما محافظت می کند، “سرکش” می شود و شروع به حمله به بخش هایی از بدن شما می کند.

در بیماری ام اس، سیستم ایمنی به اعصاب در سیستم عصبی مرکزی حمله می کند.

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) بیش از ۲۰ داروی مختلف – معروف به درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری (DMTs) را تأیید کرده است که می‌توانند تعداد ضایعات جدید ناشی از ام اس را محدود کنند.

مهم ترین راهکارهایی که برای کاهش آسیب عصبی آینده ثبت شده است، تشخیص زودهنگام و درمان به موقع با این داروها است.

عادات سبک زندگی مانند ورزش منظم، سیگار نکشیدن و حفظ وزن متوسط نیز مهم هستند.

۳. آیا ام اس به روش های مختلف بر قسمت های مختلف مغز تأثیر می گذارد؟ در مورد تأثیر ام اس بر ماده سفید و ماده خاکستری مغز چه می دانیم؟

ام اس در نواحی به شدت میلین دار مغز که به عنوان ماده سفید شناخته می شود، آسیب ایجاد می کند. همچنین نشان داده شده است که ام اس مناطق کمتر میلین دار نزدیک به سطح مغز را تحت تأثیر قرار می دهد که به عنوان ماده خاکستری قشر مغز شناخته می شود.

آسیب به ساختار ماده سفید و ماده خاکستری با اختلالات شناختی مرتبط است. آسیب به نواحی خاص مغز می تواند در مهارت های شناختی خاص مشکل ایجاد کند.

۴. چرا با افزایش سن تجربه آتروفی یا کاهش حجم مغز طبیعی است؟ آیا کاری برای کاهش سرعت آتروفی مغز در افراد مبتلا به ام اس وجود دارد؟

نشان داده شده است که میزان آتروفی یا کوچک شدن مغز در افراد مبتلا به ام اس چندین برابر بیشتر از میزان آتروفی مغز در افراد در سنین مشابه که ام اس ندارند، است. این به این دلیل است که ام اس باعث تخریب آکسون ها و همچنین آسیب به ماده سفید و خاکستری مغز می شود.

گزارش شده است که افراد مبتلا به ام اس که سیگار می کشند، آتروفی مغز بیشتری نسبت به افراد غیرسیگاری دارند. برخی از مطالعات گزارش کرده اند که برخی از درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری (DMTs) ممکن است میزان آتروفی مغز را کاهش دهند.

همچنین گزارش هایی وجود دارد که افراد مبتلا به ام اس که فعالیت بدنی بیشتری دارند، نسبت به افرادی که فعالیت بدنی کمتری دارند، آتروفی کمتری دارند.

۵. علائم شناختی ام اس چه هستند؟

مشکلات شناختی که بیشتر در افراد مبتلا به ام اس رایج است به حافظه و سرعت پردازش اطلاعات مربوط می شود.

همچنین ممکن است در موارد زیر مشکلاتی وجود داشته باشد:

انجام کارهایی که شامل چندین بخش و وشطفه مختلف است
حافظه و تمرکز پایدار
اولویت بندی
تصمیم گیری
سازمان دهی کردن

علاوه بر این، مشکل در تسلط کلامی، به ویژه در یافتن کلمه – احساس اینکه “کلمه در نوک زبان من است” – رایج است.

مشکلات شناختی ممکن است نتیجه مستقیم ضایعات باشد. شناخت نیز ممکن است توسط یک یا چند مورد از عوامل زیر مختل شود:

خستگی
خواب ضعیف
افسردگی
اثرات دارو

برخی از عملکردهای شناختی ممکن است مانند افراد سالم باقی بمانند. هوش و اطلاعات عمومی و درک کلمات، تقریبا سالم می مانند.

۶. چه ارتباطی بین علائم شناختی ام اس و محل تأثیر ام اس بر مغز وجود دارد؟

عملکردهای شناختی مختلف معمولاً با بخش‌های مختلف مغز مرتبط هستند، اگرچه همپوشانی‌های زیادی وجود دارد.

به اصطلاح “عملکردهای اجرایی” – مانند انجام چند کار، اولویت بندی و تصمیم گیری – بیشتر با لوب های پیشانی مغز مرتبط هستند.

بسیاری از عملکردهای حافظه در ساختار ماده خاکستری به نام هیپوکامپ رخ می دهد. نام آن از کلمه یونانی اسب دریایی گرفته شده است.

آسیب به جسم پینه، یک دسته اعصاب بسیار میلین شده که دو نیمکره مغز را به هم متصل می کند، نیز با اختلالات شناختی مرتبط است.

ام اس معمولا همه این نواحی را تحت تاثیر قرار می دهد.

آتروفی کلی مغز و کاهش حجم مغز نیز با مسائل عملکرد شناختی ارتباط زیادی دارد.

۷. از چه ابزارهای غربالگری برای جستجوی علائم شناختی در افراد مبتلا به ام اس استفاده می شود؟ افراد مبتلا به ام اس هر چند وقت یک بار باید از نظر علائم تغییرات شناختی غربالگری شوند؟

تست های کوتاهی از عملکردهای شناختی خاص وجود دارد که به راحتی و به سرعت در مطب پزشک قابل انجام است. این ها می توانند به بررسی شواهدی از اختلال شناختی کمک کنند. به عنوان مثال، یکی از این آزمون‌ها، آزمون روش‌های رقم نمادین (SDMT) نام دارد.

اگر آزمایش غربالگری مشکلات شناختی را نشان دهد، پزشک ممکن است ارزیابی عمیق تری را توصیه کند. این معمولاً به طور رسمی با آزمایش هایی انجام می شود که در مجموع به عنوان آزمایش عصبی روانشناختی شناخته می شوند.

توصیه می شود افراد مبتلا به ام اس حداقل سالی یک بار از نظر عملکرد شناختی ارزیابی شوند.

۸. علائم شناختی ام اس چگونه درمان می شود؟

هنگام پرداختن به اختلال شناختی در افراد مبتلا به ام اس، مهم است که هر عاملی مانند خستگی یا افسردگی که ممکن است مشکلات شناختی را بدتر کند، شناسایی شوند.

افراد مبتلا به ام اس ممکن است اختلالات خواب درمان نشده مانندآپنه خواب (یا وقفه تنفسی خواب) داشته باشند. این می تواند بر شناخت نیز تأثیر بگذارد. هنگامی که این عوامل ثانویه درمان می شوند، عملکرد شناختی اغلب بهبود می یابد.

تحقیقات نشان داده است که راهبردهای توانبخشی شناختی هدفمند, مفید هستند. این استراتژی‌ها با استفاده از تکنیک‌هایی مانند آموزش رایانه، حوزه‌های خاصی مانند توجه، چندوظیفه ای، سرعت پردازش یا حافظه را مورد بررسی قرار می‌دهند.

۹. آیا رویکردهای سبک زندگی، مانند رژیم غذایی و ورزش، وجود دارد که ممکن است به افراد مبتلا به ام اس کمک کند تا تغییرات شناختی را کاهش یا محدود کنند؟

مجموعه رو به رشدی از ادبیات بدن نشان می دهد که ورزش منظم ممکن است عملکرد شناختی را در افراد مبتلا به ام اس بهبود بخشد.

در حالی که هیچ رژیم غذایی به خودی خود بر شناخت افراد مبتلا به ام اس تأثیر نمی گذارد، یک رژیم غذایی سالم برای قلب ممکن است خطر ابتلا به بیماری های همراه (بیماری های دیگر) را که می تواند به اختلال شناختی کمک کند، کاهش دهد.

یک رژیم غذایی سالم برای قلب به طور کلی رژیمی است که در درجه اول حاوی مقدار زیادی میوه و سبزیجات، پروتئین های بدون چربی و چربی های “خوب” مانند روغن زیتون است. رژیم همچنین باید چربی های اشباع شده و قندهای تصفیه شده را محدود کند.

پیروی از این نوع برنامه غذایی ممکن است بیماری های همراه مانند بیماری عروقی، دیابت نوع ۲ یا فشار خون بالا را محدود کند. همه این شرایط می تواند به اختلال شناختی و ناتوانی در افراد مبتلا به ام اس کمک کند.

سیگار یک عامل خطر برای آتروفی مغز است، بنابراین ترک سیگار ممکن است به محدود کردن آتروفی بیشتر کمک کند.

فعال ماندن ذهنی و ارتباط اجتماعی نیز مهم است.

اگر به تازگی مبتلا به ام اس تشخیص داده شده اید, حتما این موارد را مد نظر قرار دهید

اطالاعت زیر تجربه ی یک خانم جوان ۲۹ ساله ی مبتلا به ام اس است که در ۱۹ سالگی مبتلا به ام اس تشحیص داده شد و از زبان خودش نقل شده و می تواند برای عزیزانی که به تازکی مبتلا به ام اس تشخیص داده شده اند, کمک کننده باشد.

۱. در نهایت، درمان کمک خواهد کرد

زمانی که برای اولین بار مبتلا به ام اس تشخیص داده شدم، روش های درمانی زیادی وجود نداشت. مجبور بودم هفته ای چهار بار به خودم تزریق کنم در حالی که نمی توانستم سمت راست بدنم را احساس کنم.

ساعت‌ها گریه می‌کردم، نمی‌توانستم به خودم دارو تزریق کنم، زیرا درد را پیش‌بینی می‌کردم.

کاش می‌توانستم برگردم به آن دختری که با روی پایش می‌نشیند که با جوش‌ها و کبودی‌های سوزن‌ها پوشیده شده بود. می‌گفتم که درمان آنقدر پیش می‌رود که دیگر مجبور نشی به خودت تزریق کنی.

آنقدر بهبود می‌یابد که احساس در صورت، بازو و پایم را دوباره به دست می‌آورم.

۲. قدرت از چالش ها ناشی می شود

ای کاش می دانستم که وقتی با بدترین چالش های زندگی روبرو می شوید، بزرگترین نقاط قوت خود را یاد می گیرید.

من در اثر تزریق به خودم درد روحی و جسمی را تجربه کردم، احساس در اندامم را از دست دادم، و کنترل کلی بدنم را از دست دادم. با این حال، از این چیزها، من بزرگترین نقاط قوت خود را آموختم. هیچ مدرک دانشگاهی نمی تواند نقاط قوت من را به من بیاموزد، اما بدترین چالش های زندگی می تواند.

من مقاومتی دارم که نمی توان آن را شکست داد و لبخندی دارم که محو نمی شود. من تاریکی واقعی را تجربه کرده ام، و می دانم که چقدر خوش شانس هستم، حتی در یک روز بد.

۳. درخواست حمایت کنید

ای کاش می توانستم به خودم بگویم که من کاملاً به حمایت نیاز دارم، و قبول کردن و درخواست آن بسیار خوب است.

خانواده من همه چیز مطلق من هستند. آن ها دلیلی هستند که برای خوب شدن خیلی سخت مبارزه می کنم و در آشپزی، نظافت یا باغبانی به من کمک می کنند. با این حال، نمی‌خواستم خانواده‌ام را زیر بار ترس‌هایم بیاندازم، بنابراین به یک کاردرمانگر متخصص در ام‌اس مراجعه کردم و هرگز به عقب نگاه نکردم.

این که بتوانم با کسی غیر از خانواده ام صحبت کنم به من کمک کرد واقعاً کارت هایی را که به من داده شده بود بپذیرم و با احساساتی که داشتم کنار بیایم.

۴. خود را با بقیه مبتلایان به ام اس مقایسه نکنید

ای کاش می توانستم به خودم بگویم خود را با دیگران مقایسه نکنم. هیچ دو نفر مبتلا به ام اس علائم و تجربیات مشابهی ندارند.

در عوض، انجمنی را برای به اشتراک گذاشتن نگرانی های خود و یافتن پشتیبانی پیدا کنید. اطراف خود را با کسانی احاطه کنید که دقیقاً درک می کنند که در حال گذراندن چه چیزی هستید.

۵. هرکسی به روشی مختلف با آن کنار می آید

در ابتدا، روش من برای مقابله این بود که وانمود کنم حالم خوب است، حتی اگر تبدیل به چهره‌ای از خودم می شدم که نمی‌شناختم. من از لبخند زدن و خندیدن دست کشیدم و سرم را در درس هایم فرو کردم زیرا این بهترین راهی بود که می دانستم چگونه کنار بیایم. من نمی خواستم بار بیماری خود را بر دوش کسی بگذارم، بنابراین دروغ گفتم و به همه کسانی که دوستشان دارم، گفتم حالم خوب است.

سال‌ها این‌طور زندگی کردم تا اینکه یک روز فهمیدم دیگر نمی‌توانم به تنهایی این کار را انجام دهم، بنابراین درخواست کمک کردم. از آن زمان، واقعاً می توانم بگویم که راه خوبی برای زندگی با ام اس پیدا کرده ام.

ای کاش می دانستم که کنار آمدن برای هر کسی متفاوت است. به طور طبیعی و با سرعت خودش اتفاق خواهد افتاد.

یک روز، به گذشته نگاه خواهید کرد و خواهید فهمید که جنگجوی قدرتمندی هستید که امروز هستید، زیرا از آن جنگ عبور کرده اید و به مبارزه با آن نبرد ادامه می دهید. هر بار قوی‌تر و عاقل‌تر ظاهر می‌شوید، آماده برای فتح دوباره.

۶. همه چیز درست خواهد شد

ای کاش خود ۱۹ ساله من می دانست که واقعاً باور کند که همه چیز درست می شود. خیلی استرس و نگرانی نداشتم و آن قدر اشک نمی ریختم.

اکنون، می‌توانم به کسانی که با برخی از تجربیاتی که من تجربه کرده‌ام سر و کار دارند، کمک کنم و اطلاعات مورد نیازشان را در اختیارشان بگذارم.

واقعاً خوب خواهد بود – حتی در تمام طوفان ها – وقتی برای دیدن نور خیلی تاریک است و وقتی فکر می کنید دیگر قدرتی برای مبارزه ندارید.

من هرگز فکر نمی کردم چیزی مانند ام اس برای من اتفاق بیفتد، اما اشتباه می کردم. در آن زمان خیلی چیزها قابل درک بود، و جنبه های زیادی از بیماری وجود داشت که من نمی فهمیدم.

با گذشت زمان، اما، یاد گرفتم که چگونه کنار بیایم. یاد گرفتم در هر بدی, خوبی را ببینم. آموختم که داشتن دیدگاه و امید بهترین دوست شماست و یاد گرفتم که چقدر مهم است که برای چیزهای ساده سپاسگزار باشید.

من ممکن است روزهای سخت تری نسبت به یک فرد معمولی داشته باشم، اما هنوز برای همه چیزهایی که دارم و برای زن قوی ای بودن که این بیماری مرا مجبوربه آن کرده است، خوش شانس هستم. مهم نیست که زندگی برای شما چه چیزی رقم می زند، با یک سیستم پشتیبانی خوب و یک طرز فکر مثبت، هر چیزی ممکن است.

ام اس یک بیماری مادام العمر است. شما با چالش های منحصر به فردی روبرو خواهید شد که می توانند در طول زمان تغییر کنند.

شما باید روی ارتباط دادن نگرانی های خود با پزشک خود تمرکز کنید، تمام آنچه می توانید در مورد ام اس بیاموزید، و کشف کنید که چه چیزی به شما بهترین احساس را می دهد.

بسیاری از افراد مبتلا به ام اس حتی انتخاب می کنند تا چالش ها و استراتژی های مقابله ای خود را از طریق گروه های پشتیبانی حضوری یا آنلاین به اشتراک بگذارند.